;เธอเห็นฉันโง่รึไง อยากมากทำไมไม่บอกฉันล่ะ ฉันผัวเธอนี่ไง อยากมากมาบอกฉัน ไม่จำเป็นต้องไปหาไอ้หนุ่มหน้าอ่อนนั่น ฉันมันทำให้เธอไม่ถึงใจรึไงถึงได้ออกไปหาเศษหาเลยข้างนอก “ฉันเคยบอกแล้วไงว่าฉันไม่ชอบใช้ของร่วมกับใคร” ก่อนที่จะเหวี่ยงหญิงสาวลงบนเตียงจนทำให้หญิงสาวรู้สึกจุกทันที หญิงสาวไม่รู้สึกห่วงตัวเองแต่ห่วงอีกหนึ่งชีวิตที่กำลังเกิดมา “พี่อิชย์ จะทำอะไร!” หญิงสาวเอ่ยชื่อชายคนรักออกมาอย่างเจ็บปวดเมื่อได้ยินถ้อยคำที่หยาบคายของเขา พยายามลุกออกจากเตียง “จะหนีไปไหนล่ะ อยากมากฉันก็จะจัดให้ จะได้ไม่ต้องวิ่งไปให้คนอื่นช่วย“
Lihat lebih banyakเล่ห์ลวงวิวาห์รักบ้านพักตากอากาศริมเขาธีรดลลากหญิงสาวมายังบ้านตากอากาศสุดหรูของเขา อิษยาพยายามตัวออกจากการเกาะกุม พอเขาทนไม่ไหวเลยจัดการอุ้มร่างบางเข้าห้องนอนที่ตกแต่งอย่างสวยหรู ก่อนจะโยนคนที่อุ้มมาลงบนเตียงขนาดคิงส์ไซซ์“พี่ธีร์จะทำอะไร!”หญิงสาวถามด้วยอาการหวาดผวาหวาดกลัวพยายามถอยหนีให้ห่าง ชายหนุ่มไม่ตอบอะไรตามลงไปประกบปากบาง มอบความป่าเถื่อนไร้ความอ่อนโยนให้เธอ ด้วยความหึงหวง“พี่ธีร์ปล่อยอินนะ…อินจะฟ้องพี่อิชย์”“ดีเลย เราจะได้แต่งงานกันเลย” สิ้นเสียงนั้น เสื้อสูทและเชิ้ตราคาแพงก็หล่นลงไปกองกับพื้นห้อง“ไม่! อย่านะ ไม่นะ กรี๊ด...”เสียงที่เอ่ยห้ามถูกกลืนลงในลำคอทันที รสจูบที่แสนเลวร้ายและป่าเถื่อนที่เขามอบให้ทำให้รู้ในทันทีว่าอะไรกำลังจะเกิดขึ้นกับตนตอนนี้เขาไม่ต่างอะไรจากสัตว์ร้ายที่คอยทำลายชีวิตเธอ มือบางพยายามดันแผงอกแกร่งให้ออกจากร่าง ปากหนาขบเม้มซุกไซร้ซอกคอขาวผ่องของคนใต้ร่างอย่างหนักหน่วง จนมีแต่รอยแดงมือน้อยพยายามจะทำร้ายร่างกายเขาจนแดงไปหมด ชายหนุ่มทนไม่ไหวจึงหยิบเนคไทที่หล่นอยู่ข้างเตียงข
เล่ห์ลวงวิวาห์รักครืน ครืน ครืนเสียงโทรศัพท์เครื่องหรูของเธอสั่นเตือนเมื่อมีคนโทรเข้าและไม่ดูชื่อด้วยว่าใครโทรมา“ฮัลโหล! ใคร มีอะไร” เสียงหวานปนห้วนที่ยังขุ่นเคืองไม่หายถามปลายสาย“เป็นอะไร อารมณ์เสียอะไรมา” น้ำเสียงนุ่มทุ้มที่คุ้นเคยถามอย่างเป็นห่วง“อ้าว…พี่อิชย์เองเหรอคะ ขอโทษทีค่ะ พี่มีอะไรหรือคะ”“เอาสรุปรายได้ของปีที่แล้วมาให้พี่หน่อย เราอ่านหรือยัง”“อ๋อ...