“น..โนอาห์..อื้ออ”
คนตัวโตไล่โลมเลียจากเต้างามจนไปถึงจุดกึ่งกลางของหญิงสาวไม่ทันที่เธอจะส่งเสียงห้ามเขาก็ขบเม้มตวัดเรียวลิ้นหยอกล้อเล่นกับร่องสวาทของหญิงสาวจนเธอแทบจะควบคุมเสียงครางของตัวเองไม่อยู่
“อื้ออ..”
หญิงสาวขบเม้มปากของเธอจนแทบห้อเลือดทั้งยังวาดมือเรียวปิดปากของเธอช่วยเอาไว้อีกแรงเพราะกลัวว่าเสียงระบายความเสียวกระสันนี้จะดังเล็ดลอดออกไปจนน่าอาย
“พร้อมแล้วสินะ”
โนอาห์ละริมฝีปากออกจากร่องสวาทของหญิงสาวด้วยเพราะรู้ว่าตอนนี้เธอพร้อมที่จะรับตัวตนของเขาได้แล้วจึงค่อยๆเคลื่อนตัวขึ้นกอดก่ายร่างบางเอาไว้แน่นและค่อยๆจ่อแท่งร้อนที่กำลังผงาดเต็มที่ของเขาสอดใส่เข้าไปในช่องทางรักที่กำลังเปียกเยิ้มอยู่ตอนนี้
“อื้อ..อ๊าย”
ตรีรัตน์จิกมือเรียวที่แผ่นหลังของโนอาห์แน่นด้วยระบายเจ็บ
“อืม..”
โนอาห์ขมวดคิ้วเล็กน้อยเพราะตัวตนของเขาถูกบีบรัดจนแทบปริแตกเขาแช่แท่งร้อยเอาไว้ครู่ใหญ่เพื่อรอให้หญิงสาวได้ปรับตัวเมื่อเห็นว่าเธอเริ่มปรับตัวได้เขาจึงค่อยๆขยับสะโพกแกร่งเข้าออกเป็นจังหวะช้าๆก่อนจะเร่าร้อนขึ้นในเวลาต่อมา
เพราะร่างบางใต้ร่างของเขานั้นเป็นสิ่งเร้าอารมณ์ของเขาได้อย่างดียิ่งเธอมีเสียงเล็ดลอดแสดงความเสียวก็ยิ่งกระตุ้นอารมณ์ของเขาได้มากขึ้นเป็นทวีคูณ
“ฉันไม่ไหวแล้วค่ะ”
บทรักที่โนอาห์มองให้หญิงสาวเนิ่นนานผ่านมาจนพักใหญ่จนตอนนี้เธอไม่มีแม้แรงที่จะลืมตาเพราะเขาไม่ยอมหยุดให้เธอได้พักหายใจเลยแม้แต่วินาทีเดียว
“ใครเล่นให้เธอน่ารักยั่วฉันขนาดนี้ล่ะ”
โนอาห์เอ่ยพร้อมอุ้มร่างบางที่ตัวอ่อนปวกเปียกไปนอนที่โซฟา
“อื้อ..”
โนอาห์สอดแขนแกร่งไว้ที่ข้อพับขาเรียวของหญิงสาวและเสียบแท่งร้อนของเขาพรวดเดียวจนมิดลำทำให้ตรีรัตน์มีสีหน้าเหยเกเพราะความจุก
“อ่าส..”
โนอาห์กระแทกกระทั้นสะโพกแกร่งจนหญิงสาวตัวโยนโซฟาราคาแพงตอนนี้ได้เปลี่ยนเป็นสนามรักของเขาทั้งคู่ไปเรียบร้อยแล้ว
“อ..อ๊ายย..”
เมื่อบทรักที่โนอาห์มอบให้หนักหน่วงขึ้นหญิงสาวจึงแตะขอบสวรรค์ลำตัวของเธอแอ่นเกร็งกอดร่างหนากรีดร้องออกมาอย่างห้ามไม่อยู่
“อืม..อ้าสส..”
