บทที่ 1 แรกเจอ

"โอ๊ย! นายอ้วน นายทำบ้าอะไรเนี่ย เอามานะ" เสียงเล็ก ๆ ร้องโวยวาย ด้านหลังเสาสะพานข้ามแยกใหญ่ไม่ไกลจากมหาวิทยาลัยชื่อดังเท่าไหร่นัก ทำให้ชายหนุ่มที่กำลังคาบขนมปังแผ่นเปล่า ควบมอเตอร์ไซค์มาติดไฟแดงอยู่เลนซ้ายสุดต้องหันหาแต่ก็มองไม่เห็นเจ้าของเสียง

"บอกแล้วไงว่าขายหมดแล้วอย่าเอามาอีกพูดไม่รู้เรื่องรึไงวะ" เสียงเด็กผู้ชายน่าจะวัยใกล้เคียงกันดังขึ้น

"ก็มันยังไม่เที่ยงตามข้อตกลงเลยนี่ วันนี้วันพระด้วยเราก็ขายฝั่งของเรานายขายไม่ดีเองจะมาโทษเราทำไมล่ะ" เสียงเด็กหญิงดังสวนมาอย่างไม่ยอมกัน "นายอย่าทำแบบนี้นะ เอาคืนมา" เสียงเล็ก ๆ แหลม ๆ ดังมาอีกประโยคพร้อมกับเด็กชายวิ่งถือไม้แขวนพวงมาลัยวิ่งออกมาจากทางด้านหลังเสา แล้วมีเด็กหญิงผอมบางหน้าตาสะอาดสะอ้าน มัดผมหางม้าถึงกลางหลังวิ่งตามมาติด ๆ

"ทำไม แกจะฟ้องตาน้อยงั้นเหรอ ยายเด็กกำพร้า แน่จริงก็ตามมาเอาคืนเด้... เฮ้ย!!"

ปรี๊น!!..... "ไอ้เด็กบ้าเอ๊ย จะหยอกกันให้รถชนตายหรือไงวะ!" เสียงบีบแตรดังลั่นแยกพร้อมกับเสียงก่นด่าออกมาจากรถเก๋งคันหนึ่ง ขณะที่กำลังจะออกตัวไฟเขียวแต่ต้องเบรกกระทันหัน รถข้างหลังเบรกตัวโก่งไปตาม ๆ กัน เพราะมีเด็กชายวิ่งถือไม้แขวนพวงมาลัยวิ่งตัดออกไป มีเด็กผู้หญิงผอมบางวิ่งตามเพื่อเอาของคืน หยุดยกมือไหว้ขอโทษสีหน้าหงอย ๆ เพราะเด็กชายคนนั้นวิ่งข้ามไปอีกฝั่งพร้อมกับกระโดดแลบลิ้นปริ้นตาใส่ไม่รู้สึกสะทกสะท้านอะไร แต่เธอข้ามไปไม่ทัน ชายหนุ่มมัวแต่หันมองตามเด็กน้อยที่กำลังเดินก้มหน้าหันหลังไปอีกทางอย่างสนใจ

ปรี๊น...!! "ไฟเขียวแล้วก็ไปสิวะ" เสียงตะโกนมาจากทางด้านหลัง ทำให้เขาต้องรีบหันไปยกมือขอโทษแล้วรีบออกรถไปทันที....

........... //..........

มหาวิทยาลัย BU

รถมอเตอร์ไซค์กลางเก่ากลางใหม่วิ่งเข้ามาจอดที่รถนักศึกษา มนัสพงษ์ นักศึกษาชั้นปี 3 คณะบริหารภาคภาษาอังกฤษ รีบตั้งขาตั้งรถแล้ววิ่งขึ้นอาคารเรียน โดยไม่รอลิฟต์อย่างกระหืดกระหอบ

"มาร์ค ทางนี้โว้ย" เสียงโรมเพื่อน 1 ในกลุ่มที่สนิทกันร้องเรียกมาจากหน้าห้องที่กำลังเตรียมตัวจะเข้าสอบวิชาแรกของภาคเรียนที่ 1

