เพราะมีอะไรคล้าย ๆ กันถึงเข้าใจกัน ต่างคนต่างเติมเต็มสิ่งที่ตัวเองขาด จนความรักแบบพี่น้อง กลายเป็นความสัมพันธ์แบบ... ที่รัก
Lihat lebih banyak"โอ๊ย!! เคยเจอที่ไหนล่ะคะ บอสกับโปรเฟสเซอร์ไม่เคยควงใครค่ะ เคยแต่ควงกันเองไปไหนมาไหนกัน 2 คน เวลาประชุมที ถ้าโปรเฟสเซอร์ว่ายังไงบอสก็เออออ หรือบอสว่าอะไรโปรเฟสเซอร์ก็เออออกะหนุงกะหนิงยิ่งกว่าอะไรซะอีก แล้วผู้หญิงหนึ่งเดียวที่ใกล้บอสก็คุณโรซี่นั่นแหละจนคนในออฟฟิศคิดว่านางเป็นแฟนบอสเลยไม่มีใครกล้าฉะกับนาง คิดจะไล่ใครออกก็ไล่ บางคนนางไล่ออกโปรเฟสเซอร์ก็ให้คนไปตามกลับมาทำงานก็มีนางนี่วี้ด ๆๆ เป็นหมาโดนน้ำมันเลยจ้า" โอปอล์ได้เพื่อนคุยก็ร่ายยาวอย่างคันปากคันคอทันที"แล้วบอสไม่ว่าอะไรเธอเลยหรือคะ เธอทำแบบนั้น" หญิงสาวเท้าคางถามอย่างสงสัย"จะว่าอะไรล่ะเห็นมีคนเคยพูดว่านางเคยช่วยบอสตอนที่บอสมาจากไทยใหม่ ๆ เลยถือเป็นบุญคุณกันล่ะมั้ง ทีแรกนางก็ทำฝ่ายการตลาดนี่แหละแต่นางไม่เอาใคร บอสเลยสั่งให้ย้ายเก็บเข้ากรุไปเป็นเลขาเหมือนต่อขาให้นางน่ะ ยืดคอสูงไปใหญ่ คิดจะชี้ใช้ใครก็ชี้จะไม่กล้าก็แค่กับโปรเฟสเซอร์เท่านั้นแหละ""แล้ว พิ...เอ้อ โปรเฟสเซอร์เค้าใจดีมั้ยคะ""มาก... ค่ะหนู คุณมาร์คคือนักสันถวไมตรีผู้สยบทุกอย่างบนโลกเคเอสของเราจ่ะ ใจดี ใจเย็น อ่อนน้อม น่
"เอ่อ ..." "หืม? มีอะไร" ชายหนุ่มเลิกคิ้วถาม เด็กที่กำลังนั่งอ้าปากหวออยู่ข้างหน้า"ไม่มีอะไรค่ะ หวานง่วง..." ว่าพลางปิดปากหาวหวอดขึ้นมาทันที"ง่วงก็ไปนอนก่อนไป" ชายหนุ่มสั่งในขณะที่ตายังอ่านเอกสารในมือ"แล้วพี่มาร์คไม่กลับห้องล่ะ หวานจะได้ปิดไฟ""พี่นอนนี่" คนตัวโตพูดเสียงนิ่งทำเอาเจ้าของห้องอ้าปากหวอ กระพริบตาปริบ ๆ "ฮะ!""ก็บอกว่าไปนอนก่อนเลยหรือจะให้พี่พาไปนอน งั้น ปะ" ว่าแล้วปิดแฟ้มในมือทำท่าจะลุกขึ้น"เดี๊ยว... พี่มาร์คไม่กลับห้องล่ะ" คนตัวเล็กเบรกยาวถามประโยคเดิมอีกรอบ"ก็บอกว่า พี่นอนนี่" มาร์คตอบเสียงนิ่งเหมือนปกติแต่แอบกลั้นขำเด็กงงอย่างสุดฤทธิ์"ไม่ได้หวานไม่ให้พี่มาร์คนอน" หญิงสาวว่าขึ้นเตรียมจะลุกหนีเข้าห้อง แต่ไม่ไวเท่าคนตัวโตที่คว้าแขนเอาไว้แล้วดึงลงมานั่งที่ตักตัวเองแบบง่าย ๆ"จะไปไหน" "ไปนอนค่ะ หวานง่วง" น้ำหวานตอบหน้าบึ้ง *ห้องตัวเองก็มีมั้ยวะ จะมานอนเพื่อ*"งั้นไปนอนกันพี่ก็ง่วง" พูดจบลุกขึ้นช้อนร่างบางเดินเข้าห้องหญิงสาวทันที"พี่มาร์ค ปล่อยหวานก่อน" น้ำหวานโวยวายทุบอกแกร่งไม
