หลังจากที่คุยกับลูกชายเป็นอันเข้าใจและตกลงกันได้แล้ว รุ่งเช้าหลังจากที่ลูกชายกับลูกสาวออกไปทำงาน คุณอดิศวรจึงให้เด็กรับใช้ไปตามรสิกามาพบเพื่อที่จะคุยเรื่องสำคัญ
“คุณลุงให้เด็กไปตาม มีอะไรหรือเปล่าคะ”
“ลุงอยากให้หนูแต่งงานกับเจ้าอิชย์จะได้มั้ย ถือว่าลุงขอร้องละนะ” อดิศวรไม่พูดพร่ำทำเพลงเอ่ยเข้าประเด็นทันทีที่อยากคุยกับลูกเลี้ยงที่ตนรักเสมือนลูก
“คุณอิชย์เหรอคะ”
หญิงสาวถามเพื่อความแน่ใจว่าได้ยินไม่ผิดถึงบิดาเลี้ยงผู้มีเมตตาขอร้อง
เขารู้ดีว่าสิ่งที่ร้องขอจากลูกเลี้ยงจะทำให้เธอลำบากใจมากก็ตาม แม้จะรู้ว่าอิชย์จงเกลียดจงชังเด็กสาวตรงหน้ามากเพียงใด แต่ถ้ามองลึกเข้าไปในแววตาหวานของหญิงสาวตรงหน้าบ่งบอกถึงความดีใจ อีกอย่างเขาแค่มองก็รู้ว่ารสิกาแอบรักลูกชายของตนอยู่
เลยได้แต่หวังให้รสิกาตกลงรับปากแต่งงานกับอิชย์ ด้วยอยากให้ลูกชายมีคนดูแลและมีภรรยาที่ดี จากที่เขาได้เห็นรสิกาตั้งแต่เด็ก เธอเป็นคนเก่ง ฉลาด อ่อนหวาน แต่ไม่ได้อ่อนแอ มารยาทหรือก็เรียบร้อย แม้จะแอบมีนิสัยแก่นอยู่บ้าง เขาว่าหญิงสาวจะหยุดลูกชายตัวดีของเขาได้
“เขารู้แล้ว…แต่ลุงไม่ได้ยินคำปฏิเสธจากหนูนะ”
รสิกานั่งนิ่งอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนหันไปขอความช่วยเหลือจากมารดา
“แม่คะ” หญิงสาวเอ่ยเสียงอ่อนเสียงหวาน
“แม่ขอร้องนะลูก ถือว่าตอบแทนคุณลุงเถอะ”
หากคำขอร้องของคุณลุงและมารดาเป็นสิ่งตอบแทนที่อดิศวรดูแลแม่กับเธออย่างดีมาโดยตลอด จนทำให้เธอมีชีวิตที่ดีได้เรียนจบตามที่ฝันไว้ แค่การแต่งงานตามคำขอร้อง เธอก็ยินดีที่จะตอบแทนผู้มีพระคุณ
“ค่ะคุณลุง ริตาจะแต่งงานกับคุณอิชย์”
“ขอบใจหนูริตามากนะลูก ขอบคุณจริง ๆ”
“พี่อิชย์ไปอยู่ไหนเนี่ย” อิษยาบ่นอุบอิบ เมื่อเดินหาพี่ชายทั่วโรงแรม ก็ไม่มีใครเห็นจนเดินมาเจอกับธีรดล เพื่อนสนิทของพี่ชาย
“น้องอินจะไปไหนคะ”
“สวัสดีค่ะพี่ธีร์ อินตามหาพี่อิชย์อยู่ค่ะ แต่ไม่รู้ไปอยู่ที่ไหน”
“ไอ้อิชย์ดูความเรียบร้อยอยู่ห้องจัดเลี้ยงห้องใหญ่ จะไปดูพร้อมพี่มั้ยคะ” ชายหนุ่มเอ่ยเสียงนุ่ม
“เรื่องจัดสถานที่เรียบร้อยแล้วใช่มั้ยคะ”
เธอถามเพื่อนสนิทพี่ชายเพื่อความแน่ใจและได้รับการพยักหน้าเป็นการตอบรับ
