เล่ห์ลวงวิวาห์รัก 35
ชายหนุ่มผละออกจากหญิงสาวหายเข้าห้องน้ำไป ร่างบางจึงได้พยายามลุกขึ้นมาแต่งตัวให้เรียบร้อยแม้ว่าจะเจ็บปวดกายก็ตาม
“นี่เธอลุกขึ้นมา” มาหยุดยืนตรงหน้าหญิงสาวที่นอนกอดเข่าเข้าหาตัวเอง ร่างกายสั่นสะท้านตลอดเวลา เห็นเธอหันหลังให้กับเขาคิดว่าเธอหลับจึงเดินออกจากห้องไปเป็นเวลาเดียวที่สาวิตรีมาเคาะประตูเรียกบุตรสาว
“ริตานอนหรือยังคะ คุณอิชย์...ริตาหลับแล้วหรือ”
“คงงั้นมั้งครับ ” ตอบอย่างไม่ใส่ใจ
“งั้นขอไปดูริตาหน่อยนะคะ”
“ตามสบาย ผมขอตัว” ร่างสูงไหวไหล่ก่อนเดินออกจากห้องไป
“ริตาเป็นอะไรรึเปล่า” สาวิตรีเอ่ยถามลูกเขยด้วยความเป็นห่วง เมื่อเห็นลูกนอนตัวสั่นเทา ตัดสินใจเปิดผ้าห่มที่คลุมร่างของลูกสาวออกถึงเห็นคราบเลือดติดตามขาเรียว เห็นอย่างนั้นเลยตะโกนเรียกให้คนที่อยู่แถวนั้นมาช่วย
“ช่วยด้วย ใครก็ได้ช่วยพาริตาไปส่งโรงพยาบาลที”
“มิ่ง! นายมิ่งอยู่ไหน! ไปเอารถออก ฉันจะพาหนูริตาไปโรงพยาบาล” อดิศวรตะโกนสั่งคนขับรถให้เตรียมรถเพื่อพาลูกสะใภ้ไปส่งโรงพยาบาลให้เร็วที่สุด
 
เล่ห์ลวงวิวาห์รักมันไม่ใช่ความผิดอะไรของคุณ ฉันเป็นคนผิดเองที่รักคุณ รักและหวังว่าสักหนึ่งความรักที่ฉันมีให้กับคุณ จะทำให้ความเกลียดชังในใจคุณที่มีต่อแม่และฉันน้อยลงบ้าง แต่ฉันเองที่คิดผิด ว่าคนอย่างคุณมันไม่เคยรักใคร ไม่เคยรักใครเลยจริง ๆ ฉันว่าเราควรหย่ากันเถอะนะคะ ฉันจะออกไปจากชีวิตคุณตามข้อตกลงก่อนแต่งงานของเรา”ฟังหญิงที่ตัวเองรักพูดความในใจมากมายออกมา วันนี้เขาเพิ่งรู้ว่า...การที่ทรมานทั้งกายและใจมันเป็นยังไง“ริตา...พี่ขอโทษ ให้อภัยพี่สักครั้งได้มั้ย”“ฉันให้อภัยคุณค่ะ”ชายหนุ่มได้ยินเช่นนั้นหวังจะเข้าไปสวมกอดหญิงสาวที่เป็นดั่งดวงใจ จะเพิ่งรู้เมื่อตอนเธอสลบไป กลัวเหลือเกินว่าเธอจะจากไป ยิ่งได้ฟังคำขอหย่าจากเธอ มันยิ่งเจ็บเข้าไปอีก“แต่อย่าเข้ามา ฉันให้อภัยคุณได้ ต่อจากนี้คุณต้องออกไปจากชีวิตฉัน” คำพูดของหญิงสาวเหมือนมีดกรีดลงกลางใจเข้าอย่างจัง“ริตา... ”“ปล่อยฉันไปเถอะ”ใครจะรู้ หญิงสาวที่เงียบ ๆ เรียบร้อย ง่าย ๆ อะไรก็ได้ บทจะใจแข็งก็ไม่ฟังอะไรเช่นกันถึงยังไงเขาก็ไม่มีวันปล่อยเธอไปเด็ดขาด“
