(nc)เปลวเพลิงแห่งราคะสเวนก้มลงจูบภรรยา แววตารักใคร่ของเขาทำซาว่าแอบเขินไม่น้อย "น้องน่ารักมากกกก""ชิ น่ารักตรงไหนกัน หล่อขนาดนี้" ซาว่าทุบหลังเขาพลั่ก "น้องรูปงามมากจริงๆ พี่ละสายตาไม่ได้ตั้งแต่วันแรกที่เจอน้อง"คำพูดนี้ทำเอาเควินในร่างซาว่าจุกอก เขามาสิงร่างคนอื่น ช่วงชิงทุกอย่างที่เป็นของซาว่าและสเวนก็รักเขา เพราะรูปร่างหน้าตาของซาว่า"แล้วถ้าผม...""น้องสิ น้องกับท่านพี่" สเวนสบตาเขา ขอร้องเสียงหวานหู"เอ่อ แล้วถ้าน้องไม่ได้รูปร่างแบบนี้ ไม่หล่ออย่างนี้ แถมยังไม่เก่งอะไรเลย ท่านพี่จะยังรักน้องมั้ย""ทำไมถามอย่างนี้ล่ะ""ไม่ว่าจะเป็นร่างกายหรือจิตวิญญาณ ขอแค่ยังเป็นน้อง พี่ก็รักทั้งนั้นแหละ" สเวนจูบปิดปากคนช่างถาม ขบเม้มริมฝีปากอวบอิ่มนั่นจนได้เสียงครางอู้อี้เป็นรางวัล"อืม อื้ออออ"ซาว่าเหมือนตัวลอยอยู่บนอากาศ เขาจูบตอบสามีจนเกิดเสียงดังจ๊วบๆ และเมื่อถูกสเวนดูดปลายลิ้น น้ำอยากเขาก็ปริ่มออกมาเล็กน้อย
เสียงกระซิบของโชคชะตาแสงแดดส่องผ่านผ้าม่าน ฉายแสงอันอบอุ่นไปทั่วห้องที่สเวนและซาว่านอนกอดกันหลังจากคืนอันเร่าร้อน นิ้วของสเวนไล่ตามบนแผ่นหลังเปลือยเปล่าของซาว่า ขณะที่ทั้งคู่พยายามกลั้นอารมณ์นั้นไว้“น้องก็รู้” สเวนพูดด้วยรอยยิ้มขี้เล่น “พี่คิดมาตลอดว่าตอนเช้าคือช่วงที่ดีที่สุดของวัน” ซาว่าหัวเราะเบาๆ พลางฟุบหน้ากับหน้าอกของสเวน"ท่านพี่พูดตอนนี้ น้องจะทำยังไงต่อล่ะ"สเวนหัวเราะ เสียงดังก้องกังวานไปทั่วอกของเขา "พี่พบเหตุผลที่จะรักน้องแล้ว""เหตุผลอะไร" ซาว่าชักอยากรู้แล้วสิ"น้องน่ารัก แค่นี้แหละ""ชิ เหตุผลไรไม่รู้"ขณะที่พวกเขาดื่มด่ำกับความสุขที่มีให้กัน สเวนก็นึกขึ้นได้ว่าใกล้ถึงเวลาที่หมอจะมาแล้ว เมื่อวานเขาให้ลูกน้องไปนัดหมอให้ อยากให้มาตรวจร่างกายซาว่าดูอีกที รวมทั้งเรื่องที่ซาว่าเคยปวดท้องมากๆตอนอยู่มิติพงไพรด้วย“น้องไปแต่งตัวเถอะ เดี๋ยวสักพักหมอจะมาตรวจ” ไม่กี่นาทีต่อมาก็มีเสียงเคาะประตู ซาว่ายังไม่ทันได้ลุกออกจากเตียงด้วยซ้ำ"มาตรงเวลาเป๊ะๆเลยนะ"สเวนเปิดประตูออก เผยให้เห็นชายร่างผอมสูงที่มีผมสีน้ำตาลยุ่งเหยิงและรอยยิ้มบนใบหน้าของเขาตลอดเวลา "อ่า สเวน! นายเป็นยังไงบ้างเพื
