เล่ห์ลวงวิวาห์รัก 25
“เดี๋ยวนี้เธอกล้าจ้องฉันแล้วทำตาเขียวใส่ด้วยเหรอ หึ…ฉันไม่ชอบรังแกคนป่วยน่ะ” เจ้าของใบหน้าหวานบัดนี้กับงอง้ำ แต่ช่างน่ารักน่าชังในสายตาคนมอง ราวกับว่าเธอนั้นค่อยๆก้าวเข้ามาอยู่ภายในใจเขาเสียแล้วกระมัง
“ส่งช้อนมาให้ฉันสิคะ ฉันจะกินเอง” มือเรียวบ้างยืนออกไปรับช้านจากชายหนุ่ม
“ไม่ ฉันจะป้อน แรงก็ไม่ค่อยจะมียังดื้ออีก ยัยเด็กดื้อ” ชายหนุ่มตักข้าวต้มป้อนอีกครั้ง แต่ครั้งนี้หญิงสาวหันหน้าหนี
“ฉันไม่ใช่เด็กแล้วนะ”
ใบหน้าคมมองหน้าหวาน แน่นอนว่าเธอนั้นไม่ใช่เด็กแล้ว เด็กบ้าอะไรจะหวานไปทั้งตัวขนาดนี้
“ทำไมไม่กิน!”
“ก็มันร้อน” นัยน์ตาหวานมองช้านที่มีไอร้อนขึ้นไม่ขาดสาย
เขาพยักหน้า ก่อนจะเป่าข้าวต้มในช้อนและส่งให้เธออีกครั้ง
“อะ หายร้อนแล้ว กินสิ”
หญิงสาวยอมกินข้าวต้มที่ชายหนุ่มป้อนแต่โดยดี หลังจากที่กินข้าวต้มได้เพียงไม่กี่คำ รสิกาก็ยกมือขึ้นปิดปาก
“พอแล้วค่ะ ฉันอิ่มแล้ว”
“จะพอได้ยังไง เพิ่งกินไปแค่ไม่กี่คำเอง เมื่อวานก็ไม่ได้กินอะไร”
“ก็เพราะใครละคะ … แต่ตอนนี้ฉันอิ่มแล้วจริง ๆ”
เล่ห์ลวงวิวาห์รัก 26ตกกลางดึกรสิกาลุกจากเตียง เมื่อรู้สึกว่าอาการป่วยจะทุเลาลงบ้างแล้ว จึงลุกออกมามองดูดาวนับหมื่นนับล้านดวงบนท้องฟ้าสีครามอันกว้างใหญ่ที่ส่องแสงระยิบระยับ ที่ไม่ค่อยจะมองเห็นได้ในเมืองใหญ่ แต่ผิดกับท้องฟ้ายามนี้ทีดาวเต็มไปหมด ทำให้มองแล้วไม่เบื่อ พร้อมกับฟังเสียงคลื่นกระทบฝั่งไปด้วยประหนึ่งบทเพลงแสนหวานที่ขับกล่อมยามราตรี อิชย์กวาดมือไปมา เพื่อคว้าร่างเล็กที่นอนข้าง ๆ หวังจะกอดให้ความอบอุ่น แต่ก็พบกับความว่างเปล่าจึงลืมตามาด้วยความงุนงง“หายไปไหนอีกแล้ว”คำถามเดิมวนออกมาอีกครั้งนัยน์ตาคมมองไปรอบ ๆ ห้อง ก็สะดุดกับร่างบางที่ยืนกินลมชมวิวอยู่ด้านนอก ชายหนุ่มจึงเดินเข้าไปหา เพื่อไม่ให้หญิงสาวที่กำลังเพลิดเพลินกับท้องฟ้ายามราตรีไม่ให้เธอได้รู้ตัว เมื่อเดินเข้ามาใกล้ก็สวมกอดจากด้านหลัง คนที่กำลังคิดอะไรเพลิน ๆ บวกกับบรรยากาศที่แสนสบายสะดุ้งเล็กน้อยเมื่อรู้สึกถึงแรงกอดเบา ๆ“มายืนทำอะไรตรงนี้”ร่างที่กำลังมองดาวบนฟ้าสะดุ้งเล็กน้อย“อุ้ย! คุณอิชย์ลุกมามีอะไรรึเปล่าคะ” ร่างบางหันมาตามเสียง“นึกว่าเมียหาย
