LOGINShare
แว่นแตก
Last Updated:
2025-03-12 13:34:58“อ๊ายๆๆๆ แก! ฉันนึกว่าฉันฝันไป 5 ปีที่ผ่านมาฉันไปทำอะไรอยู่ที่ไหนมาถึงไม่เคยเห็นเทพบุตรอย่างราม คนอะไร ยิ้มทีเหมือนสวรรค์”
พอการเรียนจบลง วารีก็เอาแต่พูดถึงรามินทร์อย่างเพ้อฝัน เพราะพึ่งเคยพูดกับเขาทั้งๆที่เรียนด้วยกันมาตั้ง 5 ปี จากที่รู้สึกไม่ชอบเธอกลับกำลังหลงรักเขาเข้าอย่างจัง ด้วยความน่ารัก สุภาพแถมขี้เล่น ทำให้สาวๆอดยิ้มน้อยยิ้มใหญ่กันเป็นแถบๆ ไม่เว้นแม้แต่ธารา ที่แอบยิ้มแทบทุกครั้งที่เขาเล่นมุกตลกๆและแอบเขินทุกครั้งที่เขาหันมามองหรือพูดกับเธอ
“เขาก็เป็นแบบนั้นมาตั้งนานแล้ว...แกแค่ไม่เคยสังเกตเองต่างหาก”
ธาราอดพูดขึ้นไม่ได้
“อะไรๆๆ แสดงว่าแกแอบมองเขามาตั้งนานแล้วสิใช่ไหม? ฮั่นแน่ ธาร แกก็ชอบรามใช่ไหม? บอกฉันมานะ ใช่รึเปล่า...”
วารีที่จับสังเกตได้พยายามคาดคั้นเอาคำตอบ จนธาราเขินจนต้องรีบเดินหนี ส่านวารีก็เอาแต่เดินตามเพื่อล้อเพื่อนสนิทจนธาราต้องรีบวิ่งซ่อน
พลั๊ก!
“โอ๊ย! เอ่อ ขอโทษ...!?”
ธาราที่เอาแต่มองไปด้านหลังเพราะกลัววารีจะวิ่งตามมาทันจนไม่ทันได้ดูเลยชนเข้ากับใครอีกคน และพอเงยหน้าขึ้นมองเธอก็ต้องตกใจถอยหลังหนี
“ไม่มีตาเหรอ...แว่นก็ใหญ่เท่าใบลาน”
โรมันพูดออมาอย่างรู้สึกหงุดหงิดที่ถูกชนเข้าอย่างจัง
“เอ่อ ฉัน เอ่อ ขอโทษ เอ่อ ฉัน...ว๊าย!”
แกร๊บ!!
“...................”
ธาราที่ทั้งประหม่าและตกใจอีกทั้งยังกลัวจนทำตัวไม่ถูกรีบเดินถอยหลัง แต่ดันเดินไปสะดุดหินจนเกือบล้มหน้าคว่ำดีที่โรมันสังเกตเห็นก่อนเลยเอื้อมแขนยาวๆไปคว้าเอวของเธอเอาไว้ทันแต่แว่นตาที่เธอใส่กลับตกและแตกเป็นชิ้นๆจากเท้าของเธอเอง
ยัยนี่...ทำไม...
โรมันที่มองจ้องคนที่เขาช่วยด้วยความไม่พอใจ แต่พอได้เห็นหน้าใสๆไร้แว่นหนาๆของเธอ เขากลับเผลอหัวใจเต้นแรงอย่างบอกไม่ถูก
เวรแล้วไงยัยธาร...ทำยังไงดี เขาต้องโกรธจนฆ่าเธอทิ้งแน่ๆ ทำไงดีๆๆๆ
ส่วนธาราที่แทบอยากหายตัวไปจากตรงนี้ได้แต่หลับตาแน่น ก่อนจะค่อยเปิดเปลือกตาออกมาเมื่อเห็นว่าเขาหยุดนิ่ง
โอ๊ย...มองไม่เห็น...เขาโกรธอยู่เหรอ...
แต่เธอกลับมองอะไรไม่เห็น ด้วยสายตาที่สั้นมาก
“นี่เธอ! ขี้เหร่แล้วยังซุ่มซ่ามอีก!”
“เอ่อ...ขอโทษ...เอ่อ ขอบ...คุณ...”
ต่อว่าเสร็จโรมันก็ดันเธอออกห่างแล้วเดินหนีออกไปทันที ทำเอาปากที่เอ่ยขอโทษถึงกับไปไม่เป็นเมื่อเขาหายไปอย่างรวดเร็วปล่อยให้เธอได้แต่หยีตามอง
“แว่น...แล้วนี่แว่นฉันไปไหนแล้ว...”
พอได้สติธาราก็เริ่มมองหาแว่นตาที่ตอนนี้นอนเป็นซากอยู่ใต้รองเท้าของเธอ แต่ด้วยสายตาที่สั้นมากเลยมองไม่เห็นมัน
“ธาร! มาอยู่นี่เอง ทำไมแกวิ่งเร็วอย่างนี้ แฮ่กๆๆ”
วารีที่พึ่งหาธาราจนเจอยืนหอบเหนื่อยเมื่อเธอดันวิ่งไปอีกทาง
“ลม...แกช่วยหาแว่นให้ฉันหน่อยได้ไหม?...”
“อ่าว เกิดอะไรขึ้น...แว่นเหรอ...นั่นไง แกเหยียบอยู่”
“ห๊ะ! ตายแล้ว ทำยังไงดีๆๆ”
ธารารีบก้มไปควานหยิบมันขึ้นมา และพบว่ามันหักจนใช้งานไม่ได้เสียแล้ว
“ดีนะนี่คาบสุดท้ายแล้ว แกต้องไปตัดแว่นใหม่แล้วแหละ”
“อือ เลนส์พิเศษด้วย กว่าจะได้ของ...”