นักดนตรีพเนจร(พาร์ท ซาว่า)ดวงอาทิตย์เพิ่งเริ่มโผล่พ้นขอบฟ้าขณะที่ผมนอนอยู่บนเตียง ครุ่นคิดถึงความไร้สาระของชีวิต อารมณ์ต่างๆวนเวียนอยู่ในใจผม"นี่เราท้องจริงๆเหรอ"การตื่นขึ้นมาแล้วต้องยอมรับว่าผู้ชายอย่างผมกำลังตั้งท้อง มันเหมือนกับมีอะไรที่ทำให้ผมรู้สึกผิดแปลกมากๆเลยครับ"เอ่อ...พระเจ้าคุณอยู่มั้ย โผล่หัวมาให้คำปรึกษาผมสักครั้งได้ป่ะ" ผมเรียกหาพระเจ้าภายในใจ รู้สึกว่าเขาจะหายไปนานเกินไปแล้วนะ!!!!“อรุณสวัสดิ์ซาว่า!” เสียงของสเวนดังก้องไปทั่วห้อง ดึงผมออกจากความคิดบ้าๆบอ ๆ“อรุณสวัสดิ์ ท่านพี่สเวนนี่” ผมตอบยิ้มๆ แล้วหันหน้าไปหาสเวน เขาขมวดคิ้วเมื่อได้ยินชื่อเล่นใหม่ อ่า จะว่าไปเรียกแบบนี้ก็น่ารักดีนะ"ซาว่า....เด็กดื้อ"เขาโน้มตัวเข้ามาจูบแก้มผม “พี่มีเรื่องต้องไปจัดการ อาจจะไม่ได้กลับสักสี่วัน""สี่วัน?" ผมร้องลั่น ลุกขึ้นยืนบนเตียง “แต่ท่านพี่ นั่นมันนานเกินไปนะ” อยู่กับเขาแล้วเหมือนผมจะเอาแต่ใจมากขึ้นทุกวันสเวนหัวเราะเบาๆ นิ้วของเขาปัดปอยผมที่หลังใบหูของผม “เรื่องสำคัญ เลยต้องไปนานหน่อย แต่พี่สัญญาว่าไม่เกินสี่วันแน่นอน""จะรีบกลับมากอดน้องกับลูกเร็วๆนะ""มีเรื่องอะไร ให้น้องไป
ปลดผนึกซาว่าคล้ายกลืนข้าวไม่ลง ภายในใจเขามีแต่ความกังวล"ได้เห็นแล้วว่าร่างกายนี้ยังคงอยู่""ทำไมกัน""ซาว่า บ่นพึมพำอะไร ทำไมไม่กินข้าว"สเวนตักข้าวป้อนภรรยา ไม่ใช่เขาไม่สงสัยในตัวนักดนตรีคนนั้น เพียงแต่ไม่อยากพูดอะไรให้ซาว่าลำบากใจเท่านั้นบางอย่างก็ไม่ใช่ว่าเขาจะไม่รู้เพียงแต่แกล้งมองข้ามไปก็แค่นั้น"นี่ท่านพี่" ซาว่าสบตาสเวน สายตาเศร้าสร้อยนั้นทำเอาคนเป็นสามีเจ็บหัวใจแปล๊บๆ"ว่าไง" เขาพูดเสียงนุ่ม ลูบหัวซาว่าอย่างเอ็นดู ตั้งแต่เมื่อไหร่กันนะที่เขาตกหลุมรักคนๆนี้รู้ตัวอีกทีก็ถอนตัวไม่ขึ้นซะแล้วสิ"ท่านพี่สเวน ท่านพี่ ออกมาหาน้องที ท่านพี่"แต่ก่อนจะได้คุยอะไรก็มีเสียงตะโกนโหวกเหวกดังมาจากด้านนอก สเวนคิ้วกระตุก "นั่นเสียงโดนัลนี่นา" ซาว่าหน้าตาเริ่มบึ้งตึง"ชู้รักท่านมาทำอะไรที่นี่""โธ่ ชู้อะไรกัน ตั้งแต่แต่งกับน้องพี่ก็ไม่ได้ยุ่งกับใครเลยนะ""เคยกอดกันต่อหน้าน้องอยู่นี่นา""ก็ตอนนั้น....""ตอนนั้นอะไร""ท่านพี่ ฮือๆๆๆๆ ออกมาหาน้องหน่อย""เฮ้อ!" สเวนจำใจเดินออกมาหน้าปราสาทอีกครั้ง ส่วนซาว่าก็เดินกระทืบเท้าตึงตังตามออกมาด้วย"ท่านพี่ ฮือออออ ท่านพี่ช่วยน้องด้วย ท่านพี่ฮาเกน ฮือออ
(จบ)อยู่กับเจ้าไปตลอดกาล"นั่นแสงอะไร"ซาว่าที่นั่งรอสเวนอยู่ตรงระเบียงเงยหน้าขึ้น แสงสีขาวกระจ่างเต็มท้องฟ้า เป็นสัญญาณว่าพลังของราชามังกรได้ถูกปลดปล่อยออกมาแล้ว"สีขาว อ่า มังกรขาว""อ่าาา หรือเราจะตาฝาด"ซาว่าขยี้ตาแรงๆ แล้วเขาก็ได้คำตอบว่าตัวเองแค่ตาฝาดไปวันสถาปนาอาณาจักร"เอาล่ะนะ พวกเราเปิดมิติ"เสียงมิเกลปลุกใจให้พวกพ้องฮึกเหิม