ตอนที่72

“นี่แสดงว่าฉันเป็นภรรยาของเค้าจริงเหรอ”

ตรีรัตน์นั่งหน้าสลดเอ่ยเสียงเบาๆเพราะความจำเกี่ยวกับโนอาห์ไม่มีในหัวของเธอเลยสักนิดแบบนี้เธอจะกลับมาใช้ชีวิตอยู่ปกติกับเขาได้อย่างไร

“พี่ขอโทษที่ไม่ยอมบอกความจริง”

เพนนีจับมือตรีรัตน์เอาไว้หลวมๆมันคือความจริงที่ตรีรัตน์จะต้องรับรู้

“ยังไงพี่ก็เป็นพี่ของฉันเหมือนเดิมนะคะ”

หญิงสาวค่อยอุ่นใจขึ้นมาหน่อยที่ตอนนี้มีพี่สาวของเธออยู่ข้างๆแม้เธอจะไม่ใช่แต่เธอก็คิดแบบนั้นไปแล้ว

“โซเฟีย”

เพนนีสวมกอดตรีรัตน์อีกครั้งที่ไม่ทำให้เธอเสียน้องสาวไปอีกครั้ง

ทางด้านโนอาห์ที่เข้ามานั่งคิดอะไรเงียบๆกับยูริ

“นายจะทำยังไงต่อครับ”

ยูริเดาอารมณ์ของนายเขาไม่ถูกเลยในตอนนี้

“ฉันจะไปหาไอรีน”

โนอาห์เอ่ยจบก็เดินดุ่มๆออกไปที่ลานจอดเครื่องบินเจ็ททันที

“นายครับเดี๋ยว”

ยูริเห็นทีจะตามไม่ทันจึงรีบมายบอกทุกคนในห้องว่าตอนนี้โนอาห์นั้นบุกไปหาไอรีนเพียงคนเดียว

ยังดีที่ตอนนี้ยังมีเครื่องบินของธารธาราทุกคนจึงตามโนอาห์ออกจากเกาะไปได้

ไม่นานนักโนอาห์ก็ขับเครื่องบินจอดที่คฤหาสน์ของเขาและต่อรถไปที่MHLทันทีเพราะคนอย่างไอรีนต้องถูกเขาสั่งสอนอีกอย่างเขาก็อยากจะรู้เหตุผลที่แท้จริงว่าไอรีนทำเรื่องราวทั้งหมดไปเพื่ออะไร

MHL

"ทุกอย่างเป็นฝีมือเธอ" 

โนอาห์เดินถือปืนเข้ามาที่ห้องไอรีนด้วยท่าทีขึงขัง

"คุณพูดเรื่องอะไรคะ"

ไอรีนที่กำลังง่วนอยู่กับการทำงานเธอถึงกับขมวดคิ้วแปลกใจว่าโนอาห์อารมณ์เสียมาหาเธอที่นี่ด้วยเรื่องอะไร

"เธอทำอะไรกับเมียฉันเพนนีบอกฉันหมดแล้วว่าเธอพาแตงกวาไปฝากกับเธอ" 

ชายหนุ่มเอ่ยเสียงสั่นหากเขาไม่อยากรับรู้ความจริงจากปากไอรีนก่อนป่านนี้เธอก็หัวกระจุยด้วยลูกปืนในมือของเขาแล้ว

"หึ่​ พึ่งจะฉลาดเหรอคะฉันบอกแล้วไงว่าฉันจะทำให้คุณมาขอร้องที่จะร่วมงานกับฉันเองอย่านึกงว่าฉันจะโง่สืบประวัติครอบครัวคุณไม่ได้นะโนอาห์"  

ไอรีนได้ยินดังนั้นเธอก็รู้ทันทีว่าโนอาห์คงจะรู้เรื่องทั้งหมดแล้วถึงว่าเธอติดต่อกับเพนนีไมได้เลย

“แสดงว่าอุบัติเหตุครั้งนั้นฝีมือเธอ เรื่องแค่นี้ทำให้เธอต้องทำกับเมียฉันขนาดนี้เลยหรือไง"  

โนอาห์ตวาดเสียงฝาดเพราะเขาคิดมาตลอดว่าที่เมียของเขาถูกรถชนคืออุบัติเหตุที่แท้ก็เป็นฝีมือของไอรีนทั้งหมด

"มันไม่ใช่แค่นี้ไงคุณเป็นคนทำลายชีวิตรักของฉันก่อน"

ไอรีนเองก็ตวาดเสียงฝาดกลับใส่โนอาห์เช่นกันตลอดเวลาที่เธอต้องพูดดีกับโนอาห์เธอลำบากใจแค่ไหนแต่ก็ต้องอดทน

"ทำลายอะไร" โนอาห์ไม่เข้าใจที่หญิงสาวพูด

"วินซ์ไงคุณจำได้ไหมว่าคุณฆ่าวินซ์​ เค้าเป็นคนรักของฉันเรากำลังจะแต่งงานกันแต่คุณมาพรากเค้าไปจากฉันคุณทำฉันเจ็บปวดก่อนเป็นยังไงล่ะการที่สูญเสียคนรักมันเป็นยังไงนี่ดีนะที่เมียคุณไม่ตายเพราะฉันต้องการจะฆ่าเธอตั้งแต่แรกแต่เธอดันรอดฉันก็เลยมีเกมส์สนุกๆเล่น"