โนอาห์เห็นเช่นนั้นจึงเร่งความเร็วบดเบียดสะโพกแกร่งจนแตะขอบสวรรค์ตามหญิงสาวไปและปลดปล่อยธารน้ำรักในร่องสวาทของหญิงสาวไปจนหมดทุกหยาดหยดก่อนจะอุ้มร่างบางมานอนพักผ่อนที่เตียงและจัดการทำความสะอาดตัวให้เธอก่อนจะจัดการตัวเองและกลับมานอนกอดร่างบางที่อ่อนระทวยด้วยความเพลีย
วันต่อมา
"คุณยูบอกให้ฉันมาหาคุณมีอะไรหรือเปล่าคะ"
ตรีรัตน์รีบพาลูกเข้ามาหาโนอาห์ในห้องทำงานในช่วงเย็นหลังจากที่ยูริไปตามเธอให้เข้ามาพบโนอาห์
"เธอว่าลูกจะชอบไหม tigerกับlion"
ชายหนุ่มหยิบตุ๊กตาเสือกับสิงโตขนาดตัวเท่าๆกับลูกของเขาโชว์ให้หญิงสาวที่กำลังอุ้มลูกอยู่ได้ดู
"ลูกเป็นผู้หญิงนะคะ"
ตรีรัตน์ถึงกับต้องเตือนโนอาห์อีกครั้งว่าลูกเป็นผู้หญิงเพราะหลายครั้งที่โนอาห์นั้นชอบซื้อของเล่นเด็กผู้ชายมาให้ลูกจนเธอแอบคิดไปว่าเขาซื้อมาให้ลูกหรือเขาชอบเองกันแน่
"ฉันเห็นว่ามันน่ารักดีก็เลยซื้อมาวันหลังเธอก็ไปเลือกกับฉันก็แล้วกัน"
"แอ้"
ในขณะที่โนอาห์กำลังจะเก็บตุ๊กตาในมือหนูน้อยก็ยื่นมือมาขอคนเป็นพ่อตาแป๋ว
"อยากได้เหรอครับฮันน่า"
โนอาห์เห็นเช่นนั้นจึงรีบชูตุ๊กตาทั้งสองตรงหน้าลูกของเขา
"อิๆๆ..."
หนูน้อยนิชารีเห็นคนเป็นพ่อชูมาใกล้ๆหน้าก็หัวเราะชอบใจยกใหญ่
"มันดูตลกขนาดนั้นเลยเหรอ จะเอาtigerหรือlionดี"
เมื่อโนอาห์เห็นว่าตุ๊กตาพวกนี้ทำให้ลูกของเขาอารมณ์ดีได้ตอนนี้เขาจึงค่อยๆยื่นตุ๊กตาทั้งสองสลับกันขึ้นมาหยอกลุกของเขาทีละตัว
"แอร๊ะ..."
แปะๆๆ
"tigerหรือlion"
เหมือนตอนนี้พ่อกับลูกจะสนุกกันอยู่สองคนหนูน้อยพอเห็นคนเป็นพ่อหยอกหนักเข้าก็ยกมือป้อมปรบมือชอบใจเรียกรอยยิ้มจากคนเป็นพ่อและแม่
"พอก่อนค่ะ เดี๋ยวลูกละเมอ"
ตรีรัตน์เห็นลุกเธอหัวเราะได้นานสองนานแล้วแต่โนอาห์ก็ยังไม่หยุดเล่นเสียทีจึงต้องปรามชายหนุ่มเพราะเดี๋ยวจะทำให้ลูกนอนละเมอตอนกลางคืนได้
"ฉันชอบนะเวลาลูกยิ้มหัวเราะแต่ที่ชื่นใจมากกว่าก็คือฉันทำให้เธอยิ้มได้บ่อยขึ้นแล้ว"
โนอาห์หยุดมือทันทีเมื่อหญิงสาวเอ่ยเขาเข้าไปกอดทั้งหญิงสาวและลูกด้วยรอยยิ้มเขาชอบวินาทีนี้เหลือเกินวินาทีที่เขาทำให้ลูกและหญิงสาวนั้นยิ้มได้
"คุณโนอาห์"
เป็นอีกครั้งที่ตรีรัตน์ต้องเขินไปกับคำหวานของชายหนุ่ม
22.00 น.