"พี่มาร์คกลับไปทำงานเถอะค่ะเดี๋ยวหวานจะเก็บของแล้ว" น้ำหวานเอ่ยขึ้นเบา ๆ พร้อมกับวางกระเป๋าสะพายตัวเองไว้ที่โต๊ะกลางก่อนจะหันหลังเดินเข้าห้องตัวเองเพื่อไปเก็บของแต่โดนมือใหญ่รวบกอดจากทางด้านหลังแล้วรั้งร่างบางเข้าไปแนบอก"จะไปไหน?""ก็กลับไทยไงคะ น้องขวัญไม่อยู่หวานจะอยู่ยังไง แล้วประธานศิลาคงไม่ให้หวานอยู่ต่อแน่ถ้าน้องขวัญไม่อยู่" เสียงเศร้าปนสะอื้นเบา ๆ ดังออกมาอย่างน่าสงสาร"ฟังพี่นะ (ว่าพลางจับคนตัวเล็กหันมาสบตา) ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นหวานต้องได้ฝึกงานอยู่ที่นี่จนจบ เรื่องที่เกิดขึ้นหวานกับน้องขวัญไม่ผิดพี่จะไม่ยอมให้การตัดสินใจของมันทำลายอนาคตของหวานได้ พี่สัญญานะ" ชายหนุ่มว่าเสียงทุ้มพลางเช็ดน้ำตาออกจากแก้มให้อย่างอ่อนโยนแล้วรั้งร่างบางเข้ามากอดแนบอก"แล้วพี่มาร์คจะค้านประธานศิลาได้หรือคะ ถ้าเขาไม่ให้หวานฝึกต่อ...""หวานเป็นเด็กทุนของคุณปู่นี่ไม่ใช่เด็กทุนของไอ้ศิมันซักหน่อย แล้วถ้าฝึกจบมันไม่ให้ทำงานต่อ พี่ฝากหวานเข้าทำงานในมหาลัยได้" ชายหนุ่มปลอบใจเสียงทุ้ม"แล้วหวานต้องทำไงต่อคะ หวาน..." "หวานก็ไปทำกับข้าวมากินกันไง นี่บ่ายแล้วนะ
P mark น้องขวัญโดนทำร้ายที่ห้องพี่มาร์คค่ะ(อ่านแล้ว)ร่างบางเดินกลับเข้ามานั่งในห้องพร้อมกับถอนหายในเสียงดังจนรุ่นพี่คนไทยที่นั่งอยู่ข้าง ๆ เงยหน้าขึ้นมอง"น้องน้ำหวานโอเคมั้ยจ๊ะลูก" สิริถามเด็กสาวในสายตาเธอยิ้ม ๆ"เพื่อนหวานโดนผู้หญิงคนนั้นทำร้ายค่ะ แล้วบอสอยู่ตรงนั้นด้วย งือ...สงสัยต้องได้กลับไทยแน่ ๆ เลย" คนตัวเล็กตอบเสียงอ่อยก้มลงฟุบหน้ากับแขนตัวเอง ทำเอาคนถามและคนอยากรู้มองหน้ากันเลิ่กลั่กแล้วมองหญิงสาวที่นั่งฟุบอยู่ด้วยความสงสัยก๊อก ! ก๊อก ! เสียงเคาะประตูดังขึ้นทำเอาทั้งห้องหันหน้ามองทางเข้า น้ำหวานเงยหน้าขึ้นมองด้วยใจระทึก"หวาน พี่มารับกลับห้อง กลับเลยจะได้พาคิตตี้ไปหาหมอ" เสียงมาร์คดังขึ้นหน้าประตูออกคำสั่งเสียงดังด้วยภาษาไทยที่บอกว่าอารมณ์ไม่ดีเท่าไหร่นัก"เอ่อ... กลับได้หรือคะ" น้ำหวานถามอย่างไม่มั่นใจ"ได้ พี่อนุญาต เก็บของเลย" มาร์คสั่งเสียงห้วนจนน้ำหวานลนลานเก็บเอกสารบนโต๊ะแล้วคว้ากระเป๋าตัวเองขึ้นสะพายบ่าบอกลารุ่นพี่ในแผนกแล้วเดินออกมาหาชายหนุ่มที่ตอนนี้คิตตี้ยืนจับข้อมือของตัวเอ