เล่ห์ลวงวิวาห์รัก 27“ว่ายังไง ยัยอินใช้งานหนูหนักเกินไปมั้ย”“มะ…ไม่ค่ะ ก็ทำปกตินั่นแหละ” เสียงหวานเอ่ยอบ่างติดขัด“จริงเหรอ” ชายหนุ่มก้มหน้าเข้าไปใกล้ ๆ จมูกโด่งรับกับใบหน้าหล่อเหลาหายใจรวยระรินรดพวงแก้มนุ่ม ก่อนจะฉวยโอกาสหอม กลับไปเขาต้องถามน้องสาวให้รู้แล้วรู้รอดเพื่อความแน่ใจว่าไม่ได้ใช้งานเมียตัวน้อยของเขาหนักเกินไป เกรงว่าเมียจะปกป้องน้องอีก"ว่าแต่ทำไมถึงเรียกริตาว่าหนูล่ะคะ""ก็ตัวเล็กแบบนี้ไง พี่ถึงได้เรียกว่าหนู หนูตัวเล็ก ๆ จับกินง่ายดี"คนฟังใบหน้างอง้ำกับประโยคนั้น ก่อนเปลี่ยนเป็นหน้าแดงซ่านกับประโยคต่อมาก็พอจะเดาได้ว่า ไอ้คำว่าจับกินของเขานั้นมันเป้นอย่างไร"คืนนี้พี่ขอนะ หนูน้อยของพี่" ริมฝีปากบางกำลังจะเอ่ย แต่ถูกปิดด้วยริมฝีปากหนาอย่างเอาแต่ใจ ด้วยความอ่อนโยน“ถ้าบอกว่าไม่ล่ะคะ” ร่างบางยังไม่ทันตอบอะไรต่อก็ถูกชายหนุ่มกระซิบด้วยน้ำเสียงกระเส่าราวกับต้องการคนตรงหน้าอย่างยิ่ง“ก็จะทำให้ยอมเอง”ริมฝีปากหนาประทับรอยจูบซุกไซ้ซอกคอขาวผ่องของรสิกาอย่างเร่าร้อน“อืม…” คนตัวเล็กเผลอครางออกมาอย่างลืม
เล่ห์ลวงวิวาห์รัก 28ชีวิตหลังแต่งงานเกือบสองเดือนแล้วที่เขากับเธอแต่งงานกันมา แต่ทุกอย่างก็เหมือนจะดีขึ้น เพราะชายหนุ่มเริ่มพูดดีกับเธอบ้างแล้ว อย่างวันนี้ก็เช่นกัน พอเธอตื่นก่อนเขาก็จัดเตรียมชุดทำงานไว้ให้เขาอิชย์รู้สึกตัวเมื่อรู้สึกถึงแสงของดวงตะวันในยามเช้าปลุกเขาขึ้นมาจากนิทราที่สุขสม แต่ยังไม่วายควานหาร่างบางที่นอนเคียงข้างเขาเมื่อคืน เพื่อสวมกอดเธออีกครั้ง แต่ก็พบความว่างเปล่า เตียงทีเคยอุ่นตอนนี้เย็นเสียแล้ว เธอน่าจะลุกไปนานพอสมควรแม้จะรู้สึกขัดใจ แต่ต้องลุกไปอาบน้ำเตรียมตัวเข้าประชุมตอนสาย ๆ ชายหนุ่มเห็นชุดสูทสีกรมที่ดูไม่เข้มไปไม่อ่อนไปที่หญิงสาวจัดเตรียมเอาไว้ให้ จึงหยิบชุดสูทที่รสิกาเตรียมไว้มาสวมอย่างไม่รีบร้อน จนคนที่ทำอาหารอยู่ด้านล่างเห็นไม่ลงมาสักทีเลยขึ้นมาตาม“พี่อิชย์แต่งตัวเสร็จรึยังคะ คุณแม่กับคุณลุงให้ขึ้นมาเรียกลงไปทานข้าวค่ะ เดี๋ยวจะไปประชุมสายนะคะ” เข้ามาในห้องก็เห็นชายหนุ่มกำลังแต่งตัวอยู่จึงหันหน้าหนีไปทางอื่น“นี่หนูน้อยจะอายทำไมยังไม่ชินอีกเหรอ พี่เห็นของหนู หนูก็เห็นของพี่” สายตาคมหรีตามองอย่าง
เล่ห์ลวงวิวาห์รัก 29“ลงมากันแล้ว อินว่าจะขึ้นไปตามอยู่ดีเลย หิวจะแย่อยู่แล้ว” อิษยาชะงักเท้ากลับเข้าที่เมื่อเห็นพี่ชายและพี่สะใภ้เดินลงจากชั้นสองเคียงคู่กัน“ถ้าหิว ทำไมไม่กินกันไปก่อนล่ะ” ผู้เป็นพี่ชายบอกตอบน้องสาว“รอทานพร้อมกัน อีกอย่างอินจะไปทำงานพร้อมพี่ริตา” เสียงอ่อนของอิษยาตอบพี่ชายก่อนหันไปหาพี่สะใภ้อย่างออดอ้อน“ไม่ต้อง! เมียฉัน ฉันไปส่งเอง” เสียงเข้มตอบน้องสาวที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามคนที่ถูกพูดถึงตกใจเล็กน้อย