เมื่อความรักคือโชคชะตา เมื่อเธอและเขาคือพรหมลิขิต เมื่อเธอต้องการมีลูก เมื่อเขาอยากเคียงข้างเธอ เมื่ออิงฟ้าตกหลุมรักภาคินตั้งแต่แรกพบ แต่เมื่อโชคชะตาทำให้เขากลับกลายเป็นแฟนของเพื่อนรัก เธอจึงได้แต่ยอมตัดใจ จนกระทั่งวันหนึ่งเธอต้องการมีบุตรโดยด่วน การตามหาสามีอุ้มบุญจึงบังเกิด และเป้าหมายของเธอก็คือรักแรกของเธอนั่นเอง เรื่องราวความรักอันลึกซึ้ง และการฝ่าฟันอุปสรรคต่าง ๆ จึงเริ่มต้นขึ้น อิงฟ้าและภาคินจะสมหวังหรือไม่ โปรดติดตามใน “สามีอุ้มบุญ”
View Moreบทส่งท้าย Part 5 รุกฆาต รวีและคุณวัฒน์ (ตอนจบ) คุณวัฒน์ผละจากริมฝีปากบาง ก่อนจะซุกไซ้เข้าหาลำคอระหง สูดดมกลิ่นหวานละมุนของเนื้อสาว รวีตัวอ่อนระทวยกับรสสัมผัส หญิงสาวแอ่นหน้าออกด้วยความซ่านเสียว ชายหนุ่มยังคงฟ้อนเฟ้นอย่างถวิลหา ความปรารถนาในตัวเธอเร่าร้อน รุกล้ำ มือไม้ปาดป่ายไปตามแผ่นหลังนวล อีกมือโอบกระชับเอวกิ่วเข้าแนบชิดกายใบหน้าเริ่มซุกซน ดอมดม เลื่อนต่ำลงมายังหน้าอกอูมนุ่ม ที่เบียดผ่านชุดคว้านคอวี เหมือนท้าทายให้เขาเร่งเร้าสัมผัส“อย่า...อย่าค่ะ” รวีที่เริ่มสติพร่ามัว เขาพยายามปรามชายหนุ่มก่อนจะเริ่มเลยเถิดไปใหญ่ชายหนุ่มหาได้สนใจคำปรามไม่ ลิ้นร้อนเลียไล้ไปตามร่องอก ซอกซอนไปตามขอบชายชุดอย่างหิวโหย“อ่าาา....อ่าาา...” หญิงสาวครางออกมาอย่างควบคุมร่างกายไม่อยู่ มือน้อยกอบกุมไหล่หนา ก่อนจะจิกเล็บลงบนเนื้อเพื่อคลายความเสียวซ่านที่มีชายหนุ่มละใบหน้าขึ้น มองหญิงสาวอีกครั้ง ดวงตาฉ่ำปรือด้วยฤทธิ์ปรารถนาทีมี ก่อนจะช้อนตัวอุ้มหญิงสาวขึ้นแนบอกใหญ่รวีทำได้เพียงซุกหน้าลงบนอกอุ่น มือสองโอบรอบลำคอเขาแน่น เหมือนกลัวร่างจะล่วงหล่นลงมาชายหนุ่มอุ้
บทส่งท้าย Part 4 ได้ไหม รวีและคุณวัฒน์ ณ ริมหาดทรายขาว คุณวัฒน์จัดงาน outing ประจำปีของบริษัท เพื่อเป็นการขอบคุณสำหรับการทำงานหนักของทุกคนมาตลอดทั้งปี กิจกรรมกลางแจ้งที่ถูกจัดขึ้นเพื่อเชื่อมสัมพันธ์ของคนในทีม “ต่อไปเราจะแข่งทานป๊อกกี้ กติกา คู่ไหนที่ขนมยาวน้อยที่สุดเป็นผู้ชนะ ขอเชิญคุณวัฒน์ให้เกียรติร่วมแข่งขันด้วยนะคะ” พิธีกรสาวประกาศกิจกรรมขึ้น “วี๊ดดด...วี๊ดดด...กรี๊ดดด...