ข้าน้อยขอเป็นติ่งพระรอง

ข้าน้อยขอเป็นติ่งพระรอง

last updateLast Updated : 2025-02-11
By:   Luffy.g  Updated just now
Language: Thai
goodnovel4goodnovel
Not enough ratings
53Chapters
6views
Read
Add to library

Share:  

Report
Overview
Catalog
Scan code to read on App

นิยายเรื่องนี้เป็นภาคแยกจากนิยายเรื่อง "ชะตารักพันธนาการ" เมื่อภัทราอ่านนิยายเรื่อง "ชะตารักพันธนาการ" จบ เธอก็รู้สึกอึดอัดคับข้องใจแทนหานอี้หลง พระรองของเรื่อง หานอี้หลง ชายหนุ่มที่อ่อนโยนแสนดี แต่กลับต้องมีชะตากรรมที่น่าสงสาร และเมื่อภัทราได้ทะลุมิติเข้าไปอยู่ในร่างของเจียงอันเล่อ ตัวละครในนิยาย ภารกิจพิทักษืหานอี้หลง ชายในดวงใจที่ใครๆ ก็ตีตราว่าเป็นแค่พระรองก็เริ่มต้นขึ้น แล้วภัทราจะช่วยให้หานอี้หลงหลุดพ้นจากชะตากรรมอันเลวร้ายได้หรือไม่ ติดตามใน "ข้าน้อยเป็นติ่งพระรอง"

View More

Latest chapter

Free Preview

บทที่ 1 ติ่งพระรอง

บทที่ 1 ติ่งพระรองภัทราเดินปึงปังเข้ามาในห้องนั่งเล่นของตัวเอง พลางโยนแท็บเล็ตลงบนโซฟาอย่างแรงจนเกิดเสียงดัง “ปัง!” เธอถอนหายใจเฮือกใหญ่ มือเท้าสะเอว สายตาจับจ้องไปยังแท็บเล็ตที่ยังคงเปิดค้างอยู่ด้วยหัวใจที่เต็มไปด้วยความขัดข้องใจหน้าจอแสดงภาพหน้านิยายเรื่อง “ชะตารักพันธนาการ” ที่ภัทราเพิ่งอ่านจบไปสดๆ ร้อนๆ สีหน้าของเธอเต็มไปด้วยความไม่พอใจ คิ้วขมวดแน่น ริมฝีปากเม้มเป็นเส้นตรง ดวงตาเปล่งประกายความไม่พอใจออกมาอย่างชัดเจน ความรู้สึกโกรธเคืองแทนหานอี้หลงยังคงพลุ่งพล่านอยู่ในอก ตัวละครพระรองที่เธอตกหลุมรักดั่งชายในดวงใจกลับต้องเผชิญชะตากรรมที่แสนเศร้าสลด เขามอบทั้งชีวิตและจิตใจให้กับนางเอกของเรื่อง “หยางชิวเหยา” แต่สุดท้ายกลับถูกทอดทิ้ง และถูกตราหน้าว่าเป็นผู้ร้ายในสายตาของทุกคนอย่างไม่เป็นธรรม เพียงเพราะว่านักเขียนแต่งให้หานอี้หลงเป็นเพียงพระรองของเรื่องเท่านั้น“ทำไมถึงทำแบบนี้กับหานอี้หลง...หานอี้หลงออกจะดีขนาดนั้น…ทำไมถึงจบแบบนี้ไปได้...นักเขียนใจร้ายมากเลย” ภัทรายังคงบ่นอุบออกมาเบาๆ แต่ด้วยความอินจัด น้ำเสียงของเธอแฝงความไม่พอใจอยู่มากคล้ายกับว่าเธอเองเป็นคนที่ต้องเผชิญชะตากรรมเช่น...

