ความรักฉบับหื่นๆของใบบัวกับเมธาจะลงเอยอย่างไร เมื่อมีลูกสาวตัวแสบของเมธาคอยขัดขวางพวกเขาทุกวิถีทาง
View Moreความรักที่รอคอยและความจริงที่ถูกซ่อนไว้ในห้องนั่งเล่นที่เงียบสงบ เมธานั่งอยู่บนโซฟา ดวงตาของเขาหม่นหมอง ราวกับกำลังไตร่ตรองอะไรบางอย่างในหัว เขาทรุดตัวลงข้างๆ ขนมที่นั่งเล่นอยู่บนพื้น ใบบัวนั่งอยู่ใกล้ๆ หันไปมองเขาด้วยความสงสัย ท่าทางของเขาก็ดูเหมือนกับคนที่กำลังแบกรับภาระอันหนักอึ้ง แต่เมธาก็พยายามเก็บทุกอย่างไว้ภายใน ไม่ให้ใครเห็นว่าเขากำลังรู้สึกอย่างไร"พี่เมธา... เป็นอะไรไปคะ?" เสียงของใบบัวแผ่วเบาเหมือนกระซิบ แต่เมธาก็แค่ยิ้มบางๆ ให้กับเธอ"ไม่มีอะไรหรอกครับ ใบบัว... แค่คิดถึงเรื่องเก่าๆ"คำพูดนั้นออกมาจากปากเขาอย่างช้าๆ แต่ในใจของเขากลับเต็มไปด้วยคำถามที่ไม่อาจหาคำตอบได้ แม้ว่าเขาจะพยายามทำตัวเป็นคนที่ดี ทำตามทุกคำขอของใบบัว แต่ในความเป็นจริงเขารู้ดีว่าไม่มีอะไรที่สามารถแก้ไขได้ในตอนนี้ สิ่งที่เกิดขึ้นแล้วมันไม่อาจย้อนกลับมาได้เขาหันไปมองขนมที่ก
เส้นทางที่ไม่อาจหวนคืนเมธานั่งอยู่ที่ขอบเตียง มองออกไปที่แสงแดดที่เริ่มส่องผ่านหน้าต่างเข้ามา ขณะเดียวกัน ใบบัวก็ลุกขึ้นมาพร้อมกับขนมที่กำลังตื่นขึ้นตาม หลังจากที่เขาพยายามจัดการกับทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดขึ้น มันเหมือนจะไม่ได้ผล เพราะเขายังรู้สึกว่ามีบางอย่างที่ไม่ถูกต้อง เขามองขนมที่ยืนข้างๆ หันมายิ้มให้เขา ขนมยิ้มให้เขาอย่างไร้เดียงสา... เขาคิดถึงภาคภูมิอีกครั้ง"พี่คะ...มีอะไรบอกฉันได้นะ?" ใบบัวถาม ขณะที่เธอเข้ามานั่งข้างๆ เขาเมธาเงียบไปครู่หนึ่ง ก่อนที่จะตอบเสียงเบา "พึ่งโทรคุยกับวิชญ์มาน่ะ... ยังไม่มีอะไรใหม่เลย""เรื่องนั้น…ยังไม่จบเหรอ” ใบบัวถามด้วยน้ำเสียงที่แฝงไปด้วยความเป็นห่วงเมธาพยักหน้า "ยัง... มันไม่จบแค่คนที่หนีไปแล้วหรอก ถ้าเป็นอย่างนั้นก็คงจะไม่มีข้อความนี้ส่งมาหาฉัน" เขาชูโทรศัพท์ขึ้นให้ใบบัวดู"เขาบอกอะไรคะ?" ใบบัวมองไปที่ข้อความนั้นเมธาพูดเสียงเบา "มันบอกว่า... คนที่เราคิดว่าเป็นคนผิด อาจไม่ใช่คนผิดตัวจริง""หมายความว่าไ