รายได้ของโรงแรม อินดูเสร็จเมื่อกี้เองค่ะ เดี๋ยวเดินเอาไปให้นะ”ไม่นานอิษยาก็เดินถือแฟ้มเอกสารออกจากห้องของไปยังห้องของพี่ชายที่อยู่ไม่ไกลกันนัก“คุณอินคะเข้าไม่ได้ค่ะ” เลขาสาวหน้าห้องของอิชย์ลุกมาห้าม“มีอะไร! ทำไมฉันจะเข้าไม่ได้” น้ำเสียงราบเรียบเอ่ยถาม เลขาสาวจำเป็นอีกคนจึงไม่กล้าห้ามอีก จึงปล่อยให้น้องสาวของท่านประธานห้องไป ถ้าขืนเธอห้ามอีกระเบิดคงลงบริษัทเป็นแน่ทันทีที่ร่างบางเข้ามาในห้องก็พบธีรดลกับคู่ควงนั่งอยู่ตรงโซฟาสีเทาเข้มในห้องของพี่ชาย“เข้าห้องพี่ไม่คิดจะเคาะประตูหน่อยเหรอ” อิชย์เงยหน้าขึ้นมาพบว่าเป็นน้องสาวจึงถามขึ้น
เล่ห์ลวงวิวาห์รักตลอดการทำงานหญิงสาวทำด้วยยิ้มด้วยจนเพื่อนร่วมงานอดที่จะแปลกใจกับอาการของเธอไม่ได้“วันนี้พี่ริตาดูอารมณ์ดีมากเลยนะคะ”พนักงานสาวคนหนึ่งในร้านที่เป็นผู้ช่วยเธอเอ่ย เมื่อเห็นรุ่นพี่ที่เป็นทั้งพี่และเจ้านายเอาแต่ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่“สีหน้าพี่บ่งบอกว่าพี่มีความสุขขนาดนั้นเลยเหรอจ๊ะ” รสิกาถามด้วยคำตอบในเวลาเดียวกัน สีหน้าเปื้อนยิ้ม พนักงานที่ถามพยักหน้าน้อยอดอิจฉาเจ้านายสาวไม่ได้“แหม ไม่ได้บ่งบอกว่ามีความสุขธรรมดาหรอกนะ แต่มันบอกว่าเธอมีความสุขมากเลยต่างหากล่ะ” เสียงจีบปากจีบคอของเมนี่แทรกขึ้น“เจ๊ก็...แล้วเจ๊จะไปไหนคะ” รสิกาเอ่ยถามเมื่อเห็นชายใจหญิงแต่งตัวดีผิดปกติ“ไปทานข้าวและคุยงานกับลูกค้า”“ไปคนเดียวเหรอ”“ไปกับเจ้านายคนสวย” เธอยิ้มรับ ก่อนมองไปยังเจ้านายสาวอย่างอิษยา พลอยทำให้รสิกายิ้มตอบก่อนจะก้มหน้าก้มตาทำงานที่ตอนเองรักตรงหน้าให้ดีที่สุด เพราะทุกชุกที่ทำนั้นล้วนออกแบบและตัดเย็บมาจากใจ นั้นคือตัวตนของร้านแห่งนี้มาเป็นเมียพี่เถอะน้อง“เจ๊จะไปกันยังคะ ไปถ
เล่ห์ลวงวิวาห์รัก 29“ลงมากันแล้ว อินว่าจะขึ้นไปตามอยู่ดีเลย หิวจะแย่อยู่แล้ว” อิษยาชะงักเท้ากลับเข้าที่เมื่อเห็นพี่ชายและพี่สะใภ้เดินลงจากชั้นสองเคียงคู่กัน“ถ้าหิว ทำไมไม่กินกันไปก่อนล่ะ” ผู้เป็นพี่ชายบอกตอบน้องสาว“รอทานพร้อมกัน อีกอย่างอินจะไปทำงานพร้อมพี่ริตา” เสียงอ่อนของอิษยาตอบพี่ชายก่อนหันไปหาพี่สะใภ้อย่างออดอ้อน“ไม่ต้อง! เมียฉัน ฉันไปส่งเอง” เสียงเข้มตอบน้องสาวที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามคนที่ถูกพูดถึงตกใจเล็กน้อย เพราะตลอดเวลาที่แต่งงานกันมาเขาไม่เคยพูดคำนี้ต่อหน้าใครเลย อิษยาถึงกับเบะปากมองบนด้วยความหมั่นไส้พี่ชายที่หวงเมียอย่างออกนอกหน้า