ตอนที่20 บุกเข้าหา

“เจมส์จัดการไถ่บ้านหลังนี้คืนด้วย”

“ครับคุณมาร์ค”

มาคัสคิดว่าสิ่งแรกที่เขาจะตอบแทนหญิงสาวและเป็นการไถ่โทษให้ตัวเองด้วยก็คือซื้อบ้านหลังนี้คืนมาให้เธอนั่นเอง

เจมส์เองเมื่อได้รับคำสั่งของเจ้านายหนุ่มเขาก็ไปจัดการเรื่องนี้โดยทันทีอย่างไม่รีรอ

ชายหนุ่มนั่งอยู่ที่บ้านของน้ำเมยอยู่สักพักเขาพยายามทบทวนตัวเองแต่ยิ่งพยายามนึกเท่าไรก็นึกไม่ออกแต่เขารู้สึกได้ว่าตัวของเขาเองผูกพันธ์กับบ้านหลังนี้

คอนโดอิงฟ้า

21.00 น.

ติ๊งงงงงง

“บอส!!!...มาถึงที่นี่ซะดึกเลยมีธุระอะไรหรือเปล่าคะ”

อิงฟ้าที่ยังนั่งอ่านหนังสืออยู่ยังไม่ได้เข้าห้องไปนอนเมื่อได้ยินเสียงออดที่หน้าห้องดังเธอจึงรีบไปเปิดประตูเมื่อพบว่าเป็นใครเธอถึงกับแปลกใจว่าทำไมประธานหนุ่มถึงมาที่ห้องของเธอเวลานี้กัน

“ใครมาเหรอ..อิงฟ้า..คุณ!!!”

น้ำเมยเดินออกมาจากห้องนอนเพราะได้ยินเสียงกดออดเช่นกันเพราะหญิงสาวคิดว่าอิงฟ้าน่าจะเข้าห้องนอนไปแล้วเธอจึงออกมาดูหญิงสาวรู้สึกงงไปตามๆกันกับเพื่อนของเธอว่าชายหนุ่มมาที่คอนโดของพวกเธอเวลานี้ทำไม

“เดี๋ยวๆคุณจะพาฉันไปไหน”

จู่ๆมาคัสก็เข้ามาดึงตัวของน้ำเมยออกไปจากห้องหน้าตาเฉยโดยที่ไม่พูดไม่จาอะไรสักคำจนหญิงสาวเองต้องหันซ้ายหันขวามองทั้งเจมส์และอิงฟ้าให้เป็นคนช่วยเหลือเธอตอนนี้

“เดี๋ยวค่ะบอสจะพาน้ำเมยไปไหนคะ...”

อิงฟ้าเองคราแรกก็ยืนอึ้งทำอะไรไม่ถูกเมื่อเธอเห็นว่าจู่ๆประธานหนุ่มก็เข้ามาดึงตัวเพื่อนสาวของเธอออกไปหน้าตาเฉยอย่างนั้นหญิงสาวจึงพยายามที่จะเดินตามเพื่อนสาว

“อย่ามาขวางสิคุณ”

อิงฟ้าที่กำลังจะเดินตามน้ำเมยไปกลับต้องมาอารมณ์เสียเพราะเจมส์อยู่ดีๆเดินมาขวางทางเธอเสียอย่างนั้นแทนที่เขาจะห้ามเจ้านายของเขา

“คุณนั่นแหละอย่าขวาง”

เจมส์เองต้องรีบไปกันตัวอิงฟ้าเอาไว้เพราะไม่อยากให้เธอตามทั้งสองไปเพราะเขาอยากให้เจ้านายหนุ่มของเขากับน้ำเมยคุยกันให้เข้าใจขืนมีใครไปขวางเรื่องมันคงไม่ง่ายต่อเจ้านายหนุ่มของเขาเป็นแน่

“นี่มันเรื่องอะไรกันเนี่ยย...ทำไมบอสต้องลากเพื่อนฉันออกไปอย่างนั้นด้วยเล่า”

อิงฟ้าเริ่มจะทนไม่ไหวกับเหตุการณ์บ้าๆเช่นนี้ที่ดูว่าประธานหนุ่มจะทำเกินกว่าเหตุไปที่ไม่ยอมปริปากบอกว่ามีเนื่องอะไรสักคำแถมยังพาน้ำเมยออกไปอย่างนั้นเธอจึงแผดเสียงถามเลขาของท่านประธานที่ยืนขวางเธออยู่แทนแล้วกันว่าตกลงมันเป็นเรื่องอะไรช่วยบอกให้เธอได้เข้าใจหน่อย

“อยากรู้ไหม...ตามผมมานี่เดี๋ยวจะเล่าให้ฟัง”

เจมส์เองเมื่อเห็นว่าหญิงสาวอยากรู้นักเขาก็จะเป็นคนบอกให้เขาดึงมือเธอเข้ามาในห้องและคิดว่าคงต้องอธิบายเรื่องนี้กับหญิงสาวได้ยาวเป็นแน่ก็ดีจะได้ไม่มีอะไรค้างคาใจทั้งเขาและเธอและหญิงสาวจะได้รู้ว่าที่สองคนนั้นเขาลากกันไปแบบนั้นสาเหตุมันเกิดมาจากอะไร

ทางด้านมาคัสและน้ำเมย

“นี่คุณปล่อยฉันได้หรือยังเนี่ย.....จะพาฉันไปไหน...นี่ปล่อยเส้...!!!!”

