ตอนที่61

"ค่ะ ทุกคนคะนายแบบนางแบบพร้อมแล้วค่ะ"

ไอรีนเห็นดังนั้นก็รีบเรียกทีมงานทุกคนมาเตรียมตัวถ่ายแบบ

"ทำไมเค้าถึงมาถ่ายล่ะคะ"

โซเฟียถึงกับยืนอึ้งไหนว่าเธอต้องถ่ายกับนายแบบทำไมเป็นโนอาห์

"คุณโนอาห์จะเป็นนายแบบเองน่ะสิไปเข้าที่ฉากเถอะเราจะเริ่มถ่ายกันแล้ว"

ไอรีนเอ่ยด้วยรอยยิ้มและพาโซเฟียเดินไปที่สตูดิโอที่เป็นฉากในอ่างอาบน้ำแก้วใสสุดหรู

“ผมลงเลยนะครับ”

โนอาห์รู้ดีว่าต้องถ่ายแบบไหนบ้างเพราะไอรีนนั้นส่งแบบให้เขาได้ดูแล้วและเขาก็จำได้ทุกอย่างด้วยเมื่อถึงอ่างแก้วที่มีน้ำอยู่ในอ่างเขาก็รีบลงไปทันทีเพื่อรอโซเฟียนั้นมานั่งใกล้ๆและตอนนี้เองที่ทำให้เขาสังเกตที่หน้าท้องของเธอปรากฏว่ารอยแผลผ่าที่ตรีรัตน์เคยมีแต่โซเฟียไม่มีนั่นทำให้สีหน้าของเขาสลดเล็กน้อยแต่ก็กลับมายิ้มได้เพราะเขายังไม่มั่นใจร้อยเปอเซ็นว่าโซเฟียจะไม่ใช่ตรีรัตน์จริงๆ

“จำเซทที่บอกได้หรือเปล่า”

ไอรีนถามโซเฟียอีกรอบเมื่อเห็นสีหน้าของเธอไม่สู้ดีนัก

“ค่ะ”

โซเฟียพยักหน้าเบาๆและสูดลมหายใจเข้าลึกๆก่อนจะเข้าไปนั่งที่ขอบอ่างแก้วในขณะที่โนอาห์นั่งยิ้มให้เธออยู่ในอ่าง

"ใกล้กันอีกนิดครับ"

ตากล้องเห็นว่าหญิงสาวนั่งห่างกับโนอาห์เกินไปเขาจึงให้เธอขยับไปใกล้ๆกับโนอาห์

“มาตรงนี้สิ”

โนอาห์รีบดึงร่างบางที่ไปนั่งแทบจะปลายขอบอ่างให้เข้ามานั่งใกล้ๆกับที่ตัวของเขานั่งอยู่และเงยหน้ามองเธอด้วยสายตาที่หยาดเยิ้ม

“สวยมากครับ ต่อไปลงไปในอ่างหันหน้าเข้าหาคุณโนอาห์เลยครับคุณโซเฟีย”

ภาพที่โนอาห์กำลังจ้องมองหญิงสาวอยู่นั้นเป็นที่ถูกใจตากล้องอย่างมากตอนนี้ตากล้องสามสี่คนเลยรัวชัตเตอร์กันทีเดียวและรีบเปลี่ยนเป็นภาพต่อไปที่เซทเอาไว้ทันที

"คุณกอดฉันแน่นเกินไปแล้วค่ะ"

เมื่อหญิงสาวทิ้งตัวลงนั่งในอ่างกับโนอาห์ได้ชายหนุ่มก็รวบกอดเธอจนแน่นทำเอาเธอต้องหันหน้าเปรยสายตาไม่พอใจไปหาคนที่กอดเธออยู่ด้านหลัง

"จะได้สมจริงไง"

คนตัวโนเอ่ยหยอกกระซิบข้างแก้มนวลด้วยรอยยิ้มพึงพอใจ

"คุณโนอาห์โอบเอวเธอไว้แน่นๆเลยครับ"

เสียงตากล้องแสดงออกถึงความพอใจที่ทั้งคู่อยู่ในท่านี้

"โอเค"

โนอาห์ยกมือแสดงสัญลักษณ์พร้อมรอยยิ้มเขาใกล้เธอมากกว่านี้อีกก็ได้หากตากล้องอยากจะได้

"หน้าแนบกันหน่อยครับ"

เหมือนสวรรค์โปรดโนอาห์เขารีบยื่นหน้าแนบกับหญิงสาวที่นั่งอยู่บนตักกอดรักราวกับคนที่รักกันปานจะกลืนกิน

“เฮ่อ.”