Interesting books of the same period

Comments

No Comments
53 Chapters
บทที่ 1 ติ่งพระรอง
บทที่ 1 ติ่งพระรองภัทราเดินปึงปังเข้ามาในห้องนั่งเล่นของตัวเอง พลางโยนแท็บเล็ตลงบนโซฟาอย่างแรงจนเกิดเสียงดัง “ปัง!” เธอถอนหายใจเฮือกใหญ่ มือเท้าสะเอว สายตาจับจ้องไปยังแท็บเล็ตที่ยังคงเปิดค้างอยู่ด้วยหัวใจที่เต็มไปด้วยความขัดข้องใจหน้าจอแสดงภาพหน้านิยายเรื่อง “ชะตารักพันธนาการ” ที่ภัทราเพิ่งอ่านจบไปสดๆ ร้อนๆ สีหน้าของเธอเต็มไปด้วยความไม่พอใจ คิ้วขมวดแน่น ริมฝีปากเม้มเป็นเส้นตรง ดวงตาเปล่งประกายความไม่พอใจออกมาอย่างชัดเจน ความรู้สึกโกรธเคืองแทนหานอี้หลงยังคงพลุ่งพล่านอยู่ในอก ตัวละครพระรองที่เธอตกหลุมรักดั่งชายในดวงใจกลับต้องเผชิญชะตากรรมที่แสนเศร้าสลด เขามอบทั้งชีวิตและจิตใจให้กับนางเอกของเรื่อง “หยางชิวเหยา” แต่สุดท้ายกลับถูกทอดทิ้ง และถูกตราหน้าว่าเป็นผู้ร้ายในสายตาของทุกคนอย่างไม่เป็นธรรม เพียงเพราะว่านักเขียนแต่งให้หานอี้หลงเป็นเพียงพระรองของเรื่องเท่านั้น“ทำไมถึงทำแบบนี้กับหานอี้หลง...หานอี้หลงออกจะดีขนาดนั้น…ทำไมถึงจบแบบนี้ไปได้...นักเขียนใจร้ายมากเลย” ภัทรายังคงบ่นอุบออกมาเบาๆ แต่ด้วยความอินจัด น้ำเสียงของเธอแฝงความไม่พอใจอยู่มากคล้ายกับว่าเธอเองเป็นคนที่ต้องเผชิญชะตากรรมเช่น
last updateLast Updated : 2025-02-11
Read more
บทที่ 2 ทะลุมิติ
บทที่ 2 ทะลุมิติ เมื่อภัทราลืมตาขึ้นอีกครั้ง เธอรู้สึกปวดหัวจี๊ดขึ้นมาในทันที สองมือยกขึ้นบีบขมับเพื่อบรรเทาอาการปวดดังกล่าว สายตามองจ้องไปยังเพดานที่ดูแปลกตา เพดานที่เห็นไม่ใช่เพดานเรียบของห้องนอนของเธอ แต่กลับเป็นเพดานที่ประดับด้วยลวดลายไม้แกะสลักซับซ้อน ภัทรารีบชันตัวลุกขึ้น ดวงตาหรี่เล็กลงพร้อมกับหัวคิ้วที่ขมวดกันเป็นปมอย่างรู้สึกแปลกใจที่พบว่าตัวเองไม่ได้อยู่ในห้องนอนของเธอ แต่กลับนอนอยู่บนเตียงที่ประดับด้วยผ้าปักลายดอกโบตั๋นละเอียดอ่อน กลิ่นหอมอ่อนๆ ของกำยานลอยโชยมาแตะจมูกสร้างความแปลกประหลาดใจเพิ่มขึ้นเท่าทวีคูณภัทรามองไปรอบๆ ตัวด้วยความงุนงง ก่อนที่จะรีบลุกขึ้นเพื่อสำรวจไปรอบๆ บริเวณดังกล่าว เท้าเปล่าสัมผัสกับพื้นไม้ที่เย็นเฉียบ ภายในห้องประดับตกแต่งคล้ายเรือนนอนในละครจีนโบราณที่เธอดูอยู่บ่อยๆ รอบตัวมีข้าวของและเครื่องประดับโบราณอันดูสวยงามและมีมูลค่าเรียงรายอยู่อย่างสมบูรณ์แบบ โต๊ะเขียนหนังสือไม้เนื้อดีตั้งอยู่ริมหน้าต่าง ด้านบนมีพู่กันวางเรียงอย่างเป็นระเบียบ ข้างๆ กันนั้นมีกระจกทองเหลืองตั้งอยู่แต่แล้วภัทราก็ต้องสะดุดกับเงาสะท้อนในกระจกทองเหลืองที่ตั้ง
last updateLast Updated : 2025-02-11
Read more
บทที่ 3 พิธีปักปิ่น
บทที่ 3 พิธีปักปิ่น “หลีอัน...เจ้าห้ามแพร่งพรายเรื่องเมื่อสักครู่เป็นอันขาด...เข้าใจหรือไม่” ภัทรากล่าวเสียงเข้มย้ำกับสาวใช้ของตนเองอีกครั้ง “เจ้าค่ะ...บ่าวจะปิดปากให้สนิทเจ้าค่ะ” หลีอันก้มหน้าต่ำ สองมือประสานกันแน่นพร้อมกับรีบพยักหน้ารับปากอย่างแข็งขัน แม้ภายในใจจะรู้สึกวิตกกังวลอยู่มากก็ตาม แต่ในเมื่อเจียงอันเล่อเป็นนายหญิงของตน ดังนั้นตนจึงมีหน้าที่เพียงทำตามคำสั่งของเจียงอันเล่อเท่านั้นเสียงฆ้องดังขึ้นย้ำเตือนเวลาสำคัญในพิธีปักปิ่น ภัทราในร่างเจียงอันเล่อสวมชุดแพรไหมสีชมพูอ่อนปักลวดลายดอกเหมย ผมยาวดำขลับถูกเกล้าอย่างวิจิตรพร้อมด้วยปิ่นหยกชั้นเลิศภัทราเดินตามหลีอันไปยังห้องโถงใหญ่ หัวใจของเธอเต้นแรงด้วยความตื่นเต้นและเป็นกังวลห้องโถงใหญ่ของจวนสกุลเจียงในวันนี้เต็มไปด้วยความครึกครื้น แขกเหรื่อผู้มีเกียรติมากมายหลั่งไหลเข้ามาร่วมแสดงความยินดี เสียงพูดคุยดังเซ็งแซ่ผสมกับเสียงดนตรีบรรเลงเบา ๆ กลิ่นหอมของเครื่องหอมที่จุดไว้ลอยอ้อยอิ่งในอากาศภัทราในร่างของเจียงอันเล่อก้าวเข้าสู่ห้องโถงใหญ่ของจวนสกุลเจียง ร่างของเธอดูสง่างามจนผู้คนพากันจับจ้อง ใบหน้าของเธอมีรอยยิ้ม
last updateLast Updated : 2025-02-11
Read more
บทที่ 4 ชายในดวงใจ
บทที่ 4 ชายในดวงใจเจียงเสิ่นเย่วกำลังต้อนรับขุนนางทั้งหลายด้วยท่าทีสุขุมและเปี่ยมด้วยบารมี ในขณะที่เจียงอันเล่อยืนอยู่ข้างกายผู้เป็นบิดาอย่างสำรวม แต่ภายในใจกลับเต็มไปด้วยความเบื่อหน่าย นางก้มลงมองปลายรองเท้าของตัวเองอย่างไร้ความสนใจ“เล่อเอ๋อร์ เจ้าไปทักทายคุณหนูหลิวที่มุมโน้นก่อนดีหรือไม่” เจียงเสิ่นเย่วกล่าวแผ่วเบา