ตอนที่ 106.“แน่นะ อย่าให้น้ำผึ้งรู้นะว่าพี่คิมแกล้งอะไรน้องสาวของน้ำผึ้งน่ะแล้วทำไมพี่คิมต้องว่าหนูดีแบบนั้นด้วย ปากจัดจริงพี่คิมนี่” ดรุณนุชคาดคั้นชายหนุ่มและอดไม่ได้ที่จะต่อว่าเขาตรงๆ เพราะรู้ดีว่าคิมหันต์นั้นชอบแกล้งและหาเรื่องฤดีชลเสมอๆ ตั้งแต่ตอนเป็นเด็กๆ“รอถามสามีเรากับพี่มาร์คดีกว่า เอาเป็นว่าพี่ฝากเราดูแลยัยนี่ด้วยละกัน มาเดี๋ยวพี่อุ้มขึ้นไปข้างบนให้ แมงปอพี่คิมขอร้องช่วยจัดห้องติดกับแมงปอให้ผู้หญิงคนนี้ด้วย เอ้า เราจะมัวมามองอะไรพี่ไปช่วยแมงปอจัดห้องเร็วดึกแล้วพี่คิมง่วงนอน เอ...เด็กคนนี้นี่” คิมหันต์เอ่ยบอกอรุณนารีและหันมาดุดรุณนุชที่มองเขาอย่างจับผิดแล้วก็ต้องยอมตามอรุณนารีไปโดยดี แต่ไม่วายหันมามองคิมหันต์อย่างไม่ไว้ใจ“เอาไว้ถามพี่มาร์คกับพี่ริคก็ได้ สองคนนั่นคงไม่มีอะไรปิดบังเรา” ดรุณนุชคิดอย่างไม่หายสงสัย คิมหันต์ก้มลงมองร่างไร้สติใบหน้าซีดขาวราวกระดาษของสาวน้อยที่เป็นไม้เบื่อไม้เมากับเขามาตลอดตั้งแต่เด็กๆ อย่างสับสนและกรุ่นโกรธโดยไม่รู้สาเหตุ ก่อนจะช้อนร่างบางขึ้นไปยังห้องนอนที่เขาสั่งให้สองสาวจัดให้ก่อนจะขอตัวเข้าห้องของตนไปเพื่อหลบสายตาขี้สงสัยของดรุณนุช“นี่เหรอหนู
ตอนที่ 107.“พี่มาร์ครักแมงปอ” อยู่ๆ เขาก็เอ่ยขึ้นมาท่ามกลางความเงียบ มือบางที่กำลังพันแผลให้เขาชะงัก ดวงตากลมโตเบิกกว้าง“พี่มาร์ค...” หญิงสาวอุทานอย่างตกตะลึงทั้งสับสนขัดเขินและตื่นเต้นปนเปกันไปหมดจนแยกไม่ออกว่ารู้สึกอย่างไหนมากกว่ากัน แต่ที่แน่ๆ เธอมีความสุขเหลือเกิน“พี่ไม่รู้ว่าแมงปอจะคิดเหมือนพี่ไหม แต่พี่รู้ใจตัวเองว่าถ้าพี่ไม่บอกไม่คว้าแมงปอไว้ตอนนี้ พี่อาจจะไม่มีโอกาสนั้นอีกเลยก็ได้”“พี่มาร์คอย่าพูดแบบนี้สิคะ มันฟังดูไม่ดียังไงไม่รู้”“แมงปอยังไม่ตอบพี่มาร์คเลย” ชายหนุ่มจ้องใบหน้าแดงปลั่งของคนที่ก้มหน้าก้มตาพันแผลให้เขาอย่างตั้งใจอย่างรอคอยคำตอบ จนเมื่อเธอพันแผลให้เขาเรียบร้อยหญิงสาวก็ทำท่าจะผละจากไปเขาจึงคว้ามือบางไว้มั่นและเชยคางมนมองลึกลงไปในดวงตาของเธอ“ตอบพี่สิคนดี ว่าคิดเหมือนกับพี่ไหม รักพี่มาร์คบ้างรึเปล่า” เสียงทุ้มเอ่ยชิดดวงหน้าใสที่แดงก่ำ อรุณนารีมองสบดวงตาคมเข้มอย่างท้าทายเมื่อตัดสินใจว่าเธอต้องทำอะไรสักอย่าง เพื่อตัวเอง...“คนบ้าถ้าเขาไม่รักเขาจะแอบตามตัวมาเหรอ แล้วก็ยอมให้จูบขนาดนี้ แกล้งโง่หรือโง่จริงๆ นี่” หญิงสาวแกล้งหยิกแก้มสากของคนตัวโตเพราะเขามัวแต่เผลอมอ
