ธีร์เป็นเพื่อนสนิทกับวินมานาน เขาต้องข่มซ่อนความรู้สึกเอาไว้ภายในเพียงลำพังด้วยกลัวจะเสียวินไปจากชีวิต แต่เมื่อวันหนึ่งธีร์ได้ครอบครองวินสมใจ เขาจึงทำทุกวิถึทางให้วินอยู่เคียงข้างไปตลอด "วิน นายเป็นคนของฉันแล้ว" "ไอ้ธีร์ นายมันบ้าไปแล้ว"
ดูเพิ่มเติมบทที่ 43 บทส่งท้ายหลังเวลาผ่านไปสักพัก ธีร์ขยับกายหันมองไปที่แทน เขาเห็นแทนที่กำลังหลับสนิทไปแล้ว เขายกยิ้มขึ้นมาอย่างเจ้าเล่ห์ธีร์จึงค่อย ๆ ลุกขึ้นอย่างระมัดระวังเพื่อไม่ให้แทนตื่น จากนั้นเขาจึงเดินไปสะกิดวินที่นอนอยู่ข้าง ๆ วินปรือตาขึ้นมาอย่างงัวเงียและมองธีร์อย่างมีคำถาม ธีร์รีบชี้ไปที่ห้องน้ำเป็นสัญญาณ วินถึงกับเบิกตากว้าง"ธีร์ นายนี่มันจริง ๆ เลยนะ" วินพูดด้วยน้ำเสียงเอือมระอากับความหื่นที่มากเกินคนปกติทั่วไปของธีร์ธีร์ยิ้มแหย ๆ ก่อนจะกระซิบด้วยน้ำเสียงออดอ้อน "วิน...นายช่วยฉันหน่อย...เมื่อกี้ฉันยังไม่เสร็จเลย" สายตาของธีร์เต็มไปด้วยความอ้อนวอนวินมองค้อนธีร์ก่อนจะค่อย ๆ ลุกขึ้น เขายังไม่ลืมเหลือบมามองแทนที่ยังคงหลับอยู่อย่างนั้น วินค่อยรู้สึกโล่งใจ ก่อนจะยอมลุกขึ้นเดินตามธีร์เข้าไปในห้องน้ำแต่โดยดี แม้เขาจะไม่ค่อยเห็นด้วยนัก แต่เขาก็ไม่อาจปฏิเสธความต้องการที่มีของพวกเขาได้ ในใจลึก ๆ ของวินก็อดรู้สึกตื่นเต้นและวาบไหวไปด้วยเช่นกันภายในห้องน้ำแสงสลัวจากไฟที่หรี่ลงทำให้บรรยากาศดูโรแมนติกและน่าหลงใหล ธีร์ดึงวินเข้ามาในอ้อมแขนอย่างแนบชิด ริมฝีปากของเขาประกบลงบนริมฝีปากของวินอย่า
บทที่ 42 วันใหม่งานศพจัดขึ้นอย่างเรียบง่าย บรรยากาศในงานศพเต็มไปด้วยความโศกเศร้าและความ คนที่มาร่วมงานต่างร่วมแสดงความเสียใจและให้กำลังใจธีร์และแทนธีร์ยืนอยู่ข้างๆ โลงศพของแม่ เขารู้สึกถึงความรับผิดชอบที่แม่ฝากฝังให้ดูแลแทน ธีร์จับมือแทนแน่น แทนกำลังเสียใจอย่างหนักเขาน้ำตาไหลอาบแก้มไม่หยุด"แม่ ผมสัญญาว่าจะดูแลแทนเพื่อแม่เป็นอย่างดี ผมจะไม่ทำให้แม่ผิดหวัง" ธีร์พูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่สั่นเครือวินยืนอยู่ข้างๆ ธีร์ เขาวางมือบนไหล่ของธีร์ "ฉันจะอยู่ข้างนายเสมอ”ธีร์เบนหน้าเข้าซบอกของวิน พร้อมกับร้องไห้ออกมาอย่างหนัก ความอ่อนแอภายในใจพรั่งพรูออกมาเมื่อได้สัมผัสความอบอุ่นของวิน วินเป็นเหมือนกันพื้นที่ปลอดภัยของเขา ที่เขาจะสามารถระบายและปลดปล่อยความรู้สึกต่าง ๆ ออกมาได้โดยไม่ต้องระแวดระวังสิ่งใดหลังจากงานศพ ธีร์ก็พาแทนย้ายมาอยู่ด้วยกัน โดยจัดให้แทนนอนแยกออกไปที่ห้องนอนห้องหนึ่ง ส่วนเขากับวินยังคงนอนห้องเดิม ธีร์ทำหน้าที่พี่ชายของแทนเป็นอย่างดี เขาจัดการทุกอย่างให้แทนอย่างเรียบร้อย แทนเองก็ค่อย ๆ หายจากความโศกเศร้าลง อีกทั้งเมื่อได้อยู่ร่วมกับธีร์และวินที่ต่างมอบความรักให้เขาอย่างเต็มที่
บทที่ 41 ข่าวร้ายวินนั่งมองหน้าธีร์อย่างจริงจัง สองมือกุมมือธีร์ไว้แน่น วินพยายามจะทำความเข้าใจกับธีร์ ทั้งความรู้สึกของเขาและเรื่องการทำงานของเขา“ธีร์ เรามีเรื่องต้องคุยกัน” น้ำเสียงจริงจังของวินทำเอาธีร์ถึงกับนิ่งเงียบ เขากลืนน้ำลายอึกใหญ่อย่างคนกำลังรู้สึกผิด"ธีร์ ตอนนี้พวกเราคบกันแล้ว และฉันก็ต้องการจริงจังกับความสัมพันธ์นี้ แต่ว่าถ้าพวกเรายังคงต้องคอยมาทะเลาะกันทุกวัน ฉันไม่คิดว่าพวกเราจะไปกันรอด” วินพูดความคิดของเขาออกไป ธีร์ได้แต่มองหน้าวินนิ่ง“ถ้าเราจะใช้ชีวิตร่วมกัน ฉันอยากให้นายมั่นใจและเชื่อใจฉันมากกว่านี้" วินยังคงพูดต่อไปด้วยน้ำเสียงนุ่มนวล แต่เต็มไปด้วยความจริงจังวินเลื่อนมือมาลูบไล้ที่แก้มของธีร์ พลางมองเข้าไปในดวงตาของเขา "ฉันรู้ว่าบางครั้งฉันจริงจังกับงานมากเกินไปจนทำให้นายรู้สึกน้อยใจ แต่ว่าความรู้สึกของฉันไม่เคยเปลี่ยน และฉันยังคงเป็นของนายคนเดียวเท่านั้น"ธีร์ก้มหน้าอย่างกับเด็กที่กำลังถูกตำหนิ น้ำเสียงของวินทำให้เขารู้สึกละอายใจ "ฉันรู้ ฉันยอมรับว่าช่วงนี้ฉันเองก็ทำตัวงี่เง่ามากเกินไป" ธีร์ตอบเบา ๆ น้ำเสียงเต็มไปด้วยความสำนึกผิดวินลูบผมธีร์ไปมาอย่างเอ็นดู “ง
