คำโปรย ...ถ้าพี่ชวนเจ้ากับเพื่อนไปนอนที่บ้าน ก็ไม่ปฏิเสธใช่มั้ย" "โห...พ่อ ชวนขนาดนี้ ถามอาจารย์ก่อนว่าได้มั้ย นี่ไม่ได้ใจง่ายนะ แต่ถ้าปฏิเสธก็น่าเกลียด...อาจารย์เจ้คะ! คืนนี้หนูพาเพื่อนไปนอนกับผู้ชายได้มั้ย.... แนะนำเรื่อง โรม รวัช หนุ่มหล่อ อารมณ์ดี ทายาทคนเล็กของบริษัทสิ่งทอยักษ์ใหญ่ติดอันดับต้น ๆ ของไทย ด้วยความที่เขาเป็นคนที่ยิ้มแย้มแจ่มใสกับคนทั่วไปเสมอ แต่ ใครจะรู้ว่าภายใต้ใบหน้ายิ้มแย้มนั้น มีความกดดันมหาศาลซ่อนอยู่ ด้วยความที่เขาเป็นลูกคนเล็กจึงถูกเปรียบเทียบกับพี่ชายและบรรดาเพื่อน ๆ เสมอ เลยกลายเป็นคนไม่ได้เรื่องที่สุดในครอบครัว แถมทำตัวไม่เอาอ่าว วัน ๆ อยู่แต่ร้านเหล้า เฝ้าผับบาร์ไร้อนาคตในสายตาของแม่ แต่...ใครจะรู้ว่าสิ่งที่เห็นไม่ใช่สิ่งที่เป็น เจ้าขา จันทร์เจ้าขา สาวน้อยภูธรจากอีสาน นักมวยหน้าหวานฝีมือดีที่เข้ามาเรียนในกรุงเทพและพักอยู่ที่บ้านของผู้เป็นอาซึ่งก็คือ น้องสาวของพ่อบุญธรรมและเป็นแม่ของชายหนุ่ม เธอเป็นเด็กดื้อ และ ซน เพราะโตมาในค่ายมวยของพ่อ แต่สิ่งหนึ่งที่เธออยากมีนั่นก็คือพี่ชายดี ๆ ซักคน...
View Moreมหาวิทยาลัยบีร่างบางลงมาจากรถสปอร์ตคันสวยเดินฉับ ๆ มานั่งกระแทกลงข้างเพื่อนแล้วจ้องหน้าอาร์ตอย่างเอาเรื่อง"จ้องคักแท้ มีไรโทรให้มาแต่เช้า" เพื่อนชายถามพร้อมกับจ้องหน้ากลับ"มึงบอกแม่บ่ เรื่องที่มีเรื่องที่รีสอร์ตเมื่อวานกูเกือบโดนคันเบ็ด ดีนะพี่โรมมาทันโดนแทนกูไปเต็ม ๆ เลย" เจ้าขาว่าพร้อมกับคว้าคอเสื้อเพื่อนง้างหมัดเต็มที่"เฮ้ย! โนครับ โน บอกก็โดนด้วยสิครับ ไม่ได้บอกล้านเปอร์ครับเพื่อน" อาร์ตรีบส่ายหน้าปฏิเสธทันทีพร้อมกับมองหน้าแมงปอที่นั่งอยู่ตรงข้าม"อย่ามามองกูค่ะ บอกก็โดนหมู่ กูไม่ได้โง่นะอาร์ตจะได้ปากหาคันเบ็ดน่ะ" แมงปอปฏิเสธเสียงดังอีกคน"แล้วใครปากดีวะ จับได้นะแม่จะหักคอเลยคอยดู" ว่าพลางขบเขี้ยวเคี้ยวฟันอย่างโกรธเคือง"แล้วพี่โรมเป็นไงมั่ง" อาร์ตถามขึ้นอย่างนึกได้"เป็นไงก็ได้มา 1 ริ้วน่ะสิ ผิวพี่แกยิ่งขาว ๆ อยู่ เมื่อคืนกูขอดูขึ้นคูแดงอย่างใหญ่แบบน่ากลัวเลยมึง""แม่ใหญ่ก็โหดไป๊...เอะอะฟาด เอะอะฟาด ตีไม่ได้เกรงใจนักมวยเบอร์ต้นของค่ายอย่างพวกเราเลย" แมงปอว่าขึ้นพลางทำหน้ามุ่ย"จะเกรงเพื่อ? ขนาดพ่อให