ตอนที่ 108. “ตื่นแล้วหรือจ๊ะน้องสาวคนสวยของพี่” “พี่น้ำผึ้ง!” สาวน้อยหันไปตามเสียงประตูและเสียงเรียกที่แสนอบอุ่นคุ้นเคย ร่างบางก็วิ่งถลาเข้าสู่อ้อมกอดอุ่นของญาติผู้พี่ทันที สองพี่น้องกอดกันแน่นอย่างแสนคิดถึงไม่แพ้กัน “เป็นไงบ้างจ๊ะเมื่อคืนหลับฝันดีไหม” ดรุณนุชผละจากร่างบางและปัดปอยผมสลวยให้พ้นใบหน้างามอย่างอ่อนโยน จนสาวน้อยน้ำตาซึม นานแค่ไหนแล้วหนอที่เธอไม่เคยได้รับสัมผัสอบอุ่นเช่นนี้ “หลับฝันดีมากๆ ค่ะ แล้วหนูดีอยู่ที่ไหนคะ ใช่เรือนลีลาวดีรึเปล่า” “ใช่จ๊ะ เมื่อคืนพี่คิมพาหนูดีมา” ดรุณนุชตอบเมื่อเห็นแววสงสัยในแววตาของฤดีชล และคำตอบของเธอก็ทำให้สาวน้อยหน้าเสียไปนิดๆ “เอาล่ะจ๊ะจะยังไงก็อาบน้ำแต่งตัวแล้วลงไปทานข้าวเช้ากันก่อน นี่เสื้อผ้าของพี่แมงปอหนูดีน่าจะใส่ได้พอดีเพราะตัวเท่าๆ กันเดี๋ยวพี่ลงไปรอข้างล่างนะจ๊ะ”ฤดีชลชะงักเท้าบางเมื่อเข้ามาในห้องอาหารแล้วพบกับสายตาถึงห้าคู่ที่มองมายังเธอพร้อมๆ กันเมื่อเธอย่างก้าวเข้ามา และหนึ่งในสายตาห้าคู่นั้นมันทำให้เธอก้าวขาไม่ออกและสั่นขึ้นมาดื้อๆ “เข้ามาสิหนูดี มาทา
ตอนที่ 109 หนุ่มสาวยืนจ้องกันราวจะกินเลือดกินเนื้อและคิมหันต์ก็เริ่มย่างเท้าเข้าหาร่างบางอย่างเอาเรื่องในขณะที่ฤดีชลถอยร่นอย่างตกใจและหวาดกลัวเมื่อเห็นแววตาที่เต็มไปด้วยไฟโทสะของเขา “หนูดี/หนูดี จริงๆ ด้วย” เหมือนระฆังช่วยชีวิตเมื่อเด่นดีเด่นดังร้องเรียก ฤดีชลหันไปตามเสียงและฉีกยิ้มกว้างอย่างยินดี ก่อนร่างบอบบางจะวิ่งลิ่วเหมือนติดปีกโผเข้าหาอ้อมแขนที่กางรอรับของพี่ชายทั้งสอง “พี่เด่นดี พี่เด่นดัง หนูดีคิดถึงพี่จังเลยค่ะคิดถึงที่สุด” สาวน้อยพูดอู้อี้อยู่กับอกอุ่นๆ ของพี่ชายทั้งสองน้ำตาแห่งความดีใจตื้นตันไหลอาบแก้มใสจนพี่ชายทั้งสองต้องรีบเช็ดรีบปลอบให้อย่างเอาใจราวเธอเป็นน้องน้อยตัวเล็กๆ เช่นวันวาน “เฮ้ยไอ้ดัง นายให้ฉันเช็ดน้ำตาให้น้องมั่งสิวะ นายจะเช็ดคนเดียวได้ไง” “อ้าวไอ้พี่ดีครับ คุณพี่ก็ให้ไอ้ดังกอดน้องหนูดีมั่งสิครับตัวเองจะกอดน้องอยู่คนเดียวได้ไงอ่ะ” “ก็ได้ๆ งั้นเปลี่ยนกัน” “พี่ดีพี่ดังนี่ไม่เปลี่ยนเลยจริงๆ หนูดีรักพี่สองคนที่สุดเลย” สองหนุ่มแย่งกันปลอบสาวน้อยจนน่าเวียนหัว เรียกรอยยิ้มและเสียงหัวเ
