ตอนที่42

ทางด้านโนอาห์

"ผมแค่อยากจะรับผิดชอบเธอกับลูกเท่านั้นสิ่งที่ผมทำมันถูกต้องที่สุดแล้ว" 

หลังจากที่พัชรินทร์มาขอเวลากับเขาโนอาห์ก็ไม่เข้าใจว่าเรื่องแค่นี้ทำไมตรีรัตน์ต้องคิดเขาเป็นพ่อของลูกเธอต้องรับผิดชอบมันก็ถูกต้องแล้วไม่ใช่หรืออย่างไร

"คุณต้องยอมรับนะคะว่าแตงกวาเจ็บกับอดีตมาก"

พัชรินทร์เห็นความเอาแต่ใจของโนอาห์แล้วเธอก็จำต้องเอ่ยเสียงแข็งออกมาอย่างไม่พอใจเธอว่าเวลาสามวันนี้มันน้อยไปด้วยซ้ำสำหรับตรีรัตน์เพราะสิ่งที่โนอาห์ได้ทำเอาไว้กับตรีรัตน์นั้นทำให้หญิงสาวเจ็บปวดมานานมาก

"อย่าพึ่งคุยอะไรกันตอนนี้เลยรอแตงกวาก่อนเถอะ"

อคิณตอนนี้ต้องทำตัวเป็นคนกลางไปโดยปริยายเพราะก็เข้าใจในความคิดของโนอาห์และภรรยาของเขาเช่นกัน

23.00 น.

"แม่จะหาทางออกเรื่องนี้ยังไงดีลูก.." 

ตรีรัตน์นั่งคิดเรื่องนี้อยู่ตั้งแต่ช่วงเย็นจนถึงตอนนี้เธอก็ยังคิดอะไรไม่ออกได้แต่นั่งมองหน้าลูกสาวของเธอที่นอนหลับอยู่ด้วยน้ำตา

"ใช่...นี่คือทางเดียวที่จะจบปัญหา" 

หญิงสาวปาดน้ำตาลวกๆตอนนี้เธอรู้แล้วว่าเธอควรจะจัดการเรื่องนี้อย่างไร

01.00 น.

ตรีรัตน์เก็บเสื้อผ้าของเธอสองสามชุดและของลูกเธออัดกันไปในกระเป๋าลากใบเดียวเมื่อจัดการเสร็จเธอก็จัดการอุ้มลุกเธอใส่เป้แล้วสะพายออกมาจากบ้านอย่างรวดเร็วในเวลาดึกสงัดวิธีนี้เป็นวิธีที่เธอคิดว่ามันเป็นทางออกที่ดีที่สุดสำหรับเธอแล้วโดยการหนีไปจากที่นี่นั่นเอง

"ขอบคุณทุกคนที่ช่วยเหลือแตงกวามาโดยตลอด​ ลาก่อนนะคะ" 

ตรีรัตน์หันไปทางบ้านของพัชรินทร์เธอมองที่นี่ด้วยแววตาเศร้าและเอ่ยลาเบาๆก่อนจะเดินฝ่าความมืดออกไป

"จะไปไหน"

ตรีรัตน์ต้องชะงักฝีเท้าเพราะจู่ๆก็มีแสงไฟสาดมาที่เธอ

"คุณ.."

เมื่อหันหลังกลับไปมองเธอก็แทบหยุดหายใจเพราะมีโนอาห์และคนของเขาอีกคนกำลังเดินเข้ามาประชิดตัวเธอ

"ฉันคิดเอาไว้แล้วว่าเธอจะต้องเลือกวิธีหนีอีกเช่นเคย..ไปกับฉัน" 

โนอาห์เดินเข้ามาจับแขนของหญิงสาวเอาไว้เขาคิดเอาไว้แล้วว่าตรีรัตน์ต้องเลือกวิธีที่จะหนีเขาไปเขาจึงพาคนมาเฝ้าดูเธอ

"ไม่...ปล่อยนะ..อื้อ" 

มัคซิมรีบโปะยาสลบกับหญิงสาวเสียก่อนที่เธอจะโวยวาย

เช้าตรู่

07.00 น.

"อะไรนะคะ" 

พัชรินทร์ค่อนข้างตกใจกับเรื่องที่พึ่งได้ยินจากปากอคิณว่าตอนนี้โนอาห์พาตรีรัตน์และลูกไปแล้ว

"อืม...ตอนนี้โนอาห์พาหนูนากับแตงกวาไปแล้ว..เมื่อคืนเธอเก็บของเพื่อจะหนีแต่โนอาห์รู้ทัน"

"โถ่...แตงกวา..พี่คิณช่วยแตงกวาหน่อยได้ไหมคะ" 

พัชรินทร์ถอนหายใจเฮือกใหญ่ด้วยความเป็นกังวลเธอไม่รู้ว่าตอนนี้ตรีรัตน์จะมีสภาพจิตใจเป็นอย่างไรบ้าง

