Novels by plernwalee

26 ปีต่อมาแคลิฟอร์เนีย สหรัฐอเมริกาหนุ่มหล่อหน้าคม ใส่เสื้อโค้ทตัวใหญ่เดินเข้ามาในอะพาร์ตเมนต์สุดหรูกลางเมือง แล้วต้องหยุดชะงักมองไปที่โซนลอบบี้ ก่อนจะยิ้มกว้างแล้วเปลี่ยนเป้าหมายทันทีที่เห็นหน้าคนรอ"แม่..." เสียงทุ้มเรียกคนเป็นแม่อย่างดีใจพร้อมก้าวขายาว ๆ เข้าไปสวมกอดแล้วหอมแก้มฟอดใหญ่อย่างคิดถึง"หยุด...ครับลูก นี่เมียป๊าครับ" เสียงห้วนของหนุ่มใหญ่วัยเลยกลางคนที่นั่งมองอยู่ที่โซฟารับแขกของอะพาร์ตเมนต์ว่าขึ้นพร้อมกับมองหน้าลูกชายและภรรยาดุ ๆ "หวงเว่อร์ไปหรือเปล่าป๊า นี่ผม ทอย ลูกชายป๊าไง" ทอยหรือหมอทอย ศัลยแพทย์หนุ่มสุดหล่ออนาคตไกล วัย 25 ปี ผู้ได้รับทุนจากโรงพยาบาลดังในไทยมาศึกษาแพทย์เฉพาะทางที่นี่และเป็นแพทย์ประจำโรงพยาบาลของโรงพยาบาลในเครือเดียวกัน พูดกับผู้เป็นพ่อพร้อมกับชี้หน้าตัวเองขำ ๆ "เข้าใจว่าลูก แต่แกจะ 26 แล้วนะ โตพอจะไม่หอมแก้มแม่แกแล้ว" ป๊าหรือพ่อเลี้ยงอุเทน ว่าให้ลูกชายที่ชอบทำตัวเหมือนเด็กตลอดเวลา แล้วเชิดหน้าไปทางอื่น"โอ๋...เด อิจฉาแม่ว่างั้น ฟอด! ฟอด! ให้ป๊า 2 หอมเลย" ลูกชายตัวดีรีบปล่อยแม่แล้วรวบกอดผู้เป็นพ่อจากทางด้านหลัง หอมที่แก้มพ่อแรง ๆ ทั้ง 2 ข้าง ทำเอา

3 ปีต่อมาหลังจากเรียนจบ ลูกพีชกลับมาเป็นหมอใช้ทุนมหาลัยที่โรงพยาบาลในจังหวัดบ้านเกิด เทนดีใจมากที่ภรรยาจะได้กลับมาอยู่ด้วยกัน ถึงแม้ว่าบริษัทส่งออกของเขายังอยู่ที่กรุงเทพและกำลังไปได้ดี แต่ก็มีลูกน้องที่ไว้ใจได้อย่างองอาจไปช่วยดูแลให้และมีโรมเป็นที่ปรึกษา โรงบ่มไวน์ของเทนเกือบแล้วเสร็จเหลือเพียงลงเครื่องจักรบางอย่างเกี่ยวกับการผลิต การขยายรีสอร์ตแล้วเสร็จเปิดให้บริการได้นานนับปี และสิ่งหนึ่งที่ทำนอกเหนือจากโครงการที่วางไว้ช่วงแรกนั่นก็คือสวนดอกไม้เมืองหนาวที่เป็นความฝันของคุณทอรุ้งแม่ของลูกพีชแต่ทีแรก แต่ปรับเปลี่ยนเป็นสถานที่ท่องเที่ยวและจุดเช็คอินที่สวยงาม มีคู่บ่าวสาวหลายคู่มาขอเช่าเป็นสถานที่จัดงานแต่งกลางแจ้งที่แสนโรแมนติกหลายคู่ ด้านหลังที่เป็นเชิงเขาเทนปรับให้เป็นลานกางเต็นท์และลานกิจกรรมให้กลุ่มวัยรุ่นหรือหมู่คณะที่มาเป็นกลุ่มใหญ่ได้เช่าทำกิจกรรมที่ใช้เสียงค่อนข้างดังและไม่รบกวนผู้มาพักรีสอร์ต ซึ่งถือว่าการบริหารงานของเทนประสบความสำเร็จอย่างมาก ส่วนลูกพีชนั้นเป็นคุณหมอสุดสวยใจดีประจำแผนกเด็กของโรงพยาบาลประจำจังหวัด……….//……….@Ro me barเทนเดินหน้าเครียดเข้ามาในห้องทำงานของเพ

