“จริงเหรอคะฉันกำลังจะขอคุณอยู่พอดีเลยคิดถึงพี่ๆแล้วก็เจ้าแฝดมากๆด้วย”
หญิงสาวพยักหน้าด้วยรอยยิ้มเธออยากกลับใจจะขาดเพียงแต่เห็นว่าช่วงนี้โนอาห์ค่อนข้างยุ่งเธอจึงยังไม่ได้พูดเรื่องนี้กับเขา
“ฉันรู้ไงฉันบอกพวกเค้าไว้แล้ว”
โนอาห์คิดเอาไว้ไม่ผิดที่ช่วงนี้เขายุ่งๆเพราะอยากจะเคลียงานทุกอย่างให้เสร็จเพื่อที่จะมีเวลาพาหญิงสาวกลับไปที่ไทยบ้าง
“ขอบคุณนะคะ”
ตรีรัตน์ซบหัวของเธอกับไหล่ของโนอาห์เบาๆ
“แล้วเรื่องเพื่อนเธอฉันจะรีบจัดการให้เข็ดหลาบจะได้ไม่ทำกับใครอีก”
กลับไปครั้งนี้มีอีกหนึ่งอย่างที่โนอาห์อยากจะทำคือสั่งสอนเพื่อนจอมลวงโลกของหญิงสาวเพื่อที่จะทำให้เธอไม่ต้องไปร้ายใส่ใครเค้าอีก
“อย่านะคะ..”
ตรีรัตน์ส่ายหัวเธอเอ่ยปากห้ามชายหนุ่มด้วยอาการเป็นกังวลเธอไม่อยากยุ่งเกี่ยวอะไรกับคนแบบนั้นอีกแล้วเธอเชื่อว่าเวรกรรมคงจะตามคนแบบนั้นเอง
“ทำไม”
โนอาห์มองคนในอ้อมอกอย่างไม่เข้าใจ
“คือฉันอยากให้มันจบๆไป...”
“ทำไมเธอต้องดีกับคนที่ไม่เคยคิดจะดีกับเธอด้วย”
โนอาห์ลูบหัวคนตัวเล็กเบาๆด้วยสีหน้าที่ไม่ค่อยจะสบอารมณ์เท่าไรนักเพราะหากเป็นเขาที่ถูกกระทำเหมือนเธอเขาจะเล่นงานคนที่ทำให้ตายกันไปข้างเลยทีเดียว
“อย่าพูดถึงเรื่องนี้อีกเลยค่ะฉันขอร้องนะคะ”
ตรีรัตน์ไม่อยากได้ยินชื่อหรือข้องเกี่ยวกับปารวีอีกเพราะมันจะทำให้เธอนึกถึงเหตุการณ์เก่าๆที่เธออยากจะลืม
“ก็ได้”
โนอาห์ถอนหายใจเฮือกใหญ่และพยักหน้าเบาๆหากหญิงสาวขอร้องมีหรือเขาจะไม่ให้เธอเพราะตอนนี้เธอกับลูกนั้นเป็นสิ่งที่สำคัญที่สุดสำหรับเขา
“แตงกวา”
“มีอะไรอีกคะ”
หญิงสาวหันกลับมามองคนที่เอ่ยกระซิบกระซาบกับเธออีกรอบ
“ฉันอิจฉาลูก”
โนอาห์อมยิ้มอ่อนทั้งสายตายังจับจ้องไปที่ลูกน้อยของเขาที่กำลังครอบครองดูดดึงสิ่งที่เขาอยากสัมผัส
“อิจฉาเรื่องอะไรคะ”
หญิงสาวยังมีสีหน้าไม่เข้าใจสิ่งที่เขาพูดว่าเขาจะมาอิจฉาลูกตัวเองเรื่องอะไร
“นี่ไง”
โนอาห์เหลือบสายตามองไปทางหน้าอกของเธอเพื่อให้หญิงสาวได้เข้าใจ