"เธอต้องอยู่กับฉันตลอดไปห้ามหนีไปไหนรู้หรือเปล่า"
โนอาห์นอนกอดหญิงสาวอันเป็นที่รักที่สุดในตอนนี้อยู่บนเตียงนุ่มคำพูดที่ออกมาจากปากของเขาตอนนี้มันออกมาจากก้นบึ้งของหัวใจไม่รู้ว่าทำไมถึงอยากพูดมันออกมาในตอนนี้เหมือนกัน
"ฉันจะไปไหนได้ล่ะคะคุณก็ตามฉันได้ทุกที่อยู่แล้วนี่ยกเว้นแต่ถึงเวลาที่ต้องจากเท่านั้นแหละค่ะ"
ตรีรัตน์ยิ้มอ่อนหากเขาดีกับเธอแบบนี้ตอลดไปใครจะอยากจากแต่ชีวิตของคนเรามันมีเวลาของมันเมื่อถึงเวลาที่ต้องจากก็ห้ามอะไรไม่ได้เออยากให้ชายหนุ่มได้รู้ข้อนี้เอาไว้
"อย่าพูดแบบนี้สิฉันไม่ชอบเลย"
โนอาห์รีบเอ่ยตัดบทหญิงสาวเพราะเขาไม่อยากฟังเรื่องแบบนี้
"ก็จริงนี่คะชีวิตเรามีเวลาจำกัดของมันค่ะ"
ตรีรัตน์มองหน้าโนอาห์ด้วยรอยยิ้ม
"ฉันเป็นเจ้าชีวิตเธอถ้าเธอเป็นอะไรไปฉันจะชุบชีวิตเธอขึ้นมาใหม่" ชายหนุ่มจับแก้มนวลไว้หลวมๆ
"ทำได้ด้วยเหรอคะ" หญิงสาวหัวเราะเบาๆ
"ได้สิ" โนอาห์กอดหญิงสาวแน่นและหลับตาลงไปพร้อมๆกัน
สามวันต่อมาเกาะXXวันนี้โนอาห์พาลูกของเขาและหญิงสาวมาเที่ยวที่เกาะแห่งหนึ่งในแถบเอเชียที่เป็นสถานที่ท่องเที่ยวที่ผู้คนค่อนข้างพลุกพล่านเขาอยากให้หญิงสาวมาเปลี่ยนบรรยากาศบ้างในขณะที่เขามีเวลาว่างวันสองวันก่อนจะเดินทางไปญี่ปุ่นเพื่อไปดูงาน"นายไม่ให้เราไปด้วยจริงๆเหรอครับ"ยูริถามกับโนอาห์ให้แน่ใจอีกครั้งว่านายของเขานั้นจะไม่ให้เขาขับรถให้จริงๆหรือเพราะที่นี่ไม่ใช่เกาะส่วนตัวเขากลัวว่าจะมีอันตรายอะไรเกิดขึ้นได้"อืม"โนอาห์พยักหน้าเบาๆพร้อมรับกุญแจจากมือยูริก่อนจะเดินออกไปที่รถครู่ต่อมา"มาถ่ายรูปกันพระอาทิตย์กำลังสวยเลย"โนอาห์พาตรีรัตน์และลูกขับรถเล่นมาจนถึงจุดที่เป็นแลนด์มาร์คสำหรับถ่ายรูป"คุณอยากถ่ายกับลูกไหมคะเดี๋ยวฉันถ่ายให้"ตรีรัตน์อาสาเป็นตากล้องที่จะถ่ายรูปคู่โนอาห์กับลูกสาวเพราะเธอจำได้ว่าเขานั้นไม่เคยถ่ายรูปคู่กับลูกเลย"ก็ได้"โนอาห์ยื่นกล้องให้กับหญิงสาวก่อนจะอุ้มลูกของเขาเดินไปจุดที่ให้ถ่ายรูป"ยิ้มนะคะ"หญิงสาวมองซ้ายมองขวาดูว่ามีรถมีมาหรือไม่เมื่อไม่มีเธอจึงเดินออกไปกลางถนนเพื่อที่จะได้รุปมุมกว้างยิ่งพระอาทิตย์ตอนนี้กำลังสวยเธอจึงอยากเก็บวิวให้ได้มากที่สุด"แตงกวา!!"
