ตอนที่ 2
คำขอร้องหรือบังคับ
แสงสว่างยามบ่ายส่องผ่านหน้าต่างเพนเฮาส์ชั้นสูงสุดของโรงแรม ทำให้อิชย์พลิกตัวหันหลังให้กับแสงและหลับลงอีกครั้ง หลับไปไม่นานเสียงเข้าก็ดังขึ้น ชายหนุ่มใช้มือควานหามือถือที่วางอยู่ตู้ข้างหัวเตียง
“ครับพ่อ” เสียงงัวเงียตอบกลับอย่างหงุดหงิด
“เจ้าอิชย์ แกอยู่ไหน” ปลายสายถามบุตรชายเพราะเมื่อคืนท่านไม่เห็นลูกคนโตกลับมานอนที่บ้าน
“อยู่โรงแรมทำไมครับ พ่อมีอะไรหรือเปล่าครับ”
“กลับมาบ้านเดี๋ยวนี้!! ฉันมีเรื่องสำคัญจะคุยกับแก” อดิศวรสั่งเสียงเข้ม
“คุยทางโทรศัพท์ไม่ได้เหรอครับ”
“เรื่องสำคัญ ฉันต้องการคุยกับแกที่บ้านตอนนี้” เสียงของบิดาสั่งแกมบังคับ เขาจำต้องลุกไปอาบน้ำแต่งตัวจัดการตัวเองให้เรียบร้อยและตรงกลับบ้าน
ไม่นานรถยนต์คันหรูของชายหนุ่มแล่นเข้ามาจอดที่ลานน้ำพุหน้าบ้าน ถอนหายใจครู่หนึ่งก่อนเดินตรงไปยังเชิงบันได โดยมีแม่บ้านเก่าแก่ของครอบครัวออกมาต้อนรับ
“ป้านวล คุณพ่ออยู่ไหนครับ”
“คุณท่านอยู่ห้องนั่งเล่นค่ะ”
“ขอบคุณครับป้า”
“คุณอิชย์คะ…คุยกับคุณท่านดี ๆ อย่าใช้อารมณ์ ป้าขอนะ”
"ผมจะพยายามครับ"
ชายหนุ่มเข้ามาในห้องนั่งเล่นก็พบบิดานั่งอยู่เคียงข้างแม่เลี้ยงอยู่ก่อนแล้ว และใกล้ ๆ กันก็มีอิษยานั่งอยู่ด้วย
“มีอะไรครับ ถ้าเดาไม่ผิดคงเป็นเรื่องสำคัญน่าดูถึงคุยผ่านมือถือไม่ได้”
เอ่ยถามด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ แต่ในใจคิดอยู่สองเรื่องคือ เรื่องงานที่โรงแรมกับเรื่องแต่งงานกับลูกแม่เลี้ยงที่บังเอิญผ่านไปได้ยินเมื่อคราวก่อน ได้แต่ภาวนาให้เป็นอย่างแรก เพราะเขาไม่อยากแต่งงานกับลูกของผู้หญิงที่เขาเกลียดชัง
“นั่งลงสิ”
“คุณพ่อมีอะไรก็รีบ ๆ พูดมาเถอะครับ” ชายหนุ่มเร่งรัดบิดา
“งานที่โรงแรมเป็นยังไงบ้าง”
“ก็ดีครับไม่ได้มีปัญหาอะไร ตกลงมีเรื่องแค่นี้ใช่มั้ยครับหรือมีอะไรที่มากกว่านี้ ก็รับบอกมาเถอะครับ” ชายหนุ่มถามอย่างตรงไปตรงมา
“ฉันจะให้แกแต่งงานกับหนูริตาทันทีที่น้องกลับมาจากฝรั่งเศส”
สาวิตรี อิษยา และศรีนวลแม่บ้านเก่าแก่ต่างตกใจกับคำบัญชาของประมุข
