ตอนที่58

20.00 น.

ในเวลานี้สองพ่อลูกกำลังนั่งเล่นกันอยู่บนเตียงนอนเนื่องด้วยใกล้เวลานอนของหนูน้อยแล้ว

“ฮันน่าขามาดูอะไรนี่สิคะ”

โนอาห์หยิบรูปของตรีรัตน์ขึ้นมาดูทั้งเรียกให้ลูกสาวของเธอที่กำลังนอนดูดขวดนมดูด้วยกัน

“อารายคะ”

หนูน้อยมองหน้าคนเป็นพ่อด้วยแววตาสงสัยว่าพ่อของเธอให้ดูอะไร

“นี่คุณแม่ของหนูไง”

โนอาห์ชี้ไปที่รูปในมือของเขาให้หนูน้อยได้ดู

“คูมแม่”

เด็กหญิงเรียกตามคนเป็นพ่อแต่เธอก็ไม่เข้าใจอยู่ดีว่าคุณแม่ที่พ่อตนว่านั้นคืออะไร

“คุณแม่เป็นคนที่รักฮันน่าที่สุดเหมือนกับแดดดี๊ไงคะ”

ชายหนุ่มรวบกอดลูกน้อยของเขาทั้งเอ่ยบอกคนในอ้อมกอดด้วยรอยยิ้ม จนถึงตอนนี้หนูน้อยวัยสองขวบก็ยังไม่เข้าใจอยู่ดีและดูดขวดนมต่ออย่างไม่ได้สนใจรูปในมือของโนอาห์เท่าไรนัก

“วันนึงหนูจะเข้าใจค่ะฮันน่า”

โนอาห์ยิ้มอ่อนเขารู้ว่าตอนนี้ลูกสาวของเขายังไม่เข้าใจแต่เขาจะพยายามซึมซับให้ลูกของเขาได้รู้ให้มากที่สุดว่าคุณแม่ของเจ้าตัวนั้นรักมากแค่ไหน

อาทิตย์ต่อมา

"นายครับMHLส่งตัวอย่างงานมาให้เราดูครับ"

มัคซิมเดินเข้ามาหน้าตาตื่นและรีบยืนไฟล์ของMHLให้กับนายของเขาที่นั่งอยู่ที่ตะทำงาน

"ฉันไม่ดู..เบื่อจริงๆพวกพูดไม่รู้เรื่อง"

โนอาห์ส่ายหัวเบาๆเขาคิดว่าพวกของMHLจะถอดใจที่จะยื่นข้อเสนอให้เขาแล้วเสียอีก

"แต่ผมว่านายดูซะหน่อยนะครับ"

มัคซิมยังยืนยันที่จะให้นายของเขาเปิดดูเพราะในไฟล์นั้นมันมีอะไรที่น่าแปลกใจอยู่มากมายเลยทีเดียว

“มีอะไรดีนักหนานายถึงอยากให้ฉันได้ดู”

โนอาห์ตัดรำคาญรีบเสียบเสียไฟล์เข้ากับโน้ตบุ้คและดูทันทีว่าในนี้มันมีอะไรดีนักหนามัคซิมถึงคะยั้นคะยอเขานัก

"ต แตงกวา"

เมื่อเปิดรูปขึ้นมาได้โนอาห์ก็ถึงกับตัวชาวาบสายตาของเขาเบิกโพรงเมื่อเห็นว่านางแบบที่อยู่ในรูปเป็นแตงกวาเหมือนฟ้าประทานพรให้เขาได้พบเธออีกครั้งเขาคิดอยู่ตลอดว่าหญิงสาวยังอยู่บนโลกนี้ไม่เคยเชื่อได้สนิทใจว่าเธอจากไปแล้วและเธอก็ยังอยู่จริงๆ

เย็นของวัน

MHL

เมื่อโนอาห์ได้เปิดดูรูปภาพได้ไม่นานเขาก็ติดต่อขอพบกับไอรีนทันทีเพราะเขาต้องการเจอตัวตรีรัตน์

"คุณโนอาห์มาถึงที่นี่ด้วยตัวเองถูกใจแบบที่เราส่งไปให้ใช่หรือเปล่าคะ"

ไอรีนรอต้อนรับโนอาห์อย่างดิบดีเมื่อรู้ว่าเขานั้นต้องการที่จะขอพบเธอด้วยตัวเองถึงบริษัท

"ใช่ผมถูกใจ และผมก็อยากจะรู้ด้วยว่าแตงกวาอยู่ที่ไหน"

โนอาห์ไม่พูดพร่ำทำเพลงเพราะที่เขามาที่นี่ด้วยตัวเองเป็นเพราะเขานั้นอยากจะเจอนางแบบในรูปที่ไอรีนส่งไปให้มากกว่า

"คุณเรียกเธอว่าอะไรนะคะเธอไม่ได้ชื่อแตงกวาค่ะเธอชื่อโซเฟียเป็นนางแบบใหม่ในสังกัดฉันเองค่ะ"

