“ใครให้เธอเข้ามาในนี้”
แดเนียลเข้ามาหาหญิงสาวในห้องหนังสือแต่เขาเองไม่ยักจะเห็นหญิงสาวอยู่ในห้องเมื่อเดินเข้าไปข้างในสุดเขาเห็นว่าประตูที่เชื่อมห้องหนังสือกับห้องของเบลล่าเปิดอยู่เขารู้ในทันทีว่าหญิงสาวอยู่ในห้องของน้องเขาแน่นอนตอนนี้เขาเริ่มมีอาการไม่พอใจหญิงสาวอยู่บ้างแล้ว
เพล้งงงงง
“ว้ายยย”
ดาวลาที่กำลังนั่งดูรูปภาพและนึกถึงเรื่องราวระหว่างเธอกับเบลล่าอยู่เมื่อได้ยินเสียงของชายหนุ่มเธอจึงตกใจและทำรูปนั้นหล่นจากมือแตกกระจายในที่สุด
“เธอทำอะไรของเธอฮะ!!!...ออกไป”
แดเนียลเห็นรูปของน้องสาวเขาแตกต่อหน้าต่อตาโดยฝีมือของหญิงสาวด้วยอารมณ์ที่ไม่พอใจเธอตั้งแต่คราแรกอยู่แล้วตอนนนี้มันยิ่งทวีความโกรธขึ้นไปอีกเขารีบเข้ามาเก็บรูปของน้องสาวของเขาพร้อมไล่หญิงสาวที่กำลังนั่งเก็บเศษกระจกอยู่ให้ออกไปให้พ้นหน้าของเขา
“ฉันบอกให้ออกไปไง”
พลั่กกก
“โอ้ย”
แดเนียลรู้สึกไม่พอใจอย่างมากที่หญิงสาวยังตีมึนไม่ยอมฟังคำสั่งของเขาเธอยังเอาแต่มัวนั่งเก็บเศษกระจกจากกรอบรูปที่มันแตกออกอยู่อย่างนั้นชายหนุ่มจึงบันดาลโทสะด้วยการผลักหญิงสาวออกไปทำให้มือของหญิงสาวไปทับกับกระจกที่มันหล่นแตกอยู่แล้วบาดที่มือของเธอ
“ไอ้คนใจร้าย...ไอ้คนไม่มีหัวใจ..ฮึกๆๆ..อือ...ฮืออ”
ดาวลดาเห็นแผลที่มือของเธอเลือดกำลังไหลออกมาปุดๆความเจ็บที่มือของเธอตอนนี้มันไม่เท่าความเจ็บในหัวใจของเธอเลยสักนิด
หญิงสาวพยายามลุกขึ้นปาดน้ำตาแล้ววิ่งไปที่ห้องของตัวเองเพราะเธอเองก็ไม่อยากจะเห็นหน้าของชายหนุ่มอีกแล้วเธอแค่อยากจะเก็บรูปของเพื่อนเธอที่เธอพลาดทำมันแตกก็แค่นั้นเธอไม่เข้าใจว่าทำไมเขาต้องโมโหใส่เธอขนาดนี้ด้วย
“ดะ....ดาววว”
แดเนียลเห็นว่ามือของหญิงสาวมีเลือดออกมาเพราะน่าจะโดนกระจกของกรอบรูปที่แตกบาดเขานึกตำหนิตัวเองที่ควบคุมอารมณ์ของตนเองไม่ได้แล้วพลั้งมือทำร้ายหญิงสาวไปแบบนั้น
สายตาของหญิงสาวและคำที่เธอด่าเขาเมื่อครู่ทำให้เขารู้ตัวว่าเขาคงทำรุนแรงกับเธอจริงๆเขาแย้งกับตัวเองอยู่ในใจว่าเขาควรจะดีใจที่ทำเธอเจ็บแต่เขาเองไม่รู้สึกดีใจหรือยินดีเลยสักครั้งเมื่อเห็นหญิงสาวร้องให้เขาไม่รู้ว่าตัวของเขาเองเป็นอะไรเหมือนกันแต่เท่าที่รู้ในตอนนี้คือเขาอยากจะไปดูอาการของเธอก่อน
