All Chapters of คนของข้าใครกล้ามายุ่ง: Chapter 31 - Chapter 40

บทที่ 32: เรื่องที่ปิดบังหลายเดือนผ่านไป วินเริ่มรู้สึกถึงความผิดปกติในพฤติกรรมของธีร์ ธีร์ที่เคยดูเศร้าหมองและหมดกำลังใจ กลับมีท่าทางเปลี่ยนไปอย่างน่าสงสัย เขาเริ่มมีท่าทีสดใสขึ้นและมักหลบสายตาวินเวลาถูกถามถึงอาการบาดเจ็บ ธีร์มักจะอ้อมแอ้มพูดด้วยน้ำเสียงที่ไม่แน่ใจ หรือไม่ก็พยายามเปลี่ยนเรื่องคุยไปเสียทุกครั้งขนาดตอนไปโรงพยาบาลด้วยกัน ธีร์ยังไม่ยอมให้เขาเข้าไปพบแพทย์ด้วย ธีร์เอาแต่อ้างว่าไม่อยากให้วินวิตกกังวล พอออกมาก็บอกเพียงแต่ว่าหมอกำลังพยายามหาทางรักษาอยู่ในช่วงแรก วินก็ไม่ได้คิดอะไรมากนัก เพราะไม่อยากไปกระทบจิตใจของธีร์ แต่พักหลังวินสังเกตเห็นว่าธีร์เริ่มเดินได้คล่องขึ้น ไม่ได้มีท่าทีเจ็บปวดเหมือนเมื่อก่อน แต่กลับแกล้งทำเป็นเจ็บขาทุกครั้งที่อยู่ต่อหน้าวิน ความสงสัยเริ่มก่อตัวในใจของวิน และนั่นทำให้เขาเริ่มจับผิดธีร์มากขึ้นเรื่อย ๆบ่ายวันหนึ่ง ขณะที่ธีร์นั่งดูโทรทัศน์ในห้องนั่งเล่น วินสังเกตเห็นว่าเขาเริ่มขยับขาได้อย่างคล่องแคล่ว วินแกล้งเดินออกไปทำทีว่าจะไปทำงาน แต่เขาแอบอยู่ตรงหน้าห้องอย่างนั้นสักพัก ก่อนจะเปิดประตูเข้ามาอีกครั้งธีร์ที่กำลังลุกขึ้นเดินไปที่ห้องครัวอย่างรว

บทที่ 34 แสงสว่างธีร์ปรือตาตื่นขึ้นมาในตอนสาย เขายืดแขนบิดตัวไล่ความเมื่อยล้าที่มี เมื่อคืนเขาทวงรางวัลจากวินทั้งคืน จนวินถึงกับสะอื้นไห้ร้องขอความเห็นใจจากเขาไม่หยุดธีร์หันมองวินอย่างนึกเอ็นดู ตอนนี้วินยังคงหลับสนิท เสียงกรนดังออกมาเบา ๆ อย่างคนที่เหนื่อยล้าเต็มที่ ธีร์ก้มลงจูบหน้าผากวินอย่างรักใคร่หวงแหน เขานั่งมองหน้าวินอยู่อีกสักพัก ก่อนจะลุกจากเตียงเดินออกไปด้านนอกธีร์หยิบเหล้าขึ้นพร้อมกับแก้วใบหรู สายตาของธีร์เคร่งขรึมและหม่นแสงลงอย่างเห็นได้ชัด เขาไปยืนที่ระเบียงพร้อมเทเหล้าลงในแก้ว ก่อนจะยกกระดกเข้าปากรวดเดียวหมด สายตาของธีร์เหม่อลอยมองออกไปภายนอกอย่างคนใช้ความคิด ดวงตาสั่นไหวระริกเมื่อย้อนคิดถึงภาพในอดีตธีร์ยืนนิ่งอยู่อย่างนั้นโดยไม่ไหวติง ความคิดในหัวตีกันไปมาจนหัวสมองแทบจะระเบิด เขายากจะทำใจยอมรับที่จะเผชิญหน้ากับผู้หญิงคนนั้นได้อีก แต่เมื่อให้สัญญากับวินแล้ว เขาก็ไม่อาจหลีกเลี่ยงไปได้ ธีร์หลับตาลงดั่งคนสิ้นแรง หยดน้ำไหลซึมออกมาจากหางตาอีกครั้งโดยที่เขาไม่รู้ตัวเหล้าแก้วแล้วแก้วเล่าถึงรินรดเข้าไปในคอของธีร์ไม่หยุด จนกระทั่งเหล้าเริ่มพร่องไปครึ่งขวดได้ ธีร์จึงเริ่มรู้สึ

