บทที่ 9 ลงโทษธีร์เดินทางกลับมาถึงด้วยความเหนื่อยล้าจากการเดินทางที่ยาวนาน ชัยชนะในการแข่งรถที่เขาได้รับกลับไม่ทำให้เขารู้สึกตื่นเต้นแต่อย่างใด เพราะทันทีที่เขาเหยียบพื้นดิน ความคิดถึงวินที่เขาพยายามเก็บกดมาโดยตลอดก็พุ่งเข้ามาในใจของเขาทันที ธีร์รีบขับรถตรงไปยังคอนโดของวิน เมื่อมาถึงธีร์จอดรถอย่างรีบร้อนและเดินตรงไปที่หน้าประตูคอนโด“คุณธีร์ครับ คุณวินย้ายออกไปแล้ว” รปภ.บอกเขาด้วยน้ำเสียงสุภาพธีร์ได้ฟังเช่นนั้น เขากำหมัดแน่น ฟันขบกัดกันจนแทบจะแตก ธีร์รู้สึกโกรธและโมโหที่วินพยายามหนีเขาไป เขากลับคอนโดของตัวเองด้วยอารมณ์ที่คุกรุ่นเมื่อธีร์ล้มลงบนเตียงนอนอย่างหมดแรง ภาพของเขาและวินในค่ำคืนที่เร่าร้อนก็ผุดขึ้นมาในหัวของธีร์ไม่หยุดหย่อน เขาซุกหน้าลงบนเตียงนุ่ม มือใหญ่ปาดป่ายควานหาสัมผัสที่เลือนรางของวินอย่างคนละเมอ“วิน ฉันคิดถึงนายจนจะเป็นบ้าอยู่แล้ว” ธีร์พร่ำเพ้อออกมาอย่างรู้สึกเหนื่อยหัวใจธีร์ใช้เวลาไม่นานเขาก็สืบรู้ว่าวินพักอยู่ที่ไหน ธีร์ได้แต่กัดฟันกรอดอย่างขุ่นเคือง “นายคงไม่คิดจะหนีฉันไปทั้งชีวิตหรอกนะ” เขาบ่นพึมพำออกมา ก่อนจะขับรถตามวินที่ขับออกไปด้านนอกธีร์เฝ้ามองวินที่ยังคงด
บทที่ 10 หวั่นไหวเมื่อแสงแดดเริ่มส่องผ่านผ้าม่านเข้ามาภายในห้อง ธีร์ลืมตาตื่นขึ้นมาด้วยความอารมณ์ดี เขาหันไปมองวินที่นอนในอ้อมกอดเหมือนดั่งลูกแมวเชื่อง ใบหน้าเรียบสงบดูไร้พิษสงใด ๆ ทำเอารอยยิ้มบางปรากฏบนใบหน้าของธีร์ ความสุขที่เคยห่างหายกลับมาเต็มหัวใจของเขาอีกครั้งธีร์จ้องมองวินเนิ่นนาน ความรักและความปรารถนาลุกโชนอยู่ในสายตาของเขา ธีร์ยกมือขึ้นลูบไล้ใบหน้าของวินอย่างอ่อนโยน ลากไล้ลงมาจนถึงซอกคอที่มีรอยแดงจ้ำที่เขาเป็นผู้ประทับรอยไว้เป็นจุด ๆธีร์ยังคงใช้นิ้วลากไล้จากจุดหนึ่งไปยังอีกจุดหนึ่งอย่างอ่อนโยน เขารู้สึกหวงแหนคนตรงหน้าอย่างลึกซึ้ง ความรักที่เก็บกดไว้มานานหลายปี บัดนี้เขาสามารถแสดงออกได้อย่างเต็มที่แล้ว ธีร์ก้มลงจูบรอยแดงจุดหนึ่งตรงบริเวณซอกคอ เดิมทีเขาเพียงต้องการสัมผัสเพียงเล็กน้อยเท่านั้น แต่พอลิ้นร้อนลูบไล้ไปบนผิวนุ่มของวิน ทำเอาธีร์ถึงกับห้ามใจไว้ไม่อยู่“อืมม...” เสียงครางของวินอย่างพึงพอใจ ทำให้ธีร์หยัดตัวขึ้นคร่อมวินอีกครั้ง เขาซอกไซ้ไปตามผิวนุ่มอย่างหลงใหล ริมฝีปากขบเม้มติ่งนู่นอย่างหยอกเย้า วินเริ่มรู้สึกถึงสัมผัสอันเร่าร้อนที่กระทบผิวไม่ขาดสาย เขาจึงค่อยๆ ลืมตาตื่
