“จะเดินตามมาดีๆหรือจะให้ผมอุ้ม”มาคัสต้องเดินกลับมาหาหญิงสาวที่ยืนอยู่ข้างๆรถเขาเห็นว่าเธอไม่ยอมมาเสียทีเขาจึงต้องใช้คำพูดเพื่อขู่เธอบ้างซึ่งใจจริงเขาไม่ได้แค่ขู่แต่ถ้าเธอไม่ยอมแต่โดยดีเขาทำจริงเป็นแน่อุตส่าห์พาเธอมาถึงที่นี่เขาไม่ยอมให้วันนี้มันเสียเปล่าแน่อีกอย่างก็นัดกับญาติผู้ใหญ่ของเขาเอาไว้แล้วด้วย“ตามคุณมาร์คไปเถอะครับคุณน้ำเมยคุณก็น่าจะรู้ว่าคุณมาร์คพูดจริงทำจริง”เจมส์เองเมื่อเห็นว่าหญิงสาวทำท่าที่จะไม่ยอมเลยช่วยเจ้านายหนุ่มของเขาพูดอีกแรงว่าถ้าหากหญิงสาวไม่ยอมเจ้านายหนุ่มของเขาทำตามที่พูดแน่เพราะฉะนั้นถ้าไม่อยากให้เรื่องมันยุ่งยากให้เธอยอมเดินเข้าไปง่ายๆเสียดีกว่า“อ้าว...นั่นไงมากันแล้ว”มาเรียมกล่าวทักทายหลานชายของตนเองและหญิงสาวที่เดินตามเข้ามาที่น่าจะเป็นว่าที่หลานสะใภ้ของเธอจะว่าเป็นว่าที่หลานสะใภ้ก็คงจะไม่ได้เพราะตอนนี้เธอได้มีลูกกับหลานชายของเธอแล้วจากคำที่หลานชายเธอเคยเกริ่นๆมาก็คงจะต้องเรียกเธอว่าหลานสะใภ้แต่ติดแค่ยังไม่ได้แต่งงานเท่านั้นเอง“สวัสดีค่ะ”น้ำเมยเองคราแรกเข้ามาในบ้านที่เป็นห้องโถงใหญ่มีคนนั่งกันอยู่ถึงจะไม่เยอะมากแต่เธอก็รู้สึกประหม่าอยู่ดีแต่เมื่อกล่
“ใช่ค่ะคุณดาวตอนเช้าหลังจากที่ขายขนมเสร็จแล้วคุณมาคัสก็จะต้องทานข้าวเหนียวหมูหยองทุกวันเลยล่ะค่ะ”“ดีนะตอนนั้นที่ตามาร์คได้เจอกับหนูน้ำเมยไม่อย่างนั้นยายก็ไม่รู้ว่าตามาร์คจะมีชะตากรรมเป็นอย่างไรบ้างเลยนี่เพราะตามาร์คแท้ๆเลยทำให้หนูต้องมาพลอยลำบากขนาดนี้”มาเรียมรู้สึกว่าหญิงตรงหน้าเธอที่เรียกได้ว่าตอนนี้เป็นหลานสะใภ้เธอแล้วจะเป็นคนดีโดยเนื้อแท้ขนาดนี้เธอเองยังรู้สึกเลยว่าถ้าหากวันนั้นหลายชายของเขาไม่เจอกับหญิงสาวป่านนี้จะเป็นอย่างไรบ้าง“ไม่เป็นไรเลยค่ะ...ที่หนูช่วยคุณมาคัสในตอนนั้นก็เพราะหนูรู้ว่าคนที่ไม่มีที่ไปหรือไร้ญาติพี่น้องในตอนนั้นมันลำบากขนาดไหน”“นี่ตามาร์คจะรู้ไหมเนี่ยว่ามีคนที่รักเค้าด้วยหัวใจขนาดนี้”มาเรียมเองอยากให้หลานชายของเขาได้มาฟังหญิงสาวพูดถึงตัวหลานชายของเธอในตอนนี้เหลือเกินเพราะดูเวลาที่เธอได้พูดถึงหลานชายเธอในตอนนั้นแววตาของหญิงสาวบ่งบอกถึงว่ามีความสุขอย่างมากภายในใจเธอก็ภาวนาว่าอยากให้หลานชายเธอจำความในตอนนั้นได้ในเร็ววันเพราะคิดว่าทั้งหญิงสาวและหลานชายของเขาคงจะรักกันมากน่าดู“หืม...โรแมนติกจังเลยนะคะดาวดีใจแทนพี่มาร์คจริงๆที่มีคนที่รักพี่มาร์คขนาดนี้ค่ะ”ดาว