เล่ห์ลวงวิวาห์รักก๊อก ก๊อก ก๊อก“ถึงเวลาทานอาหารและยาของคนไข้แล้วค่ะ” เสียงพยาบาลที่เข้ามาบอก“ริตาทานข้าวดีกว่า”“ทานเยอะ ๆ นะคะ คุณมะ...คนไข้ ขอตัวก่อนค่ะ”กลัวพยาบาลจะหลุดพูดออกมา คนป่วยกึ่งนั่งกึ่งนอนอยู่บนเตียงจึงส่งสายตาเป็นการเตือน พยาบาลสาวเดินออกไปก็มีหญิงสาวใบหน้างามอย่างอิษยาเดินเข้ามาใบหน้ายิ้มแย้ม“จ๊ะเอ๋ เป็นยังไงบ้างคะ”“พี่ดีขึ้นแล้วล่ะ”“อินขอโทษนะคะที่ไม่ได้มาเยี่ยมตั้งแต่วันแรกที่เข้าโรงพยาบาล...พอดีว่า…” ยังไม่ทันพูดก็มีเสียงทุ้มคุ้นหูดังมาจากทางประตู“สวัสดีครับคุณริตา ผมซื้อของมาเยี่ยมครับ”ธีรดลเอ่ยทักทาย พร้อมเดินเอาของเยี่ยมไปยื่นให้ผู้ป่วย แต่สายตาไม่ได้มองเพื่อนสนิทหรือคนป่วยที่นอนอยู่ที่เตียง เพราะเอาแต่มองไปที่หญิงสาวตรงหน้า ผิดกับตัวหญิงสาวที่เข้ามาก่อนหน้าไม่นานกลับไม่ได้ดีใจที่ได้พบเขาอิษยาเอื้อมมือจับแขนแกร่งของพี่ชายแน่น แววตาเต็มไปด้วยความกลัว ผู้ที่ถูกบีบต้นแขนรู้สึกเจ็บขึ้นเรื่อย ๆแต่ธีรดลเริ่มสังเกตถึงอาการหวาดกลัวที่เธอเป็นเหมือนวันนั้น วันที่เขาท
เล่ห์ลวงวิวาห์รัก“ไม่มีอะไรหรอก ฉันแค่เหนื่อย ฉันคิดว่าพวกเธอคงเหนื่อยเหมือนกัน อยากให้พักบ้าง ลุยงานมาหลายอาทิตย์แล้วนิ ฉันยังไม่เห็นพักกันเลย พรุ่งนี้ค่อยมาทำใหม่ก็ได้”“ขอบคุณค่ะ คุณอินพักผ่อนด้วยนะคะ ป่วยก็อย่าลืมหายาทานนะ”บอกพนักงานเรียบร้อย จึงเดินเข้าห้องทำงาน ไม่ได้สังเกตว่ามีสายตาคมจ้องมองเธอและคนภายในร้านไม่ห่างเมื่อพนักงานออกมาจนหมด เขาจึงเดินเข้าไปหวังจะคุยกับหญิงสาว พยายามเปิดประตูปรากฏว่าประตูของร้านถูกล๊อกจากด้านใน จึงหาทางเข้าอีกทางหนึ่งที่เป็นประตูหลัง ลองขยับประตูหลังดูไม่ได้ล็อก รอยยิ้มที่แสนจะเจ้าเล่ห์ก็บนใบหน้าหล่อเหลาชายหนุ่มเดินมาหยุดอยู่หน้าประตู มือหนาค่อย ๆ เปิดอย่างเบามือ เพื่อไม่ให้คนที่อยู่ในห้องทำงานรู้ตัว ก็เห็นว่าหญิงสาวกำลังคิดอะไรบางอย่างอยู่นานสองนาน ก่อนจะเดินเข้าไปหา“อินจ๋า…คิดอะไรอยู่ ทำไมทำหน้าเครียดจัง”หญิงสาวเงยหน้าขึ้นมองอย่างสงสัยว่าเขาเข้ามาได้อย่างไร ในเมื่อเธอสั่งให้พนักงานปิดร้านแล้ว“คุณเข้ามาได้ยังไง…ฉันสั่งให้ลูกน้องล๊อกร้านหมดแล้วนิ”“ก็หลังร้านของอินจ๋าไม่ได
เล่ห์ลวงวิวาห์รักรสิกาออกจากโรงพยาบาลมาพักฟื้นที่บ้านได้สามวันแล้ว โดยมีสาวิตรีและป้านวลแม่บ้าน ต่างช่วยกันทำอาหาร บำรุงให้คุณแม่มือใหม่ได้ทาน“มีอะไรให้ริตาช่วยทำบ้างมั้ยคะแม่ ป้านวล” หญิงสาวเอ่ยถามผู้มากวัย และหยิบผักต่าง ๆ ในตะกร้าไปล้าง“ว้าย ๆ คุณริตาคะ ไม่ต้องทำค่ะ วางลงเลยนะคะ”“ทำไมล่ะคะ ให้ริตาทำบ้างเถอะค่ะ ตั้งแต่กลับมาอยู่บ้าน ทุกคนไม่ให้ทำอะไรเลย ได้แต่นั่ง ๆ นอน ๆ อย่างเดียว”“งั้นริตาไปช่วยหั่นผักแล้วกันนะ” สาวิตรีบอกกับลูกสาวของนางพออาหารเย็นเสร็จ รสิกาก็มาช่วยจัดโต๊ะอาหารที่วันนี้อยู่พร้อมหน้าพร้อมตา เมื่อทานอาหารกันเรียบร้อยต่างแยกย้ายไปทำกิจวัตรประจำวันของตน เช่นเดียวกับอิชย์และรสิกาที่อยู่ใครอยู่มัน หากวันนี้ชายหนุ่มต้องคุยกับหญิงสาวให้รู้เรื่อง“ริตา พี่ขอโทษ วันนั้นพี่ไม่ได้ตั้งใจจริง ๆ ส่วนเรื่องลูกพี่เองก็เสียใจที่เขาไม่ได้อยู่กับเรา”“ไม่ใช่ความผิดของคุณ และฉันจะเซ็นใบหย่าให้คุณเร็วที่สุด คุณจะได้กลับไปใช้ชีวิตตามที่ต้องการ”“พี่ไม่ยอมให้เราต้องแยกกัน พี่รักริตานะ รักมากจนไม่อยากมีใครอีกแล
เล่ห์ลวงวิวาห์รักสองเดือนผ่านไป ณ สวนส้มไปรยากุลอากาศที่แสนเย็นสบายพร้อมกับท้องฟ้าสีสดใสกับทิวเขาที่เขียวขจี สถานที่ที่เงียบสงบ ไม่มีความวุ่นวายเหมือนในเมือง การที่รสิกามาอยู่ที่นี่ มีเพียงมารดาและคุณอดิศวรที่รู้ แต่ไม่เชิงว่ามีแค่สองคนเท่านั้นยังมีธีรดลอีกคน หลังจากออกจากบ้านก็ไม่ลืมที่จะโทรไปหามารดาว่าเธออยู่ที่นี่แล้ว และมักจะโทรไปคุยกับท่านบ่อย ๆ เวลาที่คิดถึง อย่างเช่นวันนี้ที่แม่โทรมาหาเธอกริ๊ง กริ๊ง กริ๊งเสียงโทรศัพท์บ้านดังขึ้น ทำให้หญิงสาวที่กำลังยุ่งกับงานบัญชีในไร่ต้องเงยหน้าขึ้นมอง เพราะได้เวลาที่มารดาจะโทรหาเธอแล้ว“สวัสดีค่ะคุณแม่” เสียงหวานกรอกลงไปตามสาย“เป็นยังไงบ้างลูก อยู่ที่นั่นสบายดีมั้ย”“สบายดีค่ะ แล้วแม่ล่ะคะ...สบายดีรึเปล่า”“แม่สบายดีจ้ะ แล้วหลานแม่เป็นยังไงบ้าง”“อยู่สบายดีค่ะ แถมยังกินเก่งด้วยนะคะ และริตาเพิ่งไปโรงพยาบาลมาค่ะ”“ไปยัง แล้วใครพาไปล่ะ” นางถามด้วยความเป็นห่วง“พี่ภัทร์เป็นคนพาริตาไปค่ะ”“ภัทร์น่ะหรือลูก” คนฟังทำหน้าฉงน “พี่เขาย้ายไปอยู่ภาคใต้
เล่ห์ลวงวิวาห์รักโรงพยาบาลเอกชนแห่งหนึ่งหญิงสาวเดินทางมายังโรงพยาบาลแห่งหนึ่งในกรุงเทพตามคำแนะนำของคุณหมออธิราชเพื่อนของภัทร์ลูกพี่ลูกน้องที่รู้จักกัน โดยมีภัทร์คอยไปเป็นเพื่อน อีกทั้งคุณหมอบอกว่าอาการลูกในท้องปกติดี งานนี้ต้องขอบคุณคุณหมอเจตน์และพี่ภัทร์ที่คอยดูแลเธอมาตลอด“ขอบคุณคุณหมอเจตน์มากนะคะ ที่คอยเป็นธุระจัดการติดต่อหมอโชให้ริตา”“ไม่เป็นไร เรื่องแค่นี้เองครับ อีกอย่างเรื่องนี้ต้องขอบคุณหมอธาราที่ติดต่อหมอโชให้” คุณหมอหนุ่มหันไปบอกคุณหมอสาวนามว่าธารา“ขอบคุณคุณหมอธารานะคะ”คุณหมอยิ้มเล็กน้อยก่อนตอบ “ด้วยความยินดีค่ะ อย่าลืมทานอาหารที่มีประโยชน์เยอะ ๆ นะคะ”“ค่ะคุณหมอธารา แล้วก็ขอบคุณคุณหมอเจตน์อีกครั้งนะคะ”“ไม่ต้องเรียกคุณก็ได้ค่ะ เรียกริตาเหมือนพี่ภัทร์ได้นะคะ”“งั้นริตาก็เรียกพี่ว่าพี่หมอแล้วกันนะ”“ขอบคุณอีกครั้งนะคะ”“พี่ยินดีครับ ไอ้ภัทร์มันก็เพื่อนพี่ ริตาก็เหมือนน้องของพี่นี่แหละ”“ต้องขอบคุณพี่ภัทร์ด้วยนะคะ ที่พามาวันนี้”“ว่าแต่เราน่ะ จะแวะไปหาน้าสาที่บ้านไหม” ภัทร์ถ
