Share

ตอนที่36

สองวันต่อมา

ตอนนี้ทรงรบฟื้นแล้วเขาค่อนข้างเสียใจไม่น้อยที่รู้ว่าตัวเองเดินไม่ได้แต่ก็ไม่ได้แสดงความเสียใจนั้นออกมาแต่อย่างใดเพราะคิดว่ายังไงมันก็ต้องมีทางรักษาให้กลับมาเป็นปกติได้

“ผมหิวน้ำ”

ทรงรบเอ่ยเสียงแหบพร่าเรียกพิมพรรณที่นั่งอยู่ข้างๆตอนนี้หมอห้ามเขาขยับตัวภาระทั้งหมดเลยตกอยู่ที่พิมพรรณที่ต้องมาคอยดูแลเขา

“นี่ค่ะค่อยๆดูดนะคะ”

พิมพรรณดีใจมากในวินาทีที่ทรงรบตื่นขึ้นมาเมื่อคืนตอนนี้เธอคอยดูแลเขาทุกอย่างไม่ห่างไปไหนเพราะตอนที่เธอรู้ว่าเขาถูกยิงใจของเธอแทบสลายและพึ่งได้รู้ตัวเองว่าเธอมีใจให้เขาเหมือนกัน

“คิณเป็นยังไงบ้าง”

ทรงรบไม่ลืมที่จะถามถึงเพื่อนของเขาเพราะวินาทีที่เขาหลับไปตอนถูกยิงเขาเห็นว่าเพื่อนของเขานอนจมกองเลือดอยู่ตรงหน้า

“ตอนนี้คุณคิณยังไม่ออกจากไอซียูเลยค่ะ”

พิมพรรณเอ่ยเสียงอ่อนตอนนี้เธอสงสารพัชรินทร์จับใจเพราะไม่มีวินาทีไหนเลยที่พัชรินทร์นั้นจะไม่มีน้ำตาหลังจากที่รู้ว่าอคิณได้รับอันตราย

“อาการหนักขนาดนั้นเลยเหรอ” ทรงรบขมวดคิ้วเป็นกังวล

“ตอนนี้ยังไม่พ้นขีดอันตรายเลยค่ะ” พิมพรรณส่ายหัวเบาๆ

“คุณเหม” พิมพรรณหันไปที่ประตูเมื่อได้ยินเสียงคนเปิดเข้ามา

“เป็นยังไงบ้างครับผมได้ข่าวว่าคุณฟื้นแล้วก็รีบมาเลยผมขอโทษนะครับที่ทำให้พวกคุณมาเสี่ยงอันตราย”

เหมวัตรู้เรื่องที่ทรงรบฟื้นแล้วช่วงเช้าเขาเสร็จธุระที่อำเภอก็รีบดิ่งมาที่โรงพยาบาลทันทีพร้อมทั้งรีบขอโทษจากใจจริง

“มันเป็นเพราะคนชั่วอย่างเสี่ยบรรจงต่างหากล่ะครับ”

ทรงรบยิ้มอ่อนเรื่องทั้งหมดมันไม่ใช่ความผิดของใครเลยนอกจากเสี่ยบรรจง

“เรื่องเสี่ยบรรจงตอนนี้ตำรวจจัดการเรียบร้อยแล้วนะครับคดีพยายามฆ่าทำให้มันยังประกันตัวออกมาไม่ได้เพราะอาของคุณคิณเป็นนายตำรวจยศใหญ่เสี่ยบรรจงเลยใช้อิทธิพลไมได้ตอนนี้ก็กำลังสอบสวนพวกลูกน้องของมันถึงเรื่องผิดกฏหมายอื่นๆอยู่ครับส่วนเรื่องอาวุธพบว่าอาวุธของมันเลียนแบบของรัสเซียเจ้าของบริษัทอาวุธที่มันเลียนแบบตำรวจกำลังติดต่อขอพบเจ้าของอยู่ครับว่าจะเอายังไง”

เหมวัตเอ่ยด้วยความสะใจที่วันนี้กฎหมายก็ได้ลงโทษคนชั่วอย่างบรรจงได้เสียที

ทางด้านพัชรินทร์ที่นั่งรอเข้าเยี่ยมพร้อมลูกๆของเธอและอิทธิกรก็เห็นเหล่าพยาบาลและหมอวุ่นวายกันเข้าไปในห้องไอซียูที่อคิณนอนอยู่เธอจึงรีบลุกและเข้าไปถามพยาบาลว่าเกิดอะไรขึ้นด้วยสีหน้าเป็นกังวล

“เกิดอะไรขึ้นคะ”

“ตอนนี้สามีคุณอาการโคม่าค่ะตอนนี้ยังเข้าเยี่ยมไม่ได้นะคะ” พยาบาลแจ้งอาการอย่างรวดเร็วและรีบเข้าไปในห้องทันที

“อะไรนะคะ”

พัชรินทร์เข่าอ่อนอีกรอบเธอคิดว่ามาถึงที่นี่วันนี้จะได้รับข่าวดีเสียอีก

“พัช..ทำใจดีๆก่อนพี่คิณต้องไม่เป็นอะไร”

