หลายชั่วโมงต่อมา
หลังจากที่เพนนีเป็นลมไปพักใหญ่เมื่อเธอตื่นมาได้ก็เอาแต่ร้องให้หลังพิงข้างฝาของกระท่อมหลังเล็ก
"โอเคแล้วหรือยัง"
ณ ตอนนี้ธารธาราเห็นว่าเสียงสะอื้นของหญิงสาวเงียบลงแล้วหลังจากที่เขานั่งเฝ้าเธอพักใหญ่จึงค่อยๆขยับเข้าไปจับบ่าของหญิงสาวเบาๆ
"อืม" เพนนีสูดหายใจเข้าปอดลึกๆและพยักหน้าเบาๆ
"เล่าให้ผมฟังได้หรือเปล่าว่ามันเกิดอะไรขึ้น"
ธารธาราเอ่ยถามหญิงสาวเสียงอ่อนหวังว่าเธอจะยอมปริปากเรื่องทังหมดออกมาเสียทีว่าตรีรัตน์นั้นไปอยู่กับเธอได้อย่างไร
"ฉันได้รับคำสั่งจากคุณไอรีนให้กลับมาเธอพาโซเฟียมาหาฉันตอนนั้นโซเฟียพึ่งออกจากโรงพยาบาลจำอะไรไม่ได้คุณไอรีนบอกให้ฉันช่วยทำตามที่เธอบอกคุณไอรีนให้ฉันบอกว่าฉันเป็นพี่สาวของโซเฟียเพราะโซเฟียเป็นคนที่เธอช่วยชีวิตเอาไว้แต่จำอะไรไม่ได้ที่ทำแบบนี้ก็เพราะอยากให้โซเฟียมีชีวิตใหม่ฉันเลยตกลงเพราะฉันอยากมีน้องสาวโซเฟียคนใหม่นี้ทำให้ฉันรู้สึกว่าฉันได้น้องฉันกลับมาอีกครั้งแต่เหตุผลอื่นฉันไม่รู้จริงๆ"
ด้วยตอนนี้เพนนีไม่จำเป็นต้องช่วยอะไรครอบครัวมิฮาอิลอีกแล้วเธอจึงบอกความจริงไปแต่เธอไม่รู้ว่าเรื่องนี้มิฮาอิลรู้เรื่องหรือเปล่าและไม่เข้าใจว่าไอรีนทำไมต้องพาหญิงสาวที่เป็นคนรักของโนอาห์มาให้อยู่กับเธอด้วย
"อืม”
ธารธาราพยักหน้าเบาๆเหมือนจะกระจ่างแต่ก็ไม่กระจ่างว่าไอรีนทำแบบนี้ไปเพื่ออะไรและเธอรู้ได้อย่างไรว่าตอนนั้นตรีรัตน์เกิดอุบัติเหตุหรืออาจจะเป็นเพราะฝีมือของเธอที่ทำให้เรื่องร้ายๆมันเกิดขึ้น
วันต่อมา
"ปั้ง"
"อ้ายยยย.."