ดาวลดาเองไม่รู้ว่าเพราะเหตุใดเบลล่าจึงคิดสั้นทั้งที่กำลังท้องอยู่แต่มันไม่ใช่อย่างที่แดเนียลกล่าวหาเธอกับมาคัสแน่นอนที่แดเนียลคิดว่าเป็นเพราะข่าวการหมั้นหมายของเธอและมาคัสจึงทำให้น้องสาวเธอต้องฆ่าตัวตาย แดเนียลคิดว่ามาคัสไม่ยอมรับลูกในท้องของเบลล่าและยังกล่าวหาว่าเธอทรยศหักหลังเบลล่าไปหมั้นกับมาคัสทั้งที่รู้ว่าเบลล่าท้องลูกของมาคัสอยู่เรื่องนี้เธอก็ไม่ได้มีโอกาสที่จะอธิบายให้แดเนียลได้เข้าใจเพราะตั้งแต่วันนั้นเธอเองก็ไม่เคยเจอชายหนุ่มอีกเลย หญิงสาวรู้ว่าแดเนียลคงจะเกลียดเธอมากแต่สำหรับเธอนั้นชายหนุ่มเป็นรักแรกของเธอและยังอยู่ในใจของเธอตลอดมาโดยที่เรื่องนี้ก็ไม่มีใครรู้เช่นกันยกเว้นแต่เบลล่าเพื่อนสาวคนสนิทของเธอเท่านั้น20.30น.“คุณหนูคะวันนี้คุณท่านโทรมาบอกว่าน่าจะไม่กลับนะคะ”“ค่ะ...ป้าเนียน”จำเนียนแม่บ้านที่บ้านของดาวลดาขึ้นมาบอกกับหญิงสาวเรื่องที่ว่าคืนนี้พ่อของเธอจะไม่ได้กลับบ้านซึ่งเรื่องนี้เธอเห็นว่ามันเป็นเรื่องปกติสำหรับเธอไปแล้วที่คุณพ่อของเธอจะกลับบ้านบ้างไม่กลับบ้างจนเธอชินแล้ว22.00 น.“นายครับไฟที่ห้องของเธอดับลงแล้วครับ”“อืมม...เริ่มจัดการตามแผนได้”“ครับนาย”แดเนียลกั
“คุณแน่ใจนะว่าผมจะจำได้...อีกอย่างตอนแรกที่คุณเล่าให้ผมฟังเรื่องที่มาของชื่อผม...ผมไม่คิดเลยว่าผมจะชอบทานไอ้เจ้าก้อนนี้”มาคัสเองไม่อยากจะเชื่อตัวเองเลยว่าเขาจะชอบทานข้าวเหนียวหมูหยองเพราะอันที่จริงเขารู้สึกไม่ชอบทานข้าวเหนียวสักเท่าไรเพราะมันใช้ช้อนตักยากอีกอย่างคนอย่างเขาปกติแล้วเขาจะไม่ใช้มือหยิบอาหารทานเป็นแน่“จะใช้ช้อนทำไมล่ะคุณใช้มือเลย”น้ำเมยเห็นว่าชาหนุ่มกำลังจะใช้ช้อนกับส้อมตักข้าวเหนียวเข้าปากซึ่งเธอดูมันจะลำบากไปเสียหน่อยเธอรู้ว่าคนเจ้าระเบียบแบบเขาต้องรักษามารยาททุกอย่างแต่เธอเองอยากให้เขาทำตัวสบายๆมากกว่าในเวลาที่อยู่กับเธอ“เอ่อ...จะดีเหรอ”มาคัสยังมีสีหน้าที่ดูว่ามันเหมือนเป็นเรื่องผิดร้ายแรงที่ใช้มือหยิบอาหารขึ้นมาทานเพราะเขาถูกสอนเรื่องมารยาทการวางตัวมาอย่างละเอียดและติดเป็นนิสัยนั่นเอง“ลองดู...ตอนนั้นคุณยังใช้มือจับมันได้เลย”“เอ่อ..”“เอาน่า...อยู่กับฉันไม่ต้องเนี้ยบตลอดเวลาก็ได้”น้ำเมยเองพยายามพูดโน้มน้าวเพื่อให้ชายหนุ่มลดการเป็นคนเจ้าระเบียบลงมาสักหน่อยก็ได้เพื่อให้ชีวิตมันง่ายขึ้น“อืมมม...”มาคัสตัดสินใจทำตามที่หญิงสาวบอกอันที่จริงมันก็ไม่ได้ย่อย่างที่เขาคิด