เล่ห์ลวงวิวาห์รักหลายชั่วโมงผ่านกว่าจะเคลียร์เอกสารกองโตที่กองสุมอยู่บนโต๊ะเสร็จ จึงเดินไปทิ้งตัวบนโซฟาตัวยาวมุมห้องที่ครั้งก่อนเคยมีรสิกาคอยเอาอาหารมาให้อยู่บ่อย ๆภาพวันวานอันหอมหวานหวนคืนมาอีกครั้ง...“พี่อิชย์คะว่างหรือเปล่าคะ” ชายหนุ่มทั้งสองมองไปยังประตูห้องทำงานตามเสียงหวานที่ส่งเสียงมาก่อนตัว“ว่างจ้ะเมียจ๋า” อิชย์มองภรรยาที่รักตรงหน้าพร้อมส่งสายตาหวานออดอ้อน ทำให้คนที่อยู่ในห้องรู้สึกว่าตัวเองเป็นส่วนเกิน“หืม ถ้าจะส่งสายตาหวานขนาดนี้ อยากอ้อนเมียเต็มที่เลยล่ะสิ” ธีรดลเอ่ยแซวและหันมองเพื่อนสนิทจนทำให้ร่างบางเขินจนหน้าแดง รสิกาส่งยิ้มหวานให้เพื่อนสนิทของสามี“ริตาเอาอาหารกลางวันมาให้พี่อิชย์ค่ะ”หญิงสาวค่อย ๆ บรรจงวางอาหารในมือลงที่โต๊ะกาแฟตัวสวยหน้าโซฟาสีดำ“นั่งลงเลย เดี๋ยวไอ้ธีร์ก็กลับแล้ว” คนที่นั่งอยู่รู้สึกโดนไล่ทางอ้อมมองอย่างล้อเรียนคนติดเมีย“พี่กำลังจะกลับพอดี เห็นริตากับไอ้อิชย์หวานกันขนาดนี้ พี่อยากมีเมียแล้วสิ” ชายหนุ่มคล้ายรำพึงรำพันกับตัวเอง “พี่กลับก่อนนะริตา”“ค่ะ ขับรถดี ๆ นะคะ” หญ
เล่ห์ลวงวิวาห์รัก 43เหมือนความสัมพันธ์ของธีรดลกับอิษยากำลังไปได้สวย แต่สองสามวันมานี้หญิงสาวกำลังยุ่งกับงานที่ร้านและโรงแรม จึงไม่ค่อยมีเวลาพักวันนี้หญิงสาวเลยเลือกกลับมานอนที่บ้านแทนการไปนอนเพนเฮาส์หรือคอนโด เพราะนานแล้วที่ไม่ได้กลับมานอนที่บ้าน ด้วยความเอาแต่ใจของธีรดลชอบบังคับให้เธอไปอยู่คอนโดส่วนตัวของเขาใช่ว่าเขานะนอนเฉย ๆ นะ ชายหนุ่มหาทางรังแกเธอทุกครั้ง ไหนจะทำงานมาเหนื่อยทั้งวัน ยังต้องมารับบทรักที่เขาเรียกร้องแทบจะตลอดคืนอีก เธอก็เหนื่อยเป็นนะ วันนี้เลยได้แต่หวังว่ากลับมานอนที่บ้านเขาจะไม่ตามมา“ป้านวลคะ เย็นนี้มีอะไรให้อินทานบ้าง”“คุณอินอยากทานอะไรคะ เดี๋ยวป้าทำให้”“อะไรก็ได้ค่ะ สักอย่างสองอย่างก็พอ”“ได้ค่ะ รอป้าสักครู่นะคะ” ร่างอวบของแม่บ้านกำลังจะหันหลังเข้าครัวเสียงหวานเรียกไว้“ป้านวล...คุณพ่อกับน้าสาไม่อยู่เหรอ”“คุณท่านไปทำธุระที่ต่างจังหวัดสองสามวันค่ะ”“อ๋อ งั้นอินเปลี่ยนเป็นข้าวต้มแล้วกันค่ะ”“ได้ค่ะ”ไม่นานหญิงสาวก็ทานอาหารที่แม่บ้านทำให้จนหมดแล้วเดินไปหยิบยาพาราขึ้นมากิน แล
