"เธอมีถ่ายเซทชุดว่ายน้ำกับนายแบบอีกคนน่ะค่ะ"
ทีมงานเอ่ยกับโนอาห์เธอคิดว่าเขารู้เสียอีกว่ามีนายแบบอีกคนต้องถ่ายกับโซเฟีย
"อะไรนะ นี่ยังไม่เรียบร้อยอีกหรือไง"
โนอาห์ถึงกับคิ้วชนกันไม่พอใจเพราะเขาจะไม่ยอมให้นายแบบคนไหนถึงเนื้อถึงตัวโซเฟียเด็ดขาดนอกจากเขา
"ในส่วนของคุณโนอาห์เรียบร้อยแล้วค่ะแต่คุณโซเฟียยังต้องมีถ่ายอีกค่ะ"
สิ้นเสียงทีมงานสาวโนอาห์ก็เดินดุ่มไปหาไอรีนทันที
"คุณโนอาห์จะไปไหนคะ"
ทำเอาทีมงานสาวเกาหัวแกรกๆงงกับอารมณ์ของโนอาห์ที่เมื่อครู่ยังนอนกินลมดีๆอยู่เลยตอนนี้กลับอารมณ์เสียขึ้นมาเสียอย่างนั้น
"มีชุดอีกไหมเดี๋ยวฉันจะถ่ายทุกเซทกับเธอเองเองให้เสร็จ"
โนอาห์เดินเข้ามาเอ่ยเสียงแข็งกับไอรีนที่กำลังดูแลความเรียบร้อยอยู่
"แต่เราจ้างนายแบบมาแล้วนะคะ"
ไอรีนถึงกับหน้าเสียเมื่อเห็นว่าโนอาห์มีท่าทีที่จะไม่พอใจเรื่องงานอีกแล้ว
"จ้างแล้วก็จ้างไปเดี๋ยวฉันจ่ายเองก็ได้แต่ฉันจะถ่ายกับเธอได้คนเดียวเท่านั้น"
โนอาห์เอ่ยเสียงดังฟังชัดจนนายแบบวัยละอ่อนที่กำลังรอถ่ายกับโซเฟียก้มหน้างุดเพราะรู้ดีว่าคนที่กำลังโมโหอยู่นั้นมีอิทธิพลแค่ไหน
"เป็นอะไรของคุณคะ"
ไอรีนถอนหายใจเฮือกใหญ่ไม่เข้าใจว่าโนอาห์ทำไมต้องมาอารมณ์เสียเกี่ยวกับเรื่องเล็กๆแค่นี้ด้วย
"ทำตามที่ผมบอก"
โนอาห์จ้องตาไอรีนเขม็งคำสั่งของเขามันต้องเป็นคำสั่งห้ามใครขัดทั้งนั้น
"ก็ได้ๆ ค่ะงั้นคุณก็ไปเปลี่ยนชุดด่วนเลยนะคะ"
ไอรีนจำต้องยอมแต่โดยดีและรีบให้ทีมงานพาโนอาห์ไปเปลี่ยนชุดดีที่เธอเตรียมชุดมาหลายไซต์
ครู่ต่อมา
"เค้าเป็นบ้าอะไรของเค้าอีกคะ"
โซเฟียไม่พอใจความรุ่มร่ามของชายหนุ่มมากพอแล้วนี่ยังต้องมาเจอเขาเรื่องมากอีกเธอก็ยิ่งอึดอัดที่จะต้องทำงานร่วมกับโนอาห์
"เค้าก็เป็นแบบนี้แหละอย่าใส่ใจเลย"
ไอรีนจับบ่าโซเฟียเบาๆยังไงเธอก็ต้องง้อโนอาห์อยู่ดีจึงทำได้แต่ให้ทีมงานทุกคนอดทนเพราะผลประโยชน์ที่ได้มันจะคุ้มค่ามากพอสมควร
"งานหน้าถ้ามีเค้าอีกโซเฟียไม่ขอรับงานนี้นะคะ”
โซเฟียพูดอย่างไม่เสียดายแม้เม็ดเงินที่ทำงานร่วมกับโนอาห์จะสูงก็เถอะ
"ฉันอยากให้เธอเป็นนางแบบให้ฉันตลอดในระยะเวลาที่ฉันเซ็นสัญญากับMHL"