โรงพยาบาลเอสองอาจเดินถือแฟ้มเอกสารยิ้มกะลิ้มกะเหลี่ยเข้ามาหาลูกพีชที่วอร์ดก่อนจะยื่นให้แล้วก้มหลบสายตาจับผิดที่ภรรยาเจ้านายมองมา "อะไรคะพี่องอาจ" หญิงสาวเอ่ยถามแต่ไม่ได้รับเอกสารมาดู"พ่อเลี้ยงไปดูบริษัทที่อังกฤษ 2 สัปดาห์ครับ" องอาจว่ายิ้ม ๆ "พีชรู้แล้วค่ะ""มีงานต้องเซ็นด่วนครับ แม่...เอ้อ คุณลูกพีช" องอาจว่าพลางเปิดเอกสารหน้าหน้าแรกยื่นให้ *เฮ้อ...ผัวให้เรียกแม่เลี้ยง เมียให้เรียกลูกพีช กูล่ะปวดหัว* องอาจคิดในใจ"ปกติพี่โรมเซ็นแทนเฮียไม่ใช่หรือคะ งานด่วนพีชไม่เคยเซ็นนะคะ แล้วพีชก็อ่านไม่เข้าใจด้วย" ลูกพีชว่าพลางมองหน้าองอาจงง ๆ เพราะปกติเอกสารด่วนที่บริษัทขนส่งของเทน จะเป็นโรมช่วยดูแลให้ถ้าเทนไม่อยู่ เธอไม่เคยยุ่งหรือวุ่นวายงานส่วนนั้นของเขาเลยซักครั้ง"คุณโรมไปต่างจังหวัดครับคุณลูกพีช พ่อเลี้ยงเลยบอกให้ผมเอามาให้คุณลูกพีชเซ็นแทนครับ ไม่ต้องอ่านให้เข้าใจหรอกครับ พ่อเลี้ยงอ่านมาแล้ว แค่ต้องเซ็นแค่นั้นครับ เซ็นเถอะครับผมจะได้กลับออฟฟิศแล้ว" องอาจตอบพร้อมกับคะยั้นคะยอยิ้ม ๆ "แปลก ๆ อีกแล้วนะคะพี่องอาจ ครั้งนี้พ่อเลี้ยงพี่องอาจให้มาเซ็นกี่ล้านอีกล่ะ พีชว่าพีชจะไปถอนชื่อออกจากบัญชีแ

"มันเป็นเงินส่วนแบ่งขายที่ทั้งหมดในกรุงเทพของย่าน่ะลูก จริง ๆ บ้านเกิดพ่ออยู่กรุงเทพช่วงที่พ่อกับอาเรียนมหาลัย ย่าเราป่วยบ่อย ๆ ปู่เลยชวนท่านมาอยู่บนดอยเพราะอากาศดีกว่า ท่านเลยขายที่ในกรุงเทพแล้วก็ชานเมืองทั้งหมด แล้วแบ่งให้พ่อกับอาคนละครึ่งให้บริหารจัดการกันเอง แล้วท่านก็กลับไปอยู่บนดอยบ้านเกิดของคุณปู่เงียบ ๆ ตรงนั้น กับญาติพี่น้อง พ่อกับอาแบ่งกันดูแลท่าน ตอนนั้นพ่อไม่รู้จะใช้ทำอะไรก็เก็บเป็นเงินฝากประจำไว้ พอแต่งงานแม่หนูก็จัดการบัญชีนี้เองทีแรกจะเปลี่ยนเป็นชื่อแม่เขาแต่เขาไม่ยอม แล้วมันก็รวมกับเงินหลายส่วนที่หาได้ตอนนั้นด้วย แต่พ่อก็ไม่รู้ยอดจริง ๆ หรอก จนแม่หนูเสีย