“ค..คุณโนอาห์”
สายตาและคำพูดของโนอาห์ตอนนี้ทำเอาหญิงสาวเกิดอาการเขินจนก้มหน้างุด
ครึ่งชั่วโมงต่อมา
“แตงกวา”
ในขณะที่ตรีรัตน์กำลังจะล้มตัวลงนอนเพราะตอนนี้ลูกของเธอหลับไปแล้วก็ได้ยินเสียงของโนอาห์ส่งเสียงเรียกเธอมาจากในห้องน้ำ
“คะ”
“ช่วยหยิบผ้าเช็ดตัวให้ฉันหน่อยสิฉันลืม”
“นี่ค่ะ..ว้าย เล่นอะไรของคุณคะเปียกหมดเลย”
ตรีรัตน์แง้มประตูห้องน้ำแค่พอยื่นมือส่งผ้าเช็ดตัวเข้าไปได้แต่จู่ๆโนอาห์ก็ดึงมือเธอเข้าไปในห้องน้ำและอุ้มเธอลงอ่างอาบน้ำด้วยกันเสียอย่างนั้นจนตัวของเอเปียกไปจนหมด
“นั่นสิเสื้อผ้าเธอเปียกหมดเลยงั้นฉันถอดให้เลยแล้วกัน”
โนอาห์กอดร่างบางอยู่ด้านหลังของเธอทั้งยังรีบถอดเสื้อผ้าที่เปียกปอนของหญิงสาวออกอย่างรวดเร็ว
“คุณโนอาห์ทำอะไรคะ..หยุดค่ะ”
หญิงสาวพยายามขัดขืนเพราะเห็นว่าเขากำลังแกล้งเธอ
“ลืมไปแล้วหรือไงว่าเราเป็นอะไรกัน”
โนอาห์กระชับกอดร่างบางเอาไว้แน่นทั้งยังเอ่ยเสียงแหบพร่าข้างๆแก้มนวลเตือนให้เธอนั้นไม่ลืมสถานะตัวเองในตอนนี้ว่าเป็นอะไรกับเขา
“คือ”
เมื่อได้ยินคำพูดของชายหนุ่มตรีรัตน์ก็ชะงักนิ่งเธอรู้ว่าตอนนี้เธอเป็นอะไรกับเขาแต่เมื่อนึกถึงเหตุการณ์ต่อไปที่จะเกิดขึ้นพลันในหัวก็คิดถึงเรื่องราวที่ผ่านมาในตอนนั้นที่ชายหนุ่มต้องการตัวเธอมันมีแต่ความเจ็บปวดเธอไม่รู้ว่าหากครั้งนี้เขาต้องการเธอจะทนเขาได้หรือไม่
“อยู่เฉยๆ”
โนอาห์อุ้มร่างบางที่เปลือยเปล่าออกจากอ่างอาบน้ำและอุ้มเธอมานอนที่เตียงนุ่ม
ตอนนี้ตัวของเขาอยู่บนตัวของเธอสายตาหยาดเยิ้มของเขาเอาแต่จ้องมองใบหน้านวลของหญิงสาวจนเธอรู้สึกเขินจนต้องหันหน้าหนีหลบสายตาหยาดเยิ้มนั้นทั้งยังมีอาการสั่นเล็กน้อยเพราะกลัวว่าเธอจะทรมานเหมือนคราวก่อนนั้น
“ไม่ต้องกลัว”
โนอาห์จูบหน้าผากหญิงสาวทั้งกอดปลอบประโลมร่างบางเอาไว้เมื่อรู้ว่าเธอกำลังตัวสั่น
“อืม”
ชายหนุ่มเริ่มบดจูบไปที่ริมฝีปากบางอวบอิ่มอย่างนุ่มนวลแล้วค่อยๆส่งลิ้นร้ายตวัดฉกชิมความหวานจากโพรงปากของหญิงสาว
“เห้อ..!!”