"ช่วยแตงกวาแล้วยังไงต่อ..ยังไงโนอาห์ก็ไม่ยอมปล่อยเธอกับลูกไปอยู่ดี" อคิณเอ่ยออกมาด้วยสีหน้าเคร่งเครียด

"แต่แตงกวาต้องเจ็บปวดนะคะ"

"พี่รู้...พี่เชื่อว่าโนอาห์จะดูแลหนูนากับแตงกวาเป็นอย่างดี..แล้วเวลามันจะเยียวยาทุกอย่างเอง"

ในเมื่อพวกเธอทำอะไรไม่ได้พัชรินทร์ขอให้ทุกอย่างมันผ่านไปด้วยดีตามที่อคิณพูดก็แล้วกัน

รัสเซีย

"คนที่ทำกับคุณจะได้รับผลกรรมอย่างสาสม" 

ไอรีนหญิงสาวไฮโซทายาทแบรนด์เสื้อผ้าที่มีชื่อเสียงของรัสเซียวัย30ปี ตอนนี้เธอยืนสวมชุดดำร้องให้สะอึกสะอื้นอยู่ที่หน้าหลุมศพของแฟนหนุ่มที่แม้เขาจะจากเธอไปเป็นเวลาร่วมหลายเดือนแล้วแต่เมื่อเธอมาที่นี่ทีไรก็ยังต้องร้องห่มร้องให้ทุกครั้งเพราะยังทำใจไม่ได้ที่แฟนของเธอต้องจากไปก่อนวัยอันควร

"ทำใจเถอะลูกปล่อยเค้าไปดีอย่าให้เค้าต้องมีห่วงเลย"

 มิฮาอิลกอดลูกสาวของเขาพร้อมโอบไหล่และปลอบให้ลูกสาวของเธอทำใจ

ไอรีนรักวินซ์แฟนหนุ่มชาวฝรั่งเศสของเธอมากเธอกับเขาคบกันมาเป็นสิบปีแล้วโดยที่ไม่มีใครรู้เพราะวินซ์อยากที่จะปิดเรื่องนี้เพื่อรอพิสูจน์ตัวเองเพราะวินซ์นั้นฐานะด้อยกว่าไอรีนอยู่มากและแล้วแฟนหนุ่มของเธอก็ต้องมาถูกฆ่าตายอย่างเลือดเย็นพ่อของเธอเองก็พึ่งจะมารู้ว่าเธอมีแฟนก็เพราะว่าเห็นว่าเธอเศร้าผิดปกติช่วงพักหลังที่ผ่านมา

MHL

หลังจากสองพ่อลูกมิฮาอิลและไอรีนกลับจากสุสานก็ตรงเข้ามาทำงานที่บริษัทของพวกเขาทันที

"พ่ออยากจะให้ลูกเจรจากับพวกราเซฟแทนพ่อ" 

มิฮาอิลนั้นค่อนข้างกลุ้มใจเรื่องยอดขายของบริษัทอยู่มากที่มันลดลงอย่างเห็นได้ชัดหลังจากที่ภรรยาของเขาเสียไปประจวบกับแบรนด์เสื้อผ้าแฟชั่นใหม่ๆก็เกิดขึ้นมาเป็นคู่แข่งของเขามากมายเขาจึงอยากให้ลูกสาวของเขาติดต่อไปที่ซาเรฟอีกรอบเผื่อว่าครั้งนี้ข้อเสนอของเขาจะผ่านและถ้าหากแบรนด์ในเครือของซาเรฟยอมรับข้อเสนอของเขาก็จะทำให้แบรนด์ของเขากลับมายิ่งใหญ่อีกครั้ง

"คุณพ่อก็รู้ว่าไอไม่อยากไปขอร้องคนแบบนั้น" 

ไอรีนรู้ดีว่าผู้บริหารซาเรฟไม่ยอมรับข้อเสนอง่ายๆเห็นจากการที่พ่อของเขายื่นข้อเสนอไปหลายครั้งแต่ก็ถูกปฏิเสธทุกครั้งแถมเธอก็ไม่อยากไปพบเจอกับผู้บริหารของซาเรฟเท่าไรเนื่องด้วยเหตุผลส่วนตัวบางอย่าง

"แต่เราต้องทำนะลูก...ไม่อย่างนั้นเราจะพังไม่เป็นท่า"

มิฮาอิลหมดไม้ตายแล้วครั้งนี้เขาต้องส่งลูกสาวของเขาไปแทนเพราะรู้ดีว่าผู้บริหารของซาเรฟอย่างโนอาห์นั้นค่อนข้างที่จะชอบพูดคุยกับผู้หญิงมากกว่า

"ทำไมต้องเป็นไอด้วยล่ะคะ" ไอรีนถึงขั้นกุมขมับ

"เป็นลูกเหมาะที่สุดแล้ว"

มิฮาอิลแตะบ่าไอรีนเบาๆความหวังของเขาทั้งหมดตอนนี้อยู่กับลูกสาวของเขาคนเดียวเท่านั้น