สไลม์ตัวกลมเด้งดึ๋งๆนำหน้าเพื่อน ได้เวลาที่เขาต้องทำตามสัญญาแล้วในวันหนึ่งสเวนติดต่อมาเพื่อบอกเขาว่าซาว่ากำลังตั้งท้อง"นึกว่าท่านอยากจะครองโลกซะอีก" "อะไรทำให้นายคิดแบบนั้น""อะ นั่นสินะครับ""แค่เปิดมิติพงไพร และช่วยกันดูดกลืนวิญญาณของรันคะเข้าไปก็พอ หวังว่าพวกนายทุกตนจะทำได้นะ""แน่นอนอยู่แล้วครับ พวกเราเกิดมาเพื่อกินวิญญาณ ไม่ว่าจะชั่วร้ายแค่ไหนก็จะกินไม่เหลือซาก""ถึงแม้กินไปแล้ว เขาจะกลับมากำเนิดในครรภ์ซาว่าอีกครั้งก็เถอะ""ความจริงทำไมไม่มอบลูกคนแรกให้ราชาคอลตัลกินตามสัญญาล่ะครับ แล้วท่านก็สังหารซาว่าในคืนเดือนดับที่ประตูนรกเปิดในรอบหนึ่งพันปี ตัดวงโคจรไม่ให้จอมมารรันคะกลับมาเกิดได้อีก""เพราะต่อให้ราชาคอลตัลกินลูกคนแรกไป แต่รันคะคนที่สองที่สาม
"เอาหมูปิ้งสิบไม้ ข้าวเหนียวสาม"ผมบอกแม่ค้าหมูปิ้งก่อนจะดูดน้ำหวานเอื๊อกๆ "โอ๊ยร้อนๆ ร้อนฉิบหาย" ผมบ่นในใจ หิวข้าวก็หิว อยากกลับบ้านเร็วๆ วันนี้เหนื่อยเป็นบ้า"แปดสิบบาทจ้ะ"ผมรีบยื่นเงินให้แม่ค้า แล้วขึ้นไปนั่งหลับบนรถเมล์ต่อ แถมนั่งเลยมาอีกสามป้าย"เวรจริงๆ"ผมเดินคอตกมารอรถเมล์อีกรอบ กว่าจะนั่งย้อนกลับมาบ้านก็ใช้เวลาเป็นชั่วโมง รถติดมากจนผมอยากร้องไห้ วันนี้ผมเหนื่อยจริงๆ พอถึงบ้านก็แทบจะคลานเข้ามา"กลับช้าจังวันนี้"แม่ยังนั่งรอผมอย่างเช่นทุกวัน "เควิน แม่ถามทำไมไม่ตอบ" ผมเดินผ่านแม่ไปจนเธอทำเสียงดุ "ขอโทษครับ" ผมพูดอ่อยๆ "ช่างเถอะ ไปอาบน้ำอาบท่าแล้วมากินข้าวกัน แม่ทำของโปรดเราไว้เยอะเลย" ผมยิ้มออก ก่อนจะถือถุงข้าวเหนียวหมูปิ้งเข้าห้อง กินรองท้องก่อนสักหน่อยดีกว่าผมกินอย่างมูมมาม ชดเชยที่ทั้งวันนี้แทบไม่มีอะไรตกถึงท้องเลย ข้าวเหนียวคำใหญ่ถูกยัดเข้าปาก ผมจะกลืนมันลงท้อง แต่มันไม่ลง!!!อั๊ก อั๊กๆๆๆๆๆข้าวเหนียวติดคอผม ผมหายใจไม่ออก พยายามทำให้มันหลุดออกมา แต่ยิ่งแน่น ยิ่งเหมือนใจจะขาด "อั๊กๆๆๆๆๆ" ตาผมเหลือกค้าง ไม่มีแม้แต่เรี่ยวแรงจะเรียกให้คนช่วย ผมเอนล้มลงพื้น ตัวเกร็งไปหมด"ไงพ
ผมลืมตาตื่นขึ้นมาอีกครั้ง แต่คราวนี้ไม่ใช่สถานที่เดิม "ที่ไหนอีกล่ะ" ผมที่นอนอยู่รีบลุกขึ้นนั่ง งงงวยกับสิ่งที่ได้พบเจอในวันนี้"อะ"สายตาผมเหลือบเห็นเงาตัวเองในกระจก "กูเหรอ" ผมวิ่งมาที่กระจกเพื่อจะมองดูชัดๆ "ใครล่ะเนี่ย กูเหรอ" ผมจับหน้าหล่อๆนี่ดู ลูบแขนล่ำๆที่ชาติก่อนไม่เคยมี "โอ้ววว" แล้วก็เปิดดูซิกแพค "หูย กล้ามท้องกู" ผมตาโต สำรวจร่างกายนี้อย่างถูกใจ นี่สินะโอกาสครั้งใหม่ที่พระเจ้ามอบให้ผมชีวิตใหม่ เกิดใหม่ ร่างใหม่"เหมือนฝันเลยโว้ย" แต่ก็เป็นห่วงแม่จัง ป่านนี้ไม่รู้จะร้องไห้เสียน้ำตาไปกี่ถังแล้ว"ก็คงต้องอยู่ต่อไป ถึงจะเจ็บปวดเสียใจแค่ไหนก็ต้องอยู่ให้ได้ นายจากมาแล้วยังต้องห่วงอะไรอีก""นั่นสินะ" จริงอย่างที่พระเจ้าว่า ผมจากมาแล้วยังต้องห่วงอะไร สุดท้ายก็ย้อนกลับไปหาแม่ไม่ได้อยู่ดีแต่ แต่ แต่ ขอผมร้องไห้หน่อยเถอะ"ฮึก ฮือๆๆๆๆๆๆ แม่ครับ ฮืออออ ผมไม่ได้อยู่ดูแล ฮึก ทิ้งให้แม่อยู่คนเดียวแล้ว ฮือๆๆๆๆๆๆ"เปิดดูไอ้นั่นสักหน่อยดีกว่า "แงงงงงงง ใหญ่จังเลย เวลาแข็งคงใหญ่ขึ้นอีก ฮืออออ แม่ครับบบ ฮือๆๆๆๆๆ""พึ่งออกจากบ้านได้วันเดียว ร้องไห้หาแม่แล้วเหรอ""เฮ้ย!! เสียงใครว่ะ"ฮึบบบบเฮ้
"อ่า ไปซะแล้ว ไม่อยู่ช่วยเราหน่อยเลย" สเวนควักส่วนกลางกายออกมา มือรูดชักขึ้นลง ใจจินตนาการว่าได้สอดใส่รูภรรยา"โอ๊ย ซาว่าของพี่ ซี๊ดดดด หล่อกระชากใจพี่จริงๆ โอ๊ยๆๆๆๆ"เขายืนแอ่น แก่นกายชี้โด่ มือสากครูดสี รูดรั้ง สาวชักเร็วๆ "อ่า ซาว่า" เขาคิดภาพซาว่ากำลังครวญคราง ยิ่งมีอารมณ์รุนแรงขึ้น เม้มปากทำหน้าเสียวซ่าน เรียกชื่อภรรยาไม่หยุด"ซาว่า ซี๊ดดดด เมียพี่ โอ้วๆๆๆๆๆ"จากยืนมาเป็นนั่ง สเวนนั่งลงบนเตียง เอนตัวสาวชักท่อนลำแข็ง เด้งเด้าใส่มือตัวเองอย่างเมามัน"โอ๊ยยยยย"น้ำอยากสีใสฉ่ำปลายหัว เขาเอามือละเลงมัน ตัวบิดเกร็งอย่างเสียวซ่าน มืออีกข้างล้วงเขี่ยหัวนม"อะ ซี๊ดดดดด"สเวนเป็นคนมักมาก ก่อนจะแต่งงานกับซาว่าเขาก็นอนกับคนนู้นคนนี้ไปทั่ว แถมยังเจ้าชู้หลายใจ คบทั้งชายทั้งหญิง รวมๆกันเกือบสิบคน"อ่า ซาว่าาาา"จริงที่เขาปรารถนาในตัวซาว่า แต่ก็แค่เรื่องบนเตียง ไม่ได้มีความรักเข้ามาแทรก ก็นะ ใครจะรักคนที่ได้เจอกันครั้งแรกก็วันแต่งงานเลยถึงเขาบ้ากาม แต่ก็ไม่ได้รักใครง่ายๆหรอกนะพอระบายอารมณ์ในห้องน้ำจนสาแกใจแล้วผมก็รู้สึกดีขึ้นบ้าง น้ำท่ายังไม่ได้อาบหรอก เสื้อผ้าจะเปลี่ยนยังไม่มีเลยเนี่ย เดินกลั
(จบ)อยู่กับเจ้าไปตลอดกาล"นั่นแสงอะไร"ซาว่าที่นั่งรอสเวนอยู่ตรงระเบียงเงยหน้าขึ้น แสงสีขาวกระจ่างเต็มท้องฟ้า เป็นสัญญาณว่าพลังของราชามังกรได้ถูกปลดปล่อยออกมาแล้ว"สีขาว อ่า มังกรขาว""อ่าาา หรือเราจะตาฝาด"ซาว่าขยี้ตาแรงๆ แล้วเขาก็ได้คำตอบว่าตัวเองแค่ตาฝาดไปวันสถาปนาอาณาจักร"เอาล่ะนะ พวกเราเปิดมิติ"เสียงมิเกลปลุกใจให้พวกพ้องฮึกเหิม สไลม์ตัวกลมเด้งดึ๋งๆนำหน้าเพื่อน ได้เวลาที่เขาต้องทำตามสัญญาแล้วในวันหนึ่งสเวนติดต่อมาเพื่อบอกเขาว่าซาว่ากำลังตั้งท้อง"นึกว่าท่านอยากจะครองโลกซะอีก" "อะไรทำให้นายคิดแบบนั้น""อะ นั่นสินะครับ""แค่เปิดมิติพงไพร และช่วยกันดูดกลืนวิญญาณของรันคะเข้าไปก็พอ หวังว่าพวกนายทุกตนจะทำได้นะ""แน่นอนอยู่แล้วครับ พวกเราเกิดมาเพื่อกินวิญญาณ ไม่ว่าจะชั่วร้ายแค่ไหนก็จะกินไม่เหลือซาก""ถึงแม้กินไปแล้ว เขาจะกลับมากำเนิดในครรภ์ซาว่าอีกครั้งก็เถอะ""ความจริงทำไมไม่มอบลูกคนแรกให้ราชาคอลตัลกินตามสัญญาล่ะครับ แล้วท่านก็สังหารซาว่าในคืนเดือนดับที่ประตูนรกเปิดในรอบหนึ่งพันปี ตัดวงโคจรไม่ให้จอมมารรันคะกลับมาเกิดได้อีก""เพราะต่อให้ราชาคอลตัลกินลูกคนแรกไป แต่รันคะคนที่สองที่สาม
ปลดผนึกซาว่าคล้ายกลืนข้าวไม่ลง ภายในใจเขามีแต่ความกังวล"ได้เห็นแล้วว่าร่างกายนี้ยังคงอยู่""ทำไมกัน""ซาว่า บ่นพึมพำอะไร ทำไมไม่กินข้าว"สเวนตักข้าวป้อนภรรยา ไม่ใช่เขาไม่สงสัยในตัวนักดนตรีคนนั้น เพียงแต่ไม่อยากพูดอะไรให้ซาว่าลำบากใจเท่านั้นบางอย่างก็ไม่ใช่ว่าเขาจะไม่รู้เพียงแต่แกล้งมองข้ามไปก็แค่นั้น"นี่ท่านพี่" ซาว่าสบตาสเวน สายตาเศร้าสร้อยนั้นทำเอาคนเป็นสามีเจ็บหัวใจแปล๊บๆ"ว่าไง" เขาพูดเสียงนุ่ม ลูบหัวซาว่าอย่างเอ็นดู ตั้งแต่เมื่อไหร่กันนะที่เขาตกหลุมรักคนๆนี้รู้ตัวอีกทีก็ถอนตัวไม่ขึ้นซะแล้วสิ"ท่านพี่สเวน ท่านพี่ ออกมาหาน้องที ท่านพี่"แต่ก่อนจะได้คุยอะไรก็มีเสียงตะโกนโหวกเหวกดังมาจากด้านนอก สเวนคิ้วกระตุก "นั่นเสียงโดนัลนี่นา" ซาว่าหน้าตาเริ่มบึ้งตึง"ชู้รักท่านมาทำอะไรที่นี่""โธ่ ชู้อะไรกัน ตั้งแต่แต่งกับน้องพี่ก็ไม่ได้ยุ่งกับใครเลยนะ""เคยกอดกันต่อหน้าน้องอยู่นี่นา""ก็ตอนนั้น....""ตอนนั้นอะไร""ท่านพี่ ฮือๆๆๆๆ ออกมาหาน้องหน่อย""เฮ้อ!" สเวนจำใจเดินออกมาหน้าปราสาทอีกครั้ง ส่วนซาว่าก็เดินกระทืบเท้าตึงตังตามออกมาด้วย"ท่านพี่ ฮือออออ ท่านพี่ช่วยน้องด้วย ท่านพี่ฮาเกน ฮือออ
นักดนตรีพเนจร(พาร์ท ซาว่า)ดวงอาทิตย์เพิ่งเริ่มโผล่พ้นขอบฟ้าขณะที่ผมนอนอยู่บนเตียง ครุ่นคิดถึงความไร้สาระของชีวิต อารมณ์ต่างๆวนเวียนอยู่ในใจผม"นี่เราท้องจริงๆเหรอ"การตื่นขึ้นมาแล้วต้องยอมรับว่าผู้ชายอย่างผมกำลังตั้งท้อง มันเหมือนกับมีอะไรที่ทำให้ผมรู้สึกผิดแปลกมากๆเลยครับ"เอ่อ...พระเจ้าคุณอยู่มั้ย โผล่หัวมาให้คำปรึกษาผมสักครั้งได้ป่ะ" ผมเรียกหาพระเจ้าภายในใจ รู้สึกว่าเขาจะหายไปนานเกินไปแล้วนะ!!!!“อรุณสวัสดิ์ซาว่า!” เสียงของสเวนดังก้องไปทั่วห้อง ดึงผมออกจากความคิดบ้าๆบอ ๆ“อรุณสวัสดิ์ ท่านพี่สเวนนี่” ผมตอบยิ้มๆ แล้วหันหน้าไปหาสเวน เขาขมวดคิ้วเมื่อได้ยินชื่อเล่นใหม่ อ่า จะว่าไปเรียกแบบนี้ก็น่ารักดีนะ"ซาว่า....