"ห้องทำงานของน้องนำ.... อืม..." จอห์นสันพยายามนึกชื่อไทยของหญิงสาว"ฮันนี่ค่ะ คุณจอห์นสันเรียกเธอว่าฮันนี่ก็ได้" ของขวัญเอ่ยขึ้นยิ้ม ๆ ทำให้น้ำหวานหันไปมองหน้าเพื่อนงง ๆ"เอาน่า ชื่อไทยออกเสียงลำบาก ขนาดชื่อน้องขวัญ คิดถึงเสมอ ยังเป็นคิตตี้เลย ฮันนี่นี่แหละน่ารักความหมายเดียวกัน" ของขวัญว่าเบา ๆ ให้ได้ยินกัน 2 คน ทำให้หญิงสาวพยักหน้าเข้าใจ"หวานก็คิดว่าชื่อเล่นน้องขวัญมี้ตั้งให้ซะอีก""ไม่ใช่ ๆชื่อจริงนี่แหละ แต่ครูอ่านไม่ออก ครูเลยเรียกแต่คิตตี้ ก็เลยได้ชื่อคิตตี้น่ะ" ของขวัญว่าพลางหัวเราะที่มาชื่อฝรั่งของตัวเอง"เอ่อ..." จอห์นสันอึกอักมองหน้าหญิงสาว"ค่ะ คุณจอห์นสัน?" ของขวัญว่ายิ้ม ๆ"ผมจะส่งฮันนี่ก่อนนะครับ แล้วค่อยไปส่งคิตตี้ที่ห้องทำงานของโปรเฟสเซอร์" จอห์นสันบอกยิ้ม ๆ พอดีกับประตูลิฟต์เปิดแล้วก้าวเข้าไปก่อนที่2 สาวก้าวตามไปติด ๆ แล้วเขาก็ปิดประตูลิฟต์ทันที "ห้องทำงานของฮันนี่จะอยู่ที่แผนกการตลาดระหว่างประเทศนะครับ ชั้น 6 ที่นั่นจะมีพนักงานหลายเชื้อชาติและมีคนไทยด้วยครับส่วนห้องทำงานของโปร
Namwhan Partฮัลโล...ลอนดอน ตอนนี้เรามาอยู่ที่ลอนดอนได้หลายวันแล้วค่ะ ตอนแรกที่มาถึง พี่มาร์คพามาที่อพาร์ตเมนต์ของบริษัท แทบจะไม่อยากเข้าไปเหยียบเลยจ้า หรูมากแม่ แล้วห้องกว้างมากมีห้องนอนห้องครัวห้องนั่งเล่นแยกโซนเหมือนคอนโดพี่มาร์คเลยค่ะแต่แคบกว่านิดนึง เพราะที่นี่มีห้องนอนเดียวแล้วคุณปู่ก็ให้พ็อกเก็ตมันนี่มาคนละห้าแสนค่ะ (ฟังไม่ผิดนะคะ ห้าแสนบาทไทยเลยค่ะ)สั่งให้เราหาชุดทำงานใส่ หวานว่ามันมากเกินไปนะทีแรก แต่พอซื้อเสื้อผ้าที่ยัยน้องขวัญพาเข้าร้านเท่านั้นแหละ คุณพระ! ตัวเป็นหมื่น ซื้อไปน้ำตาตกในไปเสียดายตังค์ กระเป๋ารองเท้าที่น้องขวัญซื้อให้แทบจะขึ้นหิ้งได้เลยนะ ใบใหญ่กว่าซองมาม่านิดนึงเป็นแสนเลยแม่ แพงโพดแพงโพ นี่ยังไม่รวมกับข้าวที่นี่ แทบอยากจะกินวันละ 2 มื้อเลยอ่า แล้ววันก่อนพี่มาร์คพาไปเลี้ยงข้าวเย็น โอ้..จานเป็นพันน่ะแม่ ไม่กล้าสั่งเลยจ้า ณ จุดนี้สั่งข้าวไข่ดาวให้อิหวานก็กินแล้วค่ะ แพงเกิ๊น...แล้ววันนี้เราก็นอนเติมพลังกันสุดฤทธิ์ตั้งแต่บ่ายเพื่อไปฝึกงานวันแรกพรุ่งนี้ค่ะ แต่หวานต้องมาตื่นเพราะความที่คุณท่านผู้ช่วยท่านประธานสาขาดอกเตอร์มนัสพงษ์คิดอยากจะกินซุป
