สามวันต่อมา
เกาะXX
วันนี้โนอาห์พาลูกของเขาและหญิงสาวมาเที่ยวที่เกาะแห่งหนึ่งในแถบเอเชียที่เป็นสถานที่ท่องเที่ยวที่ผู้คนค่อนข้างพลุกพล่านเขาอยากให้หญิงสาวมาเปลี่ยนบรรยากาศบ้างในขณะที่เขามีเวลาว่างวันสองวันก่อนจะเดินทางไปญี่ปุ่นเพื่อไปดูงาน
"นายไม่ให้เราไปด้วยจริงๆเหรอครับ"
ยูริถามกับโนอาห์ให้แน่ใจอีกครั้งว่านายของเขานั้นจะไม่ให้เขาขับรถให้จริงๆหรือเพราะที่นี่ไม่ใช่เกาะส่วนตัวเขากลัวว่าจะมีอันตรายอะไรเกิดขึ้นได้
"อืม"
โนอาห์พยักหน้าเบาๆพร้อมรับกุญแจจากมือยูริก่อนจะเดินออกไปที่รถ
ครู่ต่อมา
"มาถ่ายรูปกันพระอาทิตย์กำลังสวยเลย"
โนอาห์พาตรีรัตน์และลูกขับรถเล่นมาจนถึงจุดที่เป็นแลนด์มาร์คสำหรับถ่ายรูป
"คุณอยากถ่ายกับลูกไหมคะเดี๋ยวฉันถ่ายให้"
ตรีรัตน์อาสาเป็นตากล้องที่จะถ่ายรูปคู่โนอาห์กับลูกสาวเพราะเธอจำได้ว่าเขานั้นไม่เคยถ่ายรูปคู่กับลูกเลย
"ก็ได้"
โนอาห์ยื่นกล้องให้กับหญิงสาวก่อนจะอุ้มลูกของเขาเดินไปจุดที่ให้ถ่ายรูป
"ยิ้มนะคะ"
หญิงสาวมองซ้ายมองขวาดูว่ามีรถมีมาหรือไม่เมื่อไม่มีเธอจึงเดินออกไปกลางถนนเพื่อที่จะได้รุปมุมกว้างยิ่งพระอาทิตย์ตอนนี้กำลังสวยเธอจึงอยากเก็บวิวให้ได้มากที่สุด
"แตงกวา!!"
ปั้งงงง
และแล้วเหตุการณ์อันเลวร้ายก็ได้เกิดขึ้นในขณะที่โนอาห์กำลังยืนอุ้มลูกรอให้หญิงสาวกดชัตเตอร์อยู่นั้นก็มีรถกระบะวิ่งมาด้วยความเร็วและชนร่างบางจนกระเด็นตกหน้าผาลงไปในทะเลต่อหน้าต่อตาโนอาห์และลูกสาวของเขา
"ม่าย..ยย."
ชายหนุ่มร้องตะโกนจนสุดเสียงกับภาพที่เกิดขึ้นตรงหน้าตัวของเขาชาวาบเข่าอ่อนจนทรุดไปกองอยู่กับพื้นน้ำตาลูกผู้ชายไหลออกมาอย่างอัตโนมัติ
"แอ้...แง่ๆๆๆ"
หนูน้อยที่อย่าในอ้อมอกคนเป็นพ่อก็ร้องให้ดังลั่นเพราะตกใจกับเสียงรถที่ชนเมื่อครู่และเสียงของคนเป็นพ่อ
22.00 น.