บทที่ 11 คำขาดวินตื่นมาในตอนเที่ยงด้วยความอ่อนเพลีย ร่างกายของเขารู้สึกปวดร้าวไปทั่วทั้งตัว เขาลุกขึ้นจากเตียงนอน สภาพที่นอนที่ยับยู่ยี่ พร้อมคราบเหนียวเกรอะกรังเป็นด่างดวงไปทั่วเตียง เป็นหลักฐานของบทรักที่เร่าร้อนและดุเดือดของเขาและธีร์ วินหน้าแดงก่ำขึ้นมาอย่างไม่อาจรู้ว่าเป็นเพราะความโกรธหรือความละอายใจของเขากันแน่วินเดินตรงเข้าไปที่ห้องน้ำ เพื่อชำระล้างร่างกาย สายน้ำที่ไหลผ่านร่างกายของเขาเย็นยะเยือก ความคิดฟุ้งซ่านปรากฏบนหัวของวินไม่หยุดหย่อน ภาพบทรักที่เร่าร้อนและรุนแรง ทำให้วินนึกหวาดหวั่นใจขึ้นมา ทั้งความรู้สึกเคลิบเคลิ้ม ทั้งความโอนอ่อน ทั้งความคล้อยตาม ทำให้วินนึกหวั่นกลัวใจของตัวเอง เขากลัวว่าเขาจะหลงไปกับบทรักแสนเร่าร้อนอย่างไม่อาจถอนตัวขึ้นมาได้ เสียงถอนหายใจของวินดังออกมาเป็นช่วง ๆ ตามความคิดฟุ้งซ่านที่ไหลผ่านเข้ามาไม่หยุดหย่อนหลังจากอาบน้ำเสร็จวินเดินออกมาจากห้องน้ำ เขาเลือกเสื้อผ้าและกางเกงขาสั้นของธีร์ขึ้นมา แม้ว่าธีร์จะรูปร่างใหญ่กว่าเขาค่อนข้างมาก ทำให้เสื้อผ้าเหล่านั้นออกจะดูใหญ่เกินไปสำหรับเขานัก แต่วินก็สวมใส่มันอย่างไม่ได้ใส่ใจนักหลังจากจัดการตัวเองเรียบร้อย
บทที่ 12 พรีเซนเตอร์คนใหม่หลังจากเหตุการณ์ที่ห้องธีร์ในวันนั้น วินก็กลับมาใช้ชีวิตตามปกติ เขารู้สึกผ่อนคลายมากขึ้น ธีร์เองก็หายหน้าหายตาไปจากชีวิตวินจนวินแทบจะลืมเลือนไปเสียด้วยซ้ำ มีเพียงบางครั้งที่วินผ่านไปยังสถานที่เดิม ๆ ที่ครั้งหนึ่งวินกับธีร์เคยใช้เวลาร่วมกัน ทำให้วินแอบหวนนึกถึงธีร์ไปเสียมิได้วันนี้เป็นอีกวันหนึ่งที่วินเข้ามาทำงานแต่เช้า เขามีประชุมสำคัญกับฝ่ายการตลาดเกี่ยวกับโฆษณาตัวใหม่ของลูกค้ารายใหญ่ของบริษัท วินนั่งอยู่ตรงหัวโต๊ะประชุมฟังแผนงานดังกล่าวด้วยท่าทีเคร่งขรึม โฆษณาตัวนี้ค่อนข้างสำคัญทีเดียวกับธุรกิจของเขา เพราะเป็นของลูกค้าสำคัญของบริษัท อีกทั้งวินยังตั้งเป้าหมายจะใช้เป็นตัวเปิดแคมเปญของบริษัทในช่วงปีนี้อีกด้วยทีมงานนับสิบคนนั่งอธิบายแผนงานอย่างเคร่งเครียดและจริงจัง รายละเอียดส่วนใหญ่ค่อนข้างเป็นที่น่าพอใจของวินยิ่งนัก เขาพยักหน้าตอบรับทีมงานในระหว่างที่พรีเซนต์เป็นจังหวะ ๆ จนกระทั่งถึงส่วนของพรีเซนเตอร์ของแผนงาน ภาพของธีร์ปรากฏขึ้นบนหน้าจอ ทำเอาวินถึงกับชะงักค้างไปทันที“หยุดก่อน ดาราเซเลปดังๆ ไม่มีแล้วเหรอถึงได้เลือกคนนี้มา” วินค้านขึ้นมาทันทีอย่างหัวเสีย เ