“ตอนนั้นผมก็ปั้นเป็นแบบนี้เหรอ”มาคัสเองเมื่อเห็นหญิงสาวพูดว่าเขายังสอนยากเหมือนเดิมแสดงว่าภาพในหัวเมื่อครู่ของเขามันถูกต้องเพราะตอนนี้เขารู้สึกเห็นภาพที่หญิงสาวนั่งสอนเขามันซ้อนขึ้นมา“..ใช่สิ”“แสดงว่าตอนนั้นผม...ทำแบบนี้ใส่คุณด้วยใช่ไหม”มาคัสทำตามภาพที่อยู่ในหัวของเขาโดยการหยิบผงแป้งขึ้นมาแล้วปาใส่หน้าของหญิงสาวทันทีเป็นการแกล้งหญิงสาวที่ว่าเขาปั้นแป้งบัวลอยเป็นลุกขนมต้มนั่นเอง“ว้ายยยยย....”น้ำเมยเองแทบจะหันหน้าหลบไม่ทันเมื่อจู่ๆชายหนุ่มปาผงแป้งใส่เธอ“ฮ่าๆๆๆ”“นี่คุณจำได้แล้วเหรอ...”ตอนนี้น้ำเมยเองยืนนิ่งต่อหน้าชายหนุ่มเธอไม่ได้โกรธอะไรที่ชายหนุ่มแกล้งเธอแล้วยืนขำแต่เธอจำได้ว่าเหตุการณ์เมื่อครู่นี้ที่ชายหนุ่มแกล้งเธอมันเคยเกิดขึ้นมาแล้วงั้นก็แสดงว่าเขาเริ่มจำอะไรได้แล้วล่ะสิ“ก็พอจะนึกออกนะแต่ก็คับคล้ายคับคลาแต่ผมจะพยามยามนะผมว่าเรามาถูกทางแล้วหละ...เอ่อ...”น้ำเมยดีใจจนน้ำตาคลอจากคราแรกที่ยืนนิ่งงันอยู่ตอนนี้เปลี่ยนเป็นโผเข้าไปกอดชายหนุ่มแทนอย่างที่เขาเองไม่ทันได้ตั้งตัวมาคัสเองตอนนี้ก็ยืนยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ที่เห็นว่าหญิงสาวมีท่าทีดีใจที่เขาพอจะจำอะไรได้แบบนี้เขายิ่งมีกำลังใจที่
ดาวลดาได้แต่เงียบตอนนี้ให้ชายหนุ่มเข้าใจว่าเธอเป็นคนรักของพี่ชายเธอก็ดีเหมือนกันเพราะถ้าหากเธอปฏิเสธว่าไม่ใช่เขาก็คงต้องสืบหาเรื่องนี้อีกแน่นอนและมันก็จะเป็นอันตรายต่อน้ำเมยและหลานเธอเปล่าๆเธอภาวนาให้แดเนียลยังไม่รู้ว่าพี่ชายเธอกำลังจะมีลูกเพราะกลัวว่าเรื่องราวมันจะไปกันใหญ่เธอไม่อยากให้แดเนียลทำผิดไปมากกว่านี้เธอจะทำอย่างไรดีให้แดเนียลผู้ชายที่แสนดีของเธอกลับมาเป็นคนเดิมตอนนี้ในใจของเขามันมีแต่ความแค้นเท่านั้น“หึๆ”ปังงงแดเนียลรู้สึกฉุนสุดขีดเขาแค่นหัวเราะที่เธอไม่ปฏิเสธเพราะมันเป็นเรื่องจริงเขาไม่อยากมองหน้าคนที่ผิดแต่ไม่ยอมรับผิดจึงไประบายอารมณ์กับประตูห้องของเธอแทนโดยการกระชากปิดมันแรงๆเป็นการประชดหญิงสาวเขารู้ว่าถ้าหากเขาอยู่ที่นี่นานกว่านี้อาจพลั้งมือทำอะไรหญิงสาวก็เป็นได้เพราะเขายังนึกถึงอดีตที่เคยเอ็นดูหญิงสาวเหมือนน้องสาวคนนึงมาก่อนตอนนี้หญิงสาวได้แต่ปล่อยน้ำตาให้ไหลรินยอมรับในโชคชะตาของตัวเธอเองอย่างเลี่ยงไม่ได้เธออยากขอให้เขารับฟังที่เธอพูดบ้างเท่านั้นเองเธอไม่คิดว่าเขาจะมองเธอเป็นคนเลวร้ายขนาดนี้คลับหรูกรุงโรม20.00 น.“หึ...แค่ยอมรับผิดมันยากนักหรือไงวะ”แดเนียลนั่ง
ปลั้กกกกกก“โอ้ยยยยย”ดาวลดาดิ้นจนสุดแรงที่มีหญิงสาวใช้ขาของเธอทั้งที่ยังเจ็บอยู่ถีบชายหนุ่มออกไปอย่างสุดตัวพร้อมลุกขึ้นเพื่อที่จะเปิดประตูออกไปยังไงวันนี้เธอก็จะต้องรอดพ้นมือของเขาไปให้ได้“อ๊าย..”“มานี่...จะไปไหน”แดเนียลรวบตัวหญิงสาวเอาไว้ได้ทันพร้อมโยนเธอขึ้นไปที่เตียงและล็อคประตูอย่างแน่นหนาเขาไม่ยอมให้เธอหนีเขาไปง่ายๆอยู่แล้ว“พี่แดนอย่าทำอะไรบ้าๆนะ...