กรี๊ดดด” เสียงเชียร์ดังสนั่น ทุกคนต่างลุ้นว่าเจ้านายที่น่าเกรงขามจะเลือกใครเป็นคู่ หญิงสาวหลายคนพยายามสบสายตาเชิญชวน เผื่อหวังว่าชายหนุ่มจะเลือกตน คุณวัฒน์ได้โอกาสเหมาะ ชายหนุ่มดึงแขนรวีมาแนบข้างกาย เขาอยากใช้โอกาสนี้แนบชิดหญิงสาวให้มากขึ้น ช่วงที่ผ่านมาเธอเอาแต่หลบหน้า และหลีกเลี่ยงเขาตลอดเวลา แม้ว่าเขาจะพยายามใกล้ชิดเธอเพียงใด รวีก็เอาแต่ทำท่าทีเมินเฉย เชิดใส่เขาไปเสียทุกครั้ง “กรี๊ดดด...กรี๊ดดด...” เสียงเชียร์ดังไม่หยุด พนักงานสาวหลายคนต่างพากันรู้สึกอิจฉารวีไม่ได้ทีเดียว “หนึ่ง...สอง...สาม...เริ่ม...” เสียงนกหวีดดัง
บทส่งท้าย Part 3 อะไรยังไง รวีและคุณวัฒน์ รวีลืมตาตื่นขึ้นในตอนเช้า หญิงสาวชันตัวขึ้นด้วยอาการปวดหัวอย่างที่สุด เสียงน้ำไหลดังออกมาจากห้องน้ำ หญิงสาวเบิ่งตามองโดยรอบ รูปถ่ายคุณวัฒน์ที่ตั้งอยู่บนหัวเตียงบ่งบอกว่าตอนนี้เธอนอนอยู่ในห้องส่วนตัวของชายหนุ่ม หญิงสาวหลับตาพร้อมเม้มริมฝีปากแน่น เธออยากจะกัดลิ้นตัวเองตายไปตรงหน้า รู้สึกอับอายเหลือเกินที่เมามายไร้สติเช่นนี้ หญิงสาวลุกขึ้นสำรวจร่างกาย เสื้อผ้าเมื่อคืนยังอยู่ครบถ้วนบนตัวเธอ “เฮ่อออ....” เสียงถอนหายใจเบา ๆ อย่างโล่งใจ ก่อนจะจัดระเบียบร่างกาย แล้วรีบหนีออกจากห้องนั้นทันที คุณวัฒน์นุ่งผ้าเช็ดตัวหลวม ๆ เดินออกมาจากห้องน้ำ ชายหนุ่มหันซ้ายหันขวามองหาหญิงสาวไปโดยรอบ แต่ก็ไร้วี่แววหญิงสาวในห้องแล้ว เขามองไปยังเตียงนอนที่มีสภาพยู่ยี่ ก่อนจะยิ้มอย่างนึกขันหญิงสาวอย่างเสียไม่ได้คุณวัฒน์นึกถึงเหตุการณ์เมื่อคืนก่อน หลังจากขับรถถึงคอนโด ชายหนุ่มจัดการอุ้มร่างบางเข้ากับตัว ก็จะพามายังห้องนอนของเขา หญิงสาวหลับสนิทด้วยฤทธิ์น้ำเมา เธอครางเบา ๆ พร้อมขยับร่างเข้าซบหากายแกร่ง“ยั่วพี่เหลือเกิน แม่กระต
บทส่งท้าย Part 2 ความรักที่เริ่มต้นของรวีและคุณวัฒน์ หลังจากวันนั้นมา คุณวัฒน์ก็มีท่าทีเปลี่ยนไปอย่างเห็นได้ชัด เขาไม่ค่อยหยอกล้อหญิงสาวเล่นเหมือนเช่นเดิม กลับทำท่าเฉยเมยใส่เสียด้วยซ้ำในขณะที่รวีนั้น เธอเองกลับรู้สึกหวั่นไหวแปลก ๆ ทุกครั้งที่เธอเจอหน้าเขา หัวใจเธอเต้นรัวแรง อ้อมแขนที่ปกป้องหญิงสาวในวันนั้น ยิ่งทำให้เธอรู้สึกอบอุ่นหัวใจเป็นอย่างมาก“รวี วันนี้ผมมีนัดลูกค้า จะออกไปเลย คุณกลับบ้านเลยก็ได้นะ” คุณวัฒน์เดินออกมาพร้อมบอกหญิงสาวเสียงเรียบ“ให้รวีไปด้วยไหมคะ คุณวัฒน์” รวีเอ่ยถามเมื่อเห็นชายหนุ่มต้องไปรับรองลูกค้า“ไม่ต้อง ต่อไปคุณไม่ต้องไปกับผมแล้ว เดี๋ยวผมให้คนอื่นไปแทน” คุณวัฒน์เสียงดังเข้มใส่ ก่อนจะเดินจากไปทันทีชายหนุ่มหงุดหงิดทุกครั้งที่เห็นหน้าหญิงสาว