ในขณะที่เพนนีนั้นนั่งเล่นอยู่ริมธารน้ำตกเธอก็ต้องตกใจกรีดร้อยเมื่อได้ยินเสียงปืนดังขึ้นในขณะที่กำลังเหม่อลอย
"ใจลอยไปถึงไหน"
ธารธาราเข้ามาประชิดตัวหญิงสาวเมื่อครู่ที่เขายิงขู่นั้นเป็นงูจงอางที่กำลังแผ่แม่เบี้ยหมายจะฉกหญิงสาวที่นั่งแกว่งขาอยู่บนโขดหินเขาจึงต้องยิงปืนเสียงดังเพื่อให้มันหนีออกไปก่อน
"ขอบคุณนะที่ช่วยฉัน"
หญิงสาวหันมาขอบคุณชายหนุ่มทั้งที่ยังมีสีหน้าตกใจอยู่
"อืม..กลับไปที่กระท่อมเถอะ"
ชายหนุ่มจับมือหญิงสาวที่เอาแต่นั่งเหม่อกลับมาที่กระท่อม
"ยังคิดมากเรื่องพ่อคุณอยู่อีกเหรอ"
ธารธาราเอ่ยถามในขณะที่หญิงสาวนั้นเอาแต่นั่งกอดเข่าสีหน้าของเธอก็ห่อเหี่ยวอย่างเห็นได้ชัด
"เป็นนายจะทำใจได้เร็วขนาดนั้นเลยหรือไง"
เพนนีมองหน้าธารธาราอย่างไม่เข้าใจ
"ไม่รู้สิ ถ้าเป็นผมก็คงไม่อยากเก็บเรื่องที่ทำร้ายจิตใจให้รกสมองหรอกมั้ง"
ธารธาราเข้าใจดีว่าเอต้องเจ็บปวดแต่หากนั่งเจ็บปวดอยู่แบบนี้จะเกิดประโยชน์อะไรในเมื่อพ่อของเธอก็เสียไปแล้วสู้คิดหาวิธีเอาผิดคนร้ายไม่ดีกว่าหรืออย่างไร
"ฉันก็อยากทำแบบนั้นได้เหมือนกัน"
ไม่ใช่ว่าเพนนีอยากจะเป็นแบบนี้แต่เรื่องครอบครัวมันละเอียดอ่อนกับเธอมากจริงๆ
"ดื่มกันไหม"
"ฮะ"
เพนนีถึงกับมองหน้าคนที่พูดกับเธอเมื่อครู่อย่างฉงนไม่รู้ว่าเขาพูดจริงหรือแกล้งหยอกเธอ
"จะได้ลืมเรื่องบางเรื่องสักพักก็ยังดี" ธารธาราอมยิ้มเล็กๆ
"อืมก็ได้"
เพนนีคิดอยู่ครู่หนึ่งจึงตกลงหากมันทำให้เธอลืมเรื่องราวไปชั่วพักชั่วครู่บ้างก็ยังดี
ครู่ต่อมา
ทั้งสองดื่มกันไปคุยกันไปได้พักใหญ่จนหน้าแดงเป็นลูกตำลึงกันไปทั้งคู่แล้วในตอนนี้
"คุณพึ่งรู้จักคุณแตงกวาได้ไม่นานทำไมดูรักเธอจังเลยล่ะ"
ธารธาราอยากจะรู้ข้อนี้นัก
"ตั้งแต่โซเฟียให้เธอมาอยู่กับฉันก็เหมือนกับว่าฉันได้น้องสาวที่จากไปคืนมา"
เพนนีคิดแบบที่เธอพูดจริงๆเธอรักน้องสาวเธอมากเธอจึงไม่ปฏิเสธไอรีนอีกอย่างแตงกวาก็เป็นเด็กที่น่ารักมากๆอีกด้วย
"คุณรักน้องคุณมากๆเลยสินะ"
ชายหนุ่มถือวิสาสะรวบกอดคนที่กำลังเศร้าหญิงสาวเองก็ไม่ได้ปฏิเสธอะไรเพราะตอนนี้เธอก็อยากได้อ้อมกอดของใครสักคนปลอบใจเธอ
"มากสิฉันกับโซเฟียเรารักกันมาก"
"ถ้ากลับไปแล้วคุณจะไปทำอะไรต่อ"
"ไม่รู้สิ...น้องฉันคงไม่เป็นน้องฉันอีกต่อไปแล้วเท่ากับว่าฉันเหลือตัวคนเดียวเหมือนเดิม"
เพนนีพูดไปน้ำตาคลอไปเธอไม่รู้ว่าตรีรัตน์จะโกรธเธอหรือเปล่าที่ไม่ยอมบอกความจริงกับเธอตั้งแต่แรกว่าหญิงสาวไม่ใช่น้องสาวของเธอจริงๆทั้งเอยังไม่ยอมบอกน้องของเธอเรื่องที่รู้จักกับไอรีนด้วย
"ไม่หรอก คุณก็ยังมีผมไง" ธารธาราเอ่ยเสียงอ่อน
"อืม..."