ไอรีนยิ้มมุมปากอย่างผู้ชนะที่เธอได้แก้แค้นให้แฟนหนุ่มเธอสำเร็จ

"ฉันไม่เคยทำร้ายใครก่อนคนรักเธอมันจะฆ่าฉันก่อนทั้งที่ฉันไม่เคยทำอะไรให้มัน"

โนอาห์ยืนยันว่าวินซ์นั้นหาที่ตายเองเขาไม่เกี่ยว

"ไม่จริง"

ไอรีนแผดเสียงใส่โนอาห์อย่างไม่พอใจและหยิบปืนจากลิ้นชักจ่อไปที่โนอาห์

"จริง" 

ชายหนุ่มเห็นเช่นนั้นมีหรือเขาจะไม่จ่อปากกระบอกปืนไปที่ไอรีนเช่นกับที่เธอทำ

"นี่มันอะไรกันคุณโนอาห์"

มิฮาอิลได้รับข่าวจากพนักงานในบริษัทว่าโนอาห์ถือปืนเข้ามาในห้องของลูกสาวของเขาจึงรีบวิ่งมาดู

"พ่อออกไปค่ะหนูจะล้างแค้นให้วินซ์"

ไอรีนเอ่ยให้พ่อของเธอออกไปเพราะไม่อยากให้ถูกลูกหลง

"นายครับ"

นาทีนั้นยูริมัคซิมรวมถึงทุกคนที่อยู่ที่เกาะก็มากองในห้องนี้รวมกัน

"คุณโนอาห์"

ตรีรัตน์รีบเข้ามาดึงปืนที่มือของโนอาห์ออกเพราะไม่อยากเหตุรุนแรงเกิดขึ้น

"มาก็ดีวันนี้ฉันจะฆ่าเธอต่อหน้าโนอาห์เอง"

ไอรีนเห็นว่าตรีรัตน์มาที่นี่ก็เดีเธอจะได้จัดการหญิงสาวต่อหน้าโนอาห์เพื่อที่จะให้เขาเห็นว่าคนที่ไม่สำนึกจะต้องสูญเสียอะไร

"อย่านะ"

ปั้งง

"พี่คะ"

เมื่อไอรีนลั่นไกปืนเป็นเพนนีที่เข้ามาขวางร่างของตรีรัตน์จนล้มไปกองกับพื้นตรีรัตน์รีบทรุดลงกอดเพนนีด้วยน้ำตาที่เห็นเลือดไหลออกมามากมาย

"เพนนี" ธารธาราเองก็ไม่สนอะไรเช่นกันเขารีบเข้ามากอดอุ้มร่าง

ของเพนนีเอาไว้และพยายามห้ามเลือด

"เธอ"

โนอาห์หมายจะยิงไอรีนแต่มิฮาอิลก็ดันมาขวางเขาเอาไว้

"หยุดก่อนขอร้องล่ะทุกอย่างฉันผิดเอง"

มิฮาอิลรู้ตัวว่าเขาจะปล่อยให้เรื่องมันเป็นแบบนี้ไปไม่ได้เพราะทุกอย่างมันเริ่มต้นด้วยน้ำมือของเขาเองทั้งหมด

"อะไรคะคุณพ่อ"  

ไอรีนมองคนเป็นพ่อของเธอด้วยสายตาที่ไม่เข้าใจว่าพ่อของเธอพูดถึงเรื่องอะไร

"พ่อรู้เรื่องลูกกับวินซ์มานานแล้วแค่ไม่บอกเท่านั้นเองพอพ่อรู้ว่าลูกกำลังจะมาบอกพ่อเรื่องแต่งงานพ่อก็ให้วินซ์พิสูจน์ตัวเองโดยการไปฆ่าโนอาห์เพราะพ่อรู้ว่าการทำแบบนี้จะทำให้วินซ์ไม่รอดกลับมา"

มิฮาอิลเอ่ยเสียงสั่นหากโนอาห์อยากจะลงโทษก็ให้มาลงที่เขาอย่ามายุ่งกับลุกของเขาเท่านั้นเป็นพอ

"ท​ ทำไมพ่อทำแบบนี้ล่ะคะ" 

ไอรีนถึงกับมือไม้อ่อนเข่าทรุดลงกับเก้าอี้ทำงานของเธอน้ำตาคลอออกมาเป็นสายไม่หยุดเมื่อรู้ว่าทุกอย่างเป็นแผนของพ่อเธอ

"คุณมันเลวได้ใจจริงๆสินะ"

โนอาห์ได้ยินเรื่องของพ่อเพนนีมาแล้วยังมาได้ยินเรื่องนี้อีกเขานับถือในความเลวของมิฮาอิเลยจริงๆ

"ทำไมเป็นแบบนี้ล่ะ​ ไม่จริงใช่ไหมคะพ่อ​ ฮือๆๆๆ"

ไอรีนมือสั่นเธอค่อยๆยกปลายกระบอกปืนขึ้นมาจ่อที่หัวตัวเองเพราะความผิดหวัง

"อย่านะไอรีน"

มิฮาอิลถึงกับตัวชาวาบทำอะไรไม่ถูกที่เห็นลูกของตนกำลังจะฆ่าตัวตาย

"ฮือๆๆๆ​ ทำไมพ่อต้องทำกับหนูแบบนี้คะทำไม"

ไอรีนร้องให้สะอื้นตัวโยนทั้งที่เธอยอมทำตามพ่อเธอทุกอย่างแค่เรื่องความรักเท่านั้นที่เธอขอเลือกเองพ่อของเธอก็ยังมาเป็นคนพรากมันไป