หลังจากที่เกิดเรื่องเมื่อเย็นตอนนี้ทุกคนก็อยู่ในความหดหู่กันหมดโดยเฉพาะโนอาห์ที่เหมือนจะอาการหนักกว่าทุกคน
"เจอหรือเปล่า"
โนอาห์ค่อนข้างไม่พอใจอย่างมากที่เจ้าหน้าที่ประดาน้ำไม่สามารถหาตรีรัตน์เจอเสียทีในเมื่อหากันอยู่หลายชั่วโมงแล้ว
"ยังไม่เจออะไรเลยครับ"
เจ้าหน้าที่ต่างก็ส่ายหัวไปตามๆกันในรัศมีที่คาดคะเนว่าหญิงสาวจะตกลงมาพวกเขาก็หากันอย่างเต็มที่แล้วแต่ก็ไม่มีวี่แววว่าจะเจอ
"ทำงานกันประสาอะไรวะ"
โนอาห์สบถอย่างหัวเสียทั้งเดินดุ่มๆกระโดดลงไปในน้ำเพื่อที่จะหาตรีรัตน์เองเขาดำผุดดำว่ายอยู่นานสองนานจนแทบหมดแรงจึงขึ้นมานอนพักที่โขดหินทั้งน้ำตายังไหลรินมาไม่หยุดไม่คิดว่าจะเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นได้กับผู้หญิงที่เขารักทั้งที่ชีวิตของพวกเขากำลังไปได้ดีเลยแท้ๆ
"โถ่นาย..."
มัคซิมและยูริต่างก็หน้าเสียไปตามๆกันเพราะไม่เคยเห็นโนอาห์เศร้าหนักขนาดนี้มาก่อน
"แตงกวาาาาา เธออยู่ที่ไหนนนนน ฮือๆๆๆ"
โนอาห์นอนสะอื้นโดยไม่อายสายตาคนที่กำลังจับจ้องมาทางเขาตอนนี้เขวจนไปไม่ถูกแล้วว่าจะต้องทำอย่างไรต่อไป
วันต่อมา
ตั้งแต่ที่กลับมาที่พักโนอาห์ก็เอาแต่ดื่มหนักหนูน้อยนิชารีก็อยู่กับนาเดียตลอดทั้งยังงอแงอยู่ตลอดเวลาด้วยคงเพราะไม่ได้เห็นคนเป็นแม่อยู่ด้วยเวลานอนก็ยังผวาอยู่ตลอดนมก็ไม่ยอมกินเพราะไม่ใช่นมแม่อย่างที่คุ้นเคย
"ได้เรื่องอะไรบ้าง"
ยูริรีบเข้าไปถามมัคซิมที่พึ่งกลับมาในช่วงเช้าของอีกวันว่าทีมค้นหาได้เจอตรีรัตน์หรือยัง
"ไม่เลย นายล่ะ"
มัคซิมส่ายหัวเบาๆด้วยสีหน้าที่ไม่สู้ดีนักทั้งตรีรัตน์ก็หาไม่เจอคนที่ชนหญิงสาวก็ยังตามตัวไม่ได้อีกเช่นกัน
"ดื่มอยู่ในห้องไม่ยอมทานอะไรเลยเอาแต่ดื่ม"
มัคซิมได้ยินดังนั้นก็นั่งกุมขมับไม่รู้ว่าทำไมเรื่องราวร้ายๆแบบนี้ต้องเกิดขึ้นด้วย
"เฮ้อ"
ยูริถอนหายใจเฮือกใหญ่ก่อนที่จะนั่งลงข้างๆมัคซิมสถานการร์ตอนนี้มันดูเคร่งเครียดเสียเหลือเกิน
"เธอจะหนีจากฉันไปแบบนี้ไม่ได้นะแตงกวา ฉันกับลูกจะอยู่ยังไง ฮืออือๆๆ"
ทางด้านโนอาห์ก็ยังคงหลั่งน้ำตากอดขวดน้ำเมาพร่ำเพ้อถึงภรรยารักอยู่ไม่ขาดแม้เธอจะไม่ใช่ผู้หญิงคนแรกแต่เธอก็เป็นผู้หญิงที่เขายกให้เป็นภรรยาเป็นรักแรกของเขาและเป็นแม่ของลูกเขาอีกด้วยแบบนี้จะให้เขาทำใจยอมรับการจากไปของเธอได้อย่างไร
