ตอนที่8 ความทรงจำ

“ขอบคุณนะคุณที่ช่วยคนไร้หนทางอย่างผม”

ชายหนุ่มรู้สึกซึ้งในน้ำใจของหญิงสาวที่เธอยื่นมือเข้ามาช่วยคนไร้สิ้นหนทางอย่างเขาที่แม้แต่ชื่อตัวเองเขายังจำไม่ได้

“ก็ฉันบอกแล้วไงว่าเพื่อนมนุษย์ด้วยกันอะไรที่ช่วยได้ฉันพร้อมที่จะช่วยอยู่แล้ว”

หญิงสาวส่งยิ้มให้กับชายหนุ่มพร้อมเก็บของและพาชายหนุ่มเดินออกมารอที่ด้านนอกห้องพักผู้ป่วยหญิงสาวจัดแจงธุระทุกอย่างไม่ว่าจะเป็นรับยาและจ่ายค่ารักษาพยาบาลเรียบร้อยแล้วทั้งสองจึงพากันกลับมาที่บ้านของหญิงสาว

17.00 น

“ถึงแล้วคุณ..”

หญิงสาวพาชายหนุ่มนั่งสองแถวจากที่โรงพยาบาลมาที่บ้านกว่าจะมาถึงก็เย็นพอดีตอนนี้ในมือของหญิงสาวมีแต่ของใช้ที่พึ่งซื้อมาใหม่เอาไว้ให้ชายหนุ่มไม่ว่าจะเป็นเสื้อผ้าและของใช้ส่วนตัวต่างๆ

“บ้านคุณเหรอน่าอยู่มากเลย..”

ชายหนุ่มยืนมองบ้านไม้ชั้นเดียวที่ค่อนข้างจะเก่าแต่ก็ยังคงสภาพที่ดีอยู่แถมบรรยากาศที่นี่ก็ยังดีอีกด้วยทำให้เขารู้สึกชอบที่นี่ตั้งแต่แรกเห็น

“เข้าบ้านกันเถอะเดี๋ยวฉันต้องไปทำกับข้าวอีก..ปะ”

หญิงสาวเห็นชายหนุ่มยืนเก้ๆกังๆอยู่ที่หน้าบ้านเธอจึงถือวิสาสะดึงมือของชายหนุ่มเพื่อให้เขาเดินเข้ามาในบ้านเพราะเธอยังต้องเข้าไปจัดการทำอาหารเย็นต่อ

“คุณไปอาบน้ำก่อนเดี๋ยวฉันทำกับข้าวเสร็จแล้วคุณจะได้มาทานข้าวแล้วก็ทานยาด้วย”

หญิงสาวเห็นว่าคงอีกสักพักกว่าเธอจะทำอาหารเสร็จเลยไล่ให้ชายหนุ่มไปอาบน้ำก่อนเพราะจะได้ไม่เสียเวลารออีกอย่างก็ใกล้เวลาที่ชายหนุ่มจะต้องทานข้าวทานยาแล้วด้วยหญิงสาวเลยต้องเร่งมือในการทำอาหารให้เขาได้ทาน

30นาทีต่อมา

“เสร็จเรียบร้อยแล้วน่าทานไหมคุณ”

หญิงสาวทำข้าวต้มให้ชายหนุ่มทานพร้อมกับไข่เจียวหมูสับและผัดผักเมื่อเธอยกมาวางที่โต้ะอาหารที่มีชายหนุ่มนั่งรออยู่หญิงสาวเห็นสายตาของชายหนุ่มดูเป็นประกายทันทีเมื่อเห็นอาหารที่เธอกำลังจะนำมาวางที่โต้ะ

“ผมทานเลยนะ...”

ชายหนุ่มไม่รีรอพลางใช้ช้อนตักอาหารมาทานเพราะตอนนี้กลิ่นอาหารมันชวนให้เขาน้ำลายไหลอยากทานแย่แล้ว

“อืมม..ทานเลยคุณจะได้ทานยาต่อด้วย”

หญิงสาวเห็นว่าชายหนุ่มดูท่าจะชื่นชอบอาหารที่เธอทำเธอเลยนั่งดูเขาทานอย่างยิ้มน้อยยิ้มใหญ่นานแล้วที่เธอไม่มีเพื่อนนั่งทานข้าวด้วยแบบนี้มันทำให้เธอนึกถึงตอนที่เธออยู่กับยายสองคนยายของเธอมักจะชมอยู่เสมอว่าอาหารของเธออร่อย

“หืม..อร่อยมากเลยคุณ...อันนี้ก็อร่อยย”

ชายหนุ่มตักอาหารเข้าปากอย่างกับคนที่อดข้าวมาหลายวันเขาแทบจะไม่เคี้ยวเลยก็ว่าได้จนตอนนี้หญิงสาวเห็นว่าข้าวที่เขาทานเข้าไปมันเกือบหมดหม้อแล้วเธอไม่คิดว่าเขาจะทานอาหารได้ดุเดือดขนาดนี้

หญิงสาวทานอาหารไปคุยกับชายหนุ่มไปตอนนี้ที่โต๊ะอาหารของทั้งคู่มีแต่เสียงหัวเราะเพราะทั้งคู่ถึงแม้ว่าจะรู้จักกันได้ไม่นานแต่ก็ดูพูดคุยเข้ากันได้ดีมากเลยทีเดียว

