ตอนที่28 ภาพความจำ

“ตอนนั้นผมก็ปั้นเป็นแบบนี้เหรอ”

มาคัสเองเมื่อเห็นหญิงสาวพูดว่าเขายังสอนยากเหมือนเดิมแสดงว่าภาพในหัวเมื่อครู่ของเขามันถูกต้องเพราะตอนนี้เขารู้สึกเห็นภาพที่หญิงสาวนั่งสอนเขามันซ้อนขึ้นมา

“..ใช่สิ”

“แสดงว่าตอนนั้นผม...ทำแบบนี้ใส่คุณด้วยใช่ไหม”

มาคัสทำตามภาพที่อยู่ในหัวของเขาโดยการหยิบผงแป้งขึ้นมาแล้วปาใส่หน้าของหญิงสาวทันทีเป็นการแกล้งหญิงสาวที่ว่าเขาปั้นแป้งบัวลอยเป็นลุกขนมต้มนั่นเอง

“ว้ายยยยย....”

น้ำเมยเองแทบจะหันหน้าหลบไม่ทันเมื่อจู่ๆชายหนุ่มปาผงแป้งใส่เธอ

“ฮ่าๆๆๆ”

“นี่คุณจำได้แล้วเหรอ...”

ตอนนี้น้ำเมยเองยืนนิ่งต่อหน้าชายหนุ่มเธอไม่ได้โกรธอะไรที่ชายหนุ่มแกล้งเธอแล้วยืนขำแต่เธอจำได้ว่าเหตุการณ์เมื่อครู่นี้ที่ชายหนุ่มแกล้งเธอมันเคยเกิดขึ้นมาแล้วงั้นก็แสดงว่าเขาเริ่มจำอะไรได้แล้วล่ะสิ

“ก็พอจะนึกออกนะแต่ก็คับคล้ายคับคลาแต่ผมจะพยามยามนะผมว่าเรามาถูกทางแล้วหละ...เอ่อ...”

น้ำเมยดีใจจนน้ำตาคลอจากคราแรกที่ยืนนิ่งงันอยู่ตอนนี้เปลี่ยนเป็นโผเข้าไปกอดชายหนุ่มแทนอย่างที่เขาเองไม่ทันได้ตั้งตัวมาคัสเองตอนนี้ก็ยืนยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ที่เห็นว่าหญิงสาวมีท่าทีดีใจที่เขาพอจะจำอะไรได้แบบนี้เขายิ่งมีกำลังใจที่จะตั้งใจรื้อฟื้นความจำของเขาอย่างมากขึ้นไปอีก

“หน้าคุณเลอะหมดแล้ว”

เมื่อน้ำเมยคลายกอดออกจากเขามาคัสเองก็หยิบทิชชู่มาปัดที่แก้มให้เธอเพราะตอนนี้ผงแป้งมีนติดอยู่ที่แก้มของเธอนิดหน่อยเพราะตอนนี้มันมาติดอยู่ที่ตามตัวเขาหมดแล้วก็หญิงสาวเล่นกอดเขาแนบแน่นแบบนั้นแต่มันก็ทำให้เขารู้สึกดีอยู่ไม่น้อยอีกอย่างให้เธอกอดนานกว่านี้ก็ยังได้เลย

“อ๋อ..อืมมม..ฉันขอไปล้างตัวก่อนนะ”

เมื่อรู้สึกตัวได้ว่าตัวเองเผลอตัวโผเข้าไปกอดชายหนุ่มเธอเองก็อ้างเขาว่าขอไปล้างตัวทันทีเพราะรู้สึกว่าเธอทำเรื่องน่าอายให้ตัวเองอีกแล้วเพราะความดีใจจนลืมตัวของเธอเองแท้ๆ

21.30 น.

“แอบเข้ามาห้องฉันอีกแล้วนะคุณ....”

น้ำเมยรู้วึกว่ามีคนมานอนกอดเธอจากด้านหลังเธอจึงรู้สึกตัวขึ้นเพราะพึ่งเคลิ้มหลับได้ไม่นานเท่าไรหญิงสาวไม่ได้โวยวายอะไรมากมายเพราะคิดไปคิดมามันก็เป็นสิทธิ์ของชายหนุ่มที่เขาอยากจะมานอนกอดลูกของเขาที่อยู่ในท้องของเธออีกอย่างเธอเองก็ปฏิเสธไม่ได้ว่ารู้สึกดีอยู่ไม่น้อย

“ขอผมนอนกอดลูก...กอดคุณ...ทุกคืนได้ไหม”

น้ำเมยถึงกับพูดอะไรไม่ออกเมื่อเขาบอกว่าอยากนอนกอดลูกคำนั้นเธอเข้าใจเขาอยู่แล้วแต่คำที่ว่าอยากนอนกอดเธอด้วยมันทำให้เธอเองไม่คิดที่จะต่อต้านอะไรเขาอีกแล้ว

“ผมอยากจำเรื่องเราได้เร็วๆ”

เมื่อเห็นว่าหญิงสาวไม่มีทีท่าที่จะต่อต้านเขาแล้วเขาจึงกระชับกอดเธอพร้อมกับกระซิบข้างหูของเธอว่าตอนนี้เขาเองอยากที่จะจำเรื่องราวได้เร็วๆเพราะเขาจะได้แต่งงานกับเธอเสียทีถึงเขาจำได้หรือจำไม่ได้มันก็ไม่สำคัญแล้วหละเพราะว่าเขารู้สึกว่าตอนนี้เอยากอยู่กับเธอทุกวันทุกเวลาไปแล้ว