ตอนที่ 110.“เข้าบ้านกันได้แล้วสาวๆ เดี๋ยวพี่คิมจะไปเดินเล่นที่ชายหาดสักครู่”“ค่ะคุณชาย” ดรุณนุชเอ่ยล้อเลียนคิมหันต์ก่อนจะจูงมืออรุณนารีและฤดีชลเข้าบ้านแล้วก็พากันเข้าครัวทำอาหารเย็นด้วยความรื่นเริงใจคิมหันต์มองตามทั้งสามสาวเข้าไปในบ้านแล้วเขาก็หันไปพยักหน้าให้ชายหนุ่มหน้าเหี้ยมอีกคนที่ยืนหลบมุมอยู่ในสวนก่อนจะออกเดินอย่างสบายอารมณ์เหมือนไม่มีอะไรไปที่ชายหาดสวยที่อยู่ไม่ห่างจากเรือนลีลาวดีมากนักสายตาเหี้ยมเกรียมของชายหน้าเสี้ยม กร้านงานหนักสามคนมองตามร่างสูงของคิมหันต์ไปอย่างหมายมาดแล้วพยักหน้าให้กัน พวกมันหันไปมองยังเรือนหลังงามด้วยแววตาหื่นกระหายก่อนจะพาร่างกำยำของพวกมันเร้นกายเข้าไปในสวนยางพาราเพื่อรอคอยเวลาจัดการขย้ำเหยื่อแสนสวยทั้งสามคนในบ้านหลังนั้น“มันเริ่มลงมือแล้ว เร็วกว่าที่คิดนะนายว่าไหม”“ใช่มันร้อนตัวเอง และมันคิดว่าเราจะหลงกลไอ้ชลเขตมันฉลาดในการสร้างภาพเสมอ นายภากรนี่คงหลงเชื่อมันแน่ๆ ไม่อย่างนั้นมันไม่กล้าลงมือเร็วขนาดนี้”“แล้วนายคิดว่าไอ้ชลเขตมันจะมาไหมคืนนี้”“ฉันคิดว่าไม่ แต่มันมีตัวตายตัวแทนมาแทนนั่นไง นายภากร นายสุริยากับเถ้าแก่ตัน” ริคและเหมันต์ที่ซุ่มอยู่หลัง
ตอนที่ 111.“ต้องการอะไร เราไม่มีอะไรที่เกี่ยวข้องกันนะคุณเหมันต์” นายภากรตอบออกไปสายตาคมกล้าของคนที่ผ่านเรื่องราวทั้งดีและร้ายมามากมายกวาดมองไปทั่วอย่างหาพิรุธและระแวงระวัง“ผมว่าเราเกี่ยวข้องกับโดยตรงเลยล่ะเพราะสิ่งที่คุณกับไอ้ชลเขตกำลังทำอยู่มันส่งผลร้ายต่อครอบครัวของผมและประเทศชาติ”“หึๆ น่าขำจริงๆ มีเรื่องจะพูดกับผมแค่นี้เหรอ” เสียงหัวเราะเย้ยหยันดังก้อง ชายที่ยิ่งใหญ่และโชกโชนในวงการธุรกิจมืดส่ายหน้าอย่างปลงตกกับชีวิตต่อจากนี้ของตนเพราะจากสายตาที่เขากวาดมองเขารู้ว่าทางเดียวที่จะรอดออกไปจากที่นี่โดยไม่บุบสลายนั้นคือการยอมมอบตัว และนั่นคือสิ่งสุดท้ายที่เขาจะทำ“ที่นี่เราควบคุมไว้ได้หมดแล้ว เหลือเพียงแต่คุณเท่านั้นว่าจะยอมมอบตัวหรือเลือกจะถูกจับตาย และขอให้คุณรู้อย่างหนึ่งว่าถ้าเป็นผม ผมจะเลือกมีชีวิตอยู่เพื่อเอาคืนคนที่ทรยศผม” เหมันต์ตะโกนบอกและหวังว่าอีกฝ่านจะเห็นด้วยกับเขา“คุณกำลังถูกไอ้ชลเขตหลอกใช้ มอบตัวและร่วมมือกับเรา เชื่อผมแล้วผมจะช่วยคุณ”นายภากรนิ่งคิดกับข้อเสนอของเหมันต์และนึกถึงสิ่งที่ชลเขตกับเขาทำสัญญาร่วมกันและไม่คิดว่าเขาจะถูกชลเขตหลอกใช้อย่างที่เหมันต์บอกเพราะทั้ง
ตอนที่ 112.“จริงว่ะพวกมึง กูไปห้องที่เหลือนังสองตัวนั่นก็ไม่อยู่มันไปไหนกันวะ หรือว่านี่คือกับดักวะ”ร่างสามร่างของชายฉกรรจ์เป็นเงาในความมืดคุยกันและทำท่าว่าจะผละไปเมื่อเห็นว่าทั้งหมดคือกลลวงแต่ก็เหมือนจะสายไปเมื่ออยู่ๆ ไฟที่ดับมืดทั้งบ้านก็สว่างพรึ่บขึ้นพร้อมกับกระสุนเจาะเข้าที่ขาของพวกมันทุกคนจนมันล้มลงไปนอนโอดโอย เท้าเรียวสองคู่ในรองเท้าบู้ทหนาก็เตะปืนในมือของพวกมันกระเด็นไปไกลพร้อมกับจ่อปืนไปที่หัวของพวกมัน