ทีเมื่อก่อนแทบจะบีบคอให้ตายคามือเดี๋ยวนี้น่ะหรือต่างกันราวฟ้ากับเหวคุณอดิศวรเห็นท่าทางสองพี่น้องคงไม่หยุดเถียงกันง่าย ๆ เลยเอ่ยปากห้ามเสียงดุ“เจ้าอิชย์ ยัยอินหยุดเถียงกันได้แล้ว กินข้าวได้แล้วเดี๋ยวจะไปทำงานสายกันหรอก”รสิกาเห็นป้านวลยกอาหารมาเพิ่มที่โต๊ะจึงเอ่ยถาม “ป้านวลมีอะไรให้ริตาช่วยมั้ยคะ”“ไม่มีแล้วค่ะ คุณริตาทานเถอะ” หญิงสาวพยักหน้าน้อย ๆ“ริตากินเยอะๆ นะ
เล่ห์ลวงวิวาห์รัก 28ชีวิตหลังแต่งงานเกือบสองเดือนแล้วที่เขากับเธอแต่งงานกันมา แต่ทุกอย่างก็เหมือนจะดีขึ้น เพราะชายหนุ่มเริ่มพูดดีกับเธอบ้างแล้ว อย่างวันนี้ก็เช่นกัน พอเธอตื่นก่อนเขาก็จัดเตรียมชุดทำงานไว้ให้เขาอิชย์รู้สึกตัวเมื่อรู้สึกถึงแสงของดวงตะวันในยามเช้าปลุกเขาขึ้นมาจากนิทราที่สุขสม แต่ยังไม่วายควานหาร่างบางที่นอนเคียงข้างเขาเมื่อคืน เพื่อสวมกอดเธออีกครั้ง แต่ก็พบความว่างเปล่า เตียงทีเคยอุ่นตอนนี้เย็นเสียแล้ว เธอน่าจะลุกไปนานพอสมควรแม้จะรู้สึกขัดใจ แต่ต้องลุกไปอาบน้ำเตรียมตัวเข้าประชุมตอนสาย ๆ ชายหนุ่มเห็นชุดสูทสีกรมที่ดูไม่เข้มไปไม่อ่อนไปที่หญิงสาวจัดเตรียมเอาไว้ให้ จึงหยิบชุดสูทที่รสิกาเตรียมไว้มาสวมอย่างไม่รีบร้อน จนคนที่ทำอาหารอยู่ด้านล่างเห็นไม่ลงมาสักทีเลยขึ้นมาตาม“พี่อิชย์แต่งตัวเสร็จรึยังคะ คุณแม่กับคุณลุงให้ขึ้นมาเรียกลงไปทานข้าวค่ะ เดี๋ยวจะไปประชุมสายนะคะ” เข้ามาในห้องก็เห็นชายหนุ่มกำลังแต่งตัวอยู่จึงหันหน้าหนีไปทางอื่น“นี่หนูน้อยจะอายทำไมยังไม่ชินอีกเหรอ พี่เห็นของหนู หนูก็เห็นของพี่” สายตาคมหรีตามองอย่าง
เล่ห์ลวงวิวาห์รัก 27“ว่ายังไง ยัยอินใช้งานหนูหนักเกินไปมั้ย”“มะ…ไม่ค่ะ ก็ทำปกตินั่นแหละ” เสียงหวานเอ่ยอบ่างติดขัด“จริงเหรอ” ชายหนุ่มก้มหน้าเข้าไปใกล้ ๆ จมูกโด่งรับกับใบหน้าหล่อเหลาหายใจรวยระรินรดพวงแก้มนุ่ม ก่อนจะฉวยโอกาสหอม กลับไปเขาต้องถามน้องสาวให้รู้แล้วรู้รอดเพื่อความแน่ใจว่าไม่ได้ใช้งานเมียตัวน้อยของเขาหนักเกินไป เกรงว่าเมียจะปกป้องน้องอีก"ว่าแต่ทำไมถึงเรียกริตาว่าหนูล่ะคะ""ก็ตัวเล็กแบบนี้ไง พี่ถึงได้เรียกว่าหนู หนูตัวเล็ก ๆ จับกินง่ายดี"คนฟังใบหน้างอง้ำกับประโยคนั้น ก่อนเปลี่ยนเป็นหน้าแดงซ่านกับประโยคต่อมาก็พอจะเดาได้ว่า ไอ้คำว่าจับกินของเขานั้นมันเป้นอย่างไร"คืนนี้พี่ขอนะ หนูน้อยของพี่" ริมฝีปากบางกำลังจะเอ่ย