MHL
"สวัสดีค่ะคุณไอ"
โซเฟียมาถึงบริษัทได้เธอก็ดิ่งเข้ามาทักทายไอรีนที่ห้องทำงานในทันที
"มาแล้วเหรอไปเปลี่ยนชุดสิก่อนที่ลูกค้าจะมา"
ไอรีนรีบยื่นชุดที่เลือกมาแล้วให้โซเฟียนั้นไปเปลี่ยนก่อนที่โนอาห์จะเดินทางมาถึงเพราะเธอต้องการจะพรีเซนท์ชุดที่ออกแบบใหม่ให้โนอาห์ได้ดู
"ได้ค่ะ"
โซเฟียไม่รีรอเธอรีบรับชุดจากไอรีนแล้วเข้าไปที่ห้องแต่งตัวทันที
ครู่ต่อมา
"โอเคไหมคะ"
โซเฟียหายเข้าไปในห้องแต่งตัวพักใหญ่เมื่อแต่งตัวแต่งหน้าทำผมกับช่างเรียบร้อยแล้วจึงเดินออกมาด้วยชุดสายเดี่ยวอกซาตินสีโรสโกลเว้าหลังลึกจนถึงเอวตัวกระโปรงสั้นเหนือเข่าและส้นสูงสีเงินให้ไอรีนได้ดูว่าเธอต้องแต่งเติมอะไรตรงไหนอีกหรือไม่
"สวยมากเลยโซเฟีย"
ไอรีนยิ้มอ่อนเธอมองไปที่หญิงสาวตรงหน้าเธอทำทรงผมรวบโดนัทไม่ตึงมากปล่อยปอยผมน้อยๆแต่งหน้าอ่อนๆมันช่างเข้ากับเธอและชุดที่ใส่เป็นอย่างมากหากได้เครื่องประดับแบรนด์ของโนอาห์มาอยู่บนตัวก็จะดูครบเครื่อง
ก๊อกๆๆ สองสาวหันไปทางเสียงเคาะประตูและรีบเตรียมตัวต้องรับลูกค้ากันทันทีเพราะรู้ว่าคนที่กำลังจะเข้ามาคือโนอาห์
"แตงกวา"
โนอาห์เดินเข้าห้องมาพร้อมกับยูริและมัคซิมเช่นเมื่อวานเมื่อเขาเห็นหญิงสาวที่เฝ้ารออยู่ตรงหน้าจึงจะพุ่งตัวเข้าไปหาเธอทันทีจนทำให้โซเฟียค่อนข้างตกใจไม่น้อยและถอยมาหลบอยู่ด้านหลังของไอรีน
"เอ่อ"
ยูริและมัคซิมต้องรั้งเจ้านายของเขาเอาไว้เพราะสิ่งที่เจ้านายของเขาแสดงออกมาตอนนี้มันอาจจะทำให้ไอรีนสงสัยเอาได้ว่าทำไมถึงสนใจในตัวนางแบบคนนี้นัก
"สวัสดีค่ะคุณโนอาห์”
โซเฟียเห็นโนอาห์ยืนนิ่งเอาแต่มองเธอหญิงสาวจึงรีบทักทายคนตรงหน้าแล้วก้มหน้างุดเพราะไม่อยากสบตากับเขานานเพราะเธอไม่ค่อยชอบสายตาที่เขาเอาแต่จ้องเธอเขม็งเท่าไร
“นี่โซเฟียค่ะตัวจริงสวยไหมคะ"
ไอรีนรีบแนะนำตัวโซเฟียกับโนอาห์อีกครั้งเมื่อเขามาเจอเธอตัวจริงยิ่งเห็นโนอาห์ดูท่าสนใจโซเฟียมากเท่าไรเธอก็รู้ตัวเลยว่าเธอจะเจรจาธุรกิจอะไรกับเขาคงไม่ยากแน่นอน
ตอนนี้โซเฟียเริ่มอึดอัดกับสายตาของโนอาห์เสียแล้วสายตาของเขามองเธอเหมือนสงสัยอะไรบางอย่าง
