ตอนที่46

“อืม..จำได้ดีเลยล่ะ”

ปารวีพยักหน้าด้วยรอยยิ้ม

“นายครับเธอรออยู่ที่หน้าห้องแล้วครับ”

มัคซิมบอกถึงเรื่องที่ประชาสัมพันธ์แจ้งมากับโนอาห์

“อืม”

“เชิญคุณปารวีครับ”

เมื่อมัคซิมและโนอาห์มาถึงห้องสัมภาษณ์มัคซิมเห็นสองสาวนั่งอยู่ด้วยกันจึงเอ่ยเรียกปารวีเพื่อเชิญเข้าไปคุยด้านใน

“เอ่อ..”

ตรีรัตน์มองเห็นโนอาห์เธอก็จำได้ทันทีว่าเขาเป็นคนที่เธอเจอเมื่อเช้าแม้จะแค่แวบเดียวเธอก็จำได้จึงรีบก้มหน้าลงเล็กน้อย โนอาห์อมยิ้มมุมปากเล็กน้อยเมื่อเห็นหญิงสาวที่เขาพึ่งเจอเธอเมื่อเช้าแต่ก็ไม่ได้พูดอะไรออกไปและเดินเข้าห้องไป

ครู่ต่อมา

“ไม่ยักรู้นะว่าเด็กสมัยนี้จะฝีมือระดับนี้ฉันยอมรับว่าเธอเก่งจริงๆ” โนอาห์เอ่ยชมปารวีหลงจากที่เข้ามาคุยกันในห้องแล้ว

“ขอบคุณค่ะ”

“ฉันอยากจะรู้ว่าแรงบันดาลใจที่ทำให้เธอสร้างสรรค์ผลงานนี้ขึ้นมาได้คืออะไร”

“คือ..สร้อยที่ฉันออกแบบอยากทำให้ใส่ได้ตั้งแต่วัยรุ่นถึงวัยผู้ใหญ่จึงไม่ได้ดูลูกเล่นเยอะจนเกินไปแต่ก็ดูทันสมัยค่ะสิ่งที่คิดตอนแรกก็คือฉันอยากให้สร้อยเส้นนี้ดูน้อยแต่มากแม้จะไม่ค่อยมีลูกเล่นอะไรแต่ดูสะดุดตา”

ปารวีตอบฉะฉานเธอจำได้หมดทุกคำที่ตรีรัตน์บอก

“อืม..ดีแล้ว นั่นเพื่อนเธอใช่ไหม”

โนอาห์พยักหน้าเบาๆและชำเลืองมองไปที่หญิงสาวที่นั่งรออยู่นอกห้อง

“ค่ะแตงกวาเป็นเพื่อนฉันเองค่ะพอดีฉันไม่เคยมาที่นี่เลยให้เธอมาเป็นเพื่อน”

ปารวีค่อนข้างสงสัยในใจอยู่พอสมควรว่าโนอาห์นั้นถามถึงเพื่อนเธอเพื่ออะไร

วันต่อมา

"แตงกวาเรามีเรื่องให้ช่วยนิดหน่อย"

ปารวีมาหาตรีรัตน์ที่หอตั้งแต่ช่วงเช้าเพราะเธอมีเรื่องให้ตรีรัตน์ช่วยนิดหน่อย

"อะไรเหรอ"

"ทางบริษัทเค้าทำตัวอย่างเสียหายเค้าก็เลยให้เราเอาไปให้ใหม่แต่เราไม่ว่างด้วยสิต้องไปเยี่ยมคุณอาที่โรงพยาบาล"

"เดี๋ยวเราเอาไปให้เองก็ได้ไม่มีปัญหาอยู่แล้ว"

เรื่องแค่นี้ตรีรัตน์ไม่ได้มีปัญหาอยู่แล้ว

"ขอบใจมากเลยนะ...ที่อยู่ตามนี้นะเวลาตามนี้ด้วย"

ปารวียื่นซองเอกสารสีน้ำตาลกับที่อยู่ให้กับตรีรัตน์

"ไม่ใช่ที่บริษัทเหรอ"

หญิงสาวมองที่อยู่แล้วก็ทำหน้าสงสัยเธอคิดว่าจะให้เอไปที่บริษัทเสียอีก

"เราก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมเค้าให้ที่อยู่ที่นี่มาน่ะ"

ปารวีส่ายหัวเบาๆ

"อ่อ..โอเค"

ที่อยู่ตรงนี้เธอพอจะรู้วิธีไปอยู่บ้างจึงไมได้มีปัญหาอะไร

บ้านหรูใจกลางเมือง

"เธอตกลงรับเงินครับกำลังเดินทางมา"

มัคซิมแจ้งข่าวให้โนอาห์ได้รู้ว่าสิ่งที่โนอาห์ยื่นข้อเสนอให้กับใครบางคนนั้นเธอตกลงและตอนนี้ก็กำลังเดินทางมาที่นี่แล้วด้วย