บทที่ 36 ฉันไม่ให้นายเปลี่ยนใจหลังจากวันนั้น ความสัมพันธ์ของธีร์และครอบครัวก็ดีขึ้นอย่างมาก วินมักจะคะยั้นคะยอชวนธีร์ไปบ้านของแม่ธีร์อยู่เสมอ แม้ธีร์จะตั้งท่าหงุดหงิดและขัดใจไปเสียทุกครั้ง แต่วินก็รู้ดีว่าธีร์นั้นก็อยากไปเช่นกัน เขาจึงไม่สนท่าทีที่ปากไม่ตรงกับใจของธีร์ แล้วทำการบังคับแกมข่มขู่เขาไปเสียทุกครั้งสำหรับแทนนั้น เขาเป็นเด็กฉลาดมากคนหนึ่ง เขาช่างพูด ช่างเจรจา เรื่องยกยอคนอื่นนี่ยกให้เป็นที่หนึ่ง แทนค่อนข้างติดพี่ชายอย่างธีร์และวินมาก เรียกได้ว่าเห่อพี่ชายเสียยิ่งกว่าอะไร แทนจึงเป็นเหมือนกาวที่ช่วยประสานความสัมพันธ์ระหว่างธีร์และแม่ให้ดีมากขึ้น“แม่ ๆ ถ้าแทนโตขึ้น แทนอยากหล่อเท่เหมือนพี่ธีร์ แล้วก็อยากคุยสนุกเหมือนพี่วินด้วย” เสียงเจื้อยแจ้วของแทนดังขึ้นมา เขายกมือถือขึ้นพร้อมชูรูปที่แทนถ่ายกับธีร์และวินให้แม่ดู “ตอนแทนเอารูปพี่ธีร์กับพี่วินไปอวดเพื่อน ๆ มีแต่คนอิจฉาแทนกันใหญ่ บอกว่าพี่ธีร์หล่อเหมือนเทพบุตร แถมยังขับรถเก่งอีกต่างหาก” แทนพยักพเยิดบอกกับแม่ พร้อมเข้าไปกอดธีร์ไว้แน่นอย่างกับเด็กน้อยที่ต้องการประจบเอาใจ ทำเอาทั้งธีร์และวินถึงกับยิ้มตามไปด้วยอีกคน"ปากหวานแต่เด

บทที่ 38 ข่าวใหญ่หลังจากวินตกลงคบกับธีร์ ความสัมพันธ์ของทั้งสองก็พัฒนาไปในทางที่ดีขึ้นมาก ทว่าธีร์กลับแสดงความเอาแต่ใจและแสดงความเป็นเจ้าของจนวินต้องคอยดุอยู่บ่อยครั้ง ช่วงหลังนี้ วินต้องวิ่งวุ่นออกไปทำงานแต่เช้า เนื่องจากมีโปรเจกต์สำคัญในมือหลายตัวเมื่อวินออกจากห้อง ธีร์ก็มักจะแต่งตัวออกจากห้องไปเช่นกัน แต่ธีร์ก็จะกลับมาถึงห้องก่อนวินเสมอ ทำให้วินไม่ค่อยสงสัยอะไร จนกระทั่งวันหนึ่ง เมื่อวินกลับมาและพบว่าภายในห้องว่างเปล่า วินถึงกับแปลกใจที่ธีร์ไม่อยู่ห้อง เพราะปกติธีร์จะไม่ค่อยออกไปข้างนอก แถมเป็นการออกไปโดยที่ไม่โทรบอกเขาอีกต่างหากวินหยิบมือถือขึ้นมาโทรหาธีร์ แต่ธีร์กลับไม่รับสาย ความสงสัยเริ่มก่อตัวในใจของวิน วินลงไปด้านล่างเพื่อสอบถามรปภ. และได้รับข้อมูลว่าช่วงนี้ธีร์ออกจากห้องแทบทุกวัน นั่นยิ่งทำให้วินรู้สึกถึงความผิดปกติที่มีเมื่อวินกลับมาที่ห้อง สักพักธีร์ก็เปิดประตูเข้ามาด้วยท่าทางอิดโรย แต่พอเขาเห็นวิน ธีร์ก็ชะงักไปนิดหนึ่ง ก่อนจะเปลี่ยนสีหน้าเดินเข้ามาออดอ้อนวินเช่นเคย"วิน นายกลับมาแล้วเหรอ" ธีร์กล่าวด้วยเสียงนุ่มนวล ขณะที่เดินเข้ามาหาวิน ธีร์พยายามทำตัวให้เป็นปกติ เขาโอ

บทที่ 40 ง้อวินกลับมาถึงห้องตอนดึก ภายในห้องเงียบสงบ วินเดินหาธีร์จนพบว่าธีร์นอนอยู่ในห้องนอนเรียบร้อยแล้ว เขาเลยเดินตรงเข้าไปอาบน้ำ วินได้แต่คิดถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น เขารู้สึกไม่สบายใจอย่างมากที่ธีร์มีท่าทีแบบนี้ เขาเลยตัดสินใจว่าจะต้องทำความเข้าใจกับธีร์เสียใหม่วินออกมาจากห้องน้ำ เห็นธีร์นอนหันหลังให้ก็อดขำไม่ได้ ทำไมผู้ชายตัวใหญ่แต่ใจกลับเล็กเป็นปลาซิวแบบนี้กัน วินทรุดตัวลงบนเตียงก่อนจะโน้มตัวยื่นหน้าไปมองธีร์ ที่ยังคงหลับตา วินรู้ว่าธีร์ยังไม่หลับแต่คงงอนเขาน่าดู วินก้มคางลงมาเกยหัวไหล่ของธีร์อย่างเอาใจ"ธีร์ ยังไม่หลับใช่ไหม" วินกระซิบเสียงนุ่มใกล้หู ธีร์ยังคงนิ่งเงียบอยู่อย่างนั้นวินจึงเอ่ยกระเซ้า "ถ้านายไม่ตอบ ฉันจะลักหลับนายแล้วนะ" วินพูดพร้อมใช้ลิ้นเลียติ่งหูธีร์ไปมา ธีร์ถึงกับขนลุก เขาหันหน้ามาเผชิญหน้ากับวินด้วยใบหน้าหงิกงอ"นายมีอะไร" ธีร์พูดออกมาด้วยน้ำเสียงไม่พอใจวินยิ้มตาหยีใส่ธีร์ "โกรธฉันเหรอ โกรธเรื่องอะไรไหนบอกสิ" วินกล่าวเนิบนาบ คางถูไถไปมาอย่างแมวน้อยอ้อนเจ้าของธีร์ทำเสียงฮึดฮัดอย่างไม่สบอารมณ์ วินทำท่าทางถอนหายใจก่อนจะบ่นออกมา "ถ้านายไม่คุยกับฉัน งั้นฉันนอ