บทที่ 40 ง้อวินกลับมาถึงห้องตอนดึก ภายในห้องเงียบสงบ วินเดินหาธีร์จนพบว่าธีร์นอนอยู่ในห้องนอนเรียบร้อยแล้ว เขาเลยเดินตรงเข้าไปอาบน้ำ วินได้แต่คิดถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น เขารู้สึกไม่สบายใจอย่างมากที่ธีร์มีท่าทีแบบนี้ เขาเลยตัดสินใจว่าจะต้องทำความเข้าใจกับธีร์เสียใหม่วินออกมาจากห้องน้ำ เห็นธีร์นอนหันหลังให้ก็อดขำไม่ได้ ทำไมผู้ชายตัวใหญ่แต่ใจกลับเล็กเป็นปลาซิวแบบนี้กัน วินทรุดตัวลงบนเตียงก่อนจะโน้มตัวยื่นหน้าไปมองธีร์ ที่ยังคงหลับตา วินรู้ว่าธีร์ยังไม่หลับแต่คงงอนเขาน่าดู วินก้มคางลงมาเกยหัวไหล่ของธีร์อย่างเอาใจ"ธีร์ ยังไม่หลับใช่ไหม" วินกระซิบเสียงนุ่มใกล้หู ธีร์ยังคงนิ่งเงียบอยู่อย่างนั้นวินจึงเอ่ยกระเซ้า "ถ้านายไม่ตอบ ฉันจะลักหลับนายแล้วนะ" วินพูดพร้อมใช้ลิ้นเลียติ่งหูธีร์ไปมา ธีร์ถึงกับขนลุก เขาหันหน้ามาเผชิญหน้ากับวินด้วยใบหน้าหงิกงอ"นายมีอะไร" ธีร์พูดออกมาด้วยน้ำเสียงไม่พอใจวินยิ้มตาหยีใส่ธีร์ "โกรธฉันเหรอ โกรธเรื่องอะไรไหนบอกสิ" วินกล่าวเนิบนาบ คางถูไถไปมาอย่างแมวน้อยอ้อนเจ้าของธีร์ทำเสียงฮึดฮัดอย่างไม่สบอารมณ์ วินทำท่าทางถอนหายใจก่อนจะบ่นออกมา "ถ้านายไม่คุยกับฉัน งั้นฉันนอ
บทที่ 39 แง่งอนหลังจากเรื่องต่าง ๆ คลี่คลายลง วินก็เอาแต่วุ่นอยู่กับโปรเจกต์ในมือ เขาตื่นแต่เช้าและกลับห้องดึกแทบทุกวัน ธีร์เริ่มรู้สึกหงุดหงิดที่วินไม่ค่อยสนใจเขา ธีร์เริ่มแสดงท่าทีน้อยใจใส่วินบ่อย ๆ วินเองที่เหนื่อยจากงานเมื่อเจอท่าทางของธีร์เช่นนี้เขาก็ยิ่งอ่อนใจธีร์เริ่มไปนั่งเฝ้าวินที่บริษัทมากขึ้น แต่เขาก็ได้แต่นั่งแกร่วอยู่คนเดียว ในเมื่อวินเอาแต่ประชุมหรือไม่ก็นั่งอ่านกองเอกสารที่แทบจะล้นโต๊ะเช้าวันหนึ่งวินต้องออกไปดูแลกองถ่าย ธีร์ก็ยังคงติดตามไปด้วย ท่าทางของวินที่ดูสนิทสนมกับทุกคน แถมยังทำตัวเอาอกเอาใจใครต่อใครไปทั่วกองถ่ายอีก ทำเอาธีร์ถึงกับควันออกหู ธีร์หึงวินจนเขาแอบดึงวินเข้ามาในห้องก่อนจะล็อกประตู"ธีร์ นี่นายทำอะไร" วินร้องออกมาด้วยความตกใจธีร์มีสีหน้าเคร่งขรึม เขาจับมือของวินไพล่หลังเอาไว้ ก่อนจะดันวินไปจนชิดกำแพง “นายทำฉันหงุดหงิด”ธีร์พูดจบก็ก้มลงซุกไซ้ตามลำคอของวิน พร้อมขบกัดด้วยความฉุนเฉียว มือข้างหนึ่งค่อย ๆ ดึงชายเสื้อขึ้นจากกางเกงก่อนจะสอดมือเข้าไปลูบไล้แผ่นอก มือหนาบีบเคล้นเอวอย่างหนัก“ธีร์ นายหยุดเดี๋ยวนี้นะ” วินร้องโวยวายออกมาเมื่อธีร์เริ่มทำเรื่องน่าอา