ก่อนจดทะเบียนกับสิตาพ่อเลยเอาไปโอนให้อาไว้ดูแลปู่กับย่าห้าล้านแล้วปิดเรื่องบัญชีเป็นความลับ เพราะตอนนั้นพ่อโดนบังคับจดทะเบียน พ่อกลัวว่าถ้าสิตารู้เงินพวกนี้จะเปล่าประโยชน์ ส่วนซองนั่นเป็นของขวัญครบรอบชิ้นสุดท้ายของพ่อที่ให้แม่ แต่แม่เรายังไม่ได้เปิดดู ลูกลองเปิดดูสิ" หลวงพ่อพันทาว่ากับลูกสาวพร้อมกับยิ้มให้แล้วชำเลืองมองลูกเขยยิ้ม ๆ ท่านรู้จากแม่เลี้ยงอุ่นรักและเจ้าสัววินัยว่าเทนอยากได้ที่ข้างไร่ของแม่เลี้ยงทำเป็นโรงบ่มไ

3 วันต่อมา งานหมั้นเล็ก ๆ ที่แสนอบอุ่นของเทนกับลูกพีช ถูกจัดขึ้นที่บ้านหลังเดิมของลูกพีชที่อยู่ติดกับบ้านของเทน ลูกพีชอยู่ในชุดไทยล้านนาสีงาช้างปักทองแท้ทั้งชุดเกล้าผมมวยสูงปักปิ่นทองฝังเพชร สวมเครื่องประดับเพียงแค่สร้อยคอสีเงินเส้นเล็กที่เทนซื้อให้เท่านั้นซึ่งดูแล้วไม่ลงตัวยิ่งนัก"สวยมากเลยลูก เสียดายนะที่ชุดเครื่องหมั้นเครื่องแต่งของตระกูลเรามันหายไปพร้อมกับตู้เซฟนั่น ไม่งั้นหนูจะสวยมากกว่านี้" คุณยายกล่าวกับหลานสาวอย่างชื่นชมแต่เสียงเศร้าในตอนท้าย เมื่อนึกถึงเครื่องประดับตกทอดประจำตระกูล ที่คุณทอรุ้งแม่ของหญิงสาวเคยใส่ในวันหมั้นและวันแต่งงาน และท่านก็ให้เธอเก็บรักษาไว้ในตู้เซฟเล็กที่เธอเอามาจากบ้าน ที่หายไปหลายปีแล้วตั้งแต่เธอเสีย"อย่าคิดให้เศร้าเลยค่ะยาย วันนี้วันดีไม่ใช่หรือคะ คิดซะว่าพีชไม่มีวาสนาก็ได้ค่ะ" หญิงสาวว่ายิ้ม ๆ แล้วมองบรรดาเพื่อนสาวที่เดินยิ้มเข้ามาหาในห้อง"งามแต้งามว่า...จ่ะ แม่เลี้ยง ไม่น่าเชื่อเลยน้า...ว่าพรยายเวียนจะศักดิ์สิทธิ์ขนาดนี้ นี่ขนาดเป่าครั้งเดียวนะ ถ้าเป่าครบ 3 ครั้งเฮียเทนทั้งรักทั้งหลงแน่นอน" อันดาว่าขึ้นพร้อมกับหันไปยักคิ้วให้วิเวียนที่เดินตามเข้

สัปดาห์ต่อมาข่าวการจับกุมบ่อนการพนันรายใหญ่ในภาคเหนือเป็นข่าวดังไปทั่วประเทศ เพราะเจ้าของบ่อนที่แท้จริงเป็นถึงนักการเมืองใหญ่ใจบุญที่ผู้คนนับถือกันทั่วทั้งภาคเหนือ สิตาโดนจับกุมได้ที่บ้านของพันทาในเวลาต่อมาขณะที่กำลังจะหลบหนี เธอโดนแจ้งข้อหาหลายคดี ทั้งปัจจุบันและคดีที่สร้างไว้ในอดีต พันทาถูกกันตัวเป็นพยานและเป็นผู้เสียหาย เพราะเขามีหลักฐานที่เป็นประโยชน์ต่อรูปคดีหลายอย่าง