บทที่ 13 กลับลำหลายวันผ่านไป วินยังคงวุ่นวายกับเรื่องที่บริษัท เขานั่งก้มหน้าก้มตากับกองเอกสารบนโต๊ะ เลขารู้ใจของเขาเดินเข้ามาภายในห้องทำงาน “คุณวินคะ ผู้จัดการฝ่ายการตลาดขอเข้าพบค่ะ” วินเงยหน้าขึ้นมองเลขาก่อนจะพยักหน้ารับ เขาจัดการพับแฟ้มเอกสารตรงหน้าอย่างเรียบร้อย ก่อนจะเดินไปนั่งที่โซฟารับแขกประตูเปิดออกอีกครั้ง ผู้จัดการตลาดเดินเข้าภายในห้องพร้อมกับแฟ้มรายงานในมือ “คุณวินครับ ทางเราทำการติดต่อคุณธีร์และส่งสัญญารวมถึงแผนงานไปให้แล้ว แต่ทางคุณธีร์ดูท่าจะปฏิเสธคำเชิญของพวกเราครับ” วินรู้สึกใจหายขึ้นมาเมื่อได้ยินรายงานดังกล่าว สีหน้าของเขาเคร่งเครียดลงอย่างเห็นได้ชัด เขาไม่แน่ใจตัวเองว่าควรจะรู้สึกดีใจหรือรู้สึกกังวลใจกันดี“แล้วถ้าหากเราเปลี่ยนพรีเซนเตอร์เป็นคนอื่นล่ะ” วินถามย้ำอีกครั้งแม้จะพอรู้คำตอบอยู่แล้ว ผู้จัดการมีสีหน้าอึกอักขึ้นมา ก่อนจะตอบกลับด้วยน้ำเสียงกังวลใจ “ตอนนี้ใคร ๆ ต่างต้องการดึงตัวคุณธีร์ไปเป็นพรีเซนเตอร์ ผมคิดว่าหากทางคุณธีร์ไม่ได้รับงานของบริษัทอื่นเช่นเดียวกัน ทางเราก็ยังพอจะมีความหวัง แต่ว่า...หากเป็นอย่างหลัง ผมคิดว่าเราอาจพลาดโอกาสกับงานชิ้นนี้ครับ”วินพยั
บทที่ 14 นัดพบในที่สุดก็ถึงวันที่วินนัดพบกับธีร์ วินนั่งรอธีร์อยู่ที่ห้องทำงานด้วยความตื่นเต้น เอกสารและสัญญาต่าง ๆ ถูกจัดเตรียมไว้ตรงหน้าอย่างเรียบร้อย วินพยายามนึกคำพูดต่าง ๆ ที่จะโน้มน้าวธีร์ให้สำเร็จให้ได้หัวใจของวินเต้นรัวแรงอย่างไม่อาจควบคุม ความประหม่าทำให้วินถึงกับลุกขึ้นเดินไปเดินมาอยู่รอบห้อง หัวสมองคิดเรื่องมากมายเกี่ยวกับเขาและธีร์ วินเต็มไปด้วยความรู้สึกกระอักกระอ่วนใจกับการที่ต้องเผชิญหน้ากับธีร์อีกครั้งหลังจากไม่ได้พบกันเสียนาน ทำเอาวินอดเหงื่อแตกไม่ได้สักพักหนึ่งเลขาเดินเข้ามาภายในห้อง “คุณวินคะ คุณธีร์มาถึงแล้วค่ะ” วินถึงกับกลืนน้ำลายเหนียวลงคออย่างยากลำบาก “ไปเชิญคุณธีร์เข้ามา” เลขาก้มหน้ารับคำพร้อมเดินออกจากห้องไปวินพยายามสงบสติอารมณ์ก่อนจะกลับไปนั่งที่โซฟาด้วยท่าทางนิ่งขรึม จนกระทั่งประตูค่อย ๆ เปิดออกมา ร่างของธีร์เดินตรงเข้ามาภายในห้อง ธีร์ยังคงดูหล่อเหลาเช่นเดิม ท่าทางมั่นใจของเขาทำให้เพิ่มเสน่ห์ในตัวเองไปได้มาก“นั่งก่อนสิ” วินผายมือเชิญธีร์นั่งตรงข้ามกับตนอย่างสุภาพและถือตัวธีร์ปรายตามองตำแหน่งที่วินเชื้อเชิญ ตำแหน่งนั้นอยู่ตรงกันข้ามกับวินทีเดียว เขายักไ
บทที่ 15 ต่อรองหลังจากที่วินจัดการกับเสื้อผ้าตัวเองเรียบร้อย เขารีบผ่อนลมหายใจออกมาอย่างโล่งใจ แต่ในใจกลับยังคงตึงเครียดและหวั่นไหวอย่างมากวินรีบเอื้อมมือหยิบร่างสัญญาส่งให้ธีร์ “นี่คือข้อเสนอของฉัน นายลองอ่านดู”ธีร์ยังคงโอบมือกับบ่าของวินอยู่อย่างถือวิสาสะ เขาใช้มือข้างที่โอบวินรับสัญญาฉบับนั้นพร้อมใช้มืออีกข้างเปิดสัญญาไปมา วินได้แต่นั่งนิ่งอยู่ในวงแขนของธีร์อย่างไม่อาจเลี่ยงได้ เขานั่งเกร็งตัวเอาไว้ พยายามไม่ให้ใบหน้าของเขาชนกับใบหน้าของธีร์เข้า แต่ยิ่งวินทำท่าทีดังกล่าว ธีร์ก็เหมือนยิ่งแกล้งวินหนักเข้าไปใหญ่ เขามักโน้มตัวทำทีเพ่งเอกสาร แต่กลับแอบสัมผัสใบหน้าของวินอย่างเนียน ๆ จมูกของธีร์ตวัดไหวไปมา บ้างก็สัมผัส บ้างก็ใกล้ชิด ลมหายใจอุ่นเป่ารดหน้าวิน ทำเอาวินถึงกับหน้าร้อนผ่าว“นายดูเสร็จรึยัง” วินถามออกมาอย่างรำคาญธีร์ทำท่าคิดอยู่ครู่ ก่อนจะฉวยโอกาสใช้จมูกแนบไล้ไปตามใบหน้าของวินอย่างใช้ความคิด“ข้อเสนอไม่เลว” ธีร์ตอบพร้อมมองหน้าวินเขม็งวินเริ่มสะบัดตัวออกอีกครั้ง “เช่นนั้นฉันหวังว่านายคงไม่ปฏิเสธอีกนะ” วินถามด้วยน้ำเสียงจริงจัง“แน่นอน ฉันย่อมรับปากนายอยู่แล้ว” ธีร์พูดพร้อมยิ
บทที่ 16 อยู่ด้วยกันหลังจากที่วินตัดสินใจเก็บข้าวของเข้ามาอยู่กับธีร์ เขาพยายามทำใจให้สงบและปรับตัวกับการเปลี่ยนแปลงนี้ แต่ในใจลึกๆ เขายังรู้สึกหวาดหวั่นกับสิ่งที่อาจเกิดขึ้น ในเมื่อเขายังระแวงธีร์ที่ดูเหมือนจะไม่ค่อยสนใจคำสัญญาที่ให้ไว้เท่าไหร่นักเมื่อวินมาถึงคอนโดของธีร์ ธีร์ก็ต้อนรับเขาด้วยรอยยิ้มกว้าง“ยินดีต้อนรับ...ที่รัก” ธีร์กล่าวเสียงหวานพร้อมดึงตัววินเข้ามากอดอย่างแนบแน่น“ใครเป็นที่รักนาย หยุดพูดเหลวไหลเลยนะ แล้วนายก็เลิกฉวยโอกาสกับฉันได้แล้ว” วินพยายามขัดขืน เขาดึงตัวออกจากอ้อมกอดของธีร์อย่างรำคาญ“โอเค ๆ ฉันจะพยายาม” ธีร์ปล่อยตัววินไปอย่างอิดออด เขายังคงยิ้มกรุ้มกริ่มให้กับวินจนวินแทบอยากจะควักลูกตานั้นออกคอนโดของธีร์ตกแต่งอย่างทันสมัยและมีสไตล์ ภายในห้องเต็มไปด้วยเฟอร์นิเจอร์หรูหราและเครื่องใช้ไฟฟ้าที่ทันสมัย วินมองไปรอบๆ ด้วยความรู้สึกคุ้นเคย เขาไม่ได้มาห้องธีร์นานเท่าไหร่แล้วนะตลอดเวลาที่อยู่ด้วยกัน ธีร์มักหาฉวยโอกาสกับวินเสมอ บางครั้งก็แอบลูบไล้ไปตามร่างกายของวิน บางครั้งก็แอบจูบที่แก้มอย่างรวดเร็ว วินก็ได้แต่โวยวายและหงุดหงิดใส่ธีร์เป็นประจำ“ธีร์ นายเลิกทำแบบนี้
บทที่ 43 บทส่งท้ายหลังเวลาผ่านไปสักพัก ธีร์ขยับกายหันมองไปที่แทน เขาเห็นแทนที่กำลังหลับสนิทไปแล้ว เขายกยิ้มขึ้นมาอย่างเจ้าเล่ห์ธีร์จึงค่อย ๆ ลุกขึ้นอย่างระมัดระวังเพื่อไม่ให้แทนตื่น จากนั้นเขาจึงเดินไปสะกิดวินที่นอนอยู่ข้าง ๆ วินปรือตาขึ้นมาอย่างงัวเงียและมองธีร์อย่างมีคำถาม ธีร์รีบชี้ไปที่ห้องน้ำเป็นสัญญาณ วินถึงกับเบิกตากว้าง"ธีร์ นายนี่มันจริง ๆ เลยนะ" วินพูดด้วยน้ำเสียงเอือมระอากับความหื่นที่มากเกินคนปกติทั่วไปของธีร์ธีร์ยิ้มแหย ๆ ก่อนจะกระซิบด้วยน้ำเสียงออดอ้อน "วิน...นายช่วยฉันหน่อย...