ไอรีนทำหน้าแปลกใจ

"อะไรนะ"

โนอาห์ถึงกับขมวดคิ้วเป็นปมรวมถึงยูริและมัคซิมที่มากับเขาต่างก็สงสัยกับสิ่งที่ไอรีนพูดเพราะเห็นๆอยู่ว่าคนในรูปคือตรีรัตน์แต่ไอรีนกลับบอกว่าไม่ใช่

"ค่ะ เธอเป็นนางแบบใหม่ในสังกัดฉันเอง"

"ผมอยากเจอเธอ"

โนอาห์คิดว่าเรื่องนี้ต้องมีการเข้าใจผิดกันเกิดขึ้นแน่นอนเขาจึงอยากจะขอเจอตัวหญิงสาวในรูปเสียก่อนหากไม่ใช่อย่างที่ไอรีนบอกคนสองคนจะเหมือนกันได้ขนาดนั้นเชียวหรือ

"หืม ดูท่าคุณโนอาห์จะถูกใจนางแบบของฉันนะคะเอาเป็นว่าถ้าคุณตกลงรับข้อเสนอของฉัน ฉันก็ตกลงที่จะให้นางแบบของฉันมาเจอคุณค่ะ"

 ไอรีนใช้ข้อดีจากการที่โนอาห์สนใจนางแบบของเธอขนาดนี้เป็นการต่อรองให้เขารีบเซ็นสัญญาเพราะโอกาสนี้มันอยู่ในมือของเธอแล้ว

"ฉันตกลง ยูนายจัดการเรื่องเอกสารสัญญาให้เรียบร้อย"

โนอาห์รู้ว่านี่คือวิธีทางการตลาดแต่เขาไม่สนใจอะไรทั้งนั้นแล้วในเมื่อไอรีนอยากให้เขาทำอะไรเพื่อแลกกับการได้เจอตัวหญิงสาวที่เขาโหยหาเขาก็จะทำ

"ครับนาย"

"พรุ่งนี้เช้าผมจะมาที่นี่อีกครั้งหวังว่าผมจะได้เจอนางแบบของคุณ" โนอาห์เอ่ยจบเขาก็เดินออกไปทันที

"แน่นอนค่ะ"

 ไอรีนยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ที่วันนี้โนอาห์ก็ยอมเซ็นสัญญาที่จะร่วมทำคอลเลคชั่นกับแบรนด์ของเธอเสียที

"คุณยูคะเจ้านายของคุณดูจะสนใจนางแบบของฉันเป็นพิเศษนะคะเค้าถูกใจนางแบบหน้าใหม่แบบนี้ทุกคนหรือเปล่า"

ไอรีนหันไปพูดพรางอมยิ้มกับยูริอย่างอารมณ์ดีในขณะที่ยูรินั่งอ่านเอกสารตรงหน้าของเธอ

"ก็แล้วแต่คนนะครับ"

ยูริตอบได้เพียงเท่านี้เพราะเขาให้ความกระจ่างกับใครไม่ได้ว่าที่นายของเขาถูกใจนางแบบคนนี้มากเพราะอะไรเพราะเรื่องครอบครัวของนายของเขาไม่มีใครรู้ทั้งนั้นนอกจากคนในเพราะนายของเขาต้องการปิดเพื่อความปลอดภัยของครอบครัว

วันต่อมา

"พี่คะ ฉันจะไปแล้วนะคะ"

โซเฟียนางแบบวัยรุ่นสาวสวยเธอรีบลงมาจากห้องในช่วงเช้าเพราะวันนี้ต้องรีบเข้าไปที่บริษัทตามตำสั่งของไอรีนเจ้านายของเธอ

"อ้าว ทานอาหารเช้าก่อนสิโซฟีย"

เพนนีเรียกให้น้องสาวเธอทานอาหารเช้าก่อนจะออกไปทำงาน

เพนนีพี่สาวของโซเฟียหญิงสาวร่างสูงหน้าสวยเป็นคนไทยแท้ที่ถูกรับอุปการะจากพ่อแม่บุญธรรมชาวรัสเซียพร้อมกับโซเฟียตั้งแต่เด็กๆตอนนี้ก็ใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันตามประสาพี่น้องสองสาวที่บ้านหลังนี้สองคน

"ไม่หรอกค่ะ วันนี้คุณไอบอกว่าลูกค้าจะมาแต่เช้า"

โซเฟียส่ายหัวหงึกหงักเธอจะมัวทานอาหารไมได้เพราะเดี๋ยวจะไม่ทันเวลานัด

"โอเคๆงั้นรีบไปเถอะ"

เมื่อรู้ดังนั้นเพนนีเองก็ไม่ได้ห้ามอะไรน้องเธอเพราะรู้ดีว่าน้องสาวเธอนั้นเห็นงานเป็นเรื่องสำคัญที่สุด