ตอนที่41

"พูดแบบนี้แสดงว่าหนูนาลูกผม" 

โนอาห์จ้องหน้าพัชรินทร์เขม็งรวมทั้งอคิณก็เช่นกัน พัชรินทร์หน้าเจื่อนเมื่อรู้ว่าตัวเองโมโหจนหลุดปากออกไป ในขณะที่โนอาห์ยังไม่ได้คำตอบจากปากพัชรินทร์แต่เขาก็พอเข้าใจได้แล้วว่ายัยหนูตัวกลมที่อคิณอุ้มอยู่เป็นลูกของเขา

“อืม” 

ตรีรัตน์ค่อยๆพยุงตัวเธอลุกขึ้นนั่งเมื่ออาการดีขึ้นแล้วเมื่อเธอลุกขึ้นได้ก็เกาะพัชรินทร์ไม่ยอมปล่อย

"แตงกวา" 

พัชรินทร์กอดตรีรัตน์เอาไว้เพื่อให้เธอเลิกตื่นกลัวก่อนเพราะเธออาจจะเป็นลมไปได้อีกรอบ

"ฮึก..ฮือๆๆ"

อคิณเห็นตรีรัตน์เอาแต่สะอื้นเขาจึงรีบสะกิดโนอาห์ให้ออกไปให้พ้นหน้าตรีรัตน์เสียก่อน

"คุณจะเอายังไงกับเรื่องนี้" 

สองหนุ่มออกมาคุยกันด้านนอกด้วยสีหน้าเคร่งเครียดมีคนที่ยังยิ้มเล่นได้นั่นเห็นจะมีแค่เด็กหญิงนิชารีเท่านั้นเพราะไม่รู้เรื่องรู้ราวอะไรกับผู้ใหญ่เค้า

"ก็พึ่งจะรู้ตัวว่ามีลูก...คุณว่าผมต้องทำยังไงล่ะคงต้องรับผิดชอบน่ะสิ" 

โนอาห์ยืนกอดอกถอนหายใจเฮือกใหญ่และมองไปที่หนูน้อยด้วยแววตาที่สับสนว่าเขาพร้อมแค่ไหนที่จะเป็นพ่อคนแต่เขาก็ไม่เคยมีความคิดที่เสียใจเลยสักนิดเมื่อรู้ว่ามีลูกกับตรีรัตน์อาจเป็นเพราะพอใจตรีรัตน์ตั้งแต่แรกเห็นแถมลูกสาวเขาก็น่ารักน่าชังเสียอีกด้วย

"ผมรู้ว่านั่นคือสิ่งที่ถูกอยู่ที่ว่าคุณเต็มใจแค่ไหนเพราะถ้าคุณไม่เต็มใจผมจะไม่ให้คุณยุ่งกับแตงกวาและลูกเด็ดขาด"

อคิณเอ่ยเสียงแข็งเพราะเขาก็เป็นห่วงตรีรัตน์และหนูน้อยเปรียบเสมือนญาติคนหนึ่งเหมือนกัน

"นี่คุณขู่ผม" โนอาห์เปรยสายตามองอคิณ

"ผมพูดจริง" สิ่งที่อคิณพูดเขาไม่ได้พูดเล่น

"ผมถูกใจเธอตั้งแต่แรกเห็นไม่งั้นคงไม่ทุ่มทุนขนาดนั้นหรอกเธอเองที่เป็นฝ่ายหนีหายไปทั้งที่ผมเสนอให้เธอมาเป็นผู้หญิงของผม"

โนอาห์กอดอกเอ่ยเสียงเข้มทั้งก้มหน้าลงเล็กน้อยรู้สึกผิดในใจเหมือนกันที่ครั้งนั้นเขาไม่ป้องกันตัวเองทำให้เกิดปัญหาขึ้นกับตรีรัตน์แต่เขาจะรับผิดชอบทุกอย่างเอง

"คุณให้เงินเธอกับมืองั้นเหรอ" 

อคิณยังค่อนข้างสงสัยเรื่องนี้อยู่มากเพราะถ้าหากตรีรัตน์ได้เงินมามากมายขนาดนั้นเธอจะลำบากอยู่แบบนี้หรือเพราะที่เธอมีกินมีใช้ทุกวันนี้ได้ก็เพราะภรรยาของเขาให้เงินเธอไปทำทุนขายของกับเงินเก็บที่เธอช่วยงานในไร่ก่อนคลอด

"เปล่าผมติดต่อผ่านเพื่อนเธอ" โนอาห์ส่ายหัว

"แตงกวาเป็นคนหัวอ่อนคุณเคยเช็กหรือเปล่าว่าเงินถึงมือเธอจริง" 

อคิณพอจะประติดประต่อเรื่องได้แล้วว่าที่พัชรนิทร์บอกกับเขาว่าตรีรัตน์เป็นคนหัวอ่อนมันเป็นอย่างไร โนอาห์มองหน้าอคิณเหมือนเขาจะรู้ความคิดชายหนุ่มและเขาเองก็มีความคิดว่าหากเงินนั้นไม่ถึงมือตรีรัตน์จริงๆเท่ากับว่าเขาเข้าใจผิดมาตลอดทั้งที่เธอก็บอกกับเขาแล้วในครั้งนั้นแต่เขาก็ไม่เชื่อ

"ทำไมเค้าถึงมาที่นี่ได้คะ" 

ตรีรัตน์ค่อนข้างสงสัยว่าทำไมถึงทำให้เธอต้องมาบังเอิญเจอโนอาห์อีก

"เค้าทำธุรกิจกับพี่คิณแล้วก็จะเซ็นสัญญาทำธุรกิจกับไร่เราแล้วก็ไร่ภิภพด้วยหลังจากเสร็จจากคดีแล้ว"

"พี่พัชคะช่วยให้เค้าอย่ามายุ่งกับแตงกวากับลูกได้ไหมคะ"

ตรีรัตน์กุมมือพัชรินทร์แน่นหวังว่าพัชรินทร์จะเป็นที่พึ่งให้เธอกับลูกได้

"คือ..."