"มาหาแดดดี๊นะครับ คนเก่งของแดดดี๊ต้องไม่งอแงนะ"โนอาห์รีบเข้ามาอุ้มลูกของเขาที่กำลังร้องให้สะอึกสะอื้นอยู่กับนาเดียออกไปเดินเล่นข้างนอกเมื่อหนูน้อยได้อยู่ในอ้อมอกคนเป็นพ่อได้ก็ทุเลาการสะอื้นลงบ้าง"สงสารนายกับคุณหนูจังเลยนะคะ"นาเดียที่ยืนมองสองพ่อลูกอยู่กับยูริเธอก็อดน้ำตาคลอไม่ได้ชั่วโมงต่อมาหลังจากที่โนอาห์กล่อมลูกของเขาจนยอมกินนมผงหลับไปได้เขาก็เอาแต่นั่งมองหน้าลูกที่กำลังหลับน้ำตาคลอเอาแต่โทษตัวเองว่าหากเขาไม่พาตรีรัตน์ออกไปเรื่องทุกอย่างก็คงไม่เกิดขึ้นนับตั้งแต่วันที่เกิดเหตุร้ายวันนั้นจวบจนวันนี้วันเวลาก็ล่วงเลยมาหกเจ็ดเดือนแล้วในคราแรกเมื่อคนที่ไทยรู้ข่าวของตรีรัตน์ทุกคนก็เสียใจกันหนักมากเช่นเดียวกับโนอาห์และเอ่ยปากจะช่วยดูแลนิชารีเพราะคิดว่าโนอาห์คงจะเลี้ยงลูกคนเดียวไม่ได้ด้วยงานที่ยุ่งแต่โนอาห์ก็ได้ปฏิเสธไปแม้เขาจะต้องดูแลลูกคนเดียวเขาก็จะพยายามเป็นทั้งพ่อและแม่ให้ลูกของเขาให้ได้ตอนนี้แม้โนอาห์จะไม่ได้ร้องฟูมฟายแบบเมื่อก่อนแต่เขาก็ยังจำภาพที่ตรีรัตน์ถูกรถชนไปต่อหน้าต่อตาได้ไม่มีลืมที่เขาผ่านมันมาได้ก็เพราะมีลูกน้อยและคนรอบข้างที่คอยให้กำลังใจนั่นเองคราแรกเขาก็โมโหอยู่เห
20.00 น.ในเวลานี้สองพ่อลูกกำลังนั่งเล่นกันอยู่บนเตียงนอนเนื่องด้วยใกล้เวลานอนของหนูน้อยแล้ว“ฮันน่าขามาดูอะไรนี่สิคะ”โนอาห์หยิบรูปของตรีรัตน์ขึ้นมาดูทั้งเรียกให้ลูกสาวของเธอที่กำลังนอนดูดขวดนมดูด้วยกัน“อารายคะ”หนูน้อยมองหน้าคนเป็นพ่อด้วยแววตาสงสัยว่าพ่อของเธอให้ดูอะไร“นี่คุณแม่ของหนูไง”โนอาห์ชี้ไปที่รูปในมือของเขาให้หนูน้อยได้ดู“คูมแม่”เด็กหญิงเรียกตามคนเป็นพ่อแต่เธอก็ไม่เข้าใจอยู่ดีว่าคุณแม่ที่พ่อตนว่านั้นคืออะไร“คุณแม่เป็นคนที่รักฮันน่าที่สุดเหมือนกับแดดดี๊ไงคะ”ชายหนุ่มรวบกอดลูกน้อยของเขาทั้งเอ่ยบอกคนในอ้อมกอดด้วยรอยยิ้ม จนถึงตอนนี้หนูน้อยวัยสองขวบก็ยังไม่เข้าใจอยู่ดีและดูดขวดนมต่ออย่างไม่ได้สนใจรูปในมือของโนอาห์เท่าไรนัก“วันนึงหนูจะเข้าใจค่ะฮันน่า”โนอาห์ยิ้มอ่อนเขารู้ว่าตอนนี้ลูกสาวของเขายังไม่เข้าใจแต่เขาจะพยายามซึมซับให้ลูกของเขาได้รู้ให้มากที่สุดว่าคุณแม่ของเจ้าตัวนั้นรักมากแค่ไหนอาทิตย์ต่อมา"นายครับMHLส่งตัวอย่างงานมาให้เราดูครับ"มัคซิมเดินเข้ามาหน้าตาตื่นและรีบยืนไฟล์ของMHLให้กับนายของเขาที่นั่งอยู่ที่ตะทำงาน"ฉันไม่ดู..เบื่อจริงๆพวกพูดไม่รู้เรื่อง"โนอาห์ส่ายหั
