รอยร้าวของพ่อลูก

เช้าวันต่อมาใบบัวทำโจ๊กหมูไว้รอสองพ่อลูก เมื่อวานหลังเอากับเธอแล้ว เมธาก็พาขนมออกไปไหนไม่รู้ กว่าจะกลับมาก็มืดค่ำ เธอที่ตั้งใจทำกับข้าวไว้คอยก็ต้องรอเก้อ เพราะเขาบอกว่ากินมาแล้ว

หน้าที่ทำอาหารเป็นอีกสิ่งที่ใบบัวต้องทำ ตอนมีคนโทรมาบอกรายละเอียดงานให้ฟัง เธอก็ไม่มีปัญหาอะไร เพราะทำกับข้าวเป็นอยู่แล้ว

"หอมจังเลย ทำอะไรกินเหรอ" โอบ ลูกน้องอีกคนของเมธาถามใบบัว ตั้งแต่มาที่นี่ เธอเห็นว่าบ้านเมธามีแต่ผู้ชาย ขนาดทำความสะอาดบ้านยังใช้ผู้ชายทำเลย พอถามเลยได้ความว่า ขนมไม่ชอบให้มีผู้หญิงในบ้าน เมธาก็ตามใจ จ้างแต่คนงานผู้ชาย

แต่พี่เลี้ยงเป็นข้อยกเว้น เพราะเขาเห็นว่าผู้หญิงน่าจะดูแลเด็กได้ดีกว่า

"โจ๊กหมูน่ะพี่ ไม่รู้นายหัวจะชอบรึเปล่า"

"เอาน่า นายหัวแกไม่เรื่องมากหรอก" โอบมองที่นมตู้มๆของใบบัว ให้ตายเถอะ ยัยนี่น่าเอาเป็นบ้า นมก็ใหญ่ ตูดก็ง๊อนงอน ถ้าได้เอาท่าหมาแล้วบีบตูดเธอไปด้วยคงจะฟิน

โอบไม่รู้ตัวเลยว่าแววตาเขาหื่นกระหายแค่ไหน ใบบัวเห็นสายตาเขาก็เริ่มเสี้ยน ก็เธอเองก็ขี้เสี้ยนไม่น้อย แค่คิดถึงความรู้สึกตอนโดนแก่นกายครูดรูสวรรค์ เธอก็เสียวแปล๊บๆที่รูแล้ว

"วันนี้มีอะไรกินอะ" เสียงเจื้อยแจ้วของขนมทำให้ใบบัวต้องหันไปมอง วันนี้เธอดูอารมณ์ดี เดินจับมือเมธาแกว่งไปแกว่งมา

"วันนี้น้าใบบัวทำโจ๊กหมูให้กินครับ" โอบเป็นคนพูดกับเธอ เขาอาสาตักโจ๊กใส่ชามไปให้ทั้งคู่ก่อนจะขอตัวไปทำงานของตัวเอง ขนมพอได้ยินว่าใบบัวเป็นคนทำก็เลื่อนถ้วยโจ๊กไปทางอื่นทันที

"ขนม รีบกินสิจะได้ให้น้าใบบัวไปส่งที่โรงเรียน" วันนี้เมธาจะไปดูงานที่นอกตัวเมือง เลยให้ใบบัวไปส่งขนมแทน เพราะปกติเขาก็ให้พี่เลี้ยงไปรับไปส่งขนมเวลาเขาไม่ว่างอยู่แล้ว

"คุณขับรถเป็นมั้ย ผมลืมถามไปเลย"

"ขับเป็นค่ะ ใบขับขี่ก็มี" ตอนอยู่กรุงเทพเธอเคยเรียนขับรถ แล้วก็สอบใบขับขี่ เห็นเพื่อนเรียนเลยตามไปด้วย แต่รถตัวเองไม่มีหรอก อาศัยขับรถเพื่อนรถญาติบ้างเป็นครั้งคราว

"งั้นไปส่งขนมนะ เดี๋ยวให้เธอบอกทาง"

"ตักโจ๊กมากินด้วยกันสิ" เมธากวักมือเรียกใบบัวที่กำลังจะตักโจ๊กไปกินที่อื่น

"พ่อ" ขนมมองพ่อตาเขียวปั๊ด เธอปาถ้วยโจ๊กใส่ผนังแตกดังเพล้ง แต่เท่านี้ยังไม่พอใจ พอเห็นชามโจ๊กของผู้เป็นพ่อ เธอก็จัดการปาลงพื้นจนแตกกระจัดกระจายไปหมด

"ขนม ทำไมเป็นเด็กก้าวร้าวอย่างนี้ พ่อบอกกี่ครั้งแล้วว่าอย่าทำลายข้าวของ"

