Novels by KraTak

"อ๊า นายหัวคะ อะๆๆๆๆๆๆ""ผมบอกให้เรียกผัวไง"เมธาเสียบเสยแก่นกายเข้ารูสวรรค์แต่ไม่ยอมขยับ เขากอดใบบัวไว้อย่างนั้น ปล่อยให้รูเธอตอดรัดแก่นกายเขาตุบๆ"อูยยย ขยับสิคะ"ใบบัวเสี้ยนรูมาก รูสวรรค์เธอฉ่ำเยิ้ม อยากโดนกระแทกแรงๆ"เป็นอะไร ไหนบอกผัวก่อน"พอเธอจะเด้งใส่แก่นกายเอง ก็โดนเขากดตัวไว้จนแทบขยับไม่ได้"เมียเสี้ยน ผัวเด้ารูเมียสิคะ""เสี้ยนมากมั้ยครับ""เสี้ยนมาก ผัวช่วยเมียด้วยค่ะ"เมธายิ้มชอบใจ ใบบัวขยันยั่วเขาดีจริงๆ วันนี้เขาไม่ได้ออกไปไหน จะเอาใบบัวทั้งวันให้น้ำล้นรูเธอเลย"อะ อ๊าาาาา เสียวรู อ๊าๆๆๆๆ"

สองวันแล้วที่เมธาไม่อยู่ ใบบัวทำหน้าที่ดูแลขนมได้เป็นอย่างดี ถึงเธอจะถูกขนมแกล้งอยู่บ่อยครั้งแต่ก็ไม่เคยคิดโกรธ เห็นจะมีแต่ขนมที่บางครั้งก็ตะโกนโวยวาย เพราะแกล้งใบบัวแล้วไม่ได้ดั่งใจ เธออยากยั่วให้ใบบัวโกรธเหมือนเวลาแกล้งเพื่อนที่โรงเรียน แต่ใบบัวก็เอาแต่ลูบหัวแล้วพูดเตือนเธอนั่นนี่ แล้วอย่างนี้มันจะไปสนุกอะไรน้าใบบัวน่าเบื่อที่สุดใบบัวพาขนมทำการบ้านก่อนจะส่งเธอเข้านอน เด็กน้อยขอโทรหาเมธาก่อน เธอฟ้องว่าใบบัวทำไม่ดีอย่างนู้นอย่างนี้ พอพูดจนพอใจแล้วถึงได้ยอมนอนใบบัวไม่ถือสาขนมเลยสักนิด เธอคิดว่าขนมน่าจะเป็นเด็กมีปัญหาพอสมควร เมธาเองถึงจะพยายามดูแลขนมเป็นอย่างดี แต่เพราะไม่ได้รับความอบอุ่นอ่อนโยนจากแม่ เลยทำให้ขนมกลายเป็นเด็กหยาบกระด้างเพราะอยู่แต่กับผู้ชาย ทั้งพ่อทั้งคนงานก็มีแต่คนนิสัยดิบๆทั้งนั้น และอีกอย่างเท่าที่เธอสังเกต เมธาเองก็เป็นคนปากหนักพอสมควร ไม่ค่อยพูดจาละมุนละม่อมกับขนมเท่าไหร่ เธอคิดว่าหลายๆอย่างขนมก็ซึมซับมาจากเมธานั่นแหละ เพียงแต่เขาไม่รู้ตัวเท่านั้นใบบัวได้แต่หวังว่าความรักของเธอจะช่วยขัดเกลาขนมให้มีพฤติกรรมที่ดีขึ้นได้ที่เธอยังอยู่ที่นี่ก็เพราะรักสองพ่อลูกนี้เต็