“คุณคะ เราคุยเรื่องนี้กันแล้วนะ ว่าจะไม่เร่งรัดคุณอิชย์หรือลูกสาวของฉัน”
คุณผู้หญิงคนใหม่แย้งสามี อดิศวรกำลังจะตอบคำถามที่ภรรยาถามเมื่อครู่ แต่เสียงของอิชย์ดังขึ้นมาเสียก่อน
“ผมไม่แต่ง! ยังไงผมก็ไม่แต่งกับยัยตุ่มต่อขา ลูกของคนที่เข้ามาแทนที่แม่หรอก อีกอย่างยัยนั่นก็ไม่ได้สวย”
ชายหนุ่มยืนขึ้นเต็มความสูง เขาเลือกที่จะปฏิเสธคำบัญชาด้วยความไม่พอใจ อิษยาที่นั่งร่วมการสนทนาถึงกับยิ้มอ่อนและส่ายหัวเบา ๆ กับนิสัยของพี่ชาย
“พลาดแล้ว” อิษยาว่าเบา ๆ
“แต่แกต้องแต่ง ถ้าไม่แต่งมรดกในส่วนของแกฉันจะยกให้การกุศล” อดิศวรยื่นคำขาด
“คุณพ่อ! เดี๋ยวก็เป็นเรื่องหรอกค่ะ” อิษยาถึงกับตกใจในสิ่งที่บิดาเอื้อนเอ่ย
“คุณคะ ทำไมคุณถึงพูดแบบนั้น”
อดิศวรเอื้อมมือแตะแขนภรรยา ก่อนพูดกับบุตรชาย “ฉันให้เวลาแกไปคิด แล้วค่อยมาตอบคำถามฉัน”
“ยังไงก็ไม่แต่ง และผมไม่มีวันยกสมบัติที่ควรจะเป็นของผมกับยัยอินให้คนอื่น ย้ำอีกครั้งว่าผมไม่แต่ง” เขาโวยวาย ก่อนหันไปบอกน้องสาวและเดินออกจากบ้านไป “ยัยอินพรุ่งนี้เข้าประชุมที่โรงแรมด้วย”
“คุณพ่อไปบังคับพี่อิชย์แบบนั้น คงยอมแต่งงานง่าย ๆ หรอกค่ะ แบบนี้ต้องมัดมือชกอย่างเดียว”
“นั่นสิคะ ยิ่งทำแบบนี้คุณอิชย์ยิ่งเกลียดฉันกับลูก อีกอย่างริตาคงไม่ยอมแต่งแน่ ๆ”
“ผมมีเหตุผล ส่วนเรื่องหนูริตา ผมจะคุยกับเขาเอง” อดิศวรตอบกลับสาวิตรี
“เอ่อ น้าสาคะ พรุ่งนี้พี่ริตาก็กลับเมืองไทยใช่มั้ยคะ”
“ใช่ค่ะ หนูอิน”
“งั้นวันนี้เราไปทานข้าวข้างนอกกันดีกว่า แล้วพรุ่งนี้ค่อยไปรับหนูริตาที่สนามบิน”
“ไปค่ะ ว่าแต่มื้อนี้คุณพ่อจ่ายนะคะ”
ทั้งสามคนจึงเดินทางออกไปยังร้านอาหารเพื่อรับประทานอาหารกลางวันกัน ก่อนเดินย่อยด้วยการพากันไปเดินดูของต่อ