ชายหนุ่มรีบหยิบรูปของน้องสาวเขาออกไปแล้วเตรียมทีจะวิ่งตามหญิงสาวไปที่ห้องเธอทันทีแต่เมื่อเขาหยิบรูปของน้องสาวเขาที่โดนกระจกบางส่วนทับอยู่ขึ้นมาเขาเห็นซองจดหมายสีขาวที่อยู่ข้างหลังรูปมันหล่นอยู่เขาจึงหยิบมันมาแกะดูเมื่อเขาลองเปิดดูเขาจำได้ว่ามันเป็นลายมือของน้องสาวของเขาจริงๆ
แต่ชายหนุ่มยังไม่ทันอ่านเขาเดินไปเรียกให้แอนนาหาอุปกรณ์ทำแผลมาให้หญิงสาวเพราะถ้าเป็นเขาจะเข้าไปหาเธอเองแบบนั้นหญิงสาวคงจะไม่ยอมเปิดประตูให้เขาทำแผลให้เธอเป็นแน่เมื่อเขาจัดการสั่งแอนนาเรียบร้อยแล้วเขาจึงหันมาสนใจจดหมายในมือของเขาต่อ
“เบล..นี่พี่ทำบ้าอะไรลงไป”
จดหมายฉบับนี้เป็นจดหมายที่เบลล่าเขียนให้แดเนียลได้อ่านเพราะเธอต้องการให้แดเนียลส่งรูปนี้ให้กับดาวลดาไว้เป็นที่ระลึกตอนที่เธอจากไปแล้ว
เมื่อแดเนียลเปิดอ่านจดหมายของเบลล่าน้องสาวของเขาทำให้เขาได้รู้ว่าตลอดเวลาที่ผ่านมาสิ่งที่เขาคิดมันผิดทุกอย่างอันที่จริงแล้วเบลล่ารักมาคัสอยู่ฝ่ายเดียวต่างหากที่เห็นมาคัสสนิทสนมกับเบลล่าก็เพราะว่าเอ็นดูเบลล่าเหมือนกับน้องสาวคนนึง
เช่นเดียวกับดาวลดาในจดหมายที่เบลล่าได้เขียนยังบอกอีกว่าเธอเข้าใจเรื่องที่ดาวลดาถูกจับให้หมั้นกับมาคัสก็เพราะผู้ใหญ่และเรื่องจริงที่เบลล่าจะบอกกับแดเนียลก็คือเธอถูกแม็คคาเอลศรัตรูหมายเลขหนึ่งของแดเนียลข่มขืนจนท้องซึ่งเรื่องนี้เป็นเรื่องที่น่าอายที่สุดสำหรับเธอทำให้เธอต้องจบชีวิตตัวเองลงเพราะเธอทำใจยอมรับเรื่องนี้ไม่ได้จริงๆ
“ไอ้แม็ค....ไอ้เลววว...ไอ้หมาลอบกัด..โถ่โว้ยย”
เมื่อแดเนียลรู้ความจริงทั้งหมดตอนนี้เขาก็เหมือนไอ้หน้าโง่คนนึงที่ทำร้ายคนบริสุทธิ์ถึงสองคนแถมตอนนี้เขายังทำลายชีวิตของดาวลดาอย่างไม่น่าให้อภัยอีกด้วยแบบนี้เขาจะชดเชยเธอยังไง
“ดาว...พี่ขอโทษ”
ชายหนุ่มพยามยามดึงสติตัวเองพร้อมพึงพำกับตัวเองเบาๆเมื่อนึกถึงเรื่องเลวทรามที่เขาทำกับหญิงสาวเขายิ่งเกลียดตัวเองเกลียดความโง่เง่าของตัวเองที่ไม่เชื่อที่หญิงสาวพูดตั้งแต่ทีแรกเพราะความทิฐิของตัวเองแท้ๆ ตอนนี้ชายหนุ่มนั่งอยู่ในห้องของเบลล่าอยู่ครึ่งค่อนวันโดยที่ไม่ได้ออกไปไหนเพราะเขาต้องการทบทวนกับตัวเองว่าเขาเองจะเอายังไงต่อไปดีกับเรื่องนี้
“ดาวเป็นอย่างไรบ้างแอนนา”