พร้อมพยักพเยิดไปยังบุตรสาวของใต้เท้าหลิวฟู่เว่ยที่ยืนอยู่ไกลออกไปเจียงอันเล่อถอนหายใจเงียบๆ ก่อนจะพยักหน้าเล็กน้อย “เจ้าค่ะ ท่านพ่อ” แต่ก่อนที่นางจะก้าวออกไป เสียงหนึ่งก็ดังขึ้นมา“คารวะท่านโหว”น้ำเสียงนั้นชัดเจนทุ้มนุ่มราวกับสายน้ำที่รินไหลแฝงไปด้วยความอ่อนโยนเจืออยู่ในที เสียงนั้นทำให้ทุกคนในบริเวณนั้นหันมามองต้นเสียง รวมถึงเจียงอันเล่อที่กำลังจะก้าวเท้าเดินไปเจียงอันเล่อชะงักเท้าหันหน้ากลับมามองยังต้นเสียงดังกล่าว แล้วสายตาของนางก็ประสานเข้ากับชายหนุ่มในชุดคลุมยาวสีกรมท่าปักลวดลายขลิบทอง ชายหนุ่มผู้นี้มีคิ้วเข้มดั่งกระบี่ที่โค้งรับกับดวงตาคมกริบราวอัญมณี จมูกโด่งเป็นสัน ริมฝีปากเป็นรูปกระจับเผยรอยยิ้มเพียงน้อยนิดที่กลับทำให้ใจเต้นแรง“ใต้เท้าหานอย่าได้มากพิธี พวกเ
last updateLast Updated : 2025-02-11
Read more
บทที่ 5 คำพูดเสียดแทง
บทที่ 5 คำพูดเสียดแทงเจียงอันเล่อที่หัวเสียเรื่องหานอี้หลงและหยางชิวเหยา นางยังคงรู้สึกหงุดหงิดใจไม่หาย หัวใจของนางเต็มไปด้วยความคับข้องหมองใจ เจียงอันเล่อจึงตัดสินใจปลีกตัวออกมาเดินเล่นในสวนเพื่อคลายความรู้สึกที่เกาะกินจิตใจในตอนนี้ให้สงบลงเจียงอันเล่อเดินทอดน่องไปตามทางอย่างเลื่อนลอย ความคิดกังวลสับสนว้าวุ่นในใจปะปนผสมผสานจนนางรู้สึกปวดหัวไปหมด ใบหน้างดงามของนางมีความเคร่งเครียดปรากฏชัด ริมฝีปากบางเม้มเข้าหากันแน่น แววตาเรียวงามเต็มไปด้วยความว้าวุ่นใจและความผิดหวังขณะเดินไปเรื่อยๆ สายตาของเจียงอันเล่อก็พลันสะดุดเข้ากับร่างของหยางชิวเหยาที่กำลังนั่งอยู่ในศาลากลางสวนเพียงลำพัง ใบหน้าขาวละมุนของนางดูอ่อนโยนแต่แฝงด้วยความเหนื่อยล้า นางกำลังนั่งพิงเสาไม้ มองสระน้ำเบื้องหน้าอย่างเหม่อลอยเจียงอันเล่อหยุดชะงักทันทีที่เห็นอีกฝ่าย นางเบือนหน้าเตรียมหันหลังกลับอย่างมิคิดจะเข้าไปเสวนาด้วย แต่แล้วความคิดหนึ่งก็แวบเข้ามาในหัวเจียงอันเล่อตัดสินใจสาวเท้าเข้าไปภายในศาลาและประจันหน้ากับหยางชิวเหยาอย่างไม่รอช้า“ฮูหยินหาน ข้ามีเรื่องจะพูดกับท่าน” เสียงของเจียงอันเล่อดังขึ้นอย่างไม่ลังเล ดวงตาเรีย
last updateLast Updated : 2025-02-11
Read more
