"บังเอิญจังเลยนะครับที่มาเจอคุณโซเฟียที่นี่"
โนอาห์เดินเข้ามาทักทายสองสาวที่โต๊ะอาหารใช่แล้วเขารู้ทุกอย่างว่าเธออยู่ที่ไหนเพราะคนของเขาตามเธอตลอด
"ใครเหรอโซเฟีย"
เพนนีเอ่ยกระซิบถามน้องสาวที่กำลังหน้าบูดบึ้งอย่างสงสัย
"หุ้นส่วนคุณไอน่ะค่ะ"
หญิงสาวเอ่ยอย่างไม่สบอารมณ์เท่าไรนักเธอกำลังทานอาหารอร่อยๆเจอเขาอยู่ที่นี่เธอก็หมดอารมณ์ทานทันทีเพราะเขาคงมิวายมาทำชีกอกับเธอหรือไม่ก็พี่สาวเธอแน่
"อ๋อ ยินดีที่ได้รู้จักนะคะฉันเพนนีค่ะเป็นพี่สาวของโซเฟีย"
เพนนีรู้ว่าเป็นใคตรเธอจึงลุกยืนทักทายอีกฝ่ายด้วยรอยยิ้มอย่างเป็นมิตร
"ผมโนอาห์ครับ ถ้าไม่รังเกียจผมขอนั่งด้วยคนนะครับ"
โนอาห์ผู้ที่หน้าด้านหน้าทนถือโอกาสนี่ขอร่วมโต๊ะกับพวกเธอด้วยเลย
"ได้สิคะ" เพนนี้เอ่ยอนุญาต
"แปลกนะคะที่คนอย่างคุณโนอาห์จะไปไหนมาไหนคนเดียว"
โซเฟียเห็นว่าพี่สาวเธอดูจะใจดีเกินไปแล้วเมื่อเห็นโนอาห์นั่งลงได้ก็เอ่ยแซะเขาเล็กน้อย
"ผมให้คนของผมรออยู่ข้างนอกน่ะครับ"
ชายหนุ่มเอียงหน้าไปยังหน้าร้านอาหารใครว่าเขามาคนเดียวเขาแค่เข้ามาในนี้คนเดียวต่างหากเพื่อที่จะไม่ให้ผู้คนในนี้แตกตื่น
"อ๋อ งั้นเหรอคะ"
หญิงสาวบุ้ยปากเล็กน้อย
"โซเฟีย"
เพนนีเอ่ยปรามน้องสาวของเธอที่กำลังเสียมารยาทกับแขกอยู่เพนนีพอจะรู้จักชื่อเสียงเรียงนามของโนอาห์มาบ้างรู้ว่าเขาชอบเก็บตัวจนคนเข้าถึงยากแต่ไม่ยักรู้ว่าทำไมมานั่งจ้อกับพวกเธอได้หากไม่ผิดไปจากที่คิดคือเขาสนใจน้องสาวของเธอ
"คุณสองคนเป็นพี่น้องกันเหรอครับหน้าไม่ค่อยเหมือนกันเท่าไรเลยขอโทษที่ถามเสียมารยาทนะครับ"
โนอาห์โพร่งคำถามที่เสียมารยาทให้กับเพนนีเขาอยากจะรู้เหมือนกันว่าเธอจะตอบอย่างไร
"ฉันกับโซเฟียไม่ได้เป็นพี่น้องกันตามสายเลือดหรอกค่ะเราถูกอุปการะมาพร้อมๆกัน"
เพนนีตอบไปตามความจริงเพราะโซเฟียกับเธอนั้นถูกอุปการะมาพร้อมๆกัน
"อ๋อ อย่างนี้นี่เอง แล้วคุณเพนนีทำงานอะไรเหรอครับเป็นนางแบบเหมือนคุณโซเฟียหรือเปล่าผมจะได้ชวนคุณมาร่วมงานด้วยเลย" โนอาห์พยักหน้าเบาๆและเริ่มแผนตีสนิทเพื่อที่จะคุยเรื่องงานของเธอ
"ไม่หรอกค่ะฉันเป็นพนักงานออฟฟิศน่ะค่ะ"
เพนนีตอบด้วยรอยยิ้มอ่อน