“แอนนาทำแผลให้คุณดาวเรียบร้อยแล้ว...ตอนนี้เธอหลับไปแล้วค่ะ”
“อืมมม”
กว่าชายหนุ่มจะออกมาจากห้องของเบลล่าได้ก็เป็นเวลาบ่ายเกือบจะเย็นเขาเดินไปหาแอนนาเพื่อที่จะถามถึงอาการบาดเจ็บที่มือของหญิงสาวว่าเป็นอย่างไรบ้างเมื่อรู้ว่าหญิงสาวทำแผลและหลับไปแล้วเขาก็โล่งใจ
แอ้ดดด
แดเนียลค่อยๆเปิดประตูเข้ามาในห้องของหญิงสาวเพราะเขารู้ว่าเธอกำลังหลับอยู่เขาไม่ได้ตั้งใจจะมากวนเธอแต่เขาแค่อยากมาดูอาการของเธอเท่านั้นเอง
ชายหนุ่มเข้าไปนั่งที่ข้างๆเตียงของหญิงสาวเขานั่งมองเธอด้วยสายตาที่สำนึกผิดใบหน้าของหญิงสาวมีแต่รอยคราบน้ำตาและไหนจะขอบตาที่บวมแดงนั่นอีกเขาดูออกว่าก่อนที่เธอจะหลับคงร้องให้อย่างหนักเป็นแน่ ย้อนไปเมื่อก่อนเขาจะเจอเธอทุกครั้งเวลาที่เขาไปเยี่ยมเบลล่าที่เมืองไทยหญิงสาวมีแต่รอยยิ้มให้เขาเสมอจนเขาเองก็เอ็นดูเธอเสมือนน้องสาวอีกคนเขาไม่คิดว่าความโกรธแค้นในใจของเขามันจะสามารถทำลายได้ทุกสิ่งขนาดนี้
“หืมม...ทำไมตัวร้อนแบบนี้นะ”
แดเนียลค่อยๆใช้มือปัดไรผมที่ปิดหน้าของเธออยู่ทำให้มือเขาสัมผัสถึงไอร้อนในตัวของหญิงสาวเขารู้ทันทีว่าน่าจะเป็นเพราะการอักเสบของแผลเป็นแน่จึงทำให้เธอนั่นมีไข้ขึ้นนั่นเอง
ชายหนุ่มจัดการหาผ้าชุบน้ำมาเช็ดตัวให้กับหญิงสาวระหว่างนั้นเขาก็ใช้ให้แอนนาหายาลดไข้มาให้เธอได้ทานชายหนุ่มเฝ้าเช็ดตัวให้หญิงสาวจนตอนนี้ผ่านไปร่วมสี่ชั่วโมงกว่าหลังจากที่หญิงสาวทานยาเข้าไปไข้ก็เริ่มลดลงแล้วนั่นเป็นสัญญาณที่ดีสำหรับเขาเพราะเขาคิดว่าหากหญิงสาวยังอาการไม่ดีขึ้นเขาก็คงจะต้องตามหมอให้มาดูเธอ
“ยังปวดหัวอยู่หรือเปล่า...ที่แผลยังเจ็บอยู่ไหม”เมื่อเห็นว่าดาวลดาดูโอเคขึ้นแล้วเขาจึงถามอาการของเธอว่าเป็นยังไงบ้างด้วยความเป็นห่วงแต่เขาก็ได้รับแต่ความเงียบกลับมาจากหญิงสาวอีกทั้งเธอยังนอนตะแคงหันหลังให้เขาอีกด้วยเขารู้ว่าหญิงสาวคงจะโกรธเขามากซึ่งเขาก็ทำใจยอมรับในเรื่องนี้มาแล้วดาวลดาเองตอนนี้เธอรู้สึกปวดหัวอยู่บ้างแต่ก็โอเคกว่าตอนที่ยังไม่ได้ทานยาเธอรู้ว่าชายหนุ่มคอยเช็ดตัวให้เธออยู่ตลอดแต่เธอเองไม่ได้สนใจอะไรเธอทำเหมือนเขาเป็นอากาศและหน้าของเขาตอนนี้เธอก็ไม่อยากจะมองมันด้วยเธอไม่รู้ว่าชายหนุ่มมาทำดีกับเธอเพราะอะไรแต่เธอไม่ได้ต้องการมันทำให้เธอรู้สึกเหมือนโดนตบหัวแล้วมาลูบหลังอย่างไงอย่างงั้น“ดาว...