นานสองนานกว่าโนอาห์จะปล่อยริมฝีปากบางให้เป็นอิสระหญิงสาวที่อ่อนประสบการณ์จึงรีบสูดหายใจให้เต็มปอดเพราะเมื่อครู่เธอตื่นเต้นจนลืมหายใจไปพักใหญ่
“ยังต้องฝึกอีกเยอะนะ”
โนอาห์ดึงผ้าห่มมาคลุมร่างของเขาและเธอเอาไว้หลวมๆและก้มลงกระซิบข้างหูหญิงสาวที่กำลังสูดลมหายใจเข้าปอดจนหน้าอกหน้าใจของเธอเคลื่อนไหวจนเป็นภาพที่น่ายั่วยวนสำหรับเขา
“อื้อ”
เมื่อปล่อยให้ร่างบางสูดอากาศอย่างเต็มที่แล้วโนอาห์ก็เริ่มบดจูบหญิงสาวอีกรอบและค่อยๆแทรกลำขาแกร่งเข้ากึ่งกลางระหว่างขาเรียวช้าๆมือหนาค่อยๆสอดประสานกับมือเรียวของคนใต้ร่างเพื่อลดความเกร็งของเธอ
“อ้ะ..”
หญิงสาวเผลอครางระบายความเสียวเมื่อชายหนุ่มนั่นไล่ขบเม้มที่เต้างามทั้งสองอย่างหิวกระหายร่างกายของเธอที่เหมือนจะไร้การควบคุมจึงเผลอแอ่นอกให้คนที่กำลังสนุกไปโดยปริยาย
“น..โนอาห์..อื้ออ”คนตัวโตไล่โลมเลียจากเต้างามจนไปถึงจุดกึ่งกลางของหญิงสาวไม่ทันที่เธอจะส่งเสียงห้ามเขาก็ขบเม้มตวัดเรียวลิ้นหยอกล้อเล่นกับร่องสวาทของหญิงสาวจนเธอแทบจะควบคุมเสียงครางของตัวเองไม่อยู่“อื้ออ..”หญิงสาวขบเม้มปากของเธอจนแทบห้อเลือดทั้งยังวาดมือเรียวปิดปากของเธอช่วยเอาไว้อีกแรงเพราะกลัวว่าเสียงระบายความเสียวกระสันนี้จะดังเล็ดลอดออกไปจนน่าอาย“พร้อมแล้วสินะ”โนอาห์ละริมฝีปากออกจากร่องสวาทของหญิงสาวด้วยเพราะรู้ว่าตอนนี้เธอพร้อมที่จะรับตัวตนของเขาได้แล้วจึงค่อยๆเคลื่อนตัวขึ้นกอดก่ายร่างบางเอาไว้แน่นและค่อยๆจ่อแท่งร้อนที่กำลังผงาดเต็มที่ของเขาสอดใส่เข้าไปในช่องทางรักที่กำลังเปียกเยิ้มอยู่ตอนนี้“อื้อ..อ๊าย”ตรีรัตน์จิกมือเรียวที่แผ่นหลังของโนอาห์แน่นด้วยระบายเจ็บ“อืม..”โนอาห์ขมวดคิ้วเล็กน้อยเพราะตัวตนของเขาถูกบีบรัดจนแทบปริแตกเขาแช่แท่งร้อยเอาไว้ครู่ใหญ่เพื่อรอให้หญิงสาวได้ปรับตัวเมื่อเห็นว่าเธอเริ่มปรับตัวได้เขาจึงค่อยๆขยับสะโพกแกร่งเข้าออกเป็นจังหวะช้าๆก่อนจะเร่าร้อนขึ้นในเวลาต่อมาเพราะร่างบางใต้ร่างของเขานั้นเป็นสิ่งเร้าอารมณ์ของเขาได้อย่างดียิ่งเธอมีเสียงเล็ดลอดแสดงความเ