บทที่ 38 ข่าวใหญ่หลังจากวินตกลงคบกับธีร์ ความสัมพันธ์ของทั้งสองก็พัฒนาไปในทางที่ดีขึ้นมาก ทว่าธีร์กลับแสดงความเอาแต่ใจและแสดงความเป็นเจ้าของจนวินต้องคอยดุอยู่บ่อยครั้ง ช่วงหลังนี้ วินต้องวิ่งวุ่นออกไปทำงานแต่เช้า เนื่องจากมีโปรเจกต์สำคัญในมือหลายตัวเมื่อวินออกจากห้อง ธีร์ก็มักจะแต่งตัวออกจากห้องไปเช่นกัน แต่ธีร์ก็จะกลับมาถึงห้องก่อนวินเสมอ ทำให้วินไม่ค่อยสงสัยอะไร จนกระทั่งวันหนึ่ง เมื่อวินกลับมาและพบว่าภายในห้องว่างเปล่า วินถึงกับแปลกใจที่ธีร์ไม่อยู่ห้อง เพราะปกติธีร์จะไม่ค่อยออกไปข้างนอก แถมเป็นการออกไปโดยที่ไม่โทรบอกเขาอีกต่างหากวินหยิบมือถือขึ้นมาโทรหาธีร์ แต่ธีร์กลับไม่รับสาย ความสงสัยเริ่มก่อตัวในใจของวิน วินลงไปด้านล่างเพื่อสอบถามรปภ. และได้รับข้อมูลว่าช่วงนี้ธีร์ออกจากห้องแทบทุกวัน นั่นยิ่งทำให้วินรู้สึกถึงความผิดปกติที่มีเมื่อวินกลับมาที่ห้อง สักพักธีร์ก็เปิดประตูเข้ามาด้วยท่าทางอิดโรย แต่พอเขาเห็นวิน ธีร์ก็ชะงักไปนิดหนึ่ง ก่อนจะเปลี่ยนสีหน้าเดินเข้ามาออดอ้อนวินเช่นเคย"วิน นายกลับมาแล้วเหรอ" ธีร์กล่าวด้วยเสียงนุ่มนวล ขณะที่เดินเข้ามาหาวิน ธีร์พยายามทำตัวให้เป็นปกติ เขาโอ
บทที่ 37 อ้อนวอนฉันสิค่ำคืนนั้น แสงจันทร์ที่สาดส่องกระทบเข้ามาผ่านม่านหน้าต่าง ทำให้บรรยากาศรอบข้างยิ่งดูอบอุ่นและโรแมนติกยิ่งนักเงาร่างของคนทั้งสองที่เปลือยเปล่าทาบทับกันไปมา “วิน...คืนนี้ฉันตามใจนายทุกอย่าง” เสียงหอบถี่ของธีร์ดังขึ้นอย่างอ่อนโยน เขานอนแผ่หลาโดยยอมให้วินขึ้นคร่อมและเป็นฝ่ายควบคุมวินยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ ดวงตาสบตาธีร์ที่มีแววหวานฉ่ำ "นายแน่ใจนะ ธีร์" วินถามด้วยน้ำเสียงทุ้มพลางลูบไล้ไปตามร่างกายของธีร์อย่างอ่อนโยน แต่แฝงได้ด้วยความยั่วเย้าอยู่ในที"แน่ใจสิ...