ยิ่งนึกถึงภาพในวันนั้น ที่หญิงสาวอยู่ในอ้อมกอดของคนอื่น แม้ว่าจะไม่เต็มใจก็ตาม เขารู้สึกหัวเสีย รู้สึกหึงหวง และรู้สึกโหยหาหญิงสาวอย่างที่ไม่เคยเป็นกับใครมาก่อนรวีเองได้แต่ทำหน้าหงอย เธอไม่เข้าใจว่าชายหนุ่มเป็นอะไรไป ทำไมต้องหงุดหงิดใส่เธอทุกครั้งที่เจอกัน รวีถอนใจแรงออกมาในค่ำคืนหนึ่ง บริษัทจัดงานเลี้ยงขึ
บทส่งท้าย Part 1 การเจอกันของรวีและคุณวัฒน์ รวีก้าวเดินเข้าที่ทำงานฉับ ๆ ด้วยความั่นใจในตัวเองอย่างสูง วันนี้เป็นวันเริ่มงานเลขาวันแรกของเธอ หญิงสาวพุ่งตรงเข้าไปรายงานตัวกับฝ่ายบุคคล ก่อนที่หัวหน้าฝ่ายบุคคล จะพาเธอไปแนะนำกับเจ้านายของเธอ หัวหน้าฝ่ายบุคคลเคาะประตูสองถึงสามครั้ง ก่อนจะแง้มเปิดประตูห้องทำงานเข้าไป “สวัสดีค่ะ ดิฉันพาเลขาคนใหม่ของคุณวัฒน์มาแนะนำตัวค่ะ” หญิงสาวคนดังกล่าวรายงาน “สวัสดีค่ะ รวีนะคะ ขอฝากเนื้อฝากตัวด้วยค่ะ” รวีเริ่มประหม่า ความมั่นใจที่มีเริ่มหดหาย เธอแนะนำตัวเองอย่างเก้ ๆ กัง ๆ คุณวัฒน์เงยหน้าขึ้นจากกองเอกสาร เขาส่งสายตากรุ้มกริ่ม ลามเลียมองสำรวจไปทั่วเรือนร่างหญิงสาวตรงหน้า ชายหนุ่มหน้าตาคมสันต์ รูปร่างสูงโปร่ง สวมเสื้อเชิ้ตขาว ปลดกระดุมสองเม็ด เผยให้เห็นแผงอกรำไร หญิงสาวสะท้านวาบไปทั้งตัวกับสายตาที่จ้องมองมายังเธอ เขาเป็นผู้ชายที่ดูภูมิฐาน ท่าทีเจ้าชู้กรุ้มกริ่มยิ่งเพิ่มเสน่ห์ในตัวชายหนุ่มยิ่งนัก “ถ้างั้นดิฉันขอตัวก่อนนะคะ” หัวหน้าฝ่ายบุคคลกล่าวลา ก่อนจะถอนตัวออ
ตอนที่ 41 เซอร์ไพร์ส ( จบบริบูรณ์ ) หลังจากทั้งสองปรับความเข้าใจกันแล้ว ภาคินได้เดินทางกลับพร้อมอิงฟ้า รวีและคุณวัฒน์ เขาต้องการไปขอขมาคุณกรภัทรกับเรื่องราวทั้งหมดที่เกิดขึ้น ภาคินเข้าไปพบคุณกรภัทรในห้องเพียงลำพังสองคน “คุณกรภัทรครับ ผมอยากขอโทษกับทุกสิ่งที่ผมได้ล่วงเกินไปครับ” ภาคินกล่าวด้วยน้ำเสียงประหม่าเมื่อเผชิญหน้ากับพ่อตาของเขา “พ่อหนุ่ม เออ...ไม่ใช่แล้วซิ ต้องเรียกว่าลูกเขย ไม่ต้องขอโทษขอโพยอะไรแล้ว ฉันมันคนแก่แล้ว หูตาคงมองไม่รอบด้านจนลืมคิดถึงความจริงที่เห็นอยู่ตรงหน้า เอาเป็นว่าต่อไปพ่อขอฝากลูกสาวให้เราช่วยดูแลด้วยแล้วกันนะ” คุณกรภัทรเอ่ยออกมา ภาคินยิ้มกว้างออกมาทันที “ครับพ่อ ผมสัญญาครับ ผมจะดูแลแก้วตาดวงใจของพ่อเป็นอย่างดี” ภาคินให้คำมั่น “พ่อครับ ผมอยากขอร้องให้พ่อช่วยเรื่องหนึ่ง” ภาคินร้องขอพ่อหญิงสาว “ว่ามา นายต้องการอะไร” ชายหนุ่มยิ้มกว้างออกมา “อิงฟ้า รวีกำลังจะแต่งงานกับคุณวัฒน์ แกเป็นเพื่อนเจ้าสาวให้เรานะ” รวีโทรหาอิงฟ้า บอกเล่าการขอแต่งงานของ