เงาที่ไม่เคยจากไปห้าเดือนต่อมาเช้าวันใหม่เริ่มต้นขึ้นอย่างเงียบงัน ท้องฟ้ายังคงเต็มไปด้วยสีเทาอมฟ้า ลมเย็นพัดเบา ๆ เข้ามาทางหน้าต่าง เมธาตื่นขึ้นมาด้วยความรู้สึกแปลก ๆ ภายในอก แม้ว่าเสียงของนาฬิกาปลุกจะดังกังวาน แต่เขาก็ยังคงไม่สามารถขยับร่างกายได้จากเตียง เขานอนมองเพดานห้องที่ส่องแสงผ่านผ้าม่านบาง ๆ ดวงตาของเขามืดมนเหมือนกับความรู้สึกในใจหลายเดือนแล้วตั้งแต่ภาคภูมิเสียชีวิต ไม่เคยมีวันไหนที่เขารู้สึกเหมือนทุกอย่างจะกลับมาปกติได้เลย ตั้งแต่การสูญเสียครั้งนั้น ภาพเหตุการณ์ยังคงฝังแน่นในความทรงจำของเขา ร่างของภาคภูมิ ภูผา และแฮ็คที่นอนจมกองเลือดไปแล้ว ราวกับมันเกิดขึ้นเมื่อไม่กี่ชั่วโมงก่อน"ทุกอย่างมันเกิดขึ้นเร็วเกินไป..." เมธาพึมพำเบา ๆเขาหันไปมองใบบัวที่นอนข้างเขา ร่างเล็ก ๆ ของเธอยังคงนอนหลับอย่างสงบ ดูเหมือนว่าเธอไม่รู้ตัวว่าเขาตื่นอยู่ เมธายิ้มให้ตัวเอง ความรู้สึกอบอุ่นที่เธอมอบให้ไม่เคยหายไป แต่ภายในใจของเขากลับรู้สึกเหมือนถูกทิ่มแทงทุกครั้งที่มองเธอ… เขายังรู้
เมธาตื่นเช้ามาพร้อมกับการได้รับข่าวร้าย ภาคภูมิกับภูผาถูกลอบยิงเสียชีวิตเมื่อคืน ไม่เว้นแม้แต่แฮ็คที่โดนหางเลขตายไปด้วยเพราะเป็นช่วงที่เขาอยู่กับทั้งคู่พอดี ตำรวจพุ่งเป้าไปที่นายหัวตะวันซึ่งเคยมีเรื่องบาดหมางและขู่ฆ่าภาคภูมิมาก่อน ประกอบกับลูกน้องเขาอีกคนที่รอดชีวิตยืนยันว่ามือปืนที่บุกเข้ามายิงเป็นคนของนายหัวตะวันใช้เวลาสามวันตำรวจก็คลี่คลายคดีได้ เนื่องจากพยานหลักฐานนั้นมัดตัวนายหัวตะวันจนดิ้นไม่หลุด แต่ก็ดูเหมือนจะสายไปสักหน่อย เพราะเขาแอบหนีไปประเทศเพื่อนบ้านโดยมีตำรวจชั้นผู้ใหญ่คนนึงให้ความช่วยเหลืองานศพภาคภูมิถูกจัดขึ้นอย่างเรียบง่ายโดยมีเมธาเป็นเจ้าภาพให้ เขาพาขนมมางานทุกวันจนถึงวันเผาศพ เขาอยากให้เธอได้มาบอกลาภาคภูมิเป็นครั้งสุดท้ายเพื่อส่งพ่อแท้ๆของเธอให้ไปสู่สุขคติ"พี่คะ"
เมธาพาใบบัวกลับบ้านโดยที่ตลอดระยะทางที่อยู่ในรถทั้งคู่ไม่ได้คุยกันเลย เมธากังวลว่าใบบัวจะเกลียดและกลัวเขา เขาไม่รู้จะอธิบายกับเธอยังไง เพราะสิ่งที่ภาคภูมิพูดมามันเป็นความจริงทั้งหมดพอมาถึงบ้านขนมก็วิ่งออกมารับเมธา เขาหอมแก้มเธอฟอดใหญ่ เธอหัวเราะคิกคักชอบใจ วันนี้พ่อน่ารักกับเธอจัง"พ่อขา""ครับ" เมธาพูดกับขนมเสียงนุ่มใบบัวมองสองพ่อลูกอ้อนกันแล้วก็ยิ้มออก เธอปลีกตัวไปอาบน้ำ ขัดรอยสัมผัสของภาคภูมิออกจนแสบผิวไปหมด"ใบบัว ผมเข้าไปนะ"เป็นอย่างทุกคืนที่เมธามักมาหาใบบัว คืนนี้ใบหน้าเขาดูเครียดไม่น้อย เนื่องจากยังกังวลเรื่องเมื่อตอนกลางวันอยู่"ไม่ต้องคิดมากนะคะ"เธอจับมือเขาแนบแน่นและไม่คิดจะเอ่ย