“ฉันบอกให้แกไปเลสิค จะได้ไม่ต้องใส่แว่นหนาๆ หนักก็หนัก”
ธาราไม่ได้สนใจคำพูดของเพื่อน เมื่อกำลังเสียใจกับการจากไปของแว่นสุดที่รัก ที่อยู่ด้วยกันมานานแสนนานจะเปลี่ยนก็แค่เลนส์เท่านั้น แต่เห็นทีครั้งนี้ต้องได้ตัดใหม่ทั้งอันเสียแล้ว
“นั่นใครน่ะ ไม่เคยเห็นมาก่อน น่ารักดีนะ”
“อือ เด็กใหม่มั้ง ไม่คุ้นหน้า”
“น่าเด็กอยู่ น่าจะเด็กใหม่แหละ”
วันต่อมา หลังจากเดินลงจากรถแท็กซี่ ธาราก็แทบอยากมุดดินหนี เมื่อมีแต่คนมองมาที่เธอแล้วหันไปซุบซิบกันจนเธอแทบเดินไม่ออก เพราะไม่มั่นใจในตัวเองเลยสักนิด หลังจากไปตัดแว่นใหม่มาเมื่อวานและต้องรอนานกว่าอาทิตย์ถึงจะได้ของเธอเลยจำเป็นต้องใส่คอนแทคเลนส์มาแทน และมันก็เหมือนทำให้เธอกลายเป็นจุดสนใจไปโดยปริยาย
“ธาร! ว๊าย! นี่แกจริงๆด้วย ฉันก็นึกว่าใคร แล้วนี่เกิดอะไรขึ้น ทำไมแกถึงไม่ใส่แว่นล่ะ”
บ๊อบบี้ เพื่อสาวประเภทสองที่เดินเข้ามาหาอย่างนึกแปลกใจที่ธาราไม่ใส่แว่นสุดที่รักเหมือนทุกๆวัน เพราะเมื่อวานเขาไม่ได้เข้าเรียนเลยไม่รู้เรื่องที่เกิดขึ้น
“บ๊อบบี้! ช่วยฉันด้วย...ทุกคนเอาแต่มองฉัน...”
ธารารีบเดินเข้าไปเกาะแขนของเพื่อนคนสนิทแล้วมุดหน้าหนีอย่างรู้สึกประหม่า ก่อนที่บ๊อบบี้จะรีบพาเธอเดินออกไปจากสายตาของคนที่มองอยู่
“ไหน เล่ามาซิ ฉันไม่อยู่แค่วันเดียวทำไมแกถึงสละแว่นได้”
“สละอะไรล่ะ ก็...บังเอิญทำหักเลยต้องเปลี่ยน...กว่าจะได้อันใหม่ก็อาทิตย์หน้า”
พอเดินออกมาไกลจากผู้คนแล้ว บ๊อบบี้ที่อยากรู้ก็ถามขึ้นอีกครั้ง และธาราก็บอกออกมาพร้อมกับทำหน้าเศร้ากับการจากไปของแว่นสุดที่รัก
“ธาร แกรู้ไหมว่าแกสวยขนาดไหนเวลาไม่มีแว่นใหญ่ๆอันนั้น ไม่ต้องใส่แว่นเถอะฉันขอร้อง ฉันอยากให้คนรู้ว่าฉันมีเพื่อนสวยระดับดาวมหาลัยอยู่หนึ่งคน”
บ๊อบบี้บอกออกมาพร้อมกับประสานมือเข้าหากันอย่างขอร้อง
“สวยบ้าอะไร ไม่เอาหรอก ฉันไม่ชอบใส่คอนแทคเลนส์”
“ก็ไปเลสิคไง ไม่ต้องใส่แว่น ไม่ต้องพึ่งคอนแทคเลนส์ ไปทำเถอะ ฉันเสียดายความสวยของแก”
“ไม่เอา ไปแล้ว จะถึงเวลาแล้วด้วย วันนี้มีเรียนนิติเวชด้วย แกจะเข้าด้วยไหม?”
“ไม่ล่ะ ฉันไม่ค่อยถูกกับศพ เดี๋ยวฉันไปเข้าจิตวิทยาดีกว่า แกไปเถอะ แค่เห็นหน้าตัวเองก็กลัวแล้ว ยังไม่พร้อมเจอหน้าศพ”
“อ่าว บ๊อบบี้! ไปส่งฉันก่อนสิ บ๊อบ...บี้...”
ธาราที่อยู่ดีๆก็ถูกทิ้งเอาไว้กลางทางร้องเรียกเพื่อนสาวประเภทสองอย่างบ๊อบบี้ ก่อนจะเริ่มรู้สึกว่ามีคนมองมาที่เธอ หญิงสาวเลยลดเสียงลงแล้วรีบเดินหนีออกจากตรงนั้นมา
“นี่เธอ...ทำของหล่นน่ะ”
“ห๊ะ! โอ๊ย จะมาหล่นอะไรตอนนี้...”
ขณะเดินก้มหน้าก้มตาเข้าไปในตึกเรียน ธาราก็ต้องสะดุ้งเมื่อมีเสียงมาเรียกเธอเอาไว้ ก่อนจะค่อยๆหันกลับไปมอง และพอรู้ว่าเป็นใครเธอก็รีบหันหลังหลับทันที
“เอ่อ...ขอบ...ขอบใจ...”
เธอยื่นมือไปหาเขาโดยไม่ยอมหันมามอง ทำเอารามินทร์ที่มองอยู่อดสงสัยไม่ได้
“เป็นอะไรรึเปล่า...เห็นเดินก้มหน้ามาตั้งแต่ตรงโน้นแล้ว...”
เขาถามขึ้น เพราะที่เดินตามมาเพราะเขารู้สึกแปลกใจกับท่าทีแปลกๆของเธอ
“เอ่อ...เปล่า...ฉันแค่...”
“เฮ้ย! นี่เธอคนเมื่อวานนี่...แล้วแว่นหายไปไหนแล้วล่ะ”
พอธาราหันหน้ามามองเขา รามินทร์ก็จำเธอได้ทันที เพราะตากลมๆเหมือนกวางน้อยคู่นั้นที่เอาแต่แอบมองเขาเมื่อวาน ทำให้เขาลืมมันไม่ได้เลยจริงๆ
“นาย เอ่อ นายจำฉันได้ด้วยเหรอ?...”
“ได้สิ ตาเธอสวยไม่เหมือนใครฉันเลยจำได้น่ะ แล้วนี่เธอกำลังจะไปห้องนิติเวชเหรอ?”
“................”