เมื่อกี้ฉันยังไม่เสร็จเลย" สายตาของธีร์เต็มไปด้วยความอ้อนวอนวินมองค้อนธีร์ก่อนจะค่อย ๆ ลุกขึ้น เขายังไม่ลืมเหลือบมามองแทนที่ยังคงหลับอยู่อย่างนั้น วินค่อยรู้สึกโล่งใจ ก่อนจะยอมลุกขึ้นเดินตามธีร์เข้าไปในห้องน้ำแต่โดยดี แม้เขาจะไม่ค่อยเห็นด้วยนัก แต่เขาก็ไม่อาจปฏิเสธความต้องการที่มีของพวกเขาได้ ในใจลึก ๆ ของวินก็อดรู้สึกตื่นเต้นและวาบไหวไปด้วยเช่นกันภายในห้องน้ำแสงสลัวจากไฟที่หรี่ลงทำให้บรรยากาศดูโรแมนติกและน่าหลงใหล ธีร์ดึงวินเข้ามาในอ้อมแขนอย่างแนบชิด ริมฝีปากของเขาประกบลงบนริมฝีปากของวินอย่า
บทที่ 42 วันใหม่งานศพจัดขึ้นอย่างเรียบง่าย บรรยากาศในงานศพเต็มไปด้วยความโศกเศร้าและความ คนที่มาร่วมงานต่างร่วมแสดงความเสียใจและให้กำลังใจธีร์และแทนธีร์ยืนอยู่ข้างๆ โลงศพของแม่ เขารู้สึกถึงความรับผิดชอบที่แม่ฝากฝังให้ดูแลแทน ธีร์จับมือแทนแน่น แทนกำลังเสียใจอย่างหนักเขาน้ำตาไหลอาบแก้มไม่หยุด"แม่ ผมสัญญาว่าจะดูแลแทนเพื่อแม่เป็นอย่างดี ผมจะไม่ทำให้แม่ผิดหวัง" ธีร์พูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่สั่นเครือวินยืนอยู่ข้างๆ ธีร์ เขาวางมือบนไหล่ของธีร์ "ฉันจะอยู่ข้างนายเสมอ”ธีร์เบนหน้าเข้าซบอกของวิน พร้อมกับร้องไห้ออกมาอย่างหนัก ความอ่อนแอภายในใจพรั่งพรูออกมาเมื่อได้สัมผัสความอบอุ่นของวิน วินเป็นเหมือนกันพื้นที่ปลอดภัยของเขา ที่เขาจะสามารถระบายและปลดปล่อยความรู้สึกต่าง ๆ ออกมาได้โดยไม่ต้องระแวดระวังสิ่งใดหลังจากงานศพ ธีร์ก็พาแทนย้ายมาอยู่ด้วยกัน โดยจัดให้แทนนอนแยกออกไปที่ห้องนอนห้องหนึ่ง ส่วนเขากับวินยังคงนอนห้องเดิม ธีร์ทำหน้าที่พี่ชายของแทนเป็นอย่างดี เขาจัดการทุกอย่างให้แทนอย่างเรียบร้อย แทนเองก็ค่อย ๆ หายจากความโศกเศร้าลง อีกทั้งเมื่อได้อยู่ร่วมกับธีร์และวินที่ต่างมอบความรักให้เขาอย่างเต็มที่
บทที่ 41 ข่าวร้ายวินนั่งมองหน้าธีร์อย่างจริงจัง สองมือกุมมือธีร์ไว้แน่น วินพยายามจะทำความเข้าใจกับธีร์ ทั้งความรู้สึกของเขาและเรื่องการทำงานของเขา“ธีร์ เรามีเรื่องต้องคุยกัน” น้ำเสียงจริงจังของวินทำเอาธีร์ถึงกับนิ่งเงียบ เขากลืนน้ำลายอึกใหญ่อย่างคนกำลังรู้สึกผิด"ธีร์ ตอนนี้พวกเราคบกันแล้ว และฉันก็ต้องการจริงจังกับความสัมพันธ์นี้ แต่ว่าถ้าพวกเรายังคงต้องคอยมาทะเลาะกันทุกวัน ฉันไม่คิดว่าพวกเราจะไปกันรอด” วินพูดความคิดของเขาออกไป ธีร์ได้แต่มองหน้าวินนิ่ง“ถ้าเราจะใช้ชีวิตร่วมกัน ฉันอยากให้นายมั่นใจและเชื่อใจฉันมากกว่านี้" วินยังคงพูดต่อไปด้วยน้ำเสียงนุ่มนวล แต่เต็มไปด้วยความจริงจังวินเลื่อนมือมาลูบไล้ที่แก้มของธีร์ พลางมองเข้าไปในดวงตาของเขา "ฉันรู้ว่าบางครั้งฉันจริงจังกับงานมากเกินไปจนทำให้นายรู้สึกน้อยใจ แต่ว่าความรู้สึกของฉันไม่เคยเปลี่ยน และฉันยังคงเป็นของนายคนเดียวเท่านั้น"ธีร์ก้มหน้าอย่างกับเด็กที่กำลังถูกตำหนิ น้ำเสียงของวินทำให้เขารู้สึกละอายใจ "ฉันรู้ ฉันยอมรับว่าช่วงนี้ฉันเองก็ทำตัวงี่เง่ามากเกินไป" ธีร์ตอบเบา ๆ น้ำเสียงเต็มไปด้วยความสำนึกผิดวินลูบผมธีร์ไปมาอย่างเอ็นดู “ง
บทที่ 40 ง้อวินกลับมาถึงห้องตอนดึก ภายในห้องเงียบสงบ วินเดินหาธีร์จนพบว่าธีร์นอนอยู่ในห้องนอนเรียบร้อยแล้ว เขาเลยเดินตรงเข้าไปอาบน้ำ วินได้แต่คิดถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น เขารู้สึกไม่สบายใจอย่างมากที่ธีร์มีท่าทีแบบนี้ เขาเลยตัดสินใจว่าจะต้องทำความเข้าใจกับธีร์เสียใหม่วินออกมาจากห้องน้ำ เห็นธีร์นอนหันหลังให้ก็อดขำไม่ได้ ทำไมผู้ชายตัวใหญ่แต่ใจกลับเล็กเป็นปลาซิวแบบนี้กัน วินทรุดตัวลงบนเตียงก่อนจะโน้มตัวยื่นหน้าไปมองธีร์ ที่ยังคงหลับตา วินรู้ว่าธีร์ยังไม่หลับแต่คงงอนเขาน่าดู วินก้มคางลงมาเกยหัวไหล่ของธีร์อย่างเอาใจ"ธีร์ ยังไม่หลับใช่ไหม" วินกระซิบเสียงนุ่มใกล้หู ธีร์ยังคงนิ่งเงียบอยู่อย่างนั้นวินจึงเอ่ยกระเซ้า "ถ้านายไม่ตอบ ฉันจะลักหลับนายแล้วนะ" วินพูดพร้อมใช้ลิ้นเลียติ่งหูธีร์ไปมา ธีร์ถึงกับขนลุก เขาหันหน้ามาเผชิญหน้ากับวินด้วยใบหน้าหงิกงอ"นายมีอะไร" ธีร์พูดออกมาด้วยน้ำเสียงไม่พอใจวินยิ้มตาหยีใส่ธีร์ "โกรธฉันเหรอ โกรธเรื่องอะไรไหนบอกสิ" วินกล่าวเนิบนาบ คางถูไถไปมาอย่างแมวน้อยอ้อนเจ้าของธีร์ทำเสียงฮึดฮัดอย่างไม่สบอารมณ์ วินทำท่าทางถอนหายใจก่อนจะบ่นออกมา "ถ้านายไม่คุยกับฉัน งั้นฉันนอ
บทที่ 39 แง่งอนหลังจากเรื่องต่าง ๆ คลี่คลายลง วินก็เอาแต่วุ่นอยู่กับโปรเจกต์ในมือ เขาตื่นแต่เช้าและกลับห้องดึกแทบทุกวัน ธีร์เริ่มรู้สึกหงุดหงิดที่วินไม่ค่อยสนใจเขา ธีร์เริ่มแสดงท่าทีน้อยใจใส่วินบ่อย ๆ วินเองที่เหนื่อยจากงานเมื่อเจอท่าทางของธีร์เช่นนี้เขาก็ยิ่งอ่อนใจธีร์เริ่มไปนั่งเฝ้าวินที่บริษัทมากขึ้น แต่เขาก็ได้แต่นั่งแกร่วอยู่คนเดียว ในเมื่อวินเอาแต่ประชุมหรือไม่ก็นั่งอ่านกองเอกสารที่แทบจะล้นโต๊ะเช้าวันหนึ่งวินต้องออกไปดูแลกองถ่าย ธีร์ก็ยังคงติดตามไปด้วย ท่าทางของวินที่ดูสนิทสนมกับทุกคน แถมยังทำตัวเอาอกเอาใจใครต่อใครไปทั่วกองถ่ายอีก ทำเอาธีร์ถึงกับควันออกหู ธีร์หึงวินจนเขาแอบดึงวินเข้ามาในห้องก่อนจะล็อกประตู"ธีร์ นี่นายทำอะไร" วินร้องออกมาด้วยความตกใจธีร์มีสีหน้าเคร่งขรึม เขาจับมือของวินไพล่หลังเอาไว้ ก่อนจะดันวินไปจนชิดกำแพง “นายทำฉันหงุดหงิด”ธีร์พูดจบก็ก้มลงซุกไซ้ตามลำคอของวิน พร้อมขบกัดด้วยความฉุนเฉียว มือข้างหนึ่งค่อย ๆ ดึงชายเสื้อขึ้นจากกางเกงก่อนจะสอดมือเข้าไปลูบไล้แผ่นอก มือหนาบีบเคล้นเอวอย่างหนัก“ธีร์ นายหยุดเดี๋ยวนี้นะ” วินร้องโวยวายออกมาเมื่อธีร์เริ่มทำเรื่องน่าอา