คฤหาสน์คุณหญิงรวิดารถครอบครัวคันใหญ่วิ่งเข้ามาจอดภายในที่จอดรถของบ้าน ซึ่งมีรถคันสีดำยี่ห้อเดียวกันแต่คนละรุ่นจอดอยู่ก่อน คนตัวเล็กยิ้มแป้นลืมวีรกรรมของตัวเองเมื่อเช้าเสียสนิท"พ่อกับแม่มาล่ะ คิดถึงอยู่พอดี ไม่ได้เจอหน้าตั้งเป็นเดือน" ว่าพลางเปิดประตูลงจากรถแล้วรีบวิ่งเข้าบ้านอย่างดีใจ"แม่จ๋า พ่อจ๋า เจ้ามาแล้วจ้า..." เสียงหวานดังขึ้นพร้อมกับเสียงก้าวฉับ ๆ เข้าไปในบ้านอย่างอารมณ์ดี ทำเอาคนที่นั่งสนทนากับน้องสาวและน้องเขยสามีอยู่ในห้องนั่งเล่นถึงกับเปลี่ยนสีหน้าจากยิ้มแย้มเป็นบึ้งตึงขึ้นมาทันที "อุ่ย!" เด็กดื้ออุทานเมื่อเห็นหน้าแม่แล้วหันไปทักคุณอาทั้ง 2 เสียงหวาน "คุณอาใหญ่ อาหญิงสวัสดีค่ะ" ยกมือไหว้แล้วโผเข้ากอดรวบแขนคุณแม่ทั้ง 2 ข้างแน่น ๆ กดหอมที่แก้มฟอดใหญ่ก่อนจะซบหน้าลงที่บ่าอย่างออดอ้อน "คิดถึงแม่ใหญ่เตือนจังเยย...มาคนเดียวหรือคะ""มากับพ่อ พ่อเข้าประชุมด่วน ปล่อยกอดแม่แล้วลุกขึ้น" คำตอบและคำสั่งของคุณแม่ทำเอาสาวสวยถึงกับเสียวสันหลังขึ้นมาทันที"ทำไมทำเสียงแบบนั้นล่ะคะ ไม่คิดถึงเจ้าแบบที่เจ้าคิดถึงแม่บ้างเลยเหรอ?" เสียงอ้อนของลูกสาวทำเอา
"รับจ็อบเหรอ มึงรึปล่าวที่รับจ็อบ กูอยู่ของกูดี ๆ แล้วนะ หิวตีนแต่เช้าว่างั้น" ว่าพลางเดินเข้าหาแล้วคว้าคอเสื้อรุ่นพี่กระชากเข้าหาตัวอย่างแรง"ว้าย!!" มิลลี่อุทานอย่างตกใจ เพราะไม่คิดว่ารุ่นน้องจะกล้าทำอะไรตนต่อหน้าคนมากมายขนาดนั้น (มากมายก็คือเด็กที่มารับน้องนั่นแหละเพราะคุณพี่เขาปิดรีสอร์ตให้เลยจ้า)"ทำเป็นวี้ดว้าย คิดว่าคนเยอะแล้วกูไม่กล้ารึไง?" ว่าพลางมองหน้าอย่างเอาเรื่อง"ปล่อยนะ กูจะฟ้องคุณโรม""กูต่อให้มึงฟ้องพ่อคุณโรมนู่น คนในนี้เขาเห็นกันหมดว่ากูทำอะไรอยู่ มึงมาหาเรื่องกูก่อน กูต้องเกรงใจมั้ย" เจ้าขาว่าเสียงดังไม่ได้สนใจ รปภ. และผู้จัดการรีสอร์ตที่วิ่งหน้าตื่นเข้ามา"ปล่อยกูนะ!" มิลลี่ตะคอกใส่หน้าทั้งยังมองหาคนช่วยสีหน้าเลิ่กลั่ก แต่เพราะคนที่ยืนอยู่ตรงนั้นเป็นเพื่อนรักของเจ้าขาทั้ง 2 คนและผู้จัดการรีสอร์ตที่เมื่อวันก่อนเพิ่งฉีกหน้าคู่นอนของเธอไป เธอเลยเลือกที่จะเงียบไว้ก่อน"กูจะบอกให้ นอกจากบนเวทีแล้วคนอย่างกูไม่ปล่อยใครระรานกูได้ ถึง 2รอบแบบนี้หรอก นี่กูใจเย็นที่สุดแล้ว" ว่าพลางเงื้อกำปั้นสุดแขน ในขณะที่โรมที่ลูกน้อง