ตอนนี้พี่ไม่มีสติ.....อื้อออออ”หญิงสาวรู้ว่าจะเดอะไรขึ้นกับเธอตอนนี้เธอเองเริ่มตัวสั่นอย่างบังคับไม่ได้หญิงสาวพยายามพูดเพื่อเรียกสติไม่ให้ชายหนุ่มทำอะไรบ้าๆกับเธอหญิงสาวรู้ว่าตอนนี้ชายหนุ่มเองยังอยู่ในอาการที่มึนเมาอีกด้วยเธอรับรู้ได้จากกลิ่นแอลกอฮอลล์ที่มันคละคลุ้งจากตัวของเขาแควกกก…แควกกกแดเนียลฉีกชุดของหญิงสาวด้วยมือข้างเดียวอย่างชำนาญโดยที่ปากของเขาก็ยังบดขยี้อยู่ที่ปากของหญิงสาวชายหนุ่มยอมรับเลยว่าหญิงสาวใต้ร่างของเขาช่างหอมหวานไม่เหมือนคนอื่นที่เขาเคยได้สัมผัสมาก่อนเขาไม่รู้ว่าหญิงสาวจะบริสุทธิ์ผุดผ่องหรือไม่เพราะเธอได้มีการหมั้นหมายกับมาคัสไปแล้วและเสืออย่างมาคัสจะแค่เลี้ยงเหยื่อไว้ในกรงอย่างเดียวเช่นนั้นหรือไม่มีทางและ
เช้าวันต่อมา“อือ..อื้มม”ดาวลดารู้สึกตัวตื่นขึ้นมาเพราะแสงจากพระอาทิตย์มันส่องมาที่ตาของเธอตอนนี้เธอรู้สึกระบมไปทั้งร่างเมื่อพลิกตัวดูก็พบว่าเธอนั้นนอนอยู่ในห้องนี้เพียงแค่คนเดียวเมื่อเธอนึกถึงเรื่องเมื่อคืนเธอเองยังนึกสมเพชตัวเองที่ต่อต้านอะไรชายหนุ่มไม่ได้แถมตอนนี้ขาก็ยังทิ้งให้เธออยู่ที่นี่คนเดียวอีกหญิงสาวคิดว่าชายหนุ่มคงจะเกลียดเธอมากดูจากความดิบเถื่อนที่เขามอบให้เธอเมื่อคืนที่ผ่านมาหญิงสาวรู้สึกเจ็บและหน่วงที่หัวใจของเธออย่างบอกไม่ถูก“โอ้ยย”ดาวลดาพยายามพยุงร่างที่บอบช้ำและไรเรี่ยวแรงของเธอเข้าห้องน้ำเพื่อไปชำระล้างร่างกายล้างคราบคาวออกไปให้หมดหญิงสาวปล่อยน้ำตาให้ไหลรินกับเรื่องที่เธอได้รับปล่อยให้มันไหลไปตามน้ำอยู่พักใหญ่เธอถึงออกมาแต่งตัวด้วยใบหน้าที่เหม่อลอยตอนนี้หญิงสาวที่เคยน่ารักสดใสและมีสีหน้าที่เปื้อนยิ้มตลอดเวลาเธอกลายเป็นคนที่มีสีหน้าและแววตาที่เศร้าลงอย่างเห็นได้ชัดก๊อกๆๆ“ขออนุญาตค่ะ”แอนนาเมดสาวที่แดเนียลจัดมาเพื่อให้ดูแลหญิงสาวโดยเฉพาะเปิดประตูเข้ามาเพราะเธอได้รับหน้าที่มาให้นำอาหารมาให้หญิงสาวจากนายใหญ่ของที่นี่“อาหารค่ะคุณดาว...นี่เป็นจดหมายของคุณแดเนียลฝากไ
“แอร๊...แอ้...”เด็กหญิงที่นอนกลิ้งคว่ำกลิ้งหงายอยู่ในเปลสีชมพูส่งเสียงทักทายคนมาใหม่ราวกับอยากที่จะร่วมวงสนธนาด้วย“ว่าไงจ้ะสาวน้อย...อาซื้อชุดสวยมาฝากเพียบเลยนะคะ...เราไปดูชุดสวยกันดีกว่าเนอะ”“แอร๊...อร้า..คิกๆๆ”ดาวลดาอุ้มหลานสาวของเธอออกมาจากเปลเด็กพร้อมไปนั่งที่โซฟาเล่นกันกับหลานสองคนอย่างไม่สนใจใครแล้วในตอนนี้เพราะว่าเธอคิดถึงมาก“น้องดาวท่าทางน่าจะเลี้ยงเด็กเป็นแล้วนะ...