"ไอ้เทนกับศิลาล่ะ" มาร์คถามขึ้นพร้อมกับหอบน้อย ๆ นั่งลงเป่าปากหลาย ๆ รอบ

"ไอ้ศิลามันโดนเรียกให้ไปส่งคุณปู่ที่สนามบิน ส่วนไอ้เทนกำลังเดินมานั่นไง" โรมตอบเพื่อนพร้อมกับชี้มือไปทางหนุ่มแว่นหน้าตี๋ที่กำลังเดินมาหาเพื่อน

"รีบวิ่งทำไมวะ กูเรียกไม่หันเหลือเวลาอีกตั้ง 20 นาที" เทนเอ่ยขึ้นพร้อมกับขยับแว่นตาเบา ๆ ก่อนนั่งลงข้าง ๆ กัน

"รีบน่ะดิ กูยังไม่อ่านหนังสือเลย กะว่าจะให้มึงกับไอ้โรมสรุปให้ฟ้งหน่อย ซักนิดก็ยังดี" มาร์คว่าพลางดึงชีทสรุปออกมาจากกระเป๋าสะพายในสภาพยับยู่ยี่ (น่าจะเรียกว่าเศษกระดาษน่าจะเหมาะกว่านะนั่น >~<)

"คุณมาร์คครับ ถ้ามึงกับไอ้ศิลาไม่เข้าใจ กู 2 คนนี่ก็ F ตั้งแต่นั่งรอสอบแล้วครับ พวกกูคงจะสอนปลาสวายว่ายน้ำได้หรอก" โรมว่าขึ้นขำ ๆ

"ก็ศิลามันเก่งนี่หว่าแต่กูเนี่ยถ้าไม่อ่านคือจบเลยนะ แล้วเมื่อคืนกว่าจะได้กลับจากร้านพี่รันก็ปาไปเกือบตี 3 กูร่างแทบสลาย" มาร์คว่าพร้อมกับเปิดชีทอ่านอย่างตั้งใจ

"เห็นพี่รันบอกว่าเมื่อคืนมึงได้ทิปเป็นหมื่นนี่หว่า" โรมเอ่ยแซวเพื่อนยิ้ม ๆ เมื่อคืนมาร์คไปทำงานพาร์ตไทม์เป็นนักร้องที่ร้านของสรัญพี่ชายของโรม และทุกวันที่ชายหนุ่มมีคิวไปร้องเพลงที่นั่นจะมีแขกประจำมาแทบเต็มทุกโต๊ะ และมาร์คมักจะได้ทิปเป็นกอบเป็นกำกับงานนี้ มากกว่างานวิ่งส่งอาหารที่ทำช่วงกลางวันหลายเท่า

"อย่าทำพูด ลูกค้าพี่รันน่ะแหละตัวดี ลากกูไปนั่ง ถ้าทิปไม่หนักนะกูไม่อดหลับอดนอนหรอก แล้วแม่งยังจะลากกูไปนอนอีก สยองฉิบหาย" มาร์คว่าพลางลูบแขนตัวเองอย่างขนลุก เมื่อนึกถึงลูกค้า VIP ของพี่ชายเพื่อน

"ฮ่า ๆๆ อย่าบอกนะว่ามึงเสร็จพี่แมนไปแล้วน่ะ" โรมชี้หน้าล้อเลียนเพื่อน

"ไอ้บ้า คิดได้นะเอ็งนี่แล้วจะชวนคุยทำไมครับ ไม่ติวให้ผมล่ะครับ" มาร์คเอ่ยขึ้นพร้อมกับเปลี่ยนเรื่องแล้วก้มลงอ่านหนังสือสีหน้าจริงจังใน 15 นาทีสุดท้ายก่อนสอบ

"มาร์ค พ่อให้มาบอกว่าวันเสาร์นี้กลับบ้านด้วย" เนสน้องชายต่างแม่ของมาร์คเดินเข้ามาบอกแล้วหันหลังจะเดินออกไป