“งั้น...ไปพร้อมกันเถอะ ฉันก็ไม่ชอบเดินไปคนเดียวด้วย พวกนั้นก็มาสาย”
และธาราก็ต้องเดินตามรามินทร์ไปอย่างเลี่ยงไม่ได้ ส่วนรามินทร์ พอเดินมาได้สักพักเขาก็สังเกตเห็นว่าเธอเดินตามเขาไม่ทัน เพราะด้วยขาอันยาวเกินไปของเขาทำให้เขาเดินไวกว่าขาสั้นๆของเธอ ทั้งๆที่ธาราแทบจะวิ่งอยู่แล้วยังตามเขาแทบไม่ทัน เขาจึงเริ่มเดินช้าลง จนกระทั่งเดินไปพร้อมๆกัน
“นั่นใครน่ะ ไม่เคยเห็น...ทำไมเดินมาพร้อมรามล่ะ...”
“นั่นสิ ปกติไม่เคยเห็นเขาเดินกับผู้หญิง...หรือว่าแฟน!”
สาวๆที่ดันเดินมาเจอรามินทร์และธาราอดพากันสงสัยไม่ได้ เมื่อพึ่งเคยเห็นรามินทร์สนิทสนมกับผู้หญิง แล้วยิ่งท่าทางคุยกันสนิทสนมแล้วยิ่งทำให้พวกเธออยากรู้อยากเห็นว่าผู้หญิงที่เดินกับเขาเป็นใครกัน
Related chapters
เล่ห์รัก พันธะร้อน เด็กเก่า แต่หน้าใหม่
“ถึงห้องแล้ว เอ่อ นายเข้าไปก่อนเถอะ เดี๋ยวฉันค่อยเดินตามเข้าไป”ธาราบอกขึ้นเมื่อเดินมาถึงห้องเรียนแล้ว“อ่าว ทำไมล่ะ เธอจะไปไหน?”“ฉันไม่อยากให้คนอื่นมอง นายพอเข้าใจใช่ไหม ถ้าเกิดฉันเดินเข้าไป เอ่อ กับนาย ชีวิตฉันอาจไม่สงบสุขอีกต่อไป...”และรามินทร์ก็เข้าใจ เขามองท่าทางวิตกของเธออย่างรู้สึกหงุดหงิด เมื่อเขานั้นไม่ได้ต้องการให้เกิดเรื่องแบบที่เธอพูดแต่ก็คงเลี่ยงไม่ได้เมื่อลับหลังเขานั้นเธออาจถูกรังแกได้“งั้นก็ได้”เขายอมเดินเข้าไปคนเดียว ส่วนธาราก็รอเวลา ก่อนจะเดินตามเขาเข้าไป“ใครน่ะ?...”“เด็กใหม่เหรอ?”“เข้าผิดห้องรึเปล่า?”“หรือว่าหลงทางมา”“แต่คุ้นๆอยู่นะ...”และพอธาราเดินเข้าไปในห้องเรียน คำถามมากมายก็หลุดออกมาจากปากของเพื่อนๆเมื่อดันจำเธอไม่ได้กันเสียอย่างนั้น เพราะตลอด 5 ปีที่เรียนที่นี่เธอมักบดบังหน้าตาด้วยแว่นตาอันใหญ่ยักษ์นั่นเอง“ธาร! ทางนี้ๆๆ”เป็นวารีที่กวักมือเรียกเพื่อนสนิท เมื่อเธอนั้นมาถึงห้องเรียนก่อน ทำเอาพวกเพื่อนในห้องเรียนต่างพากันมองจ้องธาราอย่างไม่อยากเชื่อกับสิ่งที่เห็น“ธารเหรอ?”“เฮ้ย! ใช่เหรอ?”“โอ้มายก๊อด!”“ทำไมไม่เหมือน”“ใช่จริงเหรอ?”ธาราเดินผ่านกลุ่ม
Last Updated : 2025-03-12เล่ห์รัก พันธะร้อน บุกอัดเป็ดน้อย
หมับ!“อึ๊ อื้อ...”หลังจากดื่มต่อกับซาร่าพักใหญ่ๆ ทั้งสองก็เดินออกมาจากงานปาร์ตี้ เมื่อต่างก็พอรู้ถึงความต้องการของกันและกัน ซาร่าพาโรมันมาที่หอพักของเธอ ซึ่งอยู่ไม่ไกลจากมหาวิทยาลัย พอมาถึงห้องทั้งสองก็ไม่ได้รีรอสวบ!!“อ๊ะ!...”โรมันที่รูดซิบกางเกงลงมาแล้วสวมใส่อุปกรณ์ป้องกัน ก่อนจะดันมันเข้าไปในรูรักแสนหวานของซาร่าอย่างรวดเร็วและรุนแรงจะเธอถึงกับอ้าปากค้างด้วยความเจ็บจุกปึก!“อ๊ะ! โรม...โรมคะ ซาร่า อ๊ะ!...”ซาร่ารีบเอามือไปดันท้องเขาเอาไว้ เมื่อขนาดที่เขาส่งเข้ามานั้นมันใหญ่จนเกินที่เธอจะรับไหว ร่างสาวงองุ้มอย่างเจ็บจุก แต่โรมันไม่สนใจ เขาเริ่มกระหน่ำแทงหนักหน่วง เมื่อตอนนี้ต้องการจนแทบบ้าอยู่แล้วปึก! ปึก!“โอ๊ย! โรม อ๊ะ! โรมคะ อื้อ โรม อ๊า ซาร่าเจ็บ อึก! โรม...”ซาร่าไม่ได้มีความสุขร่วมด้วยกับเขาเลยสักนิด เมื่อหน้าสวยเหยเก เต็มไปด้วยความเจ็บและทรมาน สองมือกำเข้าหากันแน่น เมื่อเคยได้ยินว่าเขาดุดันเรื่องบนเตียง แต่ไม่คิดว่าจะมากมายขนาดนี้ปึก! ปึก! ปึก! ปึก!ส่วนโรมัน เขาเอาแต่กระแทกเข้าใส่เธอเหมือนกับเห็นเธอเป็นแค่ที่รองรับความต้องการที่เกิดขึ้น เขาไม่แม้แต่จะโอ้โลม หรือพาเธอไปม
Last Updated : 2025-03-12เล่ห์รัก พันธะร้อน ความลับของสองเรา