ธีรดลผายมือให้หญิงสาวเดินนำหน้าไปยังสถานที่จัดงานและดูความเรียบร้อย ภายในห้องจัดเลี้ยงของโรงแรมและบริษัทอสังหาริมทรัพย์ของครอบครัว
“พี่อิชย์งานเรียบร้อยดีมั้ยคะ” เสียงหวาน ๆ ของน้องน้อยทำให้คนที่สั่งงานอยู่หันมอง
“ดีเกินคาดเลยล่ะ” ตอบกลับน้องสาวพร้อมทั้งลูบหัวเบา ๆ ก่อนหันไปขอบใจเพื่อนสนิท “ขอบใจมากนะเว้ยที่คอยจัดการให้”
ธีรดลพยักหน้ารับ “ไม่เป็นไร เรื่องแค่นี้เอง”
“พี่อิชย์ อินมีเรื่องจะคุยด้วย”
“ว่ายังไง” ชายหนุ่มฟังน้องสาวแต่ไม่วายที่จะมองเอกสารที่อยู่ในมือ
“นี่มันก็ใกล้วันเกิดคุณพ่อแล้ว เรามาจัดงานให้กับคุณพ่อพร้อมงานนี้เลยดีมั้ยคะ” อิษยาเสนอไอเดีย
“พี่ว่าเป็นความคิดที่ดีเลยแหละ” อิชย์ฟังแล้วก็เห็นด้วย ถึงจะไม่ค่อยพอใจที่บิดาแต่งงานใหม่ ยังไงอดิศวรก็พ่อ ผู้ให้กำเนิดเลยคิดอยากทำอะไรให้บิดาบ้าง
หลายครั้งที่บิดาจะได้รับจากบุตรทั้งสองแบบนี้ ซึงบิดาของเขานั้นไม่ได้ต้องการอะไรหรือแม้กระทั่งงานเลี้ยงฉลอง ขอเพียงแค่ บุตรทั้งสองตั้งใจทำงานและเป็นคนดีเท่านั้นก็เป็นพอ
บทนำอิชย์และอิษยา บุตรชายและบุตรสาวของ นายอดิศวร ภัคดีเลิศรัตน์ ที่ท่านทั้งรักและเป็นห่วง หากแต่ท่านกับทุ่มเทเวลาทั้งหมดไปกับงานจนไม่มีเวลาได้เลี้ยงดู เอาใจใส่ลูกชายและลูกสาว ถึงทั้งสองจะมีปู่และย่าคอยดูแลให้ความรักก็ตาม แต่ยังคิดว่ายังคงไม่เพียงพอ เพราะลูก ๆ เสียแม่ตั้งแต่ยังเด็ก เขาจึงชดเชยความรักจากแม่ที่ลูกทั้งสองขาด โดยการพาสมาชิกใหม่ก้าวเข้ามาในบ้านสาวิตรี เข้ามาในฐานะภรรยาและแม่เลี้ยงของอิชย์และอิษยา เพื่อมอบความรัก ความอบอุ่นให้กับเด็ก ๆ รวมถึงลูกสาวของเธออย่างรสิกา นางฟ้าตัวน้อยเข้ามาเป็นสมาชิกใหม่อีกคน สงครามขนาดย่อมจึงเกิดขึ้น เพราะอิชย์ไม่ต้องการให้ใครมาแทนที่แม่ คงถึงเวลาแล้วที่เขาต้องจัดการกับสองแม่ลูกนั้นให้ออกไปจากบ้านหลังนี้เสียทีตอนที่ 1จุดเริ่มต้นบ้านภัคดีเลิศรัตน์“เจ้าอิชย์จะไปไหนแต่เช้า” เสียงคุณอดิศวรเรียกบุตรชายตนโตอย่าง ‘อิชย์ ภักดีเลิศรัตน์’ ไว้ก่อนที่จะก้าวขาออกจ