สนามบินสุวรรณภูมิผู้คนมากมายมารอการเดินทางไปยังสถานที่ต่าง ๆ หนึ่งในนั้นเป็นหญิงสาวคนหนึ่งเดินทางกลับมาจากฝรั่งเศส โดยที่เธอสวมแว่นตากันแดดสีเงินเดินออกมาจากสนามบิน และตรงไปยังรถแท็กซี่ที่เรียกไว้เพื่อให้พาไปยังจุดหมายปลายทาง เมื่อถึงจุดหมายที่ต้องการก็ใกล้ค่ำเสียแล้ว“จอดตรงนี้แหละค่ะ…นี่เงินค่ะ…ขอบคุณมากนะคะ”สาวสวยเดินมาหยุดหน้าบ้านพร้อมกระเป๋าเดินทางสีเทาอ่อนสองใบ ก่อนบรรจงถอดแว่นกันแดดออก เผยให้เห็นดวงตาคู่สวย ก่อนเดินเข้าบ้านหลังงามที่ตั้งตระง่านอยู่ตรงหน้า“ขอโทษนะคะ ไม่ทราบมาหาใครคะ” เด็กรับใช้ในบ้านถามหญิงสาว“มาหาคุณอดิศวรกับคุณสาวิตรีค่ะ ไม่ทราบท่านทั้งสองอยู่มั้ยคะ” หญิงสาวที่เดินเข้ามาในบ้านตอบ“ไม่อยู่ค่ะ พอดีท่านออกไปทานข้าวกับคุณอิน”“อีกนานมั้ยจ๊ะกว่าจะกลับ”“ไม่ทราบเหมือนกันค่ะ เอ่อ…รอสักครู่นะคะเดี๋ยวหนูไปเอาน้ำมาให้”“ขอบใจจ้ะ เอ่อ แล้วป้านวลอยู่ไหนจ๊ะ” ก่อนที่สาวใช้คนเดิมจะออกไป จึงเรียกไว้“ป้านวลอยู่หลังบ้านค่ะ” เด็กรับใช้ในบ้านบอกแล้วรีบไปหาน้ำเสิร์ฟ แต่ยังมิวายบอกให้อีกคนไปบอกป้าศรีนวล“ป้านวลมีแขกมาหา เขาถามหาคุณท่านแล้วยังถามหาป้าด้วยนะ”“ถามหาข้าเนี่ยนะ รี
หลังจากที่คุยกับลูกชายเป็นอันเข้าใจและตกลงกันได้แล้ว รุ่งเช้าหลังจากที่ลูกชายกับลูกสาวออกไปทำงาน คุณอดิศวรจึงให้เด็กรับใช้ไปตามรสิกามาพบเพื่อที่จะคุยเรื่องสำคัญ“คุณลุงให้เด็กไปตาม มีอะไรหรือเปล่าคะ”“ลุงอยากให้หนูแต่งงานกับเจ้าอิชย์จะได้มั้ย ถือว่าลุงขอร้องละนะ” อดิศวรไม่พูดพร่ำทำเพลงเอ่ยเข้าประเด็นทันทีที่อยากคุยกับลูกเลี้ยงที่ตนรักเสมือนลูก“คุณอิชย์เหรอคะ”หญิงสาวถามเพื่อความแน่ใจว่าได้ยินไม่ผิดถึงบิดาเลี้ยงผู้มีเมตตาขอร้องเขารู้ดีว่าสิ่งที่ร้องขอจากลูกเลี้ยงจะทำให้เธอลำบากใจมากก็ตาม แม้จะรู้ว่าอิชย์จงเกลียดจงชังเด็กสาวตรงหน้ามากเพียงใด แต่ถ้ามองลึกเข้าไปในแววตาหวานของหญิงสาวตรงหน้าบ่งบอกถึงความดีใจ อีกอย่างเขาแค่มองก็รู้ว่ารสิกาแอบรักลูกชายของตนอยู่เลยได้แต่หวังให้รสิกาตกลงรับปากแต่งงานกับอิชย์ ด้วยอยากให้ลูกชายมีคนดูแลและมีภรรยาที่ดี จากที่เขาได้เห็นรสิกาตั้งแต่เด็ก เธอเป็นคนเก่ง ฉลาด อ่อนหวาน แต่ไม่ได้อ่อนแอ มารยาทหรือก็เรียบร้อย แม้จะแอบมีนิสัยแก่นอยู่บ้าง เขาว่าหญิงสาวจะหยุดลูกชายตัวดีของเขาได้“เขารู้แล้ว…แต่ลุงไม่ได้ยินคำปฏิเสธจากหนูนะ”รสิกานั่งนิ่งอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนหัน
บทนำอิชย์และอิษยา บุตรชายและบุตรสาวของ นายอดิศวร ภัคดีเลิศรัตน์ ที่ท่านทั้งรักและเป็นห่วง หากแต่ท่านกับทุ่มเทเวลาทั้งหมดไปกับงานจนไม่มีเวลาได้เลี้ยงดู เอาใจใส่ลูกชายและลูกสาว ถึงทั้งสองจะมีปู่และย่าคอยดูแลให้ความรักก็ตาม แต่ยังคิดว่ายังคงไม่เพียงพอ เพราะลูก ๆ เสียแม่ตั้งแต่ยังเด็ก เขาจึงชดเชยความรักจากแม่ที่ลูกทั้งสองขาด โดยการพาสมาชิกใหม่ก้าวเข้ามาในบ้านสาวิตรี เข้ามาในฐานะภรรยาและแม่เลี้ยงของอิชย์และอิษยา เพื่อมอบความรัก ความอบอุ่นให้กับเด็ก ๆ รวมถึงลูกสาวของเธออย่างรสิกา นางฟ้าตัวน้อยเข้ามาเป็นสมาชิกใหม่อีกคน สงครามขนาดย่อมจึงเกิดขึ้น เพราะอิชย์ไม่ต้องการให้ใครมาแทนที่แม่ คงถึงเวลาแล้วที่เขาต้องจัดการกับสองแม่ลูกนั้นให้ออกไปจากบ้านหลังนี้เสียทีตอนที่ 1จุดเริ่มต้นบ้านภัคดีเลิศรัตน์“เจ้าอิชย์จะไปไหนแต่เช้า” เสียงคุณอดิศวรเรียกบุตรชายตนโตอย่าง ‘อิชย์ ภักดีเลิศรัตน์’ ไว้ก่อนที่จะก้าวขาออกจ
อิชย์นั่งดื่มหลังจากทำงานมาทั้งวัน จึงเลือกที่จะออกมาท่องเที่ยวยามราตรีในสถานบันเทิงของเพื่อนเขา“เฮ้ย ๆ ทำไมวันนี้แกมาแต่หัววันเลยวะ” เสียงของชัชวาล เพื่อนสนิทสมัยเรียนและเป็นเจ้าของผับนี้เอ่ยถาม“ทำไมกูจะมาแต่หัววันไม่ได้” ตอบกลับด้วยน้ำเสียงเคืองเพื่อนเล็กน้อย“ได้ครับคุณชายอิชย์ ตามสบายนะครับท่าน” อีกคนก็กวนแถมประชดประชันอีก“แกมาทำอะไรวะไอ้ชัช”“เอ้า โทษนะไอ้คุณอิชย์ถามมาได้ ผับกู กูก็ต้องมาดูสิ”“มึงเป็นอะไร ถึงได้กินอะไรมากมายขนาดนี้” เจ้าของผับถาม หากก็ไม่ได้คำตอบ“ตอบมา! ถ้าไม่ตอบกู จะสั่งให้เด็กยกไปเก็บ”“เซ็งนิดหน่อยว่ะ...”“ทำไมวะ แฟนเก่ามึงกลับมาขอคืนดีไง”“ไม่ใช่ อย่าพูดถึงได้ไหมวะ” ชายหนุ่มว่าอย่างไม่อยากรับรู้เรื่องราวของอดีตคนรัก“แล้วมันเรื่องอะไร”“กูบังเอิญได้ยินพ่อคุยกับเมียใหม่ว่าจะให้กูแต่งงานกับลูกเมียเขา ยัยตุ่มต่อขาน่ะ”ชัชวาลทำท่าทางนึกคิดถึงใบหน้าว่าที่เจ้าสาวของเพื่อน“อ๋อ…น้องริตาน่ะเหรอ กูจำได้ว่าเคยเจอตอนที่น้องจบมัธยม เกือบสิบปีแล้วมั้ง”“ใช่ ยัยริตาตุ่มต่อขาเดินได้นั่นแหละ กูก็ไม่ได้เจอเกือบสิบปีแล้ว เห็นแต่ยัยอินเล่าให้ฟังทุกครั้งที่ยัยตุ่มต่อขาโทรมา