เล่ห์ลวงวิวาห์รัก“เพิ่งรู้เหรอ ว่าผัวเป็นคนแบบนี้” ไม่พูดเปล่า ร่างหนาค่อย ๆ เสียดแทรกเข้าไปอยู่ภายในขยับทีละน้อย ๆ ให้คนใต้ร่างปรับตัวได้ บทรักบทพิศวาสที่แสนเร่าร้อนของทั้งคู่ดำเนินต่อไปจนกลางดึก“เมียพี่นี่แน่นจริง ๆ” ชายหนุ่มเอ่ยกับร่างบางที่นอนกอด“เมียเหรอคะ” หญิงสาวถามทั้งที่นอนกอดกับอกอุ่น“ใช่สิ อินเป็นเมียพี่นิ”“พี่ธีร์คะ”“หืม ว่าไง” ถามพร้อมกับหอมหน้าผากมนอย่างหวงแหน“เมื่อไรเราจะบอกเรื่องนี้กับทุกคน”“พี่ยังไม่พร้อม อีกอย่างพี่ยังไม่ได้เอ่ยเรื่องของเรากับครอบครัวพี่เลย อินถามทำไม”“อินแค่ถามเพื่อความมั่นใจค่ะ”“พี่รักอินคนเดียว”“อินว่าพี่กลับไปได้แล้วนะ เดี๋ยวมีคนมาเห็น”“ยังดึกอยู่เลยนะ อีกอย่างพี่อยากนอนกอดอินยันเช้าเลย”หญิงสาวหลับตาลงอย่างเหนื่อยอ่อน เหนื่อยที่จะอยู่ในเงาของเขา เลยต้องหลับไปทั้งน้ำตา“พี่ขอโทษ รอพี่พร้อมนะ พี่จะยกขันหมากมาขอ” ชายหนุ่มเอ่ยเบา ๆ พร้อมกระชับอ้อมกอด กลัวว่าคนที่กอดจะหายไป
เล่ห์ลวงวิวาห์รัก 43เหมือนความสัมพันธ์ของธีรดลกับอิษยากำลังไปได้สวย แต่สองสามวันมานี้หญิงสาวกำลังยุ่งกับงานที่ร้านและโรงแรม จึงไม่ค่อยมีเวลาพักวันนี้หญิงสาวเลยเลือกกลับมานอนที่บ้านแทนการไปนอนเพนเฮาส์หรือคอนโด เพราะนานแล้วที่ไม่ได้กลับมานอนที่บ้าน ด้วยความเอาแต่ใจของธีรดลชอบบังคับให้เธอไปอยู่คอนโดส่วนตัวของเขาใช่ว่าเขานะนอนเฉย ๆ นะ ชายหนุ่มหาทางรังแกเธอทุกครั้ง ไหนจะทำงานมาเหนื่อยทั้งวัน ยังต้องมารับบทรักที่เขาเรียกร้องแทบจะตลอดคืนอีก เธอก็เหนื่อยเป็นนะ วันนี้เลยได้แต่หวังว่ากลับมานอนที่บ้านเขาจะไม่ตามมา“ป้านวลคะ เย็นนี้มีอะไรให้อินทานบ้าง”“คุณอินอยากทานอะไรคะ เดี๋ยวป้าทำให้”“อะไรก็ได้ค่ะ สักอย่างสองอย่างก็พอ”“ได้ค่ะ รอป้าสักครู่นะคะ” ร่างอวบของแม่บ้านกำลังจะหันหลังเข้าครัวเสียงหวานเรียกไว้“ป้านวล...คุณพ่อกับน้าสาไม่อยู่เหรอ”“คุณท่านไปทำธุระที่ต่างจังหวัดสองสามวันค่ะ”“อ๋อ งั้นอินเปลี่ยนเป็นข้าวต้มแล้วกันค่ะ”“ได้ค่ะ”ไม่นานหญิงสาวก็ทานอาหารที่แม่บ้านทำให้จนหมดแล้วเดินไปหยิบยาพาราขึ้นมากิน แล