ผ่านมาเป็นอาทิตย์เมธาถึงยอมให้ขนมไปโรงเรียน เขาให้บอดี้การ์ดขับรถไปส่งเธอ และคอยดูแลเธออยู่ห่างๆในระหว่างที่เธออยู่โรงเรียน ซึ่งเรื่องนี้เขาก็ได้ขอกับผอ.โรงเรียนไว้แล้ว ทางนั้นก็ไม่มีปัญหาอะไร เพราะเมธามีอิทธิพลในพื้นที่นี้อยู่มาก พวกคนใหญ่คนโตในจังหวัดเลยค่อนข้างเกรงใจ"ผมจะไปอยู่สวนผลไม้สักสองสามวันนะ"เมธาบอกใบบัวที่อยู่ในอ้อมกอดเขา วันนี้เขาขลุกอยู่กับเธอตั้งแต่เช้า จนตอนนี้บ่ายโมงกว่าแล้ว ถึงเวลาที่เขาต้องออกไปทำงานสักที"ระวังตัวด้วยนะคะ" ใบบัวรู้ว่าตัวเองไม่มีสิทธิ์ห้ามปรามอะไรเขา แม้ใจจริงเธอจะไม่อยากให้เขาไปก็ตาม"ฝากดูแลขนมด้วย" เมธาหอมหน้าผากใบบัวก่อนจะขึ้นคร่อมเธอ"ที่นู่นมีปัญหาอะไรเหรอคะ" ปกติเมธาไม่เคยไปค้างที่สวนผลไม้เลย ถึงเขาจะมีบ้านที่นั่นด้วย แต่ไม่เคยไปอยู่เลยสักครั้ง"ช่างเถอะ ไม่เกี่ยวกับคุณหรอก"คำตอบของเขาทำเธอเจ็บจี๊ดไม่น้อย ถึงจะอยู่แบบเจียมตัว เป็นแค่คนงานของเขา แต่พอได้ยินเขาพูดแบบนี้เข้าจริงๆ เธอเองก็อดน้อยใจไม่ได้"คงต้องกอดคุณชดเชยที่ไม่ได้อยู่ด้วยกัน" เมธาพูดแล้วถอดทั้งเสื้อผ้าตัวเองและใบบัวออก เขาดูดคอเธอแรงๆ ทั้งที่ปกติไม่ค่อยจะทำ แต่ครั้งนี้เขาอยากจ

"ผมว่าหาบอดี้การ์ดมาเพิ่มดีมั้ยครับ" กัน ลูกน้องของเมธาเสนอ กันมีหน้าที่คุมพวกคนงานเรือประมงให้เมธา พอรู้เรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อวาน เขาก็รีบมาหาเมธาทันที"ก็ดีเหมือนกันนะ ถ้ามันกล้าเล่นขนาดนี้ กูว่าต้องมีครั้งต่อไปแน่" เมธาหัวเสียกับเรื่องนี้ไม่น้อย เขาส่งสายสืบไปหาเบาะแสเรื่องนี้อย่างลับๆ ถึงจะยังไม่แน่ชัดว่าใครกันแน่อยู่เบื้องหลัง แต่เขาก็มั่นใจในฝีมือนักสืบของตัวเอง ว่าจะสามารถลากคอคนร้ายออกมาให้เขาแก้แค้นได้วันนี้ขนมไม่ได้ไปโรงเรียน เนื่องจากเมธาเห็นว่ายังไม่ปลอดภัยที่จะให้เธอออกไปข้างนอก แต่ถึงไม่ได้ไปเรียน ใบบัวก็ยังสอนเธอทำแบบฝึกหัด เด็กน้อยหาวหวอดๆอยากนอนกลางวันเต็มที ติดที่ใบบัวยังพาเธอทำแบบฝึกหัดวิชานู้นวิชานี้ไม่หยุด"เมื่อไหร่จะเสร็จเนี่ย ง่วงนอน"ขนมเริ่มอารมณ์ไม่ดี เธอฟุบหน้าลงกับโต๊ะ ไม่ยอมฟังที่ใบบัวสอนอีก"ถ้างั้นพอแค่นี้