นายไม่คิดจะมีลูกบ้างเหรอ”มาคัสเห็นว่าทั้งสองแต่งงานกันมาตั้งนานแล้วก็ก็ไม่ยักจะเห็นมีลูกเสียทีและเขาก็เห็นว่าดาวลดาเองก็มีความพร้อมที่จะเป็นแม่คนมากแล้วด้วย“ใครว่าไม่อยากมีล่ะแต่ยังไม่มามากกว่าฉันเองให้หมอตรวจดูแล้วนะหมอบอกว่าร่างกายของดาวยังอ่อนแอคงต้องรอให้เธอแข็งแรงอีกนิดตอนนี้ชั้นก็พยายามบำรุงเธอทุกอย่างเลย”แดเนียลตอบมาคัสไปด้วยแววตาที่เศร้าหมองแต่เขาก็ยังพยายามฝืนยิ้มเขาเองอยากจะมีลูกใจจะขาดแต่ก็ต้องดูสุขภาพภรรยาของเขาด้วยตอนนี้เขาคิดว่าถ้าภรรยาเขาแข็งแรงเมื่อไรลุกก็คงจะมาเองตอนนี้เขาก็พยายามบำรุงหญิงสาวสุดขีด“จริงสิ...น้องดาวป่วยบ่อยตั้งแต่เด็กๆแล้วยังไงฉันก็เอาใจช่วยนายนะฉันไปอาบน้ำก่อนเชิญนายตามสบาย
“เดี๋ยวพ่อจะดูฤกษ์แต่งที่เร็วที่สุดให้แล้วกันนะเรื่องนี้ไม่ต้องเป็นห่วง”“ครับคุณพ่อ”“หืมม...ฤกษ์แต่ง”ดาวลดาถึงกับทำหน้างงที่จู่ๆทั้งสองดูเข้ากันเป็นปี่เป็นขลุ่ยเสียอย่างนั้นตอนนี้เธอรู้สึกสับสนไปหมดแล้วอันที่จริงดนัยเองก็รู้สึกโกรธมากในครั้งแรกที่รู้เรื่องแต่พอมองเรื่องราวอย่างที่เขาเคยอาบน้ำร้อนมาก่อนเขาถือว่าชายหนุ่มมีความรับผิดชอบและใจถึงมากเลยทีเดียวที่กล้าเข้ามาพูดต่อหน้าเขาอย่างไม่ยำเกรงและที่เขายอมยกลูกสาวสุดที่รักให้ชายหนุ่มไปง่ายๆไม่ใช่เพราะว่าทั้งคู่เสียกันไปแล้วแต่เป็นเพราะว่าเขามองออกว่าลูกสาวของเขามีความสุขและยิ้มด้วยหัวใจเมื่ออยู่กับชายหนุ่มและเขารู้ดีว่าชายหนุ่มทำเรื่องแบบนี้ไปเพราะความเข้าใจผิดและยอมรับผิดอย่างลูกผู้ชายอีกอย่างเขาก็พร้อมที่จะยกลูกสาวของเขาให้ก็เพราะว่าเขารู้ว่าถ้าลูกสาวของเขาแต่งงานกับชายหนุ่มไปชีวิตของเธอไม่ลำบากแน่นอนเพราะชื่อเสียงของชายหนุ่มในแวดวงธุรกิจถือว่ารู้จักกันดีในฐานะนักธุรกิจหนุ่มที่เก่งและโปรไฟล์ดีอยู่ไม่น้อยคนเป็นพ่อออย่างเขาคงไม่ต้องห่วงอะไรมาก“ร้ายนักนะพี่แดนที่ทำให้พ่อดาวใจอ่อนได้”ดาวลดาอดแซวชายหนุ่มไม่ได้ที่ไม่รู้เข้าไปคุยกับ
“ถ้าดาวเดาไม่ผิดน่าจะเป็นไดอารีของเบลใช่ไหมคะ”ดาวลดาจำได้ว่าเบลลล่าจะชอบเขียนไดอารี่แทบจะทุกวันแถมยังมีหลายๆเล่มที่เป็นสีเดียวกันรูปแบบเดียวกันอีกด้วยเธอเห็นไดอารี่ในมือของชายหนุ่มมันทำให้เธอจำได้ทันทีว่าน่าจะเป็นของเพื่อนสาวเธอ“อืมม.เล่มนี้.เบลเขียนเกี่ยวกับตัวเธอและก็เพื่อนรักของเธอไว้อย่างละเอียดเลยหละ”แดเนียลกระซิบข้างหูของหญิงสาวว่ามันถูกต้องแบบที่เธอคิดและในไดอารี่ของน้องสาวของเขามันก็ทำให้เขาได้รู้เรื่องราวอะไรมากมายที่เขาไม่เคยรู้มาก่อนอีกด้วย“อืมม..ละเอียด..เลย..เหรอคะ”ดาวลดารู้สึกหน้าร้อนผ่าวถ้าในไดอารี่มันเขียนละเอียดแสดงว่าตอนนี้ชายหนุ่มก็ต้องรู้ความลับของเธอแล้วล่ะสิ“เก่งนะเราปิดพี่ได้ตั้งนาน...