เล่ห์ลวงวิวาห์รักหลายชั่วโมงผ่านกว่าจะเคลียร์เอกสารกองโตที่กองสุมอยู่บนโต๊ะเสร็จ จึงเดินไปทิ้งตัวบนโซฟาตัวยาวมุมห้องที่ครั้งก่อนเคยมีรสิกาคอยเอาอาหารมาให้อยู่บ่อย ๆภาพวันวานอันหอมหวานหวนคืนมาอีกครั้ง...“พี่อิชย์คะว่างหรือเปล่าคะ” ชายหนุ่มทั้งสองมองไปยังประตูห้องทำงานตามเสียงหวานที่ส่งเสียงมาก่อนตัว“ว่างจ้ะเมียจ๋า” อิชย์มองภรรยาที่รักตรงหน้าพร้อมส่งสายตาหวานออดอ้อน ทำให้คนที่อยู่ในห้องรู้สึกว่าตัวเองเป็นส่วนเกิน“หืม ถ้าจะส่งสายตาหวานขนาดนี้ อยากอ้อนเมียเต็มที่เลยล่ะสิ” ธีรดลเอ่ยแซวและหันมองเพื่อนสนิทจนทำให้ร่างบางเขินจนหน้าแดง รสิกาส่งยิ้มหวานให้เพื่อนสนิทของสามี“ริตาเอาอาหารกลางวันมาให้พี่อิชย์ค่ะ”หญิงสาวค่อย ๆ บรรจงวางอาหารในมือลงที่โต๊ะกาแฟตัวสวยหน้าโซฟาสีดำ“นั่งลงเลย เดี๋ยวไอ้ธีร์ก็กลับแล้ว” คนที่นั่งอยู่รู้สึกโดนไล่ทางอ้อมมองอย่างล้อเรียนคนติดเมีย“พี่กำลังจะกลับพอดี เห็นริตากับไอ้อิชย์หวานกันขนาดนี้ พี่อยากมีเมียแล้วสิ” ชายหนุ่มคล้ายรำพึงรำพันกับตัวเอง “พี่กลับก่อนนะริตา”“ค่ะ ขับรถดี ๆ นะคะ” หญ
เล่ห์ลวงวิวาห์รักโรงพยาบาลเอกชนแห่งหนึ่งหญิงสาวเดินทางมายังโรงพยาบาลแห่งหนึ่งในกรุงเทพตามคำแนะนำของคุณหมออธิราชเพื่อนของภัทร์ลูกพี่ลูกน้องที่รู้จักกัน โดยมีภัทร์คอยไปเป็นเพื่อน อีกทั้งคุณหมอบอกว่าอาการลูกในท้องปกติดี งานนี้ต้องขอบคุณคุณหมอเจตน์และพี่ภัทร์ที่คอยดูแลเธอมาตลอด“ขอบคุณคุณหมอเจตน์มากนะคะ ที่คอยเป็นธุระจัดการติดต่อหมอโชให้ริตา”“ไม่เป็นไร เรื่องแค่นี้เองครับ อีกอย่างเรื่องนี้ต้องขอบคุณหมอธาราที่ติดต่อหมอโชให้” คุณหมอหนุ่มหันไปบอกคุณหมอสาวนามว่าธารา“ขอบคุณคุณหมอธารานะคะ”คุณหมอยิ้มเล็กน้อยก่อนตอบ “ด้วยความยินดีค่ะ อย่าลืมทานอาหารที่มีประโยชน์เยอะ ๆ นะคะ”“ค่ะคุณหมอธารา แล้วก็ขอบคุณคุณหมอเจตน์อีกครั้งนะคะ”“ไม่ต้องเรียกคุณก็ได้ค่ะ เรียกริตาเหมือนพี่ภัทร์ได้นะคะ”“งั้นริตาก็เรียกพี่ว่าพี่หมอแล้วกันนะ”“ขอบคุณอีกครั้งนะคะ”“พี่ยินดีครับ ไอ้ภัทร์มันก็เพื่อนพี่ ริตาก็เหมือนน้องของพี่นี่แหละ”“ต้องขอบคุณพี่ภัทร์ด้วยนะคะ ที่พามาวันนี้”“ว่าแต่เราน่ะ จะแวะไปหาน้าสาที่บ้านไหม” ภัทร์ถ
เล่ห์ลวงวิวาห์รักสองเดือนผ่านไป ณ สวนส้มไปรยากุลอากาศที่แสนเย็นสบายพร้อมกับท้องฟ้าสีสดใสกับทิวเขาที่เขียวขจี สถานที่ที่เงียบสงบ ไม่มีความวุ่นวายเหมือนในเมือง การที่รสิกามาอยู่ที่นี่ มีเพียงมารดาและคุณอดิศวรที่รู้ แต่ไม่เชิงว่ามีแค่สองคนเท่านั้นยังมีธีรดลอีกคน หลังจากออกจากบ้านก็ไม่ลืมที่จะโทรไปหามารดาว่าเธออยู่ที่นี่แล้ว และมักจะโทรไปคุยกับท่านบ่อย ๆ เวลาที่คิดถึง อย่างเช่นวันนี้ที่แม่โทรมาหาเธอกริ๊ง กริ๊ง กริ๊งเสียงโทรศัพท์บ้านดังขึ้น ทำให้หญิงสาวที่กำลังยุ่งกับงานบัญชีในไร่ต้องเงยหน้าขึ้นมอง เพราะได้เวลาที่มารดาจะโทรหาเธอแล้ว“สวัสดีค่ะคุณแม่” เสียงหวานกรอกลงไปตามสาย“เป็นยังไงบ้างลูก อยู่ที่นั่นสบายดีมั้ย”“สบายดีค่ะ แล้วแม่ล่ะคะ...