ผ่านมาเกือบเดือนแล้วที่ใบบัวมาอยู่กระบี่ เธอเริ่มคุ้นชินกับที่นี่มากขึ้น และสนิทสนมกับคนงานในบ้านแทบทุกคน เรียกว่าชีวิตเธอที่กระบี่มีความสุขดี แถมนับวันความรู้สึกดีๆที่เธอมีให้เมธาก็เพิ่มขึ้นเรื่อยๆ ถึงเขาจะไม่ได้ชัดเจนในความสัมพันธ์กับใบบัว แต่เธอก็ไม่ได้เรียกร้องอะไร แถมยังอยู่แบบเจียมเนื้อเจียมตัวด้วยซ้ำ เพราะเธอเองก็รู้ตัวดีว่าตัวเองไม่คู่ควรกับเขา"พ่อไปไหนอะ"ขนมพึ่งลงมาจากห้อง พอไม่เห็นเมธาก็ถามขึ้น"คุณพ่อไปบ้านเพื่อนค่ะ" ใบบัวบอกแล้วส่งยิ้มอ่อนโยนให้เธอ"ไม่ได้ถามน้า ถามลุงเกริก" ขนมชี้ไปทางชายร่างท้วมที่มีหน้าที่ทำความสะอาดบ้าน ใบบัวไม่ได้ว่าอะไร เธอยกถาดใส่คุกกี้ที่พึ่งทำเสร็จมาให้ขนม"ขนมที่หนูอยากกินไงคะ"ขนมเกือบจะยิ้มแล้วดีที่ยังหุบปากทัน มือเล็กแย่งถาดขนมไปจากใบบัว แล้วเดินไปนั่งกินคนเดียวที่สนามหญ้าหน้าบ้าน"กรี๊ดดดดดด!!!!"เสียงร้องของขนมทำให้ใบบัวต้องวิ่งออกไปดูปังๆๆๆๆๆๆๆๆมีคนบุกเข้ามาในบ้าน เสียงปืนดังสนั่นไปทั้งบริเวณ คนงานผู้ชายถูกกระสุนปืนเจาะหัวล้มตายไปหลายคน"พ่อช่วยด้วย พ่ออออ"ขนมร้องหาเมธาด้วยความหวาดกลัว เธอตัวสั่นงันงกซุกเข้ากอดใบบัวอย่างหาที่พึ่ง ตอนนี

เมธาพาขนมกับใบบัวกลับกระบี่ในวันถัดมา ขนมงอแงไม่น้อยเพราะตอนแรกเขาบอกว่าจะพาอยู่ภูเก็ตสี่วันเนื่องจากเป็นวันหยุดยาว แต่กลายเป็นว่าพึ่งมานอนภูเก็ตได้สองคืนเขาก็พาเธอกลับซะแล้ว"พ่ออะ อะไรก็ไม่รู้"ขนมทุบแขนเมธาแรงๆด้วยความโมโห "ขนมพ่อขับรถอยู่นะ" เขาดุขนมเสียงดังแต่ก็ไม่ได้ทำให้เธอกลัวเลย"ก็พ่อผิดสัญญา ไหนว่าจะอยู่สี่วัน" ขนมดิ้นพลั่กๆอยู่บนเบาะรถ "ก็พ่อบอกแล้วไงว่ามีธุระด่วน" เมธาพยายามอธิบาย "ก็หนูไม่อยากกลับอะ" เธอหยิบของในรถออกมาปาก่อนจะทุบตีเขาที่กำลังขับรถอยู่"น้องขนมคุณพ่อขับรถอยู่นะ อย่าทำอย่างนี้ค่ะ" ใบบัวที่นั่งอยู่เบาะหลังพูดขึ้นเพราะกลัวจะเกิดอุบัติเหตุ"ยุ่งไรอะ ไม่ใช่แม่สักหน่อย" ขนมตะโกนเสียงดังลั่นรถกว่าจะมาถึงกระบี่ก็เล่นเอาเมธากับใบบัวหมดพลังงานไปมาก ขนมร้องโวยวายมาตลอดทา