แต่ถูกปิดด้วยริมฝีปากหนาอย่างเอาแต่ใจ ด้วยความอ่อนโยน“ถ้าบอกว่าไม่ล่ะคะ” ร่างบางยังไม่ทันตอบอะไรต่อก็ถูกชายหนุ่มกระซิบด้วยน้ำเสียงกระเส่าราวกับต้องการคนตรงหน้าอย่างยิ่ง“ก็จะทำให้ยอมเอง”ริมฝีปากหนาประทับรอยจูบซุกไซ้ซอกคอขาวผ่องของรสิกาอย่างเร่าร้อน“อืม…” คนตัวเล็กเผลอครางออกมาอย่างลืม
เล่ห์ลวงวิวาห์รัก 26ตกกลางดึกรสิกาลุกจากเตียง เมื่อรู้สึกว่าอาการป่วยจะทุเลาลงบ้างแล้ว จึงลุกออกมามองดูดาวนับหมื่นนับล้านดวงบนท้องฟ้าสีครามอันกว้างใหญ่ที่ส่องแสงระยิบระยับ ที่ไม่ค่อยจะมองเห็นได้ในเมืองใหญ่ แต่ผิดกับท้องฟ้ายามนี้ทีดาวเต็มไปหมด ทำให้มองแล้วไม่เบื่อ พร้อมกับฟังเสียงคลื่นกระทบฝั่งไปด้วยประหนึ่งบทเพลงแสนหวานที่ขับกล่อมยามราตรี อิชย์กวาดมือไปมา เพื่อคว้าร่างเล็กที่นอนข้าง ๆ หวังจะกอดให้ความอบอุ่น แต่ก็พบกับความว่างเปล่าจึงลืมตามาด้วยความงุนงง“หายไปไหนอีกแล้ว”คำถามเดิมวนออกมาอีกครั้งนัยน์ตาคมมองไปรอบ ๆ ห้อง ก็สะดุดกับร่างบางที่ยืนกินลมชมวิวอยู่ด้านนอก ชายหนุ่มจึงเดินเข้าไปหา เพื่อไม่ให้หญิงสาวที่กำลังเพลิดเพลินกับท้องฟ้ายามราตรีไม่ให้เธอได้รู้ตัว เมื่อเดินเข้ามาใกล้ก็สวมกอดจากด้านหลัง คนที่กำลังคิดอะไรเพลิน ๆ บวกกับบรรยากาศที่แสนสบายสะดุ้งเล็กน้อยเมื่อรู้สึกถึงแรงกอดเบา ๆ“มายืนทำอะไรตรงนี้”ร่างที่กำลังมองดาวบนฟ้าสะดุ้งเล็กน้อย“อุ้ย! คุณอิชย์ลุกมามีอะไรรึเปล่าคะ” ร่างบางหันมาตามเสียง“นึกว่าเมียหาย
เล่ห์ลวงวิวาห์รัก 25“เดี๋ยวนี้เธอกล้าจ้องฉันแล้วทำตาเขียวใส่ด้วยเหรอ หึ…ฉันไม่ชอบรังแกคนป่วยน่ะ” เจ้าของใบหน้าหวานบัดนี้กับงอง้ำ แต่ช่างน่ารักน่าชังในสายตาคนมอง ราวกับว่าเธอนั้นค่อยๆก้าวเข้ามาอยู่ภายในใจเขาเสียแล้วกระมัง“ส่งช้อนมาให้ฉันสิคะ ฉันจะกินเอง” มือเรียวบ้างยืนออกไปรับช้านจากชายหนุ่ม“ไม่ ฉันจะป้อน แรงก็ไม่ค่อยจะมียังดื้ออีก ยัยเด็กดื้อ” ชายหนุ่มตักข้าวต้มป้อนอีกครั้ง แต่ครั้งนี้หญิงสาวหันหน้าหนี“ฉันไม่ใช่เด็กแล้วนะ”ใบหน้าคมมองหน้าหวาน แน่นอนว่าเธอนั้นไม่ใช่เด็กแล้ว เด็กบ้าอะไรจะหวานไปทั้งตัวขนาดนี้“ทำไมไม่กิน!”“ก็มันร้อน” นัยน์ตาหวานมองช้านที่มีไอร้อนขึ้นไม่ขาดสายเขาพยักหน้า ก่อนจะเป่าข้าวต้มในช้อนและส่งให้เธออีกครั้ง“อะ หายร้อนแล้ว กินสิ”หญิงสาวยอมกินข้าวต้มที่ชายหนุ่มป้อนแต่โดยดี หลังจากที่กินข้าวต้มได้เพียงไม่กี่คำ รสิกาก็ยกมือขึ้นปิดปาก“พอแล้วค่ะ ฉันอิ่มแล้ว”“จะพอได้ยังไง เพิ่งกินไปแค่ไม่กี่คำเอง เมื่อวานก็ไม่ได้กินอะไร”“ก็เพราะใครละคะ … แต่ตอนนี้ฉันอิ่มแล้วจริง ๆ”