สามวันต่อมาเกาะXXวันนี้โนอาห์พาลูกของเขาและหญิงสาวมาเที่ยวที่เกาะแห่งหนึ่งในแถบเอเชียที่เป็นสถานที่ท่องเที่ยวที่ผู้คนค่อนข้างพลุกพล่านเขาอยากให้หญิงสาวมาเปลี่ยนบรรยากาศบ้างในขณะที่เขามีเวลาว่างวันสองวันก่อนจะเดินทางไปญี่ปุ่นเพื่อไปดูงาน"นายไม่ให้เราไปด้วยจริงๆเหรอครับ"ยูริถามกับโนอาห์ให้แน่ใจอีกครั้งว่านายของเขานั้นจะไม่ให้เขาขับรถให้จริงๆหรือเพราะที่นี่ไม่ใช่เกาะส่วนตัวเขากลัวว่าจะมีอันตรายอะไรเกิดขึ้นได้"อืม"โนอาห์พยักหน้าเบาๆพร้อมรับกุญแจจากมือยูริก่อนจะเดินออกไปที่รถครู่ต่อมา"มาถ่ายรูปกันพระอาทิตย์กำลังสวยเลย"โนอาห์พาตรีรัตน์และลูกขับรถเล่นมาจนถึงจุดที่เป็นแลนด์มาร์คสำหรับถ่ายรูป"คุณอยากถ่ายกับลูกไหมคะเดี๋ยวฉันถ่ายให้"ตรีรัตน์อาสาเป็นตากล้องที่จะถ่ายรูปคู่โนอาห์กับลูกสาวเพราะเธอจำได้ว่าเขานั้นไม่เคยถ่ายรูปคู่กับลูกเลย"ก็ได้"โนอาห์ยื่นกล้องให้กับหญิงสาวก่อนจะอุ้มลูกของเขาเดินไปจุดที่ให้ถ่ายรูป"ยิ้มนะคะ"หญิงสาวมองซ้ายมองขวาดูว่ามีรถมีมาหรือไม่เมื่อไม่มีเธอจึงเดินออกไปกลางถนนเพื่อที่จะได้รุปมุมกว้างยิ่งพระอาทิตย์ตอนนี้กำลังสวยเธอจึงอยากเก็บวิวให้ได้มากที่สุด"แตงกวา!!"
"มาหาแดดดี๊นะครับ คนเก่งของแดดดี๊ต้องไม่งอแงนะ"โนอาห์รีบเข้ามาอุ้มลูกของเขาที่กำลังร้องให้สะอึกสะอื้นอยู่กับนาเดียออกไปเดินเล่นข้างนอกเมื่อหนูน้อยได้อยู่ในอ้อมอกคนเป็นพ่อได้ก็ทุเลาการสะอื้นลงบ้าง"สงสารนายกับคุณหนูจังเลยนะคะ"นาเดียที่ยืนมองสองพ่อลูกอยู่กับยูริเธอก็อดน้ำตาคลอไม่ได้ชั่วโมงต่อมาหลังจากที่โนอาห์กล่อมลูกของเขาจนยอมกินนมผงหลับไปได้เขาก็เอาแต่นั่งมองหน้าลูกที่กำลังหลับน้ำตาคลอเอาแต่โทษตัวเองว่าหากเขาไม่พาตรีรัตน์ออกไปเรื่องทุกอย่างก็คงไม่เกิดขึ้นนับตั้งแต่วันที่เกิดเหตุร้ายวันนั้นจวบจนวันนี้วันเวลาก็ล่วงเลยมาหกเจ็ดเดือนแล้วในคราแรกเมื่อคนที่ไทยรู้ข่าวของตรีรัตน์ทุกคนก็เสียใจกันหนักมากเช่นเดียวกับโนอาห์และเอ่ยปากจะช่วยดูแลนิชารีเพราะคิดว่าโนอาห์คงจะเลี้ยงลูกคนเดียวไม่ได้ด้วยงานที่ยุ่งแต่โนอาห์ก็ได้ปฏิเสธไปแม้เขาจะต้องดูแลลูกคนเดียวเขาก็จะพยายามเป็นทั้งพ่อและแม่ให้ลูกของเขาให้ได้ตอนนี้แม้โนอาห์จะไม่ได้ร้องฟูมฟายแบบเมื่อก่อนแต่เขาก็ยังจำภาพที่ตรีรัตน์ถูกรถชนไปต่อหน้าต่อตาได้ไม่มีลืมที่เขาผ่านมันมาได้ก็เพราะมีลูกน้อยและคนรอบข้างที่คอยให้กำลังใจนั่นเองคราแรกเขาก็โมโหอยู่เห
