โรมัน นักศึกษาแพทย์หนุ่ม หล่อ รวย ฉลาด เขาเกิดมาพร้อมกับพรสวรรค์และไอคิวระดับอัจฉริยะ แต่ดันตกหลุมรักเพื่อนสาวร่วมห้อง ที่ทั้ง เฉิ่ม เชย แถมยังเรียนไม่เก่งขั้นสุด จนแทบจะสอบไม่ผ่านซ้ำแล้วซ้ำเล่าอย่าง ธารา ชีวิตอันสงบสุขตลอดหลายปีของเธอถูกทำลายเพียงเพราะเขาก้าวเข้ามาในหัวใจที่เคยนิ่งสงบ... เรื่องราวจะจบลงอย่างไร ติดตามได้ใน เล่ห์รัก พันธะร้อน
view more“นี่เป็นรายชื่อและรายละเอียดของเคสผ่าตัดที่ถูกส่งมาให้ครับ ส่วนนี่เป็นเอกสารเกี่ยวกับโรงพยาบาลทั้งหมด ทั้งที่นี่และตามสาขา ท่านรอง...”“อย่าเรียกฉันแบนั้น แล้วเรื่องท่านประธานล่ะ เป็นยังไงบ้าง”“พึ่งหลับไปครับ เห็นว่าถามถึง เอ่อ คุณโรมด้วย”“อืม วันนี้คุณกลับไปเถอะ ส่วนพรุ่งนี้ผมจะวางรายชื่อคนที่ผมจะผ่าตัดให้เอาไว้บนโต๊ะ ผมอาจเข้างานช้าหน่อย ถ้ามีอะไรฉุกเฉินก็ส่งทิ้งไว้ทางเมล์ได้เลย”โรมันบอกออกมาทั้งๆที่กำลังเปิดอ่านเอกสารที่นนนน์เอามาให้ ซึ่งแต่ละเคสก็มีแต่ด่วนๆทั้งนั้น ส่วนนนนน์ พอโรมันอนุญาตให้กลับ เขาก็เอ่ยลาแล้วเดินกลับออกจากห้องทำงานของเจ้านายหนุ่มไปส่วนคนที่ยังอยู่ในห้อง หลังจากวันนี้ไปเขาคงต้องทำงานอย่างหนัก เพราะพอแถลงข่าวเรื่องการย้ายมาทำงานที่โรงพยาบาลนี้ พวกคนไข้ทั้งในและต่างประเทศก็ขอยื่นเอกสารเข้ามารักษาตัวที่
“ดูก็รู้ว่าเธอสบายดี หึหึ ก็นะ บอกเลิก หายตัวไป แล้วไปมีคนใหม่...นี่สินะที่เธอทำกับฉันน่ะ”ทางด้านวารี พอหันหลังกลับเพื่อที่จะเดินเข้าไปในห้องอาหารจีน เธอถึงกับต้องตกใจยืนแข็งเป็นหิน เมื่อคนที่เธอพยายามหนีมาโดยตลอดกำลังยืนมองมาที่เธอนิ่ง“เทพ...นะ...นายมาทำอะไรที่นี่...”เธอถึงกับพูดไม่ออก เมื่อไม่รู้จะเริ่มต้นพูดกับเขายังไงดี“อยากรู้ไปทำไม? เราไม่ได้เป็นอะไรกัน คงไม่จำเป็นต้องบอก”เทวาเดินเข้ามาใกล้พร้อมกับจ้องมองวารีอย่างโกรธเคือง เธอทิ้งเขาไปอย่างไร้เหตุผล การบอกเลิกทางข้อความทำให้เขาเหมือนคนบ้าที่ไม่เข้าใจอะไรสักอย่าง กว่าจะกลับมาตั้งหลักได้เขาก็เสียเวลาไปหลายเดือน“งั้น...ฉันขอตัว”หมับ!“ว๊าย! ปล่อยนะ จะ
