“พวกแม่หม้าย ล้วนแต่ร่านร้อน เป็นได้แค่คู่นอนชั่วคราวเท่านั้น” นี่คือความคิดของเพลย์บอยหนุ่มปากร้ายไร้หัวใจอย่าง อัคคี จงบริบูรณ์ไพศาล เพราะครอบครัวของเขาเคยแตกร้าวเพราะหญิงหม้าย ทำให้เขาจงเกลียดจงชังบรรดาแม่หม้ายทั้งหลาย และไม่เคยคิดจะรัก ต้องการหรือแต่งงานกับหญิงหม้ายคนใด และพวกหล่อนเหล่านั้นเป็นได้แค่ของเล่นแก้เบื่อของเขาเท่านั้น จนกระทั่งเขาได้มาพบกับ อโนมา แม่หม้ายลูกหนึ่งผู้มีใบหน้าสวยหวาน นัยน์ตาโศกซึ้งชวนฝัน ใจที่เคยแข็งแกร่งและอคติทั้งมวลที่มีพลันทลายย่อยยับ มีกระหายใคร่ครอบครองม่ายสาวแสนหวาน แต่ใจสาวเจ้ากลับแข็งแกร่งเย็นชาดุจหินผา ด้วยปมร้าวในอดีตอีกทั้งหนึ่งในตัวแปรที่ทำให้หัวใจของเธอแกร่งกล้าก็คือเขา
View Moreตอนที่8.เมื่อชายหนุ่มรูปงามตัวต้นเหตุจากไป บรรยากาศระหว่างนายหัวหนุ่มและแฟนสาวก็อึมครึม อึดอัดอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน ชายหนุ่มมองคนรักอย่างตัดพ้อและหึงหวง ส่วนหญิงสาวก็ทั้งโกรธทั้งอายที่เหมันต์แสดงความเป็นเจ้าของเธอต่อหน้าชายหนุ่มอีกคนที่เธอหมายปองให้เป็นที่หมายใหม่เพื่อเธอจะได้ยกระดับตัวเองเป็นหญิงสาวผู้โชคดี มีคนรักเป็นถึงมหาเศรษฐีระดับโลกมากกว่าเป็นแฟนนายหัวกระจอกๆ อย่างเหมันต์“มาร์คคุณทำอะไรเนี่ย เห็นมั๊ยว่าคุณริค เขาเข้าใจผิดเลย” หญิงสาวโวยวายทันที และมันทำให้เหมันต์ถึงกับผงะด้วยความรวดร้าว ไม่เคยเลยที่แอนนิต้าจะขึ้นเสียงกับเขาแบบนี้เพราะที่ผ่านมาเธอช่างเอาใจและอ่อนหวานจนเขาลุ่มหลง“ทำไมแอนนี่พูดกับมาร์คอย่างนี้ล่ะ เพราะผู้ชายคนนั้นใช่มั๊ย ใช่มั๊ย” ชายหนุ่มแผดเสียงดังลั่นพร้อมกับเขย่าร่างสวยจนหัวสั่นหัวคลอนด้วยแรงอารมณ์ที่ประทุด้วยความหึงหวงมากมาย“หยุดนะมาร์ค คุณบ้าไปแล้ว คุณไม่มีสิทธิ์ทำแบบนี้กับแอนนี่นะ คุณมันบ้า แค่นี้คุณก็กล่าวหาแอนนี่แล้ว คุณเห็นแอนนี่เป็นคนยังไง เขาหวังดีแค่มาส่งแอนนี่เพราะว่ามันค่ำแล้วกลัวเป็นอันตรายเขาแค่หวังดีแค่นั้นจริงๆ ใครจะเหมือนมาร์คที่ปล่อยแอนนี่ท