พี่ขอโทษ...พี่รู้แล้วว่าดาวกับมาคัสไม่ได้เป็นต้นเหตุที่ทำให้เบลจบชีวิตตัวเองลง..พี่ขอโทษ”แดเนียลนั่งก้มหน้ายอมรับผิดเขาพูดขอโทษหญิงสาวออกมาจากหัวใจอย่างไม่ถือศักดิ์ศรีของตัวเองลูกผู้ชายอย่างเขาเมื่อเขารู้ตัวว่าเขาทำผิดเขาก็ยอมรับผิดอยู่แล้วแต่คนที่เขาทำผิดด้วยนั้นจะให้อภัยเขาหรือเปล่านั่นมันก็สุดแล้วแต่ดาวลดาค่อยๆหันมามองชายหนุ่มที่กำลังนั่งก้มหน้ายอมรับผิดอยู่เธอจ้องเขาด้วยสายตาที่ส
“เร็วๆสิคุณ”“รอผมด้วยสิ”กว่ามาคัสจะลุกขึ้นอาบน้ำแต่งตัวเสร็จก็เป็นเวลาเกือบเจ็ดโมงกว่าน้ำเมยพาเขาเดินมายังริมแม่น้ำปายเธอพาเขามาจุดเดิมจุดที่เธอพบเขาในวันนั้นแถมสถานที่ตรงนี้ยังเป็นสถานที่สำคัญกับเธอและเขาอย่างที่เธอไม่สามารถลืมลงอีกด้วยและเธอก็อยากให้เขาจำเรื่องราวของสถานที่ตรงนี้ได้เหมือนกัน“ห๊าา...สดชื่นมากเลย”น้ำเมยยืนหันหน้ามองอยู่ที่แม่น้ำพร้อมยืนสูดอากาศยามเช้าที่บริสุทธิ์พร้อมยืนลูบท้องนูนของตัวเองเป็นการรับพลังงานที่ดีส่งให้แก่ลูกของเธออีกด้วย“ทำอะไรอยู่อะคุณ...”น้ำเมยเห็นว่ามาคัสมัวแต่นั่งหันหลังทำอะไรอยู่ที่ตรงแนวพงหญ้าเธอจึงหันไปถามชายหนุ่มอย่างสงสัยเพราะแทนที่จะมายืนชมวิวดูบรรยากาศตรงที่เธอยืนอยู่“หัวหยอง...ทำไรอยู่..ฮ่าๆๆ”เมื่อไม่มีเสียงตอบรับจากชายหนุ่มเธอก็เลยเรียกชื่อของเขาแบบที่เธอเคยเรียกเวลาที่ล้อเล่นกับเขาพร้อมหัวเราะออกมาอย่างอารมณ์ดีตอนนี้เธอรู้ว่าเขาไม่ถือเวลาที่เธอเรียกเขาแบบนี้แล้วเพราะว่าชายหนุ่มเป็นคนบอกเองว่าเขาจำเรื่องราวแทบทั้งหมดได้แล้วทั้งเรื่องที่เธอดูแลเขาตอนที่อยู่โรงพยาบาลทั้งเรื่องที่เธอพาเขามาอยู่ที่นี่ด้วยกันวันๆเขาทำอะไรบ้างแต่เรื่องที
“แต่ว่า...”น้ำเมยรู้ว่าเรื่องที่ชายหนุ่มพูดถึงมันคือเรื่องอะไรและเธอก็ไม่คิดจะต่อต้านเขาอีกด้วยแต่เรื่องที่เธอต้องยกมาค้านเขาก็คือตอนนี้เธอยังมีลูกน้อยอยู่ในท้องถ้าเกิดว่าเธอจะยอมตามใจชายหนุ่มมันจะเป็นผลกระทบอะไรต่อลูกในท้องหรือเปล่าเท่านั้นเอง“ไม่เป็นไรถ้าคุณกังวลเรื่องนั้นผมศึกษามาแล้วมันไม่มีผลต่อลูกของเราแน่นอน”มาคัสรู้ว่าสิ่งที่หญิงสาวจะพูดคืออะไรเขาจึงแย่งเธอพูดก่อนเพราะว่าเขารู้วิธีการดีว่าต้องเซฟอย่างไรเพราะเขาพอจะปรึกษาหมอมาบ้างและเขาก็อ่านสาระความรู้เกี่ยวกับเรื่องนี้มาเยอะแล้ว“อื้มมมม”มาคัสเห็นว่าหญิงสาวส่งยิ้มให้เขาเป็นการอนุญาตแล้วชายหนุ่มจึงไม่รีรอเขาจู่โจมไปที่ริมฝีปากของเธออย่างหิวโหยจูบที่ดูดดื่มของเขาปลุกอารมณ์ของหญิงสาวได้ดียิ่งนักจูบนี้เองที่เขาโหยหามานานวันนี้เขาได้ครอบครองมันอีกครั้งตอนนี้ในหัวใจของเขามันมีความสุขจนแทบจะล้นทะลักออกมาแล้ว“อือ...อืมมมม”มือหนาของเขาค่อยๆสอดแรกเข้าไปบีบสองเต้างามของหญิงสาวที่อวบอิ่มและมีน้ำมีนวลเพราะว่ากำลังจะเป็นแม่คนมันช่างเต็มไม้เต็มมือของเขายิ่งนักชายหนุ่มอดไม่ได้ที่จะเลื่อนริมฝีปากมาขบเม้มดูดคลึงสองเต้างามสลับกันไปมาจนเรี
“ยอมออกมาแล้วเหรอวะไอ้หมาลอบกัด”เมื่อแม็คคาเอลเห็นแดเนียลเดินออกมาจากห้องได้เขาก็ส่งเสียงด่าทอชายหนนุ่มอย่างเสียงดังเพราะตอนนี้เขาโมโหสุดขีดที่เสียรู้ให้กับแดเนียลจนได้“ฉันไม่ใช่หมา...และฉันก็ไม่เคยทำร้ายใครก่อน...เพราะแกคนเดียวที่ทำให้น้องสาวฉันต้องตาย”แดเนียลตอบกลับอันธพาลตรงหน้าด้วยน้ำเสียงที่เยือกเย็นเพราะเขาไม่อยากให้เขาเกิดอาการโมโหขึ้นมาเพราะเขาอาจจะพลั้งมือฆ่าคนได้เขาไม่อยากให้มือของเขาต้องแปดเปื้อนเลือดคนสกปรกอย่างแม็คคาเอล“น้องแกมันอยากโง่มาให้ฉันข่มขืนเองทำไมล่ะ”แม็คคาเอลเองยังไม่หยุดที่จะพูดยั่วโมโหอีกฝ่ายเพราะเรื่องนี้ทำให้เขานึกสะใจอยู่ไม่น้อยที่กระตุกต่อมของแดเนียลได้เขาเกลียดแดเนียลที่ทั้งเด่นและดีกว่าเขาไปเสียทุกอย่างแถมตอนนี้เขายิ่งเกลียดเพิ่มขึ้นไปอีกเพราะแดเนียลทำให้เขาหมดตัวเหมือนหมาจนตรอก“หึ้ยยย...ไอ้สารเลว”ปลั้กกแดเนียลถึงขนาดฟิลขาดเมื่อแม็คคาเอลพูดถึงความเลวระยำที่ทำไว้กับน้องสาวของเขาชายหนุ่มพุ่งเข้าไปปล่อยหมัดใส่หน้าฝ่ายตรงข้ามอย่างหนักหน่วงและไม่มีความปราณีปลั้กก“ดีนะที่ฉลาดแล้วโง่อยู่ตั้งนาน”แม็คคาเอลเองก็ต่อยแดเนียลสวนกลับเหมือนกันแล้วก็ยังไม่พ้
“ปล่อยดาวเดี๋ยวนี้พี่แดนดาวจะกลับห้อง”ดาวลดาพยายามที่จะออกไปจากอ้อมกอดของชายหนุ่มเพราะเธอไม่ค่อยชอบสถานการณ์แบบนี้สักเท่าไร“ขอพี่อยู่แบบนี้สักพักได้ไหม...วันนี้พี่ไปจัดการกับคนที่มันทำร้ายเบลมา...