“ห๊ะ?...เธอว่ายังไงนะ...”ขณะนั่งรอเรียน อยู่ดีๆธาราก็เดินก้มหน้าตรงเข้ามาหาโรมัน ทำเอากลุ่มของหนุ่มหล่อถึงกับมองจ้องเธออย่างตกใจ“ช่วยติววิชานิติเวชฯ เอ่อ ให้หน่อยได้ไหม?...”ธาราพูดขึ้นทั้งๆที่ก้มหน้างุดจนแทบมองหน้าเธอไม่เห็น“ใครวะ...ไม่เคยเห็นหน้า”ศิวะที่มองจ้องตั้งแต่เห็นธาราเดินเข้ามาอย่างมีคำถาม เมื่อเขาจำเธอไม่ได้เพราะไม่ได้ใส่แว่น เขาลุกเดินเข้ามามองเธอใกล้ๆ ทั้งก้ม ทั้งเบี่ยงตัวไปมาแต่ก็มองไม่ชัดเมื่อธาราพยายามก้มหน้าหลบเขา“ไม่ต้องยุ่งน่า!...เดี๋ยวฉันติวให้เอง...”เป็นรามินทร์ที่บอกขึ้น พร้อมกับตำหนิศิวะ จนศิวะต้องเดินกลับไปนั่งที่เดิม ส่วนโรมัน ตอนนี้เขากำลังมองรามินทร์ด้วยสีหน้าและสายตาเป็นคำถาม เพราะปกติรามินทร์ไม่ชอบยุ่งเรื่องของคนอื่นแท้ๆ“ไม่ต้อง ฉันตกลง”โรมันบอกขึ้น ทำเอาคนที่ได้ยินถึงกับอ้าปากค้าง ไม่เว้นแม้แต่ธาราที่ค่อยๆเงยหน้าขึ้นมองเขาอย่างตกตะลึง ก่อนจะเผยรอยยิ้มกว้างออกมา“ขอบคุณนะ! ขอบคุณจริงๆ”เธอเอ่ยขอบคุณเสร็จก็รีบวิ่งกลับไปด้วยความตื่นเต้นดีใจ โดยทิ้งให้สองหนุ่ม ทั้งรามินทร์และโรมันได้แต่มองตามหลังเธอไปเหมือนถูกมนต์สะกดกับรอยยิ้มของเธอตึกตัก ตึกตัก ตึก
Last Updated : 2025-03-13เล่ห์รัก พันธะร้อน เสียสาว
“เฮ้ย!! นี่ใส่อะไรวะเนี่ย!!! โอ๊ยยยยยย!!! ไอ้บ้าเอ้ย!!!”พอเดินมาหยุดยืนอยู่หน้ากระจกในห้องนอน โรมันถึงกับร้องลั่นกับการแต่งตัวของเขาผลั๊วะ!!“เกิดอะไรขึ้น! อ๊าย!! ขอ...ขอโทษ...”ธาราที่ได้ยินเสียงตะโกนดังลั่นของโรมันรีบลุกขึ้นวิ่งตรงมาที่ห้องนอนของเขาแล้วเปิดประตูออกอย่างรวดเร็วเพราะคิดว่าเกิดเรื่อง แต่สิ่งที่เห็นคือร่างใหญ่เปลือยเปล่าเพราะดันดึงชุดที่ใส่อยู่ออกอย่างโมโหนี่ก็เวร!!โรมันที่หันหน้ามามองธาราถึงกับอ้าปากค้างเพราะเธอดันเข้ามาได้จังหวะพอดิบพอดีที่กางเกงถูกถอดออก“ฉันขอโทษ”ปึง!...เอ่ยขอโทษเสร็จธาราก็รีบเดินกลับออกไปพร้อมปิดประตูให้กับเขา ซึ่งพอเธอออกไปแล้ว ของที่ถืออยู่ก็ถูกขว้างทิ้งอย่างโมโห โรมันได้แต่ตะโกนด่าในใจโดยไม่มีเสียงเล็ดลอดออกมาเลยสักนิด ไม่นานเขาก็เดินออกมาจากห้องพร้อมแต่งตัวอย่างเรียบร้อย“เอ่อ...ฉันไม่เห็นอะไร...เอ่อ จริงๆ..นะ”พอเขาเดินออกมา ธารารีบบอกขึ้นด้วยหน้าอันแดงเถือก“ไม่มีอะไรที่ฉันต้องอายนี่”โรมันบอกออกมาเหมือนกับไม่ได้สนใจอะไร แต่ก็อายกับเรื่องที่เกิดขึ้น เขาเดินมานั่งลงฝั่งตรงข้ามกับเธอในท่าทางสบายๆ“ว่ามาสิ”เขาบอกออกมาเมื่อนั่งลงแล้ว“คือว
Last Updated : 2025-03-13เล่ห์รัก พันธะร้อน คนเลวกลับใจ
“ทำไมมันไม่มาวะ ปกติไม่เคยผิดคำพูดนี่หว่า”เทวาที่โทรไปตามโรมันแต่กลับถูกปฏิเสธที่จะมาเลยพูดขึ้นอย่างไม่เข้าใจ“หรือว่าติวกับผู้หญิงคนนั้นจนหมดแรงถึงมาไม่ได้”ศิวะบอกขึ้น เพราะรู้ว่าโรมันตกลงจะไปติวหนังสือ ส่วนรามินทร์ที่นั่งฟังอยู่ก็ยกแก้วเหล้าขึ้นดื่ม ตอนนี้เขาไม่เข้าใจอะไรเลยสักนิด ทำไมโรมันถึงทำแบบนั้น หรือว่าสิ่งที่เพื่อนสองคนของเขาพูดจะเป็นความจริง แต่ธารานั้นไม่ใช่สเปคของโรมัน ซึ่งไม่มีทางที่หมอนั่นจะพาขึ้นเตียงอย่างแน่นอน“คิดอะไรอยู่...ไปต่อกับนานะนะคะ คืนนี้ว่าง...”นานะ สาวสวยอักษรฯปี 3 ที่เป็นคู่ควงของรามินทร์ในคืนนี้บอกขึ้น พร้อมกับซุกซบไปที่แขนของเขาอย่างออดอ้อน ส่วนอีกสองหนุ่มก็ต่างมีสาวสวยควงกันมาดื่ม จะมีก็แค่สาวสวยอีกคนที่ไร้คู่เมื่อโรมันไม่ได้มาด้วยเธอเลยขอตัวกลับไปก่อน“แกจะพาฉันมาด้วยทำไม? มากับผู้(ชาย)สองคนไม่ได้รึไง เสียเวลานอน”เสียงบ่นกระปอดกระแปดของวารีดังขึ้นไม่หยุด เมื่อถูกบ๊อบบี้ลากออกมาเที่ยวผับทั้งๆที่เธอต้องอ่านหนังสือ“แค่แปปเดียว น่ะๆๆ คนนี้ฉันรักจริง”บ๊อบบี้พยายามอ้อนวอนขั้นสุด เพราะด้วยร่างกายเป็นชาย กลัวคนอื่นมาเห็นแล้วเรื่องที่เธอชอบผู้ชายด้วยกัน
