ตอนที่48

"ฉลาดนี่ให้เพื่อนรับเงินแทนแล้วบอกว่าไม่รู้เรื่อง คิดว่าข้ออ้างแค่นี้จะปฏิเสธอะไรฉันได้หรือไง"

โนอาห์ลากตัวหญิงสาวมาไว้ในอ้อมกอดและกระซิบเสียงพร่าข้างๆหูของเธอเบาๆ

"ปล่อยนะไอ้โรคจิต"

ตรีรัตน์ขืนตัวสุดชีวิตแต่เหมือนแรงของเธอจะทำอะไรคนตัวโตไม่ได้เลยสักเล็กน้อยเธอยังคงติดอยู่ในพันธนาการของเขาอยู่แบบนั้น

“ถ้าเธอทำตัวดีๆกับฉันคงไม่ต้องมาเจออะไรแบบนี้หรอก"

โนอาห์ผลักหญิงสาวนอนราบไปกับเตียงส่วนเขาก็คร่อมตัวเธอเอาไว้ไม่ให้หนีไปไหนได้และเริ่มใช้บริการร่างบางให้คุ้มค่ากับเงินที่จ่ายไปในทันที

"ฮือๆๆๆ"

ตอนนี้ก็มีเพียงเสียงร้องเจ็บปวดจากหญิงสาวเท่านั้นเพราะเธออยากขัดขืนเท่าไรก็ทำไม่ได้และความบริสุทธิ์ของเธอก็ได้เสียให้คนใจร้ายไปในคืนนี้

ตั้งแต่คืนนั้นก็เป็นอาทิตย์แล้วที่โนอาห์กักขังหญิงสาวไว้ที่นี่เพื่อบำเรอเขาและวันนี้ก็เป็นวันสุดท้ายที่โนอาห์จะขังเธอไว้ที่นี่เนื่องจากหมดสัญญาที่เขาตกลงซื้อเธอแล้ว

“ฉันอยากให้เธอเป็นผู้หญิงของฉันต่อไปแล้วเธออยากจะได้อะไรฉันจะหามาให้ทุกอย่าง"

โนอาห์นอนกอดหญิงสาวอยู่บนเตียงนุ่มตอนนี้ร่างของทั้งสองเปลือยเปล่าอยู่บนเตียงมีเพียงผ้านวมผืนใหญ่ที่ปกปิดร่างของทั้งสองเอาไว้เท่านั้นในช่วงเช้าตรู่ เขายอมรับว่าถูกใจเธอมากแม้จะเห็นน้ำตาของเธอแทบทุกวันที่อยู่กับเขาก็เถอะเขามีข้อเสนออยากที่จะให้เธอรับไว้เพื่อตัวของเธอเองจะได้สบายตลอดไป

“ใครจะอยู่เป็นของเล่นคุณกัน"

ตรีรัตน์เอ่ยเสียงสั่นเครือแค่นี้เธอก็เสียศักดิ์ศรีให้เขาไปมากแล้วเธอจะไม่ยอมเป็นของเล่นให้เขาอีกเป็นอันขาด

“ฉันให้เวลาเธอคิดหลังจากฉันเสร็จธุระที่ญี่ปุ่นแล้วฉันจะไปเอาคำตอบจากเธอเอง" โนอาห์จูบหน้าผากมนของหญิงสาวเบาๆเขาไม่ได้บังคับให้เธอนั้นให้คำตอบในตอนนี้เขามีเวลาให้เธอคิดให้ถี่ถ้วนเสียก่อนเพราะอีกพักใหญ่กว่าเขาจะกลับมาเอาคำตอบ

วันต่อมา

มหาลัย

“ลูกปลาแตงกวาหายไปไหนเป็นอาทิตย์แล้วตั้งแต่ผิดนัดวันนั้นก็ไม่เห็นเลย" ฉัตรภพเดินเข้ามาหาปารวีในขณะที่เลิกเรียนแล้วเพราะเขาไม่เห็นตรีรัตน์ตั้งแต่วันที่ผิดนัดจนถึงวันนี้

"ลูกปลาจะบอกกับพี่ภพยังไงดีคะ"

ปารวีก้มหน้าเล็กน้อยและชวนฉัตรภพไปหาที่เงียบๆนั่งคุยกัน

"มีอะไรเหรอ"

"คือ แตงกวาไม่มีเงินค่ะ เธอเลยต้องหารายได้พิเศษเพื่อเลี้ยงตัวเองโดยการเป็นเด็กเสี่ยน่ะค่ะลูกปลาเคยเตือนแตงกวาแล้วนะคะว่าอย่าทำแล้วมาขอเงินที่ลูกปลาแต่แตงกวาก็ไม่ยอม"

"อะไรนะ" คำพูดของปารวีทำเอาฉัตรภพชะงักไปเล็กน้อย

"รู้แบบนี้แล้วยังอยากเป็นแฟนกับแตงกวาอีกเหรอคะ"

ปารวีมองหน้าฉัตรภพด้วยสายตาที่สะใจ

"พี่ขอตัวก่อนนะลูกปลา"

ตอนนี้ฉัตรภพยังคิดอะไรไม่ออกทั้งนั้นเขายังตะลึงกับเรื่องที่ได้ยินเมื่อครู่อยู่จึงขอเวลาคิดสักพักว่าเขารับตรีรัตน์ได้หรือไม่

