Share

ตอนที่12 ขอให้เป็นความลับ

“คือ...คุณเจมส์คะ”

“ค..ครับ”

น้ำเมยเองถึงกับมีสีหน้าที่ตกใจและเป็นกังวลอย่างเห็นได้ชัดเธอภาวนาว่าอย่าให้เรื่องนี้ไปถึงหูของมาคัสเลยไม่ทันที่เจมส์จะพูดจบเธอก็พูดตัดบทของเขาขึ้นมาทันทีจนเจมส์เองถึงกับมีน้ำเสียงและสีหหน้าที่สงสัย

“เรื่องนี้ยังไม่มีใครรู้ใช่ไหมคะ..แล้วยังไม่มีใครเห็นรูปนี้แล้วใช่ไหม”

หญิงสาวรัวคำถามกับชายหนุ่มเพราะตอนนี้ในใจของเธอเต้นไม่เป็นจังหวะแล้วตอนนี้เธอไม่ได้อยากให้ใครมาขอบคุณเธอทั้งนั้นเพราะไม่อยากให้ครอบครัวของมาคัสรู้เรื่องนี้มันจะทำให้เธอไปจากเขาลำบากขึ้นอีกแถมยังคงต้องมีคำถามมากมายตามมาชวนให้เธอคิดถึงเรื่องอดีตอีกด้วย

“เอ่อ..ยังครับยังไม่มีใครเห็นรูปนี้แต่ทุกคนรู้กันหมดแล้วว่ามีผู้หญิงที่ช่วยคุณมาร์คเอาไว้ตอนก่อนที่พวกผมจะไปเจอ”

“เฮ้อ...ค่อยโล่งอกฉันจะบอกความจริงว่าฉันช่วยเจ้านายของคุณเอาไว้ก็ได้”

หญิงยกมือขึ้นทาบอกของเธอทันทีเมื่อได้ยินคำตอบที่ทำให้เธอสบายใจ

“ผมว่าแล้วว่ายังไงก็ต้องเป็นคุณ”

เจมส์รู้สึกว่าวันนี้งานที่เขาต้องสะสางมันมาถึงผลสำเร็จแล้วเพราะวันนี้เขาเจอตัวหญิงสาวที่ช่วยเจ้านายหนุ่มของเขาเอาไว้ได้แล้วด้วยเจ้านายของเขาจำไม่ได้ว่าตอนที่อยู่ที่ปายใครช่วยเขาเอาไว้และเขาใช้ชีวิตอย่างไรที่นั่นตอนนี้สีหน้าของเขาดีใจอย่างเห็นได้ชัด

“ฉันเองก็ขอถามอะไรบางอย่างกับคุณได้ไหมคะ”

หญิงสาวอยากรู้ว่าเจมส์เจอชายหนุ่มได้ยังไงและตอนนี้ทำไมเขาถึงจำเธอไม่ได้แถมนิสัยก็ยังแตกต่างจากคนเดิมที่เธอรู้จักอย่างสิ้นเชิงจนได้ความจากชายหนุ่มว่าตอนที่เขาให้นักสืบตามหาเจ้านายเขาจนได้เบาะแสเขาจึงรีบมาตามหาเจ้านายของเขาที่ปายทันที

แต่เมื่อไปถึงก็พบว่ามีคนอีกกลุ่มหนึ่งซึ่งน่าจะเป็นพวกเดียวกับคนที่ทำร้ายเจ้านายเขาตั้งแต่คราแรกเมื่อรู้ว่าเจ้านายเขายังไม่ตายจึงมาจัดการเขาอีกรอบดีที่พวกของชายหนุ่มไปช่วยไว้ได้ทันแต่เจ้านายของเขาก็บาดเจ็บหนักมากจึงทำให้ความจำก่อนหน้าที่จะเจ็บตัวครั้งแรกกลับมาแต่กลับจำเรื่องราวที่ตนเองความจำเสื่อมไม่ได้หมอบอกว่าคงต้องใช้เวลาพักใหญ่ถึงจะเริ่มจำได้นั่นเอง

เมื่อน้ำเมยรู้แบบนั้นแล้วเธอก็เห็นว่ามันน่าจะเป็นเรื่องที่ดีแล้วที่เขาจำเธอไม่ได้ไม่อย่างนั้นเธอก็ไม่รู้เลยว่าเธอจะใช้ชีวิตที่แตกต่างกับเขายังไงเพราะมันเหมือนอยู่คนละโลกกันไปแล้วเธอมันก็เป็นเพียงแค่ผู้หญิงธรรมดาส่วนชายหนุ่มออกจะมีหน้ามีตาทางสังคมและยังฐานะแตกต่างกับเธอราวกับฟ้ากับเหวแถมการใช้ชีวิตยังคนละแบบอีกต่างหาก

“คุณเจมส์ช่วยอะไรฉันอย่างนึงได้ไหมคะ”

“ได้สิครับ..มีอะไรเหรอครับ”

“คุณช่วยปิดเรื่องนี้เป็นความลับได้ไหมคะ”

“หืม..”