โซ่เฟียถึงกับต้องถอนหายใจเบาๆเหมือนงานนี้เธอจะเปลืองตัวไปมากพอสมควร

“ดีครับสวยครับ”

ยิ่งตากล้องเอ่ยชมโนอาห์ก็ยิ่งได้ใจแนบเนื้อตัวของเขาใกล้หญิงสาวจนติดกันแทบทุกส่วนไปแล้วในตอนนี้

ครู่ต่อมา

"วันนี้พอแค่นี้ก่อนนะคะเดี๋ยวอีกสามวันเราจะไปถ่ายจริงๆกันที่เกาะของพ่อฉันเองค่ะ"

หลังจากถ่ายแบบกันไปสองสามเซ็ทไอรีนก็ให้ทุกคนพักได้เพราะชุดต่อๆไปเธอเลือกคอลเลคชั่นเป็นเกาะส่วนตัวของพ่อเธอในอีกสามวันข้างหน้า

"ได้ผมจะเตรียมตัวรอ"

โนอาห์ไม่มีปัญหาอยู่แล้วของแค่ไอรีนบอกหากมีงานทุกวันยิ่งดีเขาจะได้ใกล้ชิดหญิงสาวมากขึ้น

วันต่อมา

"ผมได้ข้อมูลเพิ่มเติมมาแล้วครับนาย เพนนีเธอเคยทำงานเป็นFBIที่สหรัฐมาก่อนที่จะผันตัวมาเป็นพนักงานออฟฟิศของบริษัทเอกชน"

มัคซิมพึ่งได้ข้อมูลใหม่มาหมาดๆเลยรีบมารายงานเจ้านายของเขาทันที

"อะไรนะ ทำไมพลิกหน้ามือเป็นหลังมือแบบนั้นล่ะ"

โนอาห์วางแก้วไวน์ราคาแพงบนโต๊ะทั้งคิ้วสองข้างขมวดชนกันอย่างแปลกใจ

"แล้วผมก็ได้ประวัติคุณโซเฟียแล้วด้วยเธอเรียนที่อเมริกามาพร้อมๆกับพี่สาวของเธอครับแต่ประวัติมีแค่ไฮสคูลเท่านั้นครับหลังจากนั้นก็ไม่มีจะมีเรื่องราวของคุณโซเฟียอีกทีก็ตอนที่เธอพึ่งเริ่มทำงานเดินแบบนี่แหละครับ"

“แสดงว่าโซเฟียอยู่ที่อเมริกาตั้งแต่เด็กๆ”

โนอาห์หนักใจอึ้งหากตอนนี้มีประวัติของโซเฟียก็เท่ากับว่าโซเฟียกับภรรยาของเขานั้นคนละคนกัน

“ครับ”

มัคซิมพยักหน้าเบาๆด้วยสีหน้าที่ยังคงสงสัยในอะไรหลายๆอย่างเหมือนกันเขาไม่รู้ว่าประวัติของโซเฟียช่วงที่เธอหายไปนั้นมันไม่มีหรือเขาสืบไม่เจอกันแน่

“แต่ฉันก็ไม่เข้าใจอยู่ดีว่าทำไมโซเฟียถึงเหมือนแตงกวาขนาดนั้น”

โนอาห์ยกแก้วไวน์มากระดกจนหมดอย่างอ่อนใจ

“มีอีกวิธีคือต้องให้คุณหนูกับคุณโซเฟียตรวจDNA”

มัคซิมเห็นว่าหากอยากจะรู้แน่ชัดก็ต้องใช้วิธีที่เขาบอกเพราะจะรู้ได้ทันทีว่าโซเฟียนั้นเป็นคนเดียวกับนายหญิงของเขาหรือไม่

“อืม แต่ก็ต้องรอบคอบ”

โนอาห์เองเคยคิดวิธีนี้อยู่เหมือนกันแต่หากจะบอกโซเฟียตามตรงคงไม่ได้เพราะเรื่องลูกของเขาจะคนนอกรู้ไม่ได้เด็ดขาดเนื่องด้วยความปลอดภัยของคนที่เขารักต้องมาก่อนเสมอ

วันต่อมา

ร้านอาหาร

สองพี่น้องเพนนีและโซเฟียนั่งทานข้างอยู่ที่ร้านอาหารแห่งหนึ่งที่ดูไม่ได้จะหรูเกินไปหรือธรรมดาเกินไปในวันหยุดของพวกเธอ

"ทานนี่สิคะพี่"

โซเฟียตักของโปรดใส่จานพี่สาวของเธอเป็นอย่างนี้ทุกครั้งที่ทั้งคู่ทานอาหารด้วยกันไม่ว่าจะเป็นที่บ้านหรือข้างนอกบ้าน

"อืม"

เพนนียิ้มอ่อนให้น้องสาวของเธอหากไม่มีน้องชีวิตเธอคงจะดูไม่มี่สีสัน