NC ท่านหมอขอรักษาอาการคุณหญิงเอิบเดินกลับมายังเรือนด้วยขาสั่นพั่บ ๆ ความเหนื่อยล้าทำให้นางแทบทรุดลงกับพื้น ทันทีที่มาถึง นางต่าย บ่าวคนใหม่ที่เข้ามาทำหน้าที่แทนแม่แย้ม รีบวิ่งเข้ามาประคองนางด้วยความตกใจ“คุณหญิงเจ้าขา ให้ข้าช่วยเจ้าค่ะ” นางต่ายเอ่ยพร้อมกับหาน้ำมาให้นางดื่มอย่างเร่งรีบร่างอ่อนแรงของคุณหญิงพิงกับเสาเรือน มือเรียวบางจับขันน้ำขึ้นดื่ม ความคิดมากมายวนเวียนอยู่ในหัว แต่สิ่งที่รบกวนนางที่สุดคือลางสังหรณ์บางอย่างที่หนักอึ้งในใจ นางรู้สึกเหมือนกำลังจะเกิดเรื่องร้ายหลายวันผ่านไป ข่าวลือเกี่ยวกับกลิ่นเหม็นเน่าที่โชยมาใต้ต้นมะเดื่อใหญ่ในป่าหลังเรือนแพร่สะพัดไปทั่ว นางดวงเป็นคนแรกที่ร้องบอกเรื่องนี้กับคุณหญิงเอิบ ทันทีที่ได้ยินข่าว นางรีบออกไปยังที่เกิดเหตุ พร้อมด้วยบ่าวไพร่ติดตาม"เอาอย่างไรดีเจ้าคะคุณพี่"ที่เรือนใหญ่มีอยู่สองคนที่กำลังร้อนใจ แต่ก็ต้องทำเป็นเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นคุณหญิงเอิบมาถึงต้นมะเดื่อใหญ่ที่ถูกล้อมรอบด้วยบ้านเรือนใกล้เคียง กลิ่นเน่าเหม็นรุนแรงกระทบจมูกจนทุกคนต้องยกผ้าขึ้นปิดใบหน้า ร่างหนึ่งที่ขึ้นอืดจนบวมเป่งนอนคว่ำหน้าอยู่ใต้ต้นไม้ ผิวหนังที่ดำคล้ำและเ

NC ตอก.ปลอบใจข้าทียามเช้าตรู่เมื่อแสงอาทิตย์เริ่มทาบไล้บนผืนดิน คุณหญิงเอิบที่ร่างกายยังเจ็บระบมจากการกระทำอันโหดร้ายของเจ้าพระยาสุรเดช เดินมุ่งหน้าไปยังสำนักของพ่อหมอไกร ความเหนื่อยล้าและความเจ็บปวดทำให้นางแทบทรุดลงทุกย่างก้าว แต่หัวใจของนางยังคงผลักดันให้เดินต่อไป"แอบออกไปไหนอีกแล้ว" นางต่าย บ่าวคนใหม่ของคุณหญิงมองอย่างใคร่รู้"เหตุใดไม่ยอมให้ข้าตามไปด้วย"เมื่อมาถึงสำนักหมอผี กลิ่นหอมของสมุนไพรตลบอบอวลในอากาศ คุณหญิงเอิบเปิดประตูเข้าไปอย่างแผ่วเบา พ่อหมอไกรเงยหน้าขึ้นจากงานที่ทำ ดวงตาคมกริบของเขาเปลี่ยนเป็นอ่อนโยนในทันทีที่เห็นนาง“คุณหญิง...” เขาเอ่ยด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความคิดถึง ก่อนจะก้าวเข้ามาประคองร่างนางอย่างอ่อนโยน“ท่านช่วยข้าด้วย...” นางเอ่ยเสียงสั่น ร่างกายของนางสั่นระริก น้ำตาที่เก็บกลั้นไว้หลั่งรินออกมาพ่อหมอไกรมองรอยช้ำบนแขนและข้อมือของนาง ดวงตาของเขาฉายแววโกรธเกรี้ยว แต่กลับควบคุมอารมณ์ไว้ “ใครทำอันใดเจ้า เอิบ...”นางมองเขาด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความวิงวอน "ข้า...ข้าต้องการท่าน" เสียงของนางแผ่วเบาแต่หนักแน่น"ช่วยทำให้ข้าลืมเลือนความเจ็บปวดที""ได้โปรด เอามาให้