รุ่งเช้า"เฮ้ย! อิป๋าตื่น..." เจ้าขาลืมตาตื่นแล้วต้องสะดุ้งสุดตัวเมื่อเห็นว่าตัวเองกำลังกอดชายหนุ่มที่กำลังหลับอยู่ข้าง ๆ ไว้แน่น แล้วลุกขึ้นนั่งเขย่าตัวคนข้าง ๆ ให้ตื่นตาม"อะไรเนี่ยเจ้า พี่เพิ่งได้นอนไม่กี่ชั่วโมง จะปลุกทำไมเนี่ย" ชายหนุ่มเอ่ยถามแล้วยกมือขึ้นนวดขมับตัวเองก่อนจะค่อย ๆ ลืมตามองหน้าคนนั่งข้าง ๆ"เจ้ามานอนห้องได้ไง?""อ้าว? ...ก็เมื่อคืนพี่ถามว่าจะมานอนที่บ้านมั้ย เจ้าบอกว่ามาพี่ก็พามาไง นี่เมาจนลืมเลยเหรอ" คนตัวโตเอ่ยถามพร้อมกับจ้องหน้าเด็กขี้เมานิ่ง ๆ"อ้าว เหรอ แหะ เจ้าคงลืมแหละ" คนตัวเล็กว่าพร้อมกับยิ้มแหย ๆ ก่อนจะก้มมองชุดที่ตัวเองใส่ ซึ่งก็คือเสื้อยืดตัวใหญ่แค่ตัวเดียวและมันก็ไม่ใช่เสื้อเธอ "เฮ้ย! หยะ...อย่าบอกนะว่า ป๋าเปลี่ยนชุดให้เจ้าน่ะ อี๋...อิป๋า อิคนลามก อิคนฉวยโอกาส อิคน..." ว่าไปจับหมอนพาดไปแบบไม่ยั้ง"โอ๋ย... จะตีให้ตายก่อนค่อยฟังรึปล่าวเนี่ย พี่ให้แม่บ้านมาเปลี่ยนให้เว้ย ไม่ได้เปลี่ยนเอง โวยวายไปได้" ชายหนุ่มว่าพลางจับหมอนที่กำลังจะทุบลงมาอีกรอบไว้แน่น"อ๋อ...เหรอ" ว่าเสียงอ่อย ๆ "แล้วเพื่อนเจ้าล่ะ นอนที
"พี่ตัดสินใจแทนเจ้าของเขาไม่ได้หรอก เขามีสิทธิ์ที่จะให้ใครเข้าหรือออกก็ได้ การที่ไม่มีเต็นท์ซัก 3-4 หลังมันไม่ได้ทำให้ครอบครัวของเจ้าจนลงหรอก ขนาดให้ใช้สถานที่ฟรีเขายังไม่สะเทือนเลย น้องมันไม่แสดงตัวเพราะไม่อยากอยู่เหนือคนอื่น ไม่อยากใช้สิทธิ์ทั้ง ๆ ที่มันทำได้ แล้วไอ้เชี้ยนี่ล่ะ (ชี้ไปที่วัตร) อ้างว่าเป็นหลานผู้จัดการ หลอกแดกเหล้าเพื่อนมาบนรถบอกจะให้เข้าพักในบ้านมีส่วนลดให้ เรื่องนี้ทำให้มหาลัยเสื่อมเสีย ยังไงกูต้องแจ้งทางมหาลัยให้ปรับตกกิจกรรมมึง" โฟกัสว่าขึ้นยืดยาวพร้อมทั้งยิ้มเย็นใส่หน้ารุ่นน้อง"วันนี้พี่โรมจะมามั้ยครับพี่ยะ" โฟกัสหันไปถามปิยะ 4 สาวที่ได้ยินถึงกับหูผึ่งทันที"ถ้ารู้ว่าน้องมีเรื่องต้องมาแน่ครับ คุณโรมทั้งรักทั้งห่วงน้องมาก" ปิยะเอ่ยตอบยิ้ม ๆ"แกได้ยินมั้ยคุณโรมจะมา เราขอคุณโรมเข้าพักก็ได้" 1ในเพื่อนของมิลลี่ว่าอย่างมีความหวัง "ลี่แกออกไปก่อนเถอะนะ วันนี้พวกเราจะรอคุณโรมที่นี่""ผมว่าอย่ารอเลยดีกว่าครับ ถ้าน้องว่าไงคุณโรมก็ไม่เคยขัด เชิญครับ" ปิยะหันไปพูดกับกลุ่มสาวแล้วผายมืออีกครั้งก่อนที่จะพยักหน้าเรียกการ์ดที่อยู่บริเวณนั้นให้มาจัดก
รีสอร์ตริมทะเล....รถบัสคันใหญ่ 3 คันวิ่งเข้ามาจอดที่ลานจอดรถด้านหน้ารีสอร์ต ที่นี่ถือว่าเป็นรีสอร์ตขนาดใหญ่มีทั้งเป็นอาคาร 4 ชั้นหันหน้าออกหาชายทะเลสามารถมองวิวทะเลได้ทุกห้อง แบบบ้านพักส่วนตัวที่มีเป็นหลังนับสิบหลัง และมีลานกางเต็นท์ด้านข้างที่กว้างพอ ๆ กับพื้นที่ส่วนเป็นอาคาร สามารถรองรับนักท่องเที่ยวได้มากกว่าสามร้อยเต็นท์ช่วงเทศกาล มีหน้าหาดที่กว้างยาวเหมาะแก่การทำกิจกรรมเอาท์ดอร์เป็นอย่างมาก และยังมีบริการกีฬาทางน้ำให้นักท่องเที่ยวที่เข้ามาพักได้เลือกเล่นหลายอย่างอีกด้วย"ว้าว... สวยมาก" วุ้นเส้นที่ลงรถมาคนแรกในกลุ่มพูดขึ้นอย่างตื่นเต้น "เพิ่งรู้นะเนี่ยว่าที่นี่มีลานกลางเต็นท์ด้วย เรามาตั้งหลายรอบไม่เห็นมีวะ" แมงปอที่ลงมาจากรถพูดขึ้นเหมือนพูดกับตัวเอง"แมงกับเจ้าเคยมาเหรอ" วุ้นเส้นถามขึ้นตาใสทันที"อือ... พ่อเคยพามาเที่ยวน่ะ" เจ้าขาตอบเพื่อนใหม่ยิ้ม ๆ"ทำเป็นอวดว่าเคยมา แค่ดูรูปในเพจก็รู้มะ ทุเรศ" สาวรุ่นพี่ที่เธอจำได้ว่าเคยนั่งอยู่กับโรมวันที่เธอไปร้าน ลงมาจากรถอีกคันว่าขึ้นพร้อมทั้งเบะปากใส่อย่างน่าหมั่นไส้"เอ๋า...อินี่แหม กูได้คุยกับมึงมั้ยคะ" เจ้าขาถามขึ้นพร้อมกับเท้าเอวมอง
"เจ้า! ถ้าดื้อพี่จะบอกคุณลุงกับคุณป้านะ" ชายหนุ่มขู่หวังว่าเธอจะกลัว แต่..."ก็บอกดิ มีเบอร์พ่อรึเปล่าล่ะหรือจะเอาไลน์ เบอร์แม่มีหรือยังเอามือถือมาดิเดี๋ยวเม็มให้" เด็กดื้อหันมาท้าพลางแบมือขอมือถือจะให้เบอร์พ่อเบอร์แม่ แล้วเบะปากเตรียมจะเดินออกจากห้องอีกรอบ"เจ้าขา! พี่บอกว่า หยุด! แล้วกลับมาใส่เสื้อก่อนเดี๋ยวนี้" ชายหนุ่มว่าพลางคว้าเอวบางแต่คว้าพลาดทำให้เจ้าขาเปิดประตูผัวะออกไปที่ห้องทำงานของชายหนุ่มด้านนอกทันที"อุ่ย... เพียบ" หญิงสาวอุทานพร้อมกับทำหน้าแหย