เรื่องนี้พัชรินทร์ค่อนข้างลำบากใจไม่น้อยจากการที่รู้จักประวัติคร่าวๆของโนอาห์เธอก็ไม่แน่ใจเลยว่าโนอาห์จะยอมอ่อนให้กับคนอื่นบ้างหรือเปล่า

"คงจะไม่ได้เพราะนั่นลูกฉัน" 

โนอาห์โพล่งออกมาทันทีที่ได้ยินว่าตรีรัตน์นั้นไม่อยากให้เขามายุ่งกับเธอและลูก

"คุณมันคนใจร้าย" ตรีรัตน์เอ่ยเสียงสั่น

"เธอหนีฉันทำไม"

"ใครจะบ้าอยู่เป็นของเล่นของคุณล่ะ"

คำถามของเขาเป็นคำถามที่ไม่น่าถามเพราะเธอบอกกับเขาตั้งแต่ที่เขาเสนอให้เธอมาเป็นผู้หญิงของเขาแล้วว่าเธอไม่อยากเป็นของเล่นของใคร

"ต่อไปนี้เธอกับลูกต้องอยู่กับฉัน"

โนอาห์ไม่ได้สนใจคำพูดของตรีรัตน์แม้แต่น้อยยังไงเขาก็ยังยึดมั่นในความคิดคราแรกว่าเขาต้องการที่จะดูแลเธอกับลูกต่อจากนี้

"ไม่...อย่ามายุ่งกับลูกฉัน" 

เธอจะยอมเรื่องนี้ได้อย่างไรในเมื่อเธอเกลียดเขาขนาดนั้น

"นี่ก็ลูกฉันเหมือนกัน" 

โนอาห์สวนกลับหญิงสาวที่กำลังไม่ยอมรับความจริงทันที

"ใจเย็นๆให้เวลาเธอหน่อย" 

อคิณแตะบ่าโนอาห์เตือนให้เขาใจเย็นๆกับเธอยิ่งเห็นสองคนตอนนี้ก็เหมือนเห็นตัวเองในครั้งที่ขอคืนดีกับพัชรินทร์อย่างไงอย่างงั้น

ครู่ต่อมา

"แตงกวาไม่อยากให้เค้ามายุ่งกับลูกกับแตงกวาเลย"

ตรีรัตน์วางลูกสาวของเธอใส่เปลให้หนูน้อยได้นอนเล่นอยู่ในนั้นหลังจากที่พัชรินทร์พาเธอกลับมานั่งคุยกันที่บ้านของเธอ

"อืม...พี่ว่าเรื่องนี้ต้องหาตรงกลางให้เจอ..ตอนนี้พี่เข้าใจแตงกวาทุกอย่าง​ว่าแตงกวาเจ็บปวดแต่พี่ก็รู้อีกว่าคุณโนอาห์ไม่มีวันเลิกยุ่งกับหนูนาได้เพราะรู้ว่าเป็นลูกของตัวเอง..."

พัชรินทร์ปลอบตรีรัตน์โดยการลูบหัวหญิงสาวเบาๆรู้สึกเห็นใจคนทั้งสองพอสมควร

"พี่พัชว่าทางออกมันควรจะเป็นทางไหนคะ"

หญิงสาวเอาแต่ก้มหน้าเพราะเธอสับสนกับการหาทางออกเหลือเกิน

"พี่ว่าแตงกวาต้องลองตกลงกับคุณโนอาห์ดูหาทางที่ดีที่สุดให้ได้เพื่อความสบายใจของเราและของเค้า​ พี่ไม่สามารถบอกได้ว่าต้องทำยังไงเพราะตอนนี้มันเป็นเหมือนเรื่องในครอบครัวแตงกวาไปแล้ว​ แต่พี่จะช่วยยื้อเวลาให้แตงกวาได้คิดพี่จะขอเวลาคุณโนอาห์สักสามวันโอเคไหม...พี่ว่าแตงกวาจะผ่านปัญหานี้ไปได้แน่นอน" 

พัชรินทร์รู้ดีว่าคนสองคนเท่านั้นที่จะเป็นคนตัดสินใจเรื่องนี้กันได้เพียงแค่ต้องใช้เวลาไตร่ตรองให้ถี่ถ้วนเท่านั้นเพราะตอนนี้ต่างคนต่างก็ตกใจกับเรื่องที่พึ่งเจอกันอยู่

"ขอบคุณนะคะพี่พัช" 

ตรีรัตน์ไม่รู้ว่าเวลาจะพอให้เธอได้คิดหรือเปล่าแต่ก็ยังดีที่โนอาห์จะไม่มายุ่งกับเธอในตอนนี้