หลังจากที่คุยกับลูกชายเป็นอันเข้าใจและตกลงกันได้แล้ว รุ่งเช้าหลังจากที่ลูกชายกับลูกสาวออกไปทำงาน คุณอดิศวรจึงให้เด็กรับใช้ไปตามรสิกามาพบเพื่อที่จะคุยเรื่องสำคัญ“คุณลุงให้เด็กไปตาม มีอะไรหรือเปล่าคะ”“ลุงอยากให้หนูแต่งงานกับเจ้าอิชย์จะได้มั้ย ถือว่าลุงขอร้องละนะ” อดิศวรไม่พูดพร่ำทำเพลงเอ่ยเข้าประเด็นทันทีที่อยากคุยกับลูกเลี้ยงที่ตนรักเสมือนลูก“คุณอิชย์เหรอคะ”หญิงสาวถามเพื่อความแน่ใจว่าได้ยินไม่ผิดถึงบิดาเลี้ยงผู้มีเมตตาขอร้องเขารู้ดีว่าสิ่งที่ร้องขอจากลูกเลี้ยงจะทำให้เธอลำบากใจมากก็ตาม แม้จะรู้ว่าอิชย์จงเกลียดจงชังเด็กสาวตรงหน้ามากเพียงใด แต่ถ้ามองลึกเข้าไปในแววตาหวานของหญิงสาวตรงหน้าบ่งบอกถึงความดีใจ อีกอย่างเขาแค่มองก็รู้ว่ารสิกาแอบรักลูกชายของตนอยู่เลยได้แต่หวังให้รสิกาตกลงรับปากแต่งงานกับอิชย์ ด้วยอยากให้ลูกชายมีคนดูแลและมีภรรยาที่ดี จากที่เขาได้เห็นรสิกาตั้งแต่เด็ก เธอเป็นคนเก่ง ฉลาด อ่อนหวาน แต่ไม่ได้อ่อนแอ มารยาทหรือก็เรียบร้อย แม้จะแอบมีนิสัยแก่นอยู่บ้าง เขาว่าหญิงสาวจะหยุดลูกชายตัวดีของเขาได้“เขารู้แล้ว…แต่ลุงไม่ได้ยินคำปฏิเสธจากหนูนะ”รสิกานั่งนิ่งอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนหัน
สนามบินสุวรรณภูมิผู้คนมากมายมารอการเดินทางไปยังสถานที่ต่าง ๆ หนึ่งในนั้นเป็นหญิงสาวคนหนึ่งเดินทางกลับมาจากฝรั่งเศส โดยที่เธอสวมแว่นตากันแดดสีเงินเดินออกมาจากสนามบิน และตรงไปยังรถแท็กซี่ที่เรียกไว้เพื่อให้พาไปยังจุดหมายปลายทาง เมื่อถึงจุดหมายที่ต้องการก็ใกล้ค่ำเสียแล้ว“จอดตรงนี้แหละค่ะ…นี่เงินค่ะ…ขอบคุณมากนะคะ”สาวสวยเดินมาหยุดหน้าบ้านพร้อมกระเป๋าเดินทางสีเทาอ่อนสองใบ ก่อนบรรจงถอดแว่นกันแดดออก เผยให้เห็นดวงตาคู่สวย