เพราะตลอดเวลาที่แต่งงานกันมาเขาไม่เคยพูดคำนี้ต่อหน้าใครเลย อิษยาถึงกับเบะปากมองบนด้วยความหมั่นไส้พี่ชายที่หวงเมียอย่างออกนอกหน้า ทีเมื่อก่อนแทบจะบีบคอให้ตายคามือเดี๋ยวนี้น่ะหรือต่างกันราวฟ้ากับเหวคุณอดิศวรเห็นท่าทางสองพี่น้องคงไม่หยุดเถียงกันง่าย ๆ เลยเอ่ยปากห้ามเสียงดุ“เจ้าอิชย์ ยัยอินหยุดเถียงกันได้แล้ว กินข้าวได้แล้วเดี๋ยวจะไปทำงานสายกันหรอก”รสิกาเห็นป้านวลยกอาหารมาเพิ่มที่โต๊ะจึงเอ่ยถาม “ป้านวลมีอะไรให้ริตาช่วยมั้ยคะ”“ไม่มีแล้วค่ะ คุณริตาทานเถอะ” หญิงสาวพยักหน้าน้อย ๆ“ริตากินเยอะๆ นะ
เล่ห์ลวงวิวาห์รักตลอดการทำงานหญิงสาวทำด้วยยิ้มด้วยจนเพื่อนร่วมงานอดที่จะแปลกใจกับอาการของเธอไม่ได้“วันนี้พี่ริตาดูอารมณ์ดีมากเลยนะคะ”พนักงานสาวคนหนึ่งในร้านที่เป็นผู้ช่วยเธอเอ่ย เมื่อเห็นรุ่นพี่ที่เป็นทั้งพี่และเจ้านายเอาแต่ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่“สีหน้าพี่บ่งบอกว่าพี่มีความสุขขนาดนั้นเลยเหรอจ๊ะ” รสิกาถามด้วยคำตอบในเวลาเดียวกัน สีหน้าเปื้อนยิ้ม พนักงานที่ถามพยักหน้าน้อยอดอิจฉาเจ้านายสาวไม่ได้“แหม ไม่ได้บ่งบอกว่ามีความสุขธรรมดาหรอกนะ แต่มันบอกว่าเธอมีความสุขมากเลยต่างหากล่ะ” เสียงจีบปากจีบคอของเมนี่แทรกขึ้น“เจ๊ก็...แล้วเจ๊จะไปไหนคะ” รสิกาเอ่ยถามเมื่อเห็นชายใจหญิงแต่งตัวดีผิดปกติ“ไปทานข้าวและคุยงานกับลูกค้า”“ไปคนเดียวเหรอ”“ไปกับเจ้านายคนสวย” เธอยิ้มรับ ก่อนมองไปยังเจ้านายสาวอย่างอิษยา พลอยทำให้รสิกายิ้มตอบก่อนจะก้มหน้าก้มตาทำงานที่ตอนเองรักตรงหน้าให้ดีที่สุด เพราะทุกชุกที่ทำนั้นล้วนออกแบบและตัดเย็บมาจากใจ นั้นคือตัวตนของร้านแห่งนี้มาเป็นเมียพี่เถอะน้อง“เจ๊จะไปกันยังคะ ไปถ
เล่ห์ลวงวิวาห์รักครืน ครืน ครืนเสียงโทรศัพท์เครื่องหรูของเธอสั่นเตือนเมื่อมีคนโทรเข้าและไม่ดูชื่อด้วยว่าใครโทรมา“ฮัลโหล! ใคร มีอะไร” เสียงหวานปนห้วนที่ยังขุ่นเคืองไม่หายถามปลายสาย“เป็นอะไร อารมณ์เสียอะไรมา” น้ำเสียงนุ่มทุ้มที่คุ้นเคยถามอย่างเป็นห่วง“อ้าว…พี่อิชย์เองเหรอคะ ขอโทษทีค่ะ พี่มีอะไรหรือคะ”“เอาสรุปรายได้ของปีที่แล้วมาให้พี่หน่อย เราอ่านหรือยัง”“อ๋อ...รายได้ของโรงแรม อินดูเสร็จเมื่อกี้เองค่ะ เดี๋ยวเดินเอาไปให้นะ”ไม่นานอิษยาก็เดินถือแฟ้มเอกสารออกจากห้องของไปยังห้องของพี่ชายที่อยู่ไม่ไกลกันนัก“คุณอินคะเข้าไม่ได้ค่ะ” เลขาสาวหน้าห้องของอิชย์ลุกมาห้าม“มีอะไร! ทำไมฉันจะเข้าไม่ได้” น้ำเสียงราบเรียบเอ่ยถาม เลขาสาวจำเป็นอีกคนจึงไม่กล้าห้ามอีก จึงปล่อยให้น้องสาวของท่านประธานห้องไป ถ้าขืนเธอห้ามอีกระเบิดคงลงบริษัทเป็นแน่ทันทีที่ร่างบางเข้ามาในห้องก็พบธีรดลกับคู่ควงนั่งอยู่ตรงโซฟาสีเทาเข้มในห้องของพี่ชาย“เข้าห้องพี่ไม่คิดจะเคาะประตูหน่อยเหรอ” อิชย์เงยหน้าขึ้นมาพบว่าเป็นน้องสาวจึงถามขึ้น