ตอนที่ 40 หวาน รวีและคุณวัฒน์ช่วยกันประคองอิงฟ้า และภาคินเข้าไปในสำนักงานกฎหมายของชายหนุ่ม ป้าแม่บ้านรีบนำกล่องปฐมพยาบาลมาให้เป็นการด่วน ร่องรอยถลอกปอกเปิก มีเลือดซึมเป็นบริเวณ ตามแขนของภาคิน เป็นริ้ว ๆ อิงฟ้ารับยามา หญิงสาวบรรจงทาไปโดยรอบบาดแผลดังกล่าว “โอ๊ย...” ชายหนุ่มทำเสียงอุทานอย่างคนเรียกร้องความเห็นใจ อิงฟ้าตกใจรีบก้มลงเป่าบาดแผลให้บรรเทาอาการเจ็บ เมื่อเธอเงยหน้าขึ้นมองชายหนุ่ม สายตาที่มองมาทำให้รู้ว่าเธอตกหลุมพรางเขาเข้าให้แล้ว “นี่แน่ะ...” หญิงสาวแกล้งกดยาลงบนบาดแผลแรงขึ้นอย่างหมั่นไส้ “โอ๊ยยย...” ชายหนุ่มร้องเสียงหลงด้วยคราวนี้เจ็บบาดแผลของจริง “เจ็บจริง ๆ เหรอ มานี่มา อยากแกล้งเราดีนัก” อิงฟ้าก้มลงเป่าอีกครั้ง พร้อมกับบ่นอุบอิบ ๆ ชายหนุ่มยิ้มกว้างออกมา พร้อมก้มลงจุมพิตศีรษะหญิงสาวอย่างเอ็นดู สูดดมกลิ่นหอมละมุนเข้าไปเต็มปอด “ชื่นใจจัง” ชายหนุ่มเพ้อออกมาอย่างลืมตัว รวีและคุณวัฒน์ที่ยืนเก้ ๆ กัง ๆ ทำตัวไม่ถูก มองหน้ากันไปมา เหมือนกำลังเป็นก้างขว
ตอนที่ 39 วันที่ได้พบเจอ หลายเดือนผ่านไป อิงฟ้าวุ่นวายอยู่กับการดูแลลูกชายตัวน้อย เด็กน้อยไม่ค่อยงอแงมากนัก เขาคงรู้ว่าแม่ทุกข์ใจมากพอแล้ว เด็กน้อยเลี้ยงง่ายดาย แค่เพียงป้อนนม และหลับปุ๋ยลงไป ในขณะเดียวกัน เธอเองพยายามอย่างหนักที่จะตามหาภาคิน “รวี เป็นไงบ้าง ได้ข่าวภาคินบ้างรึยัง” อิงฟ้าคอยเช็ค ถามไถ่เพื่อนเสมอ รวีและคุณวัฒน์พยายามที่จะติดต่อเพื่อน ๆ ของภาคินเพื่อหาที่อยู่ชายหนุ่ม แต่เพื่อนของเขากลับไร้คำตอบใด ๆ เนื่องจากชายหนุ่มก็ขาดการติดต่อกับทุก ๆ คนเช่นเดียวกัน “ใจเย็น ๆ นะ เราพยายามอยู่ อีกสักพักก็คงเจอ” รวีได้แต่เลี่ยงตอบเพื่อนไปทุกครั้ง เธอและสามีเองก็จนปัญญาจะตามหาชายหนุ่มเช่นเดียวกัน ในขณะที่คุณกรภัทรเอง เขาพยายามอย่างหนักที่จะช่วยดูแลลูกสาวและหลานชาย เพื่อแบ่งเบาเธอให้คลายทุกข์ลง แต่ภาพที่เห็นตลอดหลายเดือน ยิ่งทำให้เขารู้สึกผิด ลูกสาวที่เคยร่าเริงสดใส ตอนนี้มีแต่หน้าตาที่เศร้าหมอง บางครั้งเหม่อลอย บางครั้งร้องไห้ออกมา แม้เขาจะพยายามทำทุกวิถีทาง แต่ก็ไร้ผลให้เธอกลับมามีชีวิตชีวาเช่นเดิม ชายแก่เริ่มคิดได้ว่าคงมีเพี