"บอกพ่อด้วยนะวันเสาร์นี้ไปหาไม่ได้หรอกรับงานเอาไว้แล้ว" เสียงทุ้มตอบกลับขณะที่ตายังมองที่ชีทอย่างตั้งใจ

"ถ้ามึงกลับวันเสาร์ กูจะให้แม่จ่ายค่าเทอมให้" เนสเอ่ยขึ้นเสียงห้วน

"กูหาเองได้ อย่ามายุ่งกับกู" ว่าจบชายหนุ่มก็ลุกขึ้นเตรียมจะเดินเข้าห้องสอบ

"ไอ้มาร์ค!" "เฮ้ ~ No…. อย่ามาสถุลและอวดรวยแถวนี้ครับคุณ กลับไปที่ของคุณครับ เชิญครับ" โรมขัดขึ้นพร้อมกับลุกขึ้นยืนผายมือไปทางที่เนสเดินมาแล้วยักคิ้วไล่อย่างท้าทาย

"ฝากไว้ก่อนเถอะไอ้มาร์ค พ่อตายเมื่อไหร่กูจะให้แม่โอนทุกอย่างให้กูให้หมด" เนสพูดขึ้นอย่างเคียดแค้น เขาเกลียดมาร์คมาตั้งแต่เด็ก เกลียดแบบไม่มีเหตุผล เกลียดที่เห็นแม่กับน้องชายอีกคนของเขาเอาใจมาร์คสารพัด ทั้งยังชื่นชมมาร์คหลาย ๆ ด้านอย่างภูมิใจ ไม่เคยชื่นชมเขาที่เป็นลูกแท้ ๆ เลยซักครั้ง และเมื่อขึ้นมหาลัยมาร์คได้ย้ายออกมาอยู่คอนโดลำพังในขณะที่เขาได้อยู่บ้าน ทั้ง ๆ ที่คอนโดนั้นมันเป็นของพ่อเขาและเขาก็สมควรจะได้อยู่ ไม่ใช่ประเคนให้ไอ้ลูกกำพร้าแม่ตายอย่างมาร์ค

"ไอ้เนสมึง!" มาร์คพุ่งออกมาจากห้องพร้อมหมัดลุ่น ๆ ทำให้เพื่อนรักอย่างโรมกับเทนที่กำลังจะเดินเข้าห้องสอบรีบรั้งคอเพื่อนไว้อย่างเร็ว

"ไอ้เนส ไอ้เนรคุณที่พ่อเป็นแบบทุกวันนี้เพราะใครมึงน่าจะสำนึก มึงพูดออกมาแบบนี้ถ้าน้านารถได้ยินจะรู้สึกยังไง" มาร์คเอ่ยขึ้นเสียงดังจนคนที่กำลังยืนรอเข้าห้องสอบหันมามอง

"รู้สึกยังไงเหรอ รู้สึกโล่งน่ะสิวะ ทุกวันนี้แม่ต้องดูแลทั้งพ่อทั้งสวน ทุกอย่างในบ้านก็แม่กู มึงไม่คิดจะแบ่งเบาบ้างล่ะ" เนสว่าพร้อมกับเหยียดยิ้มหยัน

"มึงพูดแบบนี้ได้ไงเนส กูออกมาอยู่คนเดียว แล้วกูเคยขอค่าเทอมค่าเรียนจากที่บ้านซักบาทรึเปล่า ค่าน้ำค่าไฟก็ตัดผ่านบัญชีกูทุกเดือน แล้วมึงช่วยอะไรน้านารถบ้างนอกจากช่วยผลาญน่ะ" มาร์คขึ้นเสียงดังอย่างเหลืออด

"กูจะผลาญก็แม่กู อย่าเสือกสอน อยากได้ใช่มั้ยคอนโดนั่นมึงอยู่ไปเลย พ่อตายเมื่อไหร่กูจะให้แม่ขายสวน ขายคอนโดมึงซะ กูจะคอยดูว่ามึงจะมีปัญญาไปอยู่ที่ไหน" เนสว่าขึ้นอย่างไม่อาย