บทที่ 38 ข่าวใหญ่หลังจากวินตกลงคบกับธีร์ ความสัมพันธ์ของทั้งสองก็พัฒนาไปในทางที่ดีขึ้นมาก ทว่าธีร์กลับแสดงความเอาแต่ใจและแสดงความเป็นเจ้าของจนวินต้องคอยดุอยู่บ่อยครั้ง ช่วงหลังนี้ วินต้องวิ่งวุ่นออกไปทำงานแต่เช้า เนื่องจากมีโปรเจกต์สำคัญในมือหลายตัวเมื่อวินออกจากห้อง ธีร์ก็มักจะแต่งตัวออกจากห้องไปเช่นกัน แต่ธีร์ก็จะกลับมาถึงห้องก่อนวินเสมอ ทำให้วินไม่ค่อยสงสัยอะไร จนกระทั่งวันหนึ่ง เมื่อวินกลับมาและพบว่าภายในห้องว่างเปล่า วินถึงกับแปลกใจที่ธีร์ไม่อยู่ห้อง เพราะปกติธีร์จะไม่ค่อยออกไปข้างนอก แถมเป็นการออกไปโดยที่ไม่โทรบอกเขาอีกต่างหากวินหยิบมือถือขึ้นมาโทรหาธีร์ แต่ธีร์กลับไม่รับสาย ความสงสัยเริ่มก่อตัวในใจของวิน วินลงไปด้านล่างเพื่อสอบถามรปภ. และได้รับข้อมูลว่าช่วงนี้ธีร์ออกจากห้องแทบทุกวัน นั่นยิ่งทำให้วินรู้สึกถึงความผิดปกติที่มีเมื่อวินกลับมาที่ห้อง สักพักธีร์ก็เปิดประตูเข้ามาด้วยท่าทางอิดโรย แต่พอเขาเห็นวิน ธีร์ก็ชะงักไปนิดหนึ่ง ก่อนจะเปลี่ยนสีหน้าเดินเข้ามาออดอ้อนวินเช่นเคย"วิน นายกลับมาแล้วเหรอ" ธีร์กล่าวด้วยเสียงนุ่มนวล ขณะที่เดินเข้ามาหาวิน ธีร์พยายามทำตัวให้เป็นปกติ เขาโอ
บทที่ 37 อ้อนวอนฉันสิค่ำคืนนั้น แสงจันทร์ที่สาดส่องกระทบเข้ามาผ่านม่านหน้าต่าง ทำให้บรรยากาศรอบข้างยิ่งดูอบอุ่นและโรแมนติกยิ่งนักเงาร่างของคนทั้งสองที่เปลือยเปล่าทาบทับกันไปมา “วิน...คืนนี้ฉันตามใจนายทุกอย่าง” เสียงหอบถี่ของธีร์ดังขึ้นอย่างอ่อนโยน เขานอนแผ่หลาโดยยอมให้วินขึ้นคร่อมและเป็นฝ่ายควบคุมวินยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ ดวงตาสบตาธีร์ที่มีแววหวานฉ่ำ "นายแน่ใจนะ ธีร์" วินถามด้วยน้ำเสียงทุ้มพลางลูบไล้ไปตามร่างกายของธีร์อย่างอ่อนโยน แต่แฝงได้ด้วยความยั่วเย้าอยู่ในที"แน่ใจสิ...คืนนี้ฉันให้นายเป็นฝ่ายควบคุม" ธีร์ตอบพร้อมกับหลับตาพริ้ม ปล่อยให้ความรู้สึกนำพาไปตามที่วินต้องการวินจับมือทั้งสองข้างของธีร์ยกขึ้นเหนือหัว “งั้นคืนนี้นายไม่มีสิทธิ์” วินกระซิบบอกธีร์อย่างเอาแต่ใจ ก่อนที่เขาจะค่อย ๆ ก้มลงจูบที่ริมฝีปากของธีร์อย่างนุ่มนวล ก่อนจะค่อย ๆ แทรกลิ้นเข้าไปในปากของธีร์ สัมผัสที่ร้อนแรงทำให้ธีร์ครางออกมาอย่างอดไม่อยู่ วินกดจูบหนักขึ้น สลับกับการจูบเบา ๆ ที่ทำให้ธีร์สั่นสะท้านไปทั้งร่างมือของวินลูบไล้ไปตามแผงอกของธีร์ มือของวินหมุนวนเขี่ยไปที่ตุ่มไตที่แข็งชันก่อนจะตามด้วยลิ้นร้อนที่เลียไล้ห