อิชย์นั่งดื่มหลังจากทำงานมาทั้งวัน จึงเลือกที่จะออกมาท่องเที่ยวยามราตรีในสถานบันเทิงของเพื่อนเขา“เฮ้ย ๆ ทำไมวันนี้แกมาแต่หัววันเลยวะ” เสียงของชัชวาล เพื่อนสนิทสมัยเรียนและเป็นเจ้าของผับนี้เอ่ยถาม“ทำไมกูจะมาแต่หัววันไม่ได้” ตอบกลับด้วยน้ำเสียงเคืองเพื่อนเล็กน้อย“ได้ครับคุณชายอิชย์ ตามสบายนะครับท่าน” อีกคนก็กวนแถมประชดประชันอีก“แกมาทำอะไรวะไอ้ชัช”“เอ้า โทษนะไอ้คุณอิชย์ถามมาได้ ผับกู กูก็ต้องมาดูสิ”“มึงเป็นอะไร ถึงได้กินอะไรมากมายขนาดนี้” เจ้าของผับถาม หากก็ไม่ได้คำตอบ“ตอบมา! ถ้าไม่ตอบกู จะสั่งให้เด็กยกไปเก็บ”“เซ็งนิดหน่อยว่ะ...”“ทำไมวะ แฟนเก่ามึงกลับมาขอคืนดีไง”“ไม่ใช่ อย่าพูดถึงได้ไหมวะ” ชายหนุ่มว่าอย่างไม่อยากรับรู้เรื่องราวของอดีตคนรัก“แล้วมันเรื่องอะไร”“กูบังเอิญได้ยินพ่อคุยกับเมียใหม่ว่าจะให้กูแต่งงานกับลูกเมียเขา ยัยตุ่มต่อขาน่ะ”ชัชวาลทำท่าทางนึกคิดถึงใบหน้าว่าที่เจ้าสาวของเพื่อน“อ๋อ…น้องริตาน่ะเหรอ กูจำได้ว่าเคยเจอตอนที่น้องจบมัธยม เกือบสิบปีแล้วมั้ง”“ใช่ ยัยริตาตุ่มต่อขาเดินได้นั่นแหละ กูก็ไม่ได้เจอเกือบสิบปีแล้ว เห็นแต่ยัยอินเล่าให้ฟังทุกครั้งที่ยัยตุ่มต่อขาโทรมา
ตอนที่ 2คำขอร้องหรือบังคับแสงสว่างยามบ่ายส่องผ่านหน้าต่างเพนเฮาส์ชั้นสูงสุดของโรงแรม ทำให้อิชย์พลิกตัวหันหลังให้กับแสงและหลับลงอีกครั้ง หลับไปไม่นานเสียงเข้าก็ดังขึ้น ชายหนุ่มใช้มือควานหามือถือที่วางอยู่ตู้ข้างหัวเตียง“ครับพ่อ” เสียงงัวเงียตอบกลับอย่างหงุดหงิด“เจ้าอิชย์ แกอยู่ไหน” ปลายสายถามบุตรชายเพราะเมื่อคืนท่านไม่เห็นลูกคนโตกลับมานอนที่บ้าน“อยู่โรงแรมทำไมครับ พ่อมีอะไรหรือเปล่าครับ”“กลับมาบ้านเดี๋ยวนี้!! ฉันมีเรื่องสำคัญจะคุยกับแก” อดิศวรสั่งเสียงเข้ม“คุยทางโทรศัพท์ไม่ได้เหรอครับ”“เรื่องสำคัญ ฉันต้องการคุยกับแกที่บ้านตอนนี้” เสียงของบิดาสั่งแกมบังคับ เขาจำต้องลุกไปอาบน้ำแต่งตัวจัดการตัวเองให้เรียบร้อยและตรงกลับบ้านไม่นานรถยนต์คันหรูของชายหนุ่มแล่นเข้ามาจอดที่ลานน้ำพุหน้าบ้าน ถอนหายใจครู่หนึ่งก่อนเดินตรงไปยังเชิงบันได โดยมีแม่บ้านเก่าแก่ของครอบครัวออกมาต้อนรับ“ป้านวล คุณพ่ออยู่ไหนครับ”“คุณท่านอยู่ห้องนั่งเล่นค่ะ”“ขอบคุณครับป้า”“คุณอิชย์คะ…คุยกับคุณท่านดี ๆ อย่าใช้อารมณ์ ป้าขอนะ”"ผมจะพยายามครับ"ชายหนุ่มเข้ามาในห้องนั่งเล่นก็พบบิดานั่งอยู่เคียงข้างแม่เลี้ยงอยู่ก่อนแล้ว