พร้อมกับขาทั้งสี่ของเจ้าคอบร้าก็คร่อมทับพร้อมกับแยกเขี้ยวน่ากลัวใส่คนที่นอนร้องโอดโอยใต้อุ้งเท้าของมัน ส่วนเจ้ากุ้งแก้วได้ทีขึ้นไปนั่งบนอกของเจ้าวายร้ายคนหนึ่ง และในมือของเจ้าก็กุ้งแก้วก็ถือสิ่งที่ทุกคนต่างตะลึงเพราะมันคือ ปืน ซ้ำยังจ่อปากกระบอกปืนไปที่ปากของวายร้ายหน้าเหี้ยมซึ่งตะลึงมองมันตาโตไม่กล้าขยับเพราะกลัว ลิง ทำปืนลั่นคิมหันต์ออกจากที่ซ่อนทันทีที่เขายิงวายร้ายทั้งสามเข้าที่ขาอย่างแม่นยำคนละนัด เขาไม่ต้องการฆ่าใครให้เลือดชั่วๆ ของพวกมันแปดเปื้อนเรือนลีลาวดีสีขาวงดงามแห่งนี้ และการจับเป็นครั้งนี้ก็ยังจะทำให้เขาได้ประโยชน์มากกว่าให้พวกมันตาย“ครับพี่ จัดการได้สบายมากพี่
ตอนที่ 113.“ไม่ได้หรอกค่ะหนูดีห่วงแม่และไม่อยากให้แม่ลำบากใจพี่มาร์คก็รู้นี่คะ”“เอาเถอะเดี๋ยวพี่จะไปส่งก็แล้วกันไปทานข้าวก่อนไป อิ่มแล้วพี่จะไปส่งเอง” เหมันต์ลูบเรือนผมสลวยนั้นอย่างเอ็นดูและเธอก็รับคำอย่างว่าง่ายเมื่อรับประทานอาหารกลางวันแล้วเหมันต์ก็ขับรถพาฤดีชลมาส่งที่โรงแรมในเครือของอัครไพฑูรย์ ซึ่งเขาเองก็ไม่เข้าใจว่าทำไมฤดีชลจึงให้เขามาส่งที่นี่“ทำไมให้พี่มาส่งที่นี่ล่ะหนูดี”“ก็หนูดีรู้ว่าพี่มาร์คคงไม่อยากไปที่บ้านอัครไพฑูรย์เท่าไหร่ และอีกอย่างเดี๋ยวคุณเขตก็ต้องมาที่นี่หนูดีรอเขาอยู่ที่นี่ก็ได้ค่ะพี่มาร์คไม่ต้องเป็นห่วง”“จะไม่ห่วงได้ไงน้องสาวพี่ทั้งคน ถ้าเกิดอะไรขึ้นใครจะช่วย” เหมันต์พูดอย่างไม่พอใจที่ชลเขตทำเหมือนฤดีชลเป็นคนอื่นที่ไม่ใช่น้องเท่าที่เอาสมบัติของแม่ของเธอมาใช้หากินแล้วยังทำเหมือนว่าฤดีชลเป็นเพียงผู้อาศัยในอัครไพฑูรย์ ไม่มีเกียรติไม่มีศักดิ์ศรีอะไร“ถ้าอย่างนั้นก็ตามใจพี่มาร์คค่ะ” ฤดีชลมองชายหนุ่มผู้เป็นหนึ่งในใจเสมอมาที่นั่งอ่านหนังสือฆ่าเวลาที่ชลเขตจะมารับเธอที่ห้องรับรองของโรงแรมที่ชลเขตให้เธอมาพักรอเขา สาวน้อยวางน้ำส้มคั้นเย็นฉ่ำตรงหน้าเขาอย่างแผ่วเบาและอ
ตอนที่ 140. “เอาไว้งานเสร็จเมื่อไหร่ฉันจะให้เธอได้พบกับแม่เธอเอง ไม่ต้องถามอะไรวุ่นวาย และถ้าวุ่นวายมากๆ เธออาจจะไม่ได้เจอหน้าแม่เธอเลยตลอดชีวิต” ชลเขตหันมาตะคอกสาวน้อยเสียงเข้มแต่รู้สึกสะใจลึกๆ ที่เห็นหน้าซีดเผือดหวาดหวั่นของฤดีชล “และขอให้ทำตัวน่ารักๆ หน่อยนะจ๊ะสาวๆ ฮ่าๆ ไม่น่าเชื่อว่าพวกเธอสองคนจะเป็นตัวเงินตัวทองที่มีค่ามหาศาล” แอนนิต้าอดไม่ได้ที่จะหันมาเยาะเย้ยคนที่รู้สึกริษยา อีกคนสวยน่ารักแม้ยังไม่เป็นสาวเต็มตัว แม้แต่ผู้หญิงด้วยกันยังต้องมองเหลียวหลัง