บทที่ 36 ฉันไม่ให้นายเปลี่ยนใจหลังจากวันนั้น ความสัมพันธ์ของธีร์และครอบครัวก็ดีขึ้นอย่างมาก วินมักจะคะยั้นคะยอชวนธีร์ไปบ้านของแม่ธีร์อยู่เสมอ แม้ธีร์จะตั้งท่าหงุดหงิดและขัดใจไปเสียทุกครั้ง แต่วินก็รู้ดีว่าธีร์นั้นก็อยากไปเช่นกัน เขาจึงไม่สนท่าทีที่ปากไม่ตรงกับใจของธีร์ แล้วทำการบังคับแกมข่มขู่เขาไปเสียทุกครั้งสำหรับแทนนั้น เขาเป็นเด็กฉลาดมากคนหนึ่ง เขาช่างพูด ช่างเจรจา เรื่องยกยอคนอื่นนี่ยกให้เป็นที่หนึ่ง แทนค่อนข้างติดพี่ชายอย่างธีร์และวินมาก เรียกได้ว่าเห่อพี่ชายเสียยิ่งกว่าอะไร แทนจึงเป็นเหมือนกาวที่ช่วยประสานความสัมพันธ์ระหว่างธีร์และแม่ให้ดีมากขึ้น“แม่ ๆ ถ้าแทนโตขึ้น แทนอยากหล่อเท่เหมือนพี่ธีร์ แล้วก็อยากคุยสนุกเหมือนพี่วินด้วย” เสียงเจื้อยแจ้วของแทนดังขึ้นมา เขายกมือถือขึ้นพร้อมชูรูปที่แทนถ่ายกับธีร์และวินให้แม่ดู “ตอนแทนเอารูปพี่ธีร์กับพี่วินไปอวดเพื่อน ๆ มีแต่คนอิจฉาแทนกันใหญ่ บอกว่าพี่ธีร์หล่อเหมือนเทพบุตร แถมยังขับรถเก่งอีกต่างหาก” แทนพยักพเยิดบอกกับแม่ พร้อมเข้าไปกอดธีร์ไว้แน่นอย่างกับเด็กน้อยที่ต้องการประจบเอาใจ ทำเอาทั้งธีร์และวินถึงกับยิ้มตามไปด้วยอีกคน"ปากหวานแต่เด
บทที่ 35 เผชิญหน้าตอนบ่ายแก่ ๆ วินปรือตาตื่นขึ้นมาอย่างคนหมดแรง ร่างกายปวดระบมไปหมดทั้งตัว โดยเฉพาะส่วนล่างที่ยังปวดเกร็งไปหมด ตามเนื้อตัวมีแต่รอยจุด จ้ำแดง จ้ำเขียว ไปทั่วแผ่นอก วินลืมตามองเพดานอย่างเหนื่อยอ่อน รางวัลที่เขามอบให้ธีร์ไม่ต่างอะไรกับบทลงโทษอันแสนโหดร้ายของเขา เขาได้แต่นึกเจ็บใจที่ความหวังดีของเขากลายเป็นฝันร้าย แต่ที่น่าเจ็บใจยิ่งกว่าก็คือบทรักอันเร่าร้อนที่ธีร์มอบให้กลับทำให้เขารู้สึกสุขสมไปในคราวเดียวกันวินได้แต่สะบัดหน้าไล่ความคิดฟุ้งซ่านจากหัวสมอง เขาพยุงตัวลุกขึ้นไปจัดการตัวเองอย่างรวดเร็ว เสียงท้องร้องประท้วงออกมาว่าตอนนี้เขาหิวจนแทบจะกินช้างได้ทั้งตัวแล้ววินเดินออกมานอกห้อง เห็นธีร์นั่งอ่านหนังสือเงียบ ๆ ท่าทางอารมณ์ดีของเขาทำให้วินนึกหมั่นไส้อยากจะหยิบแจกันเขวี้ยงใส่หน้าสักทีสองที"ให้ตายเถอะ ยังมาทำหน้าระรื่นอยู่อีก" วินสบถเบา ๆ ออกมาอย่างหงุดหงิดธีร์ปรายตาขึ้นมามองวิน ก่อนจะลุกขึ้นยิ้มกว้างอย่างเจ้าเล่ห์ เขาเดินตรงเข้าหาวินทันที ก่อนจะโน้มตัวกระซิบวินออกไป "รางวัลที่ให้ ฉันชอบมาก"วินถึงกับหน้าเขียวปั๊ด เขาง้างหมัดขึ้นเตรียมจะชกหน้าธีร์แรง ๆ สักหมัด ธีร์ถึ