สนามบินสุวรรณภูมิผู้คนมากมายมารอการเดินทางไปยังสถานที่ต่าง ๆ หนึ่งในนั้นเป็นหญิงสาวคนหนึ่งเดินทางกลับมาจากฝรั่งเศส โดยที่เธอสวมแว่นตากันแดดสีเงินเดินออกมาจากสนามบิน และตรงไปยังรถแท็กซี่ที่เรียกไว้เพื่อให้พาไปยังจุดหมายปลายทาง เมื่อถึงจุดหมายที่ต้องการก็ใกล้ค่ำเสียแล้ว“จอดตรงนี้แหละค่ะ…นี่เงินค่ะ…ขอบคุณมากนะคะ”สาวสวยเดินมาหยุดหน้าบ้านพร้อมกระเป๋าเดินทางสีเทาอ่อนสองใบ ก่อนบรรจงถอดแว่นกันแดดออก เผยให้เห็นดวงตาคู่สวย ก่อนเดินเข้าบ้านหลังงามที่ตั้งตระง่านอยู่ตรงหน้า“ขอโทษนะคะ ไม่ทราบมาหาใครคะ” เด็กรับใช้ในบ้านถามหญิงสาว“มาหาคุณอดิศวรกับคุณสาวิตรีค่ะ ไม่ทราบท่านทั้งสองอยู่มั้ยคะ” หญิงสาวที่เดินเข้ามาในบ้านตอบ“ไม่อยู่ค่ะ พอดีท่านออกไปทานข้าวกับคุณอิน”“อีกนานมั้ยจ๊ะกว่าจะกลับ”“ไม่ทราบเหมือนกันค่ะ เอ่อ…รอสักครู่นะคะเดี๋ยวหนูไปเอาน้ำมาให้”“ขอบใจจ้ะ เอ่อ แล้วป้านวลอยู่ไหนจ๊ะ” ก่อนที่สาวใช้คนเดิมจะออกไป จึงเรียกไว้“ป้านวลอยู่หลังบ้านค่ะ” เด็กรับใช้ในบ้านบอกแล้วรีบไปหาน้ำเสิร์ฟ แต่ยังมิวายบอกให้อีกคนไปบอกป้าศรีนวล“ป้านวลมีแขกมาหา เขาถามหาคุณท่านแล้วยังถามหาป้าด้วยนะ”“ถามหาข้าเนี่ยนะ รี
หลังจากที่คุยกับลูกชายเป็นอันเข้าใจและตกลงกันได้แล้ว รุ่งเช้าหลังจากที่ลูกชายกับลูกสาวออกไปทำงาน คุณอดิศวรจึงให้เด็กรับใช้ไปตามรสิกามาพบเพื่อที่จะคุยเรื่องสำคัญ“คุณลุงให้เด็กไปตาม มีอะไรหรือเปล่าคะ”“ลุงอยากให้หนูแต่งงานกับเจ้าอิชย์จะได้มั้ย ถือว่าลุงขอร้องละนะ” อดิศวรไม่พูดพร่ำทำเพลงเอ่ยเข้าประเด็นทันทีที่อยากคุยกับลูกเลี้ยงที่ตนรักเสมือนลูก“คุณอิชย์เหรอคะ”หญิงสาวถามเพื่อความแน่ใจว่าได้ยินไม่ผิดถึงบิดาเลี้ยงผู้มีเมตตาขอร้องเขารู้ดีว่าสิ่งที่ร้องขอจากลูกเลี้ยงจะทำให้เธอลำบากใจมากก็ตาม แม้จะรู้ว่าอิชย์จงเกลียดจงชังเด็กสาวตรงหน้ามากเพียงใด แต่ถ้ามองลึกเข้าไปในแววตาหวานของหญิงสาวตรงหน้าบ่งบอกถึงความดีใจ อีกอย่างเขาแค่มองก็รู้ว่ารสิกาแอบรักลูกชายของตนอยู่เลยได้แต่หวังให้รสิกาตกลงรับปากแต่งงานกับอิชย์ ด้วยอยากให้ลูกชายมีคนดูแลและมีภรรยาที่ดี จากที่เขาได้เห็นรสิกาตั้งแต่เด็ก เธอเป็นคนเก่ง ฉลาด อ่อนหวาน แต่ไม่ได้อ่อนแอ มารยาทหรือก็เรียบร้อย แม้จะแอบมีนิสัยแก่นอยู่บ้าง เขาว่าหญิงสาวจะหยุดลูกชายตัวดีของเขาได้“เขารู้แล้ว…แต่ลุงไม่ได้ยินคำปฏิเสธจากหนูนะ”รสิกานั่งนิ่งอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนหัน
สนามบินสุวรรณภูมิผู้คนมากมายมารอการเดินทางไปยังสถานที่ต่าง ๆ หนึ่งในนั้นเป็นหญิงสาวคนหนึ่งเดินทางกลับมาจากฝรั่งเศส โดยที่เธอสวมแว่นตากันแดดสีเงินเดินออกมาจากสนามบิน และตรงไปยังรถแท็กซี่ที่เรียกไว้เพื่อให้พาไปยังจุดหมายปลายทาง เมื่อถึงจุดหมายที่ต้องการก็ใกล้ค่ำเสียแล้ว“จอดตรงนี้แหละค่ะ…นี่เงินค่ะ…ขอบคุณมากนะคะ”สาวสวยเดินมาหยุดหน้าบ้านพร้อมกระเป๋าเดินทางสีเทาอ่อนสองใบ ก่อนบรรจงถอดแว่นกันแดดออก เผยให้เห็นดวงตาคู่สวย ก่อนเดินเข้าบ้านหลังงามที่ตั้งตระง่านอยู่ตรงหน้า“ขอโทษนะคะ ไม่ทราบมาหาใครคะ” เด็กรับใช้ในบ้านถามหญิงสาว“มาหาคุณอดิศวรกับคุณสาวิตรีค่ะ ไม่ทราบท่านทั้งสองอยู่มั้ยคะ” หญิงสาวที่เดินเข้ามาในบ้านตอบ“ไม่อยู่ค่ะ พอดีท่านออกไปทานข้าวกับคุณอิน”“อีกนานมั้ยจ๊ะกว่าจะกลับ”“ไม่ทราบเหมือนกันค่ะ เอ่อ…รอสักครู่นะคะเดี๋ยวหนูไปเอาน้ำมาให้”“ขอบใจจ้ะ เอ่อ แล้วป้านวลอยู่ไหนจ๊ะ” ก่อนที่สาวใช้คนเดิมจะออกไป จึงเรียกไว้“ป้านวลอยู่หลังบ้านค่ะ” เด็กรับใช้ในบ้านบอกแล้วรีบไปหาน้ำเสิร์ฟ แต่ยังมิวายบอกให้อีกคนไปบอกป้าศรีนวล“ป้านวลมีแขกมาหา เขาถามหาคุณท่านแล้วยังถามหาป้าด้วยนะ”“ถามหาข้าเนี่ยนะ รี
ตอนที่ 2คำขอร้องหรือบังคับแสงสว่างยามบ่ายส่องผ่านหน้าต่างเพนเฮาส์ชั้นสูงสุดของโรงแรม ทำให้อิชย์พลิกตัวหันหลังให้กับแสงและหลับลงอีกครั้ง หลับไปไม่นานเสียงเข้าก็ดังขึ้น ชายหนุ่มใช้มือควานหามือถือที่วางอยู่ตู้ข้างหัวเตียง“ครับพ่อ” เสียงงัวเงียตอบกลับอย่างหงุดหงิด“เจ้าอิชย์ แกอยู่ไหน” ปลายสายถามบุตรชายเพราะเมื่อคืนท่านไม่เห็นลูกคนโตกลับมานอนที่บ้าน“อยู่โรงแรมทำไมครับ พ่อมีอะไรหรือเปล่าครับ”“กลับมาบ้านเดี๋ยวนี้!! ฉันมีเรื่องสำคัญจะคุยกับแก” อดิศวรสั่งเสียงเข้ม“คุยทางโทรศัพท์ไม่ได้เหรอครับ”“เรื่องสำคัญ ฉันต้องการคุยกับแกที่บ้านตอนนี้” เสียงของบิดาสั่งแกมบังคับ เขาจำต้องลุกไปอาบน้ำแต่งตัวจัดการตัวเองให้เรียบร้อยและตรงกลับบ้านไม่นานรถยนต์คันหรูของชายหนุ่มแล่นเข้ามาจอดที่ลานน้ำพุหน้าบ้าน ถอนหายใจครู่หนึ่งก่อนเดินตรงไปยังเชิงบันได โดยมีแม่บ้านเก่าแก่ของครอบครัวออกมาต้อนรับ“ป้านวล คุณพ่ออยู่ไหนครับ”“คุณท่านอยู่ห้องนั่งเล่นค่ะ”“ขอบคุณครับป้า”“คุณอิชย์คะ…คุยกับคุณท่านดี ๆ อย่าใช้อารมณ์ ป้าขอนะ”"ผมจะพยายามครับ"ชายหนุ่มเข้ามาในห้องนั่งเล่นก็พบบิดานั่งอยู่เคียงข้างแม่เลี้ยงอยู่ก่อนแล้ว