ก่อนเดินเข้าบ้านหลังงามที่ตั้งตระง่านอยู่ตรงหน้า“ขอโทษนะคะ ไม่ทราบมาหาใครคะ” เด็กรับใช้ในบ้านถามหญิงสาว“มาหาคุณอดิศวรกับคุณสาวิตรีค่ะ ไม่ทราบท่านทั้งสองอยู่มั้ยคะ” หญิงสาวที่เดินเข้ามาในบ้านตอบ“ไม่อยู่ค่ะ พอดีท่านออกไปทานข้าวกับคุณอิน”“อีกนานมั้ยจ๊ะกว่าจะกลับ”“ไม่ทราบเหมือนกันค่ะ เอ่อ…รอสักครู่นะคะเดี๋ยวหนูไปเอาน้ำมาให้”“ขอบใจจ้ะ เอ่อ แล้วป้านวลอยู่ไหนจ๊ะ” ก่อนที่สาวใช้คนเดิมจะออกไป จึงเรียกไว้“ป้านวลอยู่หลังบ้านค่ะ” เด็กรับใช้ในบ้านบอกแล้วรีบไปหาน้ำเสิร์ฟ แต่ยังมิวายบอกให้อีกคนไปบอกป้าศรีนวล“ป้านวลมีแขกมาหา เขาถามหาคุณท่านแล้วยังถามหาป้าด้วยนะ”“ถามหาข้าเนี่ยนะ รี
ตอนที่ 2คำขอร้องหรือบังคับแสงสว่างยามบ่ายส่องผ่านหน้าต่างเพนเฮาส์ชั้นสูงสุดของโรงแรม ทำให้อิชย์พลิกตัวหันหลังให้กับแสงและหลับลงอีกครั้ง หลับไปไม่นานเสียงเข้าก็ดังขึ้น ชายหนุ่มใช้มือควานหามือถือที่วางอยู่ตู้ข้างหัวเตียง“ครับพ่อ” เสียงงัวเงียตอบกลับอย่างหงุดหงิด“เจ้าอิชย์ แกอยู่ไหน” ปลายสายถามบุตรชายเพราะเมื่อคืนท่านไม่เห็นลูกคนโตกลับมานอนที่บ้าน“อยู่โรงแรมทำไมครับ พ่อมีอะไรหรือเปล่าครับ”“กลับมาบ้านเดี๋ยวนี้!! ฉันมีเรื่องสำคัญจะคุยกับแก” อดิศวรสั่งเสียงเข้ม“คุยทางโทรศัพท์ไม่ได้เหรอครับ”“เรื่องสำคัญ ฉันต้องการคุยกับแกที่บ้านตอนนี้” เสียงของบิดาสั่งแกมบังคับ เขาจำต้องลุกไปอาบน้ำแต่งตัวจัดการตัวเองให้เรียบร้อยและตรงกลับบ้านไม่นานรถยนต์คันหรูของชายหนุ่มแล่นเข้ามาจอดที่ลานน้ำพุหน้าบ้าน ถอนหายใจครู่หนึ่งก่อนเดินตรงไปยังเชิงบันได โดยมีแม่บ้านเก่าแก่ของครอบครัวออกมาต้อนรับ“ป้านวล คุณพ่ออยู่ไหนครับ”“คุณท่านอยู่ห้องนั่งเล่นค่ะ”“ขอบคุณครับป้า”“คุณอิชย์คะ…คุยกับคุณท่านดี ๆ อย่าใช้อารมณ์ ป้าขอนะ”"ผมจะพยายามครับ"ชายหนุ่มเข้ามาในห้องนั่งเล่นก็พบบิดานั่งอยู่เคียงข้างแม่เลี้ยงอยู่ก่อนแล้ว