และอีกคนก็เป็นมารหัวใจที่ทำให้เป้าหมายในการเริ่มต้นชีวิตใหม่ของเธอพังทลาย เมื่อประตูปิดลงอีกครั้งสองสาวก็ทรุดนั่งลงอย่างหมดแรงเมื่อรับรู้ชะตากรรมของตนว่าต่อจากนี้พวกเธอคือเชลยดีๆ นี่เอง “พี่มาร์คจะต้องมาช่วยพี่แมงปอเชื่อสิคะแต่สำหรับหนูดี คงไม่ได้หวังจะให้ใครมาช่วย” สาวน้อยบอกอรุณนารีแต่คำหลังนั้นเธอพูดกับตัวเองในใจเพราะรู้สึกลึกๆ ในใจตนว่าบัดนี้ชีวิตของเธอไม่มีใครอีกแล้ว“พี่มาร์คจะต้องมาช่วยเราทั้งสองคนจ๊ะ มาเถอะมากินอะไรกันก่อนดีกว่ากองทัพต้องเดินด้วยท้อง” แล้วสองสาวก็นั่งกินอาหารที่เป็นเพ
ตอนที่ 139.ผู้กองวัยย่างสี่สิบซึ่งยังดูหนุ่มแน่นและแกร่งกว่าอายุ เอ่ยขัดขึ้นเพราะเขาเป็นผู้รับผิดชอบคดีนี้ซึ่งเขาก็ตามทำคดีมานานมากแต่ก็คว้าน้ำเหลวมาตลอดจนหิรัญวารินทร์ยื่นมือเข้ามาช่วย และเขาเองก็กำลังจะได้สะสางบัญชีกับพวกอัครไพฑูรย์เสียที “ใช่ครับพี่มาร์ค เราต้องตั้งสติอย่าให้ความร้อนรนทำลายแผนของเรา”เหมันต์หันกลับมาด้วยใบหน้าและแววตาที่ยังไม่คลายกังวล ริคตบบ่าแกร่งเพื่อนรักเบาๆ อย่างให้กำลังใจ ตอนนี้เขาก็นึกถึงดรุณนุชผู้เป็นภรรยาที่รอเขาอยู่บนเกาะหากเป็นดรุณนุชถูกจับตัวไป เขาก็คงมีอาการไม่ต่างจากเหมันต์และคงอาจจะมากกว่าด้วยซ้ำกระมัง “ทางเราได้เบาะแสแล้วครับผู้กอง”นายตำรวจหนุ่มคนหนึ่งเข้ามารายงานข่าวที่รับรู้ถึงความเคลื่อนไหวของ ราอูล ซาราฟ อดีตนักค้าอาวุธสงครามและยาเสพติดข้ามชาติซึ่งเขาห่างหายจากวงการนี้มานานพอสมควรเหมือนจะล้างมือแต่ยังเป็นที่ต้องการตัวของทางการอยู่ แล้วอยู่ๆ ก็โผล่มาที่เมืองไทยและตอนนี้ก็เป็นหุ้นส่วนใหญ่ของชลเขตซึ่งกำลังกบดานอยู่ในอำเภอเล็กๆ แห่งหนึ่งซึ่งมีเขตติดต่อชายแดนพม่าในจังหวัดเล็กๆ ทางภาคตะวันตกและมันก็กำลังลำเลียงทั้งยาเสพติดและ
ตอนที่ 138. “หนูดีไม่กล้ารบกวนค่ะพี่แมงปอ แค่ให้พี่เด่นดังไปส่งก็พอ ไปถึงโรงพยาบาลแล้วค่อยโทรกลับมาบอกก็ได้หนูดีคิดว่าจะอยู่เฝ้าไข้แม่สักสองสามวันตอนนี้หนูดีอยากไปหาแม่เร็วๆ งั้นเราไปกันเลยนะคะ” สาวน้อยร้อนรนด้วยความห่วงหามารดาโดยไม่ได้นึกถึงสิ่งใด เพราะบัดนี้ดวงใจน้อยๆ ของเธอมันลอยไปอยู่แทบเท้าผู้เป็นมารดาที่นอนรอพบเธอในความคิดอันบริสุทธิ์ของตน “ไงคอบร้าแกก็อยากไปด้วยเหรอ อ้าวเจ้ากุ้งแก้วกับจัสมินด้วย พวกแกนี่ถูกไล่มาล่ะสิ เอ หรือว่าไปทำอะไรขวางหูขวางตาพี่ริครึเปล่า เอาเป็นว่าฉันให้พวกแกตามไปด้วยก็ได้ ไปๆ” อรุณนารีมองเจ้าหน้าขนทั้งสาม และพวกมันก็ทำเสียงเหมือนฟ้องว่า ที่เธอพูดมานั้นถูกต้องแล้วทั้งสองสาวพร้อมด้วยลิงสองตัวและหมาอีกหนึ่งตัวก็เดินไปหาเด่นดังที่บ้านเด็กเพราะรู้ดีว่าเด่นดังมักจะไปขลุกอยู่ที่นั่นยามว่างเว้นจากงานเพราะตอนนี้กำลังทำคะแนนเอาชนะใจครูดาวผู้น่ารักนั่นเอง “หนูดีแน่ใจนะว่าน้าฤดีน่ะอยู่โรงพยาบาลที่ว่าจริงๆ” เด่นดังถามอย่างสงสัยในขณะขับรถมาให้น้องสาวยังสถานที่ๆ ชลเขตบอกว่านำตัวดวงฤดีแม่ของฤดีชลมารักษาตัวหลังจากที่นำเครื่องบินเล็กลง
ตอนที่ 137. “ถ้าพ่อกับแม่เขาไม่ยกให้ และสาวสวยคนนั้นไม่ยอมพี่มาร์คจะฉุดมาทำเมียเสียเฉยๆ พอมีลูกสักสี่ห้าคนค่อยพาไปขอขมาอีกทีคราวนี้คาดว่าตากับยายคงยอมเพราะเห็นแก่หลานฮ่าๆๆ” “กรี๊ดตาบ้าจะมาฉุดเขาเหรอนี่แนะๆๆ คนบ้าปล่อยแมงปอนะ มันเย็นแล้วแมงปอไม่อยากเล่นน้ำตอนนี้” หญิงสาวโวยวายเมื่อเขาทำท่าจะพาเธอเดินลงทะเลและต้องโอบกอดลำคอแกร่งวุ่นวายเมื่อเขาทำท่าจะโยนร่างเล็กๆ ของเธอลงทะเลเสียอย่างนั้น “พี่มาร์คหยุดนะถ้าโยนแมงปอนะจะโกรธจริงๆ ด้วยจะไม่พูดด้วยสามวัน” “โอเคๆ ไม่แกล้งแล้วเราไปเดินเล่นกันก่อนกลับบ้านดีกว่า” ชายหนุ่มชวนและวางร่างเล็กบางลงบนผืนทรายนุ่มก่อนจะกุมมือบางเดินลัดเลาะชายหาดชื่นชมบรรยากาศของอาทิตย์อัสดงด้วยกัน แม้ว่าตอนนี้เขาพยายามไม่แสดงออกถึงความยุ่งยากใจและเรื่องที่สุมอยู่ในหัวให้หญิงสาวได้รับรู้ เขาเลือกที่จะกลบเกลื่อนมันด้วยรอยยิ้มและเสียงหัวเราะของคนตัวเล็กข้างๆ กายแต่เหมันต์ก็สัญญากับตนเองว่าจะจัดการเรื่องต่างๆ ให้เรียบร้อยโดยเร็วที่สุด ชายหนุ่มโอบประคองร่างเล็กไว้ในอ้อมกอด มองท้องทะเลยามอัสดงเกยคางแกร่งกับเรือนผมนุ่มดวงตาสีน้ำ
ตอนที่ 136. เขารู้แต่เพียงว่าเธอเป็นโรคร้ายแต่ไม่รู้ว่าเธอเป็นโรคร้ายที่เรื้อรังระยะสุดท้าย เธอถูกชลเขตนำตัวไปไว้ที่โรงพยาบาลแห่งหนึ่งในจังหวัดโดยอ้างว่าจะพาเธอไปรักษาตัว แต่ความจริงแล้วชลเขตเพียงแต่นำเธอไปนอนรอความตายโดยที่ไม่ได้ให้การรักษาเธออย่างที่บอกใครๆ แล้วหลอกใช้ฤดีชลให้ทำตามแผนเพื่อสร้างความเข้าใจผิดให้เหมันต์รับผิดชอบเธอด้วยการแต่งงาน เขารู้แต่เพียงว่าชลเขตจัดฉากโดยให้ฤดีชลวางยานอนหลับเหมันต์และทำทีเหมือนทั้งสองได้เสียกัน โดยชลเขตกับแอนนิต้าเป็นคนจัดฉากและจัดการทุกอย่าง ในตอนนั้นความโลภและอยากเอาชนะคู่อริทำให้เขาเห็นดีเห็นงามไปด้วย และเห็นว่ามันเป็นเพียงการจัดฉากซึ่งฤดีชลเองก็เต็มใจยอมทำตาม เขาเลยปล่อยเลยตามเลย แต่เขาไม่รู้มาก่อนว่าเบื้องหลังการยินยอมของฤดีชล คือชีวิตของดวงฤดีผู้เป็นมารดาซึ่งชลเขตใช้มาต่อรองกับสาวน้อยผู้โชคร้ายซึ่งเธอก็เป็นลูกสาวของเขาเช่นกัน นายหัวใหญ่ชัชชลเดินไปที่ลิ้นชักหัวเตียงและหยิบรูปถ่ายใบหนึ่งซึ่งเขาและดวงฤดีเคยถ่ายร่วมกันในวันวาน ภาพถ่ายนั้นทั้งเขาและเธอต่างยิ้มให้กล้องด้วยใบหน้าที่เปี่ยมด้วยความสุข ดวงตาของเขาก็เปล่งประกายค