ครู่ต่อมา
"เครื่องประดับพวกนี้ฉันให้คนลองออกแบบคิดว่ามันเข้ากับชุดดีคุณโนอาห์ว่ายังไงคะ มาดูใกล้ๆสิคะ"
ไอรีนได้เปิดรูปการออกแบบเครื่องประดับให้โนอาห์ได้ดูเผื่อเขาสนใจในแบบของเธองานทุกอย่างจะได้ไม่ช้าทั้งยังเรียกให้โนอาห์มาดูชุดที่โซเฟียนั้นถ่ายใกล้ๆว่ามันเหมาะกับเครื่องประดับแบรนด์ของเขาหรือเปล่าหากเขามีอะไรอยากให้เธอแก้ตรงไหนเธอจะได้รีบจัดการ
โซเฟียเริ่มหายใจไม่ทั่งท้องเมื่อโนอาห์มาอยู่ใกล้ๆเพราะเขาไม่ได้มองชุดที่เธอใส่เลยสักนิดเอาแต่มองหน้าเธออยู่ได้
"สวยดี ส่งแบบไปให้ผมด้วยก็แล้วกันเดี๋ยวผมจะพิจารณาอีกที"
โนอาห์ยืนมองหญิงสาวครู่ใหญ่เขาไม่ได้สนใจชุดเรื่องพวกนี้เขาจะให้คนของเขาจัดการอีกทีแต่ตอนนี้เขาสงสัยมากกว่าว่าหญิงสาวตรงหน้าของเขานี้ตกลงคือภรรยาของเขาหรือไม่เพราะเธอเหมือนกับตรีรัตน์มากผิดแค่แววตาเท่านั้นที่ดูเหมือนจะเป็นคนละคนด้วยเธอไม่มีทีท่าทีว่าจะรู้จักเขาเลยสักนิดทั้งบางครั้งยังดูกลัวเขาอีกด้วย
"อีกอย่างคือทางเราจะออกแบบคอลเลคชั่นชุดว่ายน้ำคู่รักคุณเห็นว่าดีไหมคะ เปิดตัวแบรนด์ของเราที่ทำด้วยกันเลย"
"แล้วแต่คุณเลยก็แล้วกัน"
โนอาห์ไม่ปฏิเสธอะไรไอรีนทั้งนั้นหากเธออยากทำอะไรก็ทำไปเพราะเขาก็ไมได้มีแพลนในหัวอยู่แล้วว่าจะร่วมธุรกิจกันยังไงที่มาร่วมธุรกิจกันได้เพราะนางแบบตรงหน้าของเขาล้วนๆ
"ถ้ายังไงฉันจะหานางแบบมาลองชุดว่ายน้ำที่ฉันออกแบบไปให้คุณดูนะคะ"
ไอรีนหน้าบานพอสมควรเพราะเธอจะทำอะไรโนอาห์ก็อนุมัติไปเสียทุกอย่าง
"เธอ" โนอาห์ส่ายหัวและชี้ไปที่โซเฟีย
"คะ" ไอรีนเบิกตาสงสัยว่าที่ชายหนุ่มพูดคืออะไร
"ผมให้เธอเป็นนางแบบคนเดียวเท่านั้น"
โนอาห์ไม่ต้องการนางแบบคนไหนคนที่จะยืนหนึ่งในคอลเลคชั่นที่เขาจะทำร่วมกับMHLจะต้องเป็นดซเฟียคนเดียวเท่านั้น
"คือ ฉันไม่ถ่ายชุดว่ายน้ำค่ะ"
โซเฟียถึงกับหน้าเสียเพราะเธอไม่เคยรับงานถ่ายแบบชุดว่ายน้ำมาก่อน
"เป็นนางแบบคนอื่นไม่ได้เหรอคะ"
ไอรีนเองก็หน้าเสียไม่แพ้โซเฟีย
"ไม่ได้ ต้องเป็นเธอคนเดียว"
โนอาห์เอ่ยเสียงแข็ง
ครู่ต่อมา
“ฉันตกลงรับงานนี้ก็ได้ค่ะ..."