ตอนที่7.“มาร์คคะ แอนนี่ชอบที่นี่จังค่ะ มันสวยมากเหมือนดินแดนในฝันเลย”แอนนิต้า รามอส นางแบบสาวแสนสวยเอ่ยขึ้นด้วยรอยยิ้มแสนหวาน เธอเป็นนางแบบไฮโซคนดังที่มีชื่อเสียงเพราะมีดีกรีเป็นถึงอดีตนางแบบโลกเมื่อสามปีก่อน และตอนนี้นี้เธอกำลังคบหาดูใจอยู่กับชายหนุ่มร่างสูงใหญ่ผู้มีผิวสีแทนงดงามร่างแกร่งเต็มไปด้วยกล้ามเนื้อแข็งแรง และใบหน้าหล่อเหลาคมเข้มเยี่ยงบุรุษพึงมี ดวงตาสีน้ำเงินเข้มทอประกายเจิดจ้าส่องสว่างด้วยความสุข ริมฝีปากหยักสวยแย้มยิ้มอย่างมีเสน่ห์ด้วยลักยิ้มที่กรีดลงสองข้างแก้มยามที่เจ้าตัวเผยยิ้มกว้าง ทำให้ใบหน้านั้นอ่อนโยนและมีเสน่ห์ขึ้นอีกเท่าตัว และเธอก็ภูมิใจนักหนาที่มีคนรักเป็นถึงเจ้าของเกาะพราวแสงจันทร์“ถ้าแอนนี่ชอบก็อยู่ที่นี่กับมาร์คเลยก็ได้นะ ยินดีให้อยู่ด้วยกันตลอดชีวิตเลย” เหมันต์สวมกอดร่างงามอย่างรักใคร่ พลางกดจมูกโด่งคมลงบนแก้มนวลฟอดใหญ่ ทำให้เจ้าของแก้มหอมมองค้อนอย่างมีจริต แต่ก็น่ารักในสายตาเขา“มาร์คนี่ ทำอะไรอายคนอื่นบ้างสิคะ”“มีใครที่ไหนกัน มีแต่เราเท่านั้นแหละที่นี่ เพราะถ้าขืนมีโผล่มาตอนนี้มาร์คจะเตะมันให้กระเด็นตกทะเลไปเลย”โฮ่ง โฮ่ง ไม่ทันขาดคำ เสียงของสุนัขที่
ตอนที่6.ร่างสูงใหญ่ของบุตรชายที่นางเพิ่งคิดถึงเมื่อครู่ เดินขึ้นเรือนมาพร้อมกับโยนหมวกใบโปรดให้เจ้า คอบร้า สุนัขพันธุ์ไทยหลังอานขนสีน้ำตาลแดงเข้มที่มันจะมาคอยรับนายหัวของมันเสมอๆโฮ่งๆๆ เจ้าสี่ขาเห่าอย่างขอความดีความชอบที่เอาหมวกไปเก็บไว้ที่แขวนหมวกอย่างเรียบร้อย เจ้าคอบร้าเคล้าเคลียเจ้านายหนุ่มอย่างยินดีเมื่อเขานำช็อกโกแลตเนยถั่วของโปรดยื่นให้ และมันก็รีบคาบไปกินที่มุมประจำของมัน“เป็นไงล่ะมาร์ค ได้คนที่จะมาแต่งรีสอร์ต ใหม่แล้วรึลูก”“ครับแม่ เป็นน้องสาวเพื่อนของเพื่อนอีกทีน่ะครับ เพิ่งจะเริ่มทำบริษัทของตัวเองแต่ก็ยังไม่เป็นทางการเหมือนกับว่าเขารับทำแค่เป็นช่วงระยะเวลาหรือตามความพอใจของคนทำน่ะครับ แต่ได้ข่าวว่าฝีมีดีงานเข้าไม่ขาดเลยลองไปคุยด้วยตัวเองดูก็เข้าท่าดี และมีทัศนคติในการออกแบบตกแต่งคล้ายๆ กันด้วยก็เลยตกลงว่าจ้างเขา”“แบบนี้ก็มีด้วย หึหึ แต่ก็ดีแล้วล่ะลูก ที่หาคนที่สนใจและทำงานไปในทางเดียวกันได้ ดีกว่าทำๆ ไปแล้วนึกเบื่อแล้วก็ออกไป เราก็ต้องเสียเวลาหาคนมาแทน”นายหญิงวาริน นึกประหลาดใจที่ยังมีคนที่รับงานตามอารมณ์ความพอใจของตัวเองมากกว่าอยากจะรับงานเพื่ออยากได้เงินเยอะๆ นับว่า