เด็กดื้อ"เขาโน้มตัวเข้ามาจูบแก้มผม “พี่มีเรื่องต้องไปจัดการ อาจจะไม่ได้กลับสักสี่วัน""สี่วัน?" ผมร้องลั่น ลุกขึ้นยืนบนเตียง “แต่ท่านพี่ นั่นมันนานเกินไปนะ” อยู่กับเขาแล้วเหมือนผมจะเอาแต่ใจมากขึ้นทุกวันสเวนหัวเราะเบาๆ นิ้วของเขาปัดปอยผมที่หลังใบหูของผม “เรื่องสำคัญ เลยต้องไปนานหน่อย แต่พี่สัญญาว่าไม่เกินสี่วันแน่นอน""จะรีบกลับมากอดน้องกับลูกเร็วๆนะ""มีเรื่องอะไร ให้น้องไป
เสียงกระซิบของโชคชะตาแสงแดดส่องผ่านผ้าม่าน ฉายแสงอันอบอุ่นไปทั่วห้องที่สเวนและซาว่านอนกอดกันหลังจากคืนอันเร่าร้อน นิ้วของสเวนไล่ตามบนแผ่นหลังเปลือยเปล่าของซาว่า ขณะที่ทั้งคู่พยายามกลั้นอารมณ์นั้นไว้“น้องก็รู้” สเวนพูดด้วยรอยยิ้มขี้เล่น “พี่คิดมาตลอดว่าตอนเช้าคือช่วงที่ดีที่สุดของวัน” ซาว่าหัวเราะเบาๆ พลางฟุบหน้ากับหน้าอกของสเวน"ท่านพี่พูดตอนนี้ น้องจะทำยังไงต่อล่ะ"สเวนหัวเราะ เสียงดังก้องกังวานไปทั่วอกของเขา "พี่พบเหตุผลที่จะรักน้องแล้ว""เหตุผลอะไร" ซาว่าชักอยากรู้แล้วสิ"น้องน่ารัก แค่นี้แหละ""ชิ เหตุผลไรไม่รู้"ขณะที่พวกเขาดื่มด่ำกับความสุขที่มีให้กัน สเวนก็นึกขึ้นได้ว่าใกล้ถึงเวลาที่หมอจะมาแล้ว เมื่อวานเขาให้ลูกน้องไปนัดหมอให้ อยากให้มาตรวจร่างกายซาว่าดูอีกที รวมทั้งเรื่องที่ซาว่าเคยปวดท้องมากๆตอนอยู่มิติพงไพรด้วย“น้องไปแต่งตัวเถอะ เดี๋ยวสักพักหมอจะมาตรวจ” ไม่กี่นาทีต่อมาก็มีเสียงเคาะประตู ซาว่ายังไม่ทันได้ลุกออกจากเตียงด้วยซ้ำ"มาตรงเวลาเป๊ะๆเลยนะ"สเวนเปิดประตูออก เผยให้เห็นชายร่างผอมสูงที่มีผมสีน้ำตาลยุ่งเหยิงและรอยยิ้มบนใบหน้าของเขาตลอดเวลา "อ่า สเวน! นายเป็นยังไงบ้างเพื
(nc)เปลวเพลิงแห่งราคะสเวนก้มลงจูบภรรยา แววตารักใคร่ของเขาทำซาว่าแอบเขินไม่น้อย "น้องน่ารักมากกกก""ชิ น่ารักตรงไหนกัน หล่อขนาดนี้" ซาว่าทุบหลังเขาพลั่ก "น้องรูปงามมากจริงๆ พี่ละสายตาไม่ได้ตั้งแต่วันแรกที่เจอน้อง"คำพูดนี้ทำเอาเควินในร่างซาว่าจุกอก เขามาสิงร่างคนอื่น ช่วงชิงทุกอย่างที่เป็นของซาว่าและสเวนก็รักเขา เพราะรูปร่างหน้าตาของซาว่า"แล้วถ้าผม...""น้องสิ น้องกับท่านพี่" สเวนสบตาเขา ขอร้องเสียงหวานหู"เอ่อ แล้วถ้าน้องไม่ได้รูปร่างแบบนี้ ไม่หล่ออย่างนี้ แถมยังไม่เก่งอะไรเลย ท่านพี่จะยังรักน้องมั้ย""ทำไมถามอย่างนี้ล่ะ""ไม่ว่าจะเป็นร่างกายหรือจิตวิญญาณ ขอแค่ยังเป็นน้อง พี่ก็รักทั้งนั้นแหละ" สเวนจูบปิดปากคนช่างถาม ขบเม้มริมฝีปากอวบอิ่มนั่นจนได้เสียงครางอู้อี้เป็นรางวัล"อืม อื้ออออ"ซาว่าเหมือนตัวลอยอยู่บนอากาศ เขาจูบตอบสามีจนเกิดเสียงดังจ๊วบๆ และเมื่อถูกสเวนดูดปลายลิ้น น้ำอยากเขาก็ปริ่มออกมาเล็กน้อย