ศาลสั่งให้การสมรสของพันทาและสิตาเป็นโมฆะตั้งแต่เริ่มต้น เพราะพันทาทำไปเพราะถูกข่มขู่บังคับไม่ได้สมัครใจ และที่เขาดีใจมากคือทรัพย์สินหลายอย่างในบ้านที่สิตาขายไปก่อนหน้านั้นและเขาแอบถ่ายใบเสร็จเก็บไว้ ภรรยาของนายบ่อนให้คนตามซื้อหามาคืนให้เกือบครบ พันทาเข้าไปกราบแทบเท้าขอบคุณอย่างซาบซึ้ง เพราะของบางอย่างเป็นสิ่งที่ภรรยาเขารักมากและมีคุณค่าทางจิตใจมาก เมื่อคดีจบพันทาได้เข้าไปกราบลาเจ้าสัววินัยกับแม่เลี้ยงอุ่นรักที่บ้าน ขออโหสิกรรมสิ่งต่าง ๆ ที่เกิดขึ้น และลาสิกขาโดยตั้งใจจะบวชอุทิศส่วนกุศลให้ภรรยาไม่มีกำหนดสึก เจ้าสัววินัยและแม่เลี้ยงต่างยินดีในสิ่งที่พันทาตัดสินใจ พันทาฝากลูกสาวไว้กับท่านทั้ง 2 ก่อนกราบลาอีกครั้งแล้วไป

"อืม... ก็ตามใจแล้วกัน แล้วรถนี่ซื้อมาทำไมล่ะจะเอามาจอดทิ้งไว้นี่?" ท่านอัฐเอ่ยถามอย่างสงสัยเพราะเห็นว่าโรมมีรถหลายคัน แต่ทำไมถึงซื้อกระบะเพิ่มแล้วบอกว่าตัวเองไม่ค่อยได้ขับกระบะเลยจะทิ้งไว้ให้ใช้งานที่นี่"ใครว่าผมอยากซื้อล่ะครับ โดนเอามาประเคนถึงร้านเลยต่างหาก พอดีน้องรหัสไอ้เทนมันจะเลื่อนขั้นเป็นผู้จัดการศูนย์แต่ขาดยอด 2 คัน พวกผมเลยโดนบังคับซื้อกันคนละคัน ไอ้เทนมันเอารถเก๋งให้เมียมันขับ ส่วนผมไม่รู้จะซื้อมาทำอะไรเลยบอกมันว่าเอาราคาถูก ๆ มันเลยเลือกคันนี้มาให้" ชายหนุ่มตอบที่มาของรถขำ ๆ "เออ... แล้ววันนี้เจ้าตัวแสบเขาจะกลับมาแล้วนะ เห็นว่าสอบเสร็จเที่ยงก็จะพากันออกมาเลย แวะส่งเจ้าปอก่อนถึงจะกลับบ้านจะได้ไม่ดึกว่างั้น เห็นโทรมาบอกแม่เขาเมื่อเช้า" ท่านอัฐบอกหลานชายยิ้ม ๆ "งั้นคืนนี้ผมก็ต้องลงมานอนห้องข้างล่างแล้วสิครับ เจ้าของห้องจะมาแล้ว" ชายหนุ่มเอ่ยตอบพร้อมกับถอนหายใจ เพราะเมื่อเช้าเขาไปที่ตลาดกับบอยนักมวยในค่าย เขาเห็นผู้หญิงที่เจ้าขาหอมแก้มกลางห้างเดินอยู่กับแม่ของเธอที่ตลาด"เฮ้ย! แม่เขาไม่ได้สั่งก็นอนที่เดิมนั่นแหละ ไม่อยากรู้เหรอว่าปลาไหลอย่างไอ้ตัวแสบเจ้าลูกสาวคุณนายเตือนตา