"แอ้ แง่ๆๆๆ"
"โอ๋ๆ..คนดีของนาเดียไม่ร้องนะคะ"
ในส่วนของหนูน้อยนิชารีหลับไปชั่วพักชั่วครู่ก็ตื่นมางอแงเสียงดังไม่ยอมหยุดจนนาเดียเองแทบจะร้องให้ตามอยู่แล้วในเวลานี้
"คุณหนูทำไมร้องไม่หยุดเลยล่ะ"
ยูริที่ได้ยินเสียงของนิชารีร้องแทบจะตลอดเวลาจึงเข้ามาดูเพราะเขากังวลว่าหนูน้อยจะไม่สบาย
"นมที่สต็อคไว้หมดค่ะคุณยูคุณหนูไม่ยอมดื่มนมผง"
นาเดียไม่รู้ว่าจะใช้วิธีไหนให้คุณหนูของเธอยอมทานนมผงเธอเองก็กังวลไม่น้อยไปกว่าใครเลยเหมือนกัน ยูริยืนหลับตาคิดอยู่ครู่หนึ่งเขาจะปล่อยให้สถานการณ์ตรึงเครียดแบบนี้ต่อไปไม่ได้
"นายครับช่วยไปอาบน้ำล้างหน้าล้างตาดูคุณหนูหน่อยนะครับคุณหนูไม่ยอมดูดนมผงเลยตอนนี้แกงอแงใหญ่เลยครับ"
ยูริเดินเข้ามาในห้องของโนอาห์เขาค่อยๆดึงขวดน้ำเมาในมือของเจ้านายเขาออกและเอ่ยถึงเรื่องหนูน้อยที่ตอนนี้แม้แม่จะไม่อยู่แต่ก็ยังต้องการคนเป็นพ่อมาคอยดูแล
"ยัยหนู"
โนอาห์รู้ว่าลูกของเขากำลังงอแงก็ยอมทำตามที่ยูริบอกแต่โดยดีเขายอมไปอาบน้ำอาบท่าล้างหน้าล้างตาและเข้ามาหาลูกของเขาที่กำลังงอแงอยู่กับนาเดีย
"มาหาแดดดี๊นะครับ คนเก่งของแดดดี๊ต้องไม่งอแงนะ"โนอาห์รีบเข้ามาอุ้มลูกของเขาที่กำลังร้องให้สะอึกสะอื้นอยู่กับนาเดียออกไปเดินเล่นข้างนอกเมื่อหนูน้อยได้อยู่ในอ้อมอกคนเป็นพ่อได้ก็ทุเลาการสะอื้นลงบ้าง"สงสารนายกับคุณหนูจังเลยนะคะ"นาเดียที่ยืนมองสองพ่อลูกอยู่กับยูริเธอก็อดน้ำตาคลอไม่ได้ชั่วโมงต่อมาหลังจากที่โนอาห์กล่อมลูกของเขาจนยอมกินนมผงหลับไปได้เขาก็เอาแต่นั่งมองหน้าลูกที่กำลังหลับน้ำตาคลอเอาแต่โทษตัวเองว่าหากเขาไม่พาตรีรัตน์ออกไปเรื่องทุกอย่างก็คงไม่เกิดขึ้นนับตั้งแต่วันที่เกิดเหตุร้ายวันนั้นจวบจนวันนี้วันเวลาก็ล่วงเลยมาหกเจ็ดเดือนแล้วในคราแรกเมื่อคนที่ไทยรู้ข่าวของตรีรัตน์ทุกคนก็เสียใจกันหนักมากเช่นเดียวกับโนอาห์และเอ่ยปากจะช่วยดูแลนิชารีเพราะคิดว่าโนอาห์คงจะเลี้ยงลูกคนเดียวไม่ได้ด้วยงานที่ยุ่งแต่โนอาห์ก็ได้ปฏิเสธไปแม้เขาจะต้องดูแลลูกคนเดียวเขาก็จะพยายามเป็นทั้งพ่อและแม่ให้ลูกของเขาให้ได้ตอนนี้แม้โนอาห์จะไม่ได้ร้องฟูมฟายแบบเมื่อก่อนแต่เขาก็ยังจำภาพที่ตรีรัตน์ถูกรถชนไปต่อหน้าต่อตาได้ไม่มีลืมที่เขาผ่านมันมาได้ก็เพราะมีลูกน้อยและคนรอบข้างที่คอยให้กำลังใจนั่นเองคราแรกเขาก็โมโหอยู่เห
20.00 น.ในเวลานี้สองพ่อลูกกำลังนั่งเล่นกันอยู่บนเตียงนอนเนื่องด้วยใกล้เวลานอนของหนูน้อยแล้ว“ฮันน่าขามาดูอะไรนี่สิคะ”โนอาห์หยิบรูปของตรีรัตน์ขึ้นมาดูทั้งเรียกให้ลูกสาวของเธอที่กำลังนอนดูดขวดนมดูด้วยกัน“อารายคะ”หนูน้อยมองหน้าคนเป็นพ่อด้วยแววตาสงสัยว่าพ่อของเธอให้ดูอะไร“นี่คุณแม่ของหนูไง”โนอาห์ชี้ไปที่รูปในมือของเขาให้หนูน้อยได้ดู“คูมแม่”เด็กหญิงเรียกตามคนเป็นพ่อแต่เธอก็ไม่เข้าใจอยู่ดีว่าคุณแม่ที่พ่อตนว่านั้นคืออะไร“คุณแม่เป็นคนที่รักฮันน่าที่สุดเหมือนกับแดดดี๊ไงคะ”ชายหนุ่มรวบกอดลูกน้อยของเขาทั้งเอ่ยบอกคนในอ้อมกอดด้วยรอยยิ้ม จนถึงตอนนี้หนูน้อยวัยสองขวบก็ยังไม่เข้าใจอยู่ดีและดูดขวดนมต่ออย่างไม่ได้สนใจรูปในมือของโนอาห์เท่าไรนัก“วันนึงหนูจะเข้าใจค่ะฮันน่า”โนอาห์ยิ้มอ่อนเขารู้ว่าตอนนี้ลูกสาวของเขายังไม่เข้าใจแต่เขาจะพยายามซึมซับให้ลูกของเขาได้รู้ให้มากที่สุดว่าคุณแม่ของเจ้าตัวนั้นรักมากแค่ไหนอาทิตย์ต่อมา"นายครับMHLส่งตัวอย่างงานมาให้เราดูครับ"มัคซิมเดินเข้ามาหน้าตาตื่นและรีบยืนไฟล์ของMHLให้กับนายของเขาที่นั่งอยู่ที่ตะทำงาน"ฉันไม่ดู..เบื่อจริงๆพวกพูดไม่รู้เรื่อง"โนอาห์ส่ายหั
MHL"สวัสดีค่ะคุณไอ"โซเฟียมาถึงบริษัทได้เธอก็ดิ่งเข้ามาทักทายไอรีนที่ห้องทำงานในทันที"มาแล้วเหรอไปเปลี่ยนชุดสิก่อนที่ลูกค้าจะมา"ไอรีนรีบยื่นชุดที่เลือกมาแล้วให้โซเฟียนั้นไปเปลี่ยนก่อนที่โนอาห์จะเดินทางมาถึงเพราะเธอต้องการจะพรีเซนท์ชุดที่ออกแบบใหม่ให้โนอาห์ได้ดู"ได้ค่ะ"โซเฟียไม่รีรอเธอรีบรับชุดจากไอรีนแล้วเข้าไปที่ห้องแต่งตัวทันทีครู่ต่อมา"โอเคไหมคะ"โซเฟียหายเข้าไปในห้องแต่งตัวพักใหญ่เมื่อแต่งตัวแต่งหน้าทำผมกับช่างเรียบร้อยแล้วจึงเดินออกมาด้วยชุดสายเดี่ยวอกซาตินสีโรสโกลเว้าหลังลึกจนถึงเอวตัวกระโปรงสั้นเหนือเข่าและส้นสูงสีเงินให้ไอรีนได้ดูว่าเธอต้องแต่งเติมอะไรตรงไหนอีกหรือไม่"สวยมากเลยโซเฟีย"ไอรีนยิ้มอ่อนเธอมองไปที่หญิงสาวตรงหน้าเธอทำทรงผมรวบโดนัทไม่ตึงมากปล่อยปอยผมน้อยๆแต่งหน้าอ่อนๆมันช่างเข้ากับเธอและชุดที่ใส่เป็นอย่างมากหากได้เครื่องประดับแบรนด์ของโนอาห์มาอยู่บนตัวก็จะดูครบเครื่องก๊อกๆๆ สองสาวหันไปทางเสียงเคาะประตูและรีบเตรียมตัวต้องรับลูกค้ากันทันทีเพราะรู้ว่าคนที่กำลังจะเข้ามาคือโนอาห์"แตงกวา"โนอาห์เดินเข้าห้องมาพร้อมกับยูริและมัคซิมเช่นเมื่อวานเมื่อเขาเห็นหญิงสาวที่เ
22.00 น."ยัยหนูแดดดี๊ควรจะเชื่อแบบไหนดีลูก"โนอาห์นอนกอดลูกของเขาอยู่บนเตียงนุ่มทั้งยังคิดมากเรื่องหญิงสาวจนนอนไม่หลับสองวันต่อมาห้างสรรพสินค้า"พี่จะเอาอะไรหรือเปล่าคะพอดีโซเฟียอยู่ในห้างพอดี...โอเคค่ะ"พลั้กกก โซเฟียเดินเล่นอยู่ในห้างสรรพสินค้าในวันสบายๆของเธอในขณะที่โทรคุยกับพี่สาวของเธอเสร็จเมื่อจะวางหูเธอก็เผลอไปเดินชนใครบางคนเข้า"ขอโทษค่ะ...เอ่อ คุณโนอาห์"หญิงสาวรีบขอโทษคนที่เธอเดินชนทันทีเพราะเธอเองที่มัวแต่คุยโทรศัพท์จึงไม่ระวังเมื่อเห็นว่าเป็นโนอาห์เธอก็รีบผละตัวออกจากเขาทันทีเธอรู้สึกกลัวเพราะยังจำสายตาที่เขามองเธอในวันนั้นได้เป็นอย่างดี"ใช่ ดีใจที่คุณจำผมได้"โนอาห์ยิ้มอ่อนให้หญิงสาวที่กำลังมองเขาอย่างระแวง"ขอโทษทีค่ะที่ฉันเดินไม่ระวัง""เปลี่ยนจากคำขอโทษมานั่งทานข้าวกับผมสักมื้อจะได้หรือเปล่าครับ"โนอาห์ถือโอกาสนี้ชวนหญิงสาวทานข้าวเพราะเขามาที่นี่ได้ไม่ใช่เรื่องบังเอิญแต่เป็นเพราะเขาให้คนตามหญิงสาวอยู่ตลอดต่างหาก"เอ่อ ก็ได้ค่ะ"โซเฟียอยากจะปฏิเสธใจจะขาดแต่เห็นว่าเขาเป็นหุ้นส่วนของเจ้านายเธอจึงยอมไปอย่างไม่เต็มใจนักร้านอาหาร"คุณอยู่ที่นี่ตั้งแต่เด็กๆแล้วเหรอครับ"
"ค่ะ ทุกคนคะนายแบบนางแบบพร้อมแล้วค่ะ"ไอรีนเห็นดังนั้นก็รีบเรียกทีมงานทุกคนมาเตรียมตัวถ่ายแบบ"ทำไมเค้าถึงมาถ่ายล่ะคะ"โซเฟียถึงกับยืนอึ้งไหนว่าเธอต้องถ่ายกับนายแบบทำไมเป็นโนอาห์"คุณโนอาห์จะเป็นนายแบบเองน่ะสิไปเข้าที่ฉากเถอะเราจะเริ่มถ่ายกันแล้ว"ไอรีนเอ่ยด้วยรอยยิ้มและพาโซเฟียเดินไปที่สตูดิโอที่เป็นฉากในอ่างอาบน้ำแก้วใสสุดหรู“ผมลงเลยนะครับ”โนอาห์รู้ดีว่าต้องถ่ายแบบไหนบ้างเพราะไอรีนนั้นส่งแบบให้เขาได้ดูแล้วและเขาก็จำได้ทุกอย่างด้วยเมื่อถึงอ่างแก้วที่มีน้ำอยู่ในอ่างเขาก็รีบลงไปทันทีเพื่อรอโซเฟียนั้นมานั่งใกล้ๆและตอนนี้เองที่ทำให้เขาสังเกตที่หน้าท้องของเธอปรากฏว่ารอยแผลผ่าที่ตรีรัตน์เคยมีแต่โซเฟียไม่มีนั่นทำให้สีหน้าของเขาสลดเล็กน้อยแต่ก็กลับมายิ้มได้เพราะเขายังไม่มั่นใจร้อยเปอเซ็นว่าโซเฟียจะไม่ใช่ตรีรัตน์จริงๆ“จำเซทที่บอกได้หรือเปล่า”ไอรีนถามโซเฟียอีกรอบเมื่อเห็นสีหน้าของเธอไม่สู้ดีนัก“ค่ะ”โซเฟียพยักหน้าเบาๆและสูดลมหายใจเข้าลึกๆก่อนจะเข้าไปนั่งที่ขอบอ่างแก้วในขณะที่โนอาห์นั่งยิ้มให้เธออยู่ในอ่าง"ใกล้กันอีกนิดครับ"ตากล้องเห็นว่าหญิงสาวนั่งห่างกับโนอาห์เกินไปเขาจึงให้เธอขยับไปใก
"บังเอิญจังเลยนะครับที่มาเจอคุณโซเฟียที่นี่"โนอาห์เดินเข้ามาทักทายสองสาวที่โต๊ะอาหารใช่แล้วเขารู้ทุกอย่างว่าเธออยู่ที่ไหนเพราะคนของเขาตามเธอตลอด"ใครเหรอโซเฟีย"เพนนีเอ่ยกระซิบถามน้องสาวที่กำลังหน้าบูดบึ้งอย่างสงสัย"หุ้นส่วนคุณไอน่ะค่ะ"หญิงสาวเอ่ยอย่างไม่สบอารมณ์เท่าไรนักเธอกำลังทานอาหารอร่อยๆเจอเขาอยู่ที่นี่เธอก็หมดอารมณ์ทานทันทีเพราะเขาคงมิวายมาทำชีกอกับเธอหรือไม่ก็พี่สาวเธอแน่"อ๋อ ยินดีที่ได้รู้จักนะคะฉันเพนนีค่ะเป็นพี่สาวของโซเฟีย"เพนนีรู้ว่าเป็นใคตรเธอจึงลุกยืนทักทายอีกฝ่ายด้วยรอยยิ้มอย่างเป็นมิตร"ผมโนอาห์ครับ ถ้าไม่รังเกียจผมขอนั่งด้วยคนนะครับ"โนอาห์ผู้ที่หน้าด้านหน้าทนถือโอกาสนี่ขอร่วมโต๊ะกับพวกเธอด้วยเลย"ได้สิคะ" เพนนี้เอ่ยอนุญาต"แปลกนะคะที่คนอย่างคุณโนอาห์จะไปไหนมาไหนคนเดียว"โซเฟียเห็นว่าพี่สาวเธอดูจะใจดีเกินไปแล้วเมื่อเห็นโนอาห์นั่งลงได้ก็เอ่ยแซะเขาเล็กน้อย"ผมให้คนของผมรออยู่ข้างนอกน่ะครับ"ชายหนุ่มเอียงหน้าไปยังหน้าร้านอาหารใครว่าเขามาคนเดียวเขาแค่เข้ามาในนี้คนเดียวต่างหากเพื่อที่จะไม่ให้ผู้คนในนี้แตกตื่น"อ๋อ งั้นเหรอคะ"หญิงสาวบุ้ยปากเล็กน้อย"โซเฟีย"เพนนีเอ่ย
"เธอมีถ่ายเซทชุดว่ายน้ำกับนายแบบอีกคนน่ะค่ะ"ทีมงานเอ่ยกับโนอาห์เธอคิดว่าเขารู้เสียอีกว่ามีนายแบบอีกคนต้องถ่ายกับโซเฟีย"อะไรนะ นี่ยังไม่เรียบร้อยอีกหรือไง"โนอาห์ถึงกับคิ้วชนกันไม่พอใจเพราะเขาจะไม่ยอมให้นายแบบคนไหนถึงเนื้อถึงตัวโซเฟียเด็ดขาดนอกจากเขา"ในส่วนของคุณโนอาห์เรียบร้อยแล้วค่ะแต่คุณโซเฟียยังต้องมีถ่ายอีกค่ะ"สิ้นเสียงทีมงานสาวโนอาห์ก็เดินดุ่มไปหาไอรีนทันที"คุณโนอาห์จะไปไหนคะ"ทำเอาทีมงานสาวเกาหัวแกรกๆงงกับอารมณ์ของโนอาห์ที่เมื่อครู่ยังนอนกินลมดีๆอยู่เลยตอนนี้กลับอารมณ์เสียขึ้นมาเสียอย่างนั้น"มีชุดอีกไหมเดี๋ยวฉันจะถ่ายทุกเซทกับเธอเองเองให้เสร็จ"โนอาห์เดินเข้ามาเอ่ยเสียงแข็งกับไอรีนที่กำลังดูแลความเรียบร้อยอยู่"แต่เราจ้างนายแบบมาแล้วนะคะ"ไอรีนถึงกับหน้าเสียเมื่อเห็นว่าโนอาห์มีท่าทีที่จะไม่พอใจเรื่องงานอีกแล้ว"จ้างแล้วก็จ้างไปเดี๋ยวฉันจ่ายเองก็ได้แต่ฉันจะถ่ายกับเธอได้คนเดียวเท่านั้น"โนอาห์เอ่ยเสียงดังฟังชัดจนนายแบบวัยละอ่อนที่กำลังรอถ่ายกับโซเฟียก้มหน้างุดเพราะรู้ดีว่าคนที่กำลังโมโหอยู่นั้นมีอิทธิพลแค่ไหน"เป็นอะไรของคุณคะ"ไอรีนถอนหายใจเฮือกใหญ่ไม่เข้าใจว่าโนอาห์ทำไมต้อ
"เห็นแก่ลูกของคุณผมจะช่วย"โนอาห์และธารธาราจ้องหน้ากันอยู่พักใหญ่หลังจากที่โนอาห์ระบายความอัดอั้นจนหมดธารธาราเห็นว่านัยน์ตาของโนอาห์มีความเศร้าครอบงำอยู่เขาจึงเอ่ยออกมาด้วยความลำบากใจ"ขอบคุณนายมากขอบคุณจริงๆ"โนอาห์ยิ้มออกเมื่อทุกอย่างเป็นไปตามที่เขาต้องการให้มันเป็นวันต่อมา"นายทำอะไรอยู่ยู"มัคซิมเห็นว่ายูริเอาแต่ง่วนการค้นหาอะไรบางอย่างแทนที่ตอนนี้จะเตรียมตัวสำหรับภารกิจในคืนนี้"ฉันแค่สงสัยอะไรบางอย่างถ้ากระจ่างแล้วเดี๋ยวฉันจะบอกนายเอง"ตอนนี้ยูริยังบอกเรื่องที่คาใจไมได้เพราะเขาเองก็ยังไม่กระจ่าง"อืม คืนนี้เตรียมตัวให้ดีล่ะ"มัคซิมพยักหน้าเบาๆเขาตบบ่ายูริก่อนจะเดินออกไปเพราะรู้ว่าหากยูริเอ่ยกับเขาเช่นนี้คงอยากจะใช้สมาธิต่อ22.30 น.เวลานี้เหล่าชายร่างโตทั้งสี่เริ่มภารกิจของเขาคือการดักรอในที่เปลี่ยวใกล้ๆบ้านของเพนนีและโซเฟียวันนี้สองสาวน่าจะเข้านอนไวเพราะพรุ่งนี้เธอต้องบินแต่เช้าแต่โนอาห์จะไม่ปล่อยให้เธอทั้งสองได้บินเพราะเขาต้องการจะหาความจริงที่คาใจให้มันกระจ่างโดยเร็ว"นายพร้อมใช่ไหมงานนายท่าจะหนักเอาการอยู่เหมือนกัน"โนอาห์หันไปเอ่ยถามธารธาราที่ต้องรับมือกับเพนนีที่เป็นFBIมา