ตอนที่5.“ฮื่อ” สั้นๆ แต่ได้ใจความที่มีแค่สองพี่น้องนี้เท่านั้นที่เข้าใจ นายหัวเหมันต์ พูดน้อยและเงียบขรึมจนดูเหมือนหยิ่งและเย็นชา ยิ่งดวงตาสีน้ำเงินเข้มเกือบดำนั้น เวลาที่เจ้าตัวโกรธจัดมันจะมืดดำดูน่ากลัวจนคนที่ถูกมองเสียววาบเย็นไปถึงไขสันหลังเลยทีเดียว สองพี่น้องได้แต่มองหน้ากันอย่างปลงๆ กับความเย็นชาเสมอต้นเสมอปลายของนายหัวหนุ่ม ที่เป็นมาตลอดเกือบเจ็ดปี่ที่ผ่านมานับตั้งแต่เลิกรากับแฟนสาวสวยลูกครึ่งนามว่า แอนนิต้า รามอส นางแบบไฮโซที่ตอนนี้เธอแต่งงานอยู่กินกับสามีชาวฝรั่งเศสหลังจากทิ้งเจ้านายเขาไปอย่างไม่ไยดีเมื่อถึงบ้านพักหลังใหญ่ในหมู่บ้านจัดสรรสุดหรู แถวชานกรุงนายหัวหนุ่มก็รีบขึ้นมาเก็บของเตรียมตัวกลับเกาะ เหมันต์ยืนนิ่งอยู่หน้ากระจกเงาในห้องน้ำใบหน้าหล่อเหลาคมคร้ามด้วยอยู่กลางแจ้งเป็นนิจนั้นดูเย็นชา เงาที่สะท้อนออกมาจากกระจกนั้น เป็นภาพภาพชายหนุ่มที่มีใบหน้าหล่อเหลาเยี่ยงเทพบุตรพึงมี ใบหน้าเหลี่ยมหล่อเหลาเข้มคม สันกรามแกร่งมีรอยผ่าบุ๋มที่คางบึกบึน จมูกโด่งเป็นสัน รับกับริมฝีปากหยักหนาสีเข้ม ผิวสีแทนสวย แผงอกกว้างเต็มไปด้วยกล้ามเนื้อสวยงามดั่งรูปปั้นนักรบโรมันผู้ห้าวหาญ แต่แววตาส
ตอนที่4.“คุณมาร์คต้องการสวนแบบไหนแล้วต้นอะไรบ้างคะ เดี๋ยวเชิญทางนี้เลยนะคะ”เนตรนาราไม่สนใจเพื่อนรักแล้วในเวลานี้เพราะตอนนี้เธอมีลูกค้าที่น่าจะเป็นรายใหญ่มาเยื่ยมเยือนถึงร้าน ดังนั้นเธอจึงจะพลาดโอกาสนำเสนอผลงานและปิดการขายลูกค้ารายนี้ให้ได้ แล้วเนตรนาราก็เดินนำหน้าชายหนุ่มที่มีนามว่า คุณมาร์ค ไปยังเรือนปีกไม้ทันทีอย่างลิงโลด ปล่อยให้คนตัวเล็กยอนมองตามด้วยความขุ่นเคือง“เฮ้ย ยัยเนตร แกทิ้งฉันเฉยเลยเหรอ”อรุณนารีร้องขึ้นอย่างขัดเคืองเมื่อเห็นเพื่อนรักชักชวนชายหนุ่มร่างสูงใหญ่ไปยังมุมที่จัดไว้เป็นออฟฟิศทำงานกลายๆ ของร้านอย่างไม่สนใจเธอ หญิงสาวก็ได้แต่ยืนกระฟัดกระเฟียดอยู่อย่างนั้นด้วยน้อยใจเพื่อนรักที่เห็นลูกค้าสำคัญเสมอช่างงกจริงๆ ยัยหมวยมหาภัยเรือนปีกไม้หลังน้อยที่เนตรนาราเป็นคนออกแบบและหาวัสดุอุปกรณ์มาสร้างเองนั้นเป็นเรือนปีกไม้ขนาดกระทัดรัดแบ่งเป็นสองส่วนด้วยกันคือส่วนที่เป็นพื้นที่ส่วนตัวนั้นจะเป็นห้องโล่งกว้างมีเตียงโบราญสี่เสาขนาดหกฟุตอยู่กลางห้องและมีโต๊ะเครื่องแป้งและตู้เสื้อผ้าแบบเก๋ๆ และทีวี LCD บนชั้นวางที่ทำจากกระจกใสสวยแปลกตา ห้องนี้อรุณนารีและเนตรนารามักจะมานอนพักอยู่ที่
