ตอนที่23 เหนือกว่า

“อืมมม”

น้ำเมยออกมาจากห้องนอนได้ก็เห็นชายหนุ่มนั่งรอเธออยู่ที่โต้ะอาหารแล้วอันที่จริงหญิงสาวตื่นขึ้นมาได้สักพักใหญ่แล้วแต่เธอใช้เวลานั่งทบทวนอยู่พักใหญ่เมื่อได้ข้อสรุปที่เธอคิดว่ามันน่าจะดีแล้วเธอจึงออกมาเพื่อคุยกับชายหนุ่ม

“ฉันคิดดูแล้วเรื่องที่คุณต้องการที่จะรับผิดชอบฉันโดยการแต่งงาน”

“คุณยอมรับข้อตกลงผม???”

“ฟังฉันพูดให้จบก่อนสิคุณ...คือเอาเป็นว่าคุณจำความตอนที่เราอยู่ด้วยกันได้เมื่อไรเรามาคุยเรื่องนี้กันใหม่แต่ฉันจะไม่หนีหน้าคุณไปไหนแน่นอน...ส่วนเรื่องบ้านของฉันมันคนละเรื่องกับเรื่องของเราคุณอย่าเอามันมาเป็นข้อต่อรองเลยฉันขอซื้อคืนเถอะนะ”

“แล้วผมจะเชื่อใจคุณได้ยังไงว่าคุณจะไม่หนีผมไปไหนอีก”

มาคัสเองไม่ค่อยเชื่อใจหญิงสาวเท่าไรเขากลัวว่าถ้าปล่อยเธอไปแล้วจะไม่ได้เจอเธออีกยิ่งเธอเป็นผู้หญิงที่ใจแข็งเขาก็ยิ่งหวั่น

“ฉันจะหนีคุณไปไหนได้....ยังไงคุณก็คงจะตามฉันเจออยู่ดี”

น้ำเมยรู้ว่ายังไงสักวันหนึ่งเธอหนีเขาไปเธอก็ต้องหนีอยู่แบบนั้นเธอรู้ว่าชายหนุ่มต้องตามหาลูกของเขาอย่างไม่ลดลาแน่นอน

“งั้น...เอาแบบนี้ผมให้โฉนดบ้านคุณคืนฟรีๆแล้วกัน”

“จริงเหรอ..ขอบคุณ..มะ...”

“แต่...คุณต้องอยู่กับผมที่นี่...เมื่อผมจำความได้เมื่อไรเราจะแต่งงานกันโอเคไหม”

น้ำเมยคิดว่ามันจะดีอยู่แล้วเชียวเมื่อมีคำว่าแต่ของชายหนุ่มขึ้นมาเธอถึงกับหุบยิ้มแทบไม่ทัน

“อะ...เอ่อ...ก...ก็ได้”

ที่หญิงสาวจำใจต้องตกลงก็เพราะว่าชายหนุ่มยังผ่อนปรนให้เธอบ้างและที่สำคัญเลยก็คือเธอได้บ้านที่แสนรักของเธอกลับคืนมาฟรีๆอีกด้วยบ้านหลังนี้สำคัญกับเธอมากเพราะมันมีความทรงจำหลายอย่างของเธออยู่ที่นั่นเธอจะไม่ปล่อยให้โอกาสที่จะได้ที่ดินและบ้านคืนหลุดลอยไปเป็นแน่

                    “งั้นคุณก็ย้ายมาอยู่วันนี้เลย”

“ฮะ...วันนี้เลย”

หญิงสาวถึงกับหน้าเหวออะไรจะให้เธอย้ายมารวดเร็วปานนั้นเธอยังไม่ได้บอกไม่ได้คุยอะไรกับเพื่อนเธอเลยไม่รู้ว่าชายหนุ่มจะรีบอะไรกันนักหนา

“อ่อ...แล้วข้าวของเครื่องใช้เดี๋ยวผมพาไปซื้อใหม่หมดคุณไม่ต้องกลับไปเอาที่คอนโดเพื่อนคุณหรอก”

“แต่ว่า...”

“ไม่มีแต่...จะเอาไหมโฉนดบ้านฟรี...”

ชายหนุ่มถือโฉนดบ้านโชว์อยู่ในมือของเขาเพื่อขู่เธอเล็กน้อยว่าถ้าไม่ทำตามที่เขาบอกเขาก็อาจจะเปลี่ยนใจไม่ให้บ้านหลังนี้กับเธอก็ได้ในเมื่อเขาถือไพ่เหนือกว่าเขาย่อมเอามันมาต่อรองกับเธอได้เสมอ

“เอามานี่เลย..ว้ายยย”

หญิงสาวเห็นโฉนดที่กางอยู่ในมือของเขาเธอก็เข้าไปหยิบอย่างรวดเร็วแต่ความสูงของชายหนุ่มและเขาก็ชูโฉนดไว้สูงทำให้หญิงสาวเซถลาจะล้มเพราะชายหนุ่มหลบหญิงสาวตอนที่เธอจะกระโจนใส่เขาเพื่อแย่งโฉนด

“นี่คุณระวังหน่อยสิ”

เมื่อเห็นว่าหญิงสาวกำลังจะล้มลงชายหนุ่มจึงทิ้งของที่อยู่ในมือแล้วกอดเธอเอาไว้ได้ทันอีกทั้งชายหนุ่มยังหน้าเสียที่เป็นคนแกล้งเธอจนเกือบจะล้มลงอีกด้วย

“ก็คุณนั่นแหละ...แต่ก็..ขอบคุณนะ”

หญิงสาวเกือบจะล้มลงแต่ยังดีที่ชายหนุ่มช่วยเธอเอาไว้ได้ไม่อย่างนั้นเธอคงได้เจ็บตัวแน่ถึงจะรู้ว่าเมื่อครู่ชายหนุ่มแกล้งเธอแต่ก็ต้องขอบคุณเขาเพราะเขาช่วยรับตัวเธอเอาไว้ไม่ให้ล้มลงไม่อย่างนั้นอาจจะกระทบถึงลูกในท้องของเธอได้

............อิตาลี............