ท่านพี่ทำให้น้องแข็ง...."โอ๊ยร้อนจะตายอยู่แล้ว""พี่ขอโทษซาว่า อดทนอีกหน่อยนะ"ขณะที่สเวนพาผมออกจากพระราชวัง ร่างกายผมก็เหมือนจะหลอมละลายไปกับเปลวไฟ และความเจ็บปวดก็กัดกินทุกตารางนิ้วของผม"ฟะ ไฟมอดแล้ว" ผมร้องลั่น ในที่สุดไฟที่แผดเผาเราก็มอดลง แต่ความทรมานของมันยังคงอยู่ "น้องไหวรึเปล่า" สเวนถามผม น้ำเสียงเขาดูกังวลจนผมสัมผัสได้ "อืม ผมยังไหว" ตอนนี้เราสองคนกลับมาที่ปราสาทแล้ว ปราสาทของสเวนยังงดงามชวนให้ผมตกตะลึงเหมือนเคย แต่ตอนนี้ผมไม่มีกะจิตกะใจจะเอ่ยชม"หาผ้ามาคลุมให้เมียฉัน"เสื้อผ้าของเราถูกไฟไหม้จนไม่เหลือซาก "นี่สเวน ทำไมร่างกายเราสองคนไม่มีรอยไหม้เลยล่ะ" แม้ผมจะทรมานมากจากการถูกไฟเผา แต่ก็มีเรื่องให้ต้องประหลาดใจเพราะผิวหนังของผมไม่มีรอยพุพองจากไฟเลย"หลับตาด้วย ห้ามมองนะ" สเวนไม่ตอบคำถามผม แต่ไปหาเรื่องคนรับใช้แทนให้ตายสิ พวกเธอหลับตาจนเดินชนเสาแล้วเห็นมั้ย!!!"นี่ค่ะท่านนายพล"สาวใช้ชื่อทิจิคและโนร่ารีบโยนผ้าห่มมาให้เรา พอโยนเสร็จพวกเธอก็วิ่งหายไปเลย สงสัยจะกลัวสายตาเตรียมเอาเรื่องของสเวนละมั้ง "เห็นของดีเราซะแล้ว" ผมยังมีแรงขยับปากพูดแม้ว่าร่างกายจะอ่อนปวกเปียกแล้ว เมื่
เปิดเผยหัวใจ ขณะที่พวกเขาเดินทางโดยเวทเคลื่อนย้ายกลับไปยังอาณาจักรแอรีส สเวน ซาว่า และมาไค พบว่าตัวเองตกอยู่ในความเงียบงัน โดยไม่รู้ถึงความรู้สึกที่ซ่อนเร้นต่อกัน"ถึงเร็วมาก เวทของท่านนายพลสุดยอดเลย" มาไคพูดขึ้นมาแต่ไม่มีเสียงตอบรับ เพราะสองสามีภรรยาเอาแต่จ้องหน้ากันไม่พูดไม่จาทั้งสามมาโผล่ที่พระราชวังแอรีสอันงดงาม ที่ซึ่งราชาคอลตัลปกครองด้วยความโหดเหี้ยมและเผด็จการ"น้องไหวมั้ย" สเวนกอบกุมมือของซาว่าไว้ แต่ภรรยานักรบของเขาก็สะบัดมือหนีอย่างไม่ไยดี"อย่ามาทำเป็นพูดดีหน่อยเลย" ล่ามโซ่กันขนาดนี้ยังมาแสร้งทำเป็นห่วงอีก ลึกๆในใจของซาว่านั้นเจ็บปวด เขาน้อยใจที่สเวนทำอย่างนี้ แต่ก็ไม่อยากยอมรับความรู้สึกตัวเอง"พี่ขอโทษนะ"หัวใจของสเวนเต้นรัวด้วยความเป็นห่วงซาวา ความรู้สึกที่เขาเก็บกดไว้มันมีมากจนเกินไป ตอนนี้เขาว้าวุ่นใจ ทั้งอยากยึดมั่นในหน้าที่ แต่อีกใจหนึ่งก็ต่อต้านบอกว่าให้พาซาว่าหนีไป"เอ่อ ท่านนายพลจะพาซาว่าไปไหน ผมขอไปด้วยได้มั้ย" มาไคกล่าวตะกุกตะกัก ถึงเขาจะชอบหาเรื่องซาว่าอยู่บ่อยๆแต่ความจริงเขาไม่ได้เกลียดซาว่าหรอกนะก็แค่อิจฉาที่ซาว่าเก่งกว่าตัวเองเท่านั้น!!!"นายน่ะ กลับเขตเด