พี่เกลียดมัน”แดเนียลรู้สึกโหยหาอ้อมกอดของหญิงสาวอย่างมากตอนนี้เขาอยากเล่าเรื่องราวทุกอย่างให้เอได้ฟังว่าวันนี้เขาไปเจออะไรมาและเขารู้สึกอย่างไรเขาไม่รู้ว่าทำไมเขาถึงอยากที่จะคุยกับเธอแต่ที่เขารู้คือเขารู้สึกสบายใจเมื่อเขาได้กลับมาเห็นใบหน้าหวานๆของเธอรอเขาอยู่ที่บ้านทุกวัน“ดาวจะบอกพี่แดนเป็นครั้งสุดท้ายนะคะ...ว่าการแก้แค้นมันไม่ส่งผลดีต่อฝ่ายใดเลยสักนิด”ดาวลดาถึงกับถอนหายใจในความเจ้าคิดเจ้าแค้นของชายหนุ่มเธอรู้ว่าเขาโกรธที่มีคนทำกับน้องสาวของเขาแบบนั้นอันที่จริงก็ไม่ได้เป็นเพราะคนที่ทำร้ายเบลล่าเพียงฝ่ายเดียวแต่มันรวมกับเบลล่าหาทางออกโดยที่จะจบแบบนี้อีกด้วยที่จริงแล้วเธอเองก็ไม่เห็นด้วยกับความคิดของเบลล่าที่เลือกทางนี้เพราะเธอคิดว่าถ้าหากเพื่อนสาวของเธอยอมสู้อีกสักนิดเธอว่าชีวิตของเพื่อนเธอตอนนี้คงจะมีแต่รอยยิ้มแน่นอนเพราะว่าเพื่อนสาวของเธอมีคนที่รักรออยู่มากขนาดนี้คนที่รักเธอจะทำให้เธอ
“ถ้าดาวเดาไม่ผิดน่าจะเป็นไดอารีของเบลใช่ไหมคะ”ดาวลดาจำได้ว่าเบลลล่าจะชอบเขียนไดอารี่แทบจะทุกวันแถมยังมีหลายๆเล่มที่เป็นสีเดียวกันรูปแบบเดียวกันอีกด้วยเธอเห็นไดอารี่ในมือของชายหนุ่มมันทำให้เธอจำได้ทันทีว่าน่าจะเป็นของเพื่อนสาวเธอ“อืมม.เล่มนี้.เบลเขียนเกี่ยวกับตัวเธอและก็เพื่อนรักของเธอไว้อย่างละเอียดเลยหละ”แดเนียลกระซิบข้างหูของหญิงสาวว่ามันถูกต้องแบบที่เธอคิดและในไดอารี่ของน้องสาวของเขามันก็ทำให้เขาได้รู้เรื่องราวอะไรมากมายที่เขาไม่เคยรู้มาก่อนอีกด้วย“อืมม..ละเอียด..เลย..เหรอคะ”ดาวลดารู้สึกหน้าร้อนผ่าวถ้าในไดอารี่มันเขียนละเอียดแสดงว่าตอนนี้ชายหนุ่มก็ต้องรู้ความลับของเธอแล้วล่ะสิ“เก่งนะเราปิดพี่ได้ตั้งนาน...แถมของขวัญวันวาเลนไทน์กับวันเกิดที่ส่งมาให้พี่ทุกปีก็เป็นฝีมือเราเองสินะ”แดเนียลเองสงสัยอยู่ตั้งนานว่าใครจะรู้วันเกิดของเขานอกเสียจากคนในครอบครัววันนี้มันทำให้เขารู้แล้วว่าคนที่อยู่เบื้องหลังนั้นเป็นใครเขายอมรับในหัวใจของหญิงสาวจริงๆที่ปกปิดความรู้สึกของตัวเองได้นานอย่างนี้ นี่ถ้าเกิดว่าหญิงสาวยอมบอกความในใจกับเขาตั้งแต่ตอนนั้นป่านี้เขาอาจจะขอเธอแต่งงานไปแล้วก็ได้เพราะว่าในต