ภาคภูมิลูบไล้ไปตามเรียวขาใบบัว เขารอเวลาที่เมธาจะได้มาเห็นภาพนี้ด้วยตาตัวเอง มือสากเลื่อนขึ้นมาบีบนมอวบอั๋นของใบบัวอย่างแรงใบบัวขยะแขยงภาคภูมิเต็มทนแต่ก็ไม่ยอมปริปากพูดอะไรออกมา เธอทำเพียงจ้องมองภาคภูมิด้วยสายตารังเกียจ เขาเห็นแล้วรู้สึกไม่ชอบใจเลยตบหน้าเธออย่างแรง"เจ็บมั้ย"ภาคภูมิถามใบบัวเสียงเหี้ยม พอได้ยินเสียงคนเอะอะโวยวายที่หน้าโกดัง ใบหน้าหล่อเหลาก็เริ่มยิ้มออก"มันมาแล้ว""ไอ้ภาค" เมธาพาลูกน้องบุกเข้ามาด้านในโกดัง ใบหน้าคมคายฉายแววโกรธจัดเมื่อเห็นภาคภูมิเดินออกมาหา"ว่าไงพี่ชาย"ภาคภูมิทักทายเมธาด้วยน้ำเสียงยียวน ส่วนภูผากับแฮ็คเองก็ยืนมองเหตุการณ์อยู่ใกล้ๆ"มึงไม่ใช่น้องกู"เมธาตะคอกใส่
วันต่อมาใบบัวก็ออกมาเจอแฮ็คตามนัด เขานัดเธอที่ร้านxxx แต่พอได้พบกันแฮ็คก็ด่าทอใบบัวเสียงดังจนทั้งคู่ถูกพนักงานเชิญออกไปนอกร้าน เนื่องจากแฮ็คตะโกนโหวกเหวกรบกวนลูกค้าคนอื่น"ถ้าเป็นอย่างนี้หนูไม่คุยกับพี่แล้วนะ"ใบบัวกำลังจะเดินหนีแฮ็คก็โดนเขากระชากแขนให้ไปขึ้นรถ"ยังคุยกันไม่รู้เรื่อง มึงจะรีบไปไหน""ก็พี่ไม่ยอมคุยดีๆเองอะ ปล่อย" ใบบัวถูกดันให้ขึ้นรถไป แฮ็ครีบขึ้นรถตามก่อนคนขับจะขับรถออกไปด้วยความเร็ว"มึงมันกะหรี่ อ้าขาให้ผู้ชายเอาไปทั่ว" แฮ็คตวาดใบบัวเสียงดังลั่น"แล้วทำไม พี่ไม่ใช่ผัวหนูสักหน่อย หนูจะเอากับใครมันก็เรื่องของหนู""ไม่ใช่ผัว แต่มึงก็ให้กูเอาจนรูพรุนแล้วหนิ"เพียะ!!!ใบบัวตบหน้าแฮ็คฉาดใหญ่ ทำเอาเขาโมโหจนบีบคอเธออย่างแรง
"อูยๆๆๆๆๆ"ใบบัวยังกระตุกเฮือกๆไม่หยุด เมธาดันตัวเธอให้นอนลง ส่งแก่นกายแข็งขืนเข้ารูสวรรค์เธออีกครั้ง"อะ อ๊าๆๆๆๆ อ๊าาาา เสียวรูค่ะ แอร๊ยๆๆๆๆๆ"ใบบัวครางเสียงสั่น เมธาอมหัวนมเธอไว้แล้วตวัดลิ้นเลียที่ปลายหัวนมรัวๆ "โอ๊ยผัวคะ อะๆๆๆๆๆๆ" เธอแอ่นนมเข้าหาปากเขา หัวนมแข็งชูชันถูกลิ้นอุ่นๆเลียเล็มไม่หยุด"อูยยย อูยเสี้ยนอะ อร๊ายย เมียเสี้ยนรู""เอาแรงๆชอบมั้ย" เขาพูดเสียงกระเส่า กระหน่ำตอกอัดรูสวรรค์เธอตั่บๆตั่บๆ"ชะ ชอบบ ชอบแรงๆ อร๊ายยยยย""อ่าห์ เสียวมาก อ่าห์ เมียครับ ซี๊ดดดดด"เมธาสลับมาดูดปากใบบัวบ้าง เขาดูดดุนริมฝีปากเธออย่างมัวเมา สอดลิ้นเข้าไปเลียกินน้ำหวานในปากเธอ"อื้อ อืมมม"ใบบัวครางอู้อี้เพราะโดนปิดปากอยู่ เธอดูดปากเมธาแรงๆ ก่อนจะแลบลิ้นเลียไปทั่วริมฝีปากเขา เมธาเอาลิ้นมาแตะที่ลิ้นเธอ พวกเขาแลกลิ้นกันไปมา เมธาดูดปลายลิ้นใบบัวจ๊วบๆ เธออ่อนระทวยไปทั้งตัว รูสวรรค์ตอดแก่นกายเขาระรัวด้วยแรงอารมณ์"อ่าห์ ตอดอย่างนี้ก็เสียวสิ อ่าห์ๆๆๆๆๆ โอ้ สุดยอดเลย โอ้ๆๆๆๆๆๆ"รูใบบัวทั้งตอดและดูดแก่นกายดีสุดๆ เมธาเชิดหน้าครางเสียงดัง กระแทกรูสวรรค์เธอแรงๆถี่ๆ"อะๆๆๆๆ โอ๊ยยย ของผัวใหญ่จังเลย โอ๊ยๆๆๆ เม
