การแต่งงานครั้งที่สอง

มาเฟียหนุ่มมีธุรกิจในเครือมากมาย มีลูกชายวัย 3 ขวบที่เกิดจากผู้หญิงที่เขารัก แต่เธอทิ้งเขากับลูกไปกับผู้ชายที่รวยกว่า เขาจึงกลายเป็นผู้ชายเย็นชา เห็นผู้หญิงเป็นเพียงที่ระบายความใคร่ จนได้มาเจอเธอ...

เมื่อนางร้ายตัวแม่เกิดใหม่เพราะความผิดพลาดบางอย่างต้องเกิดใหม่ ชีวิตใหม่นั้นชีวิตสุดแสนจะรันทด แต่ใครสน สามีไม่รักเหรอก็หย่าสิรออะไร นางร้ายคนนี้ขอใช้ชีวิตแบบเริดๆ เชิดๆ ก็พอ เอาสิร้ายมาร้ายกลับไม่โกง

จุดจบของ ฟางซิน คือความตาย เพราะนางเป็นนางร้ายในนิยายของเรื่องนี้ แต่ … จุดจบของนางร้ายคนนี้จะเปลี่ยนไป เพราะเธอที่เป็นคนเขียนนิยายเรื่องนี้ ทะลุเข้ามาเป็นนางร้ายในนิยายของเธอเอง เธอจะแก้ไขเส้นทางชีวิตของฟางซินใหม่ เลิกหมายปองตำแหน่งพระชายาของท่านอ๋องผู้เป็นพระเอก จะสามัคคีปองดองกับแม่ทัพผู้เป็นสามี มีโซ่ทองคล้องใจให้เขาสักสามสีคน แต่ เส้นทางนั้นมันไม่ได้โรยด้วยกลีบกุหลาบอย่างที่คิด หลิวหยาง แม่ทัพผู้เป็นสามี ดันมีสตรีในใจอยู่แล้ว เสี่ยงตายในฐานะนางร้ายยังไม่พอ ต้องมาเสี่ยงชีวิตเพราะสามีไม่ชอบอีก ซวยจริงๆที่ทะลุเข้ามาทั้งที่นิยายยังเขียนไม่จบ

เจ็บแล้วจำคือคน เจ็บแล้วทนคือคนเก่ง ข้ามันเลือดนักสู้ ข้ามันเป็นคนที่มีความอดทนสูงอยู่แล้ว!!

ความรักฉบับหื่นๆของใบบัวกับเมธาจะลงเอยอย่างไร เมื่อมีลูกสาวตัวแสบของเมธาคอยขัดขวางพวกเขาทุกวิถีทาง

นิยายเรื่องนี้เป็นภาคแยกจากนิยายเรื่อง "ชะตารักพันธนาการ" เมื่อภัทราอ่านนิยายเรื่อง "ชะตารักพันธนาการ" จบ เธอก็รู้สึกอึดอัดคับข้องใจแทนหานอี้หลง พระรองของเรื่อง หานอี้หลง ชายหนุ่มที่อ่อนโยนแสนดี แต่กลับต้องมีชะตากรรมที่น่าสงสาร และเมื่อภัทราได้ทะลุมิติเข้าไปอยู่ในร่างของเจียงอันเล่อ ตัวละครในนิยาย ภารกิจพิทักษืหานอี้หลง ชายในดวงใจที่ใครๆ ก็ตีตราว่าเป็นแค่พระรองก็เริ่มต้นขึ้น แล้วภัทราจะช่วยให้หานอี้หลงหลุดพ้นจากชะตากรรมอันเลวร้ายได้หรือไม่ ติดตามใน "ข้าน้อยเป็นติ่งพระรอง"

เมื่อท่านเจ้าที่ให้โอกาสเธอย้อนเวลากลับมาอีกครั้ง เพื่อพบกับ ป๊ะป๋าสายอ่อย และ อาหยูตัวน้อย ความเข้าใจผิดครั้งในอดีตจะได้รับการเเก้ไขหรือไม่ ? ในเมื่อเขาต้องเลือกระหว่าง... ภรรยาเก่าและความรักครั้งใหม่ !

สามีใหม่จะมาชาติไหนก็ได้ทั้งนั้น แค่อย่าชาติหมาเหมือนสามีเก่าก็พอ..นะคะ

โจนาธานลากจูบต่ำลงมาที่หน้าท้องแขม่วเกร็งของหล่อน ส่งความร้อนดิ่งลึกลงไปที่ช่องท้อง ปลุกความเสียววาบปลาบแปลบไปในทุกอณูเซลล์ จากนั้นเขาก็ย่อตัวลงนั่งคุกเข่าในที่สุด พร้อมๆกับรั้งเอวคอดของเธอให้ลงนั่งที่ขอบเตียง เขาหันหน้าเข้าหาเธอ “ได้โปรดให้มันจบๆไป” เธอเร่ง “ได้…อย่าว่าฉันเห็นแก่ตัวก็แล้วกัน จากนี้ฉันจะไม่รับผิดชอบต่อความรู้สึกใดๆของเธอ” พูดจบเขาก็ทำตัวราวกับภมรผู้หิวกระหายในเกสรดอกไม้ตรงหน้า ด้วยการฝังใบหน้าลงกลางพุ่มบุปผาที่อุดมไปด้วยหยาดน้ำหวาน ดอมดมชมเชยเหมือนมิรู้อิ่ม โลมชิมแต่ละกลีบบอบบางในหลืบลับอับอุ่นและซับซ้อนของหล่อนจนเรือนกายบิดเร่า

พบกับเรื่องราวที่ทำให้ความเจ็บแปลบแล่นสู่หัวใจซ่อนจนลึกสุดใจท่านปรารถนาแต่เพียงนาง แต่ใจของนางอยู่กับผู้ใดกัน ข้าขอเพียงรักท่านไม่หวังครอบครอง แม้รักเราสองจะเป็นรักต้องห้ามก็ตาม