Last Updated : 2025-03-13เล่ห์รัก พันธะร้อน อ้วน(แต่)อร่อย
“ลงมา! เร็วๆสิ! เดี๋ยวก็ตายหรอก ลงมา!”เทวาพาวารีมาที่โรงแรมม่านรูดที่อยู่ข้างผับ ก่อนจะบอกให้เธอลงจากรถ“ไม่...ไม่เอา...”เสียงกระท่อนกระแท่นของวารีบอกขึ้น เขาพาเธอเข้าโรงแรมม่านรูดแบบนี้ จะให้เธอคิดยังไงนอกจากเขาก็เลวไม่ต่างจากไอ้หนุ่มแว่นนั่น“โอ๊ย!! ฉันไม่ทำอะไรเธอหรอกน่า! ลงมา! เดี๋ยวได้ตายคารถหรอก ลงมา!...”เขาพยามดึงเธอลงจากรถ ซึ่งทุกครั้งที่เขาแตะต้องร่างกายของวารีกลับร้อนรุ่มไปหมด เธอค่อยๆลงมาจากรถ ก่อนเขาจะดึงพาเข้าไปในห้อง จนมาหยุดอยู่ที่ห้องน้ำ เทวาเปิดน้ำเย็นๆแล้วดันเธอเข้าไป“เฮ้อ เหนื่อยกับเธอจริงๆ...คิดได้ไงว่าฉันจะทำอะไรเธอ...”เทวามองคนที่นั่งกอดตัวเองในห้องน้ำพร้อมกับส่ายหัว กว่าจะพามาได้ทำเอาเขาเหนื่อยจนแทบหมดแรง เขามองร่างอวบอ้วนที่เริ่มสะอื้นไห้ใต้ฝักบัวอย่างเริ่มสงสาร“งั้น...ฉันไปรอบนรถนะ...ดีขึ้นก็ออกมาล่ะ...”เขาบอกออกมาก่อนจะเดินออกจากห้องไป ปล่อยให้วารีได้ปลดปล่อยความรู้สึกออกมาโดยเขาขอไปนั่งรอที่รถเพื่อความสบายใจของเธอส่วนวารี พอเขาเดินออกไปเธอก็ร้องไห้หนักขึ้น เกิดมาเธอพึ่งเจอเรื่องเลวร้ายแบบนี้ เธอเกือบถูกหลอกแถมยังมาถูกจับได้โดยเพื่อนร่วมห้องอีก ไม่มีอ
Last Updated : 2025-03-14เล่ห์รัก พันธะร้อน พิษสวาท
วันต่อมา บ๊อบบี้ที่มาเรียนตั้งแต่เช้าเผื่อว่าวารีจะมาก่อนตัวเอง แต่กลับพบว่าทั้งวารีและธารากลับไม่โผล่มาจนถึงเวลาเรียน ติดต่อก็ไม่ได้ ทำเอาบ๊อบบี้แทบเรียนไม่รู้เรื่อง เธอเอาแต่นั่งมองไปที่ประตูเผื่อเพื่อนทั้งสองจะโผล่มาแต่ก็ไร้เงาจนจบคาบเรียนส่วนสองคนที่หายไปนั้น แทบพากันลุกไม่ขึ้น เมื่อดันถูกเปิดบริสุทธิ์เอาวันเดียวกัน แถมยังหนักหน่วงจนเจ็บปวดรวดร้าวไปทั้งร่างจนพากันไข้กิน“นี่...เธอ ลุกไหวไหม...ไปหาหมอเถอะ...”“หือ?...ไม่...”เทวาที่ตอนนี้กำลังนั่งมองวารีที่ซุกตัวอยู่ใต้ผ้าห่มพร้อมอุณหภูมิร่างกายทะลุ 39 องศา แต่ก็ยังไม่ยอมไปหาหมออีก พอจะเช็ดตัวให้เธอก็ไม่ยอม เอาแต่ไล่เขากลับไป จนเทวาเริ่มหนักใจ เธอทั้งโดนยา ทั้งถูกเขาเปิดซิง เป็นธรรมดาที่จะป่วย แต่ที่นี่มันม่านรูด จะมานอนยาวๆก็ไม่น่าจะดีเท่าไหร่“งั้นก็ลุกเถอะ นี่มันม่านรูดนะ เธอจะนอนจนพรุ่งนี้ก็คงไม่ได้”“นาย...นายก็ออกไปก่อนสิ...ฉันอาย”และเทวาก็ต้องลุกเดินออกไปรอที่รถ ส่วนวารีที่ทั้งอาย ทั้งเสียใจที่เสียบริสุทธิ์ค่อยๆพยุงร่างลุกขึ้น เสื้อผ้าของเธอถูกเขาส่งไปซักให้และวางเอาไว้ให้เรียบร้อยแล้ว“จะอายอะไร...เหลือแค่ไส้ในแหละที่ยังไ
Last Updated : 2025-03-14เล่ห์รัก พันธะร้อน ติวรัก