MHL"สวัสดีค่ะคุณไอ"โซเฟียมาถึงบริษัทได้เธอก็ดิ่งเข้ามาทักทายไอรีนที่ห้องทำงานในทันที"มาแล้วเหรอไปเปลี่ยนชุดสิก่อนที่ลูกค้าจะมา"ไอรีนรีบยื่นชุดที่เลือกมาแล้วให้โซเฟียนั้นไปเปลี่ยนก่อนที่โนอาห์จะเดินทางมาถึงเพราะเธอต้องการจะพรีเซนท์ชุดที่ออกแบบใหม่ให้โนอาห์ได้ดู"ได้ค่ะ"โซเฟียไม่รีรอเธอรีบรับชุดจากไอรีนแล้วเข้าไปที่ห้องแต่งตัวทันทีครู่ต่อมา"โอเคไหมคะ"โซเฟียหายเข้าไปในห้องแต่งตัวพักใหญ่เมื่อแต่งตัวแต่งหน้าทำผมกับช่างเรียบร้อยแล้วจึงเดินออกมาด้วยชุดสายเดี่ยวอกซาตินสีโรสโกลเว้าหลังลึกจนถึงเอวตัวกระโปรงสั้นเหนือเข่าและส้นสูงสีเงินให้ไอรีนได้ดูว่าเธอต้องแต่งเติมอะไรตรงไหนอีกหรือไม่"สวยมากเลยโซเฟีย"ไอรีนยิ้มอ่อนเธอมองไปที่หญิงสาวตรงหน้าเธอทำทรงผมรวบโดนัทไม่ตึงมากปล่อยปอยผมน้อยๆแต่งหน้าอ่อนๆมันช่างเข้ากับเธอและชุดที่ใส่เป็นอย่างมากหากได้เครื่องประดับแบรนด์ของโนอาห์มาอยู่บนตัวก็จะดูครบเครื่องก๊อกๆๆ สองสาวหันไปทางเสียงเคาะประตูและรีบเตรียมตัวต้องรับลูกค้ากันทันทีเพราะรู้ว่าคนที่กำลังจะเข้ามาคือโนอาห์"แตงกวา"โนอาห์เดินเข้าห้องมาพร้อมกับยูริและมัคซิมเช่นเมื่อวานเมื่อเขาเห็นหญิงสาวที่เ
22.00 น."ยัยหนูแดดดี๊ควรจะเชื่อแบบไหนดีลูก"โนอาห์นอนกอดลูกของเขาอยู่บนเตียงนุ่มทั้งยังคิดมากเรื่องหญิงสาวจนนอนไม่หลับสองวันต่อมาห้างสรรพสินค้า"พี่จะเอาอะไรหรือเปล่าคะพอดีโซเฟียอยู่ในห้างพอดี...โอเคค่ะ"พลั้กกก โซเฟียเดินเล่นอยู่ในห้างสรรพสินค้าในวันสบายๆของเธอในขณะที่โทรคุยกับพี่สาวของเธอเสร็จเมื่อจะวางหูเธอก็เผลอไปเดินชนใครบางคนเข้า"ขอโทษค่ะ...