"นี่คุณจะสัมภาษณ์คนที่พึ่งรู้จักกันจนละเอียดเลยหรือไง"
เป็นโซเฟียเองที่ไม่พอใจโนอาห์ตั้งแต่เริ่มถามคำถามกับพี่สาวของเธอแล้วเพราะพึ่งจะเจอกันไม่กี่วินาทีก็เสียมารยาทใส่พี่เธอเสียได้
"ไม่เป็นไรหรอกน่าโซเฟีย"
เพนนีไม่ได้อึดอัดที่จะตอบคำถามพวกนี้เลยสักนิด
"เป็นค่ะ เรากลับกันเถอะค่ะพี่วันนี้คงจะทานไม่อร่อยแล้ว"
โซเฟียไม่เห็นว่าเป็นเช่นนั้นเธอไม่พอใจก็คือไม่พอใจและรีบวางเงินที่โต๊ะอาหารลุกขึ้นดึงมือพี่สาวของเธอออกไปทันที
"เอ่อ ขอโทษด้วยนะคะคุณโนอาห์"
เพนนีรีบเอ่ยขอโทษโนอาห์ที่น้องสาวของเธอเสียมารยาท โนอาห์มองตามหลังสองสาวด้วยรอยยิ้มอ่อนแม้ไม่ได้ข้อมูลอะไรเพิ่มเติมจากสิ่งที่รู้แต่เพียงได้เห็นหน้าหวานของโซเฟียเขาก็อารมณ์ดีขึ้นไม่น้อย
สุสาน
"เธออีกแล้วเหรอมาทำอะไรที่นี่กันนะ"
ยูริมาเคารพหลุมศพของพ่อของเขาเป็นประจำวันนี้เป็นอีกครั้งที่สายตาของเขาเหลือบไปเห็นไอรีนมาที่นี่จึงค่อยๆตามดูเธออย่างไม่ให้รู้ตัวว่าเธอมาเคารพหลุมศพของใครกันแน่
"ฉันคิดถึงคุณนะคะ...."
ไอรีนวางช่อดอกไม้สีขาวตรงหน้าหลุมศพของวินซ์เธอมองป้ายด้วยสายตาหดหู่และมีน้ำตาไหลออกมาเพราะเธอยังคงคิดถึงวินซ์แฟนหนุ่มของเธออยู่ทุกลมหายใจ
"คิดถึงเหรอเธอเป็นอะไรกับมันกันแน่"
ยูริที่อยู่ไม่ใกล้ไม่ไกลกับไอรีนเขาได้ยินทุกคำและทุกการกระทำของหญิงสาวมันยิ่งทำให้เขาอยากรู้เข้าไปใหญ่ว่าเธอเป็นอะไรกับคนที่ตายด้วยฝีมือของเขากันแน่
สองวันต่อมา
เกาะXX
ไอรีนจัดเตรียมทีมงานมาที่เกาะตั้งแต่เมื่อวานแล้วเพื่อเซ็ทฉากและวันนี้โนอาห์และโซเฟียนั้นพึ่งจะตามมาทั้งสองมาด้วยเครื่องบินส่วนตัวของโนอาห์แม้โซเฟียจะปฏิเสธไปแล้วว่าเธอจะมาเองแต่โนอาห์ก็ใช้ไอรีนมาบีบบังคับตัวเธอจนได้
"เธอสวยขึ้นทุกวันเลยรู้ตัวรึเปล่า"
ในระหกว่าที่ทั้งคู่ถ่ายแบบด้วยกันอยู่ริมทะเลไม่วายโนอาห์นั้นฉวยโอกาสแทะโลมหญิงสาวอยู่ตลอดเวลาจนสาวเจ้าแทบยิ้มไม่ออกกันเลยทีเดียว
"อย่ามาหยอดฉันเลยค่ะฉันไม่ชอบคนเจ้าชู้"
โซเฟียปฏิเสธอย่างตรงไปตรงมาเธอรู้ตัวว่าโนอาห์คงสนใจในตัวเธอแต่คนอย่างเธอคงไม่เล่นด้วยเพราะเขาลุกเข้าหาเธอจนเกินคงไม่ผิดที่จะกระทำกับคนอื่นเหมือนที่ทำกับเธอ