โนอาห์ได้ยินทุกคำที่โซเฟียคุยกับไอรีนเขาเดินเข้ามาหาสองสาวทั้งยังเปรยอีกว่าเขาต้องการให้เธอเป็นนางแบบเพียงคนเดียวในขณะที่เขายังร่วมงานกับไอรีนอยู่ซึ่งข้อนี้ก็ทำให้ไอรีนนั้นมีสีหน้าหนักใจอยู่พอสมควรเพราะผู้บริโภคก็คงจะไม่ค่อยถูกใจเท่าไรนักที่ต้องเห็นนางแบบหน้าเดิมๆสองสาวมองหน้ากันด้วยสายตาที่เหนื่อยใจแต่ยังไงก็ต้องทน
หลังจากการถ่ายแบบผ่านไปพักใหญ่ทุกอย่างก็เสร็จเรียบร้อยวินาทีนั้นเป็นวินาทีที่โซเฟียนั้นโล่งอกโล่งใจเสมือนกับออกจากที่คุมขังได้เพราะหลังจากงานนี้เธอคงไม่ได้เจอโนอาห์อีกนานพอสมควร
“โอเคค่ะพี่เดี๋ยวฉันถามคุณไอก่อนนะคะ”
หญิงสาววางหูจากพี่สาวเสร็จแล้วเธอก็รีบเข้าไปขออนุญาตไอรีนพักร้อนทันทีเพราะพี่ของเธอได้เวลาพักร้อนมาเป็นครึ่งเดือน
"ไปเที่ยวให้สบายใจเถอะฉันอนุญาตหลังจากนี้ก็ไม่มีงานอะไรแล้วล่ะ"
ไอรีนไม่โอ้เอ้ที่จะอนุญาตเพราะจบงานนี้ก็เป็นเดือนกว่าจะได้เริ่มงานใหม่
"ขอบคุณนะคะคุณไอ"
โซเฟียยิ้มหน้าบานครั้งนี้เธอจะเที่ยวให้สบายใจเสียทีเพราะจำไม่ได้ว่าเที่ยวกับพี่สาวของเธอครั้งล่าสุดเมื่อไร
วันต่อมา
ซาเรฟ
"เธอจะไปที่ไหน"
โนอาห์รู้เรื่องจากยูริว่าโซเฟียจะลาพักร้อนไปเที่ยวในขณะที่นั่งทำงานอยู่ในโกดังอาวุธ
"เห็นว่าจะไปญี่ปุ่นน่ะครับ"
เมื่อวานนี้ยูริได้ยินที่โซเฟียนั้นคุยกับพี่สาวของเธอจากเครื่องดักฟังและเธอก็ขออนุญาตไอรีนเรียบร้อยแล้วด้วยเขาเห็นว่าช่วงนี้เป็นการดีที่พวกเขาจะเริ่มแผนการที่คิดเอาไว้ได้โดยที่คนอื่นไม่สงสัย
หลังจากที่โนอาห์รู้เรื่องจากยูริเขาก็รีบบินมาหาบุคคลคนหนึ่งที่เขาต้องการขอความช่วยเหลือทันทีที่เมืองไทย
ประเทศไทย
เขาใหญ่
โนอาห์เดินทางมาที่นี่เพราะเขาไว้ใจในคนเก่าฝีมือดีที่เคยทำงานให้เขานั่นคือธารธาราหมอหนุ่มวัยสามสิบกว่าที่อดีตเคยผันตัวจากหมอเป็นนักฆ่าเพื่อครอบครัวและตอนนี้กลับเป็นหมอช่วยคนอีกครั้งงานของโนอาห์ครั้งนี้จำเป็นต้องใช้ธารธาราเพราะเขาไม่สามารถใช้คนของเขาได้
คลินิค
"มาหาผมที่นี่มีอะไรเหรอครับ"
ธารธาราหนุ่มหล่อไทยแท้วัยสามสิบกว่าครองตัวเป็นโสดเขาเป็นคนที่ค่อนข้างสุขุมรอบคอบพอสมควรเขารู้ได้ทันทีว่าโนอาห์มาหาเขาถึงที่นี่คงมีงานที่ไม่ค่อยจะดีนักให้ทำอีกเป็นแน่
"ฉันมีเรื่องอยากจะให้นายทำ"
โนอาห์ไม่พูดพร่ำทำเพลงเพราะเขามีเวลาไม่มาก
"ผมลามือแล้ว"
ธารธาราไม่ได้สนใจจะกลับไปทำงานเดิมแล้วเพราะธารธารีน้องสาวของเขาขอร้องเอาไว้เขาเองก็ไม่อยากจะทำร้ายใครอีกแล้วด้วย
"ฉันไม่ได้ให้นายไปฆ่าคน.."