เล่ห์ลวงวิวาห์รักบ้านพักตากอากาศริมเขาธีรดลลากหญิงสาวมายังบ้านตากอากาศสุดหรูของเขา อิษยาพยายามตัวออกจากการเกาะกุม พอเขาทนไม่ไหวเลยจัดการอุ้มร่างบางเข้าห้องนอนที่ตกแต่งอย่างสวยหรู ก่อนจะโยนคนที่อุ้มมาลงบนเตียงขนาดคิงส์ไซซ์“พี่ธีร์จะทำอะไร!”หญิงสาวถามด้วยอาการหวาดผวาหวาดกลัวพยายามถอยหนีให้ห่าง ชายหนุ่มไม่ตอบอะไรตามลงไปประกบปากบาง มอบความป่าเถื่อนไร้ความอ่อนโยนให้เธอ ด้วยความหึงหวง“พี่ธีร์ปล่อยอินนะ…อินจะฟ้องพี่อิชย์”“ดีเลย เราจะได้แต่งงานกันเลย” สิ้นเสียงนั้น เสื้อสูทและเชิ้ตราคาแพงก็หล่นลงไปกองกับพื้นห้อง“ไม่! อย่านะ ไม่นะ กรี๊ด...”เสียงที่เอ่ยห้ามถูกกลืนลงในลำคอทันที รสจูบที่แสนเลวร้ายและป่าเถื่อนที่เขามอบให้ทำให้รู้ในทันทีว่าอะไรกำลังจะเกิดขึ้นกับตนตอนนี้เขาไม่ต่างอะไรจากสัตว์ร้ายที่คอยทำลายชีวิตเธอ มือบางพยายามดันแผงอกแกร่งให้ออกจากร่าง ปากหนาขบเม้มซุกไซร้ซอกคอขาวผ่องของคนใต้ร่างอย่างหนักหน่วง จนมีแต่รอยแดงมือน้อยพยายามจะทำร้ายร่างกายเขาจนแดงไปหมด ชายหนุ่มทนไม่ไหวจึงหยิบเนคไทที่หล่นอยู่ข้างเตียงข
เล่ห์ลวงวิวาห์รัก 33เทพบุตรหรือซาตาน“อิชย์ขา” พีรยาเดินตรงเข้ามาหาชายหนุ่ม เมื่อเห็นว่ามีเขาอยู่คนเดียว รอยยิ้มและแผนการร้ายกาจ ผุดเข้ามมาในหัวอย่างไม่ทันตั้งตัว“คุณมาทำอะไรที่นี่พีท” ชายหนุ่มเงยหน้าถาม“พีทจะมาชวนไปทานข้าวด้วยกัน ไปกันมั้ยคะ”“ขอโทษนะ ผมเพิ่งโทรนัดทานข้าวกับเมียเมื่อครู่นี้เอง”“จริงหรือคะ ที่ว่าคุณนัดเมียไว้” เขาหลบตาต่ำด้วยไม่อยากให้อีกคนรู้ว่าตนโกหก ก่อนเสเปลี่ยนเรื่องคุย“คุณมีอะไรเปล่า”“พีทก็ไม่อยากพูดอะไรใส่ร้ายภรรยาคุณหรอกนะคะ แต่สิ่งพี่พีทเห็นน่ะ...” เสียงเล็กแหลมจีบปากจีบคอพูดแฝงไปด้วยรอยยิ้มร้อยเล่ห์ของเจ้าหล่อน“คุณเห็นอะไรรีบ ๆ บอกผมมาเถอะ”“คุณดูเองแล้วกัน ถ้าพีทพูดก็จะหาว่าใส่ร้ายภรรยาคุณ” ว่าแล้วก็ส่งโทรศัพท์สีขาวสะอาดตาเครื่องหรูของตนให้เขาไปพีรยาพอใจอย่างมากที่ทุกอย่างกำลังเข้าที่ เพราะเธอแทบไม่ต้องทำอะไรทั้งสองก็ต้องเลิกรากันอยู่ดี แล้วอิชย์จะต้องมาเป็นของตนอีกครั้งหลังจากได้ดูคลิปนั่นแล้ว เขาจึงสั่งให้กฤตย์ลงไปบอกหญิงสาวว่ามารับไปทานข้าวไ