สองสาวมองหน้ากันอย่างลำบากใจและไปตกลงกันพักใหญ่และแล้วก็ได้ข้อสรุปที่ว่าโซเฟียนั้นจะยอมทำทุกอย่างที่โนอาห์ต้องการ
คฤหาสน์ซาเรฟ
"ฉันไม่เข้าใจ เธอเหมือนแตงกวามาก มากเสียจนทำให้ฉันคิดตลอดว่าคนตรงหน้าฉันคือแตงกวา"
โนอาห์นั่งหัวเสียปรึกษากับคนสนิททั้งสองที่ห้องทำงานเมื่อกลับมาถึงคฤหาสน์เขายังคิดไม่ตกว่าเป็นไปได้มากเท่าไรที่คนสองคนจะหน้าตาเหมือนกันอย่างกับฝาแฝดแต่กลับไม่ใช่คนเดียวกัน
"เท่าที่คุณไอบอกมาเธอไม่น่าจะมีอะไรเกี่ยวข้องกับคุณแตงกวาเลยนะครับ"
มัคซิมเองก็คิดเรื่องนี้หนักอยู่เหมือนกันเพราะเท่าที่เขาถามประวัติคร่าวๆจากไอรีนก็เหมือนกับว่าโซเฟียนั้นแทบจะไม่มีอะไรที่เป็นนายหญิงของเขาไปได้เลย
"พวกนายไปสืบเรื่องครอบครัวของเธอมาให้เร็วที่สุด"
โนอาห์ยังอยากจะรู้ที่มาที่ไปของโซเฟียให้กระจ่างเพื่อที่เขาจะได้ทำใจให้ได้ว่าโซเฟียนั้นไม่ใช่ตรีรัตน์เมียรักของเขาจริงๆ
22.00 น."ยัยหนูแดดดี๊ควรจะเชื่อแบบไหนดีลูก"โนอาห์นอนกอดลูกของเขาอยู่บนเตียงนุ่มทั้งยังคิดมากเรื่องหญิงสาวจนนอนไม่หลับสองวันต่อมาห้างสรรพสินค้า"พี่จะเอาอะไรหรือเปล่าคะพอดีโซเฟียอยู่ในห้างพอดี...โอเคค่ะ"พลั้กกก โซเฟียเดินเล่นอยู่ในห้างสรรพสินค้าในวันสบายๆของเธอในขณะที่โทรคุยกับพี่สาวของเธอเสร็จเมื่อจะวางหูเธอก็เผลอไปเดินชนใครบางคนเข้า"ขอโทษค่ะ...เอ่อ คุณโนอาห์"หญิงสาวรีบขอโทษคนที่เธอเดินชนทันทีเพราะเธอเองที่มัวแต่คุยโทรศัพท์จึงไม่ระวังเมื่อเห็นว่าเป็นโนอาห์เธอก็รีบผละตัวออกจากเขาทันทีเธอรู้สึกกลัวเพราะยังจำสายตาที่เขามองเธอในวันนั้นได้เป็นอย่างดี"ใช่ ดีใจที่คุณจำผมได้"โนอาห์ยิ้มอ่อนให้หญิงสาวที่กำลังมองเขาอย่างระแวง"ขอโทษทีค่ะที่ฉันเดินไม่ระวัง""เปลี่ยนจากคำขอโทษมานั่งทานข้าวกับผมสักมื้อจะได้หรือเปล่าครับ"โนอาห์ถือโอกาสนี้ชวนหญิงสาวทานข้าวเพราะเขามาที่นี่ได้ไม่ใช่เรื่องบังเอิญแต่เป็นเพราะเขาให้คนตามหญิงสาวอยู่ตลอดต่างหาก"เอ่อ ก็ได้ค่ะ"โซเฟียอยากจะปฏิเสธใจจะขาดแต่เห็นว่าเขาเป็นหุ้นส่วนของเจ้านายเธอจึงยอมไปอย่างไม่เต็มใจนักร้านอาหาร"คุณอยู่ที่นี่ตั้งแต่เด็กๆแล้วเหรอครับ"