ภาคภูมิมองรูปหญิงสาวอันเป็นที่รักด้วยความคิดถึงอย่างสุดหัวใจ เขาจูบที่รูปเธอซ้ำๆอยู่อย่างนั้น ทั้งรักทั้งคิดถึงเธอจนใจแทบขาด แต่เขาก็เอาเธอกลับคืนมาไม่ได้อีกแล้วเพราะมัน"ว่ายังไง"ภาคภูมิถามคนที่พึ่งเปิดประตูเข้ามา เขาแต่งตัวดูภูมิฐาน ต่างจากภาคภูมิที่ใส่แค่เสื้อกล้ามกับกางเกงขาสั้นแถมยังมีรอยสักเต็มตัว ถ้าคนไม่รู้จักมาเห็นคงคิดว่าภาคภูมิเป็นลูกน้องส่วนเขาเป็นเจ้านายแน่ๆ"มันตกลงครับ" ภูผา ลูกน้องคนสนิทของภาคภูมิเอ่ยขึ้น"ดีมาก เอายาบ้าไปให้มันอีก" ภาคภูมิสั่งเขาก่อนจะยกกรอบรูปของคนรักมากอดไว้แนบอก"หนูไม่ต้องไปโรงเรียนแล้วเหรอ"วันนี้มีเรื่องให้ขนมอารมณ์ดีเพราะเมธาบอกว่าเธอจะไม่ได้ไปโรงเรียนแล้ว เขาจะจ้างครูมาสอนเธอที่บ้านเอง หากเป็นเด็กคนอื่นอาจจะไม่ยอมเนื่องจากอยากไปเจอเพื่อนที่โรงเรียนมากกว่า แต่เด็กเข้ากับคนยากอย่างขนมกลับชอบมาก เธอกระโดดโลดเต้นอย่างดีใจ แต่คนที่หนักใจที่สุดเห็นจะเป็นใบบัว เธออยากให้ขนมมีเพื่อนเล่น ถึงเมธาบอกว่าจะพาขนมไปเจอกับลูกๆของเพื่อนเขาบ้าง แต่ใบบัวก็ยังอดห่วงไม่ได้ เธอกลัวว่าขนมจะไม่มีเพื่อนเพราะอยู่แต่บ้าน ไม่ได้ไปโรงเรียนเหมือนเด็กคนอื่นๆ"ไปโรงเรียนก็
"จะไปอยู่กระบี่จริงเหรอ"น้ำเสียงเศร้าๆของแฮ็ค หนุ่มใหญ่อาชีพขับสามล้อ ทำเอาใบบัวนึกสงสาร พรุ่งนี้เธอต้องเดินทางไปจังหวัดกระบี่ เพราะพึ่งได้งานใหม่เป็นพี่เลี้ยงเด็กใบบัวเป็นชาวแม่ฮ่องสอน เธอจบแค่มอสามเลยไม่มีงานดีๆให้เลือกทำมากนัก แต่ก่อนเธอเป็นพนักงานขายเสื้อผ้าในห้างที่กรุงเทพ แต่เพราะรายจ่ายเยอะเงินเดือนไม่พอใช้ เลยหนีกลับมาตั้งหลักที่บ้านเกิดก่อน พอดีเมื่ออาทิตย์ก่อนเห็นเพจหางานในเฟสบุ๊คลงประกาศรับสมัครพี่เลี้ยงเด็ก พอส่งใบสมัครไปไม่นาน เธอก็ได้รับการติดต่อมาว่าจะรับเข้าทำงาน แต่ต้องลงไปทำงานที่จังหวัดกระบี่ ซึ่งเธอก็ไม่ได้ติดขัดอะไร ดีซะอีกจะได้ไปเปิดหูเปิดตา เพราะเธอยังไม่เคยไปเที่ยวทางภาคใต้เลย"พี่คงคิดถึงหนูแย่" แฮ็คหอมแก้มใบบัวฟอดใหญ่ เธอพึ่งรู้จักกับเขาก็ตอนกลับมาอยู่บ้านนี่แหละ เขาเป็นผู้ชายตัวผอมๆแต่แก่นกายใหญ่มาก เธอติดใจเขามาก เวลานัดเจอกันที เธอร้องหาแต่แก่นกายเขาจนถึงเช้า เอากันจนฟ้าเหลืองตลอดแฮ็คจับมือใบบัวไปวางตรงเป้าเขา "หนูต้องไปทำงานหนิคะ" เธอกำแก่นกายแฮ็ค ถึงจะใส่กางเกงอยู่แต่แก่นกายเขาก็แข็งเป็นลำจนเธอสัมผัสได้"คิดถึงรูหนูแย่เลย""งั้นก็เอาหนูแรงๆ หนูจะได้จำ...
Comments