บทที่ 6 ปรับแผน
บทที่ 6 ปรับแผนในห้องโถงใหญ่ของเรือนสกุลเจียง เจียงเสิ่นเย่วนั่งอยู่บนเก้าอี้ไม้สลักลวดลายมังกรอย่างสง่างาม ใบหน้าคมคายดุเข้มฉายแววเคร่งเครียด ริมฝีปากหนาเม้มแน่น มือหนาวางบนโต๊ะไม้เนื้อแข็ง พร้อมเคาะเบาๆ อย่างไม่สบอารมณ์เจียงอันเล่อที่นั่งอยู่ที่เก้าอี้ด้านข้าง พร้อมกับกำลังนั่งก้มหน้ามองพื้นด้วยใบหน้าสลด“เล่อเอ๋อร์” เสียงทุ้มต่ำของเจียงเสิ่นเย่วดังขึ้นพร้อมสายตาดุดัน “เจ้าเป็นอันใดหรือ...เหตุใดเจ้าจึงใช้วาจาหยาบคายต่อหน้าฮูหยินหานเช่นนั้น”เจียงอันเล่อเงยหน้าขึ้นเล็กน้อย ดวงตากลมโตแฝงแววขัดเคืองใจ ริมฝีปากอิ่มที่มักยิ้มแย้ม กลับเม้มแน่นเหมือนต้องการกลั้นคำพูดไว้ นางอยากตะโกนว่าเหตุใดใต้เท้าหานจึงโง่งมหลงรักหยางชิวเหยาที่ไม่ได้รักเขา แต่ก็กลั้นใจไม่พูดออกมา“เฮ้อ...เล่อเอ๋อร์ เจ้าก็รู้ว่าข้าอุตส่าห์พยายามรักษาความสัมพันธ์กับใต้เท้าหานมาช้านาน แล้วเหตุใดวันนี้เจ้ากลับทำเรื่องไม่สมควรจนทำให้ใต้เท้าหานโกรธเคืองถึงเพียงนี้ เจ้ามิรู้หรอกหรือว่าใต้เท้าหานรักใคร่ฮูหยินของเขามาเพียงใด”เจียงอันเล่อได้แต่สะบัดหน้าหนีพร้อมกับความหงุดหงิดใจ ยิ่งบิดาของตนกล่าวเช่นนั้นก็ยิ่งทำให้นางรู้สึกเดือด
last updateLast Updated : 2025-02-11
Read more
บทที่ 7 ฝากฝัง
บทที่ 7 ฝากฝังวันถัดมาเจียงเสิ่นเย่วและเจียงอันเล่อก็เดินทางออกจากจวน ทั้งสองก้าวเท้าขึ้นไปบนรถม้าที่ถูกจัดเตรียมไว้อย่างเรียบร้อย ก่อนที่คนขับจะบังคับม้าตรงไปยังด้านหน้าของสำนักโยธา“เล่อเอ๋อร์...แม้เจ้าจะพรางตัวเช่นนี้ แต่ข้าก็อดรู้สึกหวาดหวั่นใจไม่ได้ทีเดียว” เจียงเสิ่นเย่วกล่าวออกมาพร้อมจ้องมองบุตรสาวตรงหน้า หญิงสาวที่มัดผมรวบขึ้นศีรษะดั่งเช่นชายหนุ่ม ทั้งยังแต่งกายเฉกเช่นบุรุษด้วยชุดผ้าต่วนสีเทา รูปร่างเล็กผิวขาวซีดจนดูนุ่มนิ่ม เจียงเสิ่นเย่วยังคงมองบุตรสายด้วยสายตาเป็นกังวล แม้ว่าฝีมือในการแต่งหน้าพรางตัวของแม่นมหลินจะดีเยี่ยมแต่ด้วยรูปร่างที่แตกต่างจากชายหนุ่มอย่างลิบลับ ก็ทำให้เขายังคงไม่สบายใจอยู่ดี“ท่านพ่ออย่าได้กังวลไปเลย ข้าจะพยายามอย่างเต็มที่มิให้ผู้ใดจับได้” เจียงอันเล่อยื่นมือไปบีบมือหนาของบิดาเอาไว้ พร้อมมองเขาด้วยสายตาออดอ้อน“ข้าจะลองดูแล้วกัน” เจียงเสิ่นเย่วเบือนหน้าหนีอย่างนึกระอาใจ นี่คงเป็นการตัดสินใจที่ผิดพลาดครั้งใหญ่ของตนหรือไม่กันแน่“เช่นนั้นเจ้าจงจำไว้ ต่อไปนี้เจ้าคือ “หลงซีอ่าว” เด็กหนุ่มกำพร้าไร้ซึ่งญาติมิตรและชาติกำเนิด”“ขอรับนายท่าน ต่อไปนี้ซีอ่าวจะ
last updateLast Updated : 2025-02-11
Read more
บทที่ 8 ลองภูมิ
บทที่ 8 ลองภูมิหานอี้หลงก้าวเดินมาหยุดอยู่ตรงหน้าของหลงซีอ่าว เขาจ้องมองชายหนุ่มตรงหน้าด้วยสายตาคมกริบอย่างต้องการจับพิรุธ“เอ่อ...ใต้เท้าหานเชิญท่านว่ามาเถิด” หลงซีอ่าวเอ่ยขึ้นเป็นครั้งแรก เสียงของเขานุ่มนวลราวกับผู้หญิง ดวงตากลมโตจ้องมองหานอี้หลงอย่างไม่กะพริบตาหานอี้หลงถึงกับกระแอมออกมาพร้อมเบือนสายตาหนีออกไปอย่างรู้สึกอึดอัดใจอย่างบอกไม่ถูกเจียงเสิ่นเย่วที่ยืนอยู่ด้านข้างพลางส่งสายตาอย่างเป็นกำลังใจและหนักใจอยู่ในเวลาเดียวกัน บุตรสาวของเขาเป็นเด็กสาวที่อยู่แต่ในเรือนหลัง ตำราที่เคยศึกษาล้วนแล้วแต่เป็นเพียงตำราสอนหญิงเท่านั้น หากแต่นางกลับมีความมั่นใจอย่างน่าประหลาดว่าจะสามารถชนะใจหานอี้หลงได้ ซึ่งคนเป็นพ่อเช่นเขาจึงได้แต่เออออไปตามนางอย่างนึกห่วงใยหานอี้หลงหันหลังให้หลงซีอ่าวพร้อมกับยกมือขึ้นไพล่หลังไว้อย่างใช้ความคิด ชายหนุ่มผู้นี้ทำให้เขาอดตั้งคำถามในใจไม่ได้ว่าเขาจะมีความสามารถเช่นที่เจียงเสิ่นเย่วยกยอจริงหรือไม่“ข้าจะถามเจ้าเรื่องง่ายๆ ก่อนก็แล้วกัน” หานอี้หลงกล่าวด้วย น้ำเสียงเข้มขรึม คิ้วหนาขมวดแน่นเป็นปมขึ้นมาอย่างเห็นได้ชัด “ในงานก่อสร้างเขื่อน หากต้องขุดลอกดินลึกถึงส
last updateLast Updated : 2025-02-11
Read more
บทที่ 9 เริ่มงาน
บทที่ 9 เริ่มงานบรรยากาศในจวนสกุลเจียงเย็นเยือกและสงบเงียบในยามพลบค่ำ เจียงเสิ่นเย่วและเจียงอันเล่อเดินทางกลับจากการจัดการตามแผนที่วางไว้อย่างเรียบร้อยเจียงเสิ่นเย่วก้าวเข้ามาภายในห้องโถงใหญ่พร้อมกับบุตรสาวด้วยความรู้สึกสงสัยที่ติดอยู่ในใจในความฉลาดหลักแหลมของบุตรสาวที่มีอย่างมิอาจเชื่อได้ มือใหญ่ยังคงกำวนกันไปมาอย่างใช้ความคิดและชั่งใจอยู่นาน หน้าผากของเขาขมวดขึ้นมาอย่างเห็นได้ชัด สุดท้ายเจียงเสิ่นเย่วจึงตัดสินใจหันหลังกลับไปเผชิญหน้ากับเจียงอันเล่ออีกครั้ง พร้อมกับจ้องมองบุตรสาวด้วยสายตาที่จับพิรุธอยู่ในที“เล่อเอ๋อร์...