อิตาลี

“อืมมม...อื้ออ”

ดาวลดารู้สึกหนักอึ้งที่หัวอยู่ไม่น้อยเธอพยายามนึกเรื่องราวต่างๆว่าเกิดอะไรขึ้นกับเธอบ้างเธอทำไมเธอถึงได้มาอยู่ที่นี่หญิงสาวพยายามเดินรอบๆห้องของเธอเมื่อเปิดม่านดูเธอรู้โดยทันทีเลยว่าที่นี่ไม่ใช่เมืองไทยอย่างแน่นอนและเธอก็เดามันออกด้วยว่าที่นี่ที่ไหนอีกทั้งเมื่อมองลงไปยังข้างล่างรอบๆบ้านยังมีชาชุดดำยืนเว้นระยะเดินไปเดินาอยู่ไม่เว้นว่างอีกด้วย

“ตื่นแล้วก็ดี...นี่เสื้อผ้าและของใช้ของเธอ”

แดเนียลเข้าห้องของหญิงสาวมาเมื่อเห็นว่าเธอตื่นขึ้นแล้วเขาก็โยนข้าวของเครื่องใช้เข้ามาในห้องเธออย่างไม่เห็นว่าของนั้นสำคัญเท่าไร

“พี่แดน!!!!...ทำแบบนี้ทำไมคะ”

ดาวลดาหันกลับมามองตามเสียงเมื่อเห็นว่าเป็นใครเดินเข้ามาหาเธอหญิงสาวไม่เข้าใจว่าที่เขาจับตัวเธอมาที่นี่เขาจะทำเพื่ออะไร

“หึ...ก็เพราะฉันอยากเห็นไอ้มาคัสมันทุรนทุรายเหมือนตายทั้งเป็นน่ะสิที่เสียคนรักของมันไป”

แดเนียลยืนพิงกำแพงห้องของหญิงสาวพร้อมกัดฟันพูดกับเธอ

“พี่แดนยังไม่เลิกเข้าใจผิดพี่มาร์คอีกเหรอคะเรื่องที่มันเกิดขึ้นดาวขอยืนยันนะคะว่ามันไม่เกี่ยวกับพี่มาร์ค”

ดาวลดาเองไม่คิดว่าชายหนุ่มจะเป็นคนเจ้าคิดเจ้าแค้นขนาดนี้หญิงสาวรู้ว่าเรื่องนี้มันไม่เกี่ยวอะไรกับพี่ชายของเธอเลยเพราะว่าเบลล่าเป็นคนบอกกับเธอเองว่าท้องกับคนอื่นแต่เธอเองก็ไม่รู้ว่าใครเพราะเบลล่าไม่ได้บอกเธอ

แต่ที่ชายหนุ่มคิดว่าเป็นพี่ชายเธอที่ทำเบลล่าท้องก็เพราะว่าตลอดเวลาที่เบลล่ารู้จักกับเธอในช่วงที่เรียนมหาลัยที่ไทยเบลล่ามักจะไปมาหาสู่มาคัสตลอดหญิงสาวรู้ว่าเบลล่าคิดกับพี่ชายของเธอเกินคำว่าพี่ชายแต่เธอมั่นใจว่ามาคัสคิดกับเบลล่าแค่น้องสาวคนนึงแน่นอน

“พวกเธอทำน้องฉันต้องตรอมใจฆ่าตัวตายทั้งคนเธอยังกล้าปฏิเสธอีกเหรอ”

แดเนียลเริ่มโมโหที่เวลาผ่านไปนานเท่าไรหญิงสาวก็ยังยืนยันคำเดิมอย่างไม่สำนึกผิดเขาจึงแผดเสียงใส่เธออย่างโมโหสุดขีดตอนนี้มือของเขาเกร็งไปหมด

“ยังไงดาวก็ขอยืนยันคำเดิมค่ะว่ามันไม่เกี่ยวกัน...แล้วที่พี่จับตัวดาวมาแบบนี้มันไม่มีประโยชน์อะไรหรอกค่ะ”

ดาวลดาเองเห็นว่าชายหนุ่มน่าจะโมโหสุดขีดแต่ก็ยังดีที่ยังพยายามสกัดกั้นอารมณ์ของเขาอยู่เธอเองรู้สึกไม่ค่อยชอบใจเท่าไรนักที่ชายหนุ่มทำอาการแบบนี้ใส่เธอแต่หญิงสาวเองก็ต้องคุมอารมณ์ให้ได้

หญิงสาวจึงพูดด้วยน้ำเสียงที่เรียบเฉยพร้อมบอกกับชายหนุ่มไปว่ามันไม่มีประโยชน์อะไรเลยที่เขาทำแบบนี้แทนที่จะคุยกันด้วยเหตุผลแต่กลับมาคิดวิธีแก้แค้นบ้าบออะไรนี่

“มีสิ...ก็เพราะเธอเป็นคนรักของไอ้มาคัสไงหรือจะปฏิเสธ”

แดเนียลยังคงยืนยันเสียงแข็งว่าสิ่งที่เขาทำมันมีประโยชน์แน่และนี่มันก็พึ่งจะเริ่มต้นยังมีมากมายหลายอย่างกว่านี้ที่หญิงสาวต้องเจอ