NC สองสตรีกรีดร้องวันถัดมา...นางดวงยังคงทำงานในเรือนใหญ่ด้วยสีหน้าสงบนิ่ง แม้ในใจจะคุกรุ่นไปด้วยความคิดหลากหลาย นางพยายามทำตัวให้ปกติที่สุด ราวกับไม่เคยรู้หรือเห็นสิ่งใดเกี่ยวกับคุณหญิงเอิบและบุรุษปริศนา ทว่าความลับที่นางได้เห็นในวันนั้น ยังคงถูกจดจำไว้อย่างแน่นหนา"เมื่อถึงเวลา..." นางพึมพำกับตัวเองในยามลับตาคน รอยยิ้มจาง ๆ บนใบหน้าบ่งบอกถึงความตั้งใจที่ซ่อนเร้นยามค่ำคืนที่ความสงบแปรเปลี่ยนในคืนนั้น เจ้าพระยาสุรเดชกลับเรือนในสภาพมึนเมา กลิ่นเหล้าฉุนโชยไปทั่วร่าง เขาเดินโซเซขึ้นเรือนเล็กก่อนจะผลักประตูเข้าไปหาคุณหญิงเอิบที่กำลังนั่งอยู่ในห้องด้วยสีหน้าเคร่งเครียด"เอิบ! นังแพศยา!" เสียงของเขาดังก้องพร้อมกับการกระชากแขนของนางให้ลุกขึ้นอย่างรุนแรง"ท่านเจ้าคุณ! ข้าทำสิ่งใดผิดอีกเล่า?" นางถามพลางพยายามสะบัดตัวให้หลุดจากการเกาะกุม

NC เล่นชู้ที่บ้านร้างในยามค่ำคืนที่แสงจันทร์สาดส่องทั่วเรือน นางดวง ทาสสาวผู้บังเอิญเดินออกมาทางหลังเรือนเพื่อตรวจดูความเรียบร้อย พลันสายตาของนางก็สะดุดเข้ากับเงาของใครบางคนที่เคลื่อนไหวอยู่ในความมืด นางหลบอยู่หลังต้นไม้ใหญ่ด้วยความอยากรู้อยากเห็น และในไม่ช้าร่างสูงของพ่อหมอไกรก็ปรากฏชัดเจนขึ้นเขาเดินออกจากเรือนของคุณหญิงเอิบอย่างเร่งรีบ แต่เมื่อผ่านบริเวณที่นางดวงซ่อนตัวอยู่ เขากลับชะงัก ราวกับสัมผัสได้ถึงการมีอยู่ของนางดวงตาคมกริบของพ่อหมอไกรมองตรงมาที่นางดวงในเงามืด ท่าทางของเขามิได้แสดงถึงความตกใจ แต่กลับเต็มไปด้วยความเคร่งขรึมและน่ากลัว นางดวงรู้สึกเหมือนถูกตรึงไว้กับที่ ไม่สามารถหลบสายตานั้นได้“เจ้ามาอยู่ที่นี่ทำไม?”พ่อหมอไกรเอ่ยเสียงต่ำ ราวกับต้องการให้คำพูดนั้นจมลึกลงในใจของนางนางดวงออกจากที่ซ่อนด้วยความลังเล แต่สายตาของนางยังคงจับจ้องที่เขา “ข้า...ข้าได้ยินเสียงผิดปกติ จึงออกมาดูเจ้าค่ะ” นางตอบตะกุกตะกัก พยายามหาคำอธิบายที่ดูไม่น่าสงสัย&nbs

NC บุกขึ้นมาตำ!!แสงเงินยวงจากดวงจันทร์ลอดผ่านร่มไม้ใหญ่ในยามดึกสงัด คุณหญิงเอิบถอนใจยาวพลางจัดผมที่หลุดรุ่ยให้เข้าทรง ก่อนย่องก้าวออกจากเรือนเล็กที่ซ่อนเร้นไว้ลับสายตาผู้คนในป่ารกชัฏ ร่างงามของนางซบไหล่พ่อหมอไกรเมื่อครู่ ความอบอุ่นของเขายังคงติดตรึงอยู่ในหัวใจของนาง แต่นางจำต้องจากมาเสียก่อนรุ่งสาง หากถูกจับได้ว่าแอบลักลอบมาในที่นี้ ย่อมกลายเป็นเรื่องใหญ่เป็นแน่"จะไปแล้วหรือ"เสียงของพ่อหมอไกรดังแผ่วข้างหู ในตอนที่นางจะลุกออกมา น้ำเสียงนั้นยังสะกิดใจนางยิ่งนัก หากเพียงชีวิตของนางมีอิสระได้บ้าง นางคงไม่ต้องทนทุกข์ใจถึงเพียงนี้ย่างเท้ากลับเรือนในความมืด นางหวังเพียงว่าแม่แย้มจะรออยู่ที่เรือน แต่เมื่อไปถึง นางกลับพบว่าเรือนนั้นเงียบสงัด แม่แย้มมิได้อยู่เฝ้าตามที่สั่งไว้ นาง

NC นางเอิบผู้หิวโหย"คุณหญิง""เอิบ เรียกข้าว่าเอิบก็พอ""เช่นนั้นหรือ""เอิบ แม่เอิบของข้า"หมอผีไกรจับดอกบัวตูมที่ยังเต่งตึง มือนวดคลึงสองเต้านั้น "อือ พ่อหมอ""พี่ไกร เรียกเช่นนี้ได้หรือไม่" เขาถาม ก่อนจะเขี่ยที่ยอดอกนาง สามีไม่แตะต้องนางมาสองปีแล้ว หญิงสาวมีความต้องการเอ่อล้น นางแอ่นอก กดเขาลงดูดยอดอกที่กำลังแข็งตัั้ง"พี่ไกร"หมอผีไกรพอใจ เขาดูดดึงยอดอกนางขึ้น "อะ อร๊ายยยย" มือก็ลูบถูที่ติ่งสวาทเม็ดใหญ่ของนาง "ข้าอยากเลีย" เขาขยับมากระซิบข้างหู คุณหญิงเอิบเสียววาบ คว้าจับแก่นกายเขาที่กำลังแข็ง"อูย ยาวจังพี่" นางเลียปาก อยากเหลือเกิน สองปีที่ขาดการกระทุ้งเสียดสี เจ้าพระยาสุรเดชไม่รู้ตัวเลยว่าทำให้ภรรยาหิวโหยมากเพียงใด"ข้าจะแทงให้ลึก""ข้าก็จะอ้าขากว้างๆ"คำพูดหยาบโลนช่วยปลุกอารมณ์ให้ทั้งคู่ บัดนี้พ่อหมอกลายเป็น'ไอ้ไกร'แล้ว เขาก้มลงเลียกลีบกุหลาบสีชมพูสวย "อ่าาาาาาาาห์" แหวกกลีบอ้า กวาดลิ้นเลียเม็ดสวรรค์นางเอิบ"อูย พี่ ข้าเสียววววว"นางสะดุ้งเฮือก เพราะไม่ถูกสามีสัมผัสมานาน นางจึงมีอารมณ์อยากรุนแรง น้ำอยากสีใสไหลเยิ้มเปียก ช่องทางรักขมิบสู้ลิ้น ติ่งสยิวแข็งเป้ง ถูกลิ้นนุ่มๆลากถู