"พี่อัฐครับ ผมขอโทษ ผมสำนึกผิดจริง ๆ ครับ ที่ผมมานี่ผมไม่ได้มาเพราะอยากให้โรมช่วยโรงทอหรอกครับ ผมแค่อยากขอโทษลูกจริง ๆ ส่วนโรงทอมันจะเจ้งมันจะล่มก็แล้วแต่บุญกรรม เพราะผมถือว่าผมไว้ใจคนผิด ผมทำเรื่องโอนหุ้นที่ผมถือทั้งหมดของโรงทอให้เจ้าโรมวันนั้น ผมเพิ่งเห็นเอกสารที่เลขาเจ้ารันลืมวางไว้ในห้องประชุมว่าเจ้ารันมันเปลี่ยนเอกสารโอนให้เจ้าโรมแค่ 5 เปอร์เซ็นต์ ส่วนอีกใบเป็นชื่อของมันรอแต่ตราประทับกับลายเซ็นผมมันก็จะถือหุ้นได้ใหญ่ที่สุดในบริษัท พี่อัฐ... ผมสาบานว่าผมต้องการมาขอโทษลูกแค่นั้นจริง ๆ ครับ สิ่งที่หญิงทำกับลูกผมไม่เคยได้สนับสนุนแต่ยอมรับว่าไม่ได้ขัดเพราะไม่อยากมีปัญหา ผมกลับมาจากทำงานก็อยากได้ยินคำพูดดี ๆ จากที่บ้าน อยากเห็นครอบครัวอบอุ่น" คุณศาสตรานั่งลงกับพื้นพร้อมทั้งพนมมือไหว้พี่ชายภรรยาอย่างรู้สึกผิดที่สุดในชีวิต ซึ่งคนที่ยืนฟังอยู่ด้านนอก ล้วงมือถือออกมากดส่งอีเมล์ออกไปแล้วยืนฟังคำพูดของพ่อกับแม่ต่ออย่างใจเย็น"หึ! ตลก ครอบครัวอบอุ่นเหรอ แล้วเจ้าโรมมันได้เคยได้อุ่นมั่งมั้ยล่ะ กลับมาบ้านก็ได้ยินเสียงประชดประชันกระแนะกระแหนนี่มันอบอุ่นมั้ย คิดถึงจิตใจลูกบ้างหรือเปล่า" ท่านอัฐพูด

กลางดึกคืนนั้นที่หน้าบ้านของท่านอัฐ รถตู้ 2 คันวิ่งเข้ามาจอดพร้อม ๆ กัน เสียงหมาข้างบ้านเห่ากับแสงไฟที่สาดเข้าไปในบ้านทำให้ภรรยาเจ้าของบ้านที่นอนรอสามีกับหลานชายอยู่ที่โซฟาหน้าทีวีงัวเงียตื่นแล้วเดินออกไปที่หน้าบ้านเพ่งมองผู้มาเยือนยามวิกาล ขณะที่เธออยู่บ้านคนเดียวแบบนี้ "มาทำไมดึกดื่น อย่าบอกนะว่าเรื่องตาโรมน่ะ หึ! เป็นลูกเขยอิเตือนตาแล้วไม่คืนนะคะ ทั้งน่ารัก นิสัยดีขนาดนี้" ว่าพลางเดินกลับไปหยิบมือถือโทรออกหาสามีแล้วเดินไปแอบในครัวหลังบ้านเพื่อพูดสาย "ฮัลโหลพี่อัฐ คุณหญิงกับคุณใหญ่มาค่ะ แต่มากันรถคนละคันน่ะพี่ แปลก ๆ" คุณนายเตือนตาเอ่ยบอกสามีทันทีที่ท่านรับสาย'หึ! เต้นกันล่ะสิ ออกไปรับเถอะแล้วอย่าบอกนะว่าเจ้าโรมอยู่ที่นี่เดี๋ยวคืนนี้พี่จะให้เจ้าโรมนอนที่ค่ายกับเด็ก ๆ ถ้าใครถามก็บอกว่าโรมไม่ได้อยู่ที่นี่นะ พี่อยากรู้ว่าจะมาทำไม' ท่านอัฐเอ่ยสั่งภรรยาพร้อมกับมองหน้าหลานชายที่กำลังขับรถกลับบ้าน"ได้พี่แล้วถามโรมหน่อยมีอะไรอยู่ข้างล่างบ้างมั้ยเตือนจะได้เก็บขึ้นไปไว้บนห้องให้ลูก" คุณนายเตือนตาเรียกชายหนุ่มว่าลูกเต็มปากเต็มคำท่านอัฐหันไปถามหลานชายก่อนจะตอบภรรยามาตามสาย 'ไม่มีหรอก เออ...