และการผ่าตัดของคุณดาวิชย์ก็ผ่านไปด้วยดี ทางโรงพยาบาลได้จัดแถลงข่าวใหญ่โตถึงการกลับมาของว่าที่ท่านประธานคนใหม่พ่วงตำแหน่งหมอศัลยกรรมระบบประสาทและทรวงอกผู้โด่งดังของโรงพยาบาล ทั้งๆที่โรมันบอกว่ายังไม่อยากให้พูดเรื่องนั้นแต่ด้วยเป็นคำสั่งก่อนเข้าผ่าตัดของคุณดาวิชย์ทำให้ไม่มีใครกล้าขัด จากนั้นโรมันก็เป็นที่พูดถึงอย่างกว้างขวาง มีการขุดคุ้นเรื่องราวของเขาออกมาตีแผ่ ซึ่งยิ่งทำให้โรมันเป็นที่สนใจอย่างหนัก“ทำไมต้องทำให้เป็นข่าวใหญ่โตแบบนั้น ผมบอกตั้งแต่แรกแล้วว่าไม่ต้องการ”“เป็นคำสั่งของท่านประธานน่ะครับ ส่วนนี่คือนนนน์จะมาเป็นเลขาและผู้ช่วยของคุณโรม ถ้าต้องการอะไรก็บอกเขาได้เลย”พอแถลงการณ์ทุกอย่างเสร็จ คุณนครก็ขอตัวกลับไปดูแลคุณดาวิชย์ที่นอนรักษาตัวอยู่ที่ห้องพักผู้ป่วยวีไอพี ส่วนโรมันก็หันไปมองนนนน์ ที่เขาจำได้ว่าเคยเจอกันแล้วก่อนหน้านี้“ทำไมไม่บอกว่านายจะมาทำงานกับฉันล่ะ”เขาถามขึ้น“ผมรอให้ท่านประธานเป็นคนบอกครับ”นนนน์อดตื่นเต้นไม่ได้ เมื่อเขารอเวลานี้มานานแล้ว เขาเฝ้าเรียนรู้และศึกษาเกี่ยวกับโรมันมาตลอด 5 ปี และรู้ด้วยว่าเจ้านายคนใหม่ของเขานั้นทั้งเก่งทั้งมีความสารถอย่างหาตัวเทียบยา
“ห๊ะ! แก...แกบอกว่าไอ้โรมมันกลับมาแล้วอย่างนั้นเหรอ?”“อืม มีคนเห็นมันที่โรงพยาบาลของพ่อมันน่ะ”ศิวะพูดออกมาอย่างตกใจระคนตื่นเต้นเมื่อเทวาโทรมาบอกว่ามีคนเห็นโรมันที่โรงพยาบาล“เฮ้ย! มันยังไม่ตายจริงๆเว้ย ฮ่าฮ่า เดี๋ยวปิดคลินิกแล้วฉันจะไปหามัน แกจะไปด้วยไหม?”ศิวะบอกออกมาอย่างตื่นเต้นดีใจ เมื่อจะได้เจอโรมันอีกครั้ง“ไม่ล่ะ ไอ้เพื่อนนิสัยไม่ดีแบบมัน เลิกคบไปนานแล้ว”ต่างจากเทวา ที่ทำเป็นไม่สนใจ เมื่อยังโกรธโรมันที่อยู่ดีๆก็หายไปแบบนั้นอยู่“โธ่ งอนเหมือนเด็กไปได้ ฉันจะโทรไปชวนไอ้ราม แกไม่ไปก็...แล้วแต่”พูดจบศิวะก็กดวางสายไปทันที เพราะจะโทรไปบอกรามินทร์เรื่องที่พึ่งรู้มา ทำเอาเทวาถึงกับมองผ่านโทรศัพท์อย่างน้อยใจ เพราะอันที่จริงเขาก็ดีใจที่โรมันปรากฏตัวแต่ก็ยังคงโกรธเคืองอยู่“แล้วแกจะลากฉันมาด้วยทำไม ไม่รู้เหรอว่างานฉันยุ่งขนาดไหน”“เอาน่า เดี๋ยวฉันจ่ายค่าจ้างให้แกเอง มาสิเร็วเข้า”ตกเย็น ศิวะที่ไปลากรามินทร์มาจากโรงพยาบาลเพราะอยากมาเจอโรมัน จนคนที่งานยุ่งเอาแต่บ่นกระปอดกระแปดเพราะถูกบังคับให้มาด้วย“แล้วแกรู้เหรอว่ามันอยู่ที่ไหน?”“ไม่รู้ แต่มีคนบอกว่าเห็นมันที่นี่ ก็ถามคนที่นี่เอาสิวะ