"ดี งั้นวันนี้พวกนายไปพักผ่อนได้"

โนอาห์ที่อยู่ในชุดลินินสีขาวแขนยาวขายาวสบายๆเขาเปรยยิ้มอ่อนอย่างพอใจและสั่งให้วันนี้คนที่นี่ไปพักผ่อนที่เพนท์เฮ้าส์ได้เพราะเขาจะอยู่รอคนที่เขานัดมาคนเดียวและหวังว่าคนที่เขานัดมาจะชอบบ้านหลังนี้ที่เขาเช่ามาในราคาที่สูงมากเพื่อที่จะอยู่แค่อาทิตย์เดียว

"ครับนาย"

มัคซิมรู้ดีว่าหลังจากนี้เจ้านายของเขาก็คงต้องการความเป็นส่วนตัวเขาจึงรีบพาบอดกี้การ์ดกลับไปจนหมดเพื่อเป็นการไม่รบกวนคนที่จะมา

ชั่วโมงต่อมา

"บ้านหลังนี้น่ะเหรอ"

ตรีรัตน์ยืนด้อมๆมองๆอยู่ที่หน้าบ้านเธอดูบ้านเลขที่ตรงกระดาษในมืออีกครั้งเพื่อความแน่ใจแล้วจึงกดออดที่หน้าบ้าน

ติ๊งงง

"โห ใช้ระบบนี้เลยเหรอเนี่ย"

หญิงสาวยืนมองประตูที่กำลังเลื่อนออกช้าๆด้วยระบบอัตโนมัติเธอก็พยักหน้าเบาๆเพราะเคยเห็นแบบนี้แค่ในทีวีเท่านั้น

"อืม ขอโทษนะคะมีใครอยู่หรือเปล่าคะ"

หญิงสาวเดินเข้ามาในบ้านด้วยท่าทางกล้าๆกลัวๆเพราะไม่เห็นคนเลยสักคน

"นั่งก่อนสิ"

โนนอาห์เดินลงมาจากชั้นสองของบ้านเขารีบเอ่ยให้เธอนั่งก่อนที่เธอจะเดินออกไปเพราะไม่เห็นมีคนอยู่

"สวัสดีค่ะ ฉันเอาต้นฉบับมาให้คุณแทนเพื่อนฉันน่ะค่ะ"

ในขณะที่เธอจะหันหลังกลับเธอก็ต้องกหันเข้ามาในตัวบ้านใหม่เพราะมีเสียงคนเรียกเมื่อเห็นว่าเป็นคนที่สัมภาษณ์เพื่อนเธอเมื่อวานเธอจึงรีบบอกว่าที่เธอมาวันนี้ก็เพราะว่าปารวีไม่ว่าง

"อ๋อ วางไว้สิ"

โนอาห์แปลกใจกับคำพูดของหญิงสาวเล็กน้อยเพราะเขาไม่ได้ต้องการต้นฉบับอะไรเลยแต่เขาก็ไม่ได้ใส่ใจอะไรจึงให้เธอรีบวางเอาไว้และจะได้คุยเรื่องของเขาและเธอต่อ

"เสร็จธุระแล้วขอตัวกลับเลยนะคะ"

ตรีรัตน์วางของเรียบร้อยแล้วเธอจึงขอตัวกลับทันทีเพราะไม่อยากอยู่ที่นี่นานเท่าไรเนื่องจากเห็นว่าที่นี่มีแค่ชายหนุ่มคนเดียว

"เดี๋ยว ธุระของเธอยังไม่จบ"

โนอาห์รีบดึงมือของหญิงสาวเอาไว้ไม่รู้ว่าเธอเข้าใจหรือเปล่าว่าเธอต้องมาอยู่กับเขาตั้งแต่วันนี้เลย

"คุณ จะทำอะไรคะ"

ตรีรัตน์รีบกระชากมือของตัวเองออกจากการกอบกุมของเขาและมองหน้าคนที่ดึงเธอเอาไว้อย่างไม่พอใจ

"ไปอาบน้ำก่อนสิ"

"ฉันจะกลับแล้วค่ะขอตัวนะคะ"

ตรีรัตน์ยิ่งไม่เข้าใจในคำพูดของโนอาห์เข้าไปใหญ่เพราะใครจะบ้าอาบน้ำในบ้านของคนที่เธอไม่ได้สนิทหรือรู้จักกันมาก่อน

"เป็นอะไรของเธอรับเงินฉันไปแล้วไม่ใช่หรือไง"

โนอาห์เริ่มฉุนในท่าทีของหญิงสาวที่ทำเป็นไม่รู้เรื่องรู้ราวไม่รู้ว่าแสดงแบบนี้จะอัพค่าตัวเพิ่มหรือต้องการเล่นสนุกอะไรกันแน่

"เงินอะไรคะ"

ตรีรัตน์ยิ่งฟังคำที่โนอาห์พูดเธอก็ยิ่งไม่เข้าใจว่าเขาพูดถึงเรื่องอะไรกันแน่