“อย่าดิ้นได้ไหมเดี๋ยวก็กระทบกระเทือนลูกหรอก”

มาคัสเดินจูงมือหญิงสาวออกมาจากห้องแต่เรียกว่าจูงก็คงไม่ถูกเยกว่าเขาพยายามฉุดลากเธอออกมาคงจะเห็นเป็นจริงกว่าเมื่อชายหนุ่มเห็นว่าหญิงสาวยังขัดขืนเขาอยู่ไม่ยอมมากับเขาแต่โดยดีและกลัวว่าตัวเขาเองจะทำให้หญิงสาวบาดเจ็บเขาเลยเปลี่ยนจากการดึงมือเธอเป็นอุ้มหญิงสาวขึ้นในท่าเจ้าสาวแทน

พร้อมเตือนให้หญิงสาวหยุดดิ้นเพราะเดี๋ยวจะกระทบกระเทือนลูกในท้องเมื่อหญิงสาวได้ยินคำเตือนเธอจึงหยุดดิ้นทันทีเพราะเธอเองก็กลัวเหมือนกันว่าถ้าขืนเธอยังขัดขืนเขาอยู่อย่างนี้คงไม่ดีต่อลูกของเธอเป็นแน่

“แล้วคุณจะพาฉันไปไหนเนี่ย...ปล่อยฉันลงเดี๋ยวนี้ฉันจะกลับไปนอน”

เบื่อความเอาแต่ใจของอีตานี่จริงๆ...หญิงสาวนึกในใจแต่ก็ไม่อยากที่จะพูดออกมาเพราะขี้เกียจต่อล้อต่อเถียงกับชายหนุ่มอีกอย่างตอนนี้เธอก็ยังง่วงนอนอยู่ด้วยคนท้องอย่างเธอต้องการการพักผ่อนที่มากกว่าคนปกติอยู่แล้ว

20 นาทีต่อมา

“ตื่นได้แล้วคุณ”

มาคัสต้องส่ายหัวให้กับอาการห่วงการนอนของหญิงสาวจริงๆระหว่างที่นั่งรถกับเขามามันดีสำหรับเขาที่เธอไม่ได้โวยวายอะไรแต่กลับหลับใส่เขาเสียอย่างนั้นเขาไม่เข้าใจเธอเลยจริงๆว่าเธอคิดอะไรอยู่ไม่กลัวว่าเขาจะพาเธอไปทำมิดีมิร้ายเลยหรืออย่างไร

“นี่คุณพาฉันมาที่ไหน”

น้ำเมยหลับมาตลอดทางเพราะเห็นว่าถ้าโวยวายอะไรไปก็คงจะไม่ชนะเขาอยู่ดีเธอขอหลับก่อนดีกว่าในเมื่อเขาอยากพาเธอมาขึ้นรถเธอก็ขอหลับบนรถนี่แหละ

เมื่อหญิงสาวลืมตามาพบว่าตัวเองอยู่ที่หน้าคอนโดที่ไหนสักแห่งแต่ก็ไม่ได้โวยวายอะไรได้เพียงแค่ถามชายหนุ่มด้วยสีหน้าแบบระอาและยังมีใบหน้าที่ดูง่วงอยู่ว่าตกลงเขาพาเธอมาที่ไหนและมาเพื่ออะไร

“คอนโดผมไง”

“นี่คุณ..ฉันถามจริงๆเมื่อไรจะเลิกยุ่งกับฉัน...ฉันเหนื่อยที่จะต่อล้อต่อเถียงเหนื่อยที่จะเห็นหน้าคุณแล้วนะ..ถ้ามีเรื่องจะคุยกับฉันก็รีบๆพูดมาเถอะจะได้จบๆไป”

น้ำเมยถึงกับถอนหายใจเบาๆแล้วถามชายหนุ่มออกไปอย่างที่ใจเธอคิดว่าเมื่อไรเขาจะเลิกยุ่งกับเธอเสียทีและอยู่ดีๆเขาก็พาเธอมาที่คอนโดของเขาเพื่ออะไรเธอเองก็ยังไม่เข้าใจ

ยิ่งเห็นหน้าชายหนุ่มมองมาที่เธอเหมือนมีคำถามอยู่ในใจเธอจึงบอกกับเขาไปว่าถ้ามีเรื่องอะไรในใจก็พูดออกมาเธอเองจะได้รู้และเธอกับเขาจะได้จบๆกันไปเสียทีเธอเองก็ไม่ได้อยากเจอหน้าของชายหนุ่มอยู่บ่อยนักเพราะกลัวหัวใจตัวเองอีกอย่างเธอก็อยากทำใจได้เร็วๆด้วยเพราะฉนั้นการที่ไม่เจอเขาเลยมันยิ่งดีกับตัวเธอเอง

“ไปคุยกับผมข้างบน”

“เฮ้อออ....แล้วว....”

“ไม่มีข้อแม้อะไรทั้งนั้นคุณก็รู้ว่าคุณขัดขืนผมไม่ได้”

ชายหนุ่มให้หญิงสาวไปคุยกับเขาข้างบนที่ห้องของเขาเพราะเขาคิดว่าคงได้คุยกันยาวๆและไม่มีคนอื่นมารบกวนคราแรกหญิงสาวก็มีท่าทีที่ปฎิเสธแต่เมื่อได้ยินคำที่เขาพูดเตือนเธอว่าใครก็ขัดเขาไม่ได้ซึ่งเรื่องนี้เธอเชื่อในนิสัยตรงนี้ของนายมาคัสคนนี้

เพราะเธอเจอกับตัวมาแล้วไม่อย่างนั้นเขาจะลากเธอมาที่นี่ได้หรือหญิงสาวเองรู้ว่าทำอะไรไม่ได้ก็ต้องเดินตามชายหนุ่มเพื่อที่จะไปคุยกับเขาแต่ในใจก็ยังแอบกร่นด่าเขาอยู่เช่นกัน