20.00 น.ในเวลานี้สองพ่อลูกกำลังนั่งเล่นกันอยู่บนเตียงนอนเนื่องด้วยใกล้เวลานอนของหนูน้อยแล้ว“ฮันน่าขามาดูอะไรนี่สิคะ”โนอาห์หยิบรูปของตรีรัตน์ขึ้นมาดูทั้งเรียกให้ลูกสาวของเธอที่กำลังนอนดูดขวดนมดูด้วยกัน“อารายคะ”หนูน้อยมองหน้าคนเป็นพ่อด้วยแววตาสงสัยว่าพ่อของเธอให้ดูอะไร“นี่คุณแม่ของหนูไง”โนอาห์ชี้ไปที่รูปในมือของเขาให้หนูน้อยได้ดู“คูมแม่”เด็กหญิงเรียกตามคนเป็นพ่อแต่เธอก็ไม่เข้าใจอยู่ดีว่าคุณแม่ที่พ่อตนว่านั้นคืออะไร“คุณแม่เป็นคนที่รักฮันน่าที่สุดเหมือนกับแดดดี๊ไงคะ”ชายหนุ่มรวบกอดลูกน้อยของเขาทั้งเอ่ยบอกคนในอ้อมกอดด้วยรอยยิ้ม จนถึงตอนนี้หนูน้อยวัยสองขวบก็ยังไม่เข้าใจอยู่ดีและดูดขวดนมต่ออย่างไม่ได้สนใจรูปในมือของโนอาห์เท่าไรนัก“วันนึงหนูจะเข้าใจค่ะฮันน่า”โนอาห์ยิ้มอ่อนเขารู้ว่าตอนนี้ลูกสาวของเขายังไม่เข้าใจแต่เขาจะพยายามซึมซับให้ลูกของเขาได้รู้ให้มากที่สุดว่าคุณแม่ของเจ้าตัวนั้นรักมากแค่ไหนอาทิตย์ต่อมา"นายครับMHLส่งตัวอย่างงานมาให้เราดูครับ"มัคซิมเดินเข้ามาหน้าตาตื่นและรีบยืนไฟล์ของMHLให้กับนายของเขาที่นั่งอยู่ที่ตะทำงาน"ฉันไม่ดู..เบื่อจริงๆพวกพูดไม่รู้เรื่อง"โนอาห์ส่ายหั
MHL"สวัสดีค่ะคุณไอ"โซเฟียมาถึงบริษัทได้เธอก็ดิ่งเข้ามาทักทายไอรีนที่ห้องทำงานในทันที"มาแล้วเหรอไปเปลี่ยนชุดสิก่อนที่ลูกค้าจะมา"ไอรีนรีบยื่นชุดที่เลือกมาแล้วให้โซเฟียนั้นไปเปลี่ยนก่อนที่โนอาห์จะเดินทางมาถึงเพราะเธอต้องการจะพรีเซนท์ชุดที่ออกแบบใหม่ให้โนอาห์ได้ดู"ได้ค่ะ"โซเฟียไม่รีรอเธอรีบรับชุดจากไอรีนแล้วเข้าไปที่ห้องแต่งตัวทันทีครู่ต่อมา"โอเคไหมคะ"โซเฟียหายเข้าไปในห้องแต่งตัวพักใหญ่เมื่อแต่งตัวแต่งหน้าทำผมกับช่างเรียบร้อยแล้วจึงเดินออกมาด้วยชุดสายเดี่ยวอกซาตินสีโรสโกลเว้าหลังลึกจนถึงเอวตัวกระโปรงสั้