ๆ ให้กับคนที่อยู่ในห้องนั้น แน่นอนว่าช่วงเกือบเที่ยงแบบนี้ผู้ช่วยและผู้จัดการร้านจะเข้ามาเคลียร์บัญชีประจำวันเป็นปกติ และวันนี้ผู้จัดการรีสอร์ตของเขาเอาเอกสารเรื่องทางมหาลัยขอใช้สถานที่ในการรับน้องของคณะบริหารมาให้พิจารณา ซึ่งเขาก็ยินดีและเป็นสปอนเซอร์ให้ในฐานะศิษย์เก่า คนตัวเล็กค่อย ๆ ถอยหลังมาพิงอกแกร่งของลูกชายคุณอาที่เดินไปยืนซ้อนหลังเธอก่อนจะค่อย ๆ ผลักประตูปิด แต่ก็โดนมือใหญ่เอื้อมมาจากทางด้านหลังผลักไว้ไม่ให้ปิด "ยังไงคราวนี้ จะออกไปชุดนี้หรือจะไปใส่เสื้อผ้าให้เรียบร้อย" เสียงทุ้มเอ่ยถามพร้อมกับยกยิ้มที่มุมปาก"แล้วทำไมไม่
"ไม่! เจ้าจะลงไปหาเพื่อน""ไปเปิดประตูห้องนั้นแล้วเข้าไปนอน" โรมออกคำสั่งพร้อมกับชี้ไปที่ประตูที่เชื่อมไปอีกห้อง ที่เป็นห้องนอนตัวเอง"ไม่นอน!" "หรือจะให้พี่พานอน" เสียงห้วนสวนขึ้นทันทีพร้อมกับจ้องตาเด็กดื้อนิ่ง ๆ "ไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วนอนให้ส่าง ค่อยกลับบ้านพร้อมพี่""ก็เจ้า..." "หรือจะให้พี่อาบน้ำให้ แล้วทีหลังถ้าเห็นใส่แบบนี้อีก พี่จะบอกลุงอัฐ" ชายหนุ่มเท้าเอวขู่คนตัวเล็กไม่หยุด"ฟ้องเลย กลัวที่ไหนล่ะ ดีซะอีกจะได้ขอพ่อไปอยู่ข้างนอก แล้วถ้ารู้ว่าพี่โรมอยู่นี่เจ้าไม่มาหรอก" คนตัวเล็กว่าหน้าบึ้งทั้งยังกอดอกหันหลังให้งอน ๆ*เฮ้อ... นั่นไง งอนกูไง สูตรสำเร็จจริง ๆ เดี๋ยวน้ำตาก็มาอีก 2 ตัวว่าหนักแล้วเจอเจ้าเข้าไปคูณ 10 ล่ะมั้งกูเนี่ย ...* ชายหนุ่มคิดในใจพลางถอนหายใจก่อนจะเดินไปลูบผมสลวยทางด้านหลัง"แล้วจะไม่เจอพี่ได้ไง นี่มันร้านพี่ พี่ก็ต้องอยู่ร้านอยู่แล้ว แล้วนี่ก็ห้องทำงานพี่ พี่ปิดร้านเสร็จพี่ก็นอนนี่ เข้าไปนอนรอนะครับเดี๋ยวปิดร้านแล้วพี่พากลับบ้าน" ชายหนุ่มพยายามอธิบายอย่างใจเย็นทั้งยังหลอกล่อให้คนตัวเล็กยอมเข้าไปนอนรอในห้อง เพื่อที่ตัวเองจะได้ทำงานโดยไม่ต้องระแวงว่าเจ้าขาจะแ