คำพูดของชายหรนุ่มทำเอาเพนนีมองหน้าเขาด้วยสายตาที่สงสัยพักใหญ่ธารธาราเห็นใบหน้าหวานมองเขาแบบนี้แล้วก็อดใจไมได้ที่จะรั้งเธอมาบดจูบเพราะเขาไม่เคยถูกใจใครเท่าเธอมาก่อนยิ่งรู้ที่มาที่ไปของเธอเขาก็ยิ่งเห็นใจ
"คุณรู้ใช่ไหมว่าผมคิดยังไงกับคุณ"
ชายหนุ่มกอดร่างบางเอาไว้แน่นเขากอดกระซิบข้างหูเธอให้เธอนั้นรู้ตัวว่าเขามองเธออย่างไรเพนนีพยักหน้าเบาๆเธอรู้มาตั้งแต่เขาคอยดูแลเธอแล้วแม้นไม่เคยมีแฟนแต่เธอก็ดูพฤติกรรมคนออกหากเขาไม่ได้คิดอะไรกับคนที่ถูกจับขังคงไม่คอยห่วงใยดูแลแบบที่ธารธาราทำเป็นแน่
“อื้ม”
ทั้งสองบดจูบกันเนิ่นนานเสียจนเสื้อผ้าเสื้อผ่อนของทั้งคู่หลุดกันไปทีละชิ้นสองชิ้นจนเหลือแต่ตัวเปลือยเปล่าในกระท่อมเล็กกลางป่าที่มีเสียงน้ำตกไหลซ่าเบาๆให้ได้ยินอยู่ไม่ห่าง
"คุณสวยที่สุดสำหรับผม"สายตาชายหนุ่มมองเรือนร่างหญิงสาวที่เปลือยเปล่าโดยปราศจากเสื้อผ้าด้วยฝีมือการถอดของเขาสายตาคมจ้องมองหญิงสาวที่เขากอดก่ายอยู่เบื้องบนตัวของเธออย่างหลงไหลเพนนีหลบสายตาชายหนุ่มเล็กน้อยแก้มนวลแดงซ่านด้วยเขินอายเพราะเธอไม่เคยได้มีชายใดแตะต้องเนื้อตัวแนบชิดแบบนี้มาก่อนแม้จะอยู่ในวัฒนธรรมที่เรื่องแบบนี้มันเป็นปกติก็เถอะ"อืม.."เพนนีวาดมือเรียวจับแขนแกร่งของธารธาราไว้แน่นเมื่อคนตัวโตบนร่างของเธอประกบสองเต้างามรัวลิ้นอย่างกระหาย"อ อื้ม.."ร่างบางสะท้านเล็กน้อยเมื่อนิ้วแกร่งของเขากำลังหยอกล้ออยู่กับดอกไม้งามช่วงล่างของเธอในขณะที่ริมฝีปากของเขาก็ดูดคลึงฉกชิมเนื้อตัวของเธอจนเป็นรอยแดงเต็มไปหมด"อ อ๊ายย.."เพนนีถึงกับร้องเสียงหลงด้วยความเจ็บเมื่อตัวทนของธารธาราบดเบียดหมายจะเข้ามาในตัวของเธอแต่ก็เข้าได้เพียงแค่หัวเท่านั้น"ทนหน่อยนะคนดี"ชายหนุ่มเสียงแหบพร่าเขากอดก่ายร่างบางบดจูบให้เธอผ่อนคลายและค่อยๆเบียดแท่งร้อนระอุของเขาเข้าไปในร่องสวาทของหญิงสาวจนสุด"อื้อ..."เพนนีแทบหยุดหายใจตัวเกร็งไปครู่หนึ่งเพราะความเจ็บจุกแผ่ซ่านไปทั่วตัวเมื่อคนด้านบนเสียบแท่งร้อนเข้ามาโดยที่ไม่
