ตอนที่71

"คุณสวยที่สุดสำหรับผม"

สายตาชายหนุ่มมองเรือนร่างหญิงสาวที่เปลือยเปล่าโดยปราศจากเสื้อผ้าด้วยฝีมือการถอดของเขาสายตาคมจ้องมองหญิงสาวที่เขากอดก่ายอยู่เบื้องบนตัวของเธออย่างหลงไหล

เพนนีหลบสายตาชายหนุ่มเล็กน้อยแก้มนวลแดงซ่านด้วยเขินอายเพราะเธอไม่เคยได้มีชายใดแตะต้องเนื้อตัวแนบชิดแบบนี้มาก่อนแม้จะอยู่ในวัฒนธรรมที่เรื่องแบบนี้มันเป็นปกติก็เถอะ

"อืม.."

เพนนีวาดมือเรียวจับแขนแกร่งของธารธาราไว้แน่นเมื่อคนตัวโตบนร่างของเธอประกบสองเต้างามรัวลิ้นอย่างกระหาย

"อ​ อื้ม.."

ร่างบางสะท้านเล็กน้อยเมื่อนิ้วแกร่งของเขากำลังหยอกล้ออยู่กับดอกไม้งามช่วงล่างของเธอในขณะที่ริมฝีปากของเขาก็ดูดคลึงฉกชิมเนื้อตัวของเธอจนเป็นรอยแดงเต็มไปหมด

"อ​ อ๊ายย.."

เพนนีถึงกับร้องเสียงหลงด้วยความเจ็บเมื่อตัวทนของธารธาราบดเบียดหมายจะเข้ามาในตัวของเธอแต่ก็เข้าได้เพียงแค่หัวเท่านั้น

"ทนหน่อยนะคนดี"

ชายหนุ่มเสียงแหบพร่าเขากอดก่ายร่างบางบดจูบให้เธอผ่อนคลายและค่อยๆเบียดแท่งร้อนระอุของเขาเข้าไปในร่องสวาทของหญิงสาวจนสุด

"อื้อ..."

เพนนีแทบหยุดหายใจตัวเกร็งไปครู่หนึ่งเพราะความเจ็บจุกแผ่ซ่านไปทั่วตัวเมื่อคนด้านบนเสียบแท่งร้อนเข้ามาโดยที่ไม่ปล่อยให้เธอตั้งตัว

"ล​ เลือด.."

ตอนนี้ธารธาราถูกบีบรัดตัวตนจนแทบปริแตกเขาจึงขยับออกเล็กน้อยเมื่อมองส่วนที่กำลังเชื่อมต่อกันระหว่างเธอกับเขาสายตาคมก็ไหววูบเล็กน้อยเมื่อเห็นหยดเลือดไหลเป็นทางออกมาแต่นั่นก็เป็นที่น่าปลื้มใจสำหรับเขามากที่เธอยอมให้เขาเป็นคนแรก

“ขอบคุณนะครับ"

ธารธาราจูบหน้าผากมนเบาๆและกดแช่แท่งร้อนไว้อย่างนั้นครู่หนึ่งแล้วจึงค่อยๆขยับเข้าออกอย่างช้าๆเพื่อรอให้คนข้างล่างปรับตัว

"อื้อ..อ้ะ.."

เสียงครางหวานของหญิงสาวหลังจากที่เขาบดจูบและบดสะโพกเข้าออกอย่างเชื่องช้าอยู่พักใหญ่ตอนนี้มันเป็นสัญญาณบ่งบอกให้เขานั้นรู้แล้วว่าเธอเริ่มมีอารมณ์ร่วมกับเขามากแล้วจึงค่อยๆเปลี่ยนลีลาเป็นเร่าร้อนตามอารมณ์ของเขาในตอนนี้

"อ๊ายย​ นน​ อื้มมม"

เพนนีครางไม่ได้สัพเมื่อคนด้านบนถาโถมเข้าหาร่างเธออย่างหนักหน่วงครั้งแล้วครั้งเล่าจนเธอตัวโยนมือหนาของเขายังคงขยำเต้างามอยู่ไม่ห่างบทรักของทั้งสองเนิ่นนานจนจวบรุ่งสางเล่นเอาหญิงสาวสลบเหมือดคาอกธารธาราถึงจะหยุดการกระทำ

เช้าวันต่อมา

"ตื่นแล้วเหรอ"

ธารธารารู้สึกตัวตื่นเมื่อรู้สึกว่ามีมืออุ่นๆของใครบางคนแตะอยู่ที่ก้มสากของเขาจึงค่อยๆลืมตาขึ้นยิ้มอ่อนให้กับคนในอ้อมกอด

"เรื่องเมื่อคืนฉันรู้ว่าคุณเมา"

เพนนีก้มหน้างุดพวงแก้มของเธอตอนนี้แดงเป็นลูกตำลึงเหตุนึกถึงเรื่องราวเมื่อคืน

"ผมรู้ตัวทุกอย่างว่าผมทำอะไรลงไปผมจะรับผิดชอบคุณเอง"

ธารธาราส่ายหัวเบาๆทุกฉากทุกตอนเขาจำได้หมดทุกอย่างเขาดื่มไปแค่นั้นไม่ทำอะไรต่อความรู้สึกและความคิดของเขาแม้แต่น้อยเมื่อพูดจบก็ประจบจูบหน้าผากมนเบาๆ