“คือ..ที่ฉันช่วยเจ้านายของคุณเอาไว้ตอนนั้นเพราะเห็นว่าเขาความจำเสื่อมและไม่มีที่อยู่ฉันไม่ได้ต้องการอะไรตอบแทนทั้งนั้นค่ะแล้วก็ไม่ได้อยากให้ครอบครัวของเขาหรือตัวเจ้านายคุณเองรู้ด้วยว่าฉันช่วยเค้าเอาไว้”

หญิงสาวขอร้องชายหนุ่มด้วยน้ำเสียงและสีหน้าที่เป็นกังวลและหวังว่าเขาจะช่วยเธอปิดเรื่องนี้เป็นความลับ

“ทำไมล่ะครับ”

เจมส์รู้สึกแปลกใจอย่างมากที่ได้ยินคำพูดจากปากหญิงสาวนี่ที่ไม่ช่วยเจ้านายเขาอย่างไม่หวังผลตอบแทนทั้งที่เธอก็รู้อยู่แล้วว่าตอนนี้คนที่เธอช่วยเอาไว้เขารวยมหาศาลขนาดไหนเป็นคนอื่นคงจะเรียกร้องจนตั้งตัวได้ไปแล้ว

“เอาเป็นว่าอย่างที่ฉันบอกแหละค่ะ...ขอร้องนะคะคุณเจมส์”

“เอ่อ...”

หญิงสาวยังเห็นว่าเจมส์ยังมีทีท่าที่นิ่งอึ้งเธอจึงถึงขั้นดึงมือของเขาขึ้นมาจับพร้อมพูดด้วยน้ำเสียงขอร้องอย่างเป็นกังวล

“งั้นก็ถือว่าเรื่องนี้เป็นการที่คุณตอบแทนฉันที่ช่วยเจ้านายคุณเอาไว้ก็แล้วกันค่ะ..นะคะ”

ตอนนี้ในหัวหญิงสาวคิดอะไรไม่ออกเพราะกลัวว่าเขาจะไม่รับปากเธอจึงใช้ข้ออ้างในการที่พวกเขาอยากตอบแทนเธอเป็นการขอร้องเรื่องนี้เลยแล้วกัน

“เอ่อ...เฮ้อออ....ก็ได้ครับก็ได้”

ชายหนุ่มไม่เข้าใจจริงๆว่าหญิงสาวทำแบบนี้ไปเพื่ออะไรแต่เมื่อเขาเองเห็นว่าหญิงสาวใช้ข้ออ้างเรื่องที่ช่วยเจ้านายของเขาเอาไว้เป็นการขอร้องและเรื่องนี้ก็คงเป็นเรื่องเดียวที่เขาจะตอบแทนเธอได้เขาจึงต้องรับปากเธออย่างลำบากใจ

“ที่นี่คือที่ทำงานไม่ใช่ที่พลอดรักของใคร...ถ้าจะมาหวานก็ควรจะไปหวานกันที่อื่นฉันไม่คิดว่านายจะมาทำแบบนี้ที่นี่นะเจมส์”

มาคัสกะว่าจะมาตามงานจากเจมส์ที่เขาสั่งเอาไว้แต่ด้วยความเคยชินที่เขาเข้านอกออกในอยู่ชั้นนี้ในห้องของเขาและเจมส์ตลอดจึงไม่ได้เคาะห้องก่อนที่เขาจะเข้าห้องของเลขาของเขาเมื่อเปิดประตูเข้ามาภาพตรงหน้าของเขาตอนนี้คือหญิงสาวที่พึ่งเดินออกมาจากห้องของเขาเมื่อครู่กำลังนั่งจับมืออยู่กับเลขาของเขาอยู่เมื่อเห็นดังนั้นเขาจึงพ่นวาจาวาทะที่ตรงไปตรงมาอย่างไม่ค่อยพอใจนักตามแบบของเขาที่เวลาเห็นอะไรไม่เข้าตา

“แต่ฉันกับคุณเจมส์ยังไม่ได้ทำอะไรผิดนี่คะเราแค่คุยธุระกันเฉยๆ..อันที่จริงบอสควรจะถามก่อนนะคะว่าเรื่องมันเป็นยังไง”

น้ำเมยเห็นว่าชายหนุ่มเข้ามาอย่างไม่ให้ซุ่มให้เสียงถึงจะเป็นถึงเจ้าคนนายคนก็เถอะเธอก็ถือว่ามันเป็นเรื่องที่เสียมารยาทและเธอเองก็ไม่ชอบคำพูดที่เขาพูดใส่เธอและเจมส์เท่าไรมันเหมือนกับเป็นการดูถูกตัวของเธอด้วยอารมณ์ของคนท้องที่มันสวิงได้ตลอดเวลาทำให้เธอตอกกลับชายหนุ่มด้วยน้ำเสียงที่ไม่พอใจเช่นกัน

“นี่คุณสอนผมเหรอ...ภาพมันก็ออกจะชัดขนาดนั้น”

ชายหนุ่มถึงกับหน้าเสียที่หญิงสาวตอกกลับเขาต่อหน้าลูกน้องที่ยืนอยู่ทำให้ตอนนี้เขารู้สึกเสียหน้าอย่างมากเขาเองคิดว่าคงไม่มีพนักงานคนไหนกล้าพูดกับเขาแบบนี้แต่เมื่อเจอกับคำพูดของหญิงสาวมันเหมือนการท้าทายอำนาจของเขา

“ฉันไม่กล้าสอนบอสหรอกค่ะ”

น้ำเมยตอบกลับชายหนุ่มด้วยน้ำเสียงเรียบเฉยแบบแข็งกระด้างเพราะภายในใจก็ยังไม่พอใจชายหนุ่มอยู่อย่างมากเธอไม่คิดเลยว่าคนที่เธอรักจะเป็นคนนิสัยแบบนี้

Related chapter

Latest chapter

DMCA.com Protection Status