ตอนที่53

สามวันต่อมา

โนอาห์และตรีรัตน์อยู่ที่นี่กันได้สามสี่วันแล้วหลังจากที่ตรีรัตน์มาอยู่กับโนอาห์ที่ท่ามกลางธรรมชาติแห่งนี้พวกเขาก็ดูจะเป็นมิตรกันดีมากยิ่งขึ้นเพราะโนอาห์ค่อนข้างอ่อนให้ตรีรัตน์อยู่พอสมควรและพยายามเอาใจเธอสารพัดจนตอนนี้หญิงสาวไม่ค่อยอึดอัดเท่าไรแล้วที่ได้อยู่ใกล้กับโนอาห์นับว่าแผนการของยูริและมัคซิมที่ให้โนอาห์พาตรีรัตน์กับลูกมาที่นี่เพื่อกระชับความสัมพันธ์ของทั้งคู่นับว่ามันได้ผลยิ่ง

"นี่ของเธอ"

โนอาห์เข้ามาโผกอดร่างบางและยื่นสร้อยคอที่มีจี้เพชรรูปหัวใจให้หญิงสาวในขณะที่เธอกำลังกล่อมลูกอยู่บนเตียง

"ไม่รับได้หรือเปล่าคะฉันคงไม่ได้ใส่"

ตรีรัตน์ยอมรับว่าสร้อยในมือของโนอาห์สวยมากแต่เธอคงไม่มีโอกาสได้ใส่เพราะต้องเลี้ยงลูกมันคงไม่สะดวกนักเพราะลูกเธอคงจะดึงเล่นเป็นแน่

"อย่าปฏิเสธฉันได้ไหม ที่ฉันพยายามทำดีกับเธอก็เพราะอยากจะลบล้างอดีตที่ผ่านมา เธอทำใจลืมมันแล้วเริ่มต้นใหม่กับฉันได้หรือเปล่า"

 โนอาห์ยอมรัยว่าคำขอของเขามันดูเห็นแก่ตัวแต่หากตอนนี้หญิงสาวยังมัวเอาอดีตมายึดติดเธอก็จะมองไม่เห็นสิ่งดีๆที่เขาทำเพื่อเธอสักที ตรีรัตน์มองหน้าลูกของเธอที่กำลังเคลิ้มหลับหากขอความเห็นจากลูกของเธอตอนนี้ได้ก็คงดีเพราะเธอสับสนเหลือเกิน

"เริ่มต้นใหม่กับฉันเป็นพ่อและแม่ที่ช่วยกันเลี้ยงลูกเราด้วยความรักแบบครอบครัวนะแตงกวา"

โนอาห์โอบกอดร่างบางและลูบหัวลูกน้อยของเขาเบาๆ

"ฉันจะมั่นใจในตัวคุณได้ยังไงว่าคุณจะดีกับฉันกับลูกได้ตลอดไป" ตรีรัตน์เอ่ยเสียงอ่อน

"ฉันขอสัญญาในฐานะลูกผู้ชายว่าฉันจะดูแลเธอกับลูกให้ดีที่สุดจะไม่มีวันทำร้ายเธอกับลูกเด็ดขาดเรามาเริ่มต้นใหม่เถอะนะฉันขอโทษกับทุกสิ่งที่ทำให้เธอเจ็บขอโทษจริงๆ"

หญิงสาวหลับตาคิดอยู่ครู่หนึ่งจึงพยักหน้าตกลงเธอตัดสินใจแล้วว่าครั้งนี้เธอจะลองเชื่อใจเขาสักครั้ง

"ขอบคุณที่เชื่อใจฉัน"

โนอาห์ฉีกยิ้มกว้างเขาดีใจเป็นที่สุดที่เธอนั้นยอมให้โอกาสเขา

สามเดือนต่อมา

หลังจากที่ตรีรัตน์ได้เริ่มเปิดใจให้โอกาสโนอาห์ชายหนุ่มก็เร่งเอาใจหญิงสาวทำคะแนนสารพัดวิธีเขาได้ทำตามคำสัญญาลูกผู้ชายของเขาอย่างเต็มที่จนตอนนี้ตรีรัตน์นั้นใจอ่อนไปให้เขาแทบจะหมดแล้วภายในเวลาไม่กี่เดือน

คฤหาสน์ซาเรฟ

ตอนนี้หนูน้อยนิชารีก็ได้เก้าเดือนแล้วกำลังซนคลานดุ๊กดิ๊กไม่ยอมหยุดพลังจะหมดก็ต่อเมื่อหิวและง่วงเท่านั้นแต่ถ้าเป็นเวลาอื่นก็เหมือนจับปูใส่กระด้งกันเลยทีเดียวทั้งตอนนี้คนเป็นพ่อยังหลงมากอีกด้วย

กิ๊งๆๆๆ

“มาหาคุณแม่เร็วค่ะคนเก่ง”

ตรีรัตน์เคาะของเล่นในมือเพื่อเรียกให้ลูกสาวของเธอคลานเข้ามาหาสองแม่ลุกเล่นกันที่ห้องนั่งเล่นในช่วงเย็นได้พักใหญ่แล้ว

“แอ้ๆ..”