วันต่อมา หลังจากได้พักกันทั้งวันสองสาวก็ดีขึ้น แต่กลับไม่ได้เล่าเรื่องราวทุกอย่างให้กันฟัง ต่างคนต่างคิดที่จะเก็บเป็นความลับแล้วทำตัวเหมือนปกติ“แกจะใส่ทำไมธาร ใส่คอนแทคเลนส์ก็ดีอยู่แล้ว...อีกอย่างแว่นนั่นน่ะ น่าเกลียดกว่าอันเก่าอีกนะ”ธาราหยิบแว่นมาใส่หลังจากใส่คอนแทคเลนส์แล้วเพราะอยากปิดบังใบหน้าจะได้ไม่มีคนสนใจอีก ทำให้วารีอดที่จะว่าออกมาไม่ได้“ก็ฉันไม่อยากให้คนมอง...”ธาราบอกออกมาตามความจริง เพราะตั้งแต่ไม่มีแว่นเหมือนชีวิตของเธอนั้นเริ่มวุ่นวาย เธอเลยไปซื้อแว่นตาอันใหญ่โตมาใส่เพื่อรออันที่เธอสั่งตัดอยู่จากนั้นสองสาวก็ไปเข้าเรียน และทำเหมือนไม่ได้มีเรื่องอะไรเกิดขึ้น ขนาดเดินไปเจอพวก 4 หนุ่มสองสาวก็ไม่ได้ทักทายหรือมีท่าทีผิดปกติเลยสักนิด ทำเอาทั้งโรมัน ทั้งเทวาถึงกับอ้าปากค้าง“เมื่อวานพวกแกสองคนหายหัวไปไหนมา นี่จะไม่ตอบฉันจริงๆเหรอ?”ศิวะที่ยังคงคาใจและสงสัยหันมาถามเทวาและโรมันอีกครั้ง ตั้งแต่มาเรียนเขาก็ถามมันออกมาไม่ต่ำกว่าสิบรอบแล้ว แต่ก็ไม่ได้คำตอบส่วนรามินทร์ เขาไม่ได้พูดหรือถามอะไรนอกจากคอยสังเกตโรมันที่เอาแต่หงุดหงิด ส่วนเทวาก็เหมือนประหม่าอยู่ตลอดเวลา และยิ่งสองสาวเดิน
Last Updated : 2025-03-14
Latest chapter
เล่ห์รัก พันธะร้อน บุกอัดหนอนยักษ์
“พยาบาลออม เกิดอะไรขึ้นเหรอคะ?”“คนไข้เจ้าปัญหาน่ะสิคะ ไม่ยอมทานอาหารอีกแล้ว ยาก็ด้วย แล้วช่วงบ่ายมีกายภาพอีก น่าจะไม่ได้ทำอีกตามเคย”ธารามองพยาบาลผู้ช่วยของเธออย่างเข้าใจ“งั้นเดี๋ยวธารเอาเข้าไปเอง พยาบาลออมช่วยไปดูคนไข้ห้อง 8 ให้หน่อยนะคะ”“ได้ค่ะ นี่ค่ะคุณหมอ”พยาบาลสาวรีบยื่นถาดในมือไปให้ ก่อนจะเดินจากไปปล่อยให้ธาราได้แต่มองถาดในมืออย่างเริ่มหนักใจ เมื่อเธอนั้นรู้ดีว่าคนไข้เจ้าปัญหานั้นคือโรมันเธอเปิดดูข้อมูลการรักษาของเขาตลอด 2 เดือนที่ผ่านมามันแทบไม่มีข้อมูลอะไรเลย เมื่อเหมือนกับว่าเขาปฏิเสธการรักษา ทั้งๆที่ถ้าเขาตั้งใจป่านนี้เขาคงเริ่มดีขึ้นแล้วแท้ๆ“ธาร ไปกินข้าวกันไหม วันนี้ฉันจองโต๊ะที่ร้านอาหารแถวนี้เอาไว้ แล้วนี่...ยัยอ้วนไปไหนล่ะ หรือยังทำงานอยู่”เทวาที่พึ่งเสร็จงานเดินเข้ามาหาธาราแล้วถามขึ้น เมื่อตอนนี้ถึงเวลาอาหารเที่ยงแล้ว“ยัยลมไม่อยู่หรอก ออกไปกินข้ากับหนุ่มหล่อ สงสัยนายคงต้องไปกินคนเดียวแล้วล่ะ พอดีฉันต้องทำงานอีก ขอตัวนะ”พอวางระเบิดเสร็จธาราก็เดินหนีออกไป ปล่อยให้เทวาได้แต่ยืนอึ้ง เมื่อทำงานวันแรกยัยอ้วนของเขาก็ถูกหมายตาเสียแล้วเหรอเนี่ย“อะไรวะเนี่ย...ขนาดพามาน
เล่ห์รัก พันธะร้อน สวยจนจำไม่ได้
“โหหหหห นี่คือห้องที่เราจะได้พักตลอดเวลาที่อยู่นี่จริงๆเหรอ? ทำไม...ถ้าเป็นแบบนี้ฉันขออยู่ตลอดไปเลยได้ไหมแก”วันต่อมา พอมาถึงที่พัก วารีที่เดินเข้ามาก่อนถึงกับร้องออกมาอย่างไม่อยากเชื่อกับห้องพักที่โรงพยาบาลจัดให้กับเธอสองคน ซึ่งเป็นห้องชุดที่ทั้งใหญ่และหรูหราแถมยังมีวิวแม่น้ำเจ้าพระยาอันสวยงามอีก“งั้นแกก็อยู่ไปเลยสิ จะได้ไม่ต้องกลับไปเจอหมอคิมไง”ธาราที่เดินตามเข้ามาพูดขึ้น เมื่อเธอรู้เรื่องความสัมพันธ์ของวารีมาโดยตลอด“ได้ก็ดีสิ เฮ้อ ฉันจะทำยังไงกับหมอคิมดีอ่ะแก”“เอาน่า มีเวลาคิดตั้ง 1 เดือน ค่อยๆคิดไป งั้นเดี๋ยวฉันเอาของไปเก็บก่อน เห็นว่ามีสองห้อง เอาคนละห้องแล้วกัน”ธาราบอกขึ้นพร้อมกับลากกระเป๋าเดินทางใบใหญ่ไปยังประตูที่ปิดสนิทอยู่ ส่วนวารีเองก็ไม่ต่างกันลากกระเป๋าเดินเข้าไปดูห้องนอนอีกห้องวันต่อมา สองสาวก็เดินไปทำงานเมื่อห้องของพวกเธออยู่ห่างจากโรงพยาบาลแค่ 5 นาทีเท่านั้น และพอไปถึง วารีถึงกับแทบลืมหายใจเมื่อคนที่ออกมารับพวกเธอนั้นคือคนที่ไม่อยากเจอที่สุดทำไมอีตานี่มาอยู่ที่นี่ล่ะ...เขาทำงานอยู่ที่เซนต์จอห์นไม่ใช่เหรอ?...เธอคิดขึ้นเมื่อยังไม่รู้เรื่องที่เทวาย้ายมาทำงานที่โรง