แถมของขวัญวันวาเลนไทน์กับวันเกิดที่ส่งมาให้พี่ทุกปีก็เป็นฝีมือเราเองสินะ”แดเนียลเองสงสัยอยู่ตั้งนานว่าใครจะรู้วันเกิดของเขานอกเสียจากคนในครอบครัววันนี้มันทำให้เขารู้แล้วว่าคนที่อยู่เบื้องหลังนั้นเป็นใครเขายอมรับในหัวใจของหญิงสาวจริงๆที่ปกปิดความรู้สึกของตัวเองได้นานอย่างนี้ นี่ถ้าเกิดว่าหญิงสาวยอมบอกความในใจกับเขาตั้งแต่ตอนนั้นป่านี้เขาอาจจะขอเธอแต่งงานไปแล้วก็ได้เพราะว่าในต
“ปล่อยดาวเดี๋ยวนี้พี่แดนดาวจะกลับห้อง”ดาวลดาพยายามที่จะออกไปจากอ้อมกอดของชายหนุ่มเพราะเธอไม่ค่อยชอบสถานการณ์แบบนี้สักเท่าไร“ขอพี่อยู่แบบนี้สักพักได้ไหม...วันนี้พี่ไปจัดการกับคนที่มันทำร้ายเบลมา...พี่เกลียดมัน”แดเนียลรู้สึกโหยหาอ้อมกอดของหญิงสาวอย่างมากตอนนี้เขาอยากเล่าเรื่องราวทุกอย่างให้เอได้ฟังว่าวันนี้เขาไปเจออะไรมาและเขารู้สึกอย่างไรเขาไม่รู้ว่าทำไมเขาถึงอยากที่จะคุยกับเธอแต่ที่เขารู้คือเขารู้สึกสบายใจเมื่อเขาได้กลับมาเห็นใบหน้าหวานๆของเธอรอเขาอยู่ที่บ้านทุกวัน“ดาวจะบอกพี่แดนเป็นครั้งสุดท้ายนะคะ...ว่าการแก้แค้นมันไม่ส่งผลดีต่อฝ่ายใดเลยสักนิด”ดาวลดาถึงกับถอนหายใจในความเจ้าคิดเจ้าแค้นของชายหนุ่มเธอรู้ว่าเขาโกรธที่มีคนทำกับน้องสาวของเขาแบบนั้นอันที่จริงก็ไม่ได้เป็นเพราะคนที่ทำร้ายเบลล่าเพียงฝ่ายเดียวแต่มันรวมกับเบลล่าหาทางออกโดยที่จะจบแบบนี้อีกด้วยที่จริงแล้วเธอเองก็ไม่เห็นด้วยกับความคิดของเบลล่าที่เลือกทางนี้เพราะเธอคิดว่าถ้าหากเพื่อนสาวของเธอยอมสู้อีกสักนิดเธอว่าชีวิตของเพื่อนเธอตอนนี้คงจะมีแต่รอยยิ้มแน่นอนเพราะว่าเพื่อนสาวของเธอมีคนที่รักรออยู่มากขนาดนี้คนที่รักเธอจะทำให้เธอ
“ยอมออกมาแล้วเหรอวะไอ้หมาลอบกัด”เมื่อแม็คคาเอลเห็นแดเนียลเดินออกมาจากห้องได้เขาก็ส่งเสียงด่าทอชายหนนุ่มอย่างเสียงดังเพราะตอนนี้เขาโมโหสุดขีดที่เสียรู้ให้กับแดเนียลจนได้“ฉันไม่ใช่หมา...และฉันก็ไม่เคยทำร้ายใครก่อน...เพราะแกคนเดียวที่ทำให้น้องสาวฉันต้องตาย”แดเนียลตอบกลับอันธพาลตรงหน้าด้วยน้ำเสียงที่เยือกเย็นเพราะเขาไม่อยากให้เขาเกิดอาการโมโหขึ้นมาเพราะเขาอาจจะพลั้งมือฆ่าคนได้เขาไม่อยากให้มือของเขาต้องแปดเปื้อนเลือดคนสกปรกอย่างแม็คคาเอล“น้องแกมันอยากโง่มาให้ฉันข่มขืนเองทำไมล่ะ”แม็คคาเอลเองยังไม่หยุดที่จะพูดยั่วโมโหอีกฝ่ายเพราะเรื่องนี้ทำให้เขานึกสะใจอยู่ไม่น้อยที่กระตุกต่อมของแดเนียลได้เขาเกลียดแดเนียลที่ทั้งเด่นและดีกว่าเขาไปเสียทุกอย่างแถมตอนนี้เขายิ่งเกลียดเพิ่มขึ้นไปอีกเพราะแดเนียลทำให้เขาหมดตัวเหมือนหมาจนตรอก“หึ้ยยย...ไอ้สารเลว”ปลั้กกแดเนียลถึงขนาดฟิลขาดเมื่อแม็คคาเอลพูดถึงความเลวระยำที่ทำไว้กับน้องสาวของเขาชายหนุ่มพุ่งเข้าไปปล่อยหมัดใส่หน้าฝ่ายตรงข้ามอย่างหนักหน่วงและไม่มีความปราณีปลั้กก“ดีนะที่ฉลาดแล้วโง่อยู่ตั้งนาน”แม็คคาเอลเองก็ต่อยแดเนียลสวนกลับเหมือนกันแล้วก็ยังไม่พ้