"โอ้ว คุณก็ตรงดีนะครับ"
โนอาห์พยักหน้าเบาๆในขณะที่รวบเอวร่างบางไว้ข้างๆตัวทั้งทำหน้าทะเล้นไม่สนใจคำที่เธอเอ่ยออกมาแม้แต่เล็กน้อย
"นี่คุณ"
โนอาห์นั่งลงกับพื้นทรายแล้วจับหญิงสาวนั่งตักของเขาโดยเธอและเขาหันหน้าเขาหากันในขณะที่หญิงสาวจะลุกขึ้นโนอาห์ก็รวบเอวของเธอเอาไว้จนแน่น
"แบบนั้นแหละครับคุณโนอาห์"
ท่าถ่ายแบบนี้แม้จะไม่ได้มีเซ็ทเอาไว้ให้ตากล้องถ่ายแต่ตากล้องเองถูกใจภาพนี้อย่างมากเลยให้ทั้งสองนั้นค้างเอาไว้ก่อนเพื่อที่พวกเขาจะหามุมรัวชัตเตอร์เพื่อให้ได้ภาพในมุมที่สวยที่สุด
“คุณมันนิสัยไม่ดี”
โซเฟียต้องอยู่เฉยๆตามคำสั่งของตากล้องริมฝีปากของเธอเม้มกันแทบจะห้อเลือดทั้งกัดฟันเอ่ยกับคนที่เอาแต่ยิ้มกวนประสาทให้เธออย่างไม่พอใจ
ชั่วโมงต่อมา
โนอาห์มานั่งกินลมอยู่ที่ริมชายหาดด้วยชุดเสื้อยืดกางเกงขาสั้นสบายๆหลังจากที่เขาถ่ายแบบเสร็จเรียบร้อยแล้ว
"นั่นเธอจะไปไหน"
ชายหนุ่มดีดตัวผึงขึ้นจากเตียงผ้าใบเมื่อเห็นว่าโซเฟียเปลี่ยนบิกินี่ชุดใหม่และเดินไปเข้าฉาก
"เธอมีถ่ายเซทชุดว่ายน้ำกับนายแบบอีกคนน่ะค่ะ"ทีมงานเอ่ยกับโนอาห์เธอคิดว่าเขารู้เสียอีกว่ามีนายแบบอีกคนต้องถ่ายกับโซเฟีย"อะไรนะ นี่ยังไม่เรียบร้อยอีกหรือไง"โนอาห์ถึงกับคิ้วชนกันไม่พอใจเพราะเขาจะไม่ยอมให้นายแบบคนไหนถึงเนื้อถึงตัวโซเฟียเด็ดขาดนอกจากเขา"ในส่วนของคุณโนอาห์เรียบร้อยแล้วค่ะแต่คุณโซเฟียยังต้องมีถ่ายอีกค่ะ"สิ้นเสียงทีมงานสาวโนอาห์ก็เดินดุ่มไปหาไอรีนทันที"คุณโนอาห์จะไปไหนคะ"ทำเอาทีมงานสาวเกาหัวแกรกๆงงกับอารมณ์ของโนอาห์ที่เมื่อครู่ยังนอนกินลมดีๆอยู่เลยตอนนี้กลับอารมณ์เสียขึ้นมาเสียอย่างนั้น"มีชุดอีกไหมเดี๋ยวฉันจะถ่ายทุกเซทกับเธอเองเองให้เสร็จ"โนอาห์เดินเข้ามาเอ่ยเสียงแข็งกับไอรีนที่กำลังดูแลความเรียบร้อยอยู่"แต่เราจ้างนายแบบมาแล้วนะคะ"ไอรีนถึงกับหน้าเสียเมื่อเห็นว่าโนอาห์มีท่าทีที่จะไม่พอใจเรื่องงานอีกแล้ว"จ้างแล้วก็จ้างไปเดี๋ยวฉันจ่ายเองก็ได้แต่ฉันจะถ่ายกับเธอได้คนเดียวเท่านั้น"โนอาห์เอ่ยเสียงดังฟังชัดจนนายแบบวัยละอ่อนที่กำลังรอถ่ายกับโซเฟียก้มหน้างุดเพราะรู้ดีว่าคนที่กำลังโมโหอยู่นั้นมีอิทธิพลแค่ไหน"เป็นอะไรของคุณคะ"ไอรีนถอนหายใจเฮือกใหญ่ไม่เข้าใจว่าโนอาห์ทำไมต้อ