“พร้อมแล้วใช่ไหม?”“ครับ ศาสตราจารย์”ร่างสูงใหญ่เดินเข้ามาในห้องผ่าตัด เมื่อทุกอย่างถูกเตรียมพร้อมหมดแล้ว ก่อนเขาจะเดินเข้ามายืนที่ตำแหน่งหมอผ่าตัดแล้วเงยหน้าขึ้นไปมองที่ห้องกระจกชั้นบน ที่กำลังมีพวกผู้บริหารระดับสูงและนายแพทย์หลายคนมองมาที่เขาอยู่“ผมจะเริ่มแล้ว”พูดเสร็จเขาก็ยื่นมือไปขอมีดผ่าตัดจากพยาบาล จากนั้นการผ่าตัดก็เริ่มขึ้น ทำเอาทุกคนต่างมองการกรีดมีดผ่าตัดของเขาอย่างรู้สึกตื่นเต้น เมื่อเขาแทบไม่เคยอนุญาตให้ใครได้เข้ามาดูการผ่าตัดของเขา แต่นี่ถือเป็นกรณีพิเศษเมื่อเป็นการผ่าตัดเปลี่ยนหัวใจเทียมแบบใหม่ครั้งแรกของวงการแพทย์ เขาเลยเลี่ยงไม่ได้เพราะถ้าประสบความสำเร็จมันจะกลายเป็นกรณีศึกษาให้กับนักศึกษาแพทย์และวงการแพทย์เฉพาะทาง“เฮ้อ เขาทำเหมือนทุกอย่างมันดูง่ายไปหมด ดูสิครับ ขนาดการผ่าตัดในครั้งนี้มีแต่คนปฏิเสธแต่เขากลับตอบตกลงอย่างไม่ต้องคิดเลยล่ะครับ”“ดูมือนั่นสิครับ เร็วเกินกว่าจะหาดูได้ง่ายๆ สมแล้วที่เป็นหมอศัลฯระดับโลก”“แถมยังเป็นศาสตราจารย์ที่อายุน้อยที่สุดด้วยนะครับ”“เก่ง แถมหล่อมากด้วยนะครับ”“ได้ยินว่ากำลังจะได้เฉพาะทางใบที่ 2 เกี่ยวกับระบบประสาทและสมองด้วยนะ”“อืม
“คุณหมอคะ ห้องผ่าตัดพร้อมแล้วค่ะ”“ค่ะ เดี๋ยวฉันเข้าไป”7 ปีต่อมา ธารา หรือ แพทย์หญิงธารา ศัลยแพทย์ออร์โธปิดิกส์หรือศัลยแพทย์กระดูกและข้อ กำลังนั่งมองข้อมูลการเอ็กซเรย์ของคนไข้ที่รออยู่ในห้องผ่าตัด ก่อนจะลุกขึ้นเดินออกจากห้องทำงาน เมื่อเคสนี้เป็นเคสสุดท้ายของวันนี้ ถ้าไม่รวมเคสฉุกเฉินที่อาจเข้ามาตอนไหนก็ได้“ธาร! เลิกงานแล้วไปกินหมูย่างกันนะ ฉันจองโต๊ะเอาไว้แล้วด้วย”“จ้า ยัยอ้วย ไม่สิ ยัยผอมมมม ไปล่ะ มีผ่าตัด”“ชิส์ ยัยเพื่อนบ้า”ธาราหันไปยิ้มกว้างให้กับ วารี หรือ แพทย์หญิงวารี แพทย์อายุรกรรมทั่วไป ที่ตอนนี้ผอมลงจนกลายเป็นสาวสวยประจำแผนกอายุรกรรมทั่วไปของโรงพยาบาลแห่งนี้ ก่อนจะเดินเข้าไปในห้องผ่าตัด“คุณหมอลมคะ เห็นคุณหมอคิมตามหาอยู่ที่แผนกน่ะค่ะ”“อ้อ เหรอคะ ขอบคุณค่ะ”เอ่ยขอบคุณเสร็จวารีก็เดินตรงไปที่แผนกของเธอทันที ก่อนจะเจอเข้ากับ คุณหมอคิม หรือ นายแพทย์คิมหันต์ นายแพทย์แผนกศัลกรรมทั่วไปที่กำลังตามหาเธออยู่“หมอคิม ตามหาลมอยู่เหรอคะ?”“อ่าว ไปไหนมาครับ ไหนว่าเลิกงานแล้ว”“ค่ะ แค่แวะไปหาหมอธารมา ว่าแต่หมอคิมมีอะไรรึเปล่าคะ?”“ก็ผมคิดถึง...แฟน...ผิดด้วยเหรอ?”พอได้ยินคำว่าแฟน วารีก