ตอนที่ 135. “ไม่เห็นจะยากตรงไหน คุณมีน้องสาวเป็นถึงสะใภ้หิรัญวารินทร์ที่คนทั้งจังหวัดให้ความเกรงใจ แถมยังเป็นมาร์ติเนซคาร์เตอร์ ที่ทั้งร่ำรวยและทรงอิทธิพล คุณจะกลัวอะไร” “จริงสินะที่เธอพูดมันก็ถูก ขอบใจมากแอนนี่เธอนี่ฉลาดเป็นกรดไม่เปลี่ยนเลยนะ” ชายหนุ่มชมแกมประชดหญิงสาวแต่ดูเหมือนเธอจะไม่ได้แคร์นักกับสิ่งที่เขาประชดเธอ “ฉันอยากให้เราลงมือเร็วที่สุด เพราะตอนนี้พวกนั้นอาจจะคิดว่าเราไม่กล้าเคลื่อนไหว เราชิงลงมือเร็วเท่าไหร่ยิ่งดี” แอนนิต้าบอกอย่างเป็นการเป็นงาน ใบหน้าสวยฉายแววเร่งร้อน ที่ชลเขตไม่อาจคาดเดาได้ว่าเธอร้อนเพราะความริษยาหรือร้อนเพราะอยากแก้แค้นเหมันต์ที่ไม่หันกลับมาหาเธออีกครั้งหรือแค้นที่ถูกอรุณนารีได้หัวใจของเหมันต์ไปครองกันแน่ “เอาเป็นว่าถ้าเธอพร้อมก็บอกมาฉันเตรียมพร้อมเสมอ อยากเอาคืนไอ้พวกชาวเกาะนั่นเหมือนกันฉันจะถล่มมันให้ราบทั้งเกาะเลยคอยดู” ชลเขตดวงตาวาวโรจน์ขึ้นมาเมื่อนึกถึงวันที่ตนจะได้แก้แค้น นึกถึงวันที่เขาถล่มเกาะนั่นจนราบคาบและทุกอย่างก็จะตกเป็นของเขาทั้งหิรัญวารินทร์ และมาร์ติ เนซ คาร์เตอร์เพราะหากทุกคนที่เกี่ยวข้อง
ตอนที่ 134. “นายคิมมันคงโกรธและเกลียดหนูดี เจ้าหมอนี่ไม่ชอบวิธีตลบหลังแบบนี้ด้วยที่คิมทำแบบนั้นก็คงท้าทายฝ่ายโน้นและประกาศศึกเต็มที่ แต่ดูเหมือนไอ้เขตมันจะไม่กล้าสู้ซึ่งหน้า คิมหันต์ใจร้อนเกินไปฉันคิดว่าสิ่งที่ทั้งคิม และไอ้เขตมันทำ ผลเสียมันจะมีมากกว่าเพราะคนหลายคนต้องมาสูญเสีย” เหมันต์หน้าเครียดเมื่อคิดว่าการที่หลายชีวิตต้องมาสูญเสียก็เพราะความใจร้อนของคิมหันต์ “แต่มันก็ได้ผลเพราะชลเขตเริ่มเคลื่อนไหวบ้างแล้ว แต่อย่างนายว่า มันไม่กล้าสู้ซึ่งหน้าเราแน่นอน ตอนนี้มันก็ต้องหลบๆ ซ่อนๆ อยู่พอสมควรจะทำอะไรไม่สะดวกเหมือนเดิมด้วยเพราะตอนนี้มันกำลังถูกจับตามอง ซึ่งมันก็เข้าทางเราพอดี” “เอาไงเอากัน เมื่อมันมาถึงขั้นนี้แล้วฉันเองก็รอเวลานี้มานานแล้ว” สองหนุ่มมองหน้ากันด้วยอย่างรู้ใจและหันไปมองยังชายหาดเบื้องล่างที่มีหญิงสาวอันเป็นที่รักของพวกเขาอยู่ด้วยแววตาที่ฉายแววกังวลนิดๆ “โว้ยยย! ไอ้คิม ไอ้มาร์คมึง!” ชลเขตโวยวายขว้างปาข้าวของแตกกระจายไปทั่วบ้าน จนลูกน้องที่คอยสอพลอทั้งหลายต้องหามุมหลบดีๆ เพราะถ้าพลาดอาจโดนอะไรลอยมากระแทกหัวก็เป็นได้