โนอาห์มาขอให้ธารธาราช่วยก็จริงแต่เขาไม่ได้สั่งให้ชายหนุ่มไปฆ่าคนเหมือนอย่างเคยเขาเล่าเรื่องราวทั้งหมดอย่างรวดเร็วกระชับว่าปัญหาที่เขามีอยู่ตอนนี้มันเกิดอะไรขึ้นและจะให้ธารธารานั้นช่วยอย่างไรโดยหวังว่าธารธารานั้นจะเห็นใจด้วยเป็นคนที่รักครอบครัวเหมือนกัน
"เห็นแก่ลูกของคุณผมจะช่วย"โนอาห์และธารธาราจ้องหน้ากันอยู่พักใหญ่หลังจากที่โนอาห์ระบายความอัดอั้นจนหมดธารธาราเห็นว่านัยน์ตาของโนอาห์มีความเศร้าครอบงำอยู่เขาจึงเอ่ยออกมาด้วยความลำบากใจ"ขอบคุณนายมากขอบคุณจริงๆ"โนอาห์ยิ้มออกเมื่อทุกอย่างเป็นไปตามที่เขาต้องการให้มันเป็นวันต่อมา"นายทำอะไรอยู่ยู"มัคซิมเห็นว่ายูริเอาแต่ง่วนการค้นหาอะไรบางอย่างแทนที่ตอนนี้จะเตรียมตัวสำหรับภารกิจในคืนนี้"ฉันแค่สงสัยอะไรบางอย่างถ้ากระจ่างแล้วเดี๋ยวฉันจะบอกนายเอง"ตอนนี้ยูริยังบอกเรื่องที่คาใจไมได้เพราะเขาเองก็ยังไม่กระจ่าง"อืม คืนนี้เตรียมตัวให้ดีล่ะ"มัคซิมพยักหน้าเบาๆเขาตบบ่ายูริก่อนจะเดินออกไปเพราะรู้ว่าหากยูริเอ่ยกับเขาเช่นนี้คงอยากจะใช้สมาธิต่อ22.30 น.เวลานี้เหล่าชายร่างโตทั้งสี่เริ่มภารกิจของเขาคือการดักรอในที่เปลี่ยวใกล้ๆบ้านของเพนนีและโซเฟียวันนี้สองสาวน่าจะเข้านอนไวเพราะพรุ่งนี้เธอต้องบินแต่เช้าแต่โนอาห์จะไม่ปล่อยให้เธอทั้งสองได้บินเพราะเขาต้องการจะหาความจริงที่คาใจให้มันกระจ่างโดยเร็ว"นายพร้อมใช่ไหมงานนายท่าจะหนักเอาการอยู่เหมือนกัน"โนอาห์หันไปเอ่ยถามธารธาราที่ต้องรับมือกับเพนนีที่เป็นFBIมา
"จะไม่ให้โวยวายได้ยังไงล่ะคุณพาฉันมาที่นี่ด้วยวิธีสกปรกนี่นาฉันถามว่าพี่สาวฉันอยู่ที่ไหน"โซเฟียจ้องโนอาห์ตาแข็งตั้งแต่เธอรู้จักเขามาก็ไม่เคยมองเขาในแง่ดีได้เลยทั้งชีกอเจ้าชู้เอาแต่ใจเผด็จการ"พี่สาวเธออยู่กับคนของฉันและถ้าหากว่าอยากให้พี่สาวของเธอปลอดภัยขอให้เธอเป็นเด็กดีเชื่อฟังฉัน"โนอาห์เอ่ยเสียงอ่อนเขารู้ว่าวิธีนี้จะทำให้หญิงสาวยอมที่จะทำตัวดีๆกับเขาได้"คุณมันเลวยิ่งกว่าที่ฉันคิดพาฉันมาที่นี่ด้วยเหตุผลอะไร"โซเฟียกัดฟันกรอดอยากจะรู้เหตุผลที่แท้จริงว่าเขาทำกับเธอแบบนี้เพื่ออะไรกันแน่"ฉันแค่อยากอยู่กับเธอแล้วก็อยากจะพิสูจน์อะไรบางอย่างด้วย" ชายหนุ่มไม่อ้อมค้อม"คนอย่างคุณมีผู้หญิงให้เลือกตั้งมากมายทำไมต้องใช้วิธีสกปรกกับฉันด้วย"โซเฟียถึงกับถอนหายใจเฮือกใหญ่เธอยอมรับว่าเขาเป็นผู้ชายที่รูปสวยรวยทรัพย์แต่ไม่ใช่สเปคของเธอเขาสามารถหาหญิงสาวมาปรนเปรอเป็นร้อยพันได้แต่ไม่เข้าใจว่าทำไมต้องเป็นเธอด้วย"เพราะเธอดันเหมือนภรรยาของฉันทุกอย่างไงล่ะ"ชายหนุ่มลุกขึ้นนั่งยื่นมือทั้งสองจับใบหน้าเรียวให้จ้องตาของเขา"แต่ฉันไม่ใช่เมียคุณแน่นอน"โซเฟียเห็นว่าสีหน้าทะเล้นของชายหนุ่มเมื่อครู่เปลี่ยนไปเ
"ปล่อยฉันนะ"เพนนีพยายามจะดิ้นหนีจนสุดแรงแต่ก็ถูกชายหนุ่มรวบมัดมือมัดเท้าเธอเอาไว้ก่อน"มัดคุณติดกับต้นไม้ที่นี่เลยเป็นไงให้เสือในนี้มันกินคุณเป็นอาหารเลยดีไหม"ธารธารามัดหญิงสาวเสร็จเรียบร้อยก็อุ้มแบกเธอพาดบ่ากลับไปที่กระท่อมครั้งผ่านต้นไม้ใหญ่ก็หยุดชะงักแกล้งขู่หญิงสาว"อย่าคิดว่าฉันจะกลัว"น้ำเสียงแข็งของคนที่ถูกแบกทำเอาธารธาราส่ายหัวเพราะเขาคงขู่เธอไมได้จริงๆ"ทานข้าวซะ"เมื่อกลับมาถึงกระท่อมได้ธารธาราก็วางหญิงสาวอย่างเบามือและยื่นถาดข้าวให้เธอได้ทานเพราะเธอไม่ได้ทานอะไรตั้งแต่เมื่อเช้าแล้ว"ไม่"เพนนีสะบัดหน้าหนีแม้เธอจะหิวมากก็ตามเพราะเธอไม่รู้ว่าในข้าวนั้นมีอะไรอยู่บ้างหากเธอทานเข้าไปแล้วน้ำลายฟูมปากตรงนี้คงไม่ดีแน่“ไม่ต้องกลัว”ธารธาราตักข้าวไข่เจียวเข้าปากเคี้ยวให้เธอดูอย่างเอร็ดอร่อยเพราะเขารู้ว่าคนที่ถูกฝึกมาอย่างเธอคงไม่ทานอะไรสุ่มสี่สุ่มห้าแน่หากไม่เห็นว่ามันปลอดภัย"ใครสั่งให้นายทำแบบนี้"เพนนีเอ่ยเสียงแข็งเพราะเธอรู้ว่าเธอไม่เคยเป็นศรัตรูกับคนตรงหน้าแน่เพราะว่าเขาเป็นคนไทยด้วยเพราะเธอไม่เคยทำงานที่ไทย"คุณยังไม่บอกความจริงกับผมเรื่องอะไรผมจะบอกความจริงกับคุณ" ธารธารายั