ตอนที่3.ครอบครัวของเธอนั้นจะใช้ชีวิตในแบบชาวสวนที่พอเพียง บิดามักจะพร่ำสอนเธอเสมอให้รู้จักประหยัดอดออมและใช้ชีวิตแบบพอเพียงดังคำสอนของในหลวงและในบ้านเธอเองไม่เคยต้องซื้อสินค้าฟุ่มเฟือยสิ้นเปลืองอะไรเกินความจำเป็นแม้ว่าฐานะทางบ้านของเธอเองก็อยู่ในขั้นที่เรียกได้ว่ามีอันจะกินอยู่พอสมควร แต่ครอบครัวของเธอเลือกที่จะมีจะกินอะไรที่ง่ายๆ และสะดวกไม่ยุ่งยากเพราะที่บ้านสวนของเธอมีเกือบครบครันด้วยภูมิปัญญาของผู้เป็นบิดาที่หมั่นดัดแปลงสิ่งของต่างๆ ที่ไม่ใช้แล้วให้เป็นของใหม่น่าใช้เสมอร่างเล็กบอบบางของหญิงสาวผู้เป็นเจ้าของ “ร้านกาแฟและต้นไม้อิ่มรัก” ที่มักจะลงมือรดน้ำพรวดดินเพาะพันธุ์ต้นไม้ดอกไม้ด้วยตัวเองและเป็นภาพที่ชินตาที่ลูกค้าทั่วไปจะพบเห็นเธออยู่ในโรงเพาะชำหรือกำลังรดต้นไม้แม้แต่เสนอขายต้นไม้ดอกไม้แก่ลูกค้าที่แวะเวียนเข้ามาด้วยตัวเองอยู่เสมอๆ ด้วยอัธยาศัยที่น่ารักเป็นกันเองและราคาไม้ดอกไม้ประดับที่ร้านของเธอก็ราคาย่อมเยาเพราะถือว่าปลูกเองเพาะพันธุ์เอง ด้วยเหตุนี้ร้านกาแฟและต้นไม้อิ่มรัก จึงมีลูกค้าที่แวะเวียนมาอุดหนุนเป็นประจำมิได้ขาด และวันนี้ก็เช่นกันที่อรุณนารีจัดการผสมดินกับปุ๋ยอินทร
ตอนที่2.อรุณนารี หญิงสาววัย ยี่สิบเจ็ดปี เจ้าของร่างเล็กบอบบางด้วยส่วนสูงแค่ 158 เซนติเมตร ใบหน้ารูปหัวใจน่ารักจะมีรอยยิ้มสดใสร่าเริงเสมอๆ เธอชอบที่จะแต่งกายด้วยเสื้อผ้าสีสันสดใสที่มีรูปการ์ตูนหรือดอกไม้ กระโปรงสีหวานๆ หรือชุดเดรสน่ารักๆ กอปรกับรูปร่างเล็กบอบบางผมยาวสลวยเหยียดตรงยาวสยายเต็มแผ่นหลังทำให้ดูอ่อนหวานน่ารักน่าทนุถนอมแตกต่างจากเนตรนาราเพื่อนรักที่สูงโปร่งด้วยส่วนสูง 171 เซนติเมตร และทรงผมซอยสั้นทันสมัยนั้นทำให้ดูคล่องแคล่ว มาดมั่นซ้ำยังชอบแต่งกายด้วยเสื้อยืดหรือเสื้อผ้าป่านเนื้อบางเบาใส่สบายที่มีทั้งสีเรียบๆ และลวดลายแสบสันแปลกตาทว่าสวยงาม กางเกงยีนส์ที่เธอสวมใส่ก็มีทั้งสีซีดและเก่าขาดตรงนั้นบ้างตรงนี้บ้างแต่ก็ขาดเซอร์อย่างมีศิลป์ทั้งของมือสอง ของใหม่และแบบที่เธอออกแบบตัดเย็บเองเพราะเนตรนารานั้นมีความชอบทางด้านตกแต่งออกแบบทั้งสถานที่อาคารบ้านเรือน ตัดเย็บเสื้อผ้าตลอดจนการวาดภาพและถ่ายรูปซึ่งดูเหมือนจะเป็นพรสวรรค์ของเธอที่ติดตัวมาตั้งแต่เกิดอีกทั้งรูปแบบการตกแต่งหรือภาพวาด ภาพถ่าย และภาพของเธอแต่ละภาพนั้นดูงดงามแปลกตาไม่เหมือนใครจนผลงานของเธอเข้าตาลูกค้าที่เข้ามาซื้อต้นไม
