ตอนที่69

“ผมเค้นถามคุณมาหลายวันแล้วนะแต่คุณก็ไม่ยอมตอบผมเสียที”

ธารธาราพาหญิงสาวที่อยู่ในชุดเสื้อสีขาวแขนกุดผ้าฝ้ายและผ้าซิ่นสีน้ำตาลหม่นชุดแบบนี้ธารธาราเป็นคนจัดการให้หญิงสาวใส่เองเมื่ออยู่ที่นี่เนื่องด้วยจะได้ไม่แว้งต่อยตีเขาโดยง่าย

“เค้นให้ตายฉันก็ไม่บอกนาย ว้ายย”

เพนนีมองธารน้ำตกเบื้องหน้าที่ไหลผ่านด้วยอาการที่สงบเธอชักรู้สึกชอบที่นี่มากๆเข้าแล้วหากแต่ไม่มีชายหนุ่มคอยเค้นถามเรื่องที่เธอไม่อยากตอบอยู่ด้วยก็คงดีแต่ในขณะที่สายตาของเธอเอาแต่มองแต่น้ำที่ไหลอยู่นั้นเธอก็เหยียบเข้ากับก้อนหินที่มีขี้ตะไคร่จนลื่น

“เดินระวังสิ” ดีที่ธารธารานั้นรับร่างบางเอาไว้ได้ทัน

ปึก “อ๊ายย..”

 หญิงสาวได้ทีที่เขาเผลอหมายจะฟาดศอกเข้ากับหน้าท้องแกร่งแต่ก็ถูกเขารวบกอดเอาไว้ได้ก่อน

“นึกว่าจะทำอะไรผมได้ง่ายๆงั้นเหรอ”

ฟอดดด ชายหนุ่มเอ่ยด้วยน้ำเสียงและสีหน้าของผู้ชนะทั้งยังกดจมูกโด่งเข้ากับแก้มนวลหอมไปฟอดใหญ่เพื่อทำโทษเธอที่ริอาจจะทำร้ายเขา

“นี่ อย่ามารุ่มร่ามกับฉันนะ”

กำปั้นน้อยทุบลงอกแกร่งอย่างเต็มแรงด้วยความไม่พอใจ

“ตอนคุณดุนี่โคตรน่ารักเลยรู้หรือเปล่า”

แม้จะเจ็บอยู่บ้างเพราะแรงทุบของเธอค่อนข้างเยอะพอสมควรแต่เขาก็ยังยิ้มได้เพราะยังชื่นใจจากแก้มนวลอยู่ไม่หาย

“อย่ามาทำปากหวานฉันไม่หลงคารมคุณหรอก”

เพนนีหลบสายตาชายหนุ่มเล็กน้อยแม้เธอจะไม่ใส่ใจคำพูดของเขาแต่การอยู่ใกล้กันได้สบตากันแบบนี้ผู้หญิงอย่างเธอก็เสียอาการได้เหมือนกัน

“วันนี้ผมมีใครบางคุณมาให้คุณพบ”

ธารธาราจูงมือหญิงสาวกลับไปที่กระท่อมเพื่อที่จะเตรียมตัวออกจากป่าเพราะเขามีใครบางคนที่อยากให้หญิงสาวได้เจอ

“อะไรอีกล่ะ”

เพนนีไม่รู้ว่าเขาจะมาไม้ไหนกับเธออีกจึงส่งสายตาไม่พอใจให้ชายหนุ่มเล็กน้อย

“แล้วคุณจะรู้เอง”

ธารธารายังไม่อยากบอกอะไรกับหญิงสาวในตอนนี้เอาไว้เธอรู้เรื่องเองจะดีกว่า

เย็นของวัน

“คุณนนครับผมพาตัวคนที่คุณอยากเจอมาแล้วครับ”

ไคล์กับซีเคเป็นคนของตระกูลโยชิดะตระกูลของน้องเขยของธารธาราพาตัวสุทินคนที่ธารธาราต้องการตัวมาหาชายหนุ่มถึงที่

“ขอบใจมากเรื่องนี้น้องฉันไม่รู้ใช่หรือเปล่า”

ธารธาราได้เรื่องราวอย่างรวดเร็วเพราะยืมมือของคนในโยชิดะมาช่วยเพื่อที่งานของเขาจะสำเร็จไปได้เสียทีหากยืดเยื้อไปน้องสาวของเขาอาจจะรู้ได้ว่าเขามารับงานอะไรที่เคยห้ามเอาไว้อีก

“ไม่ครับคุณนน”

“อืม”

เมื่อได้รับคำยืนยันจากคนทั้งสองธารธาราค่อยโล่งใจ

“คุณลุงสุทิน”

เพนนีที่อยู่ด้านหลังของธารธาราเธอเหลือบมองเห็นชายวัยชราตรงหน้าเธอก็จำได้ทันทีว่าเขานั้นคือเพื่อนของคุณพ่อของเธอแต่ที่แปลกใจก็คือเธอจำได้ว่าเขาเสียชีวิตไปพร้อมกับพ่อของเธอไปแล้วแต่ทำไมตอนนี้เขาถึงอยู่ที่นี่ได้