เอ่อ คุณโนอาห์"หญิงสาวรีบขอโทษคนที่เธอเดินชนทันทีเพราะเธอเองที่มัวแต่คุยโทรศัพท์จึงไม่ระวังเมื่อเห็นว่าเป็นโนอาห์เธอก็รีบผละตัวออกจากเขาทันทีเธอรู้สึกกลัวเพราะยังจำสายตาที่เขามองเธอในวันนั้นได้เป็นอย่างดี"ใช่ ดีใจที่คุณจำผมได้"โนอาห์ยิ้มอ่อนให้หญิงสาวที่กำลังมองเขาอย่างระแวง"ขอโทษทีค่ะที่ฉันเดินไม่ระวัง""เปลี่ยนจากคำขอโทษมานั่งทานข้าวกับผมสักมื้อจะได้หรือเปล่าครับ"โนอาห์ถือโอกาสนี้ชวนหญิงสาวทานข้าวเพราะเขามาที่นี่ได้ไม่ใช่เรื่องบังเอิญแต่เป็นเพราะเขาให้คนตามหญิงสาวอยู่ตลอดต่างหาก"เอ่อ ก็ได้ค่ะ"โซเฟียอยากจะปฏิเสธใจจะขาดแต่เห็นว่าเขาเป็นหุ้นส่วนของเจ้านายเธอจึงยอมไปอย่างไม่เต็มใจนักร้านอาหาร"คุณอยู่ที่นี่ตั้งแต่เด็กๆแล้วเหรอครับ"
"ค่ะ ทุกคนคะนายแบบนางแบบพร้อมแล้วค่ะ"ไอรีนเห็นดังนั้นก็รีบเรียกทีมงานทุกคนมาเตรียมตัวถ่ายแบบ"ทำไมเค้าถึงมาถ่ายล่ะคะ"โซเฟียถึงกับยืนอึ้งไหนว่าเธอต้องถ่ายกับนายแบบทำไมเป็นโนอาห์"คุณโนอาห์จะเป็นนายแบบเองน่ะสิไปเข้าที่ฉากเถอะเราจะเริ่มถ่ายกันแล้ว"ไอรีนเอ่ยด้วยรอยยิ้มและพาโซเฟียเดินไปที่สตูดิโอที่เป็นฉากในอ่างอาบน้ำแก้วใสสุดหรู“ผมลงเลยนะครับ”โนอาห์รู้ดีว่าต้องถ่ายแบบไหนบ้างเพราะไอรีนนั้นส่งแบบให้เขาได้ดูแล้วและเขาก็จำได้ทุกอย่างด้วยเมื่อถึงอ่างแก้วที่มีน้ำอยู่ในอ่างเขาก็รีบลงไปทันทีเพื่อรอโซเฟียนั้นมานั่งใกล้ๆและตอนนี้เองที่ทำให้เขาสังเกตที่หน้าท้องของเธอปรากฏว่ารอยแผลผ่าที่ตรีรัตน์เคยมีแต่โซเฟียไม่มีนั่นทำให้สีหน้าของเขาสลดเล็กน้อยแต่ก็กลับมายิ้มได้เพราะเขายังไม่มั่นใจร้อยเปอเซ็นว่าโซเฟียจะไม่ใช่ตรีรัตน์จริงๆ“จำเซทที่บอกได้หรือเปล่า”ไอรีนถามโซเฟียอีกรอบเมื่อเห็นสีหน้าของเธอไม่สู้ดีนัก“ค่ะ”โซเฟียพยักหน้าเบาๆและสูดลมหายใจเข้าลึกๆก่อนจะเข้าไปนั่งที่ขอบอ่างแก้วในขณะที่โนอาห์นั่งยิ้มให้เธออยู่ในอ่าง"ใกล้กันอีกนิดครับ"ตากล้องเห็นว่าหญิงสาวนั่งห่างกับโนอาห์เกินไปเขาจึงให้เธอขยับไปใก