ตอนที่1.พื้นที่ราวหนึ่งไร่เศษที่ร่มรื่นด้วยต้นมะม่วง กระท้อน และส้มโอ ที่เก่าแก่เกินกว่าจะออกดอกออกผลแล้วนั้นได้รับการดัดแปลงเป็นร้านขายต้นไม้และร้านกาแฟสด ชื่อว่า “ร้านต้นไม้และกาแฟอิ่มรัก” โดยมีเจ้าของร้านนามว่า อรุณนารี หญิงสาววัยยี่สิบเจ็ดปีที่มักมีรอยยิ้มแต่งแต้มบนใบหน้ารูปหัวใจน่ารักอยู่เป็นนิจอย่างคนอารมณ์ดี เธอรู้สึกเสียดายและสงสารต้นไม้เหล่านั้นที่เห็นมาตั้งแต่เล็กแต่น้อยจะต้องถูกโค่นทิ้ง จึงขอพื้นที่แห่งนี้จากบิดาแล้วดัดแปลงเพื่อทำร้านขายต้นไม้และดอกไม้ตามความชอบของเธอที่รักต้นไม้ดอกไม้เป็นชีวิตจิตใจและโชคดีที่ทางเส้นนี้ก็มีการตัดถนนผ่านเป็นเส้นทางสายรองเลี่ยงเมืองจึงทำให้ทางเส้นนี้มียวดยานและผู้คนสัญจรไปมาไม่ขาดสายเหมือนถนนเส้นหลักและยังร่มรื่นด้วยต้นไม้ใหญ่น้อยที่มีให้เห็นอยู่มาก เกาะกลางถนนถูกตกแต่งสวยงามด้วยดอกไม้ต้นไม้ที่ได้รับการดูแลอย่างดี“ไงแม่แมงปอทำไมวันนี้มาช้านักล่ะแกรู้มั้ยวันนี้ฉันต้องเป็นแม่ค้าขายต้นไม้ให้หล่อนจนเมื่อยไปหมดแล้วนะเนี่ย”เสียงบ่นกระปอดกระแปดดังมาจากปากของหญิงสาวร่างสูงโปร่งสมส่วน ใบหน้ารูปไข่นวลเนียนนั้นประดับด้วยดวงตากลมโตดำขลับวาววับจมูกโด่
ตอนที่1.พื้นที่ราวหนึ่งไร่เศษที่ร่มรื่นด้วยต้นมะม่วง กระท้อน และส้มโอ ที่เก่าแก่เกินกว่าจะออกดอกออกผลแล้วนั้นได้รับการดัดแปลงเป็นร้านขายต้นไม้และร้านกาแฟสด ชื่อว่า “ร้านต้นไม้และกาแฟอิ่มรัก” โดยมีเจ้าของร้านนามว่า อรุณนารี หญิงสาววัยยี่สิบเจ็ดปีที่มักมีรอยยิ้มแต่งแต้มบนใบหน้ารูปหัวใจน่ารักอยู่เป็นนิจอย่างคนอารมณ์ดี เธอรู้สึกเสียดายและสงสารต้นไม้เหล่านั้นที่เห็นมาตั้งแต่เล็กแต่น้อยจะต้องถูกโค่นทิ้ง จึงขอพื้นที่แห่งนี้จากบิดาแล้วดัดแปลงเพื่อทำร้านขายต้นไม้และดอกไม้ตามความชอบของเธอที่รักต้นไม้ดอกไม้เป็นชีวิตจิตใจและโชคดีที่ทางเส้นนี้ก็มีการตัดถนนผ่านเป็นเส้นทางสายรองเลี่ยงเมืองจึงทำให้ทางเส้นนี้มียวดยานและผู้คนสัญจรไปมาไม่ขาดสายเหมือนถนนเส้นหลักและยังร่มรื่นด้วยต้นไม้ใหญ่น้อยที่มีให้เห็นอยู่มาก เกาะกลางถนนถูกตกแต่งสวยงามด้วยดอกไม้ต้นไม้ที่ได้รับการดูแลอย่างดี“ไงแม่แมงปอทำไมวันนี้มาช้านักล่ะแกรู้มั้ยวันนี้ฉันต้องเป็นแม่ค้าขายต้นไม้ให้หล่อนจนเมื่อยไปหมดแล้วนะเนี่ย”เสียงบ่นกระปอดกระแปดดังมาจากปากของหญิงสาวร่างสูงโปร่งสมส่วน ใบหน้ารูปไข่นวลเนียนนั้นประดับด้วยดวงตากลมโตดำขลับวาววับจมูกโด่...
Comments