เล่ห์รัก พันธะร้อน หมอพิเศษ
1 เดือนต่อมาเพล้ง! เพล้ง! ปึก! ปัก!“ออกไป! ฉันบอกให้ออกไปให้หมด! ออกไป!!”เสียงไล่ดังขึ้นพร้อมกับสิ่งของตกดังกระทบพื้นเมื่อเจ้าของห้องไม่ต้องการให้ใครเข้ามายุ่งวุ่นวายกับตัวเองจนทั้งหมอและพยาบาลต่างรีบหอบอุปกรณ์ต่างๆกลับออกไป เหลือก็เพียงแค่นนนน์ ที่ตอนนี้ยืนทำหน้าเศร้าอยู่ที่มุมห้อง“นายด้วย ออกไป”“แต่...เอ่อ ครับ...”และเขาก็ถูกไล่ออกมาไม่ต่างจากคนอื่น“เฮ้อ...ออกมาก็ถูกด่า อยู่ในนั้นก็ถูกไล่ เอาไงกับชีวิตดีวะเนี่ยเรา”พอเดินออกมานอกห้องของเจ้านายหนุ่ม นนนน์ถึงกับต้องถอนหายใจออกมาอย่างหนักใจ เมื่อนี่ก็เป็นเวลากว่า 1 เดือนแล้วหลังจากที่โรมันเข้ารับการรักษาจนอาการเริ่มดีขึ้น ซึ่งก็ถือว่าเป็นปาฏิหาริย์ที่รอดมาได้ แต่หลังจากรอดมาได้โรมันกลับเปลี่ยนไปเป็นคนละคน เมื่อสมองที่คาดว่าจะได้รับการกระทบกระเทือนและเสียหายอย่างหนักนั้นดูท่าจะเจาะจงไปที่ความเสียหายด้านอารมณ์มากกว่าด้านอื่นๆ เพราะตั้งแต่ฟื้นขึ้นมาโรมันก็มีอารมณ์ฉุนเฉียวจนไม่มีใครเข้าหน้าติด เขาไม่ยอมให้ใครเข้ามารักษาแถมไม่ยอมทำกายภาพบำบัดในส่วนของขาข้างซ้ายที่หักจากอุบัติเหตุนั่นอีก“นายถูกไล่ออกมาอีกแล้วเหรอ?”“ครับ...คุณเทพช่วย
เล่ห์รัก พันธะร้อน อุบัติเหตุ
และจากนั้นไม่นานพ่อเลี้ยงสายชลก็ฟื้น แถมร่างกายยังปกติดีทุกอย่างเพียงต้องพักฟื้นต่ออีกสักหน่อยกว่าจะออกจากโรงพยาบาลได้ ทำเอาทั้งธาราและแม่เลี้ยงนาราอดโล่งใจไม่ได้“ฝากดูแลพ่อด้วยนะลูก เดี๋ยวแม่จัดการที่ไร่เสร็จจะรีบกลับมา”“ให้หนูไปดีไหมคะ แม่จะได้ดูแลพ่อ”“ลูกแหละอยู่ ยังไงลูกก็เป็นหมอ เผื่อจะได้ช่วยดูแลคนไข้คนอื่นถ้ามีเหตุฉุกเฉินจริงๆเข้ามาด้วย”หลังจากพ่อเลี้ยงสายชลฟื้นและดูท่าจะไม่มีอาการแทรกซ้อนใดใด แม่เลี้ยงนาราก็เลยขอกลับไปดูงานในไร่เมื่อร่วมเดือนแล้วที่ทิ้งมา ถึงแม้จะมีผู้จัดการคอยดูแลให้ แต่ก็ยังเกิดปัญหาอยู่ดี“ทำไมพึ่งมารายงานฉัน ส่งคนไปคอยดูแลก่อนจะเกิดเรื่องขึ้น”“ครับ...”
เล่ห์รัก พันธะร้อน ไร้สถานะ
“อ่าว ลม มาถึงตั้งแต่ตอนไหน...แล้วนี่...”ทางด้านแม่เลี้ยงนาราที่พึ่งเดินเข้ามาในห้องพักฟื้นของสามีเอ่ยทักขึ้นอย่างนึกแปลกใจที่วารีนั่งอยู่ในห้องแถมมีชายหนุ่มหน้าตาดีอีกคนนั่งอยู่ไม่ไกล เมื่ออันที่จริงแล้วว่ารีคิดจะกลับบ้านก่อนแต่เป็นห่วงธาราจนเดินกลับมารอที่ห้องพักฟื้นเหมือนเดิม“สวัสดีครับ ผมเทวา เพื่อนของธารครับ”เทวารีบลุกขึ้นแนะนำตัวพร้อมรอยยิ้มอันแสนมีเสน่ห์จนแม่เลี้ยงนาราต้องยิ้มตอบอย่างนึกเอ็นดู“คุณแม่ไม่ต้องห่วงนะคะ หมอที่ผ่าตัดให้กับคุณพ่อน่ะเป็นหมอชื่อดังระดับโลก เขาไม่เคยผ่าตัดผิดพลาดเลยสักครั้ง”วารีรีบบอก เมื่อไม่อยากให้แม่เลี้ยงนารากังวล“จ๊ะ แม่รู้แล้ว แล้วนี่กินอะไรกันมารึยัง”“เรียบร้อยแล้วค่ะ”
เล่ห์รัก พันธะร้อน โหยหากันและกัน
ส่วนทางด้านธารา ตอนนี้เธอกำลังนั่งอยู่ในสถานการณ์ที่อึดอัดเป็นที่สุด พ่อเลี้ยงดนัยที่กำลังแนะนำและพรีเซนต์ตัวเองกับมารดาของเธอโดยไม่รู้กาลเทศะเมื่อบิดาเธอก็ยังนอนป่วยอยู่แท้ๆ“เฮ้อ กลับไปสักทีนะ ผู้ชายอะไรพูดเป็นต่อยหอยเลย”แม่เลี้ยงนาราอดที่จะเสียมารยาทไม่ได้เมื่อสุดท้ายก็สามารถไล่พ่อเลี้ยงดนัยกลับไปได้สักที หลังจากทนนั่งฟังเขาเล่าประสบการณ์ชีวิตตั้งแต่เด็กจนโตมาเป็นชั่วโมงๆ“ขอโทษนะคะ พอดีเขาบอกอยากมาเยี่ยมพ่อ...แล้วคุณหมอคนนั้น...เขาว่ายังไงบ้างคะ?”ธาราที่พึ่งหาคำพูดของตัวเองเจอถามขึ้น“เขาก็บอกว่าอาการคุณพ่อน่ะพร้อมผ่าตัด เขาเข้ามาเช็คดูโน่นนี่นั่นหลายอย่างเลยล่ะ เขาดูเก่งมากเลยนะลูก...แต่ว่าดูเงียบๆ แต่ไม่เคยเจอหมอคนไหนหล่อขนาดนี้มาก่อนเลยนะ แม่น่ะถึงกับหัวใจเต้นแรงเลยตอนเขาเดินเข้ามาหา”แม่เลี้