เล่ห์ลวงวิวาห์รักรสิกาออกจากโรงพยาบาลมาพักฟื้นที่บ้านได้สามวันแล้ว โดยมีสาวิตรีและป้านวลแม่บ้าน ต่างช่วยกันทำอาหาร บำรุงให้คุณแม่มือใหม่ได้ทาน“มีอะไรให้ริตาช่วยทำบ้างมั้ยคะแม่ ป้านวล” หญิงสาวเอ่ยถามผู้มากวัย และหยิบผักต่าง ๆ ในตะกร้าไปล้าง“ว้าย ๆ คุณริตาคะ ไม่ต้องทำค่ะ วางลงเลยนะคะ”“ทำไมล่ะคะ ให้ริตาทำบ้างเถอะค่ะ ตั้งแต่กลับมาอยู่บ้าน ทุกคนไม่ให้ทำอะไรเลย ได้แต่นั่ง ๆ นอน ๆ อย่างเดียว”“งั้นริตาไปช่วยหั่นผักแล้วกันนะ” สาวิตรีบอกกับลูกสาวของนางพออาหารเย็นเสร็จ รสิกาก็มาช่วยจัดโต๊ะอาหารที่วันนี้อยู่พร้อมหน้าพร้อมตา เมื่อทานอาหารกันเรียบร้อยต่างแยกย้ายไปทำกิจวัตรประจำวันของตน เช่นเดียวกับอิชย์และรสิกาที่อยู่ใครอยู่มัน หากวันนี้ชายหนุ่มต้องคุยกับหญิงสาวให้รู้เรื่อง“ริตา พี่ขอโทษ วันนั้นพี่ไม่ได้ตั้งใจจริง ๆ ส่วนเรื่องลูกพี่เองก็เสียใจที่เขาไม่ได้อยู่กับเรา”“ไม่ใช่ความผิดของคุณ และฉันจะเซ็นใบหย่าให้คุณเร็วที่สุด คุณจะได้กลับไปใช้ชีวิตตามที่ต้องการ”“พี่ไม่ยอมให้เราต้องแยกกัน พี่รักริตานะ รักมากจนไม่อยากมีใครอีกแล
เล่ห์ลวงวิวาห์รัก“ไม่มีอะไรหรอก ฉันแค่เหนื่อย ฉันคิดว่าพวกเธอคงเหนื่อยเหมือนกัน อยากให้พักบ้าง ลุยงานมาหลายอาทิตย์แล้วนิ ฉันยังไม่เห็นพักกันเลย พรุ่งนี้ค่อยมาทำใหม่ก็ได้”“ขอบคุณค่ะ คุณอินพักผ่อนด้วยนะคะ ป่วยก็อย่าลืมหายาทานนะ”บอกพนักงานเรียบร้อย จึงเดินเข้าห้องทำงาน ไม่ได้สังเกตว่ามีสายตาคมจ้องมองเธอและคนภายในร้านไม่ห่างเมื่อพนักงานออกมาจนหมด เขาจึงเดินเข้าไปหวังจะคุยกับหญิงสาว พยายามเปิดประตูปรากฏว่าประตูของร้านถูกล๊อกจากด้านใน จึงหาทางเข้าอีกทางหนึ่งที่เป็นประตูหลัง ลองขยับประตูหลังดูไม่ได้ล็อก รอยยิ้มที่แสนจะเจ้าเล่ห์ก็บนใบหน้าหล่อเหลาชายหนุ่มเดินมาหยุดอยู่หน้าประตู มือหนาค่อย ๆ เปิดอย่างเบามือ เพื่อไม่ให้คนที่อยู่ในห้องทำงานรู้ตัว ก็เห็นว่าหญิงสาวกำลังคิดอะไรบางอย่างอยู่นานสองนาน ก่อนจะเดินเข้าไปหา“อินจ๋า…คิดอะไรอยู่ ทำไมทำหน้าเครียดจัง”หญิงสาวเงยหน้าขึ้นมองอย่างสงสัยว่าเขาเข้ามาได้อย่างไร ในเมื่อเธอสั่งให้พนักงานปิดร้านแล้ว“คุณเข้ามาได้ยังไง…ฉันสั่งให้ลูกน้องล๊อกร้านหมดแล้วนิ”“ก็หลังร้านของอินจ๋าไม่ได