"ค่ะ ทุกคนคะนายแบบนางแบบพร้อมแล้วค่ะ"ไอรีนเห็นดังนั้นก็รีบเรียกทีมงานทุกคนมาเตรียมตัวถ่ายแบบ"ทำไมเค้าถึงมาถ่ายล่ะคะ"โซเฟียถึงกับยืนอึ้งไหนว่าเธอต้องถ่ายกับนายแบบทำไมเป็นโนอาห์"คุณโนอาห์จะเป็นนายแบบเองน่ะสิไปเข้าที่ฉากเถอะเราจะเริ่มถ่ายกันแล้ว"ไอรีนเอ่ยด้วยรอยยิ้มและพาโซเฟียเดินไปที่สตูดิโอที่เป็นฉากในอ่างอาบน้ำแก้วใสสุดหรู“ผมลงเลยนะครับ”โนอาห์รู้ดีว่าต้องถ่ายแบบไหนบ้างเพราะไอรีนนั้นส่งแบบให้เขาได้ดูแล้วและเขาก็จำได้ทุกอย่างด้วยเมื่อถึงอ่างแก้วที่มีน้ำอยู่ในอ่างเขาก็รีบลงไปทันทีเพื่อรอโซเฟียนั้นมานั่งใกล้ๆและตอนนี้เองที่ทำให้เขาสังเกตที่หน้าท้องของเธอปรากฏว่ารอยแผลผ่าที่ตรีรัตน์เคยมีแต่โซเฟียไม่มีนั่นทำให้สีหน้าของเขาสลดเล็กน้อยแต่ก็กลับมายิ้มได้เพราะเขายังไม่มั่นใจร้อยเปอเซ็นว่าโซเฟียจะไม่ใช่ตรีรัตน์จริงๆ“จำเซทที่บอกได้หรือเปล่า”ไอรีนถามโซเฟียอีกรอบเมื่อเห็นสีหน้าของเธอไม่สู้ดีนัก“ค่ะ”โซเฟียพยักหน้าเบาๆและสูดลมหายใจเข้าลึกๆก่อนจะเข้าไปนั่งที่ขอบอ่างแก้วในขณะที่โนอาห์นั่งยิ้มให้เธออยู่ในอ่าง"ใกล้กันอีกนิดครับ"ตากล้องเห็นว่าหญิงสาวนั่งห่างกับโนอาห์เกินไปเขาจึงให้เธอขยับไปใก
"บังเอิญจังเลยนะครับที่มาเจอคุณโซเฟียที่นี่"โนอาห์เดินเข้ามาทักทายสองสาวที่โต๊ะอาหารใช่แล้วเขารู้ทุกอย่างว่าเธออยู่ที่ไหนเพราะคนของเขาตามเธอตลอด"ใครเหรอโซเฟีย"เพนนีเอ่ยกระซิบถามน้องสาวที่กำลังหน้าบูดบึ้งอย่างสงสัย"หุ้นส่วนคุณไอน่ะค่ะ"หญิงสาวเอ่ยอย่างไม่สบอารมณ์เท่าไรนักเธอกำลังทานอาหารอร่อยๆเจอเขาอยู่ที่นี่เธอก็หมดอารมณ์ทานทันทีเพราะเขาคงมิวายมาทำชีกอกับเธอหรือไม่ก็พี่สาวเธอแน่"อ๋อ ยินดีที่ได้รู้จักนะคะฉันเพนนีค่ะเป็นพี่สาวของโซเฟีย"เพนนีรู้ว่าเป็นใคตรเธอจึงลุกยืนทักทายอีกฝ่ายด้วยรอยยิ้มอย่างเป็นมิตร"ผมโนอาห์ครับ ถ้าไม่รังเกียจผมขอนั่งด้วยคนนะครับ"โนอาห์ผู้ที่หน้าด้านหน้าทนถือโอกาสนี่ขอร่วมโต๊ะกับพวกเธอด้วยเลย"ได้สิคะ" เพนนี้เอ่ยอนุญาต"แปลกนะคะที่คนอย่างคุณโนอาห์จะไปไหนมาไหนคนเดียว"โซเฟียเห็นว่าพี่สาวเธอดูจะใจดีเกินไปแล้วเมื่อเห็นโนอาห์นั่งลงได้ก็เอ่ยแซะเขาเล็กน้อย"ผมให้คนของผมรออยู่ข้างนอกน่ะครับ"ชายหนุ่มเอียงหน้าไปยังหน้าร้านอาหารใครว่าเขามาคนเดียวเขาแค่เข้ามาในนี้คนเดียวต่างหากเพื่อที่จะไม่ให้ผู้คนในนี้แตกตื่น"อ๋อ งั้นเหรอคะ"หญิงสาวบุ้ยปากเล็กน้อย"โซเฟีย"เพนนีเอ่ย