"มันเรื่องอะไรกันแม่งงไปหมดแล้วนะรัน" คุณหญิงรวิดาถามลูกชายคนโตงง ๆ"ก็หุ้นโรงทอของเราที่โบรกเกอร์ใหญ่ในต่างประเทศช้อนซื้อไงแม่ ผมเห็นว่าราคาดีผมเลยเสนอขายเพิ่มไปจาก 30 เป็น 60 ปีที่แล้วเราได้กำไรกันเกือบพันล้านในตลาด แต่เมื่อวานทางนั้นเทขายไป 60 เปอร์เซ็นต์ของหุ้นที่ถือแล้วเมื่อกี๊ก็เทอีก 20 ผู้ลงทุนในไทยเริ่มเพ็งเล็งเราแถมคณะกรรมการยังยื่นจดหมายของถอนหุ้นออกเกือบหมดเพราะกลัวราคาจะดิ่งกว่านี้ถ้าไซอาร์หรือเอ็มท่าปล่อยในมือที่เหลือ" สรัญว่าเสียงเครียดพร้อมกับมองมือตัวเอง"แล้วมันจะกระทบเยอะขนาดนั้นเลยหรือไงในเมื่อในไทยเราก็มีผู้ถือหุ้นย่อยอยู่" คุณหญิงว่าตามความเข้าใจของตัวเอง"มีที่ไหนล่ะผมกว้านซื้อคืนแล้วขายให้ 2 บริษัทไปหมดแล้ว ไม่งั้นไม่มานั่งเครียดอยู่แบบนี้หรอก แล้วตอนนี้ถ้าผู้ถือหุ้นขอถอนหุ้นหมด เราจะไปหาเงินที่ไหนมาจ่ายในเมื่อทุนสำรองเรามีแต่ตัวเลขทั้งไตรมาส""รันว่าอะไรนะ กว้านซื้อคืนไปขายให้โบรกเกอร์หมด" คุณหญิงว่าหน้าซีดเผือดเพราะผู้ถือหุ้นบางรายเป็นพันธมิตรร่วมก่อตั้งโรงทอกับพ่อและปู่ของสรัญมาตั้งแต่เริ่ม ถ้ากว้านซื้อคืนนั่นหมายถึงการตัดสัมพันธ์ทางการค้าที่เด็ดขาดและไม่ไว้ห

มหาวิทยาลัย บีรถสปอร์ตสีแดงคันหรูวิ่งเขามาจอดหน้าตึกคณะบริหาร ชายร่างสันทัดแต่งตัวด้วยชุดสูททำงานสีทึบเปิดประตูลงมาจากรถแล้วเดินมานั่งลงตรงข้ามกับหญิงสาวที่กำลังนั่งอ่านหนังสือรอเพื่อนที่ยังไม่ออกจากห้องสอบอยู่ด้านล่าง เจ้าขาเงยหน้ามองลูกชายคนโตของอาก่อนจะขมวดคิ้วกับท่าทางของชายหนุ่มแต่ก็ยกมือไหว้ตามมารยาท"สวัสดีค่ะพี่รัน มาธุระแถวนี้หรือคะ" หญิงสาวทักทายพร้อมกับพยายามยิ้ม"พี่ติดต่อไอ้โรมไม่ได้ พี่เลยมาถามเจ้าว่าตอนนี้มันอยู่ไหน" สรัญเอ่ยถามสีหน้าร้อนรน"พี่โรมบอกว่าไปต่างจังหวัดค่ะแต่ไม่ได้บอกว่าไปไหน" หญิงสาวว่าพลางนึกถึงบทสนทนาของสรัญกับโรมในคืนนั้นและพอเดาได้ว่าที่สรัญติดต่อโรมไม่ได้อาจเพราะโรมเบื่อหน่ายผู้ชายคนนี้เหมือนที่ตอนนี้เธอกำลังเบื่อกับน้ำเสียงแฝงด้วยคำสั่งของเขา"เจ้าโทรหามันให้หน่อยสิ พอดีมือถือพี่แบตหมดน่ะ" สรัญว่าพลางทำท่ามองไปทางอื่น*หึ! ไม่เนียนว่ะ* "เจ้าโทรไม่ได้หรอกพี่ เจ้าไม่มีเบอร์พี่โรมค่ะ" สมองคิดอย่างแต่ปากก็ตอบไปอีกอย่างแต่ก็เป็นความจริงที่เธอไม่มีเบอร์ของโรม"ฮะ! ไม่มีเบอร์" สรัญอุทานเหมือนไม่อยากเชื่อ "พี่ไม่เชื่อหรอกนะเจ้าว่าเจ้าจะไม่มีเบอร์มัน พี่เห็

3 วันต่อมาขณะที่โรมกำลังนั่งทำงานอยู่ที่หน้าบ้านของท่านอัฐ เสียงมือถือของโรมดังขึ้นไม่หยุด ทำให้ชายหนุ่มถึงกับถอนหายใจแล้วทำท่าจะไม่สนใจ แต่ท่านอัฐที่กลับเข้ามาทานข้าวที่บ้านตอนเที่ยง ที่ยืนดูอยู่ซักระยะกลับขมวดคิ้วก่อนจะตัดสินใจเอ่ยขึ้น"ทำไมไม่รับสายล่ะลูกเผื่อมีเรื่องสำคัญ" ท่านอัฐว่าพลางเดินมานั่งลงที่เก้าอี้ฝั่งตรงข้าม"งั้นเดี๋ยวลุงฟังนะครับ" ชายหนุ่มว่ายิ้ม ๆ พร้อมกับกดรับสายเปิดลำโพงให้ลุงได้ยินบทสนทนานั่นด้วย'รับซักทีนะไอ้สัตว์ มึงอยู่ไหน กูโทรหามึงเป็น 10 สาย มึงไปตายที่ไหน' เสียงเกรี้ยวกราดของสรัญดังมาตามสายทำเอาท่านอัฐขมวดคิ้ว เพราะตั้งแต่ท่านรู้จักกับสรัญมาเขาเป็นที่พูดจานอบน้อมไม่เคยมีคำหยาบนอกจากกูมึง"กูมาทำงาน" โรมเอ่ยตอบเหมือนเป็นเรื่องปกติ'ทำงานบ้าอะไร มึงไม่เช็คหุ้นเหรอ ไซอาร์(si-R) กับเอ็มท่า(M.ta) ประกาศขายหุ้นเราออก 60 เปอร์เซ็นต์ ตอนนี้ราคาในตลาดดิ่งลง 4 จุด กรรมการก็เริ่มจะไม่พอใจกูแล้ว มึงต้องรีบจัดการก่อนที่โรงทอจะเหลือแต่ชื่อ' สรัญออกคำสั่งน้องชายเสียงดังทำให้ท่านอัฐมองหน้าโรมนิ่ง ๆ "แล้วกูจะทำอะไรได้ กูเคยเตือนมึงแล้วว่าอย่าเทขายให้แค่ 2 บริษัทแต่มึงไม่