เสียงดังจากหนูน้อยนิชารีบ่งบอกถึงถูกใจที่คนเป็นแม่เล่นด้วยแบบนี้เธอจึงส่งเสียงอารมณ์ดียกใหญ่ทั้งคลานดุ๊กดิ๊กในชุดกระโปรงฟูฟ่องตรงไปหาคนเป็นแม่อย่างรวดเร็ว

“ฮันน่า..มาให้แดดดี๊หอมให้ชื่นใจหน่อยสิครับ”

โนอาห์กลับมาจากทำงานได้เขาก็ตรงมาที่ห้องนั่งเล่นทันทีเพราะรู้ว่าลูกกับเมียของเขาอยู่ในนี้เป็นประจำทุกวันอยู่แล้วเมื่อหนุน้อยเห็นว่าพ่อของตนกลับมาก็เปลี่ยนความสนใจจากแม่ตรงมาที่พ่อของตนทันที

โนอาห์ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ได้ใจที่ลูกสาวของเขานั้นเลือกที่จะเข้าหาเขาทันทีเมื่อได้เห็นหน้าไม่เสียแรงที่เขาพยายามตามใจเอาใจลูกสาวของเขาทุกอย่างของเล่นก็มีมาทุกวันไม่ขาดมือ

“หนูนาทำไมทำกับแม่แบบนี้ล่ะคะ”

ตรีรัตน์เห็นดังนั้นก็แอบมีสีหน้าน้อยใจเล็กน้อย

“แค่นี้ก็น่าจะรู้แล้วนะว่าลูกติดใคร”

โนอาห์ส่งยิ้มแกมหยอกให้หญิงสาว

“คุณชอบตามใจลูกเท่านั้นแหละค่ะลูกถึงติด”

ตรีรัตน์รู้ดีว่าโนอาห์ใช้วิธีที่ไม่ค่อยถกต้องเท่าไรนักที่ทำให้ลูกติดได้

20.30 น.

“ฮันน่าขา ชอบไหมคะ”

โนอาห์ยังคงมีของเล่นชิ้นใหม่มาให้ลุกของเขาเล่นเสมอแม้เวลาที่ใกล้จะนอน

“แอร๊ะ..อืมมม”

หนูน้อยดึงตุ๊กตาหมีขาวจากมือของคนเป็นพ่อมากอดรัดฟัดเหวี่ยงเล่นอย่างมันมือ

“ของเล่นมีมาทุกวันเลยนะคะ ขอแม่นะคะหนูนา”

หญิงสาวส่งสายตาคาดโทษให้โนอาห์เพราะเวลานี้เธอต้องการจะกล่อมลูกนอนแล้วเขาก็ยังหาเรื่องจะให้ลูกเล่นอยู่ได้ตลอดเวลา ทั้งรีบยื่นมือขอของในมือจากลูกสาวของเธอออกก่อนที่จะเล่นจนเลยเวลานอน

“แอ้..”

แม้หนูน้อยจะมีสีหน้าบูดบึ้งอยู่บ้างที่คนเป็นแม่ขอของจากมือแต่ก็ยอมส่งให้โดยไม่ขัดขืน

“เก่งมากค่ะ”

หญิงสาวเอ่ยชมลูกสาวของเธอด้วยรอยยิ้มอ่อนแล้วอุ้มเจ้าก้อนมาเข้าเต้าเพื่อที่จะให้กินนมนอน

“อดเลยยัยหนูของแดดดี๊”

โนอาห์เขี่ยแก้มย้วยของเจ้าก้อนเล่นเบาๆด้วยความเอ็นดูแม้จะอยากเล่นเพียงใดแต่ก็ต้องเชื่อฟังคนเป็นแม่อยู่ดี

“แตงกวา”

โนอาห์กระซิบข้างหูหยิงสาวจากทางด้านหลังเบาๆเพื่อไม่เป็นการรบกวนลูกของเขาที่กำลังจะเคลิ้มหลับคาเต้าคนเป็นแม่

“คะ”

“อีกสองอาทิตย์ฉันจะพาเธอกลับไทยเธออยากกลับไปหรือเปล่า”