"เธอมีถ่ายเซทชุดว่ายน้ำกับนายแบบอีกคนน่ะค่ะ"ทีมงานเอ่ยกับโนอาห์เธอคิดว่าเขารู้เสียอีกว่ามีนายแบบอีกคนต้องถ่ายกับโซเฟีย"อะไรนะ นี่ยังไม่เรียบร้อยอีกหรือไง"โนอาห์ถึงกับคิ้วชนกันไม่พอใจเพราะเขาจะไม่ยอมให้นายแบบคนไหนถึงเนื้อถึงตัวโซเฟียเด็ดขาดนอกจากเขา"ในส่วนของคุณโนอาห์เรียบร้อยแล้วค่ะแต่คุณโซเฟียยังต้องมีถ่ายอีกค่ะ"สิ้นเสียงทีมงานสาวโนอาห์ก็เดินดุ่มไปหาไอรีนทันที"คุณโนอาห์จะไปไหนคะ"ทำเอาทีมงานสาวเกาหัวแกรกๆงงกับอารมณ์ของโนอาห์ที่เมื่อครู่ยังนอนกินลมดีๆอยู่เลยตอนนี้กลับอารมณ์เสียขึ้นมาเสียอย่างนั้น"มีชุดอีกไหมเดี๋ยวฉันจะถ่ายทุกเซทกับเธอเองเองให้เสร็จ"โนอาห์เดินเข้ามาเอ่ยเสียงแข็งกับไอรีนที่กำลังดูแลความเรียบร้อยอยู่"แต่เราจ้างนายแบบมาแล้วนะคะ"ไอรีนถึงกับหน้าเสียเมื่อเห็นว่าโนอาห์มีท่าทีที่จะไม่พอใจเรื่องงานอีกแล้ว"จ้างแล้วก็จ้างไปเดี๋ยวฉันจ่ายเองก็ได้แต่ฉันจะถ่ายกับเธอได้คนเดียวเท่านั้น"โนอาห์เอ่ยเสียงดังฟังชัดจนนายแบบวัยละอ่อนที่กำลังรอถ่ายกับโซเฟียก้มหน้างุดเพราะรู้ดีว่าคนที่กำลังโมโหอยู่นั้นมีอิทธิพลแค่ไหน"เป็นอะไรของคุณคะ"ไอรีนถอนหายใจเฮือกใหญ่ไม่เข้าใจว่าโนอาห์ทำไมต้อ
"เห็นแก่ลูกของคุณผมจะช่วย"โนอาห์และธารธาราจ้องหน้ากันอยู่พักใหญ่หลังจากที่โนอาห์ระบายความอัดอั้นจนหมดธารธาราเห็นว่านัยน์ตาของโนอาห์มีความเศร้าครอบงำอยู่เขาจึงเอ่ยออกมาด้วยความลำบากใจ"ขอบคุณนายมากขอบคุณจริงๆ"โนอาห์ยิ้มออกเมื่อทุกอย่างเป็นไปตามที่เขาต้องการให้มันเป็นวันต่อมา"นายทำอะไรอยู่ยู"มัคซิมเห็นว่ายูริเอาแต่ง่วนการค้นหาอะไรบางอย่างแทนที่ตอนนี้จะเตรียมตัวสำหรับภารกิจในคืนนี้"ฉันแค่สงสัยอะไรบางอย่างถ้ากระจ่างแล้วเดี๋ยวฉันจะบอกนายเอง"ตอนนี้ยูริยังบอกเรื่องที่คาใจไมได้เพราะเขาเองก็ยังไม่กระจ่าง"อืม คืนนี้เตรียมตัวให้ดีล่ะ"มัคซิมพยักหน้าเบาๆเขาตบบ่ายูริก่อนจะเดินออกไปเพราะรู้ว่าหากยูริเอ่ยกับเขาเช่นนี้คงอยากจะใช้สมาธิต่อ22.30 น.