คืนนี้ฉันให้นายเป็นฝ่ายควบคุม" ธีร์ตอบพร้อมกับหลับตาพริ้ม ปล่อยให้ความรู้สึกนำพาไปตามที่วินต้องการวินจับมือทั้งสองข้างของธีร์ยกขึ้นเหนือหัว “งั้นคืนนี้นายไม่มีสิทธิ์” วินกระซิบบอกธีร์อย่างเอาแต่ใจ ก่อนที่เขาจะค่อย ๆ ก้มลงจูบที่ริมฝีปากของธีร์อย่างนุ่มนวล ก่อนจะค่อย ๆ แทรกลิ้นเข้าไปในปากของธีร์ สัมผัสที่ร้อนแรงทำให้ธีร์ครางออกมาอย่างอดไม่อยู่ วินกดจูบหนักขึ้น สลับกับการจูบเบา ๆ ที่ทำให้ธีร์สั่นสะท้านไปทั้งร่างมือของวินลูบไล้ไปตามแผงอกของธีร์ มือของวินหมุนวนเขี่ยไปที่ตุ่มไตที่แข็งชันก่อนจะตามด้วยลิ้นร้อนที่เลียไล้ห
บทที่ 36 ฉันไม่ให้นายเปลี่ยนใจหลังจากวันนั้น ความสัมพันธ์ของธีร์และครอบครัวก็ดีขึ้นอย่างมาก วินมักจะคะยั้นคะยอชวนธีร์ไปบ้านของแม่ธีร์อยู่เสมอ แม้ธีร์จะตั้งท่าหงุดหงิดและขัดใจไปเสียทุกครั้ง แต่วินก็รู้ดีว่าธีร์นั้นก็อยากไปเช่นกัน เขาจึงไม่สนท่าทีที่ปากไม่ตรงกับใจของธีร์ แล้วทำการบังคับแกมข่มขู่เขาไปเสียทุกครั้งสำหรับแทนนั้น เขาเป็นเด็กฉลาดมากคนหนึ่ง เขาช่างพูด ช่างเจรจา เรื่องยกยอคนอื่นนี่ยกให้เป็นที่หนึ่ง แทนค่อนข้างติดพี่ชายอย่างธีร์และวินมาก เรียกได้ว่าเห่อพี่ชายเสียยิ่งกว่าอะไร แทนจึงเป็นเหมือนกาวที่ช่วยประสานความสัมพันธ์ระหว่างธีร์และแม่ให้ดีมากขึ้น“แม่ ๆ ถ้าแทนโตขึ้น แทนอยากหล่อเท่เหมือนพี่ธีร์ แล้วก็อยากคุยสนุกเหมือนพี่วินด้วย” เสียงเจื้อยแจ้วของแทนดังขึ้นมา เขายกมือถือขึ้นพร้อมชูรูปที่แทนถ่ายกับธีร์และวินให้แม่ดู “ตอนแทนเอารูปพี่ธีร์กับพี่วินไปอวดเพื่อน ๆ มีแต่คนอิจฉาแทนกันใหญ่ บอกว่าพี่ธีร์หล่อเหมือนเทพบุตร แถมยังขับรถเก่งอีกต่างหาก” แทนพยักพเยิดบอกกับแม่ พร้อมเข้าไปกอดธีร์ไว้แน่นอย่างกับเด็กน้อยที่ต้องการประจบเอาใจ ทำเอาทั้งธีร์และวินถึงกับยิ้มตามไปด้วยอีกคน"ปากหวานแต่เด
บทที่ 35 เผชิญหน้าตอนบ่ายแก่ ๆ วินปรือตาตื่นขึ้นมาอย่างคนหมดแรง ร่างกายปวดระบมไปหมดทั้งตัว โดยเฉพาะส่วนล่างที่ยังปวดเกร็งไปหมด ตามเนื้อตัวมีแต่รอยจุด จ้ำแดง จ้ำเขียว ไปทั่วแผ่นอก วินลืมตามองเพดานอย่างเหนื่อยอ่อน รางวัลที่เขามอบให้ธีร์ไม่ต่างอะไรกับบทลงโทษอันแสนโหดร้ายของเขา