เล่ห์ลวงวิวาห์รักรสิกางัวเงียตื่นขึ้นในช่วงบ่าย เพราะรับรู้ถึงเสียงท้องร้อง คงเป็นเพราะเธอยังไม่ได้ทานอะไรมาตั้งแต่เมื่อคืนกระมัง ร่างบางพยายามปรับสายตาให้เข้ากับแสงสว่างที่สอดส่องลอดผ่านหน้าต่างกระจกบานกว้างเข้ามาเมื่อสำรวจตนเองก็พบว่าตอนเองกลับมานอนอยู่ในห้องนอนแล้ว คงไม่มีใครพาเข้ามานอนที่นี่ได้นอกจากเขา คนที่เธอแอบรักและรักสุดหัวใจ แต่เขากลับไม่รักเธอเลยร่างเล็กพยายามยันกายลุกจากเตียงหมายจะเข้าไปอาบน้ำ แต่ต้องเบ้หน้าน้อย ๆ เพราะเจ็บกลางกายสาว“ตื่นแล้วเหรอ! แล้วเธอจะลุกไปไหน”หญิงสาวพยักหน้าเล็กน้อย พยายามลุกจากเตียงกว้างอีกครั้งอิชย์กำลังเดินเข้าไปหาคนตัวเล็กที่อวดเก่ง ทำท่าจะลุกออกจากที่ แต่เสียงเรียกของลูกน้องดังขึ้นเสียก่อน“นายครับ ข้าวต้มที่สั่งมาแล้วครับ จะให้ผมยกไปวางในห้องให้หรือเปล่าครับ” ลูกน้องหนุ่มถามด้วยความหวังดี แต่เท้าแกร่งกำลังจะก้าวเข้าไปต้องชะงักไว้เสียก่อน“ไม่ต้อง! เอ่อ…เอาวางไว้ตรงโต๊ะนั่นแหละ เดี๋ยวฉันจัดการเอง นายมีอะไรก็ไปทำเถอะ”ชายหนุ่มห้ามเสียงแข็งในคราแรก หลังจากนั้นค่อยปรับน้ำ
บทนำอิชย์และอิษยา บุตรชายและบุตรสาวของ นายอดิศวร ภัคดีเลิศรัตน์ ที่ท่านทั้งรักและเป็นห่วง หากแต่ท่านกับทุ่มเทเวลาทั้งหมดไปกับงานจนไม่มีเวลาได้เลี้ยงดู เอาใจใส่ลูกชายและลูกสาว ถึงทั้งสองจะมีปู่และย่าคอยดูแลให้ความรักก็ตาม แต่ยังคิดว่ายังคงไม่เพียงพอ เพราะลูก ๆ เสียแม่ตั้งแต่ยังเด็ก เขาจึงชดเชยความรักจากแม่ที่ลูกทั้งสองขาด โดยการพาสมาชิกใหม่ก้าวเข้ามาในบ้านสาวิตรี เข้ามาในฐานะภรรยาและแม่เลี้ยงของอิชย์และอิษยา เพื่อมอบความรัก ความอบอุ่นให้กับเด็ก ๆ รวมถึงลูกสาวของเธออย่างรสิกา นางฟ้าตัวน้อยเข้ามาเป็นสมาชิกใหม่อีกคน สงครามขนาดย่อมจึงเกิดขึ้น เพราะอิชย์ไม่ต้องการให้ใครมาแทนที่แม่ คงถึงเวลาแล้วที่เขาต้องจัดการกับสองแม่ลูกนั้นให้ออกไปจากบ้านหลังนี้เสียทีตอนที่ 1จุดเริ่มต้นบ้านภัคดีเลิศรัตน์“เจ้าอิชย์จะไปไหนแต่เช้า” เสียงคุณอดิศวรเรียกบุตรชายตนโตอย่าง ‘อิชย์ ภักดีเลิศรัตน์’ ไว้ก่อนที่จะก้าวขาออกจ...
Komen