เวลานี้เหล่าชายร่างโตทั้งสี่เริ่มภารกิจของเขาคือการดักรอในที่เปลี่ยวใกล้ๆบ้านของเพนนีและโซเฟียวันนี้สองสาวน่าจะเข้านอนไวเพราะพรุ่งนี้เธอต้องบินแต่เช้าแต่โนอาห์จะไม่ปล่อยให้เธอทั้งสองได้บินเพราะเขาต้องการจะหาความจริงที่คาใจให้มันกระจ่างโดยเร็ว"นายพร้อมใช่ไหมงานนายท่าจะหนักเอาการอยู่เหมือนกัน"โนอาห์หันไปเอ่ยถามธารธาราที่ต้องรับมือกับเพนนีที่เป็นFBIมา
"จะไม่ให้โวยวายได้ยังไงล่ะคุณพาฉันมาที่นี่ด้วยวิธีสกปรกนี่นาฉันถามว่าพี่สาวฉันอยู่ที่ไหน"โซเฟียจ้องโนอาห์ตาแข็งตั้งแต่เธอรู้จักเขามาก็ไม่เคยมองเขาในแง่ดีได้เลยทั้งชีกอเจ้าชู้เอาแต่ใจเผด็จการ"พี่สาวเธออยู่กับคนของฉันและถ้าหากว่าอยากให้พี่สาวของเธอปลอดภัยขอให้เธอเป็นเด็กดีเชื่อฟังฉัน"โนอาห์เอ่ยเสียงอ่อนเขารู้ว่าวิธีนี้จะทำให้หญิงสาวยอมที่จะทำตัวดีๆกับเขาได้"คุณมันเลวยิ่งกว่าที่ฉันคิดพาฉันมาที่นี่ด้วยเหตุผลอะไร"โซเฟียกัดฟันกรอดอยากจะรู้เหตุผลที่แท้จริงว่าเขาทำกับเธอแบบนี้เพื่ออะไรกันแน่"ฉันแค่อยากอยู่กับเธอแล้วก็อยากจะพิสูจน์อะไรบางอย่างด้วย" ชายหนุ่มไม่อ้อมค้อม"คนอย่างคุณมีผู้หญิงให้เลือกตั้งมากมายทำไมต้องใช้วิธีสกปรกกับฉันด้วย"โซเฟียถึงกับถอนหายใจเฮือกใหญ่เธอยอมรับว่าเขาเป็นผู้ชายที่รูปสวยรวยทรัพย์แต่ไม่ใช่สเปคของเธอเขาสามารถหาหญิงสาวมาปรนเปรอเป็นร้อยพันได้แต่ไม่เข้าใจว่าทำไมต้องเป็นเธอด้วย"เพราะเธอดันเหมือนภรรยาของฉันทุกอย่างไงล่ะ"ชายหนุ่มลุกขึ้นนั่งยื่นมือทั้งสองจับใบหน้าเรียวให้จ้องตาของเขา"แต่ฉันไม่ใช่เมียคุณแน่นอน"โซเฟียเห็นว่าสีหน้าทะเล้นของชายหนุ่มเมื่อครู่เปลี่ยนไปเ