“นี่แสดงว่าฉันเป็นภรรยาของเค้าจริงเหรอ”ตรีรัตน์นั่งหน้าสลดเอ่ยเสียงเบาๆเพราะความจำเกี่ยวกับโนอาห์ไม่มีในหัวของเธอเลยสักนิดแบบนี้เธอจะกลับมาใช้ชีวิตอยู่ปกติกับเขาได้อย่างไร“พี่ขอโทษที่ไม่ยอมบอกความจริง”เพนนีจับมือตรีรัตน์เอาไว้หลวมๆมันคือความจริงที่ตรีรัตน์จะต้องรับรู้“ยังไงพี่ก็เป็นพี่ของฉันเหมือนเดิมนะคะ”หญิงสาวค่อยอุ่นใจขึ้นมาหน่อยที่ตอนนี้มีพี่สาวของเธออยู่ข้างๆแม้เธอจะไม่ใช่แต่เธอก็คิดแบบนั้นไปแล้ว“โซเฟีย”เพนนีสวมกอดตรีรัตน์อีกครั้งที่ไม่ทำให้เธอเสียน้องสาวไปอีกครั้งทางด้านโนอาห์ที่เข้ามานั่งคิดอะไรเงียบๆกับยูริ“นายจะทำยังไงต่อครับ”ยูริเดาอารมณ์ของนายเขาไม่ถูกเลยในตอนนี้“ฉันจะไปหาไอรีน”โนอาห์เอ่ยจบก็เดินดุ่มๆออกไปที่ลานจอดเครื่องบินเจ็ททันที“นายครับเดี๋ยว”ยูริเห็นทีจะตามไม่ทันจึงรีบมายบอกทุกคนในห้องว่าตอนนี้โนอาห์นั้นบุกไปหาไอรีนเพียงคนเดียวยังดีที่ตอนนี้ยังมีเครื่องบินของธารธาราทุกคนจึงตามโนอาห์ออกจากเกาะไปได้ไม่นานนักโนอาห์ก็ขับเครื่องบินจอดที่คฤหาสน์ของเขาและต่อรถไปที่MHLทันทีเพราะคนอย่างไอรีนต้องถูกเขาสั่งสอนอีกอย่างเขาก็อยากจะรู้เหตุผลที่แท้จริงว่าไอรีนทำเรื่อ
"พ่อขอโทษขอปืนให้พ่อเถอะนะ"มิฮาอิลนั่งร้องให้อ้อนวอนลูกของเขาแทบขาดใจเขาผิดเองผิดทั้งหมดผิดที่รักลูกผิดวิธี"ลาก่อนนะคะพ่อหนูจะไปอยู่กับวินซ์"ปั้งงงงงง"ม่ายยยยย..ไอรีน อย่าจากพ่อไปนะลูก"และแล้วภาพที่น่าหดหู่ตรงหน้าก็ได้เกิดขึ้นต่อหน้าต่อตาทุกคนเป็นมิฮาอิลที่ร้องให้แทบเสียสติเมื่อเห็นลุกสาวของเขาตายไปต่อหน้าต่อตาแต่นั่นมันก็คงเป็นกรรมที่พวกเขาได้กระทำเอาไว้โรงพยาบาล"ตอนนี้หมอผ่าตัดเอากระสุนออกแล้วนะครับเธอปลอดภัยแล้ว”ทุกคนต่างก็โล่งใจเมื่อพาเพนนีนั้นมาที่โรงพยาบาลได้ทันโดยเฉพาะธารธาราที่นั่งภาวนาอยู่ทุกนาทีให้หญิงสาวปลอดภัย“ฉันจะอยู่เฝ้าพี่ฉันเองค่ะ” ตรีรัตน์บอกกับทุกคนว่าวันนี้เธอจะอยู่เฝ้าพี่สาวของเธอที่นี่เอง“คุณกลับไปเถอะครับผมจะดูแลเธอเอง”ธารธาราคงปล่อยให้เป็นแบบนั้นไม่ได้เขาคงใจขาดแน่หากไม่ได้อยู่ดูอาการเพนนี“แต่ว่า”“เธอกลับไปกับฉันก่อนเถอะ”โนอาห์พูดตัดบทภรรยาของเขาไปก่อนเพราะเขาดูออกว่าทั้งสองนั้นไปถึงขั้นไหนกันแล้วตั้งแต่ประคองกันเข้ามาคุยในบ้านพักที่เกาะไหนจะความเสียใจของธารธาราเมื่อเห็นเพนนีเจ็บอีกทำไมเขาจะเดาไม่ออก“ฝากพี่ฉันด้วยนะคะ”ตรีรัตน์เห็นว่าธารธาราดูจ