“แต่ว่า...”น้ำเมยรู้ว่าเรื่องที่ชายหนุ่มพูดถึงมันคือเรื่องอะไรและเธอก็ไม่คิดจะต่อต้านเขาอีกด้วยแต่เรื่องที่เธอต้องยกมาค้านเขาก็คือตอนนี้เธอยังมีลูกน้อยอยู่ในท้องถ้าเกิดว่าเธอจะยอมตามใจชายหนุ่มมันจะเป็นผลกระทบอะไรต่อลูกในท้องหรือเปล่าเท่านั้นเอง“ไม่เป็นไรถ้าคุณกังวลเรื่องนั้นผมศึกษามาแล้วมันไม่มีผลต่อลูกของเราแน่นอน”มาคัสรู้ว่าสิ่งที่หญิงสาวจะพูดคืออะไรเขาจึงแย่งเธอพูดก่อนเพราะว่าเขารู้วิธีการดีว่าต้องเซฟอย่างไรเพราะเขาพอจะปรึกษาหมอมาบ้างและเขาก็อ่านสาระความรู้เกี่ยวกับเรื่องนี้มาเยอะแล้ว“อื้มมมม”มาคัสเห็นว่าหญิงสาวส่งยิ้มให้เขาเป็นการอนุญาตแล้วชายหนุ่มจึงไม่รีรอเขาจู่โจมไปที่ริมฝีปากของเธออย่างหิวโหยจูบที่ดูดดื่มของเขาปลุกอารมณ์ของหญิงสาวได้ดียิ่งนักจูบนี้เองที่เขาโหยหามานานวันนี้เขาได้ครอบครองมันอีกครั้งตอนนี้ในหัวใจของเขามันมีความสุขจนแทบจะล้นทะลักออกมาแล้ว“อือ...อืมมมม”มือหนาของเขาค่อยๆสอดแรกเข้าไปบีบสองเต้างามของหญิงสาวที่อวบอิ่มและมีน้ำมีนวลเพราะว่ากำลังจะเป็นแม่คนมันช่างเต็มไม้เต็มมือของเขายิ่งนักชายหนุ่มอดไม่ได้ที่จะเลื่อนริมฝีปากมาขบเม้มดูดคลึงสองเต้างามสลับกันไปมาจนเรี
“เร็วๆสิคุณ”“รอผมด้วยสิ”กว่ามาคัสจะลุกขึ้นอาบน้ำแต่งตัวเสร็จก็เป็นเวลาเกือบเจ็ดโมงกว่าน้ำเมยพาเขาเดินมายังริมแม่น้ำปายเธอพาเขามาจุดเดิมจุดที่เธอพบเขาในวันนั้นแถมสถานที่ตรงนี้ยังเป็นสถานที่สำคัญกับเธอและเขาอย่างที่เธอไม่สามารถลืมลงอีกด้วยและเธอก็อยากให้เขาจำเรื่องราวของสถานที่ตรงนี้ได้เหมือนกัน“ห๊าา...สดชื่นมากเลย”น้ำเมยยืนหันหน้ามองอยู่ที่แม่น้ำพร้อมยืนสูดอากาศยามเช้าที่บริสุทธิ์พร้อมยืนลูบท้องนูนของตัวเองเป็นการรับพลังงานที่ดีส่งให้แก่ลูกของเธออีกด้วย“ทำอะไรอยู่อะคุณ...”น้ำเมยเห็นว่ามาคัสมัวแต่นั่งหันหลังทำอะไรอยู่ที่ตรงแนวพงหญ้าเธอจึงหันไปถามชายหนุ่มอย่างสงสัยเพราะแทนที่จะมายืนชมวิวดูบรรยากาศตรงที่เธอยืนอยู่“หัวหยอง...ทำไรอยู่..ฮ่าๆๆ”เมื่อไม่มีเสียงตอบรับจากชายหนุ่มเธอก็เลยเรียกชื่อของเขาแบบที่เธอเคยเรียกเวลาที่ล้อเล่นกับเขาพร้อมหัวเราะออกมาอย่างอารมณ์ดีตอนนี้เธอรู้ว่าเขาไม่ถือเวลาที่เธอเรียกเขาแบบนี้แล้วเพราะว่าชายหนุ่มเป็นคนบอกเองว่าเขาจำเรื่องราวแทบทั้งหมดได้แล้วทั้งเรื่องที่เธอดูแลเขาตอนที่อยู่โรงพยาบาลทั้งเรื่องที่เธอพาเขามาอยู่ที่นี่ด้วยกันวันๆเขาทำอะไรบ้างแต่เรื่องที