"ปล่อยฉันนะ"เพนนีพยายามจะดิ้นหนีจนสุดแรงแต่ก็ถูกชายหนุ่มรวบมัดมือมัดเท้าเธอเอาไว้ก่อน"มัดคุณติดกับต้นไม้ที่นี่เลยเป็นไงให้เสือในนี้มันกินคุณเป็นอาหารเลยดีไหม"ธารธารามัดหญิงสาวเสร็จเรียบร้อยก็อุ้มแบกเธอพาดบ่ากลับไปที่กระท่อมครั้งผ่านต้นไม้ใหญ่ก็หยุดชะงักแกล้งขู่หญิงสาว"อย่าคิดว่าฉันจะกลัว"น้ำเสียงแข็งของคนที่ถูกแบกทำเอาธารธาราส่ายหัวเพราะเขาคงขู่เธอไมได้จริงๆ"ทานข้าวซะ"เมื่อกลับมาถึงกระท่อมได้ธารธาราก็วางหญิงสาวอย่างเบามือและยื่นถาดข้าวให้เธอได้ทานเพราะเธอไม่ได้ทานอะไรตั้งแต่เมื่อเช้าแล้ว"ไม่"เพนนีสะบัดหน้าหนีแม้เธอจะหิวมากก็ตามเพราะเธอไม่รู้ว่าในข้าวนั้นมีอะไรอยู่บ้างหากเธอทานเข้าไปแล้วน้ำลายฟูมปากตรงนี้คงไม่ดีแน่“ไม่ต้องกลัว”ธารธาราตักข้าวไข่เจียวเข้าปากเคี้ยวให้เธอดูอย่างเอร็ดอร่อยเพราะเขารู้ว่าคนที่ถูกฝึกมาอย่างเธอคงไม่ทานอะไรสุ่มสี่สุ่มห้าแน่หากไม่เห็นว่ามันปลอดภัย"ใครสั่งให้นายทำแบบนี้"เพนนีเอ่ยเสียงแข็งเพราะเธอรู้ว่าเธอไม่เคยเป็นศรัตรูกับคนตรงหน้าแน่เพราะว่าเขาเป็นคนไทยด้วยเพราะเธอไม่เคยทำงานที่ไทย"คุณยังไม่บอกความจริงกับผมเรื่องอะไรผมจะบอกความจริงกับคุณ" ธารธารายั
“ก็นอนอยู่นี่ไง”โนอาห์ยังเอ่ยกับหญิงสาวหน้าระรื่นทั้งยังนอนคว่ำซุกใบหน้ากับหมอนนิ่มอย่างสบายใจไม่สนใจคนที่กำลังโวยวายแม้แต่น้อย“คุณโนอาห์ หึ่ยย นอนไปคนเดียวเลย”โซเฟียเท้าเอวมองคนตัวโตอย่างคาดโทษและดึงหมอนกับผ้าห่มของเธอไปนอนที่โซฟา“เธอคิดว่าเธอนอนตรงนั้นแล้วฉันจะทำอะไรเธอไม่ได้อย่างนั้นเหรอ”โนอาห์พลิกตัวนอนตะแคงชันหัวมองร่างบางที่เดินกระฟัดกระเฟียดไปนอนที่โซฟา หญิงสาวถึงกับตัวเกร็งเมื่อเขานั้นเอ่ยออกมาน้ำเสียงเรียบและกำลังเดินเข้ามาหาเธอ“นี่ออกไปนะ”หญิงสาวหมายจะผละตัวออกจากโซฟาเมื่อเห็นว่าเขาเดินเข้ามาหาแต่เธอก็ถูกรวบเอวเอาไว้ก่อนและตอนนี้เธอก็อยู่ในท่านอนคว่ำอยู่บนตัวของเขาโดยมีแขนแกร่งของเขารัดเอวของเธออยู่ โนอาห์มองใบหน้าหวานด้วยสายตาแห่งความคิดถึงหญิงสาวช่างเหมือนกับภรรยาของเขาจนเกินไปแม้ขณะที่อารมณ์เสียก็ยังเหมือนกันในตอนนี้เองที่เขาควบคุมตัวเองไม่ได้อีกต่อไปมือหนาจับใบหน้าเรียวตรึงเอาไว้และบดจูบอย่างโหยหา“อื้อ..”ปึกๆๆ โซเฟียที่ถูกจูบไม่ทันตั้งตัวเธอก็รัวมือเรียวทุบไปที่ทั้งแขนและอกของเขาระรัวแต่เหมือนคนตัวโตจะไม่รู้สึกอะไรแม้แต่น้อยทั้งยังอุ้มร่างบางไปนอนราบที่เตียงนุ่