นเหนือเข่าและส้นสูงสีเงินให้ไอรีนได้ดูว่าเธอต้องแต่งเติมอะไรตรงไหนอีกหรือไม่"สวยมากเลยโซเฟีย"ไอรีนยิ้มอ่อนเธอมองไปที่หญิงสาวตรงหน้าเธอทำทรงผมรวบโดนัทไม่ตึงมากปล่อยปอยผมน้อยๆแต่งหน้าอ่อนๆมันช่างเข้ากับเธอและชุดที่ใส่เป็นอย่างมากหากได้เครื่องประดับแบรนด์ของโนอาห์มาอยู่บนตัวก็จะดูครบเครื่องก๊อกๆๆ สองสาวหันไปทางเสียงเคาะประตูและรีบเตรียมตัวต้องรับลูกค้ากันทันทีเพราะรู้ว่าคนที่กำลังจะเข้ามาคือโนอาห์"แตงกวา"โนอาห์เดินเข้าห้องมาพร้อมกับยูริและมัคซิมเช่นเมื่อวานเมื่อเขาเห็นหญิงสาวที่เ
22.00 น."ยัยหนูแดดดี๊ควรจะเชื่อแบบไหนดีลูก"โนอาห์นอนกอดลูกของเขาอยู่บนเตียงนุ่มทั้งยังคิดมากเรื่องหญิงสาวจนนอนไม่หลับสองวันต่อมาห้างสรรพสินค้า"พี่จะเอาอะไรหรือเปล่าคะพอดีโซเฟียอยู่ในห้างพอดี...โอเคค่ะ"พลั้กกก โซเฟียเดินเล่นอยู่ในห้างสรรพสินค้าในวันสบายๆของเธอในขณะที่โทรคุยกับพี่สาวของเธอเสร็จเมื่อจะวางหูเธอก็เผลอไปเดินชนใครบางคนเข้า"ขอโทษค่ะ...เอ่อ คุณโนอาห์"หญิงสาวรีบขอโทษคนที่เธอเดินชนทันทีเพราะเธอเองที่มัวแต่คุยโทรศัพท์จึงไม่ระวังเมื่อเห็นว่าเป็นโนอาห์เธอก็รีบผละตัวออกจากเขาทันทีเธอรู้สึกกลัวเพราะยังจำสายตาที่เขามองเธอในวันนั้นได้เป็นอย่างดี"ใช่ ดีใจที่คุณจำผมได้"โนอาห์ยิ้มอ่อนให้หญิงสาวที่กำลังมองเขาอย่างระแวง"ขอโทษทีค่ะที่ฉันเดินไม่ระวัง""เปลี่ยนจากคำขอโทษมานั่งทานข้าวกับผมสักมื้อจะได้หรือเปล่าครับ"โนอาห์ถือโอกาสนี้ชวนหญิงสาวทานข้าวเพราะเขามาที่นี่ได้ไม่ใช่เรื่องบังเอิญแต่เป็นเพราะเขาให้คนตามหญิงสาวอยู่ตลอดต่างหาก"เอ่อ ก็ได้ค่ะ"โซเฟียอยากจะปฏิเสธใจจะขาดแต่เห็นว่าเขาเป็นหุ้นส่วนของเจ้านายเธอจึงยอมไปอย่างไม่เต็มใจนักร้านอาหาร"คุณอยู่ที่นี่ตั้งแต่เด็กๆแล้วเหรอครับ"