"ลูกปลา"

ตรีรัตน์ที่ยืนแอบฟังตั้งแต่ต้นจนจบตอนนี้เธอรู้สึกผิดหวังกับปารวีมากเมื่อฉัตรภพเดินออกไปแล้วเธอจึงเดินออกมาหาปารวี

"แตงกวา"

ปารวีตกใจพอสมควรเมื่อเห็นตรีรัตน์เดินเข้ามาหาเธอแต่ก็แสร้งยิ้มให้หญิงสาวอย่างที่เคยทำ

"เธอใช่ไหมเป็นคนที่รับเงินของคนโรคจิตนั่น"

ตรีรัตน์ถามปารวีเสียงสั่นเครือเพราะเธอกำลังจะร้องให้ยิ่งเห็นรอยยิ้มที่เสแสร้งของปารวีเธอก็ยิ่งเจ็บปวด

"เธอพูดอะไรเราไม่รู้เรื่องนะแตงกวา"

ปารวียังคงทำหน้าทำตาไม่รู้ไม่ชี้

"ตอนแรกเราก็ไม่เชื่อที่นายนั่นพูดหรอกนะ แต่เมื่อกี้เราได้ยินเธอพูดกับพี่ภพ เราก็รู้ว่าทั้งหมดเป็นฝีมือเธอทำแบบนี้กับเราทำไมเธอเป็นเพื่อนรักเรานะ"

ตรีรัตน์พูดไปปาดน้ำตาไปเพื่อนคนเดียวที่เธอคิดว่าจะจริงใจกับเธอแต่ไม่ใช่เลยกลับทำกับเธอเจ็บปวดจนเกินจะทน

"ใครจะอยากเป็นเพื่อนกับแกนังบ้านนอก"

ปารวีรู้ดังนั้นเธอจึงไม่มีหน้าที่ที่จะต้องเสแสร้งอีกต่อไปเธอเปลี่ยนจากหน้ามือเป็นหลังมือทันที

"ลูกปลา"

ตรีรัตน์มองหน้าปารวีอย่างตกใจที่หญิงสาวเปลี่ยนอารมณ์ไวได้ขนาดนี้เชียวหรือ

"ที่ฉันคบกับแกเพราะเห็นว่าพี่ภพสนใจแกต่างหากล่ะ คนอย่างเธอมีอะไรดีให้พี่ภพสนใจนักหนาชาติตระกูลก็ไม่มี ฉันรู้จักกับพี่ภพมาตั้งแต่ม.ปลายแล้วฉันชอบเค้ามาตลอดแต่เค้าไม่เคยมองฉัน แต่กลับตาต่ำไปมองแก แล้ววันนี้ฉันก็ทำให้เค้าได้รู้ว่าคนอย่างแกไม่มีค่าอะไรให้เค้าสนใจอีกต่อไป"

ปารวียิ้มเย้ยตรีรัตน์อย่างสะใจ

"เธอคบฉันเพียงเพราะเรื่องนี้เองเหรอ"

ตรีรัตน์เอ่ยเสียงอ่อนปนสะอื้น

"ใช่ คนระดับฉันมีใครอยากจะคบเธอบ้างล่ะถ้าไม่มีผลประโยชน์ อ่อ แล้วก็ขอบใจนะที่ช่วยฉันทำงานส่งอาจารย์ทำให้ฉันไม่ต้องเหนื่อย"

ปารวีพูดจบก็เดินชิ่งออกไปทันที

"ลูกปลา ฮึก ฮือๆๆ"

เป็นตรีรัตน์ที่ยังคงนั่งร้องให้อยู่อย่างนั้นพักใหญ่เพราะความไว้ใจคนผิดแท้ๆเธอถึงได้มาพบกับจุดที่เจ็บปวดเช่นนี้

วันเวลาผ่านไปเป็นเดือนนับตั้งแต่ที่ตรีรัตน์ได้รู้นิสัยของปารวีพวกเธอก็แทบจะไม่มองหน้ากันอีกเลยอีกทั้งช่วงนี้ตรีรัตน์เองก็เครียดหนักจนเรียนไม่รู้เรื่องแถมเรื่องของเธอก็ยังถูกปารวีเอาไปใส่ร้ายว่าเธอเป็นคนขายตัวจนคนในมหาลัยต่างก็ซุบซิบนินทาจนเธอไม่อยากจะมาเรียนอีกเลย

"อ อุ้บบ เป็นอะไรเนี่ย"

หลังจากที่กลับมาจากมหาลัยแล้วตรีรัตน์ก็เกิดอาการคลื่นไส้เวียนหัวแปลกๆจึงออกไปหาซื้อยากินที่ร้านขายยาใกล้ๆแล้วสิ่งที่เภสัชซักประวัติและถามเธอมาทำให้เธอได้ที่ตรวจครรภ์กลับมาสองชุด

"หา..."

ตอนนี้หญิงสาวกำมือแน่นหน้าชาตัวชาไปหมดเมื่อผลตรวจครรภ์ออกมาว่าเธอท้อง

และตั้งแต่ที่รู้ว่าท้องเธอก็เก็บเสื้อผ้าออกจากหอพักหนีไปอยู่ที่บ้านเก่าของยายเธอทันที