วัดxxxในขณะนี้เป็นเวลาเกือบทุ่มตรงในวัดมีพิธีสวดศพของคุณหญิงดวงสมรเจ้าของกิจการในเครือสุทธิเกียรติกอบการหรือSKK group ณ ตอนนี้แขกเหรื่อในงานเริ่มทยอยกันเข้ามาร่วมพิธีสวดศพกันมากหน้าหลายตาเพราะคุณหญิงดวงสมรมีคนรู้จักมากมายพอสมควรทั้งคนใหญ่คนโตไปจนถึงระดับพนักงานในเครือบริษัททุกคนต่างก็เสียใจในการจากไปของคุณหญิงดวงสมรอย่างมาก“แกพาเธอมาทำไม” อคิณชายหนุ่มร่างสูงที่อยู่ในชุดสูทสีดำเขายืนจ้องหน้าอิทธิกรน้องชายวัย30เขม็งเมื่อเห็นว่าน้องชายพาคนที่เขาไม่อยากให้มาที่นี่มาด้วยทั้งที่เขาเคยเอ่ยปากออกคำสั่งกับทุกคนแล้วว่าไม่ให้พัชรินทร์ผู้หญิงที่ทำให้แม่ของเขาตายมาเหยียบที่นี่“ให้พัชได้กราบศพคุณแม่หน่อยนะครับพี่คิณ” อิทธิกรเอ่ยเสียงอ่อนเขาสงสารพัชรินทร์ที่จะไม่ได้มีโอกาสแม้แต่จะกราบศพของแม่ของเขา“ออกไปคนอย่างเธอไม่มีสิทธิ์มากราบศพแม่ฉันเธอมันฆาตกร” อคิณชี้หน้าพัชรินทร์ที่นั่งอยู่บนรถเข็นด้วยท่าทีขึงขังและตวาดไล่เธอจนคนในงานตอนนี้ต่างก็มองกันเป็นตาเดียว“ไม่นะคะพี่คิณพัชไม่ได้ตั้งใจพัชไม่ได้อยากให้คุณแม่ตาย” พัชรินทร์ส่ายหัวพัลวันน้ำตาไหลพรากที่ถูกตราหน้าว่าเป็นฆาตกรฆ่าคนที่มีพระคุณเธอไม่ได
“ไม่นะคะพี่คิณ...สมบัติอะไรพัชไม่อยากได้ทั้งนั้นขอแค่พัชได้ออกไปกราบศพคุณแม่สักครั้งนะคะ” ร่างบางสั่นเท่าทั้งยกมือไหว้คนตรงหน้าน้ำตาคลอเรื่องพินัยกรรมเธอไม่เคยอยากได้เลยสักนิดและเคยตอบปฏิเสธดวงสมรเอาไว้แล้วด้วยแต่แม่เธอก็ไม่ยอมตอนนี้เธอไม่ขออะไรมากขอแค่ให้อคิณเห็นใจเธอให้เธอได้มีโอกาสไปกราบศพดวงสมรสักครั้งก่อนที่จะถึงวันเผา“ไม่ต้องมาเสแสร้งฉันไม่เชื่ออะไรคนอย่างเธอ” พลั้กกอคิณตวาดเสียงฝาดทั้งผลักพัชรินทร์ติดกับหัวเตียงด้วยโทสะและเดินออกไปโดยที่ไม่หันกลับมามองว่าคนที่ตัวเองผลักจะเป็นอย่างไร“โอ้ยยย...ไม่นะคะพี่คิณปล่อยพัชไปนะคะ....พี่คิณปล่อยพัชไป..