ตอนที่ 133.“พี่น่ะไม่โกรธมันหรอกแมงปอ แค่อยากกระเตะก้านคอเฉยๆ นี่มาร์คนายรู้ไหมนั่นน่ะความฝันฉันเลยนะที่อยากจะพาเมียไปล่องเรือฮันนีมูนสุดท้ายนายได้ไปหวานกับแมงปอเฉยเลย ทำไมโชคชะตาถึงได้เล่นตลกกับฉันแบบนี้” ริคทำท่าเหมือนคนหมดอาลัยตายอยากร่างสูงเอนกายแหงนหงายไปกับพนักโซฟาตัวสวยพลางโอดครวญอย่างน่าสงสารและน่าหมั่นไส้ในสายตาของเหมันต์ ส่วนนายหญิงกับนายใหญ่ก็ได้แต่มองหนุ่มสาวยิ้มๆ ก่อนจะพากันเดินเลี่ยงไปปล่อยให้หนุ่มสาวคุยกันลำพัง“ก็มัวแต่ท่ามากล่ะ บางทีถ้านายเอานิสัยปากว่ามือถึงแบบเดิมๆ มาใช้ป่านนี้นายได้เข้าหอกับน้ำผึ้งไปแล้ว ฮ่าๆๆ สมน้ำหน้าท่ามากปากหนักดีนักบางทีการกระทำอย่างเดียวผู้หญิงเขาก็ไม่เข้าใจทั้งหมดนะริค ต้องแบบนี้ แมงปอจ๋าพี่มาร์ครักแมงปอที่สุด แต่งงานกับพี่มาร์คนะจ๊ะที่รักๆๆ” คนที่กำลังมีความสุขได้ทีเอ่ยสอนและแสดงให้ดูด้วยทั้งแววตาท่าทางสุดแสนจะยียวนจนอรุณนารีหน้าแดงเพราะขัดเขินและไม่อยากจะเชื่อว่าชายหนุ่มที่ดูเงียบขรึมและแกร่งกระด้างอย่างเหมันต์จะมีมุมน่ารักๆ เพี้ยนๆ แบบนี้อยู่“พี่มาร์คบ้า ไม่คุยด้วยแล้วไปหาน้ำผึ้งดีกว่า” อรุณนารีเขินจัดที่ชายหนุ่มแสดงความรักต่อเธอด้วยการ
ตอนที่ 132. “ตัวแดงเป็นกุ้งแล้วยัยแมงเปลือย หึๆ ซ่อนรูปนะเราน่ะ” ชายหนุ่มเอ่ยหยอกเย้าเสียงกระเส่าแหบพร่าอยู่ริมหูบาง และเพิ่มความซ่านเสียวและเขินอายให้หญิงสาวมากขึ้นเมื่อจมูกและริมปากร้ายกาจฉกชิมความหอมละมุนของผิวสาวที่กลายเป็นสีชมพูไปทั้งตัวอย่างอดไม่ไหวกับความเย้ายวนตรงหน้าจนร่างที่เบี่ยงหนีไร้เรียวแรงขัดขืน ยอมจำนนให้เขาได้เชยชมร่างสาวอีกครั้งแต่เมื่อเขาเห็นใบหน้าที่แดงซ่านหวามไหวและแสนจะยินยอมพร้อมใจไปกับบทโอ้โลมของเขา ก็ได้แต่คิดว่าเขาอาจจะอดใจไม่อยู่จริงๆ ร่างสูงจึงตัดใจจุมพิตหนักๆ ที่กลีบปากบวมช้ำเพราะจุมพิตเร่าร้อนดุเดือดของตนหนักๆ แล้วหันไปคว้าผ้าบาติกผืนงามที่เธอใช้พันร่างกายลงมาจากเรือคลุมร่างเล็กแสนเย้ายวนให้อย่างแสนเสียดาย แต่เขาไม่อยากให้เธอเสียใจและเสียความไว้วางใจที่มีต่อเขามากกว่า “เอาล่ะสาวน้อยขึ้นเรือไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าได้แล้ว ก่อนที่จะเสียสาวก่อนแต่งจริงๆ ยัยแมงปอแก่แดด” “พี่มาร์คคนบ้า” หญิงสาวได้แต่พึมพำเบาๆ แล้วทุบหนักๆ ลงไปบนอกแกร่งอย่างขัดเขินและอับอายสุดขีดที่ยอมเขาได้มากถึงเพียงนี้ นี่ถ้าหากเขาไม่หยุดเธอก็คงจะยอมให้เขาจ