“มีเรื่องอะไรรึเปล่า? อยู่ดีๆหมอนั่นก็โทรมาบอกให้ออกไปแบบนั้น หรือว่าจะเลิกกับเพื่อนของฉัน...สองคนนั้นมีปัญหากันรึเปล่าถึงออกไปดื่ม”วารีที่เห็นเทวาเดินกลับเข้ามาในห้องด้วยท่าทางเมาได้ที่อดถามขึ้นอย่างสงสัยไม่ได้ เพราะก่อนหน้านี้เธอโทรไปคุยกับธารา ซึ่งธาราเองก็พูดถึงอาการแปลกๆของโรมันให้เธอฟัง เลยอดเป็นห่วงไม่ได้“ไม่รู้เหมือนกัน...แต่หมอนั่นมันเอาแต่บอกให้ดูแลยัยตัวเล็กให้หน่อย เฮ้อ...ที่รัก ผมเมา...”เทวาที่นอนหราอยู่บนเตียงบอกขึ้น“อะไรกัน หรือหมอนั่นจะเลิกกับยัยธารจริงๆ...”“อย่าไปสนใจเรื่องของมันเลยนะ...มาต่อกันดีกว่านะที่รัก”เทวาที่ขนาดเมายังไม่คิดจะลืมเรื่องที่เขาทำค้างเอาไว้ เขาพลิกตัวมามองวารีด้วยสายตาอันหวานเชื่อม เมื่อยัยอ้วนของเขาช่างนุ่นนิ่ม หนุบหนับทำให้เขาตื่นเต้นเวลาที่ได้
“นายพาฉันมาที่นี่ทำไม...ฉันไม่ได้ เอ่อ เจ็บ...”ธารามองโรงพยาบาลตรงหน้าอย่างรู้สึกอาย เมื่อครั้งหนึ่งเคยถูกลากมาที่นี่“ฉันมีธุระที่นี่ เดี๋ยวเธอไปรอที่ร้านกาแฟนะ เสร็จแล้วเดี๋ยวฉันกลับมา”โรมันบอกขึ้น พร้อมกับพาเธอไปรอที่ร้านกาแฟในโรงพยาบาล ก่อนจะขอตัวไปทำธุระ ซึ่งธาราได้แต่มองตามเขาไปก่อนจะกวาดตามองไปรอบๆโรงพยาบาลเอกชนขนาดใหญ่ ซึ่งเธอคงไม่มีโอกาสได้เข้ามาทำงานที่อย่างแน่นอนด้วยเกรดเฉลี่ยอันต่ำเตี้ยเรี่ยดินแค่ฝึกงานยังหมดโอกาสเลย “หรือว่าเขามายื่นขอฝึกงานที่นี่...เฮ้อ...เรียนเก่งมันดีอย่างนี้นี่เองสินะ”ธาราอดคิดไปแบบนั้นไม่ได้ เพราะเธอคงไม่มีทางได้เลือกโรงพยาบาลฝึกงานอย่างแน่นอน คงต้องรอเหลือจากคนอื่นๆนั่นแหละส่วนทางด้านโรมัน ตอนนี้เขากำลังยืนอยู่หน้าห้องประธานของโรงพยาบาลแห่งนี้ ซึ่งก็คือบิดาของเขาก๊อก ก๊อก ก๊อก“เข้ามา”เสียงคนในห้องอนุญาตขึ้น ก่อนที่โรมันจะเปิดประตูเข้าไป คุณดาวิชย์ เจ้าของโรงพยาบาลใหญ่โตและมีสาขามากกว่าสิบสาขาทั่วโลกกำลังมองมาที่บุตรชายคนเดียวด้วยสีหน้าเรียบนิ่ง ซึ่งใบหน้าอันเริ่มเหี่ยวย่นแต่กลับไม่ได้ดูแก่ลงเลยสักนิด เมื่อเขายังคงคมคายและหล่อเหลา และคนที่พึ