อือฮือๆๆ”พัชรินทร์พยายามลุกขึ้นเดินกระเผลกตามร้องตะโกนเรียกอคิณจนสุดเสียงแต่ก็ไร้ผลเธอจึงได้แต่นั่งสะอื้นตัวโยนยอมรับโชคชะตาอยู่ที่มุมห้องมองดูหลังไวๆของคนใจดำที่เดินออกไปโดยไม่สนใจเสียงเรียกร้องของเธอแม้แต่น้อยในวันต่อมาวันนี้อิทธิกรไปเยี่ยมพัชรินทร์ที่โรงพยาบาลแต่กลับได้ข่าวมาว่าพี่ชายของเขาพาตัวพัชรินทร์กลับไปรักษาที่บ้านแล้วด้วยความเป็นห่วงจึงรีบตามพัชรินทร์ไปที่บ้านของพี่ชายแต่เมื่อไปถึงกลับไม่พบใครทำให้อิทธิกรต้องร้อนใจจนต้องบึ่งร
“ปล่อยคุณคิณไปก่อนนะคะคุณกร...พูดอะไรไปตอนนี้คุณคิณก็ไม่รับฟังหรอกค่ะ”“อืม...ก็ได้”อิทธิกรชั่งใจอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะล้มเลิกความตั้งใจด้วยเห็นว่าคงจริงอย่างที่กิ่งแก้วพูดเขาเองก็ลืมคิดไปว่าพี่ชายตนนั้นหากไม่คิดจะฟังอะไรแล้วต่อให้พูดให้ตายก็เข้าหูซ้ายทะลุหูขวาทำหูทวนลมอยู่ดี“คุณกรคงอยากให้คุณอนุญาตให้พัชเข้ามาในงานน่ะค่ะ” กิ่งแก้วเอ่ยพร้อมจับมืออคิณไว้หลวมๆในขณะที่นั่งรถอยู่ด้วยกัน อคิณฟังจบก็ยังคงเงียบเฉยมองเหม่อออกไปนอกหน้าต่าง“นี่พัชไปทำอะไรคุณกรคะถึงได้ดูรักกันขนาดนี้” กิ่งแก้วซบบ่าของอคินเบาๆ“ยัยนั่นมันแม่มดทุกคนเอาแต่เข้าข้างเธอจนไม่ลืมหูลืมตา”น้ำเสียงของชายหนุ่มเอ่ยด้วยความคับแค้นอยู่ในใจ“กิ่งไม่อยากจะเชื่อเลยนะคะว่าพัชรินทร์จะกล้าทำเรื่องแบบนี้อย่างว่าล่ะนะคะเงินทองไม่เข้าใครออกใคร”“อย่าพูดถึงเรื่องนี้อีกเลย” อคิณไม่อยากได้ยินชื่อของพัชรินทร์ในตอนนี้สักเท่าไรเพราะมันยิ่งตอกย้ำให้เขาคิดว่าแม่ของเขาจากไปในเวลาที่ไม่ควรเพราะฝีมือของคนที่เห็นแก่ได้คนนึง "อืม..." กิ่งแก้วดึงมือหนาของชายหนุ่มเข้ามาในใต้กระโปรงทรงเอของเธอช้าๆ"ฉันรู้ค่ะว่าคุณอยากผ่อนคลาย" อคิณหันมามอง
"อย่างนั้นเลยที่รัก" อคิณเห็นกิ่งแก้วขึ้นมานั่งคร่อมเขาบนหน้าตักค่อยๆทิ้งตัวลงเสียบแท่งร้อนกับช่องทางรักของเธอช้าๆเขาก็ถูกใจกับลีลาของเธออย่างมากมือหนาวางขวดไวน์และจับสะโพกมนคุมจังหวะขึ้นลงด้วยตัวเองกึกๆๆๆบทรักที่รุนแรงของทั้งสองทำเอาโซฟาที่พวกเขานั่งนั่งอยู่อยู่ไม่สุขเกิดเสียงกึกกักเมื่อทั้งคู่กำลังทำกิจกรรมเข้าจังหวะ"อ้ะ..