"ทีเมื่อก่อนไม่เห็นอึดอัดเลยนี่หรือว่าต้องถอดเสื้อนอนจะได้หลับสบาย มา...พี่ถอดให้" คนเจ้าเล่ห์ว่าพลางทำท่าจะลุกขึ้นถอดเสื้อให้จริง ๆ ทำเอาหญิงสาวถึงกับกอดเอวหนาไว้หลับตาแน่น"ไม่เอาไม่ถอด" เสียงหวาน ๆ ดังขึ้นพร้อมกับเม้มปากแน่น ทำเอาคนโดนกอดกลั้นขำอย่างเอ็นดูแล้วรั้งหัวหญิงสาวเข้ามาซุกไหล่กว้างของตัวเอง"เฮ้อ... งั้นรับปากมาก่อนว่าคืนนี้เราจะนอนด้วยกัน" "ไม่นอน" เสียงเล็ก ๆ สวนขึ้นทันที"งั้นพี่โทรบอกไอ้โรมว่าวันนั้นหวานทำอะไรพี่" ว่าแล้วทำท่าล้วงมือถือออกจากกระเป๋ากางเกงจะกดโทรออกหาเพื่อน ทำเอาคนตัวเล็กตาโตรีบแย่งมือถือเป็นพัลวันจนไม่ห่วงหน้าอกหน้าใจที่ถูกปลดตะขอชั้นในแล้วยืดตัวขึ้นแย่งมือถือสุดแขนจนเต้าสวยแทบจะชิดหน้าชายหนุ่มอย่างลืมตัว"พี่มาร์คอย่าแกล้งหวานเอามือถือมานะ หวานไม่ได้ทำอะไรพี่เลยนะหวานไม่รู้เรื่องหวานเมา" คนตัวเล็กโวยวายพร้อมกับพยายามคว้ามือถือที่ชายหนุ่มยกขึ้นเหนือหัว"ยอมรับใช่มั้ยว่าเมา" ว่าพลางมองหน้าเด็กดื้อดุ ๆ เขาเคยบอกเธอหลายครั้งแล้วว่าอย่าดื่มกับลูกค้า แต่น้ำหวานไม่เคยฟังแล้วพอโดนดุทีไร โรมจะเป็นคนเข้ามาโอ๋น้องคอยให้ท้ายทั้งน้ำหวานและของขวัญตลอดทำให้พวกเธอไม
"หวานหวาน คุณป้าโทรมาบอกว่าอาทิตย์นี้ให้ไปนอนบ้านน่ะ คุณป้าอยากนอนด้วยก่อนไปฝึกงาน" ของขวัญพูดขึ้นขณะที่กำลังช่วยเพื่อนจัดของลงกล่องเพื่อย้ายไปฝากไว้ที่บ้านลุงกรณ์ น้ำหวานได้ให้ลุงกรณ์พาไปบอกเลิกสัญญาเช่าที่เมื่อเดือนก่อนและขอฝากของบางส่วนไว้ที่บ้านของลุงกรณ์และบางอย่างเธอก็แจกให้กับคนบ้านใกล้เรือนเคียงจนเกือบหมดโดยเฉพาะเสื้อผ้าของเธอที่เก็บเอาไว้เพียงแค่ได้ใส่และมีบางส่วนเอาไว้ใส่ทำงานที่ต่างประเทศเท่านั้น ซึ่งสิ่งของที่เธอฝากลุงกรณ์ไว้ส่วนใหญ่เป็นของที่มีคุณค่าทางจิตใจและของที่ตาของเธอซื้อให้ตั้งแต่เด็ก ๆ แม้จะเป็นเพียงตุ๊กตาผ้าตัวเล็ก ๆ เธอก็ซักเก็บไว้เป็นอย่างดี"หวานขอนอนที่นี่เถอะ อีกไม่กี่วันหวานก็ต้องไปแล้วนะ หวานอยากจำที่นี่ไว้" น้ำหวานบอกเพื่อนหน้าเศร้าเมื่อนึกถึงตัวเองจะอยู่ที่นี่อีกเพียงไม่กี่วันเท่านั้น"เอาน่าหวานไปเพื่ออนาคตนะ อย่าทำหน้าแบบนั้นสิ" ของขวัญพูดให้กำลังใจเพื่อนยิ้ม ๆ"อือ ... เออ ใช่ ประชุมพี่มาร์คมานี่ หวานยังไม่ได้ไปทำความสะอาดคอนโดเดือนนี้เลยนี่หว่า มัวแต่นั่นนี่ลืมสนิทไปเลยว่ะ" น้ำหวานอุทานตาโตเมื่อเพิ่งนึกได้"โอ๋ย... ก็บอกอยู่ว่าพี่มาร์คอาจจะไปนอนที่บ
เย็นวันต่อมาคุณหญิงว่านได้โทรทางไกลถึงมาร์คที่เป็นผู้ช่วยลูกชายแจ้งเรื่องที่จะส่งของขวัญและน้ำหวานไปฝึกงานที่อังกฤษ โดยจะให้ชายหนุ่มเป็นคนดูแลของขวัญอย่างใกล้ชิดเพราะไม่ไว้ใจเพื่อนสาวของลูกชายเท่าไหร่นักทั้งยังบอกว่าจะส่งไปแค่ตัวส่วนเอกสารต่าง ๆ จะอยู่ที่ไทยเพราะหลังจากฝึกงานเสร็จคุณหญิงจะเป็นคนยื่นเอกสารกับทางมหาวิทยาลัยเองเหมือนที่เคยทำให้ตน ซึ่งชายหนุ่มก็เห็นดีด้วยเพราะเด็กทั้ง 2 จะได้ไม่ต้องเดินทางกลับมาที่ไทยอีก และให้มาร์คจัดหาที่พักให้ทั้ง 2 สาวอยู่ไม่ไกลจากที่ทำงานมากนักเพราะรู้ถึงความประหยัดของหลาน ๆ ดีที่ประหยัดทุกอย่างแม้แต่เสื้อผ้าจนท่านต้องเป็นธุระคอยจัดหาเสื้อผ้าและของใช้เครื่องสำอางต่าง ๆ ให้ทั้งคู่มาตั้งแต่เด็กถึงปัจจุบัน โดยเฉพาะเวลาที่ท่านเลือกซื้อเสื้อผ้าให้ของขวัญ ท่านเลยเลือกที่จะซื้อให้เพื่อนของเธอไปด้วยซึ่งการแต่งตัวของ 2 สาวเลยออกมาคล้าย ๆ กันจนเหมือนแฝด (ป้าชอบแบบไหนหลานก็แต่งไปแบบนั้นเลยค่ะ)"เอาตามนี้นะมาร์ค แม่ฝากดูน้องด้วยแล้วกันนะลูก แม่ไม่ไว้ใจยายโรซี่นี่เลยแล้วอย่าเพิ่งบอกศิลานะว่าคุณปู่ส่งใครไป กลัวน้องจะเป็นอันตรายเวลาที่มาร์คไม่อยู่" คุณหญิงว่านสั่งช
"โอ๊ย! นายอ้วน นายทำบ้าอะไรเนี่ย เอามานะ" เสียงเล็ก ๆ ร้องโวยวาย ด้านหลังเสาสะพานข้ามแยกใหญ่ไม่ไกลจากมหาวิทยาลัยชื่อดังเท่าไหร่นัก ทำให้ชายหนุ่มที่กำลังคาบขนมปังแผ่นเปล่า ควบมอเตอร์ไซค์มาติดไฟแดงอยู่เลนซ้ายสุดต้องหันหาแต่ก็มองไม่เห็นเจ้าของเสียง"บอกแล้วไงว่าขายหมดแล้วอย่าเอามาอีกพูดไม่รู้เรื่องรึไงวะ" เสียงเด็กผู้ชายน่าจะวัยใกล้เคียงกันดังขึ้น"ก็มันยังไม่เที่ยงตามข้อตกลงเลยนี่ วันนี้วันพระด้วยเราก็ขายฝั่งของเรานายขายไม่ดีเองจะมาโทษเราทำไมล่ะ" เสียงเด็กหญิงดังสวนมาอย่างไม่ยอมกัน "นายอย่าทำแบบนี้นะ เอาคืนมา" เสียงเล็ก ๆ แหลม ๆ ดังมาอีกประโยคพร้อมกับเด็กชายวิ่งถือไม้แขวนพวงมาลัยวิ่งออกมาจากทางด้านหลังเสา แล้วมีเด็กหญิงผอมบางหน้าตาสะอาดสะอ้าน มัดผมหางม้าถึงกลางหลังวิ่งตามมาติด ๆ"ทำไม แกจะฟ้องตาน้อยงั้นเหรอ ยายเด็กกำพร้า แน่จริงก็ตามมาเอาคืนเด้... เฮ้ย!!"ปรี๊น!!..... "ไอ้เด็กบ้าเอ๊ย จะหยอกกันให้รถชนตายหรือไงวะ!" เสียงบีบแตรดังลั่นแยกพร้อมกับเสียงก่นด่าออกมาจากรถเก๋งคันหนึ่ง ขณะที่กำลังจะออกตัวไฟเขียวแต่ต้องเบรกกระทันหัน รถข้างหลังเบรกตัวโก่งไปตาม ๆ กัน เพราะมีเด็กชายวิ่งถือไม้แขวนพวงมา...
Komen