“นั่นมันอะไรน่ะ ทำไมโรมถึงมากับยัยนั่น...”“แล้วนั่น! จับมือกันด้วยเหรอ...เฮ้ย! จับมือกันจริงด้วย!”“อะไรกัน เมื่อวานก็ราม วันนี้ก็โรม ยัยแว่นนั่นจะเอาไปหมดทุกคนเลยรึไงกัน!!”วันต่อมา โรมันก็ประกาศก้องให้โลกรู้ว่าธาราเป็นผู้หญิงของเขาด้วยการมาเรียนกับเธอ แถมยังเดินจับมือกันตั้งแต่หน้ามหาวิทยาลัยจนถึงตึกคณะ“ปล่อยเถอะ...คนมองกันหมดแล้วนะ...”ธาราที่พยายามห้ามเท่าไหร่โรมันก็ไม่ยอมฟัง เขาเอาแต่จับมือของเธอแน่นแล้วพาเดินฝ่าผ่าฝูงคนอย่างไม่แคร์สายตาใคร จนคนตัวเล็กยิ่งเล็กลงไปเรื่อยๆทั้งที่ตัวตนของเธอมันกลับเริ่มใหญ่ขึ้นมา เมื่อเริ่มถูกขุดคุ้ยเรื่องส่วนตัวมาแชร์สู่สาธารณะหมับ! ฉึบ!โรมันก้มลงมาดึงแว่นสายตาของเธอออก แล้วเก็บเข้ากระเป๋าของเขา ทำเอาธาราถึงกับอ้
“แก! ฉันรักเขา อ๊ายยยยย ผู้ชายอะไรหล่อเว่อร์วังขนาดนั้น”“ใช่...หล่อ รวย เรียนก็เก่ง แถมเป็นแบดบอยอีก โอ๊ย! ฉันอยากได้เขาอ่ะแก”“เฮ้อ ถ้าไม่ใช่ระดับดาวมหาลัยก็แทบไม่มีสิทธิ์ได้คุยกับเขาหรอก”“ขนาดดาวอย่างยัยพิมพ์ยังถูกไล่ออกมาเลยอ่ะแก อย่างพวกเรานี่ ได้มองไกลๆแบบนี้ก็บุญแล้ว”เสียงสาวๆมหาลัยที่พากันนั่งจับกลุ่มอยู่ในสวนดังขึ้นไม่ขาดสาย เมื่อมีนักศึกษาหนุ่มกลุ่มหนึ่งเดินผ่านพวกเธอไป“มาตึกนี้ทีไรเป็นต้องรำคาญทุกที”ศิวะ นักศึกษาแพทย์ปี 5 อดพูดขึ้นอย่างรู้สึกรำคาญไม่ได้“แหม เขากรี๊ดแกไหมล่ะ ไอ้สองตัวนี่ต่างหากที่พวกนั้นกรี๊ดอ่ะ”เทวา หนึ่งในหนุ่มฮอตอดหันไปพูดตอกหน้าเพื่อนไม่ได้ เพราะทั้งกลุ่มนั้นศิวะดูท่าจะหล่อน้อยที่สุด หรือเรียกได้ว่าธรรมดาเลยก็ยังได้ ดีแค่มีผิวสีขาวราวน้ำนมก็เพียงเท่านั้นที่ทำให้เขาพอจะดูดีบ้างส่วนอีกสองหนุ่มที่ไม่ได้พูดอะไรออกมานอกจากเดินหน้านิ่งเขาไปในอาคารเรียน ที่วันนี้ต้องเขาเรียนทฤษฎีกับอาจารย์ที่เรียกได้ว่าเข้มงวดที่สุด พวกเขาเลยต้องจำใจมาอย่างเลี่ยงไม่ได้รามินทร์ หรือ ราม หนุ่มหล่อ พ่อรวย แถมเรียนดีจนติดอันดับของมหาลัย นิสัยนิ่งเงียบแต่น่าเข้าหาด้วยรอยยิ้ม...
Mga Comments