"ค่ะ ทุกคนคะนายแบบนางแบบพร้อมแล้วค่ะ"ไอรีนเห็นดังนั้นก็รีบเรียกทีมงานทุกคนมาเตรียมตัวถ่ายแบบ"ทำไมเค้าถึงมาถ่ายล่ะคะ"โซเฟียถึงกับยืนอึ้งไหนว่าเธอต้องถ่ายกับนายแบบทำไมเป็นโนอาห์"คุณโนอาห์จะเป็นนายแบบเองน่ะสิไปเข้าที่ฉากเถอะเราจะเริ่มถ่ายกันแล้ว"ไอรีนเอ่ยด้วยรอยยิ้มและพาโซเฟียเดินไปที่สตูดิโอที่เป็นฉากในอ่างอาบน้ำแก้วใสสุดหรู“ผมลงเลยนะครับ”โนอาห์รู้ดีว่าต้องถ่ายแบบไหนบ้างเพราะไอรีนนั้นส่งแบบให้เขาได้ดูแล้วและเขาก็จำได้ทุกอย่างด้วยเมื่อถึงอ่างแก้วที่มีน้ำอยู่ในอ่างเขาก็รีบลงไปทันทีเพื่อรอโซเฟียนั้นมานั่งใกล้ๆและตอนนี้เองที่ทำให้เขาสังเกตที่หน้าท้องของเธอปรากฏว่ารอยแผลผ่าที่ตรีรัตน์เคยมีแต่โซเฟียไม่มีนั่นทำให้สีหน้าของเขาสลดเล็กน้อยแต่ก็กลับมายิ้มได้เพราะเขายังไม่มั่นใจร้อยเปอเซ็นว่าโซเฟียจะไม่ใช่ตรีรัตน์จริงๆ“จำเซทที่บอกได้หรือเปล่า”ไอรีนถามโซเฟียอีกรอบเมื่อเห็นสีหน้าของเธอไม่สู้ดีนัก“ค่ะ”โซเฟียพยักหน้าเบาๆและสูดลมหายใจเข้าลึกๆก่อนจะเข้าไปนั่งที่ขอบอ่างแก้วในขณะที่โนอาห์นั่งยิ้มให้เธออยู่ในอ่าง"ใกล้กันอีกนิดครับ"ตากล้องเห็นว่าหญิงสาวนั่งห่างกับโนอาห์เกินไปเขาจึงให้เธอขยับไปใก
"บังเอิญจังเลยนะครับที่มาเจอคุณโซเฟียที่นี่"โนอาห์เดินเข้ามาทักทายสองสาวที่โต๊ะอาหารใช่แล้วเขารู้ทุกอย่างว่าเธออยู่ที่ไหนเพราะคนของเขาตามเธอตลอด"ใครเหรอโซเฟีย"เพนนีเอ่ยกระซิบถามน้องสาวที่กำลังหน้าบูดบึ้งอย่างสงสัย"หุ้นส่วนคุณไอน่ะค่ะ"หญิงสาวเอ่ยอย่างไม่สบอารมณ์เท่าไรนักเธอกำลังทานอาหารอร่อยๆเจอเขาอยู่ที่นี่เธอก็หมดอารมณ์ทานทันทีเพราะเขาคงมิวายมาทำชีกอกับเธอหรือไม่ก็พี่สาวเธอแน่"อ๋อ ยินดีที่ได้รู้จักนะคะฉันเพนนีค่ะเป็นพี่สาวของโซเฟีย"เพนนีรู้ว่าเป็นใคตรเธอจึงลุกยืนทักทายอีกฝ่ายด้วยรอยยิ้มอย่างเป็นมิตร"ผมโนอาห์ครับ ถ้าไม่รังเกียจผมขอนั่งด้วยคนนะครับ"โนอาห์ผู้ที่หน้าด้านหน้าทนถือโอกาสนี่ขอร่วมโต๊ะกับพวกเธอด้วยเลย"ได้สิคะ" เพนนี้เอ่ยอนุญาต"แปลกนะคะที่คนอย่างคุณโนอาห์จะไปไหนมาไหนคนเดียว"โซเฟียเห็นว่าพี่สาวเธอดูจะใจดีเกินไปแล้วเมื่อเห็นโนอาห์นั่งลงได้ก็เอ่ยแซะเขาเล็กน้อย"ผมให้คนของผมรออยู่ข้างนอกน่ะครับ"ชายหนุ่มเอียงหน้าไปยังหน้าร้านอาหารใครว่าเขามาคนเดียวเขาแค่เข้ามาในนี้คนเดียวต่างหากเพื่อที่จะไม่ให้ผู้คนในนี้แตกตื่น"อ๋อ งั้นเหรอคะ"หญิงสาวบุ้ยปากเล็กน้อย"โซเฟีย"เพนนีเอ่ย