เล่ห์รัก พันธะร้อน เหตุผล คือ เธอ
“คะ? เขา...เขาตกลงจะผ่าตัดให้เหรอคะ...”“ใช่แล้ว เขาพึ่งตอบตกลงมา และอีกอย่างเขาต้องการผ่าตัดที่นี่เลย ตอนนี้ผมกำลังให้คนเตรียมห้องผ่าตัดอยู่ ส่วนเรื่องที่คุณขอลา 2 เดือน ผมให้ได้แค่ เดือนเดียว ไปจัดการงานที่เหลือให้เรียบร้อยแล้วค่อยลงวันลามา”“ขอบคุณนะคะผู้อำนวยการ...แล้ววันผ่าตัด...”“พรุ่งนี้เช้า”“คะ? เอ่อ ค่ะ...”ธาราที่ถูกเรียกมาเพื่อแจ้งเรื่องการผ่าตัดแทบไม่อยากเชื่อว่าเขาจะตอบตกลง เมื่อเธอรู้ดีว่าถ้าเขาเห็นนามสกุลของบิดาเธอเขาต้องจำได้อย่างแน่นอนว่าเป็นนามสกุลเดียวกันกับเธอหรือเขาจำมันไม่ได้…ไม่มีทาง เขาต้องการอะไรกันแน่...ธาราเอาแต่คิดหาเหตุผลที่เขายอมรักษาให้กับบิดาของเธอ เมื่อมันดูไม่สมเหตุสมผลเ
เล่ห์รัก พันธะร้อน คนที่(ไม่)ถูกลืม
“ทำไมติดต่อไม่ได้เนี่ย หรือกำลังสนุก ยัยเพื่อนบ้า จะโทรมาบอกหน่อยก็ไม่ได้ว่าถึงแล้ว เฮ้อ...”ทางด้านธารา ที่เดินออกมานอกระเบียงห้องนอนแล้วพยายามโทรหาวารี แต่กลับไม่มีคนรับสายเธอเลยไม่คิดเซ้าซี้ ก่อนจะมองออกไปยังความมืดมิดของไร่ชา ที่ตอนนี้มองไม่เห็นอะไรนอกจากดาวบนฟ้าที่ส่องสวางอยู่“เขาจะเป็นยังบ้างนะ...คงสบายดีและคงมีความสุขอยู่ที่ไหนสักที่...”ตลอด 7 ปีที่ผ่านมา คำถามที่ผุดขึ้นมาซ้ำแล้วซ้ำเล่าคือคำถามนี้ ซึ่งเป็นคำถามที่เธอเองก็ไม่เคยรู้คำตอบติ๊ง...‘นอนรึยังครับคุณหมอ’ติ๊ง...‘คิดถึงคุณหมอจังครับ’ติ๊ง...‘รีบกลับมานะครับ ผมทนคิดถึงไม่ไหวแล้ว’ติ๊ง...‘ฝันดีครับ หวังว่าสักวันคุณหมอจะรับรักผมบ้าง’ขณะยืนคิดถึงอีกคน ข้อความในโทรศัพท์ก็ถูกส่งเข้ามา ธาราเปิดดู และก็พบว่าเป็นข้อความจากคนไข้ของเธอ ซึ่งเขามารักษาอาการแขนหัก ทั้งๆที่เธอรักษาเขาจนหายดีแล้วแต่เขาก็เอาแต่มาหาหมอแล้วบอกเจ็บตรงนั้นบ้าง ปวดตรงโน้นบ้าง จนสุดท้ายก็ยอมสารภาพกับเธอว่าเขานั้นแอบชอบเธอ จากนั้นเขาก็เริ่มส่งข้อความมาหาบ้าง โทรมาบ้าง ขนาดเธอบอกปฏิเสธไป เขาก็ยังคงพยายามจีบจนเธอต้องยอมให้เขาได้ทำตามใจ เมื่อบางครั้งมันก็ท
เล่ห์รัก พันธะร้อน ถ่านไฟเก่า
“นี่เป็นรายชื่อและรายละเอียดของเคสผ่าตัดที่ถูกส่งมาให้ครับ ส่วนนี่เป็นเอกสารเกี่ยวกับโรงพยาบาลทั้งหมด ทั้งที่นี่และตามสาขา ท่านรอง...”“อย่าเรียกฉันแบนั้น แล้วเรื่องท่านประธานล่ะ เป็นยังไงบ้าง”“พึ่งหลับไปครับ เห็นว่าถามถึง เอ่อ คุณโรมด้วย”“อืม วันนี้คุณกลับไปเถอะ ส่วนพรุ่งนี้ผมจะวางรายชื่อคนที่ผมจะผ่าตัดให้เอาไว้บนโต๊ะ ผมอาจเข้างานช้าหน่อย ถ้ามีอะไรฉุกเฉินก็ส่งทิ้งไว้ทางเมล์ได้เลย”โรมันบอกออกมาทั้งๆที่กำลังเปิดอ่านเอกสารที่นนนน์เอามาให้ ซึ่งแต่ละเคสก็มีแต่ด่วนๆทั้งนั้น ส่วนนนนน์ พอโรมันอนุญาตให้กลับ เขาก็เอ่ยลาแล้วเดินกลับออกจากห้องทำงานของเจ้านายหนุ่มไปส่วนคนที่ยังอยู่ในห้อง หลังจากวันนี้ไปเขาคงต้องทำงานอย่างหนัก เพราะพอแถลงข่าวเรื่องการย้ายมาทำงานที่โรงพยาบาลนี้ พวกคนไข้ทั้งในและต่างประเทศก็ขอยื่นเอกสารเข้ามารักษาตัวที่