เล่ห์ลวงวิวาห์รักก๊อก ก๊อก ก๊อก“ถึงเวลาทานอาหารและยาของคนไข้แล้วค่ะ” เสียงพยาบาลที่เข้ามาบอก“ริตาทานข้าวดีกว่า”“ทานเยอะ ๆ นะคะ คุณมะ...คนไข้ ขอตัวก่อนค่ะ”กลัวพยาบาลจะหลุดพูดออกมา คนป่วยกึ่งนั่งกึ่งนอนอยู่บนเตียงจึงส่งสายตาเป็นการเตือน พยาบาลสาวเดินออกไปก็มีหญิงสาวใบหน้างามอย่างอิษยาเดินเข้ามาใบหน้ายิ้มแย้ม“จ๊ะเอ๋ เป็นยังไงบ้างคะ”“พี่ดีขึ้นแล้วล่ะ”“อินขอโทษนะคะที่ไม่ได้มาเยี่ยมตั้งแต่วันแรกที่เข้าโรงพยาบาล...พอดีว่า…” ยังไม่ทันพูดก็มีเสียงทุ้มคุ้นหูดังมาจากทางประตู“สวัสดีครับคุณริตา ผมซื้อของมาเยี่ยมครับ”ธีรดลเอ่ยทักทาย พร้อมเดินเอาของเยี่ยมไปยื่นให้ผู้ป่วย แต่สายตาไม่ได้มองเพื่อนสนิทหรือคนป่วยที่นอนอยู่ที่เตียง เพราะเอาแต่มองไปที่หญิงสาวตรงหน้า ผิดกับตัวหญิงสาวที่เข้ามาก่อนหน้าไม่นานกลับไม่ได้ดีใจที่ได้พบเขาอิษยาเอื้อมมือจับแขนแกร่งของพี่ชายแน่น แววตาเต็มไปด้วยความกลัว ผู้ที่ถูกบีบต้นแขนรู้สึกเจ็บขึ้นเรื่อย ๆแต่ธีรดลเริ่มสังเกตถึงอาการหวาดกลัวที่เธอเป็นเหมือนวันนั้น วันที่เขาท
เล่ห์ลวงวิวาห์รักมันไม่ใช่ความผิดอะไรของคุณ ฉันเป็นคนผิดเองที่รักคุณ รักและหวังว่าสักหนึ่งความรักที่ฉันมีให้กับคุณ จะทำให้ความเกลียดชังในใจคุณที่มีต่อแม่และฉันน้อยลงบ้าง แต่ฉันเองที่คิดผิด ว่าคนอย่างคุณมันไม่เคยรักใคร ไม่เคยรักใครเลยจริง ๆ ฉันว่าเราควรหย่ากันเถอะนะคะ ฉันจะออกไปจากชีวิตคุณตามข้อตกลงก่อนแต่งงานของเรา”ฟังหญิงที่ตัวเองรักพูดความในใจมากมายออกมา วันนี้เขาเพิ่งรู้ว่า...การที่ทรมานทั้งกายและใจมันเป็นยังไง“ริตา...พี่ขอโทษ ให้อภัยพี่สักครั้งได้มั้ย”“ฉันให้อภัยคุณค่ะ”ชายหนุ่มได้ยินเช่นนั้นหวังจะเข้าไปสวมกอดหญิงสาวที่เป็นดั่งดวงใจ จะเพิ่งรู้เมื่อตอนเธอสลบไป กลัวเหลือเกินว่าเธอจะจากไป ยิ่งได้ฟังคำขอหย่าจากเธอ มันยิ่งเจ็บเข้าไปอีก“แต่อย่าเข้ามา ฉันให้อภัยคุณได้ ต่อจากนี้คุณต้องออกไปจากชีวิตฉัน” คำพูดของหญิงสาวเหมือนมีดกรีดลงกลางใจเข้าอย่างจัง“ริตา... ”“ปล่อยฉันไปเถอะ”ใครจะรู้ หญิงสาวที่เงียบ ๆ เรียบร้อย ง่าย ๆ อะไรก็ได้ บทจะใจแข็งก็ไม่ฟังอะไรเช่นกันถึงยังไงเขาก็ไม่มีวันปล่อยเธอไปเด็ดขาด“
เล่ห์ลวงวิวาห์รัก 35ชายหนุ่มผละออกจากหญิงสาวหายเข้าห้องน้ำไป ร่างบางจึงได้พยายามลุกขึ้นมาแต่งตัวให้เรียบร้อยแม้ว่าจะเจ็บปวดกายก็ตาม“นี่เธอลุกขึ้นมา” มาหยุดยืนตรงหน้าหญิงสาวที่นอนกอดเข่าเข้าหาตัวเอง ร่างกายสั่นสะท้านตลอดเวลา เห็นเธอหันหลังให้กับเขาคิดว่าเธอหลับจึงเดินออกจากห้องไปเป็นเวลาเดียวที่สาวิตรีมาเคาะประตูเรียกบุตรสาว“ริตานอนหรือยังคะ คุณอิชย์...