ถูกจับล่ามโซ่เหมือนละครตบจูบ?"ซาว่า น้องเป็นอะไร""ผมปวดท้อง" ซาว่านอนตัวงอ เขาร้องโอดโอยอย่างน่าสงสาร ในท้องมันเต้นตุบๆ เหมือนจะมีอะไรแหวกออกมา"อ๊ากกกกก ผมจะตายแล้ว จะตายอีกแล้ว ฮือๆๆๆๆๆๆ"สเวนทำอะไรไม่ถูก น่าแปลกที่เขาใช้เวทเยียวยากับซาว่าไม่ได้ ไม่ว่าจะร่ายกี่ครั้งก็ยังไม่ได้ผล"น้องรอก่อน เดี๋ยวพี่ไปตามคนมาช่วย"สเวนพุ่งออกไปด้วยความเร็วสูงสุด แต่แล้วร่างสูงใหญ่ก็กระแทกประตูเข้ามาอีกครั้งเพราะนึกขึ้นได้ว่าเขากับซาว่ายังไม่ได้ใส่เสื้อผ้า!!!"นึกว่าจะไปทั้งอย่างนั้น" ซาว่าพูดเสียงสั่น เขาดูน่าสงสารจนสเวนต้องรวบตัวขึ้นมากอดไว้"รอก่อนนะเด็กดี เดี๋ยวก็หาย" เขาจะตายเพราะแรงกอดรัดของสเวนนี่แหละ "หะ หายใจไม่ออกแล้ว" สเวนรู้ตัวเลยรีบปล่อย เขาจับภรรยาแต่งตัวให้เรียบร้อย ก่อนจะใส่ของตัวเองบ้าง"ไม่ต้องไปแล้วแหละ ผมหายแล้ว""ฮะ""หายแล้วอะ เหมือนไม่เคยปวดเลย" ซาว่าลุกขึ้น กระโดดโลดเต้นอยู่บนที่นอน "หายแล้วโว้ย ไม่ตายแล้ว""ฮะ" สเวนพูดไม่ออก นี่ตกลงซาว่าปวดท้องจริงๆหรือแกล้งหลอกเขากันแน่"ผมไม่ได้แกล้งนะ มันปวดจริงๆแต่อยู่ดีๆก็หายเอง" ซาว่าเข้ามาเขย่าแขนสเวน เขาเอาหัวถูๆหน้าท้องสามีอย่างลืม
(nc)เจอกันแล้วก็จัดเลยเหรอ!!!"แน่ใจนะครับว่าข่าวจริง ไม่ใช่ว่าแม่มดนั่นมาหลอกเราเล่นนะ"สเวนไม่ตอบคำถามมาไค ตอนนี้ใจเขาลอยไปถึงมิติพงไพรแล้ว คิดถึงซาว่าจนเหมือนใจจะขาด เขาอยากกอดอยากหอมภรรยาจนแทบบ้าแล้ว"เอ่อ ท่านนายพล คุยกับผมหน่อยสิครับ" มาไคเหงาหงอยจนถึงที่สุด ปกติเขาเป็นคนพูดมาก แต่พอมาร่วมเดินทางกับสเวนแล้ว คล้ายๆกับเขาจะกลายเป็นใบ้!!!"อยากพูด อยากพูดมากกว่านี้ ทำยังไงดี" มาไคกรีดร้องในใจ ถ้าลงไปดีดดิ้นกับพื้นได้เหมือนเด็กๆเขาคงทำไปแล้วมันคันปากยุบๆยิบๆ คนที่เงียบปากได้แค่เวลานอนอย่างเขานั้นทรมานสุดๆ"แม่มดพีบีไม่ใช่คนปลิ้นปล้อน เธอไม่มีทางโกหก" สเวนยอมตอบคำถาม ก่อนจะเอาแขนยัดเข้าไปในมิติที่อยู่เบื้องหน้า"อ่า ทำไมเข้าไปได้แค่แขนล่ะครับ" มาไคเห็นสเวนทำเขาก็ทำตามบ้าง แต่น่าแปลกที่ไม่ว่าจะพยายามยัดตัวเองเข้าไปยังไงก็ทำไม่ได้"ข้าแต่จิตวิญญาณอันศักดิ์สิทธิ์และพงไพร ราชาแห่งมังกรขอคารวะท่าน"เสียงนั้นก้องกังวานไปทั้งมิติพงไพร ทุกสรรพสิ่งที่รอคอยการมาเยือนของแขกคนสำคัญต่างตื่นเต้นและดีใจ จะมีก็แต่ชายหนุ่มมาดเข้มคนหนึ่งที่ยังคงหลับใหล ไม่ว่าเสียงนั้นจะดังสักแค่ไหนเขาก็ยังนอนหลับสบาย