ตอนที่ 38 หัวใจที่บอบช้ำ หลังจากที่ภาคินเดินออกจากโรงพยาบาลด้วยความเหม่อลอยเหมือนดั่งวิญญาณหลุดออกจากร่าง เขาตัดสินใจที่จะเดินออกจากชีวิตหญิงสาวแต่โดยดี เขารู้ดีว่าอิงฟ้าเป็นคนอ่อนไหว และใจอ่อน การที่จะรอให้เธอเอ่ยปากไล่เขาไปจากชีวิตนั้นยิ่งทำให้เธออึดอัดและลำบากใจอย่างมาก เขาไม่อยากทำร้ายหญิงสาวไปมากกว่านี้ ชายหนุ่มกลับไปยังคอนโดที่พัก เขาเดินไปโดยรอบบริเวณ ที่แห่งนี้ที่ที่มีความทรงจำมากมาย ข้างเตียงที่หญิงสาวเดินจูงเขาเข้ามาพร้อมยื่นหน้าจูบเขาเป็นครั้งแรก ค่ำคืนร้อนแรงที่เขาลงโทษเธอโทษฐานเมามายอย่างหนัก เตียงนุ่มที่เขาและเธอนอนประคองกอดกันทุกค่ำคืน ห้องครัวที่หญิงสาวพยายามทำอาหารแม้ว่าจะไม่อร่อยก็ตามเพื่อเอาใจเขา โซฟาที่เขาและเธอนั่งโอบกอด พูดคุยหยอกล้อเล่นกันเป็นประจำ ชายหนุ่มยิ้มออกมาทั้งน้ำตาอาบแก้ม เขาจะไม่มีเธออยู่ในชีวิตอีกต่อไปแล้ว เขาจะไม่ได้พบลูกชายที่น่ารักของเขาอีกแล้ว ความฝันที่จะโอบกอดจูงมือหญิงสาวไปจนแก่เฒ่า เฝ้าดูลูกน้อยเติบใหญ่หายไปจนหมดสิ้น ชายหนุ่มสิ้นหวัง พลันทรุดเข่าล้มลง พร้อมก้มหน้า ร้องไห้ออกมาอย่างหนัก
ตอนที่ 1 หรือรักแรกพบ “สามทุ่มเดี๋ยวไปรับ แต่งตัวสวย ๆ นะ ฉลองสอบเสร็จกัน” อิงฟ้าวางโทรศัพท์จากรวีเพื่อนสาวคนสนิทหลังจากนั้นอิงฟ้ารีบแต่งหน้าทำผมแต่งตัว เตรียมออกปาร์ตี้เหมือนอย่างเคย เธอสำรวจความเรียบร้อยของตัวเองในกระจก หญิงสาววัย 19 ปี หน้าตาจิ้มลิ้ม หมดจด ผิวขาวอย่างผู้หญิงชาวเหนือ รูปร่างเล็กกะทัดรัด ขัดกับหน้าอกหน้าใจที่ใหญ่เกินเพื่อน แก้มที่บรรจงปัดบลัสออนสีชมพูระเรื่อ ริมฝีปากบางได้รูปรับกับลิปสติกสีแดงอมชมพู ดวงตาโดดเด่นด้วยมาสคาร่าและอายไลน์เนอร์สีดำ “Let’s go” หญิงสาวคิดในใจอย่างเปี่ยมสุข ณ สถานบันเทิง แหล่งสถานกลางคืนหลังมหาวิทยาลัย เป็นศูนย์รวมผู้คน การผ่อนคลาย และความสนุกสุดเหวี่ยง ผู้คนเบียดเสียดยัดเยียด เต้นรำกันอย่างสนุกสนาน“วันนี้เพื่อนจะแนะนำผู้ให้รู้จัก” รวีบอกเพื่อนรักรวีเป็นหญิงสาววัย 19 ปี หน้าตาคมเฉี่ยว รูปร่างผอมสูง หุ่นเพรียว ผิวสีน้ำผึ้งนวลเนียน บุกคลิกบ่งบอกถึงความมั่นใจในตัวเอง“ตามสบายเพื่อน กูยังอยากโสดอยู่วะ ขี้เกียจคอยตอบคำถามร้อยแปดพันเก้า ขออยู่คนเดียว เที่ยวสนุกไปก่อนละกัน” อิงฟ้าตอบกลับเพื่อนรัก หลังจากที่เพิ่งเลิกกับแฟนค
Comments