“ฉันไม่คิดว่าคนเลวๆอย่างมันจะอยู่ดีจนถึงทุกวันนี้...เกมส์นี้มันไม่จบง่ายๆแน่”

แดเนียลชายหนุ่มทายาทนักธุรกิจชื่อดังแห่งอิตาลีเขานั่งจับขวดวายกระดกอย่างหิวกระหายในใจของเขาตอนนี้มีแต่ความเคียดแค้นมาคัสเพราะชายหนุ่มเป็นต้นเหตุทำให้น้องสาวของเขาฆ่าตัวตายแต่คนที่เป็นต้นเหตุตอนนี้กลับเสวยสุขอย่างที่ไม่รู้ร้อนรู้หนาวอะไรเลย

ชายหนุ่มเป็นคนสั่งให้คนไปลอบทำร้ายมาคัสอยู่หลายครั้งแต่มาคัสก็รอดไปได้ทุกครั้งเขาเจ็บใจยิ่งนักยิ่งตอนนี้เขาก็ยิ่งเข้าถึงตัวมาคัสยากขึ้นอีกด้วยเพราะมาคัสระวังตัวมากเป็นพิเศษเพราะเหตุที่ทำให้เขาเกือบตายถึงสองครั้งสองครา

“นายครับ....อีกสามวันจะเป็นวันครบรอบการจากไปของคุณหนูนายจะกลับไทยเลยไหมครับ”

“อืมมม....นายจัดการให้ฉันด้วยเจสัน”

“ครับนาย”

ร่วมหนึ่งปีแล้วที่เบลล่าน้องสาวของแดเนียลจากชายหนุ่มไปเพราะเหตุที่คิดสั้นฆ่าตัวตายเพราะตรอมใจและสิ่งที่เลวร้ายกว่านั้นคือน้องสาวของเขาพึ่งจะท้องอ่อนๆอีกด้วยจากที่เขารู้มาน้องสาวเขาไม่เคยที่จะยุ่งกับผู้ชายคนไหนนอกจากมาคัส และเขาก็เชื่อว่ามาคัสต้องเป็นพ่อของลูกในท้องของน้องสาวเขาเป็นแน่เหตุที่ทำให้น้องสาวเขาต้องฆ่าตัวตายก็น่าจะเป็นเพราะข่าวการหมั้นของดาวลดากับมาคัสแน่นอน

เพราะดาวลดาเป็นเพื่อนรักกับน้องสาวของเขาตัวเขาเองก็เคยเจอเธออยู่บ่อยๆตอนกลับไปที่ไทยเขาไม่คิดเลยว่าดาวลดากับมาคัสจะหักหลังน้องสาวเขาได้ถึงขนาดนี้ ด้วยเหตุนี้เองจึงทำให้ชายหนุ่มเลิกตามจองล้างจองผลาญมาคัสไม่ได้ในเมื่อมาคัสทำให้เขาเสียสิ่งที่รักไปเขาก็จะทำให้มาคัสเสียของรักไปเหมือนกันและจะทำให้มาคัสเจ็บปวดมากกว่าเขาร้อยเท่าพันเท่าอีกด้วย

.........ประเทศไทย.........

บ้านแทแรนติโน

“คุณฉันบอกว่ายังไม่พร้อมมาไงเล่า”

น้ำเมยยืนหน้ามุ่ยอยู่ที่หน้าบ้านหลังใหญ่ของชายหนุ่มที่มันน่าจะเรียกว่าคฤหาสน์เสียมากกว่าเพราะมันใหญ่โตซะจนเธอเลือกที่จะเดินไปไม่ถูกตอนนี้หญิงสาวเริ่มรู้สึกประหม่าแปลกๆเพราะวันนี้ชายหนุ่มบอกว่าจะพาเธอมาเจอครอบครัวของเขาทั้งที่เธอเองบอกว่ายังไม่พร้อมแต่ชายหนุ่มก็ยังจะดึงดันพาเธอมา

“ตามผมเข้ามาเดี๋ยวนี้.....”

มาคัสรู้สึกปวดหัวกับหญิงสาวที่ไม่รู้ว่าเธอจะไม่พร้อมอะไรนักหนาทั้งที่ท้องของเธอก็โตขึ้นทุกวันเขาแสดงความรับผิดชอบแล้วพาเธอมาเจอครอบครัวของเขาอันที่จริงหญิงสาวควรที่จะดีใจมากกว่าการยืนทำหน้ามุ่ยตอนนี้ต่างหาก

“..หึ.”

น้ำเมยยังคงยืนนิ่งและส่ายหัวเป็นการบอกกับชายหนุ่มว่ายังไงเธอก็ไม่พร้อมที่จะเข้าไปตอนนี้เธอไม่รู้ว่าคนในบ้านจะอยากต้อนรับเธอหรือเปล่าเพราะเธอมันก็แค่ผู้หญิงที่มีแต่ตัวเธอรู้ตัวเองดี

“จะเดินตามมาดีๆหรือจะให้ผมอุ้ม”