บททั้งหมดของ คนของข้าใครกล้ามายุ่ง: บทที่ 1 - บทที่ 10

ในยามค่ำคืนที่อบอวลไปด้วยแสงไฟนีออนและเสียงดนตรีที่ดังก้องไปทั่วคลับหรูย่านใจกลางเมือง ธีร์กำลังนั่งดื่มอยู่กับวินเพื่อนสนิทของเขา ธีร์เป็นลูกชายเศรษฐี เขาเป็นนักแข่งรถชื่อดัง ธีร์มีหน้าตาหล่อคม ใบหน้าฉายแววเจ้าเล่ห์เล็ก ๆ ดวงตาที่รียาวคมกริบ ทำเอาธีร์ต่างเป็นที่หมายปองของสาว ๆ มากมาย ส่วนวิน นักธุรกิจหนุ่มไฟแรง วินมีหน้าตาออกแนวสำอาง ผิวขาว แต่กลับเป็นเพลย์บอยตัวยงที่ควงผู้หญิงไม่ซ้ำหน้าเลยทีเดียวธีร์นั่งอยู่ที่โต๊ะวีไอพีของคลับ เขากำลังรู้สึกเบื่อหน่ายกับการเห็นวินคุยโทรศัพท์กับสาว ๆ ไม่หยุด เสียงหยอกเย้าปนเสียงหัวเราะอย่างสนุกสนาน ทำเอาเขาได้แต่รู้สึกหงุดหงิดใจเสียทุกครั้งไป เพราะในใจลึก ๆ ของธีร์ เขาแอบรักวินมาตลอดโดยไม่กล้าแสดงความรู้สึกอันใดออกมา ดังนั้นเขาจึงทำเพียงนั่งนิ่งและแกล้งทำเป็นไม่สนใจท่าทีที่น่าหมั่นไส้ของวินอย่างนั้น“เฮ้ ธีร์” วินเรียกทำลายความเงียบ “นายเคยคิดบ้างไหมว่า...อยากเจอใครสักคนที่เราจะลงหลักปักฐานด้วยกัน บางทีฉันก็คิดอยากจะแต่งงานแล้วว่ะ”คำถามนี้ทำเอาธีร์ถึงกับสะอึกใหญ่ เขารู้สึกเหมือนหัวใจถูกบีบเมื่อได้ยินวินพูดแบบนั้น แต่แล้วเขากลบความรู้สึกนั้นด้วยการ

ในยามสายเมื่อแสงแดดส่องผ่านหน้าต่างเข้ามา วินปรือตาลืมขึ้นอย่างงัวเงีย เขาตื่นขึ้นมาพร้อมกับความปวดร้าวที่ลามไปทั่วร่างกาย เขาพยายามขยับตัวลุกขึ้นแต่ก็ต้องชะงักและล้มตัวลงนอนอีกครั้งด้วยความเจ็บปวดที่มี วินได้แต่ตกตะลึงกับสิ่งที่เขารับรู้ในตอนนี้ เรื่องเมื่อคืนไม่ใช่ฝันร้าย แต่กลับเป็นเรื่องบัดซบที่เกิดขึ้นจริงกับเขาต่างหากเล่าวินรีบหันไปด้านข้างด้วยความตระหนกและเขาก็พบกับธีร์ที่ยังคงนอนหลับอยู่ข้างๆ อย่างสบายใจ ภาพเมื่อคืนปรากฏขึ้นอย่างแจ่มชัดในความคิดของเขา วินสะดุ้งตัวขึ้นอย่างแรง แต่ก็ต้องเจ็บแปลบอีกครั้งจนเขาต้องหยุดชะงักไปครู่หนึ่งวินถึงกับกำหมัดไว้แน่น ฟันของเขาขบกัดกันจนสันกรามขึ้นเป็นริ้ว ดวงตาแดงก่ำด้วยความโกรธแค้นที่มี เขาไม่คาดคิดว่าเพื่อนรักของเขาอย่างธีร์จะกล้าทำเรื่องเลวร้ายกับเขาได้ถึงขนาดนี้“ไอ้ธีร์...ไอ้เพื่อนเลว...มึงทำอย่างนี้กับกูได้ยังไง..ไอ้สารเลวเอ๊ย...” วินตะโกนออกมาอย่างสุดเสียงด้วยความโมโห เสียงร้องของเขาขาดหายเป็นช่วง ๆ ด้วยโทสะที่มี พร้อมกับที่วินก้มลงกระชากดึงธีร์ให้ลุกขึ้นมาเสียงวินที่ร้องอาละวาดโวยวาย ทำให้ธีร์ค่อย ๆ ลืมตาตื่นขึ้น เขายกมือขึ้นลูบใบห

