ตอนที่21 ลูกของผม

“มีอะไรก็ว่ามาค่ะนี่มันดึกแล้ว”

“คุณเป็นคนที่ช่วยชีวิตผมไว้ตอนที่ผมบาดเจ็บที่ปายทำไมคุณถึงไม่บอกผม”

เมื่อหญิงสาวนั่งลงที่โซฟาเขาก็เปิดประเด็นถามคำถามที่ทำให้หญิงสาวได้อึ้งในทันที

“อะ..เอ่ออ...ก็..ก็ตอนแรกคุณจำฉันไม่ได้เองนี่ฉันก็ไม่เห็นจำเป็นต้องบอกคุณเลย..อีกอย่างก็แค่ช่วยฉันไม่ได้หวังอะไรหรอกปกติฉันก็ช่วยหมาช่วยแมวประจำอยู่แล้วมีเรื่องจะถามแค่นี้ใช่ไหมงั้นฉันกลับก่อนนะ”

น้ำเมยตัวชาเมื่อรู้ว่าชายหนุ่มรู้ความจริงเรื่องที่เธอเคยช่วยเขาเอาไว้แล้วเธอเชื่อว่าเขาต้องรู้จากปากคนอื่นเป็นแน่ไม่ใช่เขาจำความในตอนนั้นได้แน่นอนเพราะพฤติกรรมที่แข็งกร้าวผิดกับหมูหยองในตอนนี้ทำให้เธอรับรู้ได้ หญิงสาวไม่คิดจะให้ชายหนุ่มได้ถามต่อเพราะกลัวเหลือเกินที่เขาจะถามเรื่องที่เธอไม่ได้อยากให้เขารู้อีกหนึ่งเรื่องจึงรีบบอกว่าเธอแค่ช่วยไม่ได้หวังผลตอบแทนพร้อมลุกขึ้นเพื่อที่จะเดินออกไปจากตรงนี้โดยทันที

“เดี๋ยว...”

มาคัสเห็นว่าหญิงสาวกำลังที่จะหนีปัญหาเขาจึงใช้อ้อมแขนของเขารวบตัวเธอเอาไว้จากด้านหลังอย่างฉับไวยังไงเขาก็ไม่ยอมให้เธอหนีเขาไปตอนนี้แน่นอนเพราะยังคุยกันไม่จบ

“อะไรของคุณอีกเล่า...เฮ้ออ”

น้ำเมยถึงกับต้องทำเสียงดุกลบเกลื่อนอาการกลัวของตัวเองพร้อมถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ทั้งยังมีสีหน้าที่เป็นกังวลอย่างเห็นได้ชัดอีกด้วยที่ชายหนุ่มรวบตัวของเธอเอาไว้ไม่ยอมปล่อย

“ลูกในท้องของคุณก็คือลูกของผมเรื่องนี้คุณก็ไม่ได้บอก”

มาคัสกระซิบข้างหูของหญิงสาวตอนนี้เขาจะถามเธอกี่เรื่องก็ได้เพราะตอนนี้เธอยืนอยู่ในอ้อมกอดของเขาชายหนุ่มรู้ได้ในทันทีว่าตอนนี้หญิงสาวกำลังตกใจหนักเพราะว่ายืนแน่นิ่งโดยที่ไม่สนว่าเขาจะกอดเธออยู่

“หา..เอ่อ...ค..คุณรู้”

เมื่อน้ำเมยตั้งสติได้ก็รีบหันหน้ากลับมาหาชายหนุ่มด้วยสีหน้าที่ตื่นตระหนกว่าเขารู้ได้อย่างไรเพราะเรื่องนี้เธอไม่เคยบอกใครเลยนี่นาทั้งอิงฟ้าและก็ทั้งเจมส์แล้วเขารู้เรื่องนี้ได้ยังไงกันล่ะ

“ใช่ผมรู้...ผมไม่คิดเลยว่าคุณจะพรากลูกทั้งคนไปจากผมทั้งที่ผมและยังคิดที่จะไม่บอกให้ผมรู้ด้วยว่าผมมีเค้าอยู่”

มาคัสยังคงแอบน้อยใจหญิงสาวอยู่ลึกๆที่ลูกเขากำลังจะเกิดมาทั้งคนแต่หญิงสาวกลับไม่คิดที่จะบอกอะไรเขาเลยเขากะว่าจะเลิกคิดเรื่องนี้แล้วเชียว

“ก็...ก็....คุณ...มี...คู่หมั้นอยู่แล้ว...เดี๋ยวคุณก็มีลูกใหม่ก็ได้...อีกอย่างคุณก็จำฉันไม่ได้อยู่แล้วนี่”

น้ำเมยยังคงหาข้ออ้างเพื่อที่จะให้ชายหนุ่มได้คิดเพราะว่าชายหนุ่มมีคู่หมั้นอยู่แล้วอีกหน่อยเขาก็ต้องแต่งงานมีครอบครัวแล้วถ้าเขาเอาเรื่องลูกมายึดเธอเอาไว้เธอจะอยู่ในฐานะอะไรเธอคิดแล้วยังไงเธอก็มีแต่เจ็บกับเจ็บอยู่ดีเพราะตอนนี้เขาก็ยังจำช่วงเวลาที่เธออยู่กับเขาไม่ได้อีกด้วย

“เราจะจดทะเบียนสมรสกัน...ผมจะแต่งงานกับคุณ...ยังไงผมก็ต้องรับผิดชอบคุณ”