อิชย์นั่งดื่มหลังจากทำงานมาทั้งวัน จึงเลือกที่จะออกมาท่องเที่ยวยามราตรีในสถานบันเทิงของเพื่อนเขา“เฮ้ย ๆ ทำไมวันนี้แกมาแต่หัววันเลยวะ” เสียงของชัชวาล เพื่อนสนิทสมัยเรียนและเป็นเจ้าของผับนี้เอ่ยถาม“ทำไมกูจะมาแต่หัววันไม่ได้” ตอบกลับด้วยน้ำเสียงเคืองเพื่อนเล็กน้อย“ได้ครับคุณชายอิชย์ ตามสบายนะครับท่าน” อีกคนก็กวนแถมประชดประชันอีก“แกมาทำอะไรวะไอ้ชัช”“เอ้า โทษนะไอ้คุณอิชย์ถามมาได้ ผับกู กูก็ต้องมาดูสิ”“มึงเป็นอะไร ถึงได้กินอะไรมากมายขนาดนี้” เจ้าของผับถาม หากก็ไม่ได้คำตอบ“ตอบมา! ถ้าไม่ตอบกู จะสั่งให้เด็กยกไปเก็บ”“เซ็งนิดหน่อยว่ะ...”“ทำไมวะ แฟนเก่ามึงกลับมาขอคืนดีไง”“ไม่ใช่ อย่าพูดถึงได้ไหมวะ” ชายหนุ่มว่าอย่างไม่อยากรับรู้เรื่องราวของอดีตคนรัก“แล้วมันเรื่องอะไร”“กูบังเอิญได้ยินพ่อคุยกับเมียใหม่ว่าจะให้กูแต่งงานกับลูกเมียเขา ยัยตุ่มต่อขาน่ะ”ชัชวาลทำท่าทางนึกคิดถึงใบหน้าว่าที่เจ้าสาวของเพื่อน“อ๋อ…น้องริตาน่ะเหรอ กูจำได้ว่าเคยเจอตอนที่น้องจบมัธยม เกือบสิบปีแล้วมั้ง”“ใช่ ยัยริตาตุ่มต่อขาเดินได้นั่นแหละ กูก็ไม่ได้เจอเกือบสิบปีแล้ว เห็นแต่ยัยอินเล่าให้ฟังทุกครั้งที่ยัยตุ่มต่อขาโทรมา
บทนำอิชย์และอิษยา บุตรชายและบุตรสาวของ นายอดิศวร ภัคดีเลิศรัตน์ ที่ท่านทั้งรักและเป็นห่วง หากแต่ท่านกับทุ่มเทเวลาทั้งหมดไปกับงานจนไม่มีเวลาได้เลี้ยงดู เอาใจใส่ลูกชายและลูกสาว ถึงทั้งสองจะมีปู่และย่าคอยดูแลให้ความรักก็ตาม แต่ยังคิดว่ายังคงไม่เพียงพอ เพราะลูก ๆ เสียแม่ตั้งแต่ยังเด็ก เขาจึงชดเชยความรักจากแม่ที่ลูกทั้งสองขาด โดยการพาสมาชิกใหม่ก้าวเข้ามาในบ้านสาวิตรี เข้ามาในฐานะภรรยาและแม่เลี้ยงของอิชย์และอิษยา เพื่อมอบความรัก ความอบอุ่นให้กับเด็ก ๆ รวมถึงลูกสาวของเธออย่างรสิกา นางฟ้าตัวน้อยเข้ามาเป็นสมาชิกใหม่อีกคน สงครามขนาดย่อมจึงเกิดขึ้น เพราะอิชย์ไม่ต้องการให้ใครมาแทนที่แม่ คงถึงเวลาแล้วที่เขาต้องจัดการกับสองแม่ลูกนั้นให้ออกไปจากบ้านหลังนี้เสียทีตอนที่ 1จุดเริ่มต้นบ้านภัคดีเลิศรัตน์“เจ้าอิชย์จะไปไหนแต่เช้า” เสียงคุณอดิศวรเรียกบุตรชายตนโตอย่าง ‘อิชย์ ภักดีเลิศรัตน์’ ไว้ก่อนที่จะก้าวขาออกจ