"เห็นแก่ลูกของคุณผมจะช่วย"โนอาห์และธารธาราจ้องหน้ากันอยู่พักใหญ่หลังจากที่โนอาห์ระบายความอัดอั้นจนหมดธารธาราเห็นว่านัยน์ตาของโนอาห์มีความเศร้าครอบงำอยู่เขาจึงเอ่ยออกมาด้วยความลำบากใจ"ขอบคุณนายมากขอบคุณจริงๆ"โนอาห์ยิ้มออกเมื่อทุกอย่างเป็นไปตามที่เขาต้องการให้มันเป็นวันต่อมา"นายทำอะไรอยู่ยู"มัคซิมเห็นว่ายูริเอาแต่ง่วนการค้นหาอะไรบางอย่างแทนที่ตอนนี้จะเตรียมตัวสำหรับภารกิจในคืนนี้"ฉันแค่สงสัยอะไรบางอย่างถ้ากระจ่างแล้วเดี๋ยวฉันจะบอกนายเอง"ตอนนี้ยูริยังบอกเรื่องที่คาใจไมได้เพราะเขาเองก็ยังไม่กระจ่าง"อืม คืนนี้เตรียมตัวให้ดีล่ะ"มัคซิมพยักหน้าเบาๆเขาตบบ่ายูริก่อนจะเดินออกไปเพราะรู้ว่าหากยูริเอ่ยกับเขาเช่นนี้คงอยากจะใช้สมาธิต่อ22.30 น.เวลานี้เหล่าชายร่างโตทั้งสี่เริ่มภารกิจของเขาคือการดักรอในที่เปลี่ยวใกล้ๆบ้านของเพนนีและโซเฟียวันนี้สองสาวน่าจะเข้านอนไวเพราะพรุ่งนี้เธอต้องบินแต่เช้าแต่โนอาห์จะไม่ปล่อยให้เธอทั้งสองได้บินเพราะเขาต้องการจะหาความจริงที่คาใจให้มันกระจ่างโดยเร็ว"นายพร้อมใช่ไหมงานนายท่าจะหนักเอาการอยู่เหมือนกัน"โนอาห์หันไปเอ่ยถามธารธาราที่ต้องรับมือกับเพนนีที่เป็นFBIมา
"จะไม่ให้โวยวายได้ยังไงล่ะคุณพาฉันมาที่นี่ด้วยวิธีสกปรกนี่นาฉันถามว่าพี่สาวฉันอยู่ที่ไหน"โซเฟียจ้องโนอาห์ตาแข็งตั้งแต่เธอรู้จักเขามาก็ไม่เคยมองเขาในแง่ดีได้เลยทั้งชีกอเจ้าชู้เอาแต่ใจเผด็จการ"พี่สาวเธออยู่กับคนของฉันและถ้าหากว่าอยากให้พี่สาวของเธอปลอดภัยขอให้เธอเป็นเด็กดีเชื่อฟังฉัน"โนอาห์เอ่ยเสียงอ่อนเขารู้ว่าวิธีนี้จะทำให้หญิงสาวยอมที่จะทำตัวดีๆกับเขาได้"คุณมันเลวยิ่งกว่าที่ฉันคิดพาฉันมาที่นี่ด้วยเหตุผลอะไร"โซเฟียกัดฟันกรอดอยากจะรู้เหตุผลที่แท้จริงว่าเขาทำกับเธอแบบนี้เพื่ออะไรกันแน่"ฉันแค่อยากอยู่กับเธอแล้วก็อยากจะพิสูจน์อะไรบางอย่างด้วย" ชายหนุ่มไม่อ้อมค้อม"คนอย่างคุณมีผู้หญิงให้เลือกตั้งมากมายทำไมต้องใช้วิธีสกปรกกับฉันด้วย"โซเฟียถึงกับถอนหายใจเฮือกใหญ่เธอยอมรับว่าเขาเป็นผู้ชายที่รูปสวยรวยทรัพย์แต่ไม่ใช่สเปคของเธอเขาสามารถหาหญิงสาวมาปรนเปรอเป็นร้อยพันได้แต่ไม่เข้าใจว่าทำไมต้องเป็นเธอด้วย"เพราะเธอดันเหมือนภรรยาของฉันทุกอย่างไงล่ะ"ชายหนุ่มลุกขึ้นนั่งยื่นมือทั้งสองจับใบหน้าเรียวให้จ้องตาของเขา"แต่ฉันไม่ใช่เมียคุณแน่นอน"โซเฟียเห็นว่าสีหน้าทะเล้นของชายหนุ่มเมื่อครู่เปลี่ยนไปเ
"ปล่อยฉันนะ"เพนนีพยายามจะดิ้นหนีจนสุดแรงแต่ก็ถูกชายหนุ่มรวบมัดมือมัดเท้าเธอเอาไว้ก่อน"มัดคุณติดกับต้นไม้ที่นี่เลยเป็นไงให้เสือในนี้มันกินคุณเป็นอาหารเลยดีไหม"ธารธารามัดหญิงสาวเสร็จเรียบร้อยก็อุ้มแบกเธอพาดบ่ากลับไปที่กระท่อมครั้งผ่านต้นไม้ใหญ่ก็หยุดชะงักแกล้งขู่หญิงสาว"อย่าคิดว่าฉันจะกลัว"น้ำเสียงแข็งของคนที่ถูกแบกทำเอาธารธาราส่ายหัวเพราะเขาคงขู่เธอไมได้จริงๆ"ทานข้าวซะ"เมื่อกลับมาถึงกระท่อมได้ธารธาราก็วางหญิงสาวอย่างเบามือและยื่นถาดข้าวให้เธอได้ทานเพราะเธอไม่ได้ทานอะไรตั้งแต่เมื่อเช้าแล้ว"ไม่"เพนนีสะบัดหน้าหนีแม้เธอจะหิวมากก็ตามเพราะเธอไม่รู้ว่าในข้าวนั้นมีอะไรอยู่บ้างหากเธอทานเข้าไปแล้วน้ำลายฟูมปากตรงนี้คงไม่ดีแน่“ไม่ต้องกลัว”ธารธาราตักข้าวไข่เจียวเข้าปากเคี้ยวให้เธอดูอย่างเอร็ดอร่อยเพราะเขารู้ว่าคนที่ถูกฝึกมาอย่างเธอคงไม่ทานอะไรสุ่มสี่สุ่มห้าแน่หากไม่เห็นว่ามันปลอดภัย"ใครสั่งให้นายทำแบบนี้"เพนนีเอ่ยเสียงแข็งเพราะเธอรู้ว่าเธอไม่เคยเป็นศรัตรูกับคนตรงหน้าแน่เพราะว่าเขาเป็นคนไทยด้วยเพราะเธอไม่เคยทำงานที่ไทย"คุณยังไม่บอกความจริงกับผมเรื่องอะไรผมจะบอกความจริงกับคุณ" ธารธารายั
“ก็นอนอยู่นี่ไง”โนอาห์ยังเอ่ยกับหญิงสาวหน้าระรื่นทั้งยังนอนคว่ำซุกใบหน้ากับหมอนนิ่มอย่างสบายใจไม่สนใจคนที่กำลังโวยวายแม้แต่น้อย“คุณโนอาห์ หึ่ยย นอนไปคนเดียวเลย”โซเฟียเท้าเอวมองคนตัวโตอย่างคาดโทษและดึงหมอนกับผ้าห่มของเธอไปนอนที่โซฟา“เธอคิดว่าเธอนอนตรงนั้นแล้วฉันจะทำอะไรเธอไม่ได้อย่างนั้นเหรอ”โนอาห์พลิกตัวนอนตะแคงชันหัวมองร่างบางที่เดินกระฟัดกระเฟียดไปนอนที่โซฟา