แสงจันทร์ส่องสว่างผ่านช่องหน้าต่างเล็กๆ ภายในห้องนอน ธีร์ปรือตาตื่นขึ้นมากลางดึก หัวใจของเขาเต็มไปด้วยความรู้สึกสดชื่นจากรสสัมผัสที่ได้รับจากวิน ความรู้สึกอบอุ่นจากร่างกายของวินยังคงติดค้างในความทรงจำ ทำเอาเขาเผลอยกยิ้มออกมาโดยไม่รู้ตัว ธีร์หมุนตัวไปควานหาความอบอุ่นนั้นอีกครั้ง แต่มือที่ปัดป่ายไปมากลับพบเพียงผืนผ้าที่ยับยู่ยี่จากสิ่งที่ธีร์เคี่ยวกรำจากร่างกายวินแทบไม่หยุด ความว่างเปล่าทำให้ธีร์แทบหัวใจหยุดเต้นไปชั่ววูบธีร์ขมวดคิ้วด้วยใบหน้าที่เคร่งเครียด ความรู้สึกสดชื่นกระปรี้กระเปร่าเปลี่ยนเป็นความตกใจและหวาดระแวงในชั่วพริบตา เขาผุดลุกขึ้นจากเตียงอย่างรวดเร็วด้วยความร้อนรน ดวงตาของเขาปราดมองไปรอบห้องที่มืดมิด ความโหยหากระตุ้นให้เขาค้นหาวินไปทั่วห้อง ไม่ว่าจะเป็นในห้องน้ำหรือห้องรับแขก แต่ธีร์กลับไม่พบร่องรอยใดๆ ของวินเลย ธีร์เหลือบมองเห็นเสื้อผ้าของวินที่หายไปจากพื้น นั่นทำให้ธีร์คาดเดาได้ว่าวินได้ออกไปจากห้องของเขาเสียแล้วธีร์รู้สึกร้อนใจเป็นอย่างยิ่ง เขารีบหยิบมือถือขึ้นมาและกดเบอร์โทรหาวินอย่างรวดเร็ว ความหวังที่จะได้ยินเสียงของวินทำให้เขารู้สึกตัวสั่น “กรุณาฝากข้อความหลังเสี

บทที่ 7 มาลาชั่วคราวธีร์ยังคงมาคอยดักพบวินที่คอนโดอยู่เป็นประจำ เขามักจะยืนรออยู่ตรงบริเวณลานจอดรถเนื่องจากเขาถูกสั่งห้ามไม่ให้เข้าไปภายในคอนโด แต่ทุกครั้งที่เขามา เขากลับต้องพบแต่ความผิดหวังอยู่เสมอ ในเมื่อวินได้แต่คอยหลบหน้าธีร์ในทุกครั้งไป ธีร์รู้สึกร้อนรนจนเขาแทบจะเป็นบ้า แต่ถึงอย่างนั้นเขาก็ยังคงไม่ยอมแพ้และเขาไม่มีทางยอมปล่อยวินให้หายออกไปจากชีวิตเป็นแน่วินที่เอาแต่คอยหลบหนีธีร์ในทุกครั้งที่ออกจากห้อง ทำให้เขาแทบจะเป็นบ้าตาย ความเครียดและความกังวลที่สะสมทำให้วินตัดสินใจไปเที่ยวที่บาร์ตามลำพัง คืนนี้เขาอยากปลดปล่อยความทุกข์และความกังวลใจที่เผชิญอยู่บรรยากาศในยามค่ำที่บาร์แห่งหนึ่งใจกลางเมืองคึกคักไปด้วยเสียงเพลงและเสียงหัวเราะของผู้คนที่มาพักผ่อน วินนั่งอยู่ที่บาร์โดยมีแก้วเหล้าในมือ เสียงเพลงในบาร์ดังกลบความคิดทุกอย่างของวินโดยสิ้นเชิง เขาดื่มด่ำกับช่วงเวลาแห่งความสุขนี้ด้วยความรู้สึกโล่งสบายสาวสวยที่นั่งเก้าอี้ข้าง ๆ หันหน้ามาชวนวินพูดคุย สาวสวยที่ใส่เสื้อรัดรูปสีดำด้านหน้าผ่าเว้าจนเห็นเนินอกอวบ สายตาเย้ายวนชวนลุ่มหลงทำเอาวินถึงกับยิ้มกว้างออกมา วินยกแก้วเหล้าขึ้นชนกับหญิงส

บทที่ 9 ลงโทษธีร์เดินทางกลับมาถึงด้วยความเหนื่อยล้าจากการเดินทางที่ยาวนาน ชัยชนะในการแข่งรถที่เขาได้รับกลับไม่ทำให้เขารู้สึกตื่นเต้นแต่อย่างใด เพราะทันทีที่เขาเหยียบพื้นดิน ความคิดถึงวินที่เขาพยายามเก็บกดมาโดยตลอดก็พุ่งเข้ามาในใจของเขาทันที ธีร์รีบขับรถตรงไปยังคอนโดของวิน เมื่อมาถึงธีร์จอดรถอย่างรีบร้อนและเดินตรงไปที่หน้าประตูคอนโด“คุณธีร์ครับ คุณวินย้ายออกไปแล้ว” รปภ.บอกเขาด้วยน้ำเสียงสุภาพธีร์ได้ฟังเช่นนั้น เขากำหมัดแน่น ฟันขบกัดกันจนแทบจะแตก ธีร์รู้สึกโกรธและโมโหที่วินพยายามหนีเขาไป เขากลับคอนโดของตัวเองด้วยอารมณ์ที่คุกรุ่นเมื่อธีร์ล้มลงบนเตียงนอนอย่างหมดแรง ภาพของเขาและวินในค่ำคืนที่เร่าร้อนก็ผุดขึ้นมาในหัวของธีร์ไม่หยุดหย่อน เขาซุกหน้าลงบนเตียงนุ่ม มือใหญ่ปาดป่ายควานหาสัมผัสที่เลือนรางของวินอย่างคนละเมอ“วิน ฉันคิดถึงนายจนจะเป็นบ้าอยู่แล้ว” ธีร์พร่ำเพ้อออกมาอย่างรู้สึกเหนื่อยหัวใจธีร์ใช้เวลาไม่นานเขาก็สืบรู้ว่าวินพักอยู่ที่ไหน ธีร์ได้แต่กัดฟันกรอดอย่างขุ่นเคือง “นายคงไม่คิดจะหนีฉันไปทั้งชีวิตหรอกนะ” เขาบ่นพึมพำออกมา ก่อนจะขับรถตามวินที่ขับออกไปด้านนอกธีร์เฝ้ามองวินที่ยังคงด