ตอนที่60

22.00 น.

"ยัยหนูแดดดี๊ควรจะเชื่อแบบไหนดีลูก"

โนอาห์นอนกอดลูกของเขาอยู่บนเตียงนุ่มทั้งยังคิดมากเรื่องหญิงสาวจนนอนไม่หลับ

สองวันต่อมา

ห้างสรรพสินค้า

"พี่จะเอาอะไรหรือเปล่าคะพอดีโซเฟียอยู่ในห้างพอดี...โอเคค่ะ"

พลั้กกก โซเฟียเดินเล่นอยู่ในห้างสรรพสินค้าในวันสบายๆของเธอในขณะที่โทรคุยกับพี่สาวของเธอเสร็จเมื่อจะวางหูเธอก็เผลอไปเดินชนใครบางคนเข้า

"ขอโทษค่ะ...เอ่อ คุณโนอาห์"

หญิงสาวรีบขอโทษคนที่เธอเดินชนทันทีเพราะเธอเองที่มัวแต่คุยโทรศัพท์จึงไม่ระวังเมื่อเห็นว่าเป็นโนอาห์เธอก็รีบผละตัวออกจากเขาทันทีเธอรู้สึกกลัวเพราะยังจำสายตาที่เขามองเธอในวันนั้นได้เป็นอย่างดี

"ใช่ ดีใจที่คุณจำผมได้"

โนอาห์ยิ้มอ่อนให้หญิงสาวที่กำลังมองเขาอย่างระแวง

"ขอโทษทีค่ะที่ฉันเดินไม่ระวัง"

"เปลี่ยนจากคำขอโทษมานั่งทานข้าวกับผมสักมื้อจะได้หรือเปล่าครับ"

โนอาห์ถือโอกาสนี้ชวนหญิงสาวทานข้าวเพราะเขามาที่นี่ได้ไม่ใช่เรื่องบังเอิญแต่เป็นเพราะเขาให้คนตามหญิงสาวอยู่ตลอดต่างหาก

"เอ่อ ก็ได้ค่ะ"

โซเฟียอยากจะปฏิเสธใจจะขาดแต่เห็นว่าเขาเป็นหุ้นส่วนของเจ้านายเธอจึงยอมไปอย่างไม่เต็มใจนัก

ร้านอาหาร

"คุณอยู่ที่นี่ตั้งแต่เด็กๆแล้วเหรอครับ"

โนอาห์สั่งอาหารมาเต็มโต๊ะเพื่อที่จะได้นั่งคุยกับหญิงสาวนานๆทั้งตอนนี้โซนที่เขานั่งกับเธอยังไม่มีคนอื่นด้วยเพราะเขาเหมาร้านไปแล้วมีเพียงแค่ลูกน้องของเขาที่ยืนรอบๆดูแลความปลอดภัยของเขาเท่านั้น

"ค่ะ ฉันกับพี่สาวอยู่ที่นี่ด้วยกันตั้งแต่เด็กๆแล้ว"

โซเฟียเอ่ยตอบเสียงอ่อนและทานอาหารนิดหน่อยตามมารยาทในใจของเธอตอนนี้ค่อนข้างระแวงชายหนุ่มอยู่มากเพราะเขาเล่นไม่ให้มีใครอยู่ในร้านนี้เลยมีแค่เธอกับพวกของเขาเท่านั้น

"คุณหน้าเหมือนคนที่ผมรู้จักเลยนะครับ ไม่ใช่สิเรียกว่าคนๆเดียวกันก็ได้"

โนอาห์เอาแต่มองใบหน้าหวานแล้วอมยิ้มอยู่ตลอดเวลา

"ขนาดนั้นเลยเหรอคะ"

โซเฟียแสยะยิ้มอ่อนเธอไม่ได้อยากเป็นคนนั้นที่เขาพูดถึงเลยสักนิดยิ่งเห็นชายหนุ่มพูดไปยิ้มไปเธอยิ่งรู้สึกว่าเขาไม่ค่อยปกติเหมือนคนอื่นเท่าไรนัก

"ครับ ความรู้สึกนี้มันอาจจะทำให้ผมทำตัวสนิทกับคุณเลยเถิดบ้างอย่าถือสาเลยนะครับ"

โนอาห์ยื่นมือไปจับมือเรียวของหญิงสาวมากุมเอาไว้เบาๆตอนนี้เขาทำได้เพียงแค่นี้ทั้งที่อยากจะเข้าไปกอดเธอใจจะขาด

"เราเป็นแค่เจ้านายกับลูกจ้างถ้าคุณไม่ทำตัวสนิทกับฉันจะดีมากเลยค่ะ"