หญิงสาวถึงกับตัวเกร็งเมื่อเขานั้นเอ่ยออกมาน้ำเสียงเรียบและกำลังเดินเข้ามาหาเธอ“นี่ออกไปนะ”หญิงสาวหมายจะผละตัวออกจากโซฟาเมื่อเห็นว่าเขาเดินเข้ามาหาแต่เธอก็ถูกรวบเอวเอาไว้ก่อนและตอนนี้เธอก็อยู่ในท่านอนคว่ำอยู่บนตัวของเขาโดยมีแขนแกร่งของเขารัดเอวของเธออยู่ โนอาห์มองใบหน้าหวานด้วยสายตาแห่งความคิดถึงหญิงสาวช่างเหมือนกับภรรยาของเขาจนเกินไปแม้ขณะที่อารมณ์เสียก็ยังเหมือนกันในตอนนี้เองที่เขาควบคุมตัวเองไม่ได้อีกต่อไปมือหนาจับใบหน้าเรียวตรึงเอาไว้และบดจูบอย่างโหยหา“อื้อ..”ปึกๆๆ โซเฟียที่ถูกจูบไม่ทันตั้งตัวเธอก็รัวมือเรียวทุบไปที่ทั้งแขนและอกของเขาระรัวแต่เหมือนคนตัวโตจะไม่รู้สึกอะไรแม้แต่น้อยทั้งยังอุ้มร่างบางไปนอนราบที่เตียงนุ่
“อ๊าย ฉ ฉันไม่ใช่ อื้มม”แม้จะเอ่ยปฏิเสธชายหนุ่มเธอก็ยังทำไม่ได้เพราะรสสัมผัสที่เขาทำกับเธอทำให้เธอบิดเร่าหายใจไม่ทั่วท้อง“อื้อ”เมื่อดูดกลืนน้ำหวานอย่างพึงพอใจชายหนุ่มจึงคว้ากอดก่ายร่างบางจนแน่นบดเบียดแท่งร้อนของเขากับช่องทางรักของเธอด้วยความยากลำบากความเจ็บและจุกทำเอาหญิงสาวหน้าเหยเกแต่เมื่อเขากดแช่อยู่ครู่หนึ่งความรู้สึกเสียวซ่านก็มาแทนที่ความเจ็บนั้นไปโดยปริยาย“อ่าส “สะโพกแกร่งบดเบียดกระแทกเข้าออกร่างบางจนตัวโยนมือหนาของเขาขยำเต้างามสลับดูดคลึงตัวตนที่ถูกบีบรัดตอดจากช่องทางรักอันคับแคบทำเอาชายหนุ่มต้องกัดฟันสบถความเสียวออกมาจากลำคอแกร่ง“อื้อ.”ร่างบางถูกอุ้มให้นั่งอยู่บนหน้าตักของชายหนุ่มเธอซุกใบหน้าเข้ากับอกแกร่งอย่างผวาเมื่อเขาเริ่มกระแทกแท่งร้อนของเขาเข้ามาในตัวของเธออย่าหนักหน่วงจนเธอแทบหายใจไม่ทันคนตัวโตตักตวงความสุขจากร่างบางในอ้อมกอดพักใหญ่แล้วจึงวางเธอนอนคว่ำลงกับเตียงนุ่มมือหนาท้องสองค่อยๆยกสะโพกของเธอขึ้นค่อยๆเสียบตัวตนอันฉ่ำเยิ้มของเขาเข้าไปที่ปากทางร่องสวาทพรวดเดียวจนสุดลำสะโพกแกร่งเร่งทำงานอย่างเป็นจังหวะความเสียวซ่านที่ชายหนุ่มมอบให้ทำเอาร่างบางต้องก้มหน้างุดไปก