ริตาหลับแล้วหรือ”“คงงั้นมั้งครับ ” ตอบอย่างไม่ใส่ใจ“งั้นขอไปดูริตาหน่อยนะคะ”“ตามสบาย ผมขอตัว” ร่างสูงไหวไหล่ก่อนเดินออกจากห้องไป“ริตาเป็นอะไรรึเปล่า” สาวิตรีเอ่ยถามลูกเขยด้วยความเป็นห่วง เมื่อเห็นลูกนอนตัวสั่นเทา ตัดสินใจเปิดผ้าห่มที่คลุมร่างของลูกสาวออกถึงเห็นคราบเลือดติดตามขาเรียว เห็นอย่างนั้นเลยตะโกนเรียกให้คนที่อยู่แถวนั้นมาช่วย“ช่วยด้วย ใครก็ได้ช่วยพาริตาไปส่งโรงพยาบาลที”“มิ่ง! นายมิ่งอยู่ไหน! ไปเอารถออก ฉันจะพาหนูริตาไปโรงพยาบาล” อดิศวรตะโกนสั่งคนขับรถให้เตรียมรถเพื่อพาลูกสะใภ้ไปส่งโรงพยาบาลให้เร็วที่สุด 
เล่ห์ลวงวิวาห์รัก 34รสิกากลับถึงบ้านด้วยความเหนื่อยล้า เหนื่อยจากทำงานทั้งวัน หลังจากทานอาหารกับครอบครัวและขึ้นมายังห้องนอน จัดการอาบน้ำให้สบายตัว กำลังแต่งตัวกินยาพร้อมเข้านอนอิชย์ที่เดินเข้าห้อง หลังจากไปดื่มก็ตรงเข้าห้องแต่งตัว เพราะเมื่อครู่ได้ยินเสียงน้ำและเสียงอาเจียนดังมาจากห้องน้ำ“วันนี้คงเหนื่อยมากสินะ” เขาเอ่ยถามเสียงเข้ม ก่อนจะโยนเสื้อสูทราคาแพงลงพื้น“เหนื่อยมากค่ะ” เธอตอบตามความจริงอย่างไม่ได้คิดอะไร“หลายคนสินะ” เสียงเข้มเอ่ยอย่างเย้ยหยัน“พี่อิชย์หมายถึงอะไรที่ว่าหลายคน” ร่างบางถามอย่างสงสัย“อย่ามาเสแสร้งทำตัวใสซื่อไปหน่อยเลย อยากมากนักบอกฉันสิ ฉันจะได้จัดให้ ไม่ต้องเอาตัวไปนั่งกินข้าวขายตัวแลกเศษเงินหรอก” น้ำเสียงเย้ยหยันของเขา ทำให้ร่างบางจะพอเข้าใจอะไรบ้างแล้ว"พี่อิชย์พูดอะไร ริตาไม่เข้าใจ""ฉันเห็นหมดแล้วที่เธอเข้าโรงแรมพร้อมผู้ชายคนอื่น มีฉันเป็นผัวคนเดียวไม่พอเหรอ"“เรื่องนี้เอง...เรื่องนี้ริตาอธิบายได้นะ”“ฉันไม่อยากฟังคำแก้ตัวของผู้หญิงร่าน โกหกตอแหลอย่างเธออีกแล้ว” อารมณ์ที่เก็บ
เล่ห์ลวงวิวาห์รัก 33เทพบุตรหรือซาตาน“อิชย์ขา” พีรยาเดินตรงเข้ามาหาชายหนุ่ม เมื่อเห็นว่ามีเขาอยู่คนเดียว รอยยิ้มและแผนการร้ายกาจ ผุดเข้ามมาในหัวอย่างไม่ทันตั้งตัว“คุณมาทำอะไรที่นี่พีท” ชายหนุ่มเงยหน้าถาม“พีทจะมาชวนไปทานข้าวด้วยกัน ไปกันมั้ยคะ”“ขอโทษนะ ผมเพิ่งโทรนัดทานข้าวกับเมียเมื่อครู่นี้เอง”“จริงหรือคะ ที่ว่าคุณนัดเมียไว้” เขาหลบตาต่ำด้วยไม่อยากให้อีกคนรู้ว่าตนโกหก ก่อนเสเปลี่ยนเรื่องคุย“คุณมีอะไรเปล่า”“พีทก็ไม่อยากพูดอะไรใส่ร้ายภรรยาคุณหรอกนะคะ แต่สิ่งพี่พีทเห็นน่ะ...” เสียงเล็กแหลมจีบปากจีบคอพูดแฝงไปด้วยรอยยิ้มร้อยเล่ห์ของเจ้าหล่อน“คุณเห็นอะไรรีบ ๆ บอกผมมาเถอะ”“คุณดูเองแล้วกัน ถ้าพีทพูดก็จะหาว่าใส่ร้ายภรรยาคุณ” ว่าแล้วก็ส่งโทรศัพท์สีขาวสะอาดตาเครื่องหรูของตนให้เขาไปพีรยาพอใจอย่างมากที่ทุกอย่างกำลังเข้าที่ เพราะเธอแทบไม่ต้องทำอะไรทั้งสองก็ต้องเลิกรากันอยู่ดี แล้วอิชย์จะต้องมาเป็นของตนอีกครั้งหลังจากได้ดูคลิปนั่นแล้ว เขาจึงสั่งให้กฤตย์ลงไปบอกหญิงสาวว่ามารับไปทานข้าวไ