โซเฟียรีบดึงมือของเธอออกจากมือหนาของชายหนุ่มทันทีและเอ่ยกับเขาด้วยสีหน้าที่ไม่พอใจจนโนอาห์นั้นเห็นได้ชัดจึงทำให้เขาได้สติและรู้ตัวว่าเขากำลังทำให้เธอนั้นตกใจ

"ฉันต้องขอโทษด้วยนะคะพอดีมีธุระลืมไปเลยขอตัวก่อนนะคะ"

โซเฟียรีบลุกออกจากโต๊ะอาหารอย่างเสียมารยาทและวิ่งออกไปทันทีเธอทนนั่งทานอาหารกับเขาไม่ได้แล้วจริงๆหากจะมีผลกระทบต่องานของเธอก็พร้อมยอมรับ

"ยัยกระต่ายน้อย"

โนอาห์มองตามหลังหญิงสาวเขาส่ายหัวเล็กน้อยที่ทำให้เธอนั้นวิ่งหนีไปจนได้

"อีตาหัวงูใครอยากสนิทกับคุณกัน"

ทางด้านโซเฟียเมื่อหนีออกมาได้เธอก็ดิ่งไปที่ลานจอดรถรีบขับรถกลับบ้านทันที

สามวันต่อมา

"นี่ข้อมูลของเธอสองคนครับเป็นเด็กกำพร้าทั้งคู่มีพ่อบุญธรรมเป็นคนรัสเซียแต่ผมหายังไงก็หาชื่อไม่ได้ว่าเค้าชื่ออะไรตอนนี้คนเป็นพี่ก็พึ่งเข้ามาทำงานที่บริษัทเอกชนแห่งนี้ได้ไม่นานครับข้อมูลก่อนหน้านี้ก็ไม่มีว่าเธอทำอะไรส่วนของคุณโซเฟียเหมือนว่าเธอจะไม่มีประวัติการทำงานอะไรมาก่อนเลยครับ"

ยูริค่อนข้างแปลกใจกับครอบครัวของโซเฟียอยู่มากขนาดเขานั้นมีเส้นสายอยู่ในหลายหน่วยงานก็แล้วแต่ประวัติของพวกเธอดูจะหายากกว่างมเข็มในมหาสมุทรเสียอีก

"แปลกจริงๆ"

โนอาห์เอ่ยในขณะที่กำลังครุ่นคิดหากเป็นแค่ครอบครัวธรรมดาทั่งไปทำไมถึงได้ดูลึกลับซับซ้อนจนหาข้อมูลยากขนาดนี้แต่ยิ่งดูยากเท่าไรก็ยิ่งทำให้เขานั้นยิ่งมีความหวังว่าโซเฟียนั้นจะเป็นตรีรัตน์อย่างที่เขาอยากให้เป็น

อาทิตย์ต่อมา

MHL

วันนี้โซเฟียมีถ่ายแบบบางชุดที่สตูดิโอของบริษัทหญิงสาวเปลี่ยนชุดได้เธอก็เอาแต่คลุมผ้ายิ่งเห็นตากล้องกับพวกช่างแต่งหน้าหลายๆคนเธอก็รู้สึกประหม่าแม้เธอจะเป็นคนที่อยู่ในวัฒนธรรมตะวันตกแต่เธอก็ไม่เคยที่จะต้องโป๊เปลือยต่อหน้าคนเยอะขนาดนี้ไหนจะต้องมาถ่ายแบบที่เรียกว่าค่อนข้างจะวาบหวิวกับนายแบบที่เธอไม่เคยรู้จักมาก่อนอีกต่างหากยิ่งทำให้เธอค่อนข้างทำใจนานอยู่พอสมควร

"มั่นใจหน่อยเราอยู่ในชุดนี้สวยจะตาย"

ไอรีนเดินเข้ามาให้กำลังใจโซเฟียเพราะเธอเป็นคนที่รูปร่างดีใส่อะไรก็สวยไม่มีอะไรต้องกังวลอยู่แล้ว

"ค่ะ"

โซเฟียพยักหน้าเบาๆหากเป็นบิกินี่ที่ปกปิดเหมือนชุดชั้นในเธอก็โอเคแต่นี่เป็นจีสตริงที่โชว์แก้มก้นของเธอจนหมดแถมบราก็แทบจะปิดแค่จุกของเธอเท่านั้นจะขยับทีก็ต้องระวัง

"ผมเปลี่ยนชุดเรียบร้อยแล้วเรามาเริ่มถ่ายกันเลยไหมครับ"

โนอาห์เข้ามาอยู่ในห้องแต่งตัวอีกห้องนานแล้วและตอนนี้เขาก็เดินออกมาตัวเปล่ามีเพียงแค่กางเกงว่ายน้ำสีเดียวกับชุดของโซเฟียโชว์กล้ามหน้าท้องที่เป็นมัดๆต่อหน้าสายตาทุกคนอย่างไม่มีอาการเขิน