“เดี๋ยวพ่อจะดูฤกษ์แต่งที่เร็วที่สุดให้แล้วกันนะเรื่องนี้ไม่ต้องเป็นห่วง”“ครับคุณพ่อ”“หืมม...ฤกษ์แต่ง”ดาวลดาถึงกับทำหน้างงที่จู่ๆทั้งสองดูเข้ากันเป็นปี่เป็นขลุ่ยเสียอย่างนั้นตอนนี้เธอรู้สึกสับสนไปหมดแล้วอันที่จริงดนัยเองก็รู้สึกโกรธมากในครั้งแรกที่รู้เรื่องแต่พอมองเรื่องราวอย่างที่เขาเคยอาบน้ำร้อนมาก่อนเขาถือว่าชายหนุ่มมีความรับผิดชอบและใจถึงมากเลยทีเดียวที่กล้าเข้ามาพูดต่อหน้าเขาอย่างไม่ยำเกรงและที่เขายอมยกลูกสาวสุดที่รักให้ชายหนุ่มไปง่ายๆไม่ใช่เพราะว่าทั้งคู่เสียกันไปแล้วแต่เป็นเพราะว่าเขามองออกว่าลูกสาวของเขามีความสุขและยิ้มด้วยหัวใจเมื่ออยู่กับชายหนุ่มและเขารู้ดีว่าชายหนุ่มทำเรื่องแบบนี้ไปเพราะความเข้าใจผิดและยอมรับผิดอย่างลูกผู้ชายอีกอย่างเขาก็พร้อมที่จะยกลูกสาวของเขาให้ก็เพราะว่าเขารู้ว่าถ้าลูกสาวของเขาแต่งงานกับชายหนุ่มไปชีวิตของเธอไม่ลำบากแน่นอนเพราะชื่อเสียงของชายหนุ่มในแวดวงธุรกิจถือว่ารู้จักกันดีในฐานะนักธุรกิจหนุ่มที่เก่งและโปรไฟล์ดีอยู่ไม่น้อยคนเป็นพ่อออย่างเขาคงไม่ต้องห่วงอะไรมาก“ร้ายนักนะพี่แดนที่ทำให้พ่อดาวใจอ่อนได้”ดาวลดาอดแซวชายหนุ่มไม่ได้ที่ไม่รู้เข้าไปคุยกับ
“แอร๊...แอ้...”เด็กหญิงที่นอนกลิ้งคว่ำกลิ้งหงายอยู่ในเปลสีชมพูส่งเสียงทักทายคนมาใหม่ราวกับอยากที่จะร่วมวงสนธนาด้วย“ว่าไงจ้ะสาวน้อย...อาซื้อชุดสวยมาฝากเพียบเลยนะคะ...เราไปดูชุดสวยกันดีกว่าเนอะ”“แอร๊...อร้า..คิกๆๆ”ดาวลดาอุ้มหลานสาวของเธอออกมาจากเปลเด็กพร้อมไปนั่งที่โซฟาเล่นกันกับหลานสองคนอย่างไม่สนใจใครแล้วในตอนนี้เพราะว่าเธอคิดถึงมาก“น้องดาวท่าทางน่าจะเลี้ยงเด็กเป็นแล้วนะ...นายไม่คิดจะมีลูกบ้างเหรอ”มาคัสเห็นว่าทั้งสองแต่งงานกันมาตั้งนานแล้วก็ก็ไม่ยักจะเห็นมีลูกเสียทีและเขาก็เห็นว่าดาวลดาเองก็มีความพร้อมที่จะเป็นแม่คนมากแล้วด้วย“ใครว่าไม่อยากมีล่ะแต่ยังไม่มามากกว่าฉันเองให้หมอตรวจดูแล้วนะหมอบอกว่าร่างกายของดาวยังอ่อนแอคงต้องรอให้เธอแข็งแรงอีกนิดตอนนี้ชั้นก็พยายามบำรุงเธอทุกอย่างเลย”แดเนียลตอบมาคัสไปด้วยแววตาที่เศร้าหมองแต่เขาก็ยังพยายามฝืนยิ้มเขาเองอยากจะมีลูกใจจะขาดแต่ก็ต้องดูสุขภาพภรรยาของเขาด้วยตอนนี้เขาคิดว่าถ้าภรรยาเขาแข็งแรงเมื่อไรลุกก็คงจะมาเองตอนนี้เขาก็พยายามบำรุงหญิงสาวสุดขีด“จริงสิ...น้องดาวป่วยบ่อยตั้งแต่เด็กๆแล้วยังไงฉันก็เอาใจช่วยนายนะฉันไปอาบน้ำก่อนเชิญนายตามสบาย