"สวัสดีครับน้องเจ้าขา" มาร์คเอ่ยทักยิ้ม ๆ"ยาย ๆ หลบดิ๊ ป๋า ๆ ชิดในดิ๊" เด็กดื้อว่าพลางตบที่ไหล่โรมให้ขยับชิดด้านใน สาวสวยขยับชิดด้านนอก จับบ่าโรมแล้วก้าวขาข้ามพนักโซฟาจากด้านหลังปีนมาด้านหน้าทำท่าจะหัวทิ่มลงที่โต๊ะกลางโชคดีที่โรมคว้าเอวไว้ได้ทันแล้วรั้งลงมานั่งที่ตักตัวเองแล้วมองหน้าสวยดุ ๆ"ทำอะไรไม่ระวังเดี๋ยวก็เจ็บตัวหรอก ทำไมเจ้าดื้อแบบนี้เนี่ย" ชายหนุ่มว่าพลางมองหน้าแล้วโอบเอวร่างบางไว้เบา ๆ *เฮ้อ...คิดจะกลัวใครมั่งมั้ยวะเนี่ย แล้วเสื้อนี่ออกจากบ้านมันใส่ไม่ได้หรือไงวะ ขอบจริง ๆ นะเกาะอกเนี่ย*"อ้าว? ก็เมื่อกี้ป๋าบอกเจ้าว่าให้มานั่งดี ๆ ก็มานั่งดี ๆ นี่ไง เจ้าดื้อตรงไหน พี่ว่าเจ้าดื้อมั้ยคะ" เด็กดื้อตอบตาใสพลางหันไปถามมาร์คที่นั่งอยู่โซฟาใกล้ ๆ"ไม่ดื้อเลยครับ เจ้าเชื่อฟังดีมาก" มาร์คตอบน้องสาวเพื่อนขำ ๆ"นั่นไง ใส่ร้ายเจ้าว่ะ" คนตัวเล็กบนตักว่าพลางจิ้มนิ้วเรียวที่สันจมูกโรมแรง ๆ จนหน้าหัน"คุณโรมคะ..." "นี่ชะนีป๋าเหรอ" เจ้าขาถามสวนขึ้นทันทีพลางชี้ไปที่สาวเซ็กซี่ที่นั่งอยู่โซฟาตัวเดียวกัน"รู้แล้วก็ลุกออกจากตักคุณโรมได้แล้ว ไม่มีมารยาทเอาซะเลย" หญิงสาวว่าเสียงดังอย่างไม่พอใจ พนั
"โรม วันนี้อย่าเพิ่งออกไปข้างนอกนะ รอกินข้าวเย็นด้วยกันก่อน" เสียงคุณหญิงรวิดาเอ่ยสั่งลูกชายคนเล็กดังมาจากห้องนั่งเล่น ขณะที่คนถูกเรียกกำลังจะย่องออกจากบ้าน "แม่ครับ ลืมหรือเปล่าผมต้องไปเปิดร้านนะครับ" ชายหนุ่มหันมาตอบคุณแม่เสียงอ้อน โรม หรือ รวัช เป็นลูกชายคนเล็กของคุณหญิงรวิดากับคุณศาตราประธานบริษัทสิ่งทอยักษ์ใหญ่ของไทย เขาเป็นเจ้าของร้านอาหารกึ่งผับชื่อดังกลางเมืองที่บังคับซื้อต่อมาจากพี่ชาย หนุ่มเจ้าสำราญไม่เอางานของที่บ้านถึงแม้พ่อกับแม่จะประเคนหุ้นให้ถึง 20% "แม่สั่งแกก็ต้องอยู่ วันนี้ลุงอัฐจะมาส่งน้องสาวเรามาเรียนที่นี่ด้วย จะได้รู้จักกัน" คุณศาสตราว่าขึ้นขณะที่กำลังสนใจข่าวการเมืองอยู่ที่หน้าจอทีวี"น้องสาวหรือครับ ลุงอัฐมีลูกตั้งแต่เมื่อไหร่ล่ะครับพ่อ" ชายหนุ่มขมวดคิ้วถามทันที เพราะลุงอัฐที่ว่าคือพี่ชายของแม่เป็นนายตำรวจชั้นผู้ใหญ่อยู่ทางภาคอีสาน ครองตัวเป็นโสดตั้งแต่เขาจำความได้และไม่เคยได้ยินข่าวว่ามีลูกมีเมีย กลับบ้านที่กรุงเทพทุกปีก็ไม่เคยมีใครมาด้วย"มีสิจ๊ะ น่ารักมากเชียวล่ะ แม่เห็นว่าโรมอยากจะมีน้องเหมือนมาร์คกับศิลาแม่เลยจะให้น้องมาอยู่ด้วย ต่อไปโรมจะได้มีน้องให้ดูแ
Comments