“น หนูเพนนี”

สุทินเห็นเพนนีก็ตัวชาวาบเข่าอ่อนทรุดลงกับพื้นหน้าเสียอย่างเห็นได้ชัด

“หนูรู้มาว่าคุณลุงเสียไปพร้อมกับพ่อของหนูในอุบัติเหตุรถยนต์ไงคะทำไมคุณลุงถึงมาอยู่ที่นี่ได้”

เพนนีถามเสียงสั่นเรื่องที่เธอรู้มันมีอะไรมากกว่านั้นอย่างนั้นหรือ

“คือ”

สุทินก้มหน้างุดน้ำตาหยดน้อยไหลพรากออกมาจากดวงตาด้วยความรู้สึกผิด

“พูดไปเร็วๆสิครับก่อนที่ปลายกระบอกปืนของผมจะจ่อที่หัวคุณ”

ธารธาราเอ่ยเสียงเรียบแต่น้ำเสียงของเขาเยือกเย็นจนน่ากลัวเขารู้เรื่องทุกอย่างมาก่อนหน้านี้แล้วแต่เขาอยบากให้สุทินนั้นเล่าเรื่องราวให้หญิงสาวได้ฟังด้วยตัวเองมากกว่า

เขาคิดไม่ผิดที่ให้คนสืบประวัติพ่อแม่ของเธอเพราะพึ่งจะได้รู้ว่าตัวของเพนนีนั้นมีส่วนเกี่ยวข้องกับมิฮาอิลและมิฮาอิลเองก็น่าจะเป็นคนสั่งการเพนนีทั้งหมดเพราะคงไม่ชอบโนอาห์ที่ปฏิเสธการทำงานร่วมกันครั้งแล้วครั้งเล่าจากสิ่งที่เขาคิดแต่จะใช่หรือไม่ใช่ก็ต้องรอให้เพนนีบอกกับเขาเอง

“คือเรื่องที่เกิดกับพ่อของหนูมันไม่ใช่อุบัติเหตุ”

ด้วยความรักตัวกลัวตายเป็นทุนเดิมสุทินจึงยอมปริปากออกมา

“อะไรนะคะ”  

เพนนีขมวดคิ้วเป็นปมเธอเริ่มกลืนน้ำลายไม่ลงคออยากรู้เรื่องราวทั้งหมดใจจะขาด

“ทุกอย่างเป็นฝีมือมิฮาอิล...”

 สุทินเล่าว่ามิฮาอิลต้องการบริษัทแบรนด์เสื้อผ้าของเขาที่ทำร่วมกับสินทรพ่อของเพนนีและโซเฟียจึงเสนอเงินให้เขามหาศาลเพื่อที่จะซื้อบริษัทเขาเห็นเม็ดเงินจึงยอมและคะยั้นคะยอให้สินทรยอมแต่สินทรไม่ยอมมิฮาอิลจึงให้ทางเลือกเขามาตอนนั้นความโลภครอบงำเขาจึงทำเรื่องราวทั้งหมดให้มันเกิดขึ้นโดยการอ้างว่าจะพาสินทรนั้นไปคุยกับลูกค้าแต่ก็ทำให้เกิดอุบัติเหตุไฟไหม้รถยนต์ทำให้ทุกคนเข้าใจว่าเขาและสินทรตายไปแล้วเพื่อที่มิฮาอิลจะซื้อบริษัทจากแม่ของเพนนีโดยง่ายเนื่องจากแม่ของเพนนีบริหารไม่เป็นและไม่นานนั้นแม่ของเพนนีและโซเฟียก็ได้ตรอมใจตาย

ตอนนั้นคดีที่เกิดทำให้ตำรวจสงสัยอยู่มากกับสาเหตุการตายของสินทรและเขามิฮาอิลจึงต้องแสร้งทำเป็นคนดีโดยการอุปการะเพนนีและโซเฟียเป็นลูกบุญธรรมเพื่อที่จะไม่มีใครสงสัยในตัวของเขาและเมื่อเด็กทั้งสองถูกอุปการะแล้วก็ถูกส่งไปเรียนประจำที่อเมริกาทันที

ในส่วนของโซเฟียที่พึ่งมาเสียไม่กี่ปีก็ไม่ใช่อุบัติเหตุเช่นกันเพราะทุกอย่างเป็นฝีมือมิฮาอิลเนื่องจากโซเฟียนั้นต้องการสืบว่าพ่อของเขาตายยังไงจนได้รู้ความจริงและถูกมิฮาอิลสั่งเก็บ

“คุณพ่อ โซเฟีย”

เพนนีถึงกับนั่งฟังไปมือไม้สั่นไปน้ำตาของเธอไหลพรากเข่าทรุดลงกับพื้นมิฮาอิลพ่อบุญธรรมของเธอที่เป็นคนดีในสายตาของเธอมาตลอดสุดท้ายกลับเป็นคนที่รายที่สุด

“เพนนี เพนนี”

ธารธารารีบประคองร่างบางเอาไว้อย่างรวดเร็วเมื่อเห็นว่าเธอกำลังจะล้มพับไปกับพื้น