เมธาโกรธจนตัวสั่น เขาเขย่าตัวลูกสาวอย่างแรงจนเธอร้องไห้โฮ

"นายหัวคะ ใจเย็นๆค่ะ" ใบบัวพยายามแยกสองพ่อลูกออกจากกัน แต่เธอกลับถูกขนมกัดแขนจนจมเขี้ยว

"โอ๊ย น้องขนมปล่อย"

"เด็กนิสัยไม่ดี เป็นอย่างนี้ไงถึงไม่มีใครรัก" ขนมหยุดชะงักเมื่อได้ยินคำพูดของผู้เป็นพ่อ เธอผละออกจากแขนใบบัว แล้วชี้หน้าเมธา

"รวมถึงพ่อด้วยป่ะ ที่ไม่รักหนูอะรวมพ่อด้วยมั้ย"

"ถ้ากูไม่รักมึงกูเอาขี้เถ้ายัดปากเด็กนรกอย่างมึงตายไปนานแล้ว"

ใบบัวรีบเข้าไปขวางทั้งคู่ ดวงตาของเมธาวาวโรจน์ด้วยความโกรธ ที่จริงเขาเป็นคนเลือดร้อนไม่น้อย ถึงเวลาอยู่กับลูกสาวจะพยายามใจเย็นลง แต่บางครั้งก็ระงับอารมณ์ตัวเองไม่อยู่เหมือนกัน

"หนูเกลียดพ่อ หนูเกลียดพ่อ" ขนมตะโกนเสียงดังลั่นก่อนจะปาแก้วน้ำใส่หัวเมธาจนเลือดอาบ

"ว๊าย!ตายแล้ว น้องขนมทำไมทำอย่างนี้คะ"

ขนมมีท่าทีตกใจไม่น้อยที่เห็นเมธาหัวแตก เธอมองหน้าคนนู้นทีคนนี้ที แล้ววิ่งออกไปนอกบ้าน

"ขนมหยุดเดี๋ยวนี้"

ใบบัวมองตามสองพ่อลูกที่วิ่งตามกันออกไปแล้วก็นึกหนักใจ เธอไม่อยากเชื่อเลยว่าเด็กอายุแค่แปดขวบจะมีอารมณ์รุนแรงได้ถึงขนาดนี้ แล้วอย่างนี้เธอจะไหวมั้ยเนี่ย นี่พึ่งเจอกันแค่สองวันเธอยังขยาดเลย ไม่แปลกใจที่พี่เลี้ยงคนก่อนๆมาอยู่ไม่กี่วันก็ลาออก ก็ขนมเล่นนิสัยเสียแบบนี้ พี่เลี้ยงที่ไหนจะไปทนได้

เมธาอุ้มขนมกลับเข้ามาในบ้าน คราวนี้เธอไม่โวยวายอะไร แถมยังยอมให้เขาอุ้มเข้าบ้านมาเฉยๆจนใบบัวเองยังแปลกใจ

"นายหัวเจ็บมากมั้ยคะ"

ใบบัวเอาผ้ามาเช็ดเลือดออกให้เขา เลือดออกเยอะพอควรเลย เธอเลยเอาผ้ากดปากแผลไว้ให้เขา

"เดี๋ยวผมจะไปทำแผลที่คลินิกก่อน ฝากไปส่งขนมที่โรงเรียนด้วย" เขาโยนกุญแจรถให้เธอแล้วชี้ไปที่รถคันหนึ่ง

ใบบัวมองตามเมธาตาปริบๆ พอหันมาเจอขนมที่เอาแต่จ้องเธอเขม็งแล้วก็นึกเหนื่อยใจ เด็กคนนี้มันยังไงกันนะ กล้าปาแก้วน้ำใส่หัวพ่อจนเลือดตกยางออกได้ยังไงเนี่ย

"น้องขนมปาของใส่คุณพ่อทำไมคะ คุณพ่อหัวแตกเลยเห็นมั้ย"

ขนมเบ้หน้าเหมือนจะร้องไห้ก่อนจะเบือนหน้าหนีใบบัว เธอไม่ได้อยากให้พ่อหัวแตกสักหน่อย ที่ปาแก้วใส่เพราะโมโห แต่ไม่คิดว่าพ่อจะเลือดออก

"ทีหลังอย่าทำอย่างนี้อีกนะคะ"

"มาค่ะ เดี๋ยวน้าไปส่ง หนูบอกทางน้าด้วยนะ"

ขนมยอมขึ้นรถโดยไม่มีอิดออด เพราะโรงเรียนอยู่ไม่ไกลจากบ้านมากเธอเลยจำทางได้ เด็กน้อยคอยบอกทางให้ใบบัวจนไปถึงโรงเรียน เธอดูว่าง่ายขึ้นจนใบบัวนึกแปลกใจ ที่เป็นอย่างนี้ก็เพราะในใจลึกๆขนมก็รู้สึกผิดต่อพ่ออยู่เหมือนกัน เลยสงบเสงี่ยมเป็นพิเศษ