คิณคะ..อะ..อ๊ายยย.."อคิณอุ้มร่างบางลุกขึ้นขระที่ส่วนประสานของทั้งสองยังติดกันแน่นชายหนุ่มกระแทกสะโพกแกร่งอัดร่องสวาทหนักหน่วงจนเกิดเสียงกระทบดังลั่นจนทำให้ร่างบางร้องระงมเสร็จสมไปอีกรอบ"บนเตียงดีกว่านะ" คนตัวโตวางหญิงสาวลงบนเตียงและพลิกเธอให้นอนคว่ำกิ่งแก้วเด้งตัวขึ้นยกสะโพกแอ่นให้ชายหนุ่มอัตโนมัติ"อ้าสส...""อะ...อะ..อะ.. อ๊ายย...อื้ออ" เมื่ออคิณจับสะโพกมนและเสียบแท่งร้อนพรวดเดียวจนมิดลำและอัดกระแทกรูสวาทที่เยิ้มแฉะอย่างเต็มแรงเขาหลับตาปี๋คำรามในลำคอด้วยท่าทีเสียวกระสัน ความรุนแรงที่เขาอัดกระแทกนี้ทำให้กิ่งแก้วทั้งเจ็บและจุกแต่มันก็ทำให้เธอเสียวไม่น้อยด้วยชอบความดิบเถื่อนเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว"อ้ะๆ" "อ้าสสส.."อคิณพลิกร่างบางให้นอนหงายเขายกขาทั้งสองของเธอข
"ยังจะมีแรงไล่ฉันยังงั้นเหรอ"อคิณปลดโซ่ที่ข้อเท้าหญิงสาวและค่อยๆถอดเสื้อผ้าของเขาออกช้าๆต่อหน้าร่างบางที่กำลังควบคุมตัวเองไม่ได้เพราะฤทธิ์ยาอยู่บนเตียงเขาจะให้เธอเห็นทุกเหตุการณ์อย่างเต็มสองตาว่าเขานั้นทำอะไรกับเธอบ้าง"อื้อ.."ในขณะที่คนตัวโตกำลังแทรกตัวมากึ่งกลางเรียวขาของเธอทั้งสองพัชรินทร์ทำได้แค่ส่งเสียงประท้วงในลำคอเท่านั้นแม้ในใจอยากจะหนีเขาไปแค่ไหนก็ตาม"หน้าอกเธอเต็มไม้เต็มมือดีนะ"อคิณค่อยๆโน้มตัวดูดคลึงหยอกล้อเต้างามที่ตั้งอูมชูชันอยู่ตรงหน้าเล่นทั้งเงยหน้าพูดคุยกับหญิงสาวให้เธอได้จำว่าเขาสัมผัสส่วนไหนของเธอแล้วบ้าง"อย่าพยายามเลยเธอจะต้องตกนรกทั้งเป็นอย่างที่ฉันบอกนั่นแหละ"อคิณจับแขนของหญิงสาวขึงกับเตียงเมื่อเห็นว่าเธอกำลังพยายามยกมือที่ไม่มีแรงมาดันเขาออก".. จำภาพนี้เอาไว้นะ อ.. อ้าสส"อคิณโน้มตัวนั่งขึ้นและเอ่ยกับหญิงสาวที่น้ำตารื้นด้วยรอยยิ้มมุมปากก่อนที่เขาจะยกขาทั้งสองข้างของเธอขึ้นและดันแท่งร้อนเข้าไปจนมิดลำในครั้งเดียวความคับแน่นของช่องทางรักหญิงสาวบีบตัวตนของเขาแทบปริแตกจึงทำให้อคิณคำรามออกมาเสียงหลง"อ.. อ๊ายย.."พัชรินทร์เบิกตาโพรงแม้เธอจะอยู่ในอาการสะลึมสะลือ