“ผมเค้นถามคุณมาหลายวันแล้วนะแต่คุณก็ไม่ยอมตอบผมเสียที”ธารธาราพาหญิงสาวที่อยู่ในชุดเสื้อสีขาวแขนกุดผ้าฝ้ายและผ้าซิ่นสีน้ำตาลหม่นชุดแบบนี้ธารธาราเป็นคนจัดการให้หญิงสาวใส่เองเมื่ออยู่ที่นี่เนื่องด้วยจะได้ไม่แว้งต่อยตีเขาโดยง่าย“เค้นให้ตายฉันก็ไม่บอกนาย ว้ายย”เพนนีมองธารน้ำตกเบื้องหน้าที่ไหลผ่านด้วยอาการที่สงบเธอชักรู้สึกชอบที่นี่มากๆเข้าแล้วหากแต่ไม่มีชายหนุ่มคอยเค้นถามเรื่องที่เธอไม่อยากตอบอยู่ด้วยก็คงดีแต่ในขณะที่สายตาของเธอเอาแต่มองแต่น้ำที่ไหลอยู่นั้นเธอก็เหยียบเข้ากับก้อนหินที่มีขี้ตะไคร่จนลื่น“เดินระวังสิ” ดีที่ธารธารานั้นรับร่างบางเอาไว้ได้ทันปึก “อ๊ายย..” หญิงสาวได้ทีที่เขาเผลอหมายจะฟาดศอกเข้ากับหน้าท้องแกร่งแต่ก็ถูกเขารวบกอดเอาไว้ได้ก่อน“นึกว่าจะทำอะไรผมได้ง่ายๆงั้นเหรอ”ฟอดดด ชายหนุ่มเอ่ยด้วยน้ำเสียงและสีหน้าของผู้ชนะทั้งยังกดจมูกโด่งเข้ากับแก้มนวลหอมไปฟอดใหญ่เพื่อทำโทษเธอที่ริอาจจะทำร้ายเขา“นี่ อย่ามารุ่มร่ามกับฉันนะ”กำปั้นน้อยทุบลงอกแกร่งอย่างเต็มแรงด้วยความไม่พอใจ“ตอนคุณดุนี่โคตรน่ารักเลยรู้หรือเปล่า”แม้จะเจ็บอยู่บ้างเพราะแรงทุบของเธอค่อนข้างเยอะพอสมควรแต่เขาก็ยัง
หลายชั่วโมงต่อมาหลังจากที่เพนนีเป็นลมไปพักใหญ่เมื่อเธอตื่นมาได้ก็เอาแต่ร้องให้หลังพิงข้างฝาของกระท่อมหลังเล็ก"โอเคแล้วหรือยัง" ณ ตอนนี้ธารธาราเห็นว่าเสียงสะอื้นของหญิงสาวเงียบลงแล้วหลังจากที่เขานั่งเฝ้าเธอพักใหญ่จึงค่อยๆขยับเข้าไปจับบ่าของหญิงสาวเบาๆ"อืม" เพนนีสูดหายใจเข้าปอดลึกๆและพยักหน้าเบาๆ"เล่าให้ผมฟังได้หรือเปล่าว่ามันเกิดอะไรขึ้น" ธารธาราเอ่ยถามหญิงสาวเสียงอ่อนหวังว่าเธอจะยอมปริปากเรื่องทังหมดออกมาเสียทีว่าตรีรัตน์นั้นไปอยู่กับเธอได้อย่างไร"ฉันได้รับคำสั่งจากคุณไอรีนให้กลับมาเธอพาโซเฟียมาหาฉันตอนนั้นโซเฟียพึ่งออกจากโรงพยาบาลจำอะไรไม่ได้คุณไอรีนบอกให้ฉันช่วยทำตามที่เธอบอกคุณไอรีนให้ฉันบอกว่าฉันเป็นพี่สาวของโซเฟียเพราะโซเฟียเป็นคนที่เธอช่วยชีวิตเอาไว้แต่จำอะไรไม่ได้ที่ทำแบบนี้ก็เพราะอยากให้โซเฟียมีชีวิตใหม่ฉันเลยตกลงเพราะฉันอยากมีน้องสาวโซเฟียคนใหม่นี้ทำให้ฉันรู้สึกว่าฉันได้น้องฉันกลับมาอีกครั้งแต่เหตุผลอื่นฉันไม่รู้จริงๆ"ด้วยตอนนี้เพนนีไม่จำเป็นต้องช่วยอะไรครอบครัวมิฮาอิลอีกแล้วเธอจึงบอกความจริงไปแต่เธอไม่รู้ว่าเรื่องนี้มิฮาอิลรู้เรื่องหรือเปล่าและไม่เข้าใจว่าไอรีนทำไมต้