3อาทิตย์ต่อมา

หลังจากที่ชายหนุ่มเข้ามาอาศัยอยู่ที่บ้านของหญิงสาวได้เกือบสามอาทิตย์เขาก็ทำหน้าที่เป็นผู้อาศัยที่ดีโดยการช่วยหญิงสาวเตรียมวัตถุดิบในการทำขนมขายแถมยังตื่นมาช่วยหญิงสาวตั้งร้านขายของทุกวันอีก

ทำให้คนแถวนั้นต่างก็คิดไปในทางเดียวกันว่าชายหนุ่มและหญิงสาวสองคนนี้ช่างเป็นคู่รักที่น่ารักมากๆคู่หนึ่งที่ขยันช่วยกันทำมาหากินแถมชายหนุ่มยังเป็นคนอัธยาศัยดีพูดคุยกับคนโน้นคนนี้ไปทั่วทำให้ไม่ว่าจะเป็นบรรดาพ่อค้าแม่ค้าด้วยกันหรือลูกค้าที่มาเดินซื้อของต่างชื่นชอบนิสัยของชายหนุ่มกันทั้งนั้น

เดือนต่อมา

18.00 น.

ครื้นนนนนนนน......ซ่าๆๆๆๆๆ ..........ซ่าๆๆ

“คุณฝนตกแล้วไปเก็บผ้าก่อนเดี่ยวฉันไปเตรียมปิดบ้าน”

“โอเค!!!...”

หญิงสาวที่กำลังนั่งเตรียมขนมอยู่กับชายหนุ่มเพื่อที่จะเอาไว้ขายในวันพรุ่งนี้เช้าเธอได้ยินเสียงฝนตกลงมาจึงนึกได้ว่าเธอยังไม่ได้เก็บผ้าที่ตากไว้ข้างนอกอีกทั้งยังไม่ได้ปิดประตูหน้าต่างอีกต่างหากเธอจึงให้ชายหนุ่มไปเก็บผ้าที่ด้านนอกเพราะขายาวๆของเขาคงก้าวได้เร็วกว่าเธอแล้วตัวเธอเองก็รีบปิดประตูหน้าต่าง

ชายหนุ่มใช้เวลาแค่ครู่เดียวก็รวบผ้าที่ตากอยู่มาเก็บไว้เสร็จแล้วจึงมาปิดหน้าต่างที่ห้องของตัวเองต่อเมื่อเห็นว่าหญิงสาวยังไม่ทันได้ปิดหน้าต่างห้องของเธอเขาก็กลัวว่าฝนมันจะสาดเลยรีบวิ่งไปปิดให้หญิงสาวที่มัวแต่ปิดหน้าต่างด้านนอก

เมื่อนึกขึ้นได้ว่าห้องตัวเองจะต้องโดนฝนสาดเธอจึงรีบวิ่งเข้ามาปิดโดยที่ไม่ทันได้มองว่ามีคนร่างสูงอยู่ในห้องก่อนอยู่แล้วทำให้เธอวิ่งชนเขาจังๆโดยที่ชายหนุ่มไม่ทันได้ตั้งตัวจนทำให้เขาและเธอล้มลงที่เตียงนอนโดยมีหญิงสาวทับร่างของชายหนุ่มอยู่

“โอ้ยยย....หัวหยองเข้ามาตั้งแต่เมื่อไรเนี่ย”

หญิงสาวรู้สึกตกใจที่วิ่งชนชายหนุ่มไม่คิดว่าเขาจะเก็บผ้าเร็วแล้วยังวิ่งมาปิดหน้าต่างห้องเขาและเธอเรียบร้อยแล้วอีกเธอรู้สึกตลกตัวเองที่วิ่งมาโดยไม่ทันมองเลยพูดแซวแก้เขินเรียกชายหนุ่มว่านายหัวหยองตามที่เธอเคยชอบเรียกประจำเวลาที่จะแกล้งเขา

“ก็เข้ามาปิดหน้าต่างให้คุณไงดีนะที่ฝนยังสาดไม่มาก...หัวหยองเหรอ..นี่ไงหัวหยองงงงง”

ชายหนุ่มเห็นว่าเธอเอ่ยแซวทรงผมหยิกหยองของเขาอีกแล้วเขาจึงใช้แขนอีกข้างรัดตัวหญิงสาวเอาไว้พร้อมใช้มืออีกข้างยีหัวของเธอ

“โอ้ยยย..ฮ่าๆๆๆ...นายแกล้งฉันเหรอ.ฮ่าๆๆๆ”

หญิงสาวเห็นว่าเขายีหัวของเธอได้เธอจึงใช้มือทั้งสองยีหัวของเขาเช่นกันพร้อมดิ้นไปดิ้นมาหวังว่าจะลุกออกจากตัวของเขาได้แต่เปล่าเลยตอนนี้ตัวของเธอกลับไปนอนอยู่ใต้ร่างของชายหนุ่มเสียแล้ว

ชายหนุ่มมองหญิงสาวที่กำลังหัวเราะอยู่ใต้ร่างของตัวเขาตอนนี้ใบหน้าของเขาอยู่ห่างจากเธอไม่ถึงคืบรอยยิ้มของหญิงสาวทำให้ชายหนุ่มหยุดชะงักการกระทำทั้งยังมองหน้าของเธอแน่นิ่งตาเป็นประกายราวกับถูกมนต์สะกด