"ไอ้เนส!! ..." ผลัวะ!!! มาร์คสะบัดแขนออกจากมือเพื่อน หมัดลุ่น ๆ ประเคนเข้าใส่คนปากดีอย่างไม่ทันตั้งตัวจนล้มหงายหลังเลือดกบปากไปอย่างเสียท่า โรมและเทนช่วยกันกอดรั้งแขนเพื่อนชายเป็นพัลวัน

"มึงเตรียมโดนไล่ออกได้เลยไอ้มาร์ค กูไม่ปล่อยมึงไว้แน่" เนสว่าพลางขยับจะลุกขึ้นยืน

"แต่ลุงว่าเนสมีเรื่องต้องคุยกับลุงก่อนสอบนะ" อาจารย์ศักดิ์สิทธิ์ คณบดีประจำคณะบริหารที่ทั้ง 2 เรียนอยู่กล่าวเสียงเนิบพร้อมกับกัดฟันมองหน้าชายหนุ่มลูกชายของน้องชายอย่างเหลืออด

"แต่มัน..." "ไปพบลุงที่ห้อง เดี๋ยวนี้ มาร์คเข้าไปสอบได้แล้วไป" คณบดีเอ่ยสวนขึ้นพร้อมกับสั่งหลานชายคนโตให้เข้าห้องสอบตามเพื่อน

"แต่ลุงครับ มันทำร้ายผมนะใคร ๆ ก็เห็น" เนสเอ่ยขึ้นอย่างไม่พอใจ

"แต่มาร์คจะไม่ทำร้ายเธอถ้าเธอไม่หาเรื่องเขาก่อน เรื่องนี้ลุงจำเป็นต้องให้พ่อกับแม่เธอรู้นะ ปล่อยไว้แบบนี้ได้เสียอนาคตทั้ง 2 คนแน่" คนเป็นลุงเอ่ยขึ้นเสียงดังพร้อมกับหันหลังเดินกลับไปที่ห้องทำงานด้านหลังชั้นเดียวกันมีเนสเดินตามไปอย่างหัวฟัดหัวเหวี่ยง

..........//..........

ช่วงเที่ยงรถครอบครัวคันใหญ่คุ้นตาวิ่งเข้ามาจอดหน้าตึกคณะบริหาร มาร์คและเพื่อนที่กำลังนั่งติวเตรียมสอบภาคบ่ายเงยหน้ามอง "มาร์คนั่นรถบ้านมึงหนิ" โรมเอ่ยขึ้นพร้อมกับมองหน้าเพื่อน

"อือ คงมาเรื่องเมื่อเช้าล่ะมั้ง" มาร์คว่าพร้อมกับใช้ลิ้นดันกระพุ้งแก้มอย่างใช้ความคิด ถ้าลองได้เอารถคันใหญ่นี่มาพ่อเขาต้องมาแน่ แล้วเขาก็ไม่อยากให้ท่านรู้ถึงนิสัยน้องชายต่างแม่มากนักเพราะท่านกำลังป่วยและอยากให้พี่น้องรักกัน มาร์คกลัวท่านคิดมากและทรุดลงอีก

"พี่มาร์ค คณบดีให้มาตามครับ" เด็กรุ่นน้องปี 2 เดินเข้ามาบอกยิ้ม ๆ 

"ขอบใจ เดี๋ยวพี่ไป" มาร์คเอ่ยเสียงทุ้มพร้อมกับมองหน้าเพื่อนแล้วถอนหายใจหนัก ๆ ศิลาตบบ่าเพื่อนเบา ๆ อย่างให้กำลังใจส่วนเทนพยักหน้าให้ยิ้ม ๆ

"เอางี้พวกกูไปด้วย กูอยากรู้ว่าไอ้เนส มันจะแถยังไง" เทนว่าพลางลุกขึ้นเก็บของแล้วพยักหน้าให้เพื่อน แล้วทั้ง 4 ก็พากันเดินขึ้นลิฟต์ไปที่ห้องคณบดีตามที่รุ่นน้องมาเรียก