อิทธิกรจับมือพัชรินทร์เอาไว้และบอกให้เธออย่าคิดมากเขาเชื่อว่าพี่ของเขาจะไม่เป็นอะไร

“พี่คิณจะปลอดภัย”

 ไม่เพียงแค่บอกกับพัชรินทร์เท่านั้นเขายังบอกกับตัวเองด้วยทั้งมองไปที่ห้องไอซียูอย่างแน่วแน่ภาวนาว่าพี่เขาต้องปลอดภัย

ครู่ต่อมา

“ญาติคุณอคิณครับ”

หลังจากที่หมอและพยาบาลเข้าไปในห้องของอคิณไม่นานก็เดินออกมาด้วยสีหน้าที่หดหู่

“ค่ะคุณหมอ” พัชรินทร์รีบเดินเข้าไปหาหมออย่างรวดเร็ว

“ตามผมมาครับ..ขอแสดงความเสียใจด้วยนะครับเรายื้อชีวิตคุณคิณไม่ได้จริงๆ”

หมอพาทั้งสี่เข้าไปในห้องและแจ้งกับทุกคนเสียงอ่อนก่อนจะเดินออกไปปล่อยให้ญาติๆได้กอดลาร่างไร้วิญญาณช่วงสุดท้าย

“หา..พี่คิณอย่าจากพวกเราไปนะคะพี่ต้องกลับมาสิคะ..ฮือๆๆๆ..ไม่นะต้องไม่เป็นแบบนี้ไม่จริง..ไม่จริง”

พัชรินทร์ล้มทั้งยืนดีที่พยาบาลช่วยจับตัวเธอเอาไว้ได้หญิงสาวรีบเข้าไปกอดร่างที่นอนแน่นิ่งสะอึกสะอื้นอย่างรับไม่ได้

“ป้อ..ป้อออ..”

อิทธิกรที่อุ้มหลานทั้งสองของเขาอยู่เมื่อเห็นเด็กๆร้องเรียกพ่อด้วยแววตาใสซื่อเขาก็น้ำตาไหลพรากสงสารทั้งหลานสงสารทั้งพัชรินทร์และเสียใจที่พี่ของเขาจากไปเร็วเช่นนี้

ในขณะที่เส้นสัญญาณชีพไม่มีแล้วอคิณก็เหมือนอยู่ในห้องฝันเขาฝันว่าเขากลับมาที่บ้านและเห็นพ่อกับแม่ของเขานั่งยิ้มให้อยู่เขาจึงรีบเข้าไปหา

“คุณแม่คุณพ่อ”

“กลับไปอยู่กับน้องกับลูกของลูกเถอะนะแม่กับพ่ออยู่ทางนี้สบายดี”

เมื่ออคิณนั่งลงซบตักของทั้งสองมือของทั้งสองก็ลูบหัวเขาเบาๆและบอกให้เขากลับไปไม่ต้องห่วงพ่อกับแม่

“ผมทนเจ็บไม่ไหวแล้วครับคุณแม่”

อคิณเงยหน้าบอกกับพ่อและแม่ของเขาด้วยน้ำตา

“เราเป็นพ่อคนแล้วนะต้องอดทนสิลูก”

ดวงสมรยิ้มอ่อนให้ลูกของเธอ

“ดูแลพัชกับหลานพ่อให้ดีล่ะ...เดี๋ยวพ่อกับแม่พาไปส่ง”

อัคนีและดวงสมรพยุงตัวของอคิณลุกขึ้นและเดินไปส่งที่หน้าบ้านอคิณมองออกไปตรงหน้าเห็นพัชรินทร์พร้อมกับอิทธิกรและลูกๆของเขารออยู่จึงรีบเดินออกไป

“พี่คิณ..ฮือๆๆ”

ติ๊ดๆๆๆ ในขณะที่พัชรินทร์กำลังกอดอคิณร้องให้อยู่นั้นจู่ๆสัญญาณชีพก็ดังขึ้นมา

“หา..หมอครับหมอ”

อิทธิกรเห็นเช่นนั้นจึงรีบออกไปตามหมอกลับมาอย่างรวดเร็ว

“ขอหมอดูก่อนนะครับ”

หมอและพยาบาลค่อนข้างแปลกใจกันมากที่มีเรื่องแบบนี้เกิดขึ้นพวกเขาเลยช่วยกันยื้อชีวิตของอคิณขึ้นมาอีกรอบ

“พี่คิณ”

พัชรินทร์ยิ้มทั้งน้ำตาที่อคิณยอมกลับมาหาเธอและลูกๆ

สองเดือนต่อมา

หลังจากอคิณผ่านความเป็นความตายมาได้ตอนนี้เขาก็อาการดีขึ้นมากๆทั้งความสัมพันธ์ของเขาและพัชรินทร์ก็ดีขึ้นทุกวันด้วยอีกเช่นกัน

Related chapter

Latest chapter

DMCA.com Protection Status