"บังเอิญจังเลยนะครับที่มาเจอคุณโซเฟียที่นี่"โนอาห์เดินเข้ามาทักทายสองสาวที่โต๊ะอาหารใช่แล้วเขารู้ทุกอย่างว่าเธออยู่ที่ไหนเพราะคนของเขาตามเธอตลอด"ใครเหรอโซเฟีย"เพนนีเอ่ยกระซิบถามน้องสาวที่กำลังหน้าบูดบึ้งอย่างสงสัย"หุ้นส่วนคุณไอน่ะค่ะ"หญิงสาวเอ่ยอย่างไม่สบอารมณ์เท่าไรนักเธอกำลังทานอาหารอร่อยๆเจอเขาอยู่ที่นี่เธอก็หมดอารมณ์ทานทันทีเพราะเขาคงมิวายมาทำชีกอกับเธอหรือไม่ก็พี่สาวเธอแน่"อ๋อ ยินดีที่ได้รู้จักนะคะฉันเพนนีค่ะเป็นพี่สาวของโซเฟีย"เพนนีรู้ว่าเป็นใคตรเธอจึงลุกยืนทักทายอีกฝ่ายด้วยรอยยิ้มอย่างเป็นมิตร"ผมโนอาห์ครับ ถ้าไม่รังเกียจผมขอนั่งด้วยคนนะครับ"โนอาห์ผู้ที่หน้าด้านหน้าทนถือโอกาสนี่ขอร่วมโต๊ะกับพวกเธอด้วยเลย"ได้สิคะ" เพนนี้เอ่ยอนุญาต"แปลกนะคะที่คนอย่างคุณโนอาห์จะไปไหนมาไหนคนเดียว"โซเฟียเห็นว่าพี่สาวเธอดูจะใจดีเกินไปแล้วเมื่อเห็นโนอาห์นั่งลงได้ก็เอ่ยแซะเขาเล็กน้อย"ผมให้คนของผมรออยู่ข้างนอกน่ะครับ"ชายหนุ่มเอียงหน้าไปยังหน้าร้านอาหารใครว่าเขามาคนเดียวเขาแค่เข้ามาในนี้คนเดียวต่างหากเพื่อที่จะไม่ให้ผู้คนในนี้แตกตื่น"อ๋อ งั้นเหรอคะ"หญิงสาวบุ้ยปากเล็กน้อย"โซเฟีย"เพนนีเอ่ย
"เธอมีถ่ายเซทชุดว่ายน้ำกับนายแบบอีกคนน่ะค่ะ"ทีมงานเอ่ยกับโนอาห์เธอคิดว่าเขารู้เสียอีกว่ามีนายแบบอีกคนต้องถ่ายกับโซเฟีย"อะไรนะ นี่ยังไม่เรียบร้อยอีกหรือไง"โนอาห์ถึงกับคิ้วชนกันไม่พอใจเพราะเขาจะไม่ยอมให้นายแบบคนไหนถึงเนื้อถึงตัวโซเฟียเด็ดขาดนอกจากเขา"ในส่วนของคุณโนอาห์เรียบร้อยแล้วค่ะแต่คุณโซเฟียยังต้องมีถ่ายอีกค่ะ"สิ้นเสียงทีมงานสาวโนอาห์ก็เดินดุ่มไปหาไอรีนทันที"คุณโนอาห์จะไปไหนคะ"ทำเอาทีมงานสาวเกาหัวแกรกๆงงกับอารมณ์ของโนอาห์ที่เมื่อครู่ยังนอนกินลมดีๆอยู่เลยตอนนี้กลับอารมณ์เสียขึ้นมาเสียอย่างนั้น"มีชุดอีกไหมเดี๋ยวฉันจะถ่ายทุกเซทกับเธอเองเองให้เสร็จ"โนอาห์เดินเข้ามาเอ่ยเสียงแข็งกับไอรีนที่กำลังดูแลความเรียบร้อยอยู่"แต่เราจ้างนายแบบมาแล้วนะคะ"ไอรีนถึงกับหน้าเสียเมื่อเห็นว่าโนอาห์มีท่าทีที่จะไม่พอใจเรื่องงานอีกแล้ว"จ้างแล้วก็จ้างไปเดี๋ยวฉันจ่ายเองก็ได้แต่ฉันจะถ่ายกับเธอได้คนเดียวเท่านั้น"โนอาห์เอ่ยเสียงดังฟังชัดจนนายแบบวัยละอ่อนที่กำลังรอถ่ายกับโซเฟียก้มหน้างุดเพราะรู้ดีว่าคนที่กำลังโมโหอยู่นั้นมีอิทธิพลแค่ไหน"เป็นอะไรของคุณคะ"ไอรีนถอนหายใจเฮือกใหญ่ไม่เข้าใจว่าโนอาห์ทำไมต้อ