“ก็นอนอยู่นี่ไง”โนอาห์ยังเอ่ยกับหญิงสาวหน้าระรื่นทั้งยังนอนคว่ำซุกใบหน้ากับหมอนนิ่มอย่างสบายใจไม่สนใจคนที่กำลังโวยวายแม้แต่น้อย“คุณโนอาห์ หึ่ยย นอนไปคนเดียวเลย”โซเฟียเท้าเอวมองคนตัวโตอย่างคาดโทษและดึงหมอนกับผ้าห่มของเธอไปนอนที่โซฟา“เธอคิดว่าเธอนอนตรงนั้นแล้วฉันจะทำอะไรเธอไม่ได้อย่างนั้นเหรอ”โนอาห์พลิกตัวนอนตะแคงชันหัวมองร่างบางที่เดินกระฟัดกระเฟียดไปนอนที่โซฟา หญิงสาวถึงกับตัวเกร็งเมื่อเขานั้นเอ่ยออกมาน้ำเสียงเรียบและกำลังเดินเข้ามาหาเธอ“นี่ออกไปนะ”หญิงสาวหมายจะผละตัวออกจากโซฟาเมื่อเห็นว่าเขาเดินเข้ามาหาแต่เธอก็ถูกรวบเอวเอาไว้ก่อนและตอนนี้เธอก็อยู่ในท่านอนคว่ำอยู่บนตัวของเขาโดยมีแขนแกร่งของเขารัดเอวของเธออยู่ โนอาห์มองใบหน้าหวานด้วยสายตาแห่งความคิดถึงหญิงสาวช่างเหมือนกับภรรยาของเขาจนเกินไปแม้ขณะที่อารมณ์เสียก็ยังเหมือนกันในตอนนี้เองที่เขาควบคุมตัวเองไม่ได้อีกต่อไปมือหนาจับใบหน้าเรียวตรึงเอาไว้และบดจูบอย่างโหยหา“อื้อ..”ปึกๆๆ โซเฟียที่ถูกจูบไม่ทันตั้งตัวเธอก็รัวมือเรียวทุบไปที่ทั้งแขนและอกของเขาระรัวแต่เหมือนคนตัวโตจะไม่รู้สึกอะไรแม้แต่น้อยทั้งยังอุ้มร่างบางไปนอนราบที่เตียงนุ่
“อ๊าย ฉ ฉันไม่ใช่ อื้มม”แม้จะเอ่ยปฏิเสธชายหนุ่มเธอก็ยังทำไม่ได้เพราะรสสัมผัสที่เขาทำกับเธอทำให้เธอบิดเร่าหายใจไม่ทั่วท้อง“อื้อ”เมื่อดูดกลืนน้ำหวานอย่างพึงพอใจชายหนุ่มจึงคว้ากอดก่ายร่างบางจนแน่นบดเบียดแท่งร้อนของเขากับช่องทางรักของเธอด้วยความยากลำบากความเจ็บและจุกทำเอาหญิงสาวหน้าเหยเกแต่เมื่อเขากดแช่อยู่ครู่หนึ่งความรู้สึกเสียวซ่านก็มาแทนที่ความเจ็บนั้นไปโดยปริยาย“อ่าส “สะโพกแกร่งบดเบียดกระแทกเข้าออกร่างบางจนตัวโยนมือหนาของเขาขยำเต้างามสลับดูดคลึงตัวตนที่ถูกบีบรัดตอดจากช่องทางรักอันคับแคบทำเอาชายหนุ่มต้องกัดฟันสบถความเสียวออกมาจากลำคอแกร่ง“อื้อ.”ร่างบางถูกอุ้มให้นั่งอยู่บนหน้าตักของชายหนุ่มเธอซุกใบหน้าเข้ากับอกแกร่งอย่างผวาเมื่อเขาเริ่มกระแทกแท่งร้อนของเขาเข้ามาในตัวของเธออย่าหนักหน่วงจนเธอแทบหายใจไม่ทันคนตัวโตตักตวงความสุขจากร่างบางในอ้อมกอดพักใหญ่แล้วจึงวางเธอนอนคว่ำลงกับเตียงนุ่มมือหนาท้องสองค่อยๆยกสะโพกของเธอขึ้นค่อยๆเสียบตัวตนอันฉ่ำเยิ้มของเขาเข้าไปที่ปากทางร่องสวาทพรวดเดียวจนสุดลำสะโพกแกร่งเร่งทำงานอย่างเป็นจังหวะความเสียวซ่านที่ชายหนุ่มมอบให้ทำเอาร่างบางต้องก้มหน้างุดไปก
“ผมเค้นถามคุณมาหลายวันแล้วนะแต่คุณก็ไม่ยอมตอบผมเสียที”ธารธาราพาหญิงสาวที่อยู่ในชุดเสื้อสีขาวแขนกุดผ้าฝ้ายและผ้าซิ่นสีน้ำตาลหม่นชุดแบบนี้ธารธาราเป็นคนจัดการให้หญิงสาวใส่เองเมื่ออยู่ที่นี่เนื่องด้วยจะได้ไม่แว้งต่อยตีเขาโดยง่าย“เค้นให้ตายฉันก็ไม่บอกนาย ว้ายย”เพนนีมองธารน้ำตกเบื้องหน้าที่ไหลผ่านด้วยอาการที่สงบเธอชักรู้สึกชอบที่นี่มากๆเข้าแล้วหากแต่ไม่มีชายหนุ่มคอยเค้นถามเรื่องที่เธอไม่อยากตอบอยู่ด้วยก็คงดีแต่ในขณะที่สายตาของเธอเอาแต่มองแต่น้ำที่ไหลอยู่นั้นเธอก็เหยียบเข้ากับก้อนหินที่มีขี้ตะไคร่จนลื่น“เดินระวังสิ” ดีที่ธารธารานั้นรับร่างบางเอาไว้ได้ทันปึก “อ๊ายย..” หญิงสาวได้ทีที่เขาเผลอหมายจะฟาดศอกเข้ากับหน้าท้องแกร่งแต่ก็ถูกเขารวบกอดเอาไว้ได้ก่อน“นึกว่าจะทำอะไรผมได้ง่ายๆงั้นเหรอ”ฟอดดด ชายหนุ่มเอ่ยด้วยน้ำเสียงและสีหน้าของผู้ชนะทั้งยังกดจมูกโด่งเข้ากับแก้มนวลหอมไปฟอดใหญ่เพื่อทำโทษเธอที่ริอาจจะทำร้ายเขา“นี่ อย่ามารุ่มร่ามกับฉันนะ”กำปั้นน้อยทุบลงอกแกร่งอย่างเต็มแรงด้วยความไม่พอใจ“ตอนคุณดุนี่โคตรน่ารักเลยรู้หรือเปล่า”แม้จะเจ็บอยู่บ้างเพราะแรงทุบของเธอค่อนข้างเยอะพอสมควรแต่เขาก็ยัง
หลายชั่วโมงต่อมาหลังจากที่เพนนีเป็นลมไปพักใหญ่เมื่อเธอตื่นมาได้ก็เอาแต่ร้องให้หลังพิงข้างฝาของกระท่อมหลังเล็ก"โอเคแล้วหรือยัง" ณ ตอนนี้ธารธาราเห็นว่าเสียงสะอื้นของหญิงสาวเงียบลงแล้วหลังจากที่เขานั่งเฝ้าเธอพักใหญ่จึงค่อยๆขยับเข้าไปจับบ่าของหญิงสาวเบาๆ"อืม" เพนนีสูดหายใจเข้าปอดลึกๆและพยักหน้าเบาๆ"เล่าให้ผมฟังได้หรือเปล่าว่ามันเกิดอะไรขึ้น" ธารธาราเอ่ยถามหญิงสาวเสียงอ่อนหวังว่าเธอจะยอมปริปากเรื่องทังหมดออกมาเสียทีว่าตรีรัตน์นั้นไปอยู่กับเธอได้อย่างไร"ฉันได้รับคำสั่งจากคุณไอรีนให้กลับมาเธอพาโซเฟียมาหาฉันตอนนั้นโซเฟียพึ่งออกจากโรงพยาบาลจำอะไรไม่ได้คุณไอรีนบอกให้ฉันช่วยทำตามที่เธอบอกคุณไอรีนให้ฉันบอกว่าฉันเป็นพี่สาวของโซเฟียเพราะโซเฟียเป็นคนที่เธอช่วยชีวิตเอาไว้แต่จำอะไรไม่ได้ที่ทำแบบนี้ก็เพราะอยากให้โซเฟียมีชีวิตใหม่ฉันเลยตกลงเพราะฉันอยากมีน้องสาวโซเฟียคนใหม่นี้ทำให้ฉันรู้สึกว่าฉันได้น้องฉันกลับมาอีกครั้งแต่เหตุผลอื่นฉันไม่รู้จริงๆ"ด้วยตอนนี้เพนนีไม่จำเป็นต้องช่วยอะไรครอบครัวมิฮาอิลอีกแล้วเธอจึงบอกความจริงไปแต่เธอไม่รู้ว่าเรื่องนี้มิฮาอิลรู้เรื่องหรือเปล่าและไม่เข้าใจว่าไอรีนทำไมต้
"คุณสวยที่สุดสำหรับผม"สายตาชายหนุ่มมองเรือนร่างหญิงสาวที่เปลือยเปล่าโดยปราศจากเสื้อผ้าด้วยฝีมือการถอดของเขาสายตาคมจ้องมองหญิงสาวที่เขากอดก่ายอยู่เบื้องบนตัวของเธออย่างหลงไหลเพนนีหลบสายตาชายหนุ่มเล็กน้อยแก้มนวลแดงซ่านด้วยเขินอายเพราะเธอไม่เคยได้มีชายใดแตะต้องเนื้อตัวแนบชิดแบบนี้มาก่อนแม้จะอยู่ในวัฒนธรรมที่เรื่องแบบนี้มันเป็นปกติก็เถอะ"อืม.."เพนนีวาดมือเรียวจับแขนแกร่งของธารธาราไว้แน่นเมื่อคนตัวโตบนร่างของเธอประกบสองเต้างามรัวลิ้นอย่างกระหาย"อ อื้ม.."ร่างบางสะท้านเล็กน้อยเมื่อนิ้วแกร่งของเขากำลังหยอกล้ออยู่กับดอกไม้งามช่วงล่างของเธอในขณะที่ริมฝีปากของเขาก็ดูดคลึงฉกชิมเนื้อตัวของเธอจนเป็นรอยแดงเต็มไปหมด"อ อ๊ายย.."เพนนีถึงกับร้องเสียงหลงด้วยความเจ็บเมื่อตัวทนของธารธาราบดเบียดหมายจะเข้ามาในตัวของเธอแต่ก็เข้าได้เพียงแค่หัวเท่านั้น"ทนหน่อยนะคนดี"ชายหนุ่มเสียงแหบพร่าเขากอดก่ายร่างบางบดจูบให้เธอผ่อนคลายและค่อยๆเบียดแท่งร้อนระอุของเขาเข้าไปในร่องสวาทของหญิงสาวจนสุด"อื้อ..."เพนนีแทบหยุดหายใจตัวเกร็งไปครู่หนึ่งเพราะความเจ็บจุกแผ่ซ่านไปทั่วตัวเมื่อคนด้านบนเสียบแท่งร้อนเข้ามาโดยที่ไม่