“ยังปวดหัวอยู่หรือเปล่า...ที่แผลยังเจ็บอยู่ไหม”เมื่อเห็นว่าดาวลดาดูโอเคขึ้นแล้วเขาจึงถามอาการของเธอว่าเป็นยังไงบ้างด้วยความเป็นห่วงแต่เขาก็ได้รับแต่ความเงียบกลับมาจากหญิงสาวอีกทั้งเธอยังนอนตะแคงหันหลังให้เขาอีกด้วยเขารู้ว่าหญิงสาวคงจะโกรธเขามากซึ่งเขาก็ทำใจยอมรับในเรื่องนี้มาแล้วดาวลดาเองตอนนี้เธอรู้สึกปวดหัวอยู่บ้างแต่ก็โอเคกว่าตอนที่ยังไม่ได้ทานยาเธอรู้ว่าชายหนุ่มคอยเช็ดตัวให้เธออยู่ตลอดแต่เธอเองไม่ได้สนใจอะไรเธอทำเหมือนเขาเป็นอากาศและหน้าของเขาตอนนี้เธอก็ไม่อยากจะมองมันด้วยเธอไม่รู้ว่าชายหนุ่มมาทำดีกับเธอเพราะอะไรแต่เธอไม่ได้ต้องการมันทำให้เธอรู้สึกเหมือนโดนตบหัวแล้วมาลูบหลังอย่างไงอย่างงั้น“ดาว...พี่ขอโทษ...พี่รู้แล้วว่าดาวกับมาคัสไม่ได้เป็นต้นเหตุที่ทำให้เบลจบชีวิตตัวเองลง..พี่ขอโทษ”แดเนียลนั่งก้มหน้ายอมรับผิดเขาพูดขอโทษหญิงสาวออกมาจากหัวใจอย่างไม่ถือศักดิ์ศรีของตัวเองลูกผู้ชายอย่างเขาเมื่อเขารู้ตัวว่าเขาทำผิดเขาก็ยอมรับผิดอยู่แล้วแต่คนที่เขาทำผิดด้วยนั้นจะให้อภัยเขาหรือเปล่านั่นมันก็สุดแล้วแต่ดาวลดาค่อยๆหันมามองชายหนุ่มที่กำลังนั่งก้มหน้ายอมรับผิดอยู่เธอจ้องเขาด้วยสายตาที่ส
“ใครให้เธอเข้ามาในนี้”แดเนียลเข้ามาหาหญิงสาวในห้องหนังสือแต่เขาเองไม่ยักจะเห็นหญิงสาวอยู่ในห้องเมื่อเดินเข้าไปข้างในสุดเขาเห็นว่าประตูที่เชื่อมห้องหนังสือกับห้องของเบลล่าเปิดอยู่เขารู้ในทันทีว่าหญิงสาวอยู่ในห้องของน้องเขาแน่นอนตอนนี้เขาเริ่มมีอาการไม่พอใจหญิงสาวอยู่บ้างแล้วเพล้งงงงง“ว้ายยย”ดาวลาที่กำลังนั่งดูรูปภาพและนึกถึงเรื่องราวระหว่างเธอกับเบลล่าอยู่เมื่อได้ยินเสียงของชายหนุ่มเธอจึงตกใจและทำรูปนั้นหล่นจากมือแตกกระจายในที่สุด“เธอทำอะไรของเธอฮะ!!!...ออกไป”แดเนียลเห็นรูปของน้องสาวเขาแตกต่อหน้าต่อตาโดยฝีมือของหญิงสาวด้วยอารมณ์ที่ไม่พอใจเธอตั้งแต่คราแรกอยู่แล้วตอนนนี้มันยิ่งทวีความโกรธขึ้นไปอีกเขารีบเข้ามาเก็บรูปของน้องสาวของเขาพร้อมไล่หญิงสาวที่กำลังนั่งเก็บเศษกระจกอยู่ให้ออกไปให้พ้นหน้าของเขา“ฉันบอกให้ออกไปไง”พลั่กกก“โอ้ย”แดเนียลรู้สึกไม่พอใจอย่างมากที่หญิงสาวยังตีมึนไม่ยอมฟังคำสั่งของเขาเธอยังเอาแต่มัวนั่งเก็บเศษกระจกจากกรอบรูปที่มันแตกออกอยู่อย่างนั้นชายหนุ่มจึงบันดาลโทสะด้วยการผลักหญิงสาวออกไปทำให้มือของหญิงสาวไปทับกับกระจกที่มันหล่นแตกอยู่แล้วบาดที่มือของเธอ“ไอ้คนใจร้