เขาได้แต่นึกเจ็บใจที่ความหวังดีของเขากลายเป็นฝันร้าย แต่ที่น่าเจ็บใจยิ่งกว่าก็คือบทรักอันเร่าร้อนที่ธีร์มอบให้กลับทำให้เขารู้สึกสุขสมไปในคราวเดียวกันวินได้แต่สะบัดหน้าไล่ความคิดฟุ้งซ่านจากหัวสมอง เขาพยุงตัวลุกขึ้นไปจัดการตัวเองอย่างรวดเร็ว เสียงท้องร้องประท้วงออกมาว่าตอนนี้เขาหิวจนแทบจะกินช้างได้ทั้งตัวแล้ววินเดินออกมานอกห้อง เห็นธีร์นั่งอ่านหนังสือเงียบ ๆ ท่าทางอารมณ์ดีของเขาทำให้วินนึกหมั่นไส้อยากจะหยิบแจกันเขวี้ยงใส่หน้าสักทีสองที"ให้ตายเถอะ ยังมาทำหน้าระรื่นอยู่อีก" วินสบถเบา ๆ ออกมาอย่างหงุดหงิดธีร์ปรายตาขึ้นมามองวิน ก่อนจะลุกขึ้นยิ้มกว้างอย่างเจ้าเล่ห์ เขาเดินตรงเข้าหาวินทันที ก่อนจะโน้มตัวกระซิบวินออกไป "รางวัลที่ให้ ฉันชอบมาก"วินถึงกับหน้าเขียวปั๊ด เขาง้างหมัดขึ้นเตรียมจะชกหน้าธีร์แรง ๆ สักหมัด ธีร์ถึ
ในยามค่ำคืนที่อบอวลไปด้วยแสงไฟนีออนและเสียงดนตรีที่ดังก้องไปทั่วคลับหรูย่านใจกลางเมือง ธีร์กำลังนั่งดื่มอยู่กับวินเพื่อนสนิทของเขา ธีร์เป็นลูกชายเศรษฐี เขาเป็นนักแข่งรถชื่อดัง ธีร์มีหน้าตาหล่อคม ใบหน้าฉายแววเจ้าเล่ห์เล็ก ๆ ดวงตาที่รียาวคมกริบ ทำเอาธีร์ต่างเป็นที่หมายปองของสาว ๆ มากมาย ส่วนวิน นักธุรกิจหนุ่มไฟแรง วินมีหน้าตาออกแนวสำอาง ผิวขาว แต่กลับเป็นเพลย์บอยตัวยงที่ควงผู้หญิงไม่ซ้ำหน้าเลยทีเดียวธีร์นั่งอยู่ที่โต๊ะวีไอพีของคลับ เขากำลังรู้สึกเบื่อหน่ายกับการเห็นวินคุยโทรศัพท์กับสาว ๆ ไม่หยุด เสียงหยอกเย้าปนเสียงหัวเราะอย่างสนุกสนาน ทำเอาเขาได้แต่รู้สึกหงุดหงิดใจเสียทุกครั้งไป เพราะในใจลึก ๆ ของธีร์ เขาแอบรักวินมาตลอดโดยไม่กล้าแสดงความรู้สึกอันใดออกมา ดังนั้นเขาจึงทำเพียงนั่งนิ่งและแกล้งทำเป็นไม่สนใจท่าทีที่น่าหมั่นไส้ของวินอย่างนั้น“เฮ้ ธีร์” วินเรียกทำลายความเงียบ “นายเคยคิดบ้างไหมว่า...อยากเจอใครสักคนที่เราจะลงหลักปักฐานด้วยกัน บางทีฉันก็คิดอยากจะแต่งงานแล้วว่ะ”คำถามนี้ทำเอาธีร์ถึงกับสะอึกใหญ่ เขารู้สึกเหมือนหัวใจถูกบีบเมื่อได้ยินวินพูดแบบนั้น แต่แล้วเขากลบความรู้สึกนั้นด้วยการ
ความคิดเห็น