สบายดีรึเปล่า”“แม่สบายดีจ้ะ แล้วหลานแม่เป็นยังไงบ้าง”“อยู่สบายดีค่ะ แถมยังกินเก่งด้วยนะคะ และริตาเพิ่งไปโรงพยาบาลมาค่ะ”“ไปยัง แล้วใครพาไปล่ะ” นางถามด้วยความเป็นห่วง“พี่ภัทร์เป็นคนพาริตาไปค่ะ”“ภัทร์น่ะหรือลูก” คนฟังทำหน้าฉงน “พี่เขาย้ายไปอยู่ภาคใต้
เล่ห์ลวงวิวาห์รักรสิกาออกจากโรงพยาบาลมาพักฟื้นที่บ้านได้สามวันแล้ว โดยมีสาวิตรีและป้านวลแม่บ้าน ต่างช่วยกันทำอาหาร บำรุงให้คุณแม่มือใหม่ได้ทาน“มีอะไรให้ริตาช่วยทำบ้างมั้ยคะแม่ ป้านวล” หญิงสาวเอ่ยถามผู้มากวัย และหยิบผักต่าง ๆ ในตะกร้าไปล้าง“ว้าย ๆ คุณริตาคะ ไม่ต้องทำค่ะ วางลงเลยนะคะ”“ทำไมล่ะคะ ให้ริตาทำบ้างเถอะค่ะ ตั้งแต่กลับมาอยู่บ้าน ทุกคนไม่ให้ทำอะไรเลย ได้แต่นั่ง ๆ นอน ๆ อย่างเดียว”“งั้นริตาไปช่วยหั่นผักแล้วกันนะ” สาวิตรีบอกกับลูกสาวของนางพออาหารเย็นเสร็จ รสิกาก็มาช่วยจัดโต๊ะอาหารที่วันนี้อยู่พร้อมหน้าพร้อมตา เมื่อทานอาหารกันเรียบร้อยต่างแยกย้ายไปทำกิจวัตรประจำวันของตน เช่นเดียวกับอิชย์และรสิกาที่อยู่ใครอยู่มัน หากวันนี้ชายหนุ่มต้องคุยกับหญิงสาวให้รู้เรื่อง“ริตา พี่ขอโทษ วันนั้นพี่ไม่ได้ตั้งใจจริง ๆ ส่วนเรื่องลูกพี่เองก็เสียใจที่เขาไม่ได้อยู่กับเรา”“ไม่ใช่ความผิดของคุณ และฉันจะเซ็นใบหย่าให้คุณเร็วที่สุด คุณจะได้กลับไปใช้ชีวิตตามที่ต้องการ”“พี่ไม่ยอมให้เราต้องแยกกัน พี่รักริตานะ รักมากจนไม่อยากมีใครอีกแล
เล่ห์ลวงวิวาห์รัก“ไม่มีอะไรหรอก ฉันแค่เหนื่อย ฉันคิดว่าพวกเธอคงเหนื่อยเหมือนกัน อยากให้พักบ้าง ลุยงานมาหลายอาทิตย์แล้วนิ ฉันยังไม่เห็นพักกันเลย พรุ่งนี้ค่อยมาทำใหม่ก็ได้”“ขอบคุณค่ะ คุณอินพักผ่อนด้วยนะคะ ป่วยก็อย่าลืมหายาทานนะ”บอกพนักงานเรียบร้อย จึงเดินเข้าห้องทำงาน ไม่ได้สังเกตว่ามีสายตาคมจ้องมองเธอและคนภายในร้านไม่ห่างเมื่อพนักงานออกมาจนหมด เขาจึงเดินเข้าไปหวังจะคุยกับหญิงสาว พยายามเปิดประตูปรากฏว่าประตูของร้านถูกล๊อกจากด้านใน จึงหาทางเข้าอีกทางหนึ่งที่เป็นประตูหลัง ลองขยับประตูหลังดูไม่ได้ล็อก รอยยิ้มที่แสนจะเจ้าเล่ห์ก็บนใบหน้าหล่อเหลาชายหนุ่มเดินมาหยุดอยู่หน้าประตู มือหนาค่อย ๆ เปิดอย่างเบามือ เพื่อไม่ให้คนที่อยู่ในห้องทำงานรู้ตัว ก็เห็นว่าหญิงสาวกำลังคิดอะไรบางอย่างอยู่นานสองนาน ก่อนจะเดินเข้าไปหา“อินจ๋า…คิดอะไรอยู่ ทำไมทำหน้าเครียดจัง”หญิงสาวเงยหน้าขึ้นมองอย่างสงสัยว่าเขาเข้ามาได้อย่างไร ในเมื่อเธอสั่งให้พนักงานปิดร้านแล้ว“คุณเข้ามาได้ยังไง…ฉันสั่งให้ลูกน้องล๊อกร้านหมดแล้วนิ”“ก็หลังร้านของอินจ๋าไม่ได