แม้ว่าเจ้าจะได้เข้าทำงานที่สำนักโยธาแล้ว แต่ข้ากลับอดรู้สึกสงสัยไม่ได้...เจ้าคิดสิ่งประดิษฐ์เช่นนี้ขึ้นมาได้เช่นใด” เจียงเสิ่นเย่วเอ่ยขึ้นมาอย่างต้องการคลายความค้างคาในใจที่มี ปลายสายตาคมกริบยังคงจับจ้องไปยังบุตรสาวอย่างไม่กะพริบตาเจียงอันเล่อได้แต่ยิ้มบางออกมาพร้อมกับใบหน้าที่มีสีหน้าเจื่อนลงเล็กน้อยเมื่อต้องพบกับคำถามดังกล่าวของบิดาเจียงอันเล่อเม้มปากแน่นอย่างต้องการตั้งสติ ก่อนจะกล่าวออกไปอย่างหน้าตาย “ท่านพ่อ...ตัวข้าเป็นเพียงหญิงสาวภายในจวนจะหาได้มีความรู้อั
last updateLast Updated : 2025-02-11
Read more
บทที่ 10 ผู้ช่วย
บทที่ 10 ผู้ช่วยเจียงอันเล่อกลับมาที่จวนด้วยสภาพอ่อนล้า วันนี้ทั้งวันนางได้แต่ยกเอกสารขึ้นลงไปมาจนร่างกายปวดร้าวไปทั้งตัว ทั้งยังหงุดหงิดใจที่ได้ยินข่าวเรื่องหานอี้หลงอีกต่างหาก “เฮ้อ...ท่านจะตายเพราะนางอยู่แล้วยังไม่สำนึกอีก” เจียงอันเล่อได้แต่ก่นด่าในใจด้วยความหงุดหงิดหลีอันรีบเข้ามาปรนนิบัตินายหญิงของตนอย่างรวดเร็ว หลังจากเจียงอันเล่ออาบน้ำเป็นที่เรียบร้อย นางก็ล้มตัวลงนอนในทันที ความเหนื่อยล้าที่ก่อตัวขึ้นอย่างมาก ทำให้เปลือกตาของนางที่หนักอึ้งปิดลงไปอย่างรวดเร็วในที่สุดยามเช้าที่แสงแดดเริ่มทอประกาย เจียงอันเล่อเดินทางมาถึงด้านหน้าของสำนักโยธาอย่างกระตือรือร้นอีกครั้ง นางก้าวเดินเข้าสู่ด้านในด้วยท่าทีคล่องแคล่วและมั่นใจ มวยผมที่มัดรวบขึ้นเหนือหัวเฉกเช่นบุรุษกับชุดขุนนางสีกรมท่าที่ดูหลวมโคร่งกว่าชายหนุ่มทั่วไปแอบซ่อนอำพรางเรือนร่างหญิงสาวไว้ได้อย่างมิดชิดเมื่อเจียงอันเล่อก้าวเท้าเข้าสู่ห้องทำงานใหญ่ของสำนัก ดวงตาของนางเบิกกว้างขึ้นด้วยความตื่นเต้น รอยยิ้มเล็กผุดขึ้นที่มุมปากพร้อมกับมือที่กำแน่นขึ้นมาตรงกลางห้องโถงใหญ่หานอี้หลงกำลังยืนอยู่ด้านหน้าโต๊ะไม้ขนาดใหญ่ซึ่งเต็มไปด้วยเอ
last updateLast Updated : 2025-02-11
Read more
Scan code to read on App
DMCA.com Protection Status