อิชย์นั่งดื่มหลังจากทำงานมาทั้งวัน จึงเลือกที่จะออกมาท่องเที่ยวยามราตรีในสถานบันเทิงของเพื่อนเขา“เฮ้ย ๆ ทำไมวันนี้แกมาแต่หัววันเลยวะ” เสียงของชัชวาล เพื่อนสนิทสมัยเรียนและเป็นเจ้าของผับนี้เอ่ยถาม“ทำไมกูจะมาแต่หัววันไม่ได้” ตอบกลับด้วยน้ำเสียงเคืองเพื่อนเล็กน้อย“ได้ครับคุณชายอิชย์ ตามสบายนะครับท่าน” อีกคนก็กวนแถมประชดประชันอีก“แกมาทำอะไรวะไอ้ชัช”“เอ้า โทษนะไอ้คุณอิชย์ถามมาได้ ผับกู กูก็ต้องมาดูสิ”“มึงเป็นอะไร ถึงได้กินอะไรมากมายขนาดนี้” เจ้าของผับถาม หากก็ไม่ได้คำตอบ“ตอบมา! ถ้าไม่ตอบกู จะสั่งให้เด็กยกไปเก็บ”“เซ็งนิดหน่อยว่ะ...”“ทำไมวะ แฟนเก่ามึงกลับมาขอคืนดีไง”“ไม่ใช่ อย่าพูดถึงได้ไหมวะ” ชายหนุ่มว่าอย่างไม่อยากรับรู้เรื่องราวของอดีตคนรัก“แล้วมันเรื่องอะไร”“กูบังเอิญได้ยินพ่อคุยกับเมียใหม่ว่าจะให้กูแต่งงานกับลูกเมียเขา ยัยตุ่มต่อขาน่ะ”ชัชวาลทำท่าทางนึกคิดถึงใบหน้าว่าที่เจ้าสาวของเพื่อน“อ๋อ…น้องริตาน่ะเหรอ กูจำได้ว่าเคยเจอตอนที่น้องจบมัธยม เกือบสิบปีแล้วมั้ง”“ใช่ ยัยริตาตุ่มต่อขาเดินได้นั่นแหละ กูก็ไม่ได้เจอเกือบสิบปีแล้ว เห็นแต่ยัยอินเล่าให้ฟังทุกครั้งที่ยัยตุ่มต่อขาโทรมา
บทนำอิชย์และอิษยา บุตรชายและบุตรสาวของ นายอดิศวร ภัคดีเลิศรัตน์ ที่ท่านทั้งรักและเป็นห่วง หากแต่ท่านกับทุ่มเทเวลาทั้งหมดไปกับงานจนไม่มีเวลาได้เลี้ยงดู เอาใจใส่ลูกชายและลูกสาว ถึงทั้งสองจะมีปู่และย่าคอยดูแลให้ความรักก็ตาม แต่ยังคิดว่ายังคงไม่เพียงพอ เพราะลูก ๆ เสียแม่ตั้งแต่ยังเด็ก เขาจึงชดเชยความรักจากแม่ที่ลูกทั้งสองขาด โดยการพาสมาชิกใหม่ก้าวเข้ามาในบ้านสาวิตรี เข้ามาในฐานะภรรยาและแม่เลี้ยงของอิชย์และอิษยา เพื่อมอบความรัก ความอบอุ่นให้กับเด็ก ๆ รวมถึงลูกสาวของเธออย่างรสิกา นางฟ้าตัวน้อยเข้ามาเป็นสมาชิกใหม่อีกคน สงครามขนาดย่อมจึงเกิดขึ้น เพราะอิชย์ไม่ต้องการให้ใครมาแทนที่แม่ คงถึงเวลาแล้วที่เขาต้องจัดการกับสองแม่ลูกนั้นให้ออกไปจากบ้านหลังนี้เสียทีตอนที่ 1จุดเริ่มต้นบ้านภัคดีเลิศรัตน์“เจ้าอิชย์จะไปไหนแต่เช้า” เสียงคุณอดิศวรเรียกบุตรชายตนโตอย่าง ‘อิชย์ ภักดีเลิศรัตน์’ ไว้ก่อนที่จะก้าวขาออกจ