เล่ห์ลวงวิวาห์รักก๊อก ก๊อก ก๊อก“ถึงเวลาทานอาหารและยาของคนไข้แล้วค่ะ” เสียงพยาบาลที่เข้ามาบอก“ริตาทานข้าวดีกว่า”“ทานเยอะ ๆ นะคะ คุณมะ...คนไข้ ขอตัวก่อนค่ะ”กลัวพยาบาลจะหลุดพูดออกมา คนป่วยกึ่งนั่งกึ่งนอนอยู่บนเตียงจึงส่งสายตาเป็นการเตือน พยาบาลสาวเดินออกไปก็มีหญิงสาวใบหน้างามอย่างอิษยาเดินเข้ามาใบหน้ายิ้มแย้ม“จ๊ะเอ๋ เป็นยังไงบ้างคะ”“พี่ดีขึ้นแล้วล่ะ”“อินขอโทษนะคะที่ไม่ได้มาเยี่ยมตั้งแต่วันแรกที่เข้าโรงพยาบาล...พอดีว่า…” ยังไม่ทันพูดก็มีเสียงทุ้มคุ้นหูดังมาจากทางประตู“สวัสดีครับคุณริตา ผมซื้อของมาเยี่ยมครับ”ธีรดลเอ่ยทักทาย พร้อมเดินเอาของเยี่ยมไปยื่นให้ผู้ป่วย แต่สายตาไม่ได้มองเพื่อนสนิทหรือคนป่วยที่นอนอยู่ที่เตียง เพราะเอาแต่มองไปที่หญิงสาวตรงหน้า ผิดกับตัวหญิงสาวที่เข้ามาก่อนหน้าไม่นานกลับไม่ได้ดีใจที่ได้พบเขาอิษยาเอื้อมมือจับแขนแกร่งของพี่ชายแน่น แววตาเต็มไปด้วยความกลัว ผู้ที่ถูกบีบต้นแขนรู้สึกเจ็บขึ้นเรื่อย ๆแต่ธีรดลเริ่มสังเกตถึงอาการหวาดกลัวที่เธอเป็นเหมือนวันนั้น วันที่เขาท
เล่ห์ลวงวิวาห์รักมันไม่ใช่ความผิดอะไรของคุณ ฉันเป็นคนผิดเองที่รักคุณ รักและหวังว่าสักหนึ่งความรักที่ฉันมีให้กับคุณ จะทำให้ความเกลียดชังในใจคุณที่มีต่อแม่และฉันน้อยลงบ้าง แต่ฉันเองที่คิดผิด ว่าคนอย่างคุณมันไม่เคยรักใคร ไม่เคยรักใครเลยจริง ๆ ฉันว่าเราควรหย่ากันเถอะนะคะ ฉันจะออกไปจากชีวิตคุณตามข้อตกลงก่อนแต่งงานของเรา”ฟังหญิงที่ตัวเองรักพูดความในใจมากมายออกมา วันนี้เขาเพิ่งรู้ว่า...การที่ทรมานทั้งกายและใจมันเป็นยังไง“ริตา...พี่ขอโทษ ให้อภัยพี่สักครั้งได้มั้ย”“ฉันให้อภัยคุณค่ะ”ชายหนุ่มได้ยินเช่นนั้นหวังจะเข้าไปสวมกอดหญิงสาวที่เป็นดั่งดวงใจ จะเพิ่งรู้เมื่อตอนเธอสลบไป กลัวเหลือเกินว่าเธอจะจากไป ยิ่งได้ฟังคำขอหย่าจากเธอ มันยิ่งเจ็บเข้าไปอีก“แต่อย่าเข้ามา ฉันให้อภัยคุณได้ ต่อจากนี้คุณต้องออกไปจากชีวิตฉัน” คำพูดของหญิงสาวเหมือนมีดกรีดลงกลางใจเข้าอย่างจัง“ริตา... ”“ปล่อยฉันไปเถอะ”ใครจะรู้ หญิงสาวที่เงียบ ๆ เรียบร้อย ง่าย ๆ อะไรก็ได้ บทจะใจแข็งก็ไม่ฟังอะไรเช่นกันถึงยังไงเขาก็ไม่มีวันปล่อยเธอไปเด็ดขาด“