เล่ห์ลวงวิวาห์รักบ้านพักตากอากาศริมเขาธีรดลลากหญิงสาวมายังบ้านตากอากาศสุดหรูของเขา อิษยาพยายามตัวออกจากการเกาะกุม พอเขาทนไม่ไหวเลยจัดการอุ้มร่างบางเข้าห้องนอนที่ตกแต่งอย่างสวยหรู ก่อนจะโยนคนที่อุ้มมาลงบนเตียงขนาดคิงส์ไซซ์“พี่ธีร์จะทำอะไร!”หญิงสาวถามด้วยอาการหวาดผวาหวาดกลัวพยายามถอยหนีให้ห่าง ชายหนุ่มไม่ตอบอะไรตามลงไปประกบปากบาง มอบความป่าเถื่อนไร้ความอ่อนโยนให้เธอ ด้วยความหึงหวง“พี่ธีร์ปล่อยอินนะ…อินจะฟ้องพี่อิชย์”“ดีเลย เราจะได้แต่งงานกันเลย” สิ้นเสียงนั้น เสื้อสูทและเชิ้ตราคาแพงก็หล่นลงไปกองกับพื้นห้อง“ไม่! อย่านะ ไม่นะ กรี๊ด...”เสียงที่เอ่ยห้ามถูกกลืนลงในลำคอทันที รสจูบที่แสนเลวร้ายและป่าเถื่อนที่เขามอบให้ทำให้รู้ในทันทีว่าอะไรกำลังจะเกิดขึ้นกับตนตอนนี้เขาไม่ต่างอะไรจากสัตว์ร้ายที่คอยทำลายชีวิตเธอ มือบางพยายามดันแผงอกแกร่งให้ออกจากร่าง ปากหนาขบเม้มซุกไซร้ซอกคอขาวผ่องของคนใต้ร่างอย่างหนักหน่วง จนมีแต่รอยแดงมือน้อยพยายามจะทำร้ายร่างกายเขาจนแดงไปหมด ชายหนุ่มทนไม่ไหวจึงหยิบเนคไทที่หล่นอยู่ข้างเตียงข
เล่ห์ลวงวิวาห์รักครืน ครืน ครืนเสียงโทรศัพท์เครื่องหรูของเธอสั่นเตือนเมื่อมีคนโทรเข้าและไม่ดูชื่อด้วยว่าใครโทรมา“ฮัลโหล! ใคร มีอะไร” เสียงหวานปนห้วนที่ยังขุ่นเคืองไม่หายถามปลายสาย“เป็นอะไร อารมณ์เสียอะไรมา” น้ำเสียงนุ่มทุ้มที่คุ้นเคยถามอย่างเป็นห่วง“อ้าว…พี่อิชย์เองเหรอคะ ขอโทษทีค่ะ พี่มีอะไรหรือคะ”“เอาสรุปรายได้ของปีที่แล้วมาให้พี่หน่อย เราอ่านหรือยัง”“อ๋อ...รายได้ของโรงแรม อินดูเสร็จเมื่อกี้เองค่ะ เดี๋ยวเดินเอาไปให้นะ”ไม่นานอิษยาก็เดินถือแฟ้มเอกสารออกจากห้องของไปยังห้องของพี่ชายที่อยู่ไม่ไกลกันนัก“คุณอินคะเข้าไม่ได้ค่ะ” เลขาสาวหน้าห้องของอิชย์ลุกมาห้าม“มีอะไร! ทำไมฉันจะเข้าไม่ได้” น้ำเสียงราบเรียบเอ่ยถาม เลขาสาวจำเป็นอีกคนจึงไม่กล้าห้ามอีก จึงปล่อยให้น้องสาวของท่านประธานห้องไป ถ้าขืนเธอห้ามอีกระเบิดคงลงบริษัทเป็นแน่ทันทีที่ร่างบางเข้ามาในห้องก็พบธีรดลกับคู่ควงนั่งอยู่ตรงโซฟาสีเทาเข้มในห้องของพี่ชาย“เข้าห้องพี่ไม่คิดจะเคาะประตูหน่อยเหรอ” อิชย์เงยหน้าขึ้นมาพบว่าเป็นน้องสาวจึงถามขึ้น