“ถ้าคุณทำไปเพราะความรับผิดชอบคุณไม่ต้องทำถึงขนาดนี้ก็ได้...เอาเป็นว่าคุณปล่อยฉันไปแล้วคุณไปมีครอบครัวใหม่กับคนที่เหมาะสมกับคุณจะดีกว่า”

น้ำเมยเองรู้สึกเจ็บที่หัวใจเพราะเธอไม่อยากให้ชายหนุ่มมารับผิดชอบอะไรเธอทั้งที่เขายังจำเรื่องราวอะไรไม่ได้แถมเธอกับเขาการใช้ชีวิตก็แสนจะแตกต่างกันโดยสิ้นเชิง

“บ้านหลังนี้คุณรักมันมากใช่ไหม”

มาคัสเห็นว่าทำยังไงหญิงสาวก็ไม่ยอมเสียทีเขาพึ่งนึกออกว่าหญิงสาวมีสิ่งที่รักและหวงแหนอยู่และตอนนี้มันก็อยู่ในมือของเขาแล้วด้วยเขาคิดว่ามันน่าจะเป็นข้อต่อรองที่น่าจะต่อรองให้ชนะหญิงสาวได้ใจจริงเขาเองไม่อยากที่จะทำแบบนี้ในเมื่อหญิงสาวไม่ยอมแต่โดยดีเขาก็ต้องใช้เล่ห์เหลี่ยมบ้าง

“คุณเอามาได้ยังไง”

น้ำเมยเห็นโฉนดที่ดินแวบแรกเธอก็จำได้ในทันทีว่าเป็นที่บ้านของเธอที่ปายหญิงสาวแปลกใจมากที่จู่ๆมันก็มาอยู่ในมือของเขามันอยู่กับเขาได้อย่างไรและเขาได้มันมาตั้งแต่ตอนไหนยังเป็นคำถามที่อยู่ในหัวของเธอ

“ถ้าคุณอยากได้คืนคุณต้องแต่งงานกับผม”

มาคัสเห็นสาวตาของหญิงสาวเขาถึงกับยิ้มออกคิดว่ายังไงหญิงสาวก็ต้องยอมตกลงกับเขาเพราะข้อต่อรองนี้เป็นแน่

“นี่คุณทำไมคุณถึงเป็นคนเจ้าเล่ห์แบบนี้นะ”

น้ำเมยไม่รู้จะสรรหาคำไหนมาว่าเขาเธอเองไม่คิดว่าเขาจะใช้วิธีนี้บังคับเธอตอนนี้หญิงสาวมีสีหน้าที่ไม่พอใจอย่างเห็นได้ชัดแต่มันก็ไม่ได้ทำให้ชายหนุ่มสลดเลยสักนิด

“ทำไมแล้ว...หมูหยอง...คนเดิมของคุณนิสัยเป็นแบบไหนเหรอ”

มาคัสยังคงทำสีหน้าและน้ำเสียงกวนประสาทใส่หญิงสาวที่เธอว่าเขานักหนาว่านิสัยแบบโน้นแบบนี้เขาก็อยากรู้เหมือนกันว่าตอนที่เขาเป็นหมูหยองเธอจะพูดถึงนิสัยเขาอย่างไรแต่เขาเองก็พอจะรู้มาคร่าวๆบ้างแล้วหละ

“...คุณในตอนนี้ไม่เหมือนหมูหยองคนเดิมเลยสักนิด..ทั้งเอาแต่ใจทั้งชอบบังคับคนอื่นด้วยวิธีสกปรก...หมูหยองคนเดิมไม่เคยที่จะบังคับอะไรฉัน....อีกทั้งยังน่ารักอ่อนโยนต่างจากตัวคุณตอนนี้อีกด้วย...”

น้ำเมยเห็นว่าเมื่อเขาอยากรู้นักเธอก็จะบอกให้เพราะนิสัยของเขาตอนนี้กับหมูหยองตอนที่อยู่กับเธอมันแตกต่างกันราวกับฟ้ากับเหวอีกทั้งที่สำคัญหมูหยองไม่เคยชอบบังคับเธออีกด้วยเธอไม่รู้ว่าตอนนี้หัวใจของเธอมันยังจะรู้สึกรักเขาอยู่ได้อย่างไร

“แสดงว่าผมในตอนนั้นไม่เคยบังคับอะไรคุณเลยงั้นสิ...รวมถึงเรื่องที่หมูหยองทำให้คุณท้องนี่หมูหยองก็ไม่ได้บังคับคุณใช่ไหม”

มาคัสเองทำท่าฟังที่หญิงสาวพูดอย่างตั้งใจฟังไปฟังมาเหมือนหญิงสาวหลอกด่าเขาแต่อีกใจนึงก็คิดว่าเขาเป็นคนถามเธอเองนี่แต่เขาก็อดไม่ได้ที่จะเน้นย้ำเรื่องความสัมพันธ์กับเขาและเธอว่ามันไม่ได้เกิดขึ้นจากการบังคับเพราะฉะนั้นถ้าหากเขาจำเรื่องราวในตอนนั้นได้เขาก็ต้องจำได้เป็นแน่ว่าเธอกับเขารักกันขนาดไหน

“นี่คุณ!..ฉันไม่อยากจะเถียงกับคุณแล้ว...ฉันขอซื้อบ้านหลังนี้คืน”

น้ำเมยเองขี้เกียจที่จะต่อล้อต่อเถียงกับชายหนุ่มเต็มทนเธอจึงเอ่ยปากขอซื้อบ้านของเธอคืนเพราะเธอเองก็พอจะมีเงินเก็บอยู่บ้างเพราะถึงจะทำงานได้ไม่นานแต่รายได้ที่เธอได้นับว่ามันไม่น้อยเลยทีเดียว