หญิงสาวในอ้อมกอดของคนตัวโตยิ้มอ่อนตอนนี้เธอไม่ได้เหลือตัวคนเดียวแล้วยังคงมีเค้าที่เคียงข้างเธอทำให้เธออบอุ่นหัวใจอย่างมาก

ช่วงสายของวันก่อนที่จะไปจากที่นี่ธารธาราพาหญิงสาวมานั่งเล่นที่ธารน้ำตกกระหนุงกระหนิงกันสองคนเขาอยากเก็บเวลาที่ดีๆนี้ไว้ให้ได้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้

"พรุ่งนี้ก็ต้องไปจากที่นี่แล้วคงจะคิดถึงที่นี่น่าดูนะคะ"  

เพนนีมองทิวทัศน์รอบๆด้วยรอยยิ้มแต่สวายตาของเธอค่อนข้างหดหู่ที่ต้องจากที่สวยงามแบบนี้ไป

"บินไปได้ผมก็พาคุณบินกลับมาได้" ฟอด

ธารธาราเข้ามากอดหญิงสาวที่กำลังนั่งเล่นเพลินๆบนโขดหินอยู่ข้างๆทั้งหอมเธอฟอดใหญ่โดยที่หญิงสาวไม่ทันตั้งตัว

"อื้อ...แกล้งฉันอีกแล้วนะคะ"

มือเรียวของหญิงสาวผลักชายหนุ่มออกเบาๆเพราะตกใจ

"หอมจังเลย..." 

คนตัวโตพูดพรางส่งสายตาหวานให้คนตรงหน้า

"ฉันเขินนะคะ"

 เพนนีเจอแบบนี้ก็ก้มหน้างุดไปไม่เป็น

วันต่อมา

เกาะXX

“คุณนนกับคุณเพนนีมาแล้วครับ”

ยูริรีบวิ่งเข้ามาแจ้งข่าวกับโนอาห์แต่เช้าเมื่อตอนนี้เพนนีกับธารธาราได้มาถึงที่เกาะแล้ว

“หา ฉันยังไม่ได้ส่งใครไปรับนี่”

โนอาห์ถึงกับวางมือจากการทำงานเขายังไม่ได้ส่งใครไปรับแล้วสองคนนั้นมากันอย่างไร

“อยู่ที่ลานจอดเครื่องบินแล้วครับ”

สิ้นเสียงยูริโนอาห์ก็เดินตามคนสนิทของเขาไปต้อนรับเพนนีกับธารธาราทันที

“นี่สัญลักษณ์ของฮิโรชินี่ฉันตกข่าวอะไรไปหรือเปล่า”

โนอาห์มองหน้าธารธาราที่กำลังเดินเข้ามาหาเขาพร้อมเพนนีสลับกับสัญลักษณ์บนเครื่องบินเจ็ทลำที่ธารธารานั่งมาเขาก็เกิดอาการสงสัยทันทีว่าธารธารานั้นเกี่ยวข้องอะไรกับตระกูลมาเฟียใหญ่ของญี่ปุ่น

“ของน้องเขยผมเอง”

ธารธาราเอ่ยตอบคำถามสั้นๆเพราะตอนนี้เขาไม่มีเวลาอธิบาย

“อย่าบอกนะว่านิโคไล” ที่

โนอาห์ได้ยินว่านิโคไลมีภรรยาเป็นคนไทยเป็นน้องสาวของธารธาราเองน่ะหรือ

“ครับ ผมว่าไปคุยธุระด่วนตอนนี้ก่อนดีกว่าเรื่องผมค่อยคุยทีหลัง”

“โอเค”

ทั้งสองทักทายกันได้ไม่กี่คำก็เข้ามาคุยธุระกันในบ้านเพราะตอนนี้ทุกอย่างเริ่มกระจ่างเข้ามาทุกทีแล้ว

“พี่คะ”

ตรีรัตน์เห็นหน้าเพนนีเธอก็รีบเข้าไปโผกอดกันทันทีด้วยความคิดถึงและความห่วงใย

“โซเฟีย”

เพนนียิ้มทั้งน้ำตาเธอคิดว่าหญิงสาวจะไม่ให้อภัยเธอเสียแล้ว

หลังจากที่เพนนีได้เข้ามาถึงที่บ้านพักได้เธอก็เริ่มเล่าเรื่องราวทุกอย่างเท่าที่เธอรู้ให้ทุกคนฟังเธอไม่รู้ว่าเรื่องที่ไอรีนพาตรีรัตน์มาอยู่กับเธอมิฮาอิลรู้เรื่องหรือไม่และแรงจูงใจที่ทำให้ไอรีนทำแบบนั้นเป็นเพราะอะไรที่เธอรับตรีรัตน์มาอยู่ด้วยไม่มีเจตนาอื่นนอกจากอยากได้น้องสาวของเธอคืนมาเท่านั้นเรื่องรอยแผลที่ท้องของตรีรัตน์ไอรีนเองก็เป็นคนสั่งให้หมอศัลยกรรมลบมันออกไปและบอกกับเธอว่ามันเป็นรอยแผลจากอุบัติเหตุ