“นี่แสดงว่าฉันเป็นภรรยาของเค้าจริงเหรอ”
ตรีรัตน์นั่งหน้าสลดเอ่ยเสียงเบาๆเพราะความจำเกี่ยวกับโนอาห์ไม่มีในหัวของเธอเลยสักนิดแบบนี้เธอจะกลับมาใช้ชีวิตอยู่ปกติกับเขาได้อย่างไร
“พี่ขอโทษที่ไม่ยอมบอกความจริง”
เพนนีจับมือตรีรัตน์เอาไว้หลวมๆมันคือความจริงที่ตรีรัตน์จะต้องรับรู้
“ยังไงพี่ก็เป็นพี่ของฉันเหมือนเดิมนะคะ”
หญิงสาวค่อยอุ่นใจขึ้นมาหน่อยที่ตอนนี้มีพี่สาวของเธออยู่ข้างๆแม้เธอจะไม่ใช่แต่เธอก็คิดแบบนั้นไปแล้ว
“โซเฟีย”
เพนนีสวมกอดตรีรัตน์อีกครั้งที่ไม่ทำให้เธอเสียน้องสาวไปอีกครั้ง
ทางด้านโนอาห์ที่เข้ามานั่งคิดอะไรเงียบๆกับยูริ
“นายจะทำยังไงต่อครับ”
ยูริเดาอารมณ์ของนายเขาไม่ถูกเลยในตอนนี้
“ฉันจะไปหาไอรีน”
โนอาห์เอ่ยจบก็เดินดุ่มๆออกไปที่ลานจอดเครื่องบินเจ็ททันที
“นายครับเดี๋ยว”
ยูริเห็นทีจะตามไม่ทันจึงรีบมายบอกทุกคนในห้องว่าตอนนี้โนอาห์นั้นบุกไปหาไอรีนเพียงคนเดียว
ยังดีที่ตอนนี้ยังมีเครื่องบินของธารธาราทุกคนจึงตามโนอาห์ออกจากเกาะไปได้
ไม่นานนักโนอาห์ก็ขับเครื่องบินจอดที่คฤหาสน์ของเขาและต่อรถไปที่MHLทันทีเพราะคนอย่างไอรีนต้องถูกเขาสั่งสอนอีกอย่างเขาก็อยากจะรู้เหตุผลที่แท้จริงว่าไอรีนทำเรื่องราวทั้งหมดไปเพื่ออะไร
MHL
"ทุกอย่างเป็นฝีมือเธอ"
โนอาห์เดินถือปืนเข้ามาที่ห้องไอรีนด้วยท่าทีขึงขัง
"คุณพูดเรื่องอะไรคะ"
ไอรีนที่กำลังง่วนอยู่กับการทำงานเธอถึงกับขมวดคิ้วแปลกใจว่าโนอาห์อารมณ์เสียมาหาเธอที่นี่ด้วยเรื่องอะไร
"เธอทำอะไรกับเมียฉันเพนนีบอกฉันหมดแล้วว่าเธอพาแตงกวาไปฝากกับเธอ"
ชายหนุ่มเอ่ยเสียงสั่นหากเขาไม่อยากรับรู้ความจริงจากปากไอรีนก่อนป่านนี้เธอก็หัวกระจุยด้วยลูกปืนในมือของเขาแล้ว
"หึ่ พึ่งจะฉลาดเหรอคะฉันบอกแล้วไงว่าฉันจะทำให้คุณมาขอร้องที่จะร่วมงานกับฉันเองอย่านึกงว่าฉันจะโง่สืบประวัติครอบครัวคุณไม่ได้นะโนอาห์"
ไอรีนได้ยินดังนั้นเธอก็รู้ทันทีว่าโนอาห์คงจะรู้เรื่องทั้งหมดแล้วถึงว่าเธอติดต่อกับเพนนีไมได้เลย
“แสดงว่าอุบัติเหตุครั้งนั้นฝีมือเธอ เรื่องแค่นี้ทำให้เธอต้องทำกับเมียฉันขนาดนี้เลยหรือไง"
โนอาห์ตวาดเสียงฝาดเพราะเขาคิดมาตลอดว่าที่เมียของเขาถูกรถชนคืออุบัติเหตุที่แท้ก็เป็นฝีมือของไอรีนทั้งหมด
"มันไม่ใช่แค่นี้ไงคุณเป็นคนทำลายชีวิตรักของฉันก่อน"
ไอรีนเองก็ตวาดเสียงฝาดกลับใส่โนอาห์เช่นกันตลอดเวลาที่เธอต้องพูดดีกับโนอาห์เธอลำบากใจแค่ไหนแต่ก็ต้องอดทน
"ทำลายอะไร" โนอาห์ไม่เข้าใจที่หญิงสาวพูด
"วินซ์ไงคุณจำได้ไหมว่าคุณฆ่าวินซ์ เค้าเป็นคนรักของฉันเรากำลังจะแต่งงานกันแต่คุณมาพรากเค้าไปจากฉันคุณทำฉันเจ็บปวดก่อนเป็นยังไงล่ะการที่สูญเสียคนรักมันเป็นยังไงนี่ดีนะที่เมียคุณไม่ตายเพราะฉันต้องการจะฆ่าเธอตั้งแต่แรกแต่เธอดันรอดฉันก็เลยมีเกมส์สนุกๆเล่น"
ไอรีนยิ้มมุมปากอย่างผู้ชนะที่เธอได้แก้แค้นให้แฟนหนุ่มเธอสำเร็จ
"ฉันไม่เคยทำร้ายใครก่อนคนรักเธอมันจะฆ่าฉันก่อนทั้งที่ฉันไม่เคยทำอะไรให้มัน"
โนอาห์ยืนยันว่าวินซ์นั้นหาที่ตายเองเขาไม่เกี่ยว
"ไม่จริง"
ไอรีนแผดเสียงใส่โนอาห์อย่างไม่พอใจและหยิบปืนจากลิ้นชักจ่อไปที่โนอาห์
"จริง"
ชายหนุ่มเห็นเช่นนั้นมีหรือเขาจะไม่จ่อปากกระบอกปืนไปที่ไอรีนเช่นกับที่เธอทำ
"นี่มันอะไรกันคุณโนอาห์"
มิฮาอิลได้รับข่าวจากพนักงานในบริษัทว่าโนอาห์ถือปืนเข้ามาในห้องของลูกสาวของเขาจึงรีบวิ่งมาดู
"พ่อออกไปค่ะหนูจะล้างแค้นให้วินซ์"
ไอรีนเอ่ยให้พ่อของเธอออกไปเพราะไม่อยากให้ถูกลูกหลง
"นายครับ"
นาทีนั้นยูริมัคซิมรวมถึงทุกคนที่อยู่ที่เกาะก็มากองในห้องนี้รวมกัน
"คุณโนอาห์"
ตรีรัตน์รีบเข้ามาดึงปืนที่มือของโนอาห์ออกเพราะไม่อยากเหตุรุนแรงเกิดขึ้น
"มาก็ดีวันนี้ฉันจะฆ่าเธอต่อหน้าโนอาห์เอง"
ไอรีนเห็นว่าตรีรัตน์มาที่นี่ก็เดีเธอจะได้จัดการหญิงสาวต่อหน้าโนอาห์เพื่อที่จะให้เขาเห็นว่าคนที่ไม่สำนึกจะต้องสูญเสียอะไร
"อย่านะ"
ปั้งง
"พี่คะ"
เมื่อไอรีนลั่นไกปืนเป็นเพนนีที่เข้ามาขวางร่างของตรีรัตน์จนล้มไปกองกับพื้นตรีรัตน์รีบทรุดลงกอดเพนนีด้วยน้ำตาที่เห็นเลือดไหลออกมามากมาย
"เพนนี" ธารธาราเองก็ไม่สนอะไรเช่นกันเขารีบเข้ามากอดอุ้มร่าง
ของเพนนีเอาไว้และพยายามห้ามเลือด
"เธอ"
โนอาห์หมายจะยิงไอรีนแต่มิฮาอิลก็ดันมาขวางเขาเอาไว้
"หยุดก่อนขอร้องล่ะทุกอย่างฉันผิดเอง"
มิฮาอิลรู้ตัวว่าเขาจะปล่อยให้เรื่องมันเป็นแบบนี้ไปไม่ได้เพราะทุกอย่างมันเริ่มต้นด้วยน้ำมือของเขาเองทั้งหมด
"อะไรคะคุณพ่อ"
ไอรีนมองคนเป็นพ่อของเธอด้วยสายตาที่ไม่เข้าใจว่าพ่อของเธอพูดถึงเรื่องอะไร
"พ่อรู้เรื่องลูกกับวินซ์มานานแล้วแค่ไม่บอกเท่านั้นเองพอพ่อรู้ว่าลูกกำลังจะมาบอกพ่อเรื่องแต่งงานพ่อก็ให้วินซ์พิสูจน์ตัวเองโดยการไปฆ่าโนอาห์เพราะพ่อรู้ว่าการทำแบบนี้จะทำให้วินซ์ไม่รอดกลับมา"
มิฮาอิลเอ่ยเสียงสั่นหากโนอาห์อยากจะลงโทษก็ให้มาลงที่เขาอย่ามายุ่งกับลุกของเขาเท่านั้นเป็นพอ
"ท ทำไมพ่อทำแบบนี้ล่ะคะ"
ไอรีนถึงกับมือไม้อ่อนเข่าทรุดลงกับเก้าอี้ทำงานของเธอน้ำตาคลอออกมาเป็นสายไม่หยุดเมื่อรู้ว่าทุกอย่างเป็นแผนของพ่อเธอ
"คุณมันเลวได้ใจจริงๆสินะ"
โนอาห์ได้ยินเรื่องของพ่อเพนนีมาแล้วยังมาได้ยินเรื่องนี้อีกเขานับถือในความเลวของมิฮาอิเลยจริงๆ
"ทำไมเป็นแบบนี้ล่ะ ไม่จริงใช่ไหมคะพ่อ ฮือๆๆๆ"
ไอรีนมือสั่นเธอค่อยๆยกปลายกระบอกปืนขึ้นมาจ่อที่หัวตัวเองเพราะความผิดหวัง
"อย่านะไอรีน"
มิฮาอิลถึงกับตัวชาวาบทำอะไรไม่ถูกที่เห็นลูกของตนกำลังจะฆ่าตัวตาย
"ฮือๆๆๆ ทำไมพ่อต้องทำกับหนูแบบนี้คะทำไม"
ไอรีนร้องให้สะอื้นตัวโยนทั้งที่เธอยอมทำตามพ่อเธอทุกอย่างแค่เรื่องความรักเท่านั้นที่เธอขอเลือกเองพ่อของเธอก็ยังมาเป็นคนพรากมันไป
"พ่อขอโทษขอปืนให้พ่อเถอะนะ"มิฮาอิลนั่งร้องให้อ้อนวอนลูกของเขาแทบขาดใจเขาผิดเองผิดทั้งหมดผิดที่รักลูกผิดวิธี"ลาก่อนนะคะพ่อหนูจะไปอยู่กับวินซ์"ปั้งงงงงง"ม่ายยยยย..ไอรีน อย่าจากพ่อไปนะลูก"และแล้วภาพที่น่าหดหู่ตรงหน้าก็ได้เกิดขึ้นต่อหน้าต่อตาทุกคนเป็นมิฮาอิลที่ร้องให้แทบเสียสติเมื่อเห็นลุกสาวของเขาตายไปต่อหน้าต่อตาแต่นั่นมันก็คงเป็นกรรมที่พวกเขาได้กระทำเอาไว้โรงพยาบาล"ตอนนี้หมอผ่าตัดเอากระสุนออกแล้วนะครับเธอปลอดภัยแล้ว”ทุกคนต่างก็โล่งใจเมื่อพาเพนนีนั้นมาที่โรงพยาบาลได้ทันโดยเฉพาะธารธาราที่นั่งภาวนาอยู่ทุกนาทีให้หญิงสาวปลอดภัย“ฉันจะอยู่เฝ้าพี่ฉันเองค่ะ” ตรีรัตน์บอกกับทุกคนว่าวันนี้เธอจะอยู่เฝ้าพี่สาวของเธอที่นี่เอง“คุณกลับไปเถอะครับผมจะดูแลเธอเอง”ธารธาราคงปล่อยให้เป็นแบบนั้นไม่ได้เขาคงใจขาดแน่หากไม่ได้อยู่ดูอาการเพนนี“แต่ว่า”“เธอกลับไปกับฉันก่อนเถอะ”โนอาห์พูดตัดบทภรรยาของเขาไปก่อนเพราะเขาดูออกว่าทั้งสองนั้นไปถึงขั้นไหนกันแล้วตั้งแต่ประคองกันเข้ามาคุยในบ้านพักที่เกาะไหนจะความเสียใจของธารธาราเมื่อเห็นเพนนีเจ็บอีกทำไมเขาจะเดาไม่ออก“ฝากพี่ฉันด้วยนะคะ”ตรีรัตน์เห็นว่าธารธาราดูจ
วัดxxxในขณะนี้เป็นเวลาเกือบทุ่มตรงในวัดมีพิธีสวดศพของคุณหญิงดวงสมรเจ้าของกิจการในเครือสุทธิเกียรติกอบการหรือSKK group ณ ตอนนี้แขกเหรื่อในงานเริ่มทยอยกันเข้ามาร่วมพิธีสวดศพกันมากหน้าหลายตาเพราะคุณหญิงดวงสมรมีคนรู้จักมากมายพอสมควรทั้งคนใหญ่คนโตไปจนถึงระดับพนักงานในเครือบริษัททุกคนต่างก็เสียใจในการจากไปของคุณหญิงดวงสมรอย่างมาก“แกพาเธอมาทำไม” อคิณชายหนุ่มร่างสูงที่อยู่ในชุดสูทสีดำเขายืนจ้องหน้าอิทธิกรน้องชายวัย30เขม็งเมื่อเห็นว่าน้องชายพาคนที่เขาไม่อยากให้มาที่นี่มาด้วยทั้งที่เขาเคยเอ่ยปากออกคำสั่งกับทุกคนแล้วว่าไม่ให้พัชรินทร์ผู้หญิงที่ทำให้แม่ของเขาตายมาเหยียบที่นี่“ให้พัชได้กราบศพคุณแม่หน่อยนะครับพี่คิณ” อิทธิกรเอ่ยเสียงอ่อนเขาสงสารพัชรินทร์ที่จะไม่ได้มีโอกาสแม้แต่จะกราบศพของแม่ของเขา“ออกไปคนอย่างเธอไม่มีสิทธิ์มากราบศพแม่ฉันเธอมันฆาตกร” อคิณชี้หน้าพัชรินทร์ที่นั่งอยู่บนรถเข็นด้วยท่าทีขึงขังและตวาดไล่เธอจนคนในงานตอนนี้ต่างก็มองกันเป็นตาเดียว“ไม่นะคะพี่คิณพัชไม่ได้ตั้งใจพัชไม่ได้อยากให้คุณแม่ตาย” พัชรินทร์ส่ายหัวพัลวันน้ำตาไหลพรากที่ถูกตราหน้าว่าเป็นฆาตกรฆ่าคนที่มีพระคุณเธอไม่ได
“ไม่นะคะพี่คิณ...สมบัติอะไรพัชไม่อยากได้ทั้งนั้นขอแค่พัชได้ออกไปกราบศพคุณแม่สักครั้งนะคะ” ร่างบางสั่นเท่าทั้งยกมือไหว้คนตรงหน้าน้ำตาคลอเรื่องพินัยกรรมเธอไม่เคยอยากได้เลยสักนิดและเคยตอบปฏิเสธดวงสมรเอาไว้แล้วด้วยแต่แม่เธอก็ไม่ยอมตอนนี้เธอไม่ขออะไรมากขอแค่ให้อคิณเห็นใจเธอให้เธอได้มีโอกาสไปกราบศพดวงสมรสักครั้งก่อนที่จะถึงวันเผา“ไม่ต้องมาเสแสร้งฉันไม่เชื่ออะไรคนอย่างเธอ” พลั้กกอคิณตวาดเสียงฝาดทั้งผลักพัชรินทร์ติดกับหัวเตียงด้วยโทสะและเดินออกไปโดยที่ไม่หันกลับมามองว่าคนที่ตัวเองผลักจะเป็นอย่างไร“โอ้ยยย...ไม่นะคะพี่คิณปล่อยพัชไปนะคะ....พี่คิณปล่อยพัชไป..อือฮือๆๆ”พัชรินทร์พยายามลุกขึ้นเดินกระเผลกตามร้องตะโกนเรียกอคิณจนสุดเสียงแต่ก็ไร้ผลเธอจึงได้แต่นั่งสะอื้นตัวโยนยอมรับโชคชะตาอยู่ที่มุมห้องมองดูหลังไวๆของคนใจดำที่เดินออกไปโดยไม่สนใจเสียงเรียกร้องของเธอแม้แต่น้อยในวันต่อมาวันนี้อิทธิกรไปเยี่ยมพัชรินทร์ที่โรงพยาบาลแต่กลับได้ข่าวมาว่าพี่ชายของเขาพาตัวพัชรินทร์กลับไปรักษาที่บ้านแล้วด้วยความเป็นห่วงจึงรีบตามพัชรินทร์ไปที่บ้านของพี่ชายแต่เมื่อไปถึงกลับไม่พบใครทำให้อิทธิกรต้องร้อนใจจนต้องบึ่งร
“ปล่อยคุณคิณไปก่อนนะคะคุณกร...พูดอะไรไปตอนนี้คุณคิณก็ไม่รับฟังหรอกค่ะ”“อืม...ก็ได้”อิทธิกรชั่งใจอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะล้มเลิกความตั้งใจด้วยเห็นว่าคงจริงอย่างที่กิ่งแก้วพูดเขาเองก็ลืมคิดไปว่าพี่ชายตนนั้นหากไม่คิดจะฟังอะไรแล้วต่อให้พูดให้ตายก็เข้าหูซ้ายทะลุหูขวาทำหูทวนลมอยู่ดี“คุณกรคงอยากให้คุณอนุญาตให้พัชเข้ามาในงานน่ะค่ะ” กิ่งแก้วเอ่ยพร้อมจับมืออคิณไว้หลวมๆในขณะที่นั่งรถอยู่ด้วยกัน อคิณฟังจบก็ยังคงเงียบเฉยมองเหม่อออกไปนอกหน้าต่าง“นี่พัชไปทำอะไรคุณกรคะถึงได้ดูรักกันขนาดนี้” กิ่งแก้วซบบ่าของอคินเบาๆ“ยัยนั่นมันแม่มดทุกคนเอาแต่เข้าข้างเธอจนไม่ลืมหูลืมตา”น้ำเสียงของชายหนุ่มเอ่ยด้วยความคับแค้นอยู่ในใจ“กิ่งไม่อยากจะเชื่อเลยนะคะว่าพัชรินทร์จะกล้าทำเรื่องแบบนี้อย่างว่าล่ะนะคะเงินทองไม่เข้าใครออกใคร”“อย่าพูดถึงเรื่องนี้อีกเลย” อคิณไม่อยากได้ยินชื่อของพัชรินทร์ในตอนนี้สักเท่าไรเพราะมันยิ่งตอกย้ำให้เขาคิดว่าแม่ของเขาจากไปในเวลาที่ไม่ควรเพราะฝีมือของคนที่เห็นแก่ได้คนนึง "อืม..." กิ่งแก้วดึงมือหนาของชายหนุ่มเข้ามาในใต้กระโปรงทรงเอของเธอช้าๆ"ฉันรู้ค่ะว่าคุณอยากผ่อนคลาย" อคิณหันมามอง
"อย่างนั้นเลยที่รัก" อคิณเห็นกิ่งแก้วขึ้นมานั่งคร่อมเขาบนหน้าตักค่อยๆทิ้งตัวลงเสียบแท่งร้อนกับช่องทางรักของเธอช้าๆเขาก็ถูกใจกับลีลาของเธออย่างมากมือหนาวางขวดไวน์และจับสะโพกมนคุมจังหวะขึ้นลงด้วยตัวเองกึกๆๆๆบทรักที่รุนแรงของทั้งสองทำเอาโซฟาที่พวกเขานั่งนั่งอยู่อยู่ไม่สุขเกิดเสียงกึกกักเมื่อทั้งคู่กำลังทำกิจกรรมเข้าจังหวะ"อ้ะ..คิณคะ..อะ..อ๊ายยย.."อคิณอุ้มร่างบางลุกขึ้นขระที่ส่วนประสานของทั้งสองยังติดกันแน่นชายหนุ่มกระแทกสะโพกแกร่งอัดร่องสวาทหนักหน่วงจนเกิดเสียงกระทบดังลั่นจนทำให้ร่างบางร้องระงมเสร็จสมไปอีกรอบ"บนเตียงดีกว่านะ" คนตัวโตวางหญิงสาวลงบนเตียงและพลิกเธอให้นอนคว่ำกิ่งแก้วเด้งตัวขึ้นยกสะโพกแอ่นให้ชายหนุ่มอัตโนมัติ"อ้าสส...""อะ...อะ..อะ.. อ๊ายย...อื้ออ" เมื่ออคิณจับสะโพกมนและเสียบแท่งร้อนพรวดเดียวจนมิดลำและอัดกระแทกรูสวาทที่เยิ้มแฉะอย่างเต็มแรงเขาหลับตาปี๋คำรามในลำคอด้วยท่าทีเสียวกระสัน ความรุนแรงที่เขาอัดกระแทกนี้ทำให้กิ่งแก้วทั้งเจ็บและจุกแต่มันก็ทำให้เธอเสียวไม่น้อยด้วยชอบความดิบเถื่อนเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว"อ้ะๆ" "อ้าสสส.."อคิณพลิกร่างบางให้นอนหงายเขายกขาทั้งสองของเธอข
"ยังจะมีแรงไล่ฉันยังงั้นเหรอ"อคิณปลดโซ่ที่ข้อเท้าหญิงสาวและค่อยๆถอดเสื้อผ้าของเขาออกช้าๆต่อหน้าร่างบางที่กำลังควบคุมตัวเองไม่ได้เพราะฤทธิ์ยาอยู่บนเตียงเขาจะให้เธอเห็นทุกเหตุการณ์อย่างเต็มสองตาว่าเขานั้นทำอะไรกับเธอบ้าง"อื้อ.."ในขณะที่คนตัวโตกำลังแทรกตัวมากึ่งกลางเรียวขาของเธอทั้งสองพัชรินทร์ทำได้แค่ส่งเสียงประท้วงในลำคอเท่านั้นแม้ในใจอยากจะหนีเขาไปแค่ไหนก็ตาม"หน้าอกเธอเต็มไม้เต็มมือดีนะ"อคิณค่อยๆโน้มตัวดูดคลึงหยอกล้อเต้างามที่ตั้งอูมชูชันอยู่ตรงหน้าเล่นทั้งเงยหน้าพูดคุยกับหญิงสาวให้เธอได้จำว่าเขาสัมผัสส่วนไหนของเธอแล้วบ้าง"อย่าพยายามเลยเธอจะต้องตกนรกทั้งเป็นอย่างที่ฉันบอกนั่นแหละ"อคิณจับแขนของหญิงสาวขึงกับเตียงเมื่อเห็นว่าเธอกำลังพยายามยกมือที่ไม่มีแรงมาดันเขาออก".. จำภาพนี้เอาไว้นะ อ.. อ้าสส"อคิณโน้มตัวนั่งขึ้นและเอ่ยกับหญิงสาวที่น้ำตารื้นด้วยรอยยิ้มมุมปากก่อนที่เขาจะยกขาทั้งสองข้างของเธอขึ้นและดันแท่งร้อนเข้าไปจนมิดลำในครั้งเดียวความคับแน่นของช่องทางรักหญิงสาวบีบตัวตนของเขาแทบปริแตกจึงทำให้อคิณคำรามออกมาเสียงหลง"อ.. อ๊ายย.."พัชรินทร์เบิกตาโพรงแม้เธอจะอยู่ในอาการสะลึมสะลือ
“ยังไงลอตแรกที่เราจะส่งไปจะเป็นเดือนหน้านะครับ”“ครับสะดวกเมื่อไรก็ติดต่อไปที่ผมได้ทันทีเลย”โนอาห์และอคิณนั่งคุยกันไปดื่มไปทั้งสองแม้จะเจอกันวันแรกก็นับว่าคุยกันถูกคอมากเลยทีเดียว“ไม่เข้าไปร่วมวงหน่อยเหรอครับ”มารุตเห็นกิ่งแก้วนั่งมองสองหนุ่มนานแล้วจึงเอ่ยปากให้เธอเข้าไปหาสองคนนั้นเพราะคิดว่าน่าจะทำให้การสนทนาสนุกขึ้น“ให้ผู้ชายเค้าคุยกันเถอะค่ะ”กิ่งแก้วอมยิ้มพร้อมส่ายหัวเล็กน้อยเธอไม่ได้อยากเข้าไปขัดจังหวะการพูดคุยของทั้งสองแค่ได้นั่งมองห่างๆก็พอแล้วสองวันต่อมากรุงเทพมหานครบ้านทศพลอิทธิกรร้อนใจจนต้องมาปรึกษาทศพลเพราะตลอดหลายวันที่ผ่านมาเขาพยายามขอเข้าพบพี่ชายของเขาแต่ก็ถูกปฏิเสธทุกครั้ง“คุณอาครับผมทนต่อไปไม่ได้แล้วครับผมจะออกตามหาพัชเอง”อิทธิกรนั่งหัวเสียอยู่บนโซฟาในห้องทำงานของทศพล“ถ้าเราจะเอาแบบนั้นอาก็จะช่วย”ทศพลเห็นทีจะรอให้อคิณใจอ่อนคงไมได้หากอิทธิกรคิดจะช่วยพัชรินทร์เขาก็จะช่วยอีกแรง“อาพอจะรู้ไหมครับว่าที่ของคุณพ่อที่ซื้อเก็บเอาไว้มีที่ไหนบ้างผมว่าพี่คิณต้องซ่อนพัชไว้ที่บ้านหลังไหนสักแห่งของคุณพ่อแน่นอน”“อาก็พอจะรู้อยู่ไม่กี่หลังแต่เท่าที่อาจำได้คร่าวๆก็มีอยู่สามสี
“นี่มันเกิดอะไรขึ้นทำไมพัชอยู่ในสภาพแบบนี้” อิทธิกรพุ่งตัวเข้าไปหาพัชรินทร์ที่นอนอยู่บนเตียงเขามองส่วนบนของน้องสาวของเขาที่โผล่ออกมาจากผ้าห่มมันมีแต่รอยแดงช้ำเต็มไปหมดอยากจะรู้นักว่าเกิดอะไรขึ้นกับน้องของเขากันแน่“พี่กร..ฮือๆๆๆ..” พัชรินทร์รีบสวมกอดอิทธิกรเธอร้องให้ตัวสั่นดีใจที่เห็นอิทธิกรอยู่ที่นี่ชั่วโมงต่อมาบริษัทXX “พี่ทำกับพัชแบบนั้นได้ยังไง” หลังจากที่จัดการธุระที่บ้านริมน้ำเสร็จอคิณก็ดิ่งตรงมาที่บริษัทเพื่อมาต่อว่าอคิณที่ทำกับพัชรินทร์เหยียบย่ำเธอให้เสียศักดิ์ศรี“แสดงว่าแกไปเจอเธอมาอย่างนั้นสิ” อคิณตอบกลับด้วยน้ำเสียงและสีหน้าเรียบเฉยอย่างไม่สะทกสะท้านเขาพอจะดูออกว่าอิทธิกรโมโหเขาในตอนนี้เพราะน่าจะไปเจอกับพัชรินทร์มาแล้วแน่นอน“ถ้าผมตัดสินใจตามหาพัชเร็วกว่านี้อีกสักนิดเธอก็คงจะไม่เป็นอะไรพี่มันโหดเหี้ยมเกินคนทำกับเธอแบบนั้นได้ยังไง” อิทธิกรเอ่ยเสียงสั่นทั้งดวงตาแดงก่ำด้วยความโกรธ“เธอต่างหากที่ทำแม่ฉันก่อนมันน้อยไปกับสิ่งที่เธอจะได้รับ” อคิณจ้องอิทธิกรเขม็ง“ผมไม่คิดเลยว่าพี่จะไร้ความปราณีแม